Heimskringla - 22.03.1893, Blaðsíða 3

ZEIZEII&ÆS-KIIFtlIlSrOOf OXjJDIISr WIITNIPE&- 22. JVT A T?.^. lö©3
OldChum
CUT PLUG.
OLDCIIUl
PLUG.
'Engin tóbíikstegund hefir
selzt jafnlljótt og fengið
eins mikla almenbings hylli
á jafn etuttum tírna, sem
þessi tegund af Cut Plug
og Plug Tóbaki.
JIOSTRKAL.
X X
N°giaE^N
PACIFIC R.R.
Fjolfarnasta brautin
--til—
St. Panl,
Iliiineapolis,
og allra st»ða í BANDARÍKJUNUM
og CANADA.
Pulman Palace svefn-
og borðstofuvagnar
með fólkslestunirm daglega til
TORONTO, MONTREAL,
og allra staða í AUSTUR-CANADA
gegnum St. Paul og Chicago.
Tækifæri til að fa J gegn um in frægu
St. Clair urdiruöugin. Allr farangrtoll-
frí og engin tollraunsókn viðhöfð.
SJÓFERÐA-FARBREF
®tíð á reiðum höndum bæði til og frá
Storbretalandi, Kvropu. lvina
°g Japan. Að ein» með inum allra
beztu gufuskipalínum.
In miklii jarnbtaut til
kyrrahafsstrandariuDRr.
Vi'Svíkjandi farbrjefaverói og ö«rum
uppiysingum snúið ySr annaChvort brjef-
lega eða munnlega til þess agentsr >
»em itýr næst yCr t ða
CHAS. S. FEE,
Aðal-farbrjefa-agents í 8t. Paul.
H. SWINFORD,
Aðalagent í Winnipeg.
H. J. BELCH,
Í8rbrófa-sala, 486 Main Str. Winnipef
hags; en ég hefi ætíð komið fram
opinberlega gagnvart presti, en pú
vinnr á móti honum í leyni. Þú,
Sigbjórn Sigurðsson Hofteig, sagð-
ir við mig í eldhúsinu hjá pór I
fyrra vetr á annan sunnudagí Marz-
jnánuði, að prestr væri ekki svo
góðr kennimaðr sem hann pyrfti að
vera, en pað væri „betra að veifa
röngu tré en öngu“. Þú, Hóseas
Þorláksson, hefir einnig talað pað,
bæði í mín eyru og annara, að pú
værir óánægðr með prest; pér J>ætti
hann ekki góðr kennimaðr né barna
uppfræðiri, og pað sagðir pú við
mig siðiist í Júnímánuði árið 1892,
á heimili Friðriks bónda Guðinunds-
sonar. Og I líkum anda hefir pú
talað, Jón Jónsson. Það er með
ykkr, sem segir í vísunni:
„Á saina máli var Mera-Gróa
oit Matrnús karlinn í Bráðræð!“.
Fimti liðr: Fundarboð. Þar er
pín sögn röng, prenning, en min
rétt. Heiin til min kom einn af
nefndarmönnum og sagði mér, að
fundr væri ákveðinn inn umrædda
dag; og pá er prestr hafði ónýtt
fundinn, gerði forsetinn (Hofteig)
sér ferð yfir til pessa nefndarmamis,
að eins til að segja honum að prestr
vildi ekki hafa fundinn, pá er til-
tekið var. Hvað segir prenningin
hér til?
Sjötti liðr. Slaðrs einkenni.
Þrenningin brúkar förukerlinga
oaðatiltæki. Hún segir: „Hérna
okkar á uiilli sagt rís flestum safn-
aðar og enda utansafnaðarmönnum
hugr við aðferð og framkomu frétta-
ritarans í safnaðarinálum“. Þetta
gefrtil kynna, að preniiingunni eru
handhæg slaðrs og rógburðar orð.
Hún getr ekki með sönnu fært fram
á hendr mér eina sakargift í safn-
aðarmálum.
Sjöundi liðr: Fundarboð. Á fund
paim, er hjá mér var haldinn, vorn
að eins boðaðir íbúar pessarar i>ygð-
ar, pví rar engin ástæða til að bjóða
presti á pann fund, par eð hann á
ekki heima hér í bygð, en honum
var heimilt að koma, og pað hefði
honum verið sæmra, heldr en að
senda Hóseas sem njósnarmann á
fundinn; eigi var svo fyrir mælt,
að menn skyldu rita nöfn sin undir
fundartioðið; unglingr sá, sein með
pað fór, krafðist pess einungis af
vangá hans sjálfs. Þú gefr til kytina,
að fundrinn hafi á einhvern hátt ver-
ið óheiðarlgr; sannaðu pað, ef pú
getr, ella muntu kölluð lygin lóg-
beri ! Þú kallar pað líklegast fjöl-
mennan fund, er 2 (tveir) menn
mæta á fundarstað.
Áttundi liðr: Sundrung. Hvar
sem maðr kemr hér í tiýlendu, er að-
alumtalsefni prestsverk N. S. t>or-
lákssonar, og flestir hafa eitthvað út
á pau að setja; framkoma hans hér
er orsök til pess, að hór er nú kali
á milli margra, er áðr voru kunn-
ingjar, jafnvel vinir. Getrðu hrak
ið petta? Þetta nær til allra; hjá
öllum hór hefir framkoma prests
raskað ró að meira eða minna leyti.
Er ekki friðrinn fyrir flestu? Fundr-
inn reyndi að vinna að friðarefling,
p. e. að velta ásteitingarsteininum úr
götunni. 5 (fimm) voru atkv., er
greidd voru rneð presti á fundinum
og einn af peim færði pá ástæðu
fram fyrir atkvæði sínu, (1 heyranda
hljóði), að hann áliti séra N. S. Þ.
nógu góðan prest handa peim. sem
væru svo vitlausir að vilja hafa
hann !!! Hvernig lízt ykkr á? Ég
hefi einungis getið um opinbera
framkomu prests og pað var og er
skylda mín sem fróttarita. Og ég
hefi ætíð sagt rétt frá (en setjum nú
svo, sem ekki er, að ég hafi hallað
á prest, pá yrði mór mannsdæmi).
Aðalinnihald prédikana N. S. Þ. er
um eilífa útskúfun og djöfulinn.
í seinustu ræðu segja menn, að
djöfullinn hafi verið komiun á svo
hátt stig hjá presti, að hann hafi
verið orðinn að mannlegripersónu:
hann væri reglulegr gentlernan að
sjá hann; hatin væri sú frjálslynd-
asta persóna und.r sólunní; Iianu
gengi ljósum logum mitt á meðal
vor. Þessa ræðu er prestr nú bú-
inn að halda í báðum bygðunum, án
formála, og einnig í Minneota, en
par hafði 'hann pann formála, að
hún (ræðan) hefði ekki verið ætluð
peim söfnuði, en vegna tímaleysis
yrði habn að hafa hana !!! — Ræðu-
ílutningr N. S. D. er sá óburðugasti
er menn hór pykjast hafa pekt.
Minnist pú ekki pess, prenning,
að nábúi pinn varð að reka sóra N.
S. Þ. út úr húsum sínum fyrir fá-
víslega framkomu gagnvart sjúk-
iing?
Jón Jónsson, rekr pig ekki minni
til pess, er pú gekst með grasið í
skónurn á eftir mór heilan vetr til
að fá mig inn í pennan söfnuð og
fékk síðast Jóhannes Sveinsson í lió
með pér? Það var á fulltrúafundi
í Minneota 1891, norðanundir skóla-
húsinu í Minneota, að óg sagði ykkr
síðast, að ef piðsæjuð ykkr nokkurn
hag við að fá mig í söfnuð pá mætt-
uð pið skrifa. nafn mitt í bókina,
en pó með peiin skilmálum, að óg
pyrfti ekki að gimga í gegn um
neinar kreddur prests, og að ég
hvorki breytti skoðunum mínum, nó
pyrfti að verða trúarpostuli. Með
pessum skiltnálum og engum öðrum
gekk ég inn.
„Kálfr fór til Englands en kom út
aftr naut“ — Þú hefir reynt að
smyrja kveðju plna með hræsnis'eg-
um mjúkyrðum, sem pér farast
klaufalega úr hendi: einnig hefir pú
leitazt við að slá um pig með út-
iendu orði, sem pú pó ekki hefir
getað klaufað réttu út úr snáp pín-
um; orðið er skakt, ekki að eins á
einn veg heldr átvo.
Reyndu ei framar, prenning, áð
gylla pokaprest, pví að nú er sá
tími liðinn, sem pessi orð Kr. J.
voru rótt kveðin:
„Presta pvaðurs heimsku hríð
hylur sannleiks ljóma,
peirra fjötrar lygi lýð
lágt í villu dróma“.
Þér vil óg ráðleggja, prenning,
að vera hógværari og orðgætnari í
næstu kveðju, er pú sendir mér; en
verðrðu orð-ill, pá muntu, ásamt
presti, komast að raun um, að
„Hvert logið brígsl sem pú beinir
mér,
borgað með sönnu get ég pér“.
Minneota, Minn. 8. Marz 1893.
S. M. S. Askdal.
(FraBih. frá 1. bls.)
ag úr Dýrafirði, að inn alkunni
dugnaðarmaðr Gísli bóndi Oddsson
á Lokinhömrum hafi fengið svo
mikinn afla, að mestu leyti á *eitt
skip, að hann hafi saltað úr nál. 90
tunnum af salti, og að margir hafi á
7 vikum fengið 4—8000 á skip af
vænum fiski.
Veðrdtta hér syðra er nú tekin
aftr að spillast eftir rúmati mánað-
arbata
.Skagafirði 3. Jan.
Bráðapestin hefir með meira móti
gert vart við sig í vetr, einkum í
Blönduhlið. Víða drepið frá 20—30
á bæ.
Fiskafli afbragðs-góðr í haust.
Hlutir orðið alt að 2000. Hefir í
mörg ár eigi fiskazt jafnvel.
Þjófnaðr framinn á Sauðárkrók í
vetr, stolið peningum, kafli, sykri
og máske fleiru úr búð Popps kaup
manns, optiaðr gluggi, en ekki
brotið.. Enn eigi orðið uppvíst,
hverjir sekir eru.
Heilbrigði manna góð; dáið fátt
eitt af gamalmennum, engir nafn-
kunnir, pað er óg man.
Svo má kalla að hér í sveit séu
etigar bækr keyptar, og mörg heim-
ili par sem aldrei koma blöð. Sumir
húsbændr vilja jafnvel eigi heyra
blöðin lesin. Það er sorglegr sann-
leiki, en pó satt, að pað er fremr
undantekning að menn hafi gaman
af að lesa blöð, nema rótt sögurnar
neðanmáls. Ég kaupi öll blöðin;
vinnufólkið mitt vill alls ekki líta i
pau, pað vill heldr heyra lesnar
kveld eftir kveld Bæringsrímr.
Reykjavík, 27. Jan.
Nýtt kaupfélag hafa Borgfirðing-
ar og Mýramenn stofnað á fundi í
Þingnesi 18. p. m. Vóru par við-
staddir kosnir fulltrúar úr flestum
hreppum beggja sý3lnanna. í stjórn
fólagsins vóru kosnir Andrés Fjeld-
steð óðalsbóndi á Hvítárvöllum,
Guðmundr próf. Helgason í Reyk-
holti og sóra Jóhann Þorsteinsson í
Stafholti. Endrskoðendr reikninga
vóru kosnir P. J. Blöndal héraðs-
læknir og séra Ólafr Ólafsson á
Lundi. Var samhuga vilji fundar-
manna að verzla skuldlaust, pannig,
að innlendar vörur skyldu sendar
fyrirfram til útlanda og seljast fyr-
ir peninga. Milligöngumaðr Björn
Kristjánsson.
>
Askorun til landshöfðingja.
„Þjóðólfr1, hefir oftar en einu vinni
vakið máls á pví, hve óviðrkvæmi-
legt væri að enginn Islendingr
kæmi fram sem fulltrúi lands vors
á Chicago-sýningunni og jafnframt
skorað á iandsstjórnina að hlutast
til um, að séra Matth. Jochumson
gæti pangað farið. Það gleðr oss
pvf, að Borgfirðingar hafa fyrstir
hafizt handa og fallizt að öllu leyti
á skoðun vora á inum fyrgreinda
fundi í Þingnesi 18. p. m., pví að
mál petta kom einmitt par til um-
ræðu, og félst fundrinn á, að séra
Matth. væri sjálfkjönnn til pessarar
farar. Var landshöfðingja ritað bréf
og skorað á hann að hlutast til um,
að landstjórnin veitti séra Matth.
sómasamlegau ferðastyrk til sýning-
arinnar. Ef sanrs konar áskoranir
kæmu úr fleiri hóruðum, er óefað,
að peim verðr gaumr gefinn.
Snjór var svo mikill í Suðr-Þing-
eyjarsýslu um nýárið, að póstr varð
að hata burðarmenn á skiðum til að
koma póstflutningnum áfram.
Hreindýraveiðar. Úr Fljótsdals-
héraði er oss ritað, að í Hrafnkels-
hafi verið skotin 30 hreindýr frá
haustnóttum til Nóv.mán.loka.
Dáinn 14. p. m. Sveinbjörn Þórð-
arson i Sandgerði, rúmlega hálfátt-
ræðr.
21. p. m. andaðist hór í bænum
Torfi Þorgrímsson prentari 64 ára
gamall (f. 1828).
(Þjóðvi/jinn vngí).
ISAFIIiÐI, .10. Nóv. 1802.
Kavpstjóri Gráiufélagsins.
Verzlunarstjóri Chr. Havsteen á
Oddeyri hefir verið kjörinn forstjóri
Gránufélagsins í stað hr. Tryggva
Gunnarssonar, sem tekr við banka-
störfum á komanda vori.
Tlðarfar. Frá 16.—26. p. m. var
hagstæð veðrátta og blíð, en 27. og
28. gerði hér norðanstorm með kaf-
aldi; pó hefir enn hvergi frézt um
mikinn snjó á jörðu.
Aflabrögð hafa um hríð verið
fremr treg hór við Djúpið.
15. Nóv. lézt í Htiifsdal yfirsetu-
konan Guðrún Jónsdóttir og var
hún komin hátt á áttræðisaldr.
í Bolungarvík eru nýskeð látnir
Gflrðlaugr Guðbrandsson í Árbæ og
Árni Magnússon ókvongaðr maðr á
Hóli.
12. Des.
Tíðarfar. Frá 1.—4. p. m. var
allstifr norðangarðr, en siðan hafa
verið stilur og frostlint veðr, unz
10. p. m. gerði norðangarð.
Afiabrögð hér við Djúpið eru
fremr óveruleg, pvi að pó stöku
skip reiti annan daginn 1—2 hundr
uð, pá eru hinn daginn ekki nema
40—50 drættir.
* 24, Des.
Tiðarfarið hefir verið mjöo- ó-
stöðugt, ýmist norðangarðr eða
suðvestanveðr, en siðvstu dagana
hafa pó verið stiliur.
Aflabrö/<J. Þegnr sjógæftir e.u
fæst nokkur fiskreita, einkum í Bol-
ungarvik; í Inndjúpinu er og nokk-
ur afli að wilunni til, en fiskrinn er
smár.
—12. p. m. andaðist að heimili
sfnu við íslendingafljót Stefán Þor-
steinsson frá Ljósalandi i Vopna-
firði. Hann flutti htngað vestr fyrir
17 árum síðan og var mestan pann
tfma í Nýja íslandi, en pó utu
nokkurn tíma í Winnipeg,— Kona
Stefáns sál. var Sigrborg Sigfús-
dóttir, sem nú verðr að sjá á bak
ástríkum ektamaka eftir 33 ára sam-
búð. Þeim hjónum varð 5 barna
auðið, af hverjum 2 dætr eru á lífi.
Hans verðr að likindurn minzt ýtar-
Jegar seinna.
[10]
Hefurðu reynt
„CAIÍLE EXTIÍA”
VINDLA?
[9]
HIN
Alkunna Icrking
“MUNGO”
“KICKER”
“CABLE.”
Er hvervetna viðrkend að vera
í öllu tilliti betri en allrr aðrar
tóbakitegundir. In stórkostlega
sala þessarar tóbakstegundar
sannar betur gœði hennar og
álit en nokkuð annað, því þrátt
fyrir |>a-5 þótt vér höfum um
hundrað tuttugu og fuum keppí-
nauta, eykstþó salan stöðugt,
Þetta mælir með brúkun þessa
tóbaksbetr en nokkuð annað. Vér
búum ekki til ódýra vindla.
S. DAYIS & S0NS
MONTREAL.
JUenta og bezta vindlagerda-
hn» i Canada- [7]
Reina Victoria.
[ii]
Vjer lifnm a framfara olfl.
A1I6NAM1D VORT
KRF FMBÆTIÍR!
Og ekki aftrlor.
In nýja merking vor
CABLE EXTRA
er sérstaklega góð og vér leyf-
um oss að mælast til þess, að
tóbaksmenn reyni iianasvoþeir
geti oannfærst um að framburð-
ur vor er sannun.
S. DAVIS & SONS.
No. 14]
156
Jaíet í föður-leit.
®yrðu, gg reyDdi mikið til að koma veit-
ingakonunni út á, fund Nattée, en hún vildi
engu nióti láta til leiðast. En nú fór
heldra fólk að sækja nrjög að Nattóe til að
^yna að fá hana til að spá fyrir sér. Og
ér beitti Nattée snildai'Jegast öllu sínu
og gáfunii hújj þverneitaði þeim ekki
“ 8 > en hún svaraði siivrjanda engu fyrri
en hún hafn; , . .
, _ r°r spurt hann ýmsra spurnmga.
'afði venjulega fengið eitthvað að
vita frá okkr v. r , , , ,,
urn bvern einn, og því litla,
sun un vissi um manninn, blandaði hún
lag ega lnr‘ J 8PUrningai' sínar, svo að það
leit ut ems og hún vissi miklu meira.
Ef einhver ungr ,naðr eða kona kom til
hennar, spurðr hún fyrst að nafni _ Qg er
hún heyrði nafmð, vissi hún, af því sem
við hiifðum fiskað upp fyrirfranj) venju
lega dtóili & °g stöðu komumanus.
Svo spurði hún stundum um fátt eitt frek-
ara og kvaddi svo snúðugt og gekk burt.
Menn þjl'du henui þetta, af þyj að
það var einhver tignarblær á Menni; húu
neitaði að taka við nokkrum peningum
og talaði svo við hvern mann, eins og
hún stæði honum ofar ög sýndi honum
lítillæti. Margir komu til hennar aftr og
Jafet f föður-leit. 157
aftr og sögðu henni alt af létta um hagi
sína, til þess að reyna að fá hana til að
spá tyrir sór; því að það hafði hún sagt
þeim að væri vissasti vegr til þess að fá
andann til að koma yfir hana. Með þessu
fékk hún að vita flest leyudarmál meiri
hlutans af iuu heldra og efnaðra fólki í
þorpinu; en örsjaldau að eins sagði hún
neitt fyrirfram; en þá sjaldan hún gerði
það, þá gerði hún það á þann hátt, að
það lýsti svo mikilli þekking á þeim,
sem í hlut áttu, að meun urðu alveg for-
viða. Og þegar hún fór á brott, sex vik-
um 8Íðar, þá kvað alt þorpið við af undr-
uu yfir inum dásamsamlegu kynjagáfum
hennar.
Það kann að virðast undarlegt að
Melkíor skyldi ekki leyfa Nattóe að hirða
uppskeru þá, sem henni bauðst allríkuleg.
En það stóð svo á því, að hann vildi
í þetta sinni að eins sá útsæðinu, svo að
nppskeran gæti á síðan orðið því meiri.
Svo hvarf Nattée alt í einu og gifta-
tjaidið sást ekki framar á völlunum.
Sköinmu síðar fórum við og úr þorpinu
og fórum til flokksins, og var þá Nattée
þangað komin. Við dvöldum þar í tvær
160 Jafet í föður-leit.
XIII. KAP.
[Eltir að sæðinu befir verið vandlega
sáð, lireppum við nú gullna uppskeru.
Við segjum kverjum manni það, sein liann
vissi alt aðr, og kynlegir kynjamenn er-
um við álitnir af kynlegum fíflum.]
Við tókum því saman föggur okkar og
héldum af stað til annars markaðshæjar.
Þar var Tímóteus dubbaðr upp í svartan
alklæðnað eins og grefuanamaðr, og hon-
um fenginn hestr og lagt svo fyrir haun,
að hann skyldi ríða í hægðum síuum þar
til hann væri svo sem hálfa mflu frá
bænum, sem við höfðum áðr verið í; en
þá skyldi hann keyra klárinn sporurn og
ríða á harða spretti, eins og klárinn gæti
hlaupið, inn í bæ og að bezta gestgjafa-
húsinu í bænum, og biðja um herbergi
fyrir inn mikla Aristodemus, er væutan-
Jafet í föður-leit 153
sem inni vóru, og þarf ekki, því að spyrja að
það var ekki um annað hugsað nó talað en
gifta-drottninguna. Hennar orðstír hafði
þegar fengið vængina.
A ið l’imótens settumst nú niðr og fór-
um að tala saman sem gamlir aldavinir.
En Melkíor gekk í kring meðal allra, sem
mn komu, og hafði upp fyrir þeim söguna.
Gekk þetta fram yfir miðuætti ; þá gengum
við allir þrír til rekkju í í veitingahús.
inu sem aðrir langfcrðamenn.
Saga þessi, sem við höfðtim komið á
gangþettakvold, flaug um alt þorpið, og varð
til þoss, að margt fólk fór út á völl til
tjaldanna að sjá Nattée; en hún gaf Ift-
iuu gauni að fólki. Og þegar einhveijiv
háðu hana að sj-á fyrir sór, þa' bandaði
liúu þciru frá sór nn ð hendinni. Þetta
ráð Melkíors entist vel eina tv0, þrjá daga,
og til langframa var það ekki ætlað. En
a meðan hélt Tímóteus til á veitingahús-
ínu og komst í kærleika mikla við vinnu-
konuna þar. Gat haun veitt upp úr henni
ið lnlzta aí æfiatriðnm hennar. Ég var og
B,n 8ÖU3U mundir sífoit á tali við veitinga”
konuna; gat óg veitt upp úr henni marg-
an fróðleik bæði um ýmsa viðburði í lífi