Heimskringla - 14.04.1894, Blaðsíða 4

4
HEIMSKRINGLA 14. APRÍL 1894,
(Niðrl. frá 1. bls.)
kyrkjublað ; efast um að E. H. sé lút-
erskur, eða jafnvel hafi nokkra ákveðna
trú; efast um sannleiksgildi lútersk-
unnar um nytsemi eilífrar útskúfunar,
efast um að séra'Jón Bjarnason sé með
öllum mjalla ; efast um, að þeir sjálfir
flokksmeðlimirnir, þessir liberal sann-
kristnu, megi álítast með heilbrigðri
skynsemi fyrir alla þeirra trúgirni, og
sérstaklega fj-rir trúna á krístindóm
E. H.
Að komast svona ógætilega að orði,
eins og E. H. gerir í “heilabrotum” sín-
um, gæti orðið annað ;en ánægjulegt
fyrir Lögbergsfélagið, ef af þvi hlytist,
sem við má búast, að uppsagnarbréfum
færi að rigna að úr öllum áttum til
Business Manager blaðsins frá kaupend-
um þess, er þeir fyndu sig svona gabb-
aða.
S. B.
Winnipeg.
— Séra Magn. J. Skaptason fór
af stað heimleiðis síðastl. mánndags-
kvóld.
— Menn geta gert góð kaup í
Blue Store. Spyrjið eigandann um
prísana.
Vegna þess hve ísinn er orðinn ó-
heill á Assiniboine varð að hætta brú-
arsmiðinu við Boundary Str., síðastl.
mánudag.
Mentamálastjórnin hefir skipað
nefnd til að athuga, hvort tiltækilegt
sé að gera akuryrkjufræði að náms-
grein í alþýðuskólunum.
Stúka af félaginu Independent
Order of Foresters var stofnað á
Gimli í síðastl. febrúar. Heitir stúk-
an C!ourt Gimli No. 1488.
— Jóhannes kaupmaðr Sigurðsson
að Hnausum, N. ísl., var hér i bæn-
um um siðustu helgi ásamt konu
sinni. Fór heimleiðis á mánudags-
kvöld,
Innbrotsþjófnaður er tíður í bæn-
um um þessar mundir og er því um
kent, að nýlega var lokað skýli því
á King Str., er allslausir umfarendur
hafa haft ókeypis í vetur.
TJm síðastl. helgi fór Mr. Kristján
Friðriksson frá Selkirk með veikann
bróður sinn, Magnús, suður til Park
River, N. Dak., til að leita honum
lækninga hjá Dr. M. Halldórssyni.
Þar ekki er hægt að fá N. W.
Hall á sumardaginn fyrsta þá verðr
— Danzinn—
f minningu byrjun sumarsins á þriðjud.
kvöldið þ. 17. þ. m. — 50 cts. fyrir
parið.
Bæjarlæknirinn, Dr. Inglis, ætlar
að hafa strangt eftirlit með skólabörn-
um, að því er bólusetning snertir, nú
um tíma. af því bólusóttin hefir gert
vart við sig í Vancouver, í St. Paul,
Minn. og í Chicago.
Þau hjónin Guðjón og Oddný John-
son, 573 Young Str., hér í bænum,
mistu hinn 4. þ. m. 11 mán. gamlan
son sinn, Kjartan, úr lungnatæringu.
Utför hans fór fram frá heimili for-
eldranna 6. þ. m., í viðurvist fjölda
manna.
Lesið auglýsing Gareau’s skradd-
ara á öðrum stað hér í blaðinu.
— Kjartan Stefánsson, frá Mikley,
var hér á ferð um síðustu helgi.
Hann og nokkrir ötulir Mikleyingar,
eru að koma upp gufubát og er
skrokkurinn um það fullsmiðaður ut
í ejmni. Var Kjartan hér í þeim til-
gangi að sækja vélina, er von var á,
samkvæmt samningi, hinn 9. þ. m.,
frá Doty vélasmíðisfél. í Toronto.
Er til kom var hún ekki tilbúin og
er slíkt tjón mikið fjrir þá félaga í
Mikley, því í stað þess að flytja vél-
ina fram til eyjarinnar á ís og hafa
bátinn fullgerðan áður en ís leysir af
vatninu, mega þeir nú að hkindum
flytja bátinn til Selkirk eftir að ís
leysir og þar setja vélina í hann.
— Letrsteypu félagið í Toronto
(The Toronto Type Foundry Co.) hefir
steypt alt það letr sem Hkr. er prent-
uð með. Frá því félagi er og prent-
vélin og öll prentáhöld blaðfélagsins.
Þess er vert að geta að félag þetta
gerði alla ina sérstöku íslenzku stafi
án nokkurs aukakostnaðar, en mótun
allra þeirra stafa máttu fyrstu út-
gefendr Hkr. kaupa háu verði. Um-
boðsmaður Toronto leturstej-pufél. hér
í bænum er hr. H. C. Stovel, á
Portage Ave. £
—Af “Ljóðmælum" mínum á ég
fd ein eintök eftir bundin (verð Sl.25).
Væri nokkrir, sem vildu kaupa þau,
þyrfti ég gjarnanjaðjgeta selt þau.
Jón Ódaesson.
J. G. Davidson
frá Garðar, vinnr framvegis í búð H.
F. Ellensons á Milton, er kaupir ull
með hærra verði, og selr vörur sínar
billegar en flestir aðrir, og yfirleitt
reynist viðskifta-vinum sínum betur
en þeir, er meira skruma af sér.
Fundarboð.
Ið islenzka Byggingamannafélag
heldur fund næstkomandi mánudags-
kveld (16 þ. m.) á Verkmannafélags-
húsinu á Elgin Ave. Á þessum fundi
skal rætt og útgert um, annaðhvort
að uppleysa félagið eða þá að halda
því áfram í nokkuð öðru formi en
hefir verið. Fastlega skorað á alla
félagsmenn, sem nokkra hugsun hafa,
að koma á fundinn og vera mættir í
tima. — Byrjar kl. 8. e. h.
Jóhann Bjarnason
forseti.
VKITT
HÆSTU VERÐLAUN A HEIMSSÝNINGUNN
'DR;
CREAM
BAHING
POWDffl
IÐ BEZT TILBÚNA.
Oblönduð vínberja Cream of Tartar
Powder. Ekkert álún, ammonia ^ða
önnur óholl efni.
40 ára reynzlu.
Hluttakendur í hinu nýja blaðfjr
irtæki Mr. Jóns Ólafssonar :
Rev. M. J. Skaptason, Gimli $10.00
Mr. Finnur Jónsson, Wpg “ 2.00
“ G. B. Ingimundarson “ “ 2.00
“ Páll Sigurðsson “ “ 2.00
“ Kristinn Stefánsson “ " 2.00
“ Jón Þorsteinsson “ “ 2.00
“ Ólafur ísleifsson “ “ 2.00
“ Friðrik Björnsson “ “ 2.00
" H. J. ísfjörð “ “ 2.00
“ Björn H. Jónsson “ " 2.00
Ónefnd “ “ 2.00
Mr. Stone Anderson, Belmont, Man.;
Mr. Thorl. Thorfinson, Hallson, N. D.;
og Mr. M. Snowfield, Eyford, N. D.
taka á móti framlögum hver í sinu
bj’gðarlagi.
Allir góðir drengir (og stúlkur),
sem hafa í huga að styrkja eitthvað
fyrirtækið, geri svo vel og gefa sig
fram sem allra fjrst.
E. Gíslason.
601 Ross Ave. Winnipeg.
Hvernig líka myndirnar ?
Kæra þökk fyrir myndasafn Hkr.
Eg hefi fengið það með bestu skilum.
Það er vel hugsuð gjöf af útgefendum
blaðsins; mér lika þær ágætlega.
West Selkirk 8. Apr. 1894.
Illugi Ólafsson.
Ég hefi meðtekið myndasafn blaðs-
ins, 55 myndir. Mér líka þær ágæt-
lega, og er gefendunum innilega þakk-
látur.
Mountain, N. Dak., 31. Marz 1894.
Hallgrímur Jónsson.
Stúlkan var hætt komin.
VlNIR IIENNAR HÉLDU AÐ HENNI
MUNDI EKKI BATNA.
Atvik, sem bezt útlistast með
orðtakinu “hryfin úr dauðans
kverkum”.—Saga sem verðskuld-
nákvæma eftirtekt.
Tekið eftir Penetanguishene Herald.
Fyrir nokkrum dögum hejrði maðr
frá The Herald getiðum merkilegt sjúk-
dómstilfelli, sem enn þá hlýtur aðauka
gildi hins vel þekta canadiska meðals.
Sagan var sögð honum af Mr. James Mc
Lean, kindara á gufuskipinu Monitor,
sem gengur á milli Midland og Parry
Sound, og hún er svo merkileg, að hún
verðskuldar að verða birt á prenti.
Þessi saga segir frá því, hvernig hin 13
ára gamla Agnes, dóttir Mr. M#Leans,
náði heilsu, sem hafði þó verið svo
langt leidd. að henni var ekki ætlað lif.
Ástand Miss McLean var hið sama og
margra annara stúlkna víða um land.
Blóðið var orðið fátækt af heilnæmum
hressandi efnum, og hún leið alt of oft
af hjartslátt, svima og höfuðverk. Út-
litið var fölt og likaminn veiklulegur.
Um þetta leyti átti Miss McLean heima
í Midland og fór alt af vesnandi, og að
lakum fór hún algerlega í rúmið. Lækn-
is aðstoð var reynd, en það varð árang-
urslaust. Hún var orðin svo máttfar-
in, að faðir hennar hafði enga von um
aftrbata, og lét jafnvel á sór hejTa að
hún mundi verða frá innan þriggja
mánaða. Konan sem stundaði Miss
McLean ráðlagði að reyna Dr. Williams
Pink Pills, og á endanum fékk hún því
til vegar komið. Áður en búið var að
brúka upp úr einni öskju, voru bata-
merki auðsén, og þegar aðrar öskjurnar
voru uppgengnar, var útlitið storum
betra en áður. Hún hélt svo áfram að
brúka '.Pink Pills á hverjum degi og
henni fór fram að heilsu og þreki, þang-
að til hún að síðustu hafði algerlega náð
heilsunni aftur og svo ámetín 140 pund.
Þeir reykja ekkert annað, svo lengi sem þeir geta fengið Old
Chum, þó aldrei nema þeir séu neyddir til að snýkja það eða lána,
því það er ekkert tóbak sem framleiðir jafn kaldan og smekk-
góðan reyk. — D. Rltchie A Co., Manufacturers, Montreal.
VORIÐ 1894.
Blue Store
Bla stjarna.
I 434
Main Str.
Winnipeg.
Nýkomið inn, síðan í vikunni sem leið, hið stærsta upplag af
tilbúnum fatnaði fyrir karlmenn, unglinga og drengi, sem nokkurn
tíma hefir sést í Winnipeg.
Þið getið ekki ímyndað ykkur hversu billeg þau eru. Þið
getið ekki trúað því nema því að eins að þið sjáið það sjálfir.
Komið og skoðið okkar :
Karlmanna alfatnað,
Karlmanna buxur
Unglinga alfatnað,
Drengja alfatnað og
Drengja stuttbuxur.
Látið ekki lijá liða að hcimsækja okkur og sannfærast.
Munið eftir staðnum
The Blue Store
Mr. McLean segist vera sannfærður um
aö Pink Pills hafi ibætt dóttur sinni og
hann segist álíta það hið bezta meðal,
sem hægt sé að fá, og ráðleggur öllum
að brúka það í svona löguðum lilfellum.
Það er nauðsynlegt fyrir foreldra
að vita þetta, sem að framan er skrif-
að. Það eru margar stúlkur, sem eru
að verða fullorðnar, ver á sig komnar,
heldur en foreldrar þeirra hafa hug-
mynd um. Þær eru fölar útlits og
grannleitar, með hjartslátt, höfuðverk,
máttleysi og marga aðra kvilla, sem
fjvr eða síðar verða háskalegir fyrir
heilsu þeirra og h'f, nema hjálpar sé
leitað í tíma. I svona tilfellum jafnast
ekkert lyf við Dr. William’s Pink Pills
þær bæta blóðið, stjrkja taugarnar og
bæta litarháttinn. Þær eru óbrigðular
viðöllum sjúkdómum, sem eru einkenni
leg fyrir kvennfólk, hvort sem það er
ungt eða gamalt. Pink Pihs lækna einn-
ig gigt, taugagigt, limafallssýki, riðu,
höfuðverk, taugaveiklun, eftirstöðvar
af influenza og kvef, einnig sjúkdóma,
sem orsakast af óhreinu blóði, svo sem
kirtlaveiki og langvarandi útbrot o. s.
frv. Sömuleiðis öllum sjúkdómum, er
orsokast af of mikilli andlegri áreynslu,
eða óhófi, af hvaða tægi sem er.
Dr. William’s Pink Pills eru að eins
seldar í öskjum með merki félagsins á
umbúðunum (prentað með rauðu bleki).
Munið eftir því, að Dr. William’s Pink
Pills eru aldrei seldar í stórum heildum,
tylftatali eða hundraðatali, og hver
sem býður aðrar pillur undir merkingu
félagsins, er glæpamaður, sem allir ættu
að varast. Vér vörum einnig rlmenn-
ing við öðrum svokölluðum blóðhreins-
andi og stjrkjandi meðulum, fem eru
seld í líkum umbúðum og Pink Pills, til
að gabba fólk. Biðjið verzlunarmenn
yðar um Dr. William’s Pink Pills for
Pale People, og neitið að taka nokkrar
eftirstæhngar eða aðrar pillur.
Dr. Wihiam’s Medicine Co. (Brook-
vihe, Ont, og Schenectady, N. Y.) býr
til þessar piUur, og þær fást hjá öUum
lyfsölum, eða rakleiðis frá BrockviUe,
fyrir 50 cts. askjan, eða 6 öskjur á $2,
50. Verð þetta er svo lágt, að lækn-
ingatilraunir eru tiltölulega kostnaðar-
litlar í samanburði við önnur meðul.
MAIL CONTRflCT.
Innsigluð tilboð, send póstmálastjóra
Canada, verða meðtekin í Ottawa til
þess á hádegi á föstudaginn 11. Mai
næstkomandi um póstflutning, sam-
kvæmt væntanlegum samningi, um 4
ára tíma, tvisvar í viku hvora leið, milh
St. Malo og Winnipeg frá 1. Júlí næst-
komandi.
Póstur þarf að ábjrgjast hæfilega
sterk akfæri til að flytja töskurnar.
Hann skal koma við í La Borderie,
Joly, Otterborne, Niverville, St. Ad-
olphe, Richot og St. Boniface. Áætluð
vegalengd er um 43J mílur.
Póstur skal fara frá Winnipeg á
þriðjudögum og föstudögum kl. 8 f. h.
og koma til St. Malo kl. 5 e, h. samdæg-
urs.
Prentaðar auglýsingar, er gefa nán
ari upplýsingar áhrærandi flutnings-
samninginn, svo og eyðublöð f jrir til-
boðin, fást á ofangreindum pósthúsum
og hjá undirrituðum.
Post Oflice Inspectors Office,
Winnipeg, 30th March 1894.
W. W. McLeod
Post Office Inspector.
MERKI: BLA STJARNA.
A
ÍSLENZKR LÆKNIR
DR. M. HALLDORSSON,
Park River — N. Dak.
434 MAIN STREET.
Chevrier.
X ÍO XJ 8.
(ROMANSON & MUMBERG.)
Gleymið þcim ekki, þeir eru ætíð
reiðubúnir að taka á móti yður.
558 Jafet í föður-leit.
manninn, sem úrið tók, og hefði hann fallið við
það. Þá kvaðst hann hafa snúið sér að hinum
manninum (mér), en ég hefði hopað undan og
reitt staf minn til höggs. (Hér var stafrinn lagðr
fram í réttinum, og brá inér heldr en ekki í
brún að þekkja undir eins að þetta var sami
stafrinn, sem ég hafði keypt af gyðingnum fyrir
þrípenning, til að bera á honum böggulinn
minn). Hann kvaðst hafa ráðið á mig og verið
að reyna að ná af mér stafnum, en þá hefði hinn
maðrinn raknað við og ráðið á sig með öðrum
staf. Hann kvaðst hafa náð af mér stafnum, en
ég hefði náð af sér bögglinum sínum; hann
kvaðst hafa slegið hinn manninn um koll með
stafnum, eu þá hefði ég fiúið með böggulinn
sinn. Hann kvaðst hafa barið liinn manninn
þangað til hann var meðvitundarlaus, og hefði
hann pá tekið eftir því, að ég hefði skilið minn
böggul eftir, því að ég hefði fleygt honum frá
mér meðan á aðganginum stöð. Hann hefði þa
flýtt sér til Hounslow til að skýra frá atburðum
þessum.
Hitt er þegar kunnugt af frásögunni hér að
framan, hversu hann kom aftr á vetvanginu með
lögregluþjónunum og hitti mig þar fyrir.
Næsta vitni, sem leitt var þar, var gyðingr-
inD, sem selt hafði mér fötin og stafinn og keypt
mín föt af mér. Hann sagði frá öllu eins og það
hafði gengið til, og sór að fötin í bögglinum, sem
stigamaðrinn liafði rskiliö eítir, væru þau in
sömu, sem bann beíði mér selt, og eins stafrinn.
Jafet í föður-leit. 563
vóru svertir í framan; en það var maðr alveg
ámóta á vöxt og þessi, og eins klæddr, eftir
því sem ég framast man.”
“Þér getið þá ekki svarið, að þetta sé
sami maðrinn sem á yðr réðst?”
“Nei; ekki get ég það; en eftir minni
beztu vitund er ég fulltrúa þess, að þetta sé
maðrinn.”
“Það er bezt að bóka þennan framburð;
hann er áríðandi, og getr orðið inum sak-
borna manni að liði í málinu.”
Framburðr þessi var bókaðr, og síðan var
kveðinn upp úrskurðr þess efnis, að mig
skyldi hafa í varðhaldi í béraðs faugelsinu.
Ég var svo settr upp á kerru milli tveggja
lögregluþjóna, og ekið burt. Þegar til hér-
aðsfangelsisins kom, var ég settr í fangaklefa
einn mér; peningar mínir vóru afbentir mér,
en hringnum var lialdið og átti að auglýsa
bann. Loksins vóru bandjárnin tekin af mér ;
svo var mér færðr fanga-búniugr til að fara í,
og beiddi ég þá fangavörðinn leyfis að mega
þvo mér, og leyföi hann mér það. Þó að
kynlegt kunni að virðast, þá varð ég sárfeg-
og nærri glaðr, þegar ég kom aftr undan
brunndælunni í fangelsisgarðinum, og fór ég
nærri með ánægju í fanga-fötin. Svo óvanr
var eg óhreinlæti, og svo illa átti það við
mig. Að vísu vóru fangafötin svívirðingar-
merki, en þau vóru þó ný eg hrein. Svo fór
.g inn í klefa minn, og var ég iæítr þar iuni
562 Jafet í föður-leit.
LIX. KAPÍTULI.
[Það er kveðinn upp yfir mér varð-
halds-úrskurðr. — Ég bý mig undir máls-
rannsóknina með því að leita til skradd-
ara og ilmvatnssala. — Afræð að deyja
sem beldra manni samir].
“Það er sorglegt — mjög sorglegt,” sagði
einn af dómurunum; “svona nettr maðr, og
auðsætt at látbragði hans og málfæri að hann
liefir fengið gott uppeldi. En ég er hræddr
um,” hélt hann áfram og snéri sér að liinum,
“að það sé ekki nema um eitt að gera fyrir
okkr; hvað sýnist yðr, Mr. Norman?”
“Ég er hræddr um að ég megi til að
verða yðr samdóma; ég held stórkviðnum geti
ekki blandazi hugr um nð álíta hér fult
málsefni, eftir því sem enn er fram komið.
Við skulum samt spyrja vitnið Armstrong að
einni spurningu. Þorið þér hiklaust að vinna
eið að því, að þessi ungi maðr hafi verið
annar af þeim tveim mönnum, sem veittu yðr
árás ?”
“Það var nú auðvitað ekki almennilega
bjart, þegar þetta gerðist, og báðir mennirnir
Jafet i föður-leit. 559
Lögregluþjónniun lagði þá iram peninga þá, sem
fundizt Iiöfðu á mér, og demants-liringinn, og
skýrði frá fiótta-tilraun minni þegar átti að
handsama mig.
Dómarinn spurði mig því næst, hvort ég
heföi nokkuð fram að færa mér til varna, og að*
varaði m'B um, að segja ekkert, sem mér gæti
orðið til áfeljis.
Ég svaraði, að ég væri saklaus; það væri
satt, að ég hefði selt föt mín, en keypt aftr föt
þessi og staíinn af gyðingnum ; andspænis veit-
ingaliússdyrum í Brentford lieföi heldri maður
beðið mig að lialda í hest sinn, og á meðan ég
gerði það hefði einhver stolið íataböggli mínum
og staf. Ég beföi svo baldið fótgangandi áleiðis
til Ilounslow ; hefði orðið var við mann illa út
leikinn og hugsað að einhver heíði ráðizt á liann;
heföi ég þá af mannlegri meðaumkunartilfinn-
ing reynt að lijúkra lionum—en í þvf heföi ég
verið handtekinn; ég hefði fúslega fylgzt með
mönnunum til dómara, efþeir hefðu ekki reynt
að setja á mig handjárn ; þá heföi ég reiðzt og
slegið lögregluþjóuinu og reynt að komast
undan.
“Óneitanlega skolli kænleg vörn”, sagði einn
af dómurunum; “meðal annars, hvar—”. í
þessu bili var liurðinni lokið upp og inn kom
sami lierramaðrinn, Bow Street dómarinn, sem
ég hafði haldið í hestinn fyrir. “Komið þér
sælir, Mr. Normau ; þér komið hérna rétt eins
og kallaðr, til að leggja okkr gatt ráð. Annað