Heimskringla - 16.09.1893, Blaðsíða 2

PIEIMSKRINGLA 16. SEPTEMBER 1893.

II
kemr út á LaugíirdOgum.
The HeiraskrÍDgla Pi 2. & Publ. Co.
útgefendr. [Publishers.]
Verð blaðsins i Canada og Banda-
rikjunum :
1-imánuíi $2.50 fyrirfram borg. $2,00
6 ----- $1,50 -------- — $1.00
3 ---- $0,90; — $°.50
Á Englandi kostar bl. 8s. 6d.; Á
Norörlöndun. 7 kr. 50 au.; á Isiandi 6
kr. — borinst fyrirfram.
Senttilíslands, en borgað hór, kost
Sfl,50 fyrirfram (ella $2,00).____
tS^Kaupendr, sem vóru skuldlausir 1
Jan. p.á. purfa eigi að borga nema $2 fyr-
Ir pennan árg., ef peir borga fyrir l..'úlí
p. á. (eða síðar á árinu, ef peir æskja pess
skriflega).
fyrir framkomu Frakkastjómar í Sí-
am. Frakkar hljóta að vita það full-
Ritstjórinn geymir ekki greinar, sem
eigi verða uppteknar, og endrsendir
pter eigi nema frímerki fyrir endr-
sending fylgi. Ritstjórinn svarar eng-
um brófum ritstjórn viðkomandi, nema
í blaðinu. Natnlausum bréfum er
enginn gauinr geiinn. En ritstj. svar-
ar höfundi undir merki eða bóksttíf-
um, ef höf. tiltekr slíkt merki.
Uppsögnógild að lögjin,uemakaup-
andi sé alveg skuldlaus við blaliið.
Auglýsimjaverð. Prentuð skrá ytir
pað send lysthafendum.
Ritstjóri (Editor):
JÓN ÓLAF880N
venjul. á skrifst. bl. kl. 9—12 og 1—6
Ráðsmaðr (Busin. Manager):
EIRÍkR GÍSLASON
kl. 9—12 og kl. 1—6 á skrifst.
Utanáskrift á bréf til ritstjórans :
Editor EeimsJcrinr/ln. Box 535.
Winnipeg.
Utanáskrift til afgreiðslustofunn ar er
The //eimnkringln Prtg. & Publ. (Jo.
Box 305 Winnipeg, Man.
Peningar sendist í P.O. Money Or-
der, Registered Letter eða Express
Money Order. Banka-ávísanir á aðra
banka, en í Winnipeg, eru að eins
teknar með aflöllum.
báðar eiga lönd í nágrenni við Síam,
munu þola jrað, að Frakkar taki lönd
af Síamskonungi né geri hann að skó-
sveini Frakklands. Hins vegar er
Frakkastjóm sífelt að reyna að
brydda á nýjum og nýjum ójöftiuði
við Síarn, svo sem til að lcita sér að
ófriðareftii við þetta magnlitla kon-
ungsríki, og samband hennar við
Rússastjórn er öllum vitanlegt; og
þar við bætist, að Rússar hafa um
þessar mundir mikinn og grunsam-
legan liðsafnað við landamæri Ind-
Iands; og virðist þetta alt bera þess
vott, að stórtíðindi sé fyrir höndum.
Aftr má segja að næg huggun sé í
því fólgin, að Rússland erímegnustu
fjárkröggum og í djúpri skuldasúpu
við ina auðugu gyðinga, sem hafa
lánað því og öðram stjórnum fé; en
gvðingum þessum er ta-past svo vel
til Rússa nú (enda ekki tilefni til
þess), að nokkur minstu líkindi só til,
að þeir vilji lána Rússastjórn stórfé
nú; en án þess er Rússastjóm mátt-
vana til ófriðar þrátt fyrir sinn mikla
her.
Þá vita Frakkar það og vel, að
þeir eiga þrenningar-samhandið á
móti sér, og að Þjóðverjar mundu
fljótir til að nota færið, ef Frakkar
legðu í styrjöld við Engla. Má því
treysta því, að allr gauragangr
Frakka í Síam sé tómr vindr, rétt til
að slá um sig um stundar sakir,
nema það sé upphaf þeirrar vitfirr-
ingar, sem leiðir menn til að fyrir
fara sjálfum sér.
Ekki fáum vér séð neinamótsögn
í sjálfust-r í því, að íslendingar hér
vel, og þeim hefir án efa, verið gefið vestra unni ættjörð sinni og vilji þó
það full-ljóslega í skyn, að hvorki
Sínverjastjórn nó Bretastjórn, sem
styðja að vestrförum af íslandi.
Hitt er annað mál, að það er svo
að eins rétt að styðja að vestrförum
af Islandi, að þær verði til góðs fyrir
þá sem vestr fara, og til meira gagns
en tjóns fyrir íslendinga yfir höfuð.
Og það er trú vor, að ef menn
gera scr að eins far um að hvetja þd
eina tii vestrfara, sem vestrförin yfir
höfuð má ætla að verði að góðu, þá
verði þær vestrfarir íslandi og lönd-
um heima til gagns, en ekki til tjóns.
Að hvetja þá til vestrfara, sem öll
líkindi em til að vestrförin verði
fremr til tjóns og óánægju, það er
aftr synd jafnt við þá, sem heima eru
á Islandi, þá sem vestr fara og þá
sem hór eru fyrir.
En hljóðaði einn svo:
„Adams fylírir stjórninni, sem hefir
varið yfir $100,000 af fylkisfé til hygg-
inga í Brandon.
Kjósið Adams“.
Loks var einn svo látandi:
,, Kjóxnidr í Brandon,
sem vilja að haldið verði áfram að eyða
fylkisfé hér í bænum,
kjósi Adams“.
Hvað er þetta annað, en ber til-
raun fylkisstjómarinnar til að múta
bæjarbúum með von um fj .reyðslu
þar í bæ úr fylkissjóði?
653 McWilliam Str.
ÚTÓPÍA.
Menn hafa á ýmsum öldum reynt
sið hugsa sér mannfélags-skipulag svo
— Það þykir líta ófriðlegar út i ~ -a----£----0 —
núna í Norðrálfunni, heldr en gert j lnllkomið, að það samsvaraði hug-
íefir um langan tíma. Blaðið Week J sJ^num andans ; skipulag, þar sem
(Toronto) talar meðal annare um það I ráttvísi °S mannúð réði lögum og lof-
efni 8. þ. m. j um> en fátækt ðg ranglæti væri út-
Eins og kunnugt er heflr undan-
farandi verið talsverðr ágreiningr
miíli Frakklands og ríkisins Siam í
Asíu. Hafði Frakkastjórn fundið
sér tilefni af lítilli sem engri sök til
að gera mjög auðmýkjandi kröfur á
I rýmt; í því ríki ættu allir að vera
| sælir, eða svo sælir, sem framast er
i urit; engan á að skorta nauðsynjar
| 1 í/sins og allir að hafa hóflega mikið
(eða lítið) fyrir þeim. Eins og auð-
vitað er, þá er mjög mikill munur á
því, hvemig ýmsir menn á ýnisuin
tímum hafa hugsað sér þetta fyrir-
komulag. Alt frá Platós dögum til
vorra daga hafa vitrir menn ritað urn
þetta; lýst draumlandi sínu, þar sem
þetta hugsjónaríki („Utópía") heflr
átt að vera, og sagt söguna af því,
hvernig þar gengi til. Bellamy er
einn inn síðasti höfundr, er notað
hefir frásagnar-formið til ;ið ]ýsa því,
hversu hann hugsar sér fullkomnast
félagsskipulag með mönnum.
En það hafa líka stundum verið
gerðar tilraunir til að stofna nýlend-
ur eða smá mannfl lög hcr og þar í
heiminum, til að reyna að fram-
kvæma í verki sérstakar hugmyndir
um félagsskipulag. Einkum hafa
allmargar tilraunir í þessa átt verið
gerðar í Bandarík junum, og heflr inn
nafnkendi rithöfundr Qhakles Nord-
hoff fyrir mörgum áram ritað frá-
11 s'%u °g lýsing á þeim tilraunum,
heindr Siamsstjómar; en sú stjóm
lét svo liðlega undan, að Frakkar
nistu í svip átyllu til ófriðar, enda
lagði Engla-stjóra þar gott til mála-
En hitt þótti þá sýnilegt, að Erakka-
stjórn gerði glumraganginn við Siam
uest til þess, að fá sér auðkeypta lýð-
íylli við kosningar. Núeruþærum
garð gengnar og féllu svo í vil stjórn-
inni, sem framast mátti verða, og
hngðu þá flestir, að nú væri þessíiri
Siams-þrætu -Iokið. Því fremr sem
Siam virtist hafa uppfvlt allar upp-
íaflegar kröfur Frakka. En nú alt
í einu gerir Frakkastjóm frekari
o-öfur og vill fá Siams-stjórn til að
afsala sér landi nokkm IVökkum í
iiendr og lúta h’rakklands ráðuin á
þann hátt, er auðsjáanlega mundi
;niða til að gera Siam ósjálfstætt ríki,
eða skjólstæðing Frakka. íhúarkon-
ungsríkisins Siam era um fli
millíón, og er 1 millíón af þeim Sín (
millíón Malayar. j °s cr Það mJög' hugðnæm bók að lesa.
- í mörgum slíkum fclögum er alt
sameign, enginn hjöskapr til, en
Það er vel og drengilega gert af
hr. Gunnlaugi Helgasyni að hann
heflr gengizt við ísafoldar-bréfunum
úr Arnesbygð.
Vérsjíum ekkert það í grein hans
■ dag, sem geti breytt því áliti voru,
er vér áðr höfðum L.ttð í ljósi um
hréfin, að þau líti einhliða á og segi
einhliða frá og gefl því ekki rétta
hugmynd.
Vér verðum vel að gæta þess, að
þcir ókunnugir, sem lesa þau og lesa
jafnframt skýrslur agenta eða annara,
sem lýsa hinni hliðinni, þeir fara ekki
að leggja samán og gera sér í hug,
að báðir segi satt frá, að eins lýsi
hvor sinni hlið; nei, þeir annað hvort
trúa þessum bréfum og hugsa, að alt
liitt s^ lygi, eða þi þeir trúa glæsi-
legri lýsingunum og liugsa að alt í
þessum bréfuin sé lygi.
Svona fara menn venjulega að, og
það er eðlilegt. Þeir búast ekki við
hálfum sannleika hjá iivorum, heldr
við öllum sannleikanum hjá öðrum
hvorum.
Þeir sein því vilja gera sannarlegt
gagn með lýsingnm á landi og ástandi
hér, ættu helzt að gera sér far um að
segja bæði frá kostum og löstum —
ekki frá öðru hvoru að eins, í þeirri
j trú, að aðrir verði til að segja frá
! hinu.
Hins vegar erum vér, eins og vér
áði- höfum sagt, sannfærðir um, að
höf. heflr gengið gott eitt til með bréf
sín, og því á hann það skilið að þeir,
sem kunnu að svara bonum, geri það
með rökum og sanngirni, en ekki
með lögbergslegum fúkyrðum og
hjörsaskap.
Sögusögn Lögb. um, að enginn
Isl. í Brandon hafl greitt Macdonald
atkv., er lygi. Fjórir íslendingar
greiddu honum atkvæði.
Sögusögn sama blaðs um, að J. Ól.
haft boðið Mr. Macdonald að koma
vestr og „snúa“ íslendingum, er víss
vitandi lygi. Bileams asna gekk um
og útbreiddi þá lygi í Brandon um
daginn. Hitt er satt, að það fóru
nokkur braðskeyti (telegrömm) milli
Mr. Macdonalds og J. Ó., og J. Ó.
kvaðst skyldi koma vestr og tala við
(„speak to“) landa sína þar, og það
alveg borgunarlaust, ekki svo mikið
sem ferðakostnað þáði hann. Hann
er nl. góðkunnugr Mr. Macdonald í
prívatlíflnu. En það vóru ekki stadd-
ir í bænum nem 9 kjósendr íslenzkir,
þegar J. Ó. kom vestr, og þótti ekki
taka því að halda fund ineð þeim.
í fyrra hafði Mr. Macdonald 1 (eða 2 ?)
ísl. atkvæði, í ár 4, og ber það ekki
vott um mikinn árangr af því, þótt
Bileams-asna væri í hálfan inánuð
vestra á undan kosningunum.
Fjórir íslenzkir sendlar vóra í
Brandon af hendi Greenway-stjórn-
arinnar til að hirða um íslenzku at-
kvæðin (einn varreyndar Norðmaðr,
sem lengi heflr verið á íslandi). Á-
rangrinn af erindi þeirra var sá, að
flokkr þeirra tapaði að minsta kosti
tveím atkvæðum íslenzkum, sem hann
hafði áðr haft.
Vér spurðuin hr. E. Iíjörl. að ti eiin
spumingum í síðasta bl.; önnur var
sú, hvort hann vildi benda á nokkur
°rð í ræðu vorri ísl.daginn 1892, þar
sein vér hefðum Jdð íslendingmn
heima, að þeir skytu sainan til að
styðja skólahumbugið lútereka.
Þessari spurning svarar lir. E. II.
með því að tilfæra þessi orð úr ræðu
von'i: >>Og höfuðskömm, sem seint
afmáist, mundi það, ef vér þyrftum
;ið líta ómaga-augum heim til gamla
Islands, til að styðja eða styrkja
stofnanir vorar eða fyrirtæki“.
Hér er ekki vikið í þá átt að lá
löndum heima, þó að þeir í flitækt
sinni kynni að fara að reita sig til að
stvrkja fyrirtæki vor. Væri um góð
fyrirtæki að ræða, væri það að vorri
ætlun allrar virðingar vert af þeim.
En liitt er s;itt, að það væri skömm
fyrir þjóðflokk vorn hér, sem sífelt er
að klifa ó örbirgð íslands, en lætr svo
mikið af líðan sinni hér, ef vér fæmm
ið beiðast fjárframlaga að heiman__
færum að betla, sníkja, „horfa ómaga-
augum“ heim.
I' Er það ekki dálítið annað?
Hr. E. Hj. á því enn eftir að fluna
eitt einasta orð í ræðu vorri, sem inni
i þa útt, sem hann hefir sagt.
Hann hafði hér sem oftar lo</ið —
það er heili galdrinn.
skipuiag, og er það ættarhöfðinginn
.smn stjórna, Þarlendir men„ (J
Afnku) kalla ættarhöfðingjann ekarn-
LVffeðagorilla-kóng. Þeirsegja
laðþaðmegistundumsjvkö^i”
flokk hans á eins konar þingi; kóngr
8 ím-! Undl’ Gn ,IÍnÍ1' eða 8tanfla
h ilfhnng umhverfis ogmælaúvíxL
Ekki kveðst Mr. Garner hafa orðið
ar yiö, ilð aparnir bygðu sér nein
J’SST '**»'«*«»*
Þegar
Pna,
lurkum.
Þeir berjast, neyta þoir
vopna, kasta steinum og berja með
sú, hvar og
Hin spurningin var
hvenær vér hefðum brugðið hr. E.
Jlj. um fátækt. Honum heflrfundizt
auðveldast að gera enga tiJraun til að
svara þeirri spurning.
Það var líka rcttast. Því að með
því játar liann, að hann hafl farið
með vísvitandi Jygi.
Aftr blátt auga!
GORILLA-APARNIR.
verjar og önnur
Verzlun landsins er mest við Norðr-1
Jfu og Amríku, en að mestu í liönd-
im inna sínversku þegna. Englar
.■iga lönd í nágrenni við Siam (Birma
>. s. frv.) og Sínverjar líka, og þykir
peim eigi litlu varða, að ;iðrar út-
cndar þjóðir ieggi eigi landið undir
ig ; sér í lagi er bæði Sínverjum og
inglum illa við að Frakkar nái þar
•'öldum, með því að það er ekkert
■yndarmál, að Frakkar og Rússar eru
rflfjendr bæoi Engla og Sínverja.
\ ér verðum enn að játa oss svo
ófroða, að oss er ekki full-Ijóst enn,
Iivert á land það er, sem inn háttv.
höfundr Ámesbréfanna álítr íslend-
ingum hollara og þentara að flytja
sem stendr af íslandi, heldr en til
Canada. Það væri vert að nefna eitt
eða svo land til dæmis; þá væri
ha'gra að íhuga, að hve miklu leyti
sú hugmynd höf.s kann að vera á
rökum bygð.
BRANTX )N -KÖSNINGrlN
Um ófriðarhorfurnar nú fer The
ííeek í áðrnefndri grein orðum á j
essa leið:
Efófriðr milli Engla og Frakka
æri ekki í sjálfu ser s\'o óhugsandi J
hæfanú í lok þessarar aldar, þá væri
nikil freisting til að kalla horfurnar
iiilli þeirra þjóða mjög ófriðlegar.
'Jns og á stendr, getum vér ekki ann-!
ð gert oss í hugarlund, en að |
’rakkastjórn, sem er vitanlega mjög
eik í sessi, sé að gera' sér dælt við
Sretastjóm, sem hún veit að er þolin-
íóð og ekki uppstökk, og að Frakka-
jórn sé að láta stórmannlega gagn-
art Bretum til að draga athvgli
'jóðar sinnar frá því, hve völtum fót-
un hún stendr heima fyrir. Með
ðm móti er örðugt að gera sér grein
fyrir börnum og gamalmennum séð
á sameiginlegan kostnað. Þó er
þetta mjög með ýmsu móti.
Einstökn af þessum félögum hafa
þrifizt, en færri eru þau heldr en
liin, scm algerlega hafa mishepnazt.
Núna rctt um þessar mundir eru
löggjafnaðai-menn (socialists) frá
Austrtralíu að stofiia eina slíka
útópíu í Paraguay. En Paraguay
er þjóðveldi í Suðr-Ameríku og liggr
upp í landi á milli argentínska þjóð-
veldisins og Brazilíu, og er 20___30
stigum fyrir sumian miðbaug. Austr-
hluti landsins er fjðllóttr, cn vestr-
hlutinn háslétta; landið er einkar-
frjósamt og loftslag holt og gott.
Skip frá Sidney flutti nýlega áleið-
is til Paraguav 159 afþessum ný-
lendumönnuin, og er von á 1000
mönnum í viðbót frá Australíu, og
margt af því fjölskyldulið. Sérhver
sá, semgengr í nýlendufélagsskapinn,
verðr að leggja aleigu sína í félagið,
°g enginn fær upptöku, sem ekki á
að minsta kosti $60. Það er alls kon-
ar fólk, sem tekr þátt í þessu : sveita-
bændr, prentarar, læknar, rithöfund-
ar og lærdómsmenn.
fór eins og við ntátti búast. Adams
náði kosningu með 30 atkvæða mun.
Aldrei heflr jafnmikill atkvæðafjöldi
komið upp við kosningar þar: 1125
atkv'æði greidd.
Kjörtími var settr á versta tfma
fyrir kjósendr, um háþreskingartím-
ann, þegar hundrað kjósenda eru í
kaupavinnu utan kjördæmis; var það
eðlilega gert sökum þess, að það var
vitanlegt, ;ið .Macdonald er sérstak-
lega vinsæll meðal verkmanna.
Mútumarvóru í þetta sinn boðnar
svo óskammfeilið og opinberlega af
stjómflokksins hendi, að enn munu
engin dæmi til líks hcr í fylki. Menn
vóru keyptir fyrir 20 til 25 doll. til
að láta vera að greiða atkvæði, ef
ekki var kostr að fá þá mcð Adams.
Prentuðum spjöldum var útbýtt opin-
berlega á strætunum af stjórnflokks-
mönnum, og stóð t. d. þetta á einu :
Gamla Norquay var legið á hálsi
fyrir eyðslusemi: hann var við völd
á Soow-tímunum, og auðvitað dróg
dám af þeim. En eftir 16 ára stjórn
hans á þessu fylki, var það þó að
eins í hér um $1,750,000 skuld. Mr.
Greenway hefir verið við völd í 5 ár,
og hefir á þeim tíma sökkt fylkinu í
$2,500,000 skuld, eða hálfa millíón á
ári. Afleiðingarnar eru farnar að
gera vart við sig. Það verðr að
borga vöxtu af þessari súpu. Og nú
er farið að draga af fjírveitingum til
sveitanna og til alþýðuskólanna. Og
verra og verra verðr það, og það
brúðlega.
— Lögberg var nýlega. að slá um
sig með, að það ætlaði ekki að lög-
sækja skuldunauta sína „hópum sam-
an“, eins og Heimskr. hótaði. —
Þetta gerir oss lítið, af því að lesendr
vors blaðs vita, hv’iið í voru blaði
hefir staðið. Þeir vita, að þetta er
lygj- — En þetta er einkennilegt fyr-
ir blaðið Lögb. og sannsögli þess.
Vér sögðum, að vér neyddumst t.il að
heimta með lögum skuldir hjá þeim
kaupendum vorum hér í bienum, sem
áruin saman hefðu em/an lit sýnt á að
borga oss, ef þeir ekki nú annaðhvort
borguðu oss eða semdu við oss um
borgun.
,,$-10,000.
Lf stjornin hættir við samninR þann
um dómhúsið, sein nú er í býgerð, þú
missir bærinn $10,000. Er óha-tt að
kjosa mótstöðumann stjórnarinnar þeg-
ar um slíkt er að tefla ?“
Annar seðillinn var svona:
,,Mr. Adams
getr hjálpað oss, ef reynt verðr til að
ónýta samningana um dómhúsið.
Kjósið Adams".
Er það ósanngjarnt ?
Það era, sem betr fer, engir stór-
hópar, og þeir sem skulda oss fyrir
mörg ár, eru hér í bænum og vilja
ekki tala við oss um skuld sína, þeiin
ætti að þykja skömm til koma orð
Lögbergs.
Lf vér föruin ósanngjarnlega að í
kröfum við nokkurn, þá má lá oss.
En þó að vér viljum vita vissu vora
um, hvort margra ára skuldunautar
geti borgað oss eða vilji borga oss —
og það sýna þeir því að eins að þeir
að minnsta kosti tali við óss — það
má hver lá oss. sem vill.
R. L. Gamer, sem hefir gert sér
mikið far um að k ynna sér lifnaðar-
háttu apanna, heflr sér í lagi lagt
mikla stund á að athuga, hversu
apar færu að gera sig hvern öðrum
skiljanlegan, og lieflr hann fundið
það, að þeir hafa m d, þótt ófullkom-
ið sN þannig að þeir hafa sérstök orð
til að tikna séretakar hugmvndir
með. Apamálið er fá-ort eðlilega;
sama orð táknar flcin en eina sky,
Iiuginynd. Hljóðritinn (fonógraf) er
til mikillar aðstoðar til að stunda
apamálið, sér í lagi þar sem menn
hafa apa í búram. Þegar maðr t. d.
heflr tekið eftir einhverju liljóði eða
orði, sem jafnan heflr sömu áhrif á
þá apa, sem það heyra, t. d. að vekja
þá til nð horfa eftir fæðu, eða gera þá
lirædda, þá má láta hljóðritann testa
lil.jóð þetta cða orð eftir öpunum. Svq
má láta hljóðritann hafa upp aftr
þessi orð aftr s'íðar við aðra apa og
sjj, hvort þau hafa ekki sömu áhrif á
þA. Þetta hefir gert verið og heflr
tekizt. og sýnir, að aparnir hafa orð
til að tákna hugmyndir á þann hátt,
að aðrir apar, sem heyra þau, skilja
þau.
Mr. Garner heflr áðr ritað bók um
apamálið og tilraunir sínar til að
skilja það. .
Nýlega hefir hann ritað litla grein
um apana í September-heftið af Mc-
C/ure’s Miii/azíne, og tökum vér hér
f .iein atriðri, úr þeirri grein:
Aparnir hafa eins konar stjóra-
ÖSAMKVÆMNI
virðist það vera, og það meira en -
meðallagi, að Islendmgar hé, í Ame-
" U eru aftr og aftr að skýra frá
Þvi hvað þeir elski heitt gamla ís_
iand, en reyna þó á hinn hóginn að
vinna þvi ið mesta mein, ef ekki
beinhms þa óbeinlínis; það evu t. d
margir sem ' mæla með innflutningi
Islendmga hingað, en þetta er hvað á
moti öðrn.
Nuna fyrir fáum vikum var a{
slendmgum haldinn svo kallaðr ís-
lendingadagr, bæði í Winnipeg 0g
viðar Það er víst óhætt aö segja, að
Þa.ð hafl að mestu eða eingörigu verið
Snd k ^ að mÍnna8t "MJarðarinnar,
senda henni kveðju fjark-«ra ástvina
°g. lT fram aUt að “ska íslandi aflrar
mogulegrQ b]essunar. Það kQm .
i ræðum manna þennan íslendinga-
dag, að þeir elskuðn ísland, som móðr
og sem unnusti ástmey sína o s frv
Enginn efi er á því, ttð allir sannir
Islendmgar hafa af hjarta samþvkkt
þetta i svipinn; en svo koma þessir
somu menn fram rátt á eftir og eru
þa með Útflutningi frá íslandi, og dylst
vist engum þeirra, að ekkert er íslandi
jafn skaðlegt sem að missa. fólkið úr
landmu, af því þar er af svo litlu að
taka og Island þarf fleiri l.eudr en
nokkurt annað land, eftir stærð, c egna
verkvélaleysis og fleira.
Hver sem því vfll hjálpa íslandi(
hann verðr að vera á móti útflutningi.
Það er ekki alment hér fvrir vestan
að menn rétti fram hendi til að hjálpá
„moðr sinni“ í þessu tiUiti) taJj á
moti utflutningum, og þ-,ð þó Jxiir
«ja>, að það er verið að rupla og
reita af henni garmana. Ef ]„.ssu fer
jram^erðr hún bráðum W
eftir.
Hvar er nú móðrástin ? Hvar er
unnustinn, að hann skuH ei reyna að
hjarga unnustu sinni ]«gar verið er
að kvelja úr henni lífið?
Þætti það ekki ill meðferð á hálf-
fiðruðum nnga að reyta af honum þær
fau fjaðnr, er a hann voru komnar
í stað þess að lofa þeim ,ið vnxa oa
oðrum að bætast við ? ^
. Þetta fjjöra meðmælendr útflutn-
mganna. 11
Stingið höndunum í yðar eigin
harm. Hvað vilduð þér láta eera vð,
ef Þer væruð í sporum ísknl?? *
hu<JfÍö !>VÍ -fsleU(liuSar hér sýna að
u0r fylgi mali, þegar þeir á Islend-
igadíi^iii, eða aðra daga eruað minn-
nst fostrjarðannnar, þa ættn þeir að
styðja hana i sinuin brýnustu fram-
kvæmdum. Aö styrkja einstaklinga
er ei ið bezta. Að hjáfpa íslendingum
höfnaðKe-gUaSt Bufubát> bæta vonda
hofn, brua verstu ana eða gjöra þó
ekki værmema litinn spotta af járn-
, aut: ~ eitthvað af þes.su ætti að fylgja
heillaoskunum. Þcii ‘ættu að styðja
lsland með fjársamskotum; og Jjöri
Ixnr það. þá fyrst sýna þeir, að þeir
eru sannir synir og dætr íslands
moðr smnar, og inir tryggustn unn_
ustar astmeyjarmnar: gamla íslands.
Diii.uth, 6. SKpt. 1893.
Si'/f'ds Maijniísson,
Þingeyingr.
IN VIÐKKENDA TEGUND.
FJ>ki einn einasti maðr mun geta
borið oss, að vér höfum farið ósann-
gjamlega í skuldheimtur við sig.
En sé þeir nokkrir — sem vér vonum
ekki sé —, sem álíta það ósanngjamt
þótt vér viljum fá hugmynd um,
hverra skila vér eigum að vænta, þá
er óhætt að segja, að það er enginn
ærlegr inaðr svo hugsandi.