Heimskringla - 03.02.1894, Blaðsíða 4

4
HEIMSKRINGLA 3. FEBRÚAR 1894.
Hvað þakf ég að gera til að fá
MYNDASAFN' IlEIMSKRINGLU ?
Svar :
1. Til að fá 57 mvnda safnið verðr þú
að senda oss S 2, annaðhvort upp í
skuld þína við blaðið eða fyrirfram-
borjrun, eða þá að senda oss $ 2 frá
einum nýjum kaupanda. (Hann fær
þá líka safnið).
2. T;1 að fá yfir 100 mynda safnið,
verðr þú að senda oss 81, annað-
hvort frá þér eða þér og nýjum
kaupanda ; eða þá frá tveim nýjum
kaupendum.
3. Ti! að fá 160 myndasafnið, þarft
þú að senda oss 8 6, á sama hátt
að sínu leyti.
4. Til að fá stærsta safnið (talsv. yfir
200 myndir) verðr þú að senda oss
$ 8, annaðhvort frá sjálfum þér (ef
þú skuldar það) eða frá þér og nýj-
um kaupendum, eða eingöngu frá
nýjum kaupendum.
I sérhverju tilfelli fá nýju kaup-
endrnir 57 mynda safn.
Wmnipeg.
— Vér vekjum athj’gli á áskorun
Mr. B. L. Baldwinsons, sem prentijð er
undir fyrirsögninni: “Hjálparþörf” í bl.
i dag, og leggjum beztu meðmæli vor
með. Skyldi einhverjir vilja afhenda
eitthvað hingað á skrifstofuna í hjálp-
ar skyni, skal það verða afhent Mr.
Baldwinson.
Mynda-safn “ Heiraskringlu ”
SJÁ AUGL. Á 1. BLS.
— Dominion-stjórnin hefir breytt
veiðireglunum á AVinnipeg-vatni, svo
að nú mega menn byrja hvítfisks-
veiði 15 dögum fyrri en áðr; einnig
hafa miklu lengri net. Hér mega N,-
íslendingar enn sem oftar þakka Mr.
Baldwinson hagkvæma milligöngu.
LeSIÐ AUGL. Á 1. BLS. UM
Mynda-safn “ Heimskringlu.”
—* Hr. Stefán kaupm. Sigurðsson
í Bræðrahöfn, Hnausa O.P., hefir nú
sent 6 járnbrautar-vagnhlöss af fryst-
um fiski suðr til Bandaríkjanna. Fiski-
kaupm. í Selkirk höfðu samtök í haust
um að halda niðr verðinu á fiski, og
er St. Sig. vildi ekki vera á því bandi,
þá reyndu þeir alt til að spilla fiski-
sölu hans hér. Hann brá. þá við og
fór að senda fiskinn suðr til Bandar.
sjálfr. Einnig þar hefir verið reynt
»ð spilla sölu hans, en, sem betr fer, til
ónýtis. Atvinna sú, sem hann veitir
í nýl., er ekki smá, auk þess að
hann hefir haldið fiskiverðinu hærra,
en aðrir.—Hr. Gunnsteinn Eyjólfsson
kallar alla kaupm. “landeyðuren
óhætt mun að segja að vorar ísl.
nýlendur mættu óska að eiga margar
slikar “landeyður” sem þá hræðr Sig-
urðsyni í Bræðrahöfn.
Mynda-safn “ Heiraskringlu ”
af Chicago-sVningunnt.
RjomÍQQ af Havana nppskeranni.
„La Cadena:1 og „La Flora“ vlndlar eru
an efa betri að efnl og töluvert ódýrari
lieldr en nokkrir aðrir vindlar. Fordóms-
fullir tóbaksreykjendr vilja ekki kannast
við það en þeir(sem vita hvernig þeireru
tilbúnir, kannast við pað. 8. Davis &
Sofls, Montreal.
“Clear Havana Cigars”.
„La Cadena’* og „La Flora“. Biddu
ætíð um pessar tegundir.
— Séra Magnús Skaftason gat eigi
komið hingað síðustu viku sakir sjúk-
dóms á heimili sínu. Hann kemr nú
í dag og messar á morgun kl. 7 í
Unítara-kyrkjunni.
Mynda-safn “ Heimskringlu
• ER IÐ BEZTA.
. — Hr. Friðjón Friðriksson kaupm.
í Glcnboro heilsaði upp á oss 1 vik-
unni.
Mynda-safn “ Heimskringlu.”
— Það er til einkis að biðja oss
um eldri nr. af Hkii. heldr en 9. Júni
1893 (nr. 36), því að alt eldra upplag
brann. Síðari blöð látum vér kaup-
endum ókeypis í té meðan upplag
hrekkr, en það er lítið afgangs af því.
Mynda-safn “ Heiraskringlu.”
— Vér mælum ið bezta með leikn-
um “Æfintýr á gönguför,” sem er
leikinn þessa dagana. Hr. E. Hjör-
leifsson hefir æft og undirbúið-leik-
endr og leikr sjálfr með. Má þvi vita
að vandað mundi til leiksins. Hr. Fr.
Swanson hefir málað tjöld öll.—Eftir
að hafa séð aðalæfingu á leiknum,
getum vér þvi betr mælt með honum.
Betr leikið að jafnaði en vér liöfum áðr
séð hér vestra.
Mynda-safn “ Heimskringlu.”
— Ef Sigrveig Sigurðardóttir, sem
eitt sinn var í Nýja ísl. (í Víðirnesb. V)
sér þetta, eða einhver sem veit, hvar
hún er niðr komin, þá gerði hún eða
sá vel í að láta Hólmfriði Sigurðar-
dóttur vita það. Áskrift til Hóhnfríð-
ar er: “Mrs. H. Hanson, AVatertown.
S. D.-U. S.”
]\[ynda-safn “ Heimskringlu.”
— Sá sem vill hreppa góða elli,
verðr að lifa hófsamlega, stillilega,
reglulega; finna hugðnæmi í öllu, sem
við ber í hoiminum, vera kátr, glaðr
og ánægðr, og umfram alt, halda blóð-
inu hreinu og styrku með Ayer’s
Sarsaparilla. Vertu viss um að þú fáir
Ayer’s.
— l>ú getr aldrei sagt, til hvers lit-
ilfjörleg kæling kann að leiða; það er
því bezt að hafa alla varúö við og
lækna kælingar sem allrafyrst með
Ayer’s Cherry Pectoral. Dags, eða
jafnvel stundar, dráttr getr hsft háska-
legar afleiðingar.
VEITT
HÆSTU verðlaun a HEIMSSÝNINGUNNI
■DR'
BMING
vmm
IÐ BEZT TILBÚNA.
Óblðnduð vinberja Cream of Tartar
Powder. Ekkert álún, ammonia eða
önnur óholl efni.
40 ára reynzlu.
ÆFÍNTYRi...
...k GÖNGUFÖR.
Laugardaginn 3. Feisr,
Fimtudaginn 8. Fehr. og
Laugardaginn 10. Febr. næstkom.
verðr leikið í
UNITY IIALL
(horni McWilliam & Nena Str.)
“Æfintýri á gönguför”
eftir C. Hostrup.
Aðgöngumiðar fyrir alla þessa daga
fást í búð Mr. Árna Friðrikssonar,
611 og 613 Ross Ave. og kosta
35 cts fyrir fullorðna og
20 cts. fyrir börn [innan 12 ára].
Nákvæmlega á slaginu kl. 8 e. h.
verður byrjað að leika.
Ágætr hljóðfæraleikenda-flokkr.
Ný falleg leiktjöld.
22 söngvar í leiknum.
Bréfaskrína.
— Hvað er sá skuldugr við bl.
Ileimskringlu, sem hefir borgað að
fullu 6 árganga Hkr., og “Öldina,”
(1891) með 81.50?
Kaupandi.
Svar: Af “Öldinni” komu út 5
mánuðir (Okt. 91 til Febr. loka 1892),
sem að tiltölu réttri við árgangsverð-
ið (81,50) kostuðu 65 cts., en 85 cts.,
sem þá vóru ofborguð í “Öldinni”
eru færð kaupanda til góða upp í
næsta árg. Hkr. Hafi sex árg. af henni
verið borgaðir að fullu, þá eru þessi
85 cts. talin borguð upp í 7. árg.,
en $1.15 óborgaðir af þeim árgangi.
Eftir þessu mun þá kaupandi, sem
svona stendr á, vera talinn hafa borg-
að til 1. Júní 1893.
— Ég hefi lengi verið voik á þann
hátt, að.....[lýsing, sem hór er felld
úr]. Ég hefi reynt homöopata hór í
nýlendunni og ég hefi um tíma verið
undir hendi ensks læknis, en ekkert
hefir mér batnað við meðul frá nein-
um. Haldið þór það væri til nokkurs
fyrir mig að leita til Winnpeg-lækna,
og þá til hvers?
Kona.
Svar : Vér ráðleggjum yðr að
skrifa Ðr, Ól. Stephensen (Box 535,
Winnipeg) og lýsa sjúkdómi yðar.
Hann mundi j á án efa segja yðr,
hvort nauðsynlegt væri að þér kæm-
uð liingað eða hvort hann vildi reyna
að senda yðr meðal eða forskrift.
Hann er mjög alúðarsamr og heppinn
læknir, og þér megið óhult treysta
þvi sem hann segir yðr.
FRÁ LÖNDUM.
AVEST SELKIRIv, 23. JAN. 1894.
Ritstjóri Hkií.
Heiðraði vin ! Það er svo að sjá
sem fróttariturum íslenzku hlaðanna
sjáist algerlega yfir þetta litla þorp,
er vér búum í, sem þó liggr að eins
rúmar 20 mílur frá höfuðborg fylkis-
ins. Það má þó fullyrða að hér búi
fleiri Islendingar en í nokkrum öðr-
um canadiskum bæ utan Winnipeg,
og má því nærri geta að hóðan mætti
ýmislegt rita, er landa vora varðar,
ef það væri annars gert.
Hér er alskonar félagsskapr meðal
vor, svo sem Good Templars stúka,
kvennfélag og fleira. Allmargir land-
ar hór tilheyra og hróðernisfélögnm,
svo sem Foresters og Odd-Éellows.
Allmargar samkomur hafa hér
verið haldnar í vetr, en oft sóktar
miðr en skyldi, og mun óhentugu
húsrúmi mest um að kenna, þar sem
annaðhvort verðr að láta sér lynda
Htið hús, er Good Templara félagið lét
l*yggja í haust, eða þá öðrum kosti
leigja skólahúsið hér, sem oft er upp-
tekið fyrir samkomur innlendra manna.
Um kjTkjunofnuna lútersku er ekki
að ræða til þeirra hluta síðan kyrlcjufé-
lags-menn stálu henni í trúarbragða
stríðinu sæla.
Verzlunar viðskifti eru hér með
daufara móti í vetr, þvi vinnan er
lítil; samt hafa tiltölulega margir ís-
lendingar stöðuga atvinnu við fiski-
hús inna ýmsu fiskifélaga hér, sér í
lagi Capt. Robinson’s. Þar á móti
má heita hér sé andleg dýrtið þar
sem in fáliðaða kyrkjufélags-lúterska
hjörð stendr málþola mánuðum sam-
an eða má lifa á Pétrsbókar og Jóns-
bókar lestrum*. Þann 16. þ. m. var
*) Væri ekki reynandi að skamta
fólkinu úr Helga postillu endr og sinn-
um ? Það er þó ekki lakari bók en
hinar. Jafnvel Árna postilla væri ekki
svo galin til smekkbætis, af og til—
þótt hún sé vitaskuld skynsamlegasta
húslestrarbókin á íslenzku. Ritstj.
hér haldinn almennr fundr að undir-
lagi nokkurra meðlima hálfdauða lút-
erska kyrkjufólags-safnaðarins og fleiri
er mest þjáðust af þvi andlega harð-
rétti, er þeir hafa lifað við að und-
anförnu; var þar samþykt að reyna
að fá hingað prest, og skyldi leita
samskota meðal hæjarbúa til að koma
fram áformi þessu, en þar eð fáir
vildu í söfnuð ganga, var öllum gef-
inn kostr á að gefa, jafn vel kristn-
um og heiðingjum.
Var svo fjölmennri nefnd harð-
snúinna kappa hleypt af stokkunum,
þeir eru menn áleitnir og hlífa eng-
um, en í broddi fylkingar marsérar
hnellinn dáti úr sáluhjálparhernum, og
er liann, þótt undarlegt virðist, for-
vigismaðr þessarar hreyfingar. Ætla
sumir það vott þess, að lúterska kyrkj-
an og frelsisherinn séu að sameinast,
en miklu fleiri, og ég einn í þeirra
tölu, álít.um það tilhæfulaust.
Peningaloforðin er sagt að gangi
fremr greiðlega, en miðr er spáð fyrir
innkölluninni þegar til hennar kemr,
þar sem fjöldi manna er svo vantrú-
aðr á nytsemi fyrirtækisins, en á
hinn bóginn liart að mönnum lagt að
lofa sem mestu, og er þá hætt við að
góðviljaðar og prestelskandi sálir, er
sýna vilja trú sína af verkunum,
kunni að sprengja sig moð ofháum
loforðum. Þetta má ekki þannig skilj-
ast að ég sé að vantreysta skilvísi
landa minna hér, en mér virðist ástand
manna og efnahagr æti að takast til
greina jafnvel þó um andleg málcfni
sé að ræða.
S.
MINNEOTA, MINN., 12. JAN. 1894.
Frá fréttaritara Hkr.
Fundahöld : Til fundar að Lunda-
brekku 4. þ. m. boðuðu þeir herrar
Sigmundr Jónatanss, Jón G. ísfeld,
Jón Jónsson og S. S. Hofteig. Fund-
arefni óákvcðið; hverjum lioimilt að
ræða það er vildi. Fyrst var talað
um búskap; þar næst um félagsmál
Norðrbygðar (o : um prest og kyrkju-
mál). Umræöur í þeim málum gengu
í lika átt sem á fundinum er haldinn
var að Hjarðarholti í fyrra-vetr, sjá
Hkr.—Ákvarðanir vóru engar gerðar
aðrar en að utanstfnaðarmanna fundr
skyldi haldinn lijá Sigmundi Jónat-
anssyni 8. s. m. Þann sama dag
skyldi þá einnig vera safnaðarnefndar
fundr að Lundabrekku. Ennfremr á-
kveðið að almennr safnaðarfundr skyldi
haldast 15. þ. m. að Reynivöllum hjá
S. S. Hofteig. Seinna mun óg segja
nákvæmar frá þessum fundum.
30. Des. s. 1. dó í Minneota Sig-
ríðr Jónsdóttir ekkja Magnúsar bónda
Gíslasonar, er lengi bjó að Hrappstöð-
um í Bárðardal og <6Íöast hér í Lin-
coln-héraði Minn.
Tómas Jónsson, Brandr Jónsson
og Runólfr Marteinsson, skólapiltar frá
Gústafs Aðolfs skólanum i St. Peter,
Minn., vóru hér um jólin og nýjárið.
Tiðarfar er fremr hægt og milt,
snjór allmikill á jörðu.
Verzlun: við það sama og hefir
verið, hveiti 50 cents.
“Gimli-House”-bruninn.
Það slys vildi til að morgni 18. þ.
m. að íbúðarhús hr. Kristjáns Lifmanns
á Gimli, brann til kaldra kola. Litiu
eða engu varð bjargað úr liúsinu. Hús-
ið mun hafa verið vátrygt, en ekJS
veit ég fyrir hve mikilii upphæð; þ»ít>
var stórt og vel um búið, ið beztaogg
fullkomnasta gistihús í nýlendunm.-
Skaðinn sem herra Lifmann liefir ot-íS-
ið fyrir, er fremr tilfinnanlegr, einfc-
um fyrir það, að tjónið vildi til á þítvrr*
tím árs, er hann hefði helzt m&ht
vænta hagnaðar af atvinnu sinni.
I tilefni af skaðanum eru samsTct!
hafin í Víðinesbygð til að bæta. úi
bráðustu þörfinni. Með því að licrrœ
Lifmann er mörgum að góðu kiiiiur.
má búast við að ýmsir verði tii þeav
að gangast fyrir samskotum haROL
honum í hinum bygðum nýlendunnar.
Skólakennari herra Sveinn Tisœr-
valdson varð fyrir töluverðum skaða.
Misti fatnað og bækr.
Husavick P. O., 22. Jan 1891.
Stefan O. Eiiiíksson. .
CHICAGO, ILL., JAN. 21.
Aðfara nótt 15. þ. m. varð brá®-
kvaddr einn Islendingr í Chicag&i.
Andres Jónsson, ættaðr úr Rangar-
vallarsýslu. Hann var lengi búinn
vera fjarri ættjörðu sinni, bæði S
Khöfn og Norvegi og síðast hér i'
Ameríku. Andres sál. var framúr-
skarandi hagr maðr, mjög vel greissfc
og hagjTðingr inn bezti; tryggr og
velviljaðr öllum, sem hann hafði félagw-
skap við. .Tarðarför hans fór frairB
17. þ. m. undir stjórn Mr. Steplienseoas.
Þeir reykja ekkert annað, svo lengi sem þeir geta fengið Oed
Chum, þó aldrei nema þeir séu neyddir til að snýkja það eða lánaT
því það er ekkert tóbak sem framleiðir jafn kaldan og smekk-
góðan reyk. — I>. Kitchle & Co., Manuíacturers, Montreai.
Eftir danzinn.
Það er æfinlega mikil eftirspum eftir S. Davis & Sons vindlum.
478 Jafet í föður-leit.
“Var nokkurt sérstakt tilefni til þessa
fáleika?”
“Já, maðrinn minn hafði margar ástæður
á sína hlið; en Sir Henry hafði ekkert til—
efní til faieika, því að honum var sýnt alt
ástríki, alt þangað til hann-------” Lalði de
Claro liikaði hér, og hélt svo áfram : ‘ þang"
að til hann hegðaði sér mjög illa gagnvart
bréður sínum.”
Eftir því sem við komumst að síðar. nafðí
Henry de Clare sólundað öllum arlahlut sín-
um eftir íöður einn, en bróðir hans
Jiafði greitt bonum eftir pað ríflegt fé árlega,
alt þar til er Henry reyndi að komast yfir
iafði de Clare; þá var hnnn rekinn burt fyr-
ir fult og alt.
“Og nú verð ég. frú, nð koma að viðkvu-mu
umtalsefni. Þið hjónin áttuð dóttr eina barna?”
“Já,” svaraði hún og stundi þungan.
“Hvernig mistuð þið hana? Ég vona þér
trúið mér til þess, að ég væri ekki að ýfa
harma yðar með spurnlngum minum, nema ég
hefði brýnasta tilefni til.”
“Hún var að leika sér úti í garðijbarn-
fóstrunni þótti heldr kalt og hijóp augtiablik
inn, til að sækja klút til að láta um hálsinn
á lienni. En þegar hún kom aftr, var barnið
horfið.” Lafði de Clare þeiði hér tár af aug-
um sér.
“Hvar funduð þér hana svo?”
“Það var ekki fyrri en þrem vikum síðar
Jafet í föður-leit. 483
hana á stól, og svo var nndir eins kallað á
Fletu niðr. Htm sá mig frammi í ganginum
og kom þegar til mín. “Bíðið þér við, Fleta
mín góð; það er kena í málstofunni, sem vil
finna yðr.”
“Kona, Jafet?”
“Já, góða mín, farið þér inn.”
Fleta gerði sem ég sagði iienni, og í því
hún kom inn í stofuna, heyrðum við hljóð,
og Fleta kom hlaupandi fram og kallaði :
“Komið þið fljótt, fljótt! Það hefir liðið yfir
konnna.”
Við komum þegar inn og sáum lafði de
Clare liggja á gólfinu. Það leið nokkur stnnd
þangað til hún raknaði við aftr. Þegar liún
kom til sjálfrar sín, lyfti hún upp höndun-
um, eins og hún væri að biðjast fyrir, og
svo retti hún út hendrnar til Fletu : Ó,
birnið mitt ! Blessað barnið mitt, sem svo
lengi hefir veríð týnt! Já, það er hún!”
Tárin streymdu af augum lienni ofan á háls-
inn á Fletu, sem hún faðmaði að sér. Við
vissum henni mundi létta við grátinn og fór-
nm því út úr stofunni og skildum þær einar
eftir. Við fórum inn í dagstofuna innar af,
og um leið og við settumst niðr, sagði gamli
Mastertnn : “Þuð veit drottinn, Jafet, að þér
eigið skiiið að finna sjálfr fóðr yðar.”
Það leið nú nærfelt klukkustuml þangað
til lafði de Clare bað okkr að koma inn.
Fleta þant grátandi gleðitárum í fangið á mér
482 Jafet í föður-leit.
L. KAPÍTDLT.
[Sá sem ekki finnr til samtiæmis
með persónum sögunnar í þessum kapi-
tula, gerir bezt í að loka bókinni].
Eftir fáein angnablik var lafði de Claro
komin svo til sjálfrar sín aftr, að hún gat
hlýtt á ágrip sögu okkar. Undir eins og hún
hafði heyrt, liverninn í öllu lá, vildi hún
þegar í stað fara með okkr til skólans, þar
sem Fleta var, því að hún sagðist geta þekt
á ýmsum móðurmerkjum, sem engum mundu
vera kunnug nema sér og barnfóstrunni, hvort
Fleta væri sitt barn eða ekki, ef annars
þyrfti nokkurra frekari sannana við í því
efoi. Mr. Masterton félst á, að það tjáði
ekki að láta hana vera lengi í þessari ó-
vissu-angist, og tókum við því öll vagn og
ókum til---------, og komum þar síðdegis.
“Nú, lierrar góðir, lofið þið mér nú að vera
eitt augnablik ein með barninu, og þegar ég
hringi klukkunni, megið þið koma.” Lafði
de Clare var í svo mikilli geðshræring, að
hún gat ekki gengið stuðningslaust inn í
málstofuna. Við leiddum hana inn og settum
Jafet 5 föður-leit. 478*
að likið fanst í tjðrn nokkrar teigfiengiSíir
burtu.”
“Leitaði ekki barnfóstran eftir lænni, þep-
ar liún varð þons vör að hún var horfin «5
garðinum ?”
“Jú, og hún liljóp undir eins í áttina a9
tjörninni; það var alveg óskiijanlegt að bar»-
ið skyldi liafa komizt svona langt án þess a®
barnfóstran yrði vör við.”
“Hvað cr nú langt síðan?”
“Þuð eru mi niu ár.”
“Og hvað var barnið gamalt þegar JkvJ5'
bvarf?”
“Um sex ára.”
“Nú beld ég, Newland, að bezt sé að pFxr
talið við lafði de Clare.”
“Lalði de Clare, eigið þér ekki eyrn*<y
lokka vir kuréli og gulli með einKennilegir'
gerð ?”
“Jú,” svaraði hún liissa.
“Áttnð þér ekki hálsfesti af alveg 85ids>
gerð? Og ef svo var, viljið þér þ* Kera
vel að skoð-r þetta ?” Ég fékk benni hálsfest-
ina.
“Gnð minn góðr komi til!” repti lafði
Clare upp yfir sig; “það er sama hálsbandíiM'.
Auuilngja Ceciiia mín bafði það um hálsÉnn>
þegar hún hvarf, en það fanst ekki á líkinsr.
Hvemig kom þetta i yðar hendr ? Eg hugs-
aði einu tinni,” sagði hún grátandi, “að þeaBfe
hálsfesti, sem svo mikið gull er í, kynni aít