Heimskringla - 02.09.1893, Page 4

HEIMSKRINGLA 2. SEPTEMBER 1893.
Winnipeg.
— Mrs. J. E. Peterson talar
Únítara-húsinu á sunnud. kl. 7i e. li
— Rev. Björn Pétrsson býst við að
geta farið að halda guðsþjónustur
eftir svo sem vikutíma.
— Barnaskólarnir hér taka til
starfa aftr á inánudaginn næsta.
___Rev. B. Peterson ermeðhress-
asta móti þessa, daga.
__Hon. Mr. Daly er væntanlegr
hingað í dag, úr ferð sinni um Norð-
vestr landið.
— Sorglegt slvs vildi til hér í
bænum á miðvikudaginn var. Þjóð-
verji, nýkominn að heiman frá gamla
landinu, August Weiss að nafni, varð
fvrir einum Electric strætisvagninum
á Main Street. Hann var að fara yfir
brautina, en datt á miðri leið, og
rann vagninn yfir hann og braut báða
fótleggina um hnðn. Hann var þeg-
ar fiuttr á spítalann, en dó þar eftir
2?, klukkustund.
— Mr. II. G. Oddson hefir góðfús-
lega lofað að stýra söngnum í Únít-
ara-húsinu annað kveld.
— Á þriðjudaginn andaðist hér í
bænum 7 mánaða gamalt barn Mr.
Óla Ólafssonar express-manns og
konu hans.
— Hr. Sveinn Brynjólfsson, agent
Dominion-línunnar, hefir legið rúm-
fastr síðan skömmu cftirað hann kom
hingað, en er nú á batavegi.
___íslands dætra bókafélagið hefir
fund í liúsi Kristrúnar Sveinúnga-
dóttur 612 Ross Str. á mánunags-
kA’eldið 4. september kl. 8. Þá gefst
utanfélags konum tækifæri að kynna
sér fél.
— Stúkan Hekla heldr skemtisam-
komu á North-west Hall miðyiku-
dags kveld 13. þ. m. kl. 7|. Ágóð.
anum verðr varið til hjálpa þremr
veikum stúku-meðlimum. Nánari
auglýsing í næsta blaði.
— Mánudag í fyrri viku kom hr.
Bjöm gullsm. Pálsson frá íslandi
hingað til bæjar ásamt konu sinni og
börnum. Þetta V&r önnur fjölskyld-
an, sem sett var í sóttgæzlu á Gross
Isle. Barn þeirra eitt hafði lítilfjör-
legan hita-útslátt, en var alheilbrigt
annars. Læknirinn við sóttgæzluna
hélt því fram að það væri skarlatssótt
í baminu; en það hefir reynzt sí-lieil-
brigt til þessa dags. Aftr á moti
veiktist í sóttgæzlunni annað barn
þeiiTa hjóna, sem var heilbrigt er
þangað kom; fókk þar barnaveiki og
dó eftir 1—2 sólarhringa. — Hin fjöl-
skyldan, sem í sóttgæzlu var sett, er
ekki enn komin, svo vér vitum.
___Ayer’s Sarsaparilla er eitt af
þeim fáu lvfjum, sem allir læknar
mæla með. Ilún cyðir eitri því sem
diphteria eða skarlatssótt skilja eftir í
blóðinu, og veitir veikluðum sjúklingi
aftr þrótt og heilsu.
__Á föstud. í síðustu viku komu
hingað 8 (ekki 10) vestrfarar af fs-
landi, er farið höfðu með „Laura“ frá
Rvík, bókaðir af Allan-línunni. Mcð-
al þeirra bræðrnir Sigurðr og Andrés
Guðbrandssynir. Vestrfarar þessir
vóru 10 sarnan, er þeir fóru frá Is-
landi, en 2 skildu við þá eystra og
héldu til Chicago.
— Margir hafa. eigi liugmynd um,
hve hættulegt harðlífi getr verið, og
vanrækja því að lækna sig þangað
til sjúkdómrinn er orðinn stöðugr í
þeim eða bólga eða harðlífi verðr af-
leiðingin. Ein eða tvær inntökur aí
Ayer’s Pills í byrjun hefði varið öllu
þessu.
-----------——r~
— Nú er annar árgangr af Dr aupn-
ir og Tíbrá kominn, svo a. skrifendr
og þeir, sem vilja, geta fengið livort-
tveggja hjá nu r. Sama verð á bók-
unum og í fyrra.
Khistrún Sveinungadóttir.
612 Ross Str. '
„Ö L D I N“.
Það eru sífelt að koma til vor fvr-
irspurnir um, livort það sé tilgangr
útg. Ileimskringlu að svíkja kaup-
endr um Öldina. Vér getum fullviss-
rið alla um það, að það er ekki. Svik
letrsteypuliússins f Toronto, sem vér
kaupum letr af, eru cina orsökin til
þessaðÖldin er ekki komin. Vór
höfum nú síðast í gær fengið endr-
nýjuð loforð um að letrið skuli koma
innan 1—2 vikna, og kaupendr vorir
mega reiða sig á það, að vér skulum
koma Öldinni út, undir eins og vór
fáum letrið. Það þykir enguin sárari
þessi dráttr en oss; en oss liefir verið
ómögulegt að gera við honum.
bænda-flokks-menn reyndu alt hvað
þeir gátu, til að lögleiða einhverja
nýja silfr-vitleysu í stað Shermann-
laganna, helzt. ákvæði um að ríkið
láti móta silfrpeninga takmarkalaust,
en hafa nokkru meira silfr en áðr í
dollamum. Allar slíkar tilraunir
urðu þó að engu í neðri málstofu, en
frumvarpið um að nema Shermann-
lögin úr gildi var þar samþykt 28.
f. m. með 239 atkv. gegn 110.
Málið liggr nú fyrir efri m'dstofu,
og er talið örugt að gangi þar fram
I
Stephanson. Þar næst var sungið minni
Alberta : „Þú fagra sveit í fj:illa-arm“.
Fyrir minni Alherta talaði Jónas J.
Húnford. Þá var sungið minni kvenna :
„1 ghtfögrum laufgrænum lundi".
Fyrir minni kvenna mælti Mr. Chr.
Christinson. Siðast var sungiö: ,,Þá
vorgyðjan svífur“. Að ræðuhöldum
afloknum gengu menn til miðdags-
verðar. Eftir miðdag voru hafðar ýras-
ar skemtanir : kappreið, stökk, hald-
izt á um kaðal, og kapphlaup, (það
reyndu að eins drengir innan 15 óra).
Engir áfengir drykkir voru brúkaöir,
, en kaldir drykkir voru seldir þeim sem
I vildu. Kl. 6—7 um kveldið hélt hver
/
Islands-fréttir.
BITLINGA-BÆNIR
á Alþingi.
Það vottar þegar fyrir nokkrum heim til sín glaðr og ánægðr yflr deg-
Rtti í viðskiftalífinu í ríkjunum nú,
og er það þakknð vaxandi trausti á
að congressinn afnemi Shermann-
lögin.
— Sjálfstjórnar-frumvarpið írska
er nú samþykt af neðri fulltrúa-deild
þingsins í Englandi, og er tekið til
meðferðar í lávarðadeildinni, sem
auðvitað fellir það.
— Á sunnudaginn, sem leið, var
fullger rafsegulþráðr milli Portugal
og azór'sku eyjanna.
— Á laugardaginn varð orusta í
Chicago milli atvinnulausra manna
og lögregluliðsins. Óspcktir þessar
hafa endrtekið sig aftr. og aftr þcssa
viku.
__Hveiti er loksins ofrlítið að
stíga í verði. í fvrradag sté það um
2cts. í Chicago, svo að septemlier-
hveiti stóð þá í 63| til 63J, en des-
ember-hveiti í 69£.
— Kóleran hefir gengið í sumar á
ýmsum stöðum í norðrálfunni, en
en ekki mjög geist þó. Nú er hún
komin til Grimsby í Lincolnshire á
Englandi, hafði flutzt þangað með
vestrfiirum frá Antverpen og Rotter-
dam.
__Enginn cr búinn að fá land-
stjóra embættið í Manitoba, en A. W-
Ross er.enn talinn standa næstr því,
og vonazt eftir veitingu þessa dag-
ana.
inum. Ég heyrði auövitað aö ýmsir
voru ekki sem hezt ánægöir með söng-
inn ; mér kemr ekki til hugar að neita
því, að söngrinn hefði þurft að vera
fullkomnari og betri, en tvent er að
athuga við þetta : fyrst það, að það
er ætíð hægra að setja út á og finna
að, en að gera betr sjálfr, og í ann-
an stað ættu menn að gæta þess, að
hér var enginn æfðr söngflokkr, heldr
að eins tveir eða þrír menn sem komu
frá vinnu sinni óundirbúnir.
Það er líklegt, að þcir,, sem nú
voru óánægðir með sönginn, starfl að
því að koma á fót í bygð þessari
söngflokk, sem verði vaxinn því að
gefa þann söng næsta íslendingadag,
sem svari tilgangi dagsins.
Yðar með ást og virðing.
Jónas J. Hunford.
[Niðrlag frá 1. bls.]
Vér verðum að ítreka eun á ný á-
skorun til kaupenda vorra um að
fara að borga oss blaðið. Bæjarmenn
verðum vér sérstaklega að skora á að
gera oss nú skil; nú geta flestir það,
ef viljann vantar ekki. Vér vonum,
að þeir bæjarmenn, sem skulda oss
frá fyrri árum, neyði oss ekki til að
láta innkalla skuldir lijá þeim með
málsókn, en það verðum vér neyddir
til að gera, ef enginn litr er núsýlidr
á að borga oss eða semja við oss um
borgun. Þeir mega reiða sig á að
oss er það full alvara.
Tindastóll, Alta, 12. Ágúst 193.
JLm ^Þm •
Súkan Ísafold No. 1048, I. O. F.
heflr samþy t að breyta um fundar-
stað, og heldr sinn næsta fund á
North-West Hall, (cor. Ross & Isalæll silfri hvern nnnuð
FRÉTTIR.
__ Congressinn í Washington sitr
yfir silfr-löggjöflnni. Forseti Banda-
ríkjanna stefndi congressinum til
aukafundar til að forða landinu úr
því fári, som Shermanns-lögin hafa
bakað því ; þau lög skylduðu stjórn-
ina til að kaupa 84,(KX),ÍKX) virði af
Þessi liig eru
strætum) þann 5. þ. m. Það er á- j aðalórsökin til allra peningavandræð-
ríðandi að f lagsmenn sæki fundinn. • anna og Bankahrunanna í Bandari j-
Guðm. Guðmundsson. i unum. Silfrnáma-eigendr og fávisn
Herra ritstj. Jón Olafsson.
Síöan ég ritaði yðr síðast hefir fátt
borið til tíðinda í þessari bygð. A1
menn heilbrigði og líðun manna í góðu
lagi. Tíðin ákjósanleg það sem af er
sumrinu, og þar af leiðandi gi'asvöxtr
í bezta lagi, og sáöverk sömuleiðis ;
heyvinna var byrjuð kring um miðjan
síðastliðinn mánuð og hefir gengið á-
gætlega, svo að ætla má, með sama
framhaldi á tíð og kringumstæðum
manna, að heyafli verði með langmesta
móti í haust, enda þurftu bændr þess
við, því kvikfénaðrinn er margr.
,,íslendingadagrinn“ var nú hald
inn í bygð þersari 5. Ágúst nálægt
heimili St. G. Stephansonar, á sléttum
hól undir fögru skógarbelti. Þangað
söfnuðust flestir byfcðarmenn. Fyrst
var sungið „Eldgamla ísafold ; því
næst ávarpaði forseti dagsins, Mr. St
G. Stephanson, tilheyrendrna nokkrum
orðum og bauð alla velkomna til að njóta
allrar skemtunar, sem föng væru á þenn
an dag. Þá var sungið Minni Islands:
„Já, vér elskum ísafoldu“. Því næst
mælti fyrir minni íslands Mr. Sigurðr
Jónsson. Þá var sungið minni Vestr
heims: „Vestrlieimur veruleikans ríki“.
Fyrir minni Vestrheims mælti póst-
meistari Mr. Jóh. Björnsson. Því næst
var sungið minni Vestr-íslendinga.
„Vér nú í nýju landi". Fyrir minni
Vestr-íslendinga talaði Mr. St, G.
hér til mikilla hagbóta, ef henni er
gaumr gefinn, — ekki með hangandi
hendi — heldr með alúð og atorku.
Mér kemr þarfyrir ekki til hugar að
segja, að liún þrífist í öllum árum jafnt,
en í öllum árum nokkuð. Gott og vel.
Segið mér, í hvaða plássum er árferðið
jafnt, uppskeran jöfn? Það væri annars
mjög fróðlegt, að sjá skýrslu yfir allt
það tap, allan þann skaða, sem vér ís'
lendingar höfum orðið fyrir af óblíðu
náttúrunnar hér í Alberta. Skyldi það
ekki verða nokkur hundruð doll.!? Nei,
vinir mínir! Það er ekki héraðinu né
náttúrunni að kenna, þótt vér séum
skamt á veg komnir; þí»tt vér enn séum
þess eigi megnugir, að nota oss gæði
landsins, eins og mretti, ef efni og kraft-
ar væru til. — Alt þarf sinn tíma; kvik-
fénaðrinn kemr eigi strax upp í tuga
tali hjá fátækum nýbyggjara, og meðan
á því stendr, að fjölga honum, hlýtr sa
atvinnuvegr, engu síðr en aðrir, að vera
torsóttr og erfiðr. En að segja, að hér
só ekki lifandi af kvikfjárrækt og veiði-
skap, helzt ef menn bæta þá jarðrækt
við, er álika sanngjarnt, eins og ef sagt
væri ómögulegt að lifa af hveitirækt
austr í Manitoba og Dak. Báðir at-
vinnuvegirnir eru góðir og skemtilegir,
ef lán er með, þar sem þeir eiga við, og
hvorugu pHssinu er hallmælandi fyrir
það, þótt sinn atvinnuvegrinn, sín bún-
aðaraðferðin hæfi hverju. — Alberta er
sannarlega framtíðarinnar land, sem í
ókomna tímanum á þroska og framför
fyrir hendi; í skauti þess er gnægð auðs
og hagsældar, sem tíminn smámsaman
framleiðir innbúum þess til varanlegra
heilla og hamingju. — Alberta er enn
ungt land. Það þarf að þroskast og
eldast tilað geta orðið niðjum sínum
það, sem það er fært um að verða þeim.
— Kæru tilhejTendr! Eg ætla ekki að
biðja ykkr, aðhrópa húrra fyrir Alberta
h»'*raði í þetta sinn, en ég ætla að biðja
ykkr, kæru íslenzku systkyni!, að óska
með mér af alhuga, að blessuð Alberta
sólin, sem í dag skín svo fagrlega, svo
yndislega yfir höfðum vorum, megi sem
lengst strá ylgeislum sínum yfir okkr
sem góða íslendinga, góða atorkusama
og ráðvanda Ameríska þegna, samhuga
og bróðrlega sinnaða menn.
Blómgist og blessist þetta vonarinn-
ar, frelsisins og framfaranna land.
Lengi lifi Alberta.
Jónas J. Hunford.
(Eftir „Þjóðv“., Rvík, 20. júlí).
Hr. G. íschcving, aukalæknir austr
á Seyðisfirði, þykist vera farinn að
ryðga í íþrótt sinni; en þetta gctr þó
alt lagazt, ef alþingi vill veitahonum
1000—1200 kr. styrk til utanfarar „í
því skvni að rifja upp og æfa ýmsar
greinar læknisfræðinnar“.
Hr. Bj. Ámason h fsafirði býðst til
að fara utan, og læra „xylographi“
og ,,lithographi“; kostar að eins 2000
kr.
Cand. Sæm. Evjdlfsson gæti notað
1000 kr. til að stunda hetr búnaðar-
vísindi, en óvíst hvort luinn ætlar sér
til útlanda.
Hr. Skúli Skúlason á Akrevri vill
fá 1000 kr., til að fara utan, og nema
myndasmíði.
Hr. Sigurð Einarson á Sævarenda
í Loðmundarfirði vanhagar um 2000
kr., og fær sér þá sláttu- og rakstrar-
vélar í Amcríku.
Hr. Stefán Sigfússon á Hamri í
Hamarsflrði sækir um 800 kr. styrk,
til þess að kvnna sér í útlöndum
einkum í Noregi, aðferðina við lækn
jngu á bráðapest, og væri sízt, mál-
efnisins vegna, í þá fjárveiting horf-
andi, ef menn ætluðu, að hún yrði
að liði.
Hr. Stefán Jónasson í Khöfn biðr
þingið að veita sér 800—1000 kr., t.il
þess að fullgjöra „þúfnasléttunarvél-
ina“ sína, þessa makalausu vél, sem
liann hefir fengið styrk til innan
lands og utan, síðan árið 1883, en
sem því miðr altaf heldr áfram að
vera ,,ófullgjör“.
Það, sem hér liefir talið verið, er að
eins ofur lítið sýnishorn; en þeir eru
mikið fleiri, sem sótt hafa um fjár-
stvrk til þingsins, til þess að frama
sig í útlönduin á ýmsan hátt.
1200 krónur d ári ! Þnð kostaboö
liggr nú fyrir þinginu, að geta feng-
lir. Einar Hjörleífsson, ritstjrtra ,,Lög-
bí‘rgs“, heim til íslaiids attr, ef það
vill leggja í lófa lians 1200 kr. af
landsfé á ári.
Töluverðr vafl samt, livort boðið
verðr þegið.
(CUT PLUG.)
OLD GHUM
(PLUG.)
Engin önnur tába». stepund heflr
nokkum tíma átt jafnmiklu
útbreiðslu-,áni að fagna
á jafnstuttum tíma,
eins og þessi teguud af
„Cut Plug“ og „Plug Tobacco11.
Elztu „Cut Tobacco“ verksmiðja
í Canadu.
JIONTRFiAL.

X
1892, lljoiiiion af Ilavana uppskerunni.
„La Cadena:‘ og „La Flora“ vÍDdbir eru
áu efa betri að efni og töluvert ódýrari
heldr en nokkrir :iðrir vÍDdlar. Fordóms-
fullir tóbaksreykjendr vilja ekki kannast
við það en þeir, sem vita hvernig þeireru
tilbtínir, kannast við það. S. Davis &
8ons, Montreal.
In fjoyr aðalskilyrði. Það er sórstak-
lega nauð-yulegt fyrir góða heilsu, að
maginn, lifrin, endaþarmarnir og blóðið
sé í góðu lagi Burdock Blood Bitt i hefir
jöfn áhrif á þessi fjögr líffæri í einu
styrkir, hreinsar og kemr þeim í góða
reg'u, og lengir þannig líf manna.
EDOUARD RICHARD,
356 Main Str.,
hefir til sölu stra ferhyrnta björð
240 ekrar á stærð, 4 mílur frá borg-
inni; hæfilcg fyrir 2—3 landnema.
Kostar aðeins $1200.00 með góðum
borgunarsk ilmálum.
Sumarhiti. Þetta er tími fyrir maga-
veiki. G æn epli og aðrir óhollir á-
\ extir orsakar það og Perry Davis Pain
Killer læknar það. Það er öldungis
óyggjandi við magaverkjum og vind-
þembing. Hver einasta lyfjabúö selr
Pain Killer. Enginn húsfaðir ætti að
vera án þess. Stór flaska aðeins 25 cts.
Bref frd Emerson. Ég hefi brúkað Dr.
Fowlers Extract of Wild Strawberries og
er það ið bezta meðal við allf konar
lntaveiki. Það hefir gert mér og börn-
um míuurn óendanlega mikið gott.
Yð.ir einlæg
Mrs. Wm. Whitely, Emersou, Man.
16]>olan<li þjdniitgar. í þrjá daga þjáð-
ÍSt ég ar suniarsjtlkaómi, rlrkrit greV lin
að kvalirnar, og uxu þær dag frá degi.
En eftir að ég hafði tekið einn skamt af
Dr. Fowlers Extract of Wild Strawberries
minkuðu kvalirnar, og smámsamau batn"
aði mér algerlega.
Wm. T. Glynn, Wilfrid, Ont.
Meðal við höfuðverk. Höfnðverkr kemr
af hæuðaieysi, slæmu blóði, lifrarsýki o.
ti. Þar sem B.B.B. læknar alla þessa
sjúkdóma hlýtr það auðvitað að vera ið
allra bezta meðal við höfuðveiki. Það
læknar sjúkdóminn með því að taka fyrir
uppspreltuna.
Oft í hmttu. Lífi litlu barnanna er oft
ha-tta búin af snögglegri magaveiki. upp-
stoppelsi harðlífi, niðrgangi, og kóleru.
Þ ð er viturleg varúðarregla að hafa
æfinlega við hendina Dr. Fowlers Extract
of Wild Strawberries.
‘ílear llavana Cigars”.
„La Cadena“ og „La Fjora“. Biddu
ætíð um þessar tegundir.
Magaveiki latknuð. Herrar:— É var
í fjögr ár þjáðr af magaveiki. XJim síðir
tók ég eftir auglýsingum Burdock Rlood
Bitter og fór ég þá að reyna haiiu, og
von bráðar fann ég.að ekkert meðal, er
ég hefi reynt fyr eða siðar, getr ko.nist í
samjöfnuð við han. Þrjú glös irerðu
mig alhellan.
Bert J. Reid, Wingham, Ont.
28<j Jaiet í I ð»»r e i.
sæi ekki aftr m nninn, sem h nn iiafði seð
áðr svo likan mér; en haim om heim aftr
svo búinn a hverju kveldi. Ég gerðist bug-
gjúkr ug bjartveikr, og Carboimell gat alls
ekki kiliö í, hvað að mér gengi.
Loks batnaði mér þó svo í fætinum, að
ég gat f i að íara út aftr, og upp frá þvi
var ég i-ífelt á gangi fram og a tr um stræti ,
gægðist inn í hvem v» gn, svo að fó kið va ð
hles-a á me og liélt ég væri ekki með ailan
injalla. fat ðr min’n og útgangr fó ð verða
óáajálegr, því að ég liirti ek ert um búnii.g
miim; og Tímóteus fór að verð tmeikr tmi,
að ég va r að ve ða geggjaðr.
Þá bar svo til eitt sinn eitthvað fimm
vikum eftir að ég kom til bo gaiinn r, að ég
kom anga á manninn, sem ég li fði s' ð við
hótelsdyrna ’í Ch» ltenhsm; hann ók í vagni
d ikkmórauðuni á lit, og var dregið á skjald-
mersi með lit svo daufum, að menn tóku
ekki eitir því i.ema mj g nærri. Ilann sat
berfi ð ðr og nppréttr.
„Þam . er hann !“ kabaði ég upp ósjálf.átt
og tók til fótanna til að elta vagninn. „Það
er san.a nefið“, sagði ég upphátt og hljóp sem
fætr tosíuðu eftir strætinu á eftir vegninum, og
hrii ti fra mer á báöar hendr fólkinu, sern ég
rakst á. Ég misti hattinn af mér á lihux)-
unum, en ég hiiti ekki um að taka hann upp,
því að ég var svo hræddr ura að missa af
vagninum. Ég hljóp sem bezt ég gat; en þá
Jafet í föður-leit. 291
„Mað inn, sem er svo líkr honum föður
mínum“.
„llvar ? í þessum vagni ? Það er biskup-
inn af E...... , góðrinn minn. Hvaða skelfileg
flónska ge1r verið í yðr, Newland ; það er varla
uð þér séúð með öllum mjalla. Standið þér
„ú ekki svona giápandi og starandi. Komið
þér“.
Ég gat ekki látið vera að horfa sífelt um
öxl á eftir vagninum, eftir að hann var kom-
inn fram hjá. En nú vissi ég þó, hvrr þessi
iimðr var, og var ég fastiéðinn í að spyrja
hann uppi og heimsækja hann ; svo að ég var
nú rólegri að sinni.
Ég sagði Tímóteusi, hvað til hefði borið,
og fundum við braU í nafnaskrá bæjarmanim
hvar biskupinn átti heima í borginni. Næsta
dag bjó ég mig ið be-ta, bað mnjóiinnað
afsaka mig og hélt af stað til Portland Place ;
þar átti biskupinn heima.
290 Jafet í föður-leit.
lega gert eitthvað á hluta mér, og vreri mér
auðvituð hugleikið að ná í ha n, en hann
forðaðist mig; það hlyti að vera sá maðr,
sem ég liefði séð í vag inum.
„Eftir því sem yðr seg st fré lierra majór“,
sagði dómnrinn, þá e' ég h addr um að ég
verði að heimtu »f vini yðar, að liann se'ji
veð fyrir því, að hann veki ekki . spektir á
almannafari11..
Eg gekk þegar að því, og tök dómarinn
oiðalaust majórinn og Tímótens góða og gilda
sem áby gðarmenn nri a í þessu efni, ou var
ég svo látinn laus. Majórinn s ndi eftir leigu-
vagni og ókum við svo heimleiðis; á leiðinni
setti hann mér fyrir sjónir, hve fávíslega ég
færi að ráði mínu og fékk mig til að lofa því
að gæta mín betr f. amvegis.
Þannig lauk þe-su æfintý i, og nokkurn
tíma eftir þetta gætti ég mín betr í framkoniu
minni og var ekki eins áfjáðr að gægjast inn
í vagna. Alt um það fór áliyggjan um »ð
fmiia f ðr minu alðrei úr huga mínum, og lá
oft illa á mér. Majórinn aleit mig hafa „lausa
skrúfu“ í þe-su eina efui, og lét hann mig
sjaldan vera vinan á gai gi, en var sem oftast
með mér. Eitthvað mánuði síðir vórum við
þannig á gangi saman ; þá bar svo við, að ég
kom aftr auga á sama vagi inn og var sami
in ðrinn enn í honum.
„Þarna er hann, majór!“ kailaði ég upp.|
„Hvar þá? Hver?“ svaraði hann.
Jafet í föður-leit. 287
heyrði ég kallað á eftir mér: „Stöðvið haun!
stöðvið hanni“ — „Stöðvið hann!“ kall ði ég
nú líka, og átti auðvitað við nianninn í vagn-
inum.
„Það dugar nú ekki, karltetr!" sagði maðr
og þi eif í hál-málið á frakkanum mímnn; „ég
hefi nú þekt slægari brögð en þetta fyr“.
„Sleptu mér“ i-agði ég, og brauzt um á liæí
og hnakka; en liai.n hélt því fastara. Ég reyndi
enn að slíta mig af honum og rifnaði við það
bæði frakkinn minn og skyrtan, en það k»m
alt fyrir ekki; lölk þyiptist nú utan um okkr
en hnnn liélt inér föstum.
En svo hafði borið til, eflir því seiri ég
komst að -íðar, að vasnþjófr halði ve ið að
Éemja sína list þarna á strætinu rétt í því að
ég hljóp hjá, og þegnr fólk si, live ák ft . g
liljóp, s\o að ég misti hattinn, en skeytti því
ekki lieldr hélt áfram, þá tiugsaði það að ég
væri þjófrinn. Lögrealunienn tóku mig fastau;
ég maldaði í móinn og kvaðst vera s. klaus,
en það koin fyrir ekki, og ég var dreginn
lyrir dómara í Marlborough-stræti. Útlit mitt
nlt rnælti lieldr á móti inér, þar sem f tnaðr
minn vnr nú rifinn og í mestn ólagi og ég
hattlaus, og var leiddr svona frum fyrir . étt—
iun af tveim lögregloþjónum.
„Hver er hann þessi ?“ spurði dóm rinn
þjónana.
„Vasaþjófr, herra dómari“, svöruðu þeir.