Heimskringla - 16.06.1894, Blaðsíða 3

HEIMSKRINGLA 16. JÚNÍ 1894.
3
sama aðalstrætinu, horfir inn um sömu
búðargluggana o. s, frv., þangað til
meltingarfærin knýja mann heim til
kvöldverðar. Og enn einu sinni fer
maður út á götuna og gengur þá, ef til
vill, við hliðina á einhverri “Miss”—ja,
ég vil ekki segja “Mrs.”. Maður geng-
ur enn eftir dýrðlega aðalstrætinu (með
stúlkuna sína), og sér nú ljósin í glugg-
unum, heyrir hringlið í klukkunum í
uppboðssölunum og fer endrum og sinn
um inn í sætinda- og kaffisöluhúsin til
að gleðja stúlkuna sina, og-svo fylgir
maður henni heim til sín og fer síðan
sjálfur heim til að sofa. Næsti dagur
líður á líkan hátt-alt af ráfar maður
fram og aftur sama stiginn, og sömu
orðin hljóma í eyrum manns frá morgni
tilkvölds: “very cold—very eold. Þann
ig hefir æfi mín liðið síðan seintí Des-
ember.
Það var samt eklci ekki svo lítið líf
f mannfélaginu herna í Winnipeg um
jólin. AUir, sem á annað borð áttu 5
cents í eigu sinni—5 cent er smæsti
gjaldeyrir í Manitoba—keyptu eitthvað
fallegt handa vinum sínum. Flestir
Vestur-íslendingar láta hengja gjafirn-
ar á jólatrén; það er eitthvað svo
skemtilegt við það, að fá gjafir af jóla-
tré, af því svo margir eru viðstaddir ;
en fáir munu gefa um að láta sín vera
opinberlega getið fyrir gjafirnar, sem
þeir senda á tréð. Því hvernig sem á
því stendur, þá þykir flestum meiri
heiður að því að þiggja en gefa jólagjaf-
ir. Ég hefi orðið svo frægur að sitja
nærri jólatró í einni kyrkjunni herna.
Margar gjafirnar voru ágætar, en marg
ar voru líka undur lítilfjörlegar, og ég
komst brátt að þvi, að heztu og falleg-
ustu gjafirnar fóru til ríkasta og falleg-
asta íólksins, en þeir fátækari og ófrfð-
ari fengu smærri gja'íirnar, og þeir blá-
fátækustu fengu fátt eða ekkort. Eg
sá að flestir voru glaðir og ánægðir, er
þar voru samankomnir, en ég varð þar
líka var við hrygð og jafnvel gremju.
Ég tók þar sérstaklega eftir einni stúlku
, (11—18 ára að aldri), sem fékk ljómandi
fallegt Album—sjálfsagt frá piltinum
sinum—, en, herra trúr ! Það breidd-
ist dimmur þykkjusvipur yfir smáfríða
mjallhvíta andlitið hennar, af hverju
sem það nú annars kom, en ég tel það
OTT FLHQ.
Chum
'lng.
Ekkert annað reyktóbak virðist
geðjast almenningi jafn vel og
hið ágæta Old Chum. Nafnið
er nú á hvers manns vörum
og allir virðast samhuga með
að ná sér í það.
monthéal.
Derby plötu-reyktóbak er
bið geðfeldasta og þægi-
legasta tóbak fáanlegt.
víst, að hún hafi á annan í jólum sagt
skilið við unnustann fyrir það, að hann
sendi henni ekki hálsmen úr gulli eða
eitthvað þess konar. Ég gætti þar líka
að velbúnum manni, sem var vafalaust
ekta geníleman, því allir velbúnir menn
eru kallaðir “gentlemen” í Winnipeg,
og allar stúlkur, sem fylgja tízkunni,
eru þar nefndar lndies. En hvað sem
því nú liður, þá gætti ég sérstaklega að
einum velbúnum manni (þarna í kyrkj-
unni), sem tók við einkennilega falleg-
um jóla-miða (Christmas-card) með
silkikögri—en hvað 'viltu hafa það
meira—hann beit á vörina, braut saman
miðann (skemdi hann náttúrlega)^ og
stakk honum svo í vasa sinn. Ég sá
þar líka fátæklega klætt barn, sem fór
að gráta þegar alt var búið af trónu.
Veslingr! Það liafði enga gjöfina feng-
ið, en hafði þó sjálft sent ríkum frænda
sínum gjöf á tréð ; eu í Ameríku hirða
menn ekki stórt um fátækt frændfólk,
og barninu hafði verið gleymt í þetta
skiftið, eins og líklega oftar, af því að
það var fátækt. Þú getur ekki ímynd-
að þér, hve átakanlegt það er að sjá fá-
tækt, og ef til vill munaðarlaust, barn
fara tómhent frá jólatré. Það kemur
þangað nieð glöðu yfirbragði og í sterkri
von um að fá eitthvað af trénu—eitt-
hvað ! miða eða sykurmola—það stend-
ur á sama, hve ómerkilegt það er, að
eins að það sé eittlivað. Veslings barn-
ið! Það situr og bíður vonandi eftir
því, að nafn sitt só nefnt. það sór gjöf-
unutn útbýtt meðal hinna barnauna,
sem brosa af ánægju yfir gjöfunum,
undar-fallegu gjöfunum, sem þau taka
við. Það sér að miðarnir og hlutirnir
á trénu fækka smátt og smátt. Ög
litla hjartað slær æ harðara og tiðara ;
og hægt og hægt breiðist hrygðarsvipur
yfir litla sakleysislega andlitið. Og svo
alt í einu sór það að tréð er orðið bert—
gjafirnar búnar—það fékk ekki'neitt—
ekki einu sinni lítilfjörlegan miða—all-
ar fögru vonirnar hafa brugðist—litli
barmurinn ætlar að springa, og augun,
aumingja litlu eftirvæntingarfullu aug-
un, fyllast tárum, og tárin brennheit
falla í straumum niður fölar kinnarnar;
—litlu fallegu ljósin sýnast dimm og
hverfa í þoku svo langt langt í burtu—
öll dýrðin verður að eins stuttur, hverf
ull draumur—allur ljóminn mjrrkur og
allar vonirnar og öll jólagleðin snýst í
hrygð og tár og ekka. Hugsaðu þér
það og málaðu það í huga þínum að
eins eitt einasta augnablik, og þú hlýt-
ur að komast við.
Þú hefir náttúrlega mjög óljósa
hugmynd um borgarlilið. Það er ekki
eins unaðsríkt og murgur sveitarmað-
urinn heldur. Bú þú i borg eitt einasta
ár, vertu auðugur og lifðu í allsnægt-
um í skrautlegri höll; en sértu tilfinn-
inganæmur og hafirðu viðkvæmt hjarta
þá lifirðu ekki eina stutta stund veru-
lega rólegur. Hvert sem þú fer, sérðu
og heyrirðu—og ef þú ert bæði heyrnar-
laus og sjónlaus, þá finnurðu—eitthvað
aumt, eitthvað sorglegt og átakanlegt.
Því allstaðar sérðu eða heyrirðu eða
finnurðu eitthvað af hinu leiðinlega í
mannlífinu, jafnvel á sjálfum gleðisam-
komunumog leikhúsunum. Því í borg-
inni er allstaðar og ævinlega svo átak-
anlegt sambland af sorg og gleði og
eymd og unaði; tilfinningamaðurinn
verður sifelt fyrir hinnm ógeðfelðu á-
hrifum þessa undarlega samblands, og
hann nýtur sín aldiei. Ráfaðu eftir
borgargötu eina eða tvær klukkustund-
ir. Margt ber þá fyrir augu þín—
margt óviðfeldið, sem þrykkir mynd
sinni á huga þinn, svo hún er þar óaf-
máanleg, og hefir alt of óþægileg áhrif á
þig og gjörir þig þunglyndari og til-
finninganæmari en áður. Þú kemur,
ef til vill, þar að, fem verið er að berja
uppgefin liúðarklár miskunnarlaust með
öllum þeim bareflum, sem hjartalaus
þorpari festir hönd á. Þú sér að ækið
er fullþungt fyrir tvo hesta, vegurinn
er ósléttur og vondur yfirferðar, hitinn
er megn, klárinn er yfirkomin af þreytu
og þorsta og hann getur ekki lengra
farið, en samt er aumingja skepnan bar
in og lamin miskunnarlaust. Mundir
þú geta liorft á þvílíkt án þess að finna
til?
Þú mætir barni — kynblendings-
barni—berfættu, illaklædduog óhreinu.
Það grætur og kallar á mömmu sína og
hleypur eins hart og aumingja litlu
fæturnir toga og horfir í allar áttir með
augun full af tárum, eftir skeytingar-
lausri móður sinni. Hvar er móðirin ?
Er hún ef til vill að leita með öndina i
hálsinum að tínda barninu sínu ? Eða
er hún í ölæði sínu, aðvafra út úr borg-
inni, með enn yngra barn í körfu á bak-
inu? Mundir þú geta horft á þetta
tínda, hrygga barn, án þess að hugsa
þessu líkt ag finna til ? Þú sér mann,
veiklulegann og horaðan, ef til vill, ný-
staðinn upp úr þungri sjúkdómslegu.
Þú sér að hann gengur frá einu verk-
stæðinu til annars, frá einni vinnustöð-
inni að annari. Hann biður hálfkjökr-
andi um vinnu—hann vill sveitast blóð-
inu fyrir brauðbita—hann þarf út af
lífinu að vinna sér inn brauð—brauð
handa konu og mörgum ungum börn-
um. Hann þarf að fá atcinnu svo
hann geti keypt kol í ofninn i vetrar-
grimdinni—börnin hans skjálfa heima
af kulda ag hungi-i—þau mega þó ekki
deyja þannig—í síðustu lög vill hann
biðja að gefa sér, en atvinnu vill hann
fá—“verk, verk, verk !” hrópar hann—
“í guðs nafni látið mig fá eitthvað að
starfa fyrir hálf laun—að eins hálf
laun!” Nei, nei, nei! Nógir menn
allstaðar—allstaðar lítið að starfa—nei,
nei, engin vinna—ekkert verk ! Gætir
þú nú horft á þenna vesæla fátækling,
án þess að finna til ?
Og þú sérð dálítinn dreng—segjum
frá sjö til níu ára—standa skjálfaadi
um vetrarkvöld fyrir utan dyrnar á
vínsöluhúsi. Hann horfir eftirvænt-
ingarfullur á hurðina og gætir nákvæm
lega að hverjum, sem út fer. Fyrir
innan er háreysti og skvaldur, og hit-
ann og vínlyktina leggur út í hvert
skifti, sem dyrnar opuast. Þú sérð að
drengurinn bíður eftir einhverjum, og
þú veizt lika eftir hverjum hann bíður
honum pabba sínum, sem nú liggur, ef
til vill, dauðadrukkinn í einhverju
horninu fyrir innan. ' Hann hefir skip-
að drengnum að bíða eftir sér dálitla
stund fyrir utan og bannað lionum að
hnýsast inn fyrir hurðina, en sú stund
hefir orðið óbærilega löng fyrir aum-
ingja drenginn, sem nú er orðinu gagn-
tekinn af kuldanum og jafnfrapit svang
ur og kvíðandi, Mundir þú nú geta
horft á aumingja drenginn án þess að
finna til—finna sárt til og vikna af með-
aumkun. Nei, þú getur ekki horft á
hann án þess að finna til, nema að þú
hafir hjarta úr steini og sál úr járni.
Líkar sjónir og þessar geturðu ó-
mögulega umflúið í borginui—jafnvel í
smáborg eins og Winnipeg—, og innan
um og hringinn í kring um fátæktina,
eymdina og sorgina, sérðu auðinn og
prjálið og allskonar unað, og þegar alt
þetta rennur saman í eina heild, verður
það einhvernveginn svo átakanlega ó-
notalegt fyrir tilfinningar viðkvæma
mannsins, se.n alizt hefir upp í tilbreyt-
ingaleysi sveitarlífsins.
Svo rita ég þér ekki meira í þetta
skifti, Þú sér allar almennu fréttirnar
í dagblöðunum.—Bið að lieilsa—vertu
sæll.
Þinn,
Bessi.
Derby plötu-reyktóbak
selst ákaflega vel og
sala þess fer sívaxandi.
Derby Plug- reyktóbak er æíinlega happakaup.
ASSESSMENT SYSTEM.
Lí fsáðyrgðar-félagið
Massachusett Benefit Llfe Association
tryggir lif karla og kvenna með betri skilmálum en nokkurt annað félag
hór í bæ, og er eitt hið áreiðanlegasta og sterkasta félag í heimi. Mr.
Jón Kjærnested gefur upplýsingar um félagið bæði á skrifstofu félagsins
544| Main Str. og að heimili sínu 527 Portage Ave.
Dominion ofCanada.
Áíylisjarðir okeyPis fyrir milionir manna.
200,000,000 ekra
í hveti og beitilandi í Manitoha og Vestr-territóríunum i Canada ókejrpis fyrir
landnema. Djúpr og frábærlegafrjósamr jarðvegr, nægð af vatni og skógi, og
meginhlutinn nálægt járnbrautum. Afrakstr hveitis af ekrunni 20 bushel, ef
vel er umbúið.
I inu frjósama belti
í Rauðárdalnum, Saskatchewan-dalnum, Peace River-dalnum og umhverfis-
liggjandi sléttlendi eru feikna-miklir flákar af ágætasta akrlendi, engi og beiti-
landi—inn víðáttumesti fláki í heimi af lítt bygðu landi.
Málmnámaland.
Gull, silfi, járn, kopar, salt, steinolía o. s. frv. Ómœldir flákar af kolanáma-
landi; eldiviðr því tryggr um allan aldr.
Járnbraut frá hafi til hafs.
Canada-Kyrrahafs-járnbrautin í sambandi við Grand Trunk og Inter-Colonial-
brautirnar mynda óslitna jáTnbraut frá öllum hafnstöðum við Atlanzhaf í Ca-
nada til Kyrrahafs. Sú braut liggr um miðiilut frjósama beltisins eftir því endi-
löngu og um hina hrikalegu, tignarlegu íjallaklasa, norðr og ver n
og um in nafnfrægu Klettaijöll Vestrheims.
Heilnœmt ofts.
Loftslagið í Manitoba og Norðvestrlandinu er viðikent ið heilnœmasta í Ame-
ríku. Hreinviðri og þurviðri vetr o g sumar; vetrinn kaldr, en bjartr og stað-
viðrasamr; aldrei þokaog súld og aldrei fellibyljir, eins og sunnar í landinu.
Sambandsstjórnin i Canada
gefr hverjum karlmanni yfirl8 áragömlum og hveTjum kvennmanni, sem heflr
fyrir familíu að sjá,
160 ekrur af Inndi
alveg ókeypis. Hinir einu skilmálar eru, að landnemi búi á landinu og j7rk
það. A þann hatt gefst hverjnm manni kostr á að verða eigandi sinnar ábýlis
jarðar og sjálfetæðr í efnalegu tilliti.
Islenzkar uýlendur
í Manitoba og canadiska Norðvestrlandinu eru nú þegar stofnaðar í 6 stöðum.
Þeirra stœrst er NÝJA ÍSLAND, liggjandi 45—80 mílur norðr frá Winnipeg’á
vestrströnd Winnipeg-vatns. Vestr, frá Nýja Islandi, i 30—25 mílna fjarlægð
er aLFTAVATNS-NÝLENDAN. í báðum þessum nýlendum er mikið af ó-
numdu landi, og báðar þessar nýlendr liggja nær höfúðstað fylkisins, en nokkr
hinna. ARGYLE-NYLENDAN er 110 mílur suðvestr frá Winnipeg; ÞING-
VALLA-NÝLENDAN, 260mílur norðvestr frá Winnipeg; QU’APPELLE-NÝ-
LÉNDAN um 20 mílur suðr frá Þingvalla-nýlendu, og ALBERTA-NÝLEND-
AN um 70 mílur norðr frá Calgary, en um 900 mílur vestr frá Winnipeg. í
síðast töldum 3 nýlendunum er mikið af óbygðu, ágætu akr- og beitilandi.
Frekari upplýsingar í þessu efni getr hver sem vill fengið með því, að
skrifa um það:
THOMAS
DOMINION COV’T IMMIGRATION AGENT,
Eða 11. Ij. Baldwinson, isl. umboðsm.
Winnipeg, - - - - Canada.
STJNNANFARI.
Sunnanfara í vestrheimi eru: W. H.
Paulson, 618 ElginAve.rWinnipeg-Sigfús
Bergmann, Garðar, N. D.; G. S. Sigurðs-
son Minneota, Minn., og G. M. Thomp-
son, Gimli Man. Ilr. W. II. Paulson er
aðalútsölumaðr blaðsins í Canada oc
hefir einn útsölu á því í Winnipeg.
Verð 1 dollar.
Northern pacific
RAILROAD.
TIME CARD,—Taking effeet on Mon-
day# March 5. 1894.
MAIN LINE.
North B’und STATIONS. South Bound
Freight No. 1 153. Daily. M g” W'S 03 o Ph iH £ á W M P-.S 4Í o' 0) o r~
1.20p| 4.00p .. Winnipeg.. ll.OC-a ÁJ.oOiÍ
1.05p 3.49p *Portage Junc 11.12a 5.47a
12.42 p 3.85p * St.Norbert.. 11.26a 6.07a
12.22a 3.21)) *. Cartier.... U.3Sa 6.25 a
11.54a 3.03p *.St. Agathe.. 11.54a 6.51a
11 31 a 2.54 p *Union Point. 12 02p 7.02a
11.07a 3.42p *Silver Plains 12.13p 7.1'Ja
10.31a i 25p .. .Morris .... 12.30p 7.4 5a
10.03a z.lip .. .St. Jean... 12.45p 8.25a
9.23a 1.51p . .Letellier .. . l.OÍp 9.l8a
8 OOa 1.30pi.. Emerson .. 1.30p 10.15a
7.00a l.lfip .. Pemhiiia. .. 1,40p ll.löa
ll.Oip 9.15a Grand Forks.. 5.25p 8.25p
1.30p 5.25a • Wpg. Junc.. 9.25p 1.25p
3.45p Duluth 7 25a
8 30p Minneapolis 6.20a
8.00p .. .St. Paul... 7.00a
10 30p ... Chicago . 9.35p
MORRIS -BRANDON 1 iRANCH.
East Bound W. Bound.
t \ f—
.Sfp£
a>
u £
<x> zn
^ ú
a p
Qh Ö
8TATIONS.
u ^
S- O)
Qe Z*-
2 o
£2
1.20p|
7.50p
6.53p
5.49p
5.23p
4.39p
3 58p
3.14p
2.51p
2.15p
1.47p
1.19p
12.57p
12.27p
11.57a
11.12a
10.37a
10.13a
9.49a
9.39a
9.05a
8.28a
7.50a
4.00p|.. Winnipég .
12.25p '
12.02p
11.37a
I. 1.26a
II. OSa
*
.Morri
Lowe Farn:
.. Myrtle...
. Roland....
Rosebank..
10.54a ... Miami....
10.33a * Deerwood..
10.21 a * Altamont ..
10.03a .. Somerset...
9.49a *Swan Lake..
9.35a * Ind. Sprinjt
9.24a *Mariapolis ..
9.10a * Greenway ..
8.55a ... Baldur....
8.33a . .Bclmont....
8.16a *.. Hiltcn....
8.00a *.. Aslidown .
7.53a Wawanesa..
7.45a * Elliotts
7 31p! Ronnthwalte
7.13p *Martinville..
6.55a>.. Brandon...
llJ.OOa
2.30p
2.55p
3.21j)
3.32p
3.50p
4.05;
4.28p
4.4 Ip
5.00p
5.15p
5.80p
5.42p
5.58p
0.15p
7.00p
7.18p
7.35p
7.44p
7.55p
8.08p
8.27p
8.45p
03
40 02
•5 *
et. a
‘® fi
r“H.
2S
5.30p
8.00a
8.4ta
9.81 a
9.50a
10.23a
10.54»
11.44a
12.10p
12.51)
1.22]
l.n4)
3.18p
2.52) ;
3.25]
4 löp
4.53)
5.28p
5.47p
6.04 p
6.37p
V.löp
8.00p
West-bound passenger trains stop at '
Baldur for meals.
PORTAGE LA PRAIRE BRANCH.
East Bound Mixed No. 144 Mondav Wed., Fri. STATIONS. W. Bound Mixed No. 143 Monda Wed., Fri.
4.00 a.m. .. Winuipeg.. 11.30 a.m.
4.15 a.m. *Port .1 unction 11.12 a.m.
4.40 a.m. * St. Chaíles.. 10.40 a.m.
4.45 a.m. * Headingly.. 10 30 a.m.
5.10 a.m. * White Plains 10.00 a.m.
5.55 a.m. *.. Eustace... 9.02 a.m.
6.25 a.m. *.. Oakville.. 8.35 a.m.
7.30 a.m. Port.la Prairie 7 50 a.m.
Stations marked —*— have no agent
Freiglit must be prepaid.
Numbers 107 and 108 have throngli
Pullman Vestibuled DrawingRoom Sleep
ing Cars between Wintii)iegj St. Pául and
Minneapolis. Also Palace Dining Cars
Close connection at Chicago with eastern
lines. ConnectioD at VVinnipeg .Tunctior
with trains to and from the Paciflc coatr
For rates and full information con
cerning connection with >'ber lines, otc,,
apply to any agent of tlie company, or
CHAS. S. FEE. H. SWINFORD
G.P.&.T.A., St.Psul. Gen. Agt., Wpg
H. J BELCH, Ticket As’ent,
486 Maiu Str., Winnipeg.
600 Jafet í föður-leit.
gjarnan taka nafnið Cophagus. Önnur ástæð-
an er sú, að þetta nafn mitt er mörgum
kunnugt og gæti því leitt til þess að utan
uin mig flyktist heill hópur þeirra, er mér
eru knnnugir, en mér væri illa við að fá þá
í búðina til að glettast við mig. Ein ástæð-
an enti er . ..
“Jafet Newland,” tók Súsanna fram í með
heiskjumeiri svip, en ég liafði áður séð á
hennar blíða andliti. “Vertu ekki að ómaka
þig að telja upp ástæður þínar, úr því þú
telur allar aðrar en þá einu ríttu, sem er,
“ð stærilæti þitt banni þír að viðli«fa. þitt
eigið nafn
i vg rothiðí að taka fram,” svaraði ög, að
mitt nafn [)er með sér mammons hljóm, er
ekki sæmir okkar trúflokki. En þú, Súsanna
liefir ásaknð mig um stolt, svo ég skal ekki
þráast lengur. Nafnið yfir búðinni skal vera
Jafet Newhuid og skulum við ekki minuast
á þetta framar.”
“Ef ég lief þig fyrir rangri sök,” sagði
Súsanna,” bið óg þig innilega að fyrirgefa
mér. En guð einn ranusakar hjörtun; ég var
ófyrirleitin að hera þér slíkt á brýn, en þú
mátt til með að fyrirgefa mér.”
“Það er ég, Súsanna, sem þarf að biðja um
fyrirgefning. Þú þokkir mig betur en ég
sjálfur. Það var stærilæti og ekkert annað,
sem að mér gekk; en þú hefir læknað nhg.”
“Sannlega hef ég mikla von um þig nú,
Jafet í föður-leit. 601
Jafet,” svaraði Súsanna brosandi. “Þeir, sem
játa á sig brotin, bæta þau innan skamms-
Eigi að síður s6 ég nokkurt réttlæti í mót-
hárum þínum. Því hver veit nema gamlir
félagar þínir, ef þeir finna þig, gæti tælt þig
af vega| Þú gætir stafað nafnið eins og p* r
sýnist og stafbreytingin gæti reynzt gildandi
hulinshjálmur.”
Þau hjónin, Mr. og Mrs. Cophagus voru Sú-
sönnu samdóma í þessu, svo ég lét rita nafiiið
Gnoieland. Svo tók ég við verzluninni og fékk
mér fyrir aðstoðarmann mann vir flokki Vinanna
með beztu meðmælum ; tók ég svo til að búa út.
meðul samkvæmt forskriftum í annað sinn og
útdeila lyfjum mínum í allar áttir í gæða þorp-
inu Reading.
Eg var ánægður. Störf mín vora skeintileg
og staða mín undir öllum kringumstæðum var
frjálsleg; ég klæddist og gat hegðatl mér eins og
lierramaður, eða öllu heldur, eins og snyrtimað-
ur. Eg vann fyrir mér sjálfur, var nýtur með-
limur mannfélagsius, og þegar ég kom lieim til
máltíðieða á kveldin, að loknu dagsverki, var
Súsanua æfinlega viðbúiu uð fi-gna mér og skrafa
við mig um stund, ef Copliagus og kona lians
voru genein til hvíln. Eg elskaði nú í fvrsta
skifti—hafði aldrei fundið til ástar fyrr en ég
hitti þessa dásamlegu mey, en ást mín á henni
var ekki af jarðneskuin uppruna. Eg gat ekki
gert svo lítið úr hemii. Ég elskaði lianasem
æðri veru með ótta og lotning. Eg viðurkendi
604 Jafet í föður-leit.
því fyrst íg kom til búsa Ct.phagusar. Karl
sagði það rétt vern og voru uuðgeiðir sanin-
ingar okkar á milli.
Franifarir mínar að því er ektamálin
snerti voru liægar, en engu síðar áreiðanleg-
ar. Einu sinni, í samtali við Súsönnu, lét ég
í ijósi nð Mr. Cophagus virtist næsta ánægður
í hjónabandinu. “Hann er ánægð r, Jafet,”
svaraði hún; “hann hefir uni ið kapp-amlega
að því að verða sjálfstæður maður og er nú
að uppskeia avöxt íðju sinnar.” Þetta er sama
sem segja mér, að ég verði að gera slíkt liið
sama, luigsaði ég, og nð c-g liafi enga lieimild
til að biðja mér -túlku fvrr en ég hel efni
til að sjá koiui horgið. Enn sem komið er
lief ég euga peuinga lagt, upp, en þcð er sitt
livað tekjur og höfuöstóll Eg sá, hvert sein hún
var villndlur málspaitur eða ekki, að hún
linfði rétt lynr s'r; ilsetti ég mér þ\í nð tvö-
faida ástundunars ini nrina.
Jafet í föður-leit. 597
gusar og lét í ljósi, að iniglangafi til aðganua í
íiokk kvekaranna.
‘'Þú lietir kosið hyggileg- ”, sngði Mrs. Cop-
liagus og tók í liönd mér ; “við bjóðum þig vel-
kominn með lijartanlegri ánægju”.
“Vertn velkominn, Jafet Newland", sag?i
Súsanna lika og tók í hönd mér. “Eg vona 1 í
finnir í vorum flokki meiri ánregju en þú liingrð
til hefir ffindið i heimi stærilætisirs bg undir-
ferlisins. Leitaðu ekki lengur að j.irðnosknin,
foður, sem hofir yfirgeflð þig, en ieitaðu hridiir
að himneskum föður, sem ekki yli gefur þig a
degi sorgarinnar”.
“Þú, Sú-anna, skalt vísa mér á vegsanr-
leikans”, sagði ég.
“Eg er of ung til að vera 1"iö-ögtiniaðtir ’,
s igði hún bro-andi, “en uð ég vona tkki of ung
til að vera vinur”.
Daginn eftir komu föt mín f á skraddnra: -
um og fór ég i þau. J?g -koðaði mig i Bp'glin-
nm og var alt annað en ánægður. <>n þar rein
liöfuð mitt var rakað gerði litið t I, livorni;;
klæðiiaðuriun var, við þ ð huggaði ég uii". Mr.
Cophagus sendi eftir liárskera og bað hann irei .i
mer hárkoilu ; skvldi hún tiibúin iniiaii f.irra
d"ga. -Undir eiss og hún k' ni setti g hatiri m ;j
og var þá ekki svo óánægður með útiit mitt. í
.stærði mig f þeirri hugsuti, að þó ég vro.-i kk-
ari, þá væri ég undir öllmn kringumstæðiun
mjög svo lagiegur og eksi síðnr Ííöhy.-*r. 2soL)
um dögum síðar, þegar Viua-fundur var I 3.