Heimskringla - 13.05.1893, Page 1

TII. AR. NR- 34.
WINNIPEG, MAN-., 13 MAl, 1893.
TÖLUBL. 388.
Íslands-fréttir.
(Eftir fsafold).
8. Apríl.
Skiptapi. Skip rak á Eyrarbakka
um páskana, mannlaust, stórt róörar
skip, merkt Jóni Brandssyni, frá Hall-
geirsey í Landeyjum, vertíðarmanni í
Vestmannaeyjum. Um samft leyti á ati
hafa borizt meö flöskubrófi sú frétt úr
Eyjum, að J. Br. pessi hafi tvíróið 28.
f. m. við 14. mann, en kom eigi aftr
í síðara skifti, og bykir mega ganga
að pví vísu, að peir hafi allir drukkn-
að. Formaðrinn (J. Br.) var annálaðr
sjósóknari, en kallaðr djarfr um of.
Hann er sagðr hafa verifl nær sextugu.
12. April.
Aflabrögð. Austanfjal's hefir gæfta-
leysið dregið mjög úr sjóróðrum síðan
fyrir páska. Hér við flóann fiskr uppi
í landsteinum með syðra landinu svo
að pilsKÍp ná lionum lakar nú orðið,
en bezti afli á opin skip, mest alt á færi.
Einnig allgóðr afli á Sviði, sí«ast í gær.
(Eftir Þjóðviljanum unga)
ísaflrði, 28. Febr.
Bdin er nýskeð konan Karítas Bárð-
ardóttir á Hóli i Boluugarvik.
Fyr'. alpm. G. Halldórsson kom
hértil bæjarins 24. p. m., sagði hann
vellíðan mannaí Inndjdpinu, og skepnu-
höld góð; vrSast nokkrir hagar, en pó
ástökustaS haglítið vegnaáfreða; vöru-
litið orðið á Arngerðareyri. Nokkur
reita af smáfiski í ögrnesinu, en pó
fremr að minka.
Seld rerzlunarhús. Þa« er nú fuil-
yrt, að Björn kaupmaðr Pálsson liafi
keypt verzlunarhús 8. S. Alexíussonar
kaupmanns hér í bœnum fyrir 4500 kr.
4. Apríl.
Tíðarfarið. 11) f. mán. snéri til
suðvestac-áttar, og hafa síðan haldizt
hlákur og þíðvHSri.
Beztu fjárhagar eru komnir upp hér
vestra, og »na pað hafa komið sér vel
hjá mörgum, sem farnir voru að verða
heyknappir.
Bjami Jakobsson, húsmaðr i Hlöðu-
vík, fyrrum hreppstjórl Grunnviklnga,
varð bráðkvaddr fyrir skömmu.
Aflabrögð eru aftr heldr að lifna
hér við Út-DjúpitS; 27. og 28. f. m- all‘
góðr afli í Hnífsdal og Dölunum, 2—3
hndr. á skip, og svipatS i Bolungarvík-
íduí, en þó kvartafl um misflski. í
Inn-Djúpinu aftr aflatregt.
Guðjón bóndi Arnórsson frá Brekku
á Ingjaldssandi andaðist i Kálfadals-
verkstöð 20. f. m.
Hvalveiðarnar hafa ekki lánazt eins
vel í ár, pað sem af er, eins og i fyrra
Th. Amlie á Langeyri kvað aö eins hafa
fengi« 2 hvali, Hans Ellefsen á Sóleyj-
arbakka 6 hvali og Berg á Frammnesi
8 hvali.
Þilskipaútvegrinn hér á ísaflrði vex
ár frá ári; eftir bréfum frá Kaupmanna-
höfn bætir Á. Ásgeirssonar verzlun í
sumar vitS sig 3 'pnskij'un), en ekki að
eins 2, sem áðr hafðiheyrzt.
Síðla í f. m. andaðist hér í bænum
gamalmennið Gísli Jónsson, yfir áttrætt;
hafði hann átSr búið á Fossum í Eyrar-
hreppl, og síðan verið húsmafir á Stakka-
nesi, en síðustu árin var hann á vegum
sona sinna.
27. f. m. lést hér í bænum Páll Vig-
fússon.
„Guano-Fabrik“ hefir Berg hval-
fangari látlð reisa á Framnesi í vetr.
3. þ. m. andaðist at! Hrauni í Hnífsdal
húsmaðrinn Halldór Jónsson, yflr sjötugt,
maðr vel fjáðr.
SUNNANFARI.
Blöðin fyrir Apríl og Maí eru kom
in. Er í Apríl-blaðinu mynd af séra
Daníel Halldórssyni — auðsjáanlega
tekin af honum ungum. I Maí-blað-
inu er inynd af Dr. Grími Thomsen
og mun mörgum þykja gaman að sjá
hana, er eigi liafa manninn séð.
Myndin virðist oss góð. Kvæði eru
í blöðum þessum eftir Dr. Grím
(„Fiðlarinn" gott kvæði, fyrir löngu
orkt, en þó eigi tekið upp í ljóðabók
skáldsins) og Þorstein Erlingson.
Kvæði hans „Vestmenn“ er einkenni-
lega vel kveðið, en eitr í beiaum
„Sameiningarinnar“ óttumst vér það
verði.
Tíðindi frá KavpmannahÖfn.
(„Sunnanfari", Apríl).
Silfrhulstr nm Konungsbók af
Scemundareddu ætla Vestrheims-
tnonn nokkrir í Nýju Jórvík að gefa
Konungsbókblöðunni í Kaupmanna-
höfn. Þar er þsssi dýrindisbók nú
geymd, en Bryhjólfr byskup gaf
Friðriki Danakonungi inum priðja
hana.
Adolph Nicolaisen er orðinn
kensluprestr við Heilags anda kyrkju
hér í borginni og var vígðr 15. Marz
af Fogh Sjálandsbyskupi.
Stefnir, blað þeirra Eyfirðinga, er
koinið hingað. Það fer heldr stilt
og laglega af stað og verði fraui-
haluið ekki lakara spáum vér og
óskum blaðinu góðs.
Bryde kaupmaðr og etazráð var í
siðasta inánuði sagðr gjaldþrota í
blaði því hér, er „Politiken“ heitir
og þóttu það tíðindi, on það reynd-
íst ósatt og krefst nú Bryde 100,000
kr. af blaðinu í bætr fyrir tjón,mink-
ui. og mannspell. Haldið er þó að
ekki muni verða svo mikið úr hót-
unum. Bryde hefir látið það um-
mælt, að þær bætr sem sér verði
dæmdar, ætli hann að leggjft allar
til guðsþakka og víst væri það inak-
legt, að hann þá minntist þess, að
auðr hans mun að mestu bafa átt
upptök sín á íslandi, og \iljum vór
því spá því ab etazráðið láti fé þetta
að öllu eða nokkru í einhvern ís-
lenzkan stað. Tekinn er maðr fastr
sem grunaðr er um að hafa lostið
upp þessum gja'.dþrota ósaBnindúm.
Gunnar Hafstein tók hér í f. m.
próf í verzlunarfræði með góðum
vitnisburði.
Vestrfárir frá Islandi halda menn
verði gríðarlegar í ár og pru sumir
farnir að ráðgera að lagðr verði
nefskattr á hyern vestrfara til þess
að landið fái þó dálitla vexti af
þeirri innstæðu, sem það missir með
hverjum vinnandi manni, sem hverfr
úr landi, og ef það yrði, er llklegt
að agentarnir fái að borga I lands-
sjóð dálítinn atvinnuskatt af iðn
sinni.
Ðœmdr til dauða af hæstarétti
er Jón Sigurðsson morðinginn bárð-
dælski, er drepið hafði barnsmóður
sína.
Fischer kaupmaðr hefir nú fyrir
20,000 kr. keypt gufuskip, það er
„Einigkeit“ heitir, til ferða milli
hafna á Suðrlandi.
Kvœði. Vér skulum geta þess
I eitt skifti fyrir að vér tök-
um I blaðið vel 0rt kvæði, sem
nöfn merkra skálda eru undir, þó
að kunni koma fram I þeim skoð-
anir, sem vér sjáifir ekki vildum
undirskrifa, en vitanlega þó þau ein,
sem ekki fara út fyrir takmörk þess^
sem sæmilegt er.
Blómstrvalla saga er komin út
hjá Sigfúsi Eymundssyni og hefir
Pálmi Pálsson búið hana undir
prentun. Útgáfan er vönduð að
öllu leyti.
Konungkjörnir Lárus Svein-
Björnsson, Hallgrímr Sveinsson,
Kristján yfirdómari Jónsson, Árni
Thorsteinsson, Jón Hjaltalín og
séra Dorkell Bjarnason.
IJr daglega lífinii.
Eftir WlXXIPKGGUR.
„Já, það er ekki ein b«ran stök fyr-
ir veslingnum honum Vigfúsi", heyrð-
ist margr segja nm það leytisem Vigtús
misti konuna sína. Hann var líka ný-
bviinn að missa barnið sitt rétt áðr
en konan dó, og það á svo slyslegan
hátt; það hafði dottið ofan stigann
og meiðzt svo á höfðinu, að það beið
bana af. Hálfnm mánuði síðar misti
hann konuna, og álitu það flestir á-
takanlega sorg fyrir hann. Þegar jarð-
arförin fór fram, sýndu honum margir,
bæði karlar og konur, samlíðan sína
með tárum. Það var eins og fólkið
vildi með þeim mýkja ofrlítið böl
ins mædda syrgjanda, enda hefir því,
ef til vill, tekizt það, því að ekki
sást Vigfús fella tár yfir líkkistu kon-
unnar, og var orð á þv£ gert, hvað
vel hann hefði borið sig. — „Hann
finnr nuttúrlega mjög mikið til, vesl-
ings maðrinn", sögðu sumar konur;
„en honum er gefinn svo mikill stvrkr,
að geta borið það mótlæti, sem drotni
hefir þöknazt að leggja honum á herð-
ar, með stillingu og þolinmæði—’leggr
drottinn líkn með þraut,“. En aftr
voru líka nokkrir, og það voru menn,
sem voru nakunnugir, sem ekki virt-
ust taka hlutdeild í sorg hans. Þeg-
ar Vigfús kom heim frá jarðarförinni,
fcr hann inn á eitt hótelið með helztu
kunningja sína, til þess, eins og hann
komst að orði, „að dusta upp sam-
vizkuna", og var hann þá inn kátasti
eins og ekkert hefði í skorizt; enda
sagði hann þá, að sín skoðun væri
sú, að maðr ætti að gera sér glatt af
öllu, og láta sér vera sama um, hvað
fram færi' í heiminum ; hann hefði
aldrei verið nein hjartveikis-skræfa,
ekki nein kveif með kvenmanns hjarta.
In framliðna kona hafði gifzt Vig-
fúsi öllum sínum vinum og vanda-
mönnum þvernauðugt. Þeir höfðu
spáð því, að hann mundi verða henni
ónærgætinn og harðr, enda kom það
fljótt í ljós, er samvera þeirra byrj-
aði. Keyndar gátu menn ekki sagt,
að hann væri verulega vondr við hana
hann hafði aldrei barið hana og aldrei
hrakyrt hana, nema ef það vildi til,
að honum sinnaðist svo við hana, að
hann misti vald yfir orðum sínum .
en hann hafði aldrei gert það svo
nokkur afbæjarmaðr heyrði til Að vísu
var hann stundum nokkuð kaldyrtr
við hana, því að hann gat aldrei felt.
sig við ýmsan tepruskap, sem honum
fanst hún hafa helzt til of mikiðaf;
hún vildi altaf vera að funsa eitthvað
til og hafa alt upp á það fínasta,
rétt eins og hvtn væri hefðarfrú; og
svo fann hún stundum að við liann,
þegar hann kom inn blautr og forugr,
er hún var nýbúin að þvo gólfið, en
honum hafði gleymzt að þurka af sér
áðr en hann kom inn. Þetta og því
um líkt þurfti hann að venja af henni,
því að hann sagðist ekki þola það,
að hún væri að „bosa“ sig. Þegar
honum fannst, að hann hafa verið
heldr berorðr við hana, þá vildi liann
bæta úr því á eftir og sló þá upp á
glensyrðum við hana; en hún gat þá
einhvern vegin ekki felt sig við þessi
glensyrði hans; þau stungu hana stund-
um miklu sárara heldr en stóryrði
þau, er honum hrutu af vörum, er
hann var í æstu skapi. Það var þvf
svo erfitt fyrir hann að haga sér eft-
ir tilfinningum hennar og beygjuskap.
Hún var fremr heilsuveil, en út í
vinnu varð hún að ganga þegar liún
gat komizt að heiman. Vigfúsi gekk
ervitt að fá stöðuga vinnu, og þegar
hann var vinnulaus, lét hann hana
ganga út í vinnu, en var sjálfr heima
að passa börnin, 0g tók svo sjálfr við
peningum þeim, er hún vann sér inn;
hann gerði það til að geyma þá, svo
að hún eyddi þeim ekki fyrir ein-
hvern óþarfann; hann treysti vel
sjálfum sér að kaupa ekki neitt ó*
þarfa glingr fyrir þá, þv£ að liann
gat ekki kallað það óþarfa, þó að hann
keypti sér við og við eitt glas af
whiskey sér til hressingar; það var
ekki nema nauðsynlegt.
Mánuði áðr en hún dó, veiktist hún
af influenza, og svo þegar hún var
orðin laus við hana, sló henni niðr
aftr. Vigfús sótti þá lækni og bað
hann að koma henni inn á sjúkrahús-
ið, því að sér væri ómögulegt, eins
og sínar ástæður væru, að hafa hana
heirna hjá sér, og lofaði læknirinn
því. Þegar konan heyrði það, að hún
ætti að flytjast á sjúkrahúsið, fór hún
að gráta og grátbændi mann sinn að
láta ekki flytja sig þangað; en hann
sagði henni, að það væri henni sjálfri
fyrir beztu að fara þangað, og sér væri
ómögulegt, eins og hún sæi sjálf, að
hætta vinnu til að stunda hana. Hún
hafði þá ekki fleiri orð á móti því,
að hún væri flutt á sjúkraliúsið, en
grét ákaft, og grátandi var hún þegar
Vigfús leiddi hana út í vagninn.
„Mér þykir sárast að deyja frá vesl-
ings litla unganum mínum; mér er
sama um alt annað". Það voru þau
síðustu orð, sem hann heyrði hana
mæla.
Á sjúkrahúsinu var hún ekki lengi;
eftir tvo daga var lík hennar flutt í
kyrkjugarðinn.
Gamla Þórunn.
Þórunn gamla var mesta búkona,
föst við allar siðvenjur fóður síns, afá
og langafa. Tilbreytingar í búnaðar-
liætti, kyrkjusiðum og öðrn, sem farið
vrar að bera töluvert á á hennar efri ár-
um, þötti henni allar til spillis. „Það
er ekki svo merkilegt að maðr fái
að heyra blessaðan grallarasönginn
við kyrkjuna, ekki svo mikið sem
kyi ieleisoh á stórhátíðum, heldr vilja
menn þetta ámátlega nýja-söngs-væl,
sem enginn skílr. Það er ekki fyrir
Tótu gömlu, herra trúr! Og þá er
þessi ræðustúfr litlu betri hjá bless-
uðum nýja prestsauðnum, hvað sem
hann heitir; mönnum má vid bregða
— hættu barn!—sem heyrðu til séra
Árna, fuglsins. Það var bæði langt og
kröftugt hjá honum. Ekki veit ég,
hvað verðr úr Jóni litla að alast upp
við annað eins, því ekki hugsar Guð-
ný, þó hún sé mín dóttir, um að
kenna Nonna neinn kristilegan titil,
barninu sínu. — Ó, hættu, barn! —Það
er so sem ég hefði séð hann Sturlu
minn á dóaisdegi, að vita barn dótt-
ur sinnar alast svona upp. Og þá er
ekki um Svein fóðr hans að tala, sem
trúir engu nema þessari Magnúsar-
trú, ef.'i.rú skyldi kaila. En þö er
hann hróið ekki nema stillingin og
hæverskan; en hvað hjálpar það?
Hann bruðlar út til lánleysingjanna
þessu litla búi; hann gat látið vera
að gefa Sigríði kúna um daginn; það
hafa fleiri en Pétr dáið frá konu og
ungum börnum, og ekkjum þeirra
ekki verið færðar heim nýbornar kýr.
Ég man, þó ég vreri ung, þá 16 ára,
þegar Björn hreppstjóri vildi að faðir
minn sál. og fleiri færu að gefa Gróu
í Hlíd, þegar hún varð ekkja með
4 börn; hanh alveg kom sér að því
að segja nei, og séra Árni fuglinn
iét sundra því öllu um sveitina. Gróa
lenti til hans með elzta barnið, og
því litla, sem til var af eigum. Þar
eignaðist Gróa Svein, mann Guðnýar
minnar, og þó Stefán væri kallaðr
faðir hans, sögðu sumir, að hann væri
líkr séra Árna. En samt er það ekki
nema í andlitsfalli og’ limalagi. En
þegar til útlátanna kemr, er hann ekki
líkr presti, því að ekki bruðlaði liann
öllu út eins og Sveinn gerir“.
Þessa raunarollu þuldi Þórun gamla
við vinnukonu af næsta bæ, sem var
þar nótt rétt eftir að gamla konan
hafði heyrt til nýja prestsins í fyrsta
sinni.
„Nú slær klukkan fimm — það er
nú eina skemtunin mín þegar aðrir
sofa. Hér þykir beztr siðr að komast
ekki úr rúminu fyr en komið er fram
á dag. Ég vakna svona snemma á
hverjum morgni, og Jón litli, sem nú
er 4 ára á morgun, hann hefir sofið
hjá mér síðan hann var árs’gamall;
og síðan hann fór að tala, svo að
hann gat haft eftir, hef ég haft fyrir
honum það, sem ég kann, af bænum
og vessum, því ekki hugsa aðrir um
það. Foreldrar hans segja, að nógr
sé tíminn, þegar hann verði eldri ;
en mér finst nú annað".
Svo fór gamla Þórunn að hafa fyr-
ir honum faðirvor, þar til þau komu
að: „Gef oss í dag vort daglegt brauð“ ;
þá segir Jón litli: „Nei, ekki daglegt
brauð, heldr pottbrauð“. En orsök er
til alls: flatbrauð var þar á heimil-
inu daglegr matr, en pottbrauð ekki
nema á hátíðum og tyllidögum.
Nú varð Þórunn gamla bálvond við
Jón litla iít af faðirvorslestrinum.
Jóni litla mislíkuðu átölur ömmu
sinnar og segir : „Þú fer nú a deyja“.
— Þórunn: „Þú deyr nú líka, ó-
hræsið þitt!“ — „Já, je veit a je dei,
en je fer til Guss, en það fer ekki þú,
Þórunn Ólafsdóttir!“
j. x. v.
Að selja út
og hætta við verzlun.
Kjörkaup á allskonar vefnaðarvörum
hjá
McCrossan & Co.
Vér bætum engu við birgðir vorar,
en seljum allt með innkaupsverði. Nú
er pví tíminn til að komast atS inum á-
gætustu kjörkaupum.
Vér höfum miklar byrgðir af sumar-
höttum, treyjum og mötlum fyrir kvenn-
fólkitS. Einnig kjóladúka úr alull og
baðmull.
15 cts. sirtz! fyrir 2 12)á”cti.
10 — sirtz — 9 —
50 — kjóladúkar — 40 —
20 — kjóladúkar — 15 —
Allar vörubirgðirnar verða að seljast
á tveim mánuðum.
Komit! sem fyrst og notið petta óvið-
jafnanlegakjörkaupaboð vort.
McCrossan &JCo.
566 Main Str.
Til sölu :
Hús fyrir $500 tll $1000; þægilegar
afborganir.
Lóðir á Nena og Boundary strætum á
$50 til $250.
Þér getið gert samninga við oss um
þægilegar, litlar mármSar afborganir og
einungis 6pc teknir í vöxtu.
Hamilton Itc Osler.
426 Miiin Str.,
DR. WOOD’S
Norway Pine
Syrup.
Rich In the lungr-healingr virtues ofthe Pine
combined with the soothine and expectorant
properties of other pectoral herbs and barks.
A PERFECT CURE FOR
COUGHS AND COLDS
Hoarseness, Asthma, Bronchitis, SoreThroat.
Croupandall THROAT, BRONCHIAL and
LUNG DISEASES. Obstinate coughs which
resist other remedies yield promptly to this
pleasant piny syrup.
*»RICE 250. AND BOO. PKR BOTTLEt
New York Life Iiisiirance Company.
I.öggilt 1841. JOHX A. McCALL, fonaeti.
Engir hlutastofns eigendr (stockholders), til að svelgja ágóðann. Félagitl er
eingönqu innbyrðis-félag (mutiud), og pví sameign allra ábyrgðarhafa (mefilima)
og verfSa þeir aðnjótandi alls ágóðans. Það er ið elzta allra slíkra félaga í heimi, og
annað af tveim inum starslu. Hitt stærsta félagið er The Mutual Life í New
York (en ekki The Mutual lieserve Fund Life Ass., sem er um 10 siunum
smærra en þessi ofannefndu).
N. Y. Life Ins. Co. átti 1893 eignir : 137 millíónir dollara ; varasjóð :
120 millíónir. Inntekt á árinu nær 31 millíón. Útborgaðar dánarkröfur nær 8
millíónir. Árságóði útborgaðr til ábyrgðarhafa á árinu yfir 3 milliónir. Lifs-
ábyrgð tekin á árinu yfir 173 millíónir.
LífsábyrgtS í gildi um 700 millíónir.
Gefr meðlimum fleiri og betri hlunnindi on r.okkurt anna* lifsábyig'Ssrfélag
I heimi. '
Borgar erfingjnm, ef um er samið, hálfar eða allar ársborganir umfram lífsá-
byrgðina, ef maðr deyr innan 10,15 eða 20 ára eftir inngöngu í félagið.
Endrborgar við lok tiltekins tímabils meira en helming allra árgjalda, en gefr
samt fría ábyrgð fyrir fullri upphæð, án frekari borguuar, fyrir lífstítl.
Lánar peninga út á lífsábyrgðarskjöl, gegn að eins5 pC. ársvöxtum.
Eftir 3 árborganir viðheldr félagið ábyrgðinni fyrir fullri upphæð, þótt hætt
sé að borga árgjöld, alveg frítt í 3 til 6 ár eftir upphafleguin samningi, etSa gefr lífs—
tíðar-ábyrgð fyrir alt að helmingi meiri upphæð, en maðr hefir borgað.
Leggr engin höft á meðlimina, hvar þeir lifa eða að hverju þeir starfa, eðr
hvernig þeir deyja. Borgar út ábyrgðina möglunarlaust og refjalaust, ef atS eins
árstillagið er borgað.
Nánari upplýsingar gefa:
'We8tern Canada Branch Office:
496J Main Str., Winnipeg, Man.
Jóhannes Helgason -I - Gr. IVI organ, Manager
Agent.
SKOR^STIGVJEL
Fyrir kvenmenn, konur og börn.
Vjer höfum birgðir af öllum stærðum og gerðum.
lteiniadir skor, Hneptir skor,
. .. Lagir skor, Sterkir viiinunkor.
Allar tegundir.
Vjer höfum allar inar nýjustu og algengustu tegundir af öllum
itærðum. -----• Prísar vorir eru œtlð inir lasgstu l borginni.
Richard Bourbeau
360 Main Str.
Næstu dyr við Watson aætindasal.
o'coioe eeoTUEes. & miiiv,
CKYSTAL, N. Da
Fullkomnustu byrgðir af þurru timbri, veggjarimlum og þakspón,
einnig allar tegundir af harðvöru ætíð til. Vér ábyrgjumst að prísar
vorir eru jafnlágir þeim lægstu og vörui vorar eru þær beztu i borginni.
Gjörið svo vel að heimsækja oss.
O’Connor Bros. & G-randy,
CKTSTAL.
BRITI8H EMPIRE
MUTUAL LIFE ASSURANCE CO. OF LONDON, ENGLAND.
Stofnað 1847.
Græddur sjóóður......$7.670.000 I Arstekjur............$1.295 000
Abyrgðargjaldsnpphieð $11.250.000 I Borgað til vátrygð*... .$10 000.000
Eignir fram yttr ikuldbindingir í Canada 841.330. Alt varasjóðsfé látið
í vörzlur Cftnadftitjórnir. Allar hreimr tekjur tilheyra þeim s m vátrvgðlr
eru og «r ikiftmilli þeirra »ð réttum hlutföllum dþriggja ara fresti. Ábyrgðum
verðr «kki fyrir gert nndir nokkrmn kringuinstæð im og engin haft lögö á þá sem
vátryggðir iru. Séntök hluunindi fyrir bindindLmenn.
FRED. D. COOPER,
Aðalumboðimaðr fyrir Manitob* og Norðvestur-landið.
375 Main Str., Winnipeg.
Mr. E. J. Oliver, speoial Agent.