Heimskringla - 24.11.1894, Blaðsíða 1

VIII. ÁR.
WINNIPEG, MAN., 24. NÓVEMBER 1894.
NR. 47.
WINNIPEG
Business College.
Verið viðbúin að nota ykkur kveld-
skólann, sem haldinn verður í sam-
bandi við Winnipeg Business College
og Shorthand-skólann, 482 Main Str.
Þar verður kennt, þeim sem vilja,
ensku-lestur, réttritun, máltræði, reikn-
ingur og skript. — Skólinn byrjar
snemma í Nóvember.
Viðvíkjandi kennsluskilmálum snú-
ið ykkur bréflega eða munnlega til
kennaranna.
C. A. Fleming & Co.
MAÐURINN.
Hvað ertu, maður, oghvílikur skaltu
nú finnast ?
Hvort muntu gert hafa vert þess, að
aldir þín minnast?
Eða þá hefirðu hýmt eins og m&t-t-
vana sauður,
Hróðurlaus, fóðurlaus, móðurlaus, frá-
viltur, dauður ?
Hvað ertu, maður, og hvílíkt er starf
þitt á jörðu
Er hræbandi, æðandi mæðan þig lem-
ur með hörðu ?
Og hvað ertu mannfélag lífsins í al-
sæld og yndi?
Iðandi, riðandi viðar og blómknappa
bindi.
Hvað ertu, maður, og hvílikt er þá
orðið tapið,
Er þungbúinn, friðrúinn grúfir sig úði’
yfir skapið ?
Og hvílílt er unun og hvílíkt er unn-
ið til bóta
Er hamingju amalaus hamast þeim
sólin að róta ?
Hvað er þitt takmark, og til hvers
á jörð ertu settur
Til þess að bila ei; vilji þinn ætið
sé réttur.
En hvert sem að lukkan vill með eða
móti þér vera
Máttu ei, áttu ei hætta þitt lifsok
að bera.
Og hvað er þá maður og hvað er þá
réttarins vilji ?
Hljómandi, ljómaudi lúðors-óm fólkið
að skilji,
Hrópandi : “Áfram og uppávið” kopp-
ið til frama,
Orðug hvort ferðin er gerð, eða blóm-
skrýdd er sama.
X.
FRÉTTIR.
DAGBÓK.
LAUGARDAG 17. NÓV.
I síðasta blaði var þess getið að
Tyrkir liefðu myrt um 3000 manns í
Armeníu, harla. konur og börn. Nú
er fullyrt að tala fólks þess, er myrt
var, hafi verið um 10,000 talsins. Níð-
ingsverk þetta átti rætur að rekja til
þess, að Armeníumenn neituðu að
borga skatta sökum fátæktar. Var
þá heralii sendur til innheimtunnar
og þannig gengið tii verks, að ungir
°g gamlir voru höggnir niður sem
sláturfé. Konur í hundraðatali voru
smánaðar og síðan höggnar. í heild
sinni er þessi fréttasaga hin hræði-
legasta, er heyrst hefir í seinni tíð,
°S er sú ósk alment látin i ljósi, að
stórveldin kunngeri Tyrkjum, að þeir
með þessu ódáðaverki hafi rofið Ber-
línarsamninginn og séu réttlausir í
Evrópu. Að minnsta kosti ættu hund-
ar þeir að missa yfirráðin yfir Armen-
íu.
Tilraunir verða gerðar að ónýta
kosningar í 26 Congress-kjördæmum í
Bandankjunum.
Járnsmiðurinn Allard í Quebec,
sem fyrir 2—3 árum fann upp ráð til
að herða kopar eins og stál, er nú að
smiða fallbyssu úr aluminium, 3 feta
langa en að eins 6 punda þunga.
Stórskotaliðið í Quebec ætlar að reyna
byssuna undir eins og hún er búin.
MÁNUDAG 19. NÓV.
Jarðskjálftar miklir hafa gengið á
ítalíu sunnanverðri og valdið miklu
lífs og eignatjóni. í einni kyrkju biðu
47 manns bana; voru að guðsþjón-
ustu, er hún hrundi.
Viðskifti Canada við útlönd nema
881,480,450 á fyrstu 4 mán. fjárliags-
ársins, en það er nærri $8ij milj. minna
en á sömu mánuðum í fyrra. I Okt.
þ. á. var flutt út úr ríkinu S14| milj.
(rúmlega) af varningi, nálega $1 milj.
moira en í Okt. 1893. Innfluttur varn-
ingur aftur á þeim mánuði nemur að
verði 88.357,741, nærri 811 milj. minna |
en í Okt, í fyrra.
Flóð í Thames á Englandi valda
tjóni, er nemur miljónum dollara.
ÞRIÐJUDAG 20. NÓV.
Alexander III. Rússakeisari var í j
gær lagður í líkhellirinn meðal feðra |
sinna og ættingja, með allri upphugs- j
anlegri viðhöfn og seremóníum. Gröf- j
in, sem hann var lagður í, var öll j
tjölduð með blómvöndum.
Fregn frá Suður-Dakota segir að
1896 verði repúblíkar neyddir til að
gera frísláttu silfurs að einu atriðinu
í stefnuslcrá sinni. Ef flokkurinn neit-
ar á þegar að kljúfa hann og koma
upp sérstökum flokki, er hafi frísláttu
silfurs og tollvernd sem aðalstefnuskrá.
Ráðaneyti Þýzkalands hefir í smíð-
um frumvarp til laga, sem á að hindra !
útbreiðslu sósíalista og anarkista. j
Verða þessi lög aðalumræðuefni á þingi
til jóla. Er frumvarpið sagt óvægið
mjög og hálfu harðara nú, cn fyrver-
andi kanslari Caprive ætlaðist til, en
hann er upprunalegur höfundur þess.
Er það innarríkisstjóri Prússa, sem
þannig hefir breytt því fært í aukana.
> Mexícanar eru að búa sig i hernað
mikið kappsamlega, nótt og dag unnið
að kúlnasteypu. Ferðinni er heitið til
Guatemala.
NIÐVIKUDAG 21. NÓV.
Kosningar fóru fram í London,
Ont., í gær, til að fylla sæti Mere- ;
diths yfirdómara, sem fyrrum var for- j
vígismaður conservatíva á fylkisþingi. |
Reformers unnu með 800 atkv. mun
Við þessum úrslitum var búizt, en 1
ekki svona mildum atkv.mun.
Quebec-fylkisþingið var sett í gær.
í ræðu sinni gat governorinn þess, að |
á árinu hefðu í fylkinu komist upp
1450 smjör og ostagerðahús, og 506
ný búnaðarfélög. Stjórnarkostnaður-
inn hafði á árinu verið rýrður svo
nam 8100,000.
Sannfrétt er að yfir 40Cf manns
biðu bana við jarðskjálftana á Ítalíu.
Anton Gregor Iiubenstein, hinn nafn-
frægi rússneski kompónisti og Piano-
spilari, lézt að Pétursliofi, nálægt
Pótursborg, hinn 20. þ. m., 65 ára
gamall. Hjartveiki varð banameinið.
Aðmíráll Sardnha Da Gama, fyr-
verandi uppreistarforingi í Brasilíu, er
nú í Argentínu og kveðst hafa 7000
vígra manna tilbúna að byrja á nýj-
,8.11 leik, hvern dag sem er.
FIMTUDAG 22. NÓV.
Síðustu fregnir að austan segja
meginsjóher Kínverja á höfninni að
Wei-Hai-Wei. Floti Japaníta hefir ver-
ið þar á sveimi út fyrir og gert sitt
sárasta til að spana Kínverja til or-
ustu, en þnð hefir enn ekki tekist.
Friðarsamnings-tilraunin gengur
lítið enn. Japanítar hafa látið í ljósi
að þeir treysti Bandaríkjamönnum til
að dæma í málinu, en heimta jafnframt
að Kinverjar snúi sér beint til sín í
fyrstu ef þeir æski eftir samningi.
Vilji Kínverjar frið, verða þeir þess
vegna að ávarpa Japaníta, eða ráðherra
Bandaríkja í Tokio, sem Japanítar
gera sig ánægða með sem málaflutn-
ingsmann í byrjun, og sem Kínverjar
vilja vilja sjálfsagt heldur eiga mál-
stað við en Japanita.
Með C. P. R. skipinu “Empress of
China”, er kom frá Yokohama til Van-
couver í gær, koma þær fregnir meðal
annars, að Japanítar fari svo vel með
hertekna hermenn Kínverja, að þeir
séu alveg hissa á því og vilji undir eng-
um kringumstæðum hverfa aftur til
Kínlands.
Frá Minneapolis kemur sú nokkuð
ótrúlega saga, að Canadastjórn sé um
það að ganga að samningum við Banda-
ríkjBstjórn í þá átt, að framvegis megi
Bandaríkjamenn hagnýta aila skipa-
skuröina fram með Lawrence-fljótinu.
eins og væri þeir Bandaríkja eign, en
borga ekkert fyrir nema viðhaldskostn-
að á ókomnum árum. Að því er verzl-
unarflota Bandaríkja snertir, er þetta
trúlegt, en því er viðbætt að skurðirnir
skuli jafn heimilir herskipaflota Banda-
rikja. Segii fregn þessi að elcki sé ann-
að eftir en að fá samþykki Breta.
FÖSTUDAG, 23. NÓV.
Fregn frá New York segir, að nú
sé fullgerð járnbrautin*' yfir Tehuante-
pek-eiðið á suðurlandamærum Mexico-
ríkis. Braut þessi liggur frá Atlants-
hafi vestur að Kyrrahafi, en er að eins
30 mílna löng.
Hafskipaferðum til Montreal er
lokið í ár. Þaðan fór seinasta hafskip-
ið í gær.
Ofsaveður æddi yfir Nýfundnaland
á fimtudauinn og olli miklu eignatjóni.
Fjöldi af bátum og skipum á ýmsri
stærð fóruzt ýmist alveg eöa löskuðust.
Ársþing Vinnuriddaranna (Knights
of Labor) stendur yfir í New Orleans.
Dr. Cland Jannet, nafnkunnur hag-
fræðingur og háskólakennari í Paris,
er látinn.
Á síðastl. fjárhagsári gaf Banda-
ríkjastjóru út 8350,959,190 virði af seð-
il-peningum, en innleysti 8319,002,290
virði af gömlum og útslitnum seðlum.
Um 812 milj. virði af osti sendu
canadiskir bændur til Evrópu gegn um
Moutresl á síðastliðnu sumri.
Óljósar fregnir að austan segja, að
Japanitar og Kínverjar hafi háð sjó-
orustu mikla í grend við Port Arthur.
Kærleiksverk
séra Kristins á Blómsturvöllum.
Þnð xVcði í 1yrra,l>að sleði í dr
og það slccður líklega, að dri.”
Séra Kristinn á Blómsturvöllum
var maður stór og storkur. Átti hann
lendur miklar og gnægð lausra aura,
svo hann og alt huns hús lifði dag
livern í dýrlegum fagnaði.
Á Hrjóstri, næsta bæ við Blómst-
urvelli, bjó Hreggviður bóndi. Hann
vann baki brotnu fyrir sór og fjöl-
skyldu sinni, þvi að öll þessa heims
gæði voru honum ekki lánuð.
Túnið á Hrjóstri var lítið og grýtt.
Tók Hreggviður þá að yrkja nýtt tún
á býli sínu og nefndi Vonargerði. Hugði
hann gott til að flytja þangað bygð
sína.
Séra Kristni lék hugur á að ná
jörð Hreggviðar undir sig; þótti liann
búa sér of nærri og þröngva kosti
sínum. Síst vildi hann að Hreggviður
sæti að Vonargerði. En eigi vildi Hregg-
viður lausa láta jörðina, enda stóð
hann svo í skilum, að hann eigi varð
út borinn.
Það var loysingardag einn um
vorið. Sóra Kristinn gekk sér til
hrossingar með ánni, sem rann cftir
dalnum. Ilún vnll fram bakkafull.
Sér hann mann fljóta í straumnum;
hann striðir móti þyngdarlögmálinu en
liggur þó við kafi. Kennir séra Krist-
inn þar Hreggvið granna sinn. Ber
hann að bakkanum þar sem klerkur
stendur, fær nú skotið upp höfðinu og
klóra^ í bakkann með annari hondí.
Og séra Kristinn rétti út sína hönd
og kraftur út gekk frá hans armlegg.
Og hann drap hönd sinni á höfuð
Hreggviði og skaut honum af afli miklu
í kaf; og fyr*en hann aftur fe..gi rétt
höfuð sítt upp úr hylnum, hafði hinn
þungi straumur borið hann á liðanda
er liggur ofan að Iíeljarfossi.
Og séra Kristinn ‘skundaði burt
þaðan’ léttum fetum heim að Blómst-
urvöllum og tók að semja ræðu, er
hann flutti þessu næst er hann sté í
prédikunarstólinn. Hann liafði fyrir
umtalsefni kristilegan kærleiká. Hann
sagði að aðalhlutverk sannkristins
manns væri að sýna smælingjunum
réttlæti og kærleika.
Eftir fardagana færðu kúgildin frá
Hrjóstri út kvíarnar hjá séra Kristni
á Blómsturvöllum, og Vonargerði varð
leikvöllur barna hans.
En börnin hans Hreggviðar frá
Hrjóstri grétu fööur sinn. b.
[Fjallk.]
Kirkjublaðið
í apríl hefir fært lesendum eftirfar
anda kafla úr jólaprédikun prests
nokkurs í Brimum, sem blaðið segir
að sé mikils metinn og einkar áheyri-
legur, og ekki ólíklegt, að fleirum
on útgefanda Kirkjublaðsins þyki þess-
um segjast áheyrilega :
“Vér kippum fótum undanmörgu,
sem til þessa hefir verið skoðað sem
óbifanlega bjargfast af trúuðum mönn-
um. Vór neitum fullgildi biblíunnar;
þar gefur að líta bæði sannleika og
villu, já, þar gætir mjög harla mnrgra
mannlegra ófullkomleika, Vér erum
alls eigi bundnir við orð bibliuniAr.
Vér trúum eigi á þau undur, sem hún
segir frá, en neitum þeim blátt áfram.
Allar undrasögur biblíunnar eru að
vorri liyggju annaðhvort sögusagnir
eða rósamál fræðiskáldskaparins. Vér
trúum því eigi, að Josús hafi verið
guðs son, vér trúum því eigi, að hann
hafi verið laus við alla villu og alla
synd, Hvorki kenning hans né líf
hans er í öllum greinum fyrir oss ti.
eftirbreytni. Hann er á vora trú mik-
ill spámaður, einn af mörgum .........
Jesús var sjálfur viltur. er hatin trúði
því, að hann væri Messías, og kyrkj-
an og hver einstakur fer villur vegar
er hann trúir því, að Jesús sé end-
urlausnarinn......Búizt ekki við nein-
mn endurlausnara !” [Fjk.]
Kristilegt verkfæri.
Prestur einn í New York, Sendder
að nafni, prédikar mjög harðlega móti
alls lconar skemtunum og leikaraskap
á helgum dögum, en undantekur hjól-
reiöir og segir, að hjólhesturinn sé í
alla staði kristilegt verkfæri, sem í
rauninni betri manninn, haldi honum
frá drykkjuskap og örvi trúlífið. “Vór
hvetjum ekki,” sagði hann af stólnum,
“til hjólreiöa á sunnudögum en vilji
menn hafa þær um hönd á þeim dög-
um, þá msga þeir gjarnan hjólríða til
kyrkju og heim aftur. Vér höfum
ætlað sérstakt húsrum í kyrkjunni til
þess að hjólhestarnir standi þar inni
meöan hjólríðararnir hlýða messu.” —
I söfnuði þessa prests eru um 150
hjólríðarar og ríða þeir hvern sunnu-
dag til kyrkju. [Fjk.]
HVERSVEGNA TRÚBODIÐ MIS-
HEPNAST í INDLANDI.
Indverskur maður, Gandhi að nafni,
segir að það sé af því, að kristin trú
só í raun réttri óæðri en Hindúa-trúin
í öðru lagi af því að það sé viður-
kent á Indlandi, að menn snúist ekki
til kristni af æðri þörf, heldur til að
fulluægja lægri fýsnuin. Hann segir:
“Heimspeld Hindúa er svo víðtæk, aö
hún getur jafnt fullnægt hinum ein-
faldasta manni sem liinum vitrasta.
Kristindómurinn endaði á hugmynd-
inni um skapara sem er fyrir utan al-
heiminn ; indverska heimspekin byrjaði
á þessari hugmynd, en losaði sig við
hana og llaug æ hærra . og hærra,
þangað til hún sökti sór í regndjúp
alheimsins og fann hann vera eina
andlega heild og sig honum samkvæma
að eðlisfari, Hærra getur mannlegur
andi ekki komizt. Það er almenn ætl-
un á Indiandi, að menn blátt áfram
gerist kristnir til þess að geta ótið
forboðna fæðu og drukkið áfenga
drykl.’. Þegar Hindúi fer í kyrkju,
tala samtrúendur haps ekki neitt unr
það, en sjáist hann fara inn í ‘grogg’-
knæpu, þá segja vinir hans : “Já, já
nú mun liann vera orðinn kristnaður.”
[Fjk.]
Orðabelgurinn.
Séra Einar Jónsson og út-
flutningafrumvarpið 1893.
í Hkr. nr. 35 sé ég að þeir herr-
ar Guðl. Guðmundsson og Einar Jóns-
son, sem mun yera séra Einar Jonsspn
prestur að Kyrkjubæ, eru að berjast
við að bæta gráu ofan á svart, með
því að þröngva kosti þeirra, er eín-
hverra orsaka vegna langa til að flytja
af landi burt. Eg sé jafnfraint, að
það er ekki viðbót við útfiutningafrum-
varps-skrípið 1893, heldur viðauki við
útflutningalögin frá 1876.
Mér varð það, að hlægja kuldahlátri
er ég las útflutningafrv. það í fyrra.sem
þeir voru framsögumenn að séra Einar
Jónsson og dr. J. Þorkelsson frá Kliöfn,
því það kom mér hjákátlega fyrir, aö
sjá nafn séra Einars þar við riðið; hann
sem hefir unnið að því að drífa unga og
efnilega menn til Vesturlieims. Eg að
minsta kosti get sagt fyrir sjálfau mig,
að fyrir hans tilstylli er ég hér vestan
hafs, en ’nefði annars að líkum enn verið
kyr heima á minni kæru fósturjörð.
Frumvarp þetta á þó að líkindum að
vera til þess einkum, að lialda vinnu-
kraftinum í landinu. Það var líka
spaugilegt, í sambandi við séra Einar,
þar sem lesa mátti það út úr frum-
varpinu, að enginn gat kent samvizku-
samlega landafræði, því að enginn mátti
skýra frá kostum annara landa; það
varðaði sektum. Já, þar var enginn
undanþeginn, ekki einu sinni þeir sem
kendu landafræði. Mér þótti heldur
tira á skarinu er ég sá þetta, því ég veit
að séra Einar liefir haft það fyrir at-
vinnu, ásamt fleiru, að kenna landa-
fræði; og ég er honum svo iiersónulega
kunnugur, að ég veit að hann kennir
landafræði ipjög vel og samvizkusam-
lega eins og alt sem liann keruiir. En
það veit séra Einar að landafræði er okki
vel kend ef hún er ekki útskýrð fyrir
nemendunum, og þíf kemur til að segja
frá kostum og löstum þessa eða hins
landsins. Eg býst við að séra Einar fá-
ist enn við að kenna landáfræði, og ég
man ekki betur eu að hann væri mjög
hugfanginn af þeirri námsgrein, og væri
betur að hann bryti aldrei sjálfur á móti
útflutningafrumvarpi sínu.
Eg heyri að séra Einar sé einmitt á
bandi blaðanna sem halda að Manitoba
og Canada sé vont land, og þar fyrir hafi
hann msð glöðu geði gerst flutningsm.
Yfirhafnir!
Alprei fyr, síðan Winnipegbær bygð-
;st, hafe ver-ð á boðstólum á eín-
um stað, jafn-ágætar birgðir af
yfirhöfnum eius og vér höfum nú
í hinni stækknðu farabúð vorri.
Þar getur hver maður fengið það sem
hann vantar, hvort sem hann er
bankari, vigslari. verzlunarma? ur eða
erviðismaðuJ. Þau eru úr Rjórskinni,
Melton, Freize, Mweed eða gráröru.
alt selt fyrir
A’npii cg tldri faia allir jafnánægfir.
Vér höfum firn af smekklegustu
barnafötum ; þau eru síð og góð
fyrir drengina. Sterkt efni. sem
þolir slit.
Skating Reefers eða Pea Jackets.
úr Navy. Beaver eða Serge af öll-
um stærðum. Drengja yfirhafnir
með hettum og kraga og með eða
án hálfbeltis. Enginn sem yi"l spara
en þó fá góð föt. lætur hjá líða að
heimsækja Wals’s Big Clothing
House áður en hann kaupir.
Skinnhufur, sjaldgœft fœri.
Vér keyptum í gær af stórri skinnverksmiðju,
ljómandi byrgðir af skinnhúfum af vissú verði.
Þar á meðal vóru húfur úr :
Bestu Persnesku lambskinni
Beztu Bjórskinni
Gráu lambskinni
Bezta Otur og Selskinni
^ LÍTIÐ MEITA EN
HELiíING
VANA
VERÐS.
Munio eftir staðnum — hin alkunna búð fyrir fólkið
Walsh’s
mikla fatasolubud.
515 og 517 Main Str. gegnt City Hall.
að þessn lagafrumvarpi. En vegna þess
að lionum hefir ekki þótt eins vænt uin
mig einsog mér um hann, þá var nógu
gott fyrir mig að fljúja hingað.
Það er reyndar ekki svo að skilja,
að ég sé beinlínis óánægður jrfir að vera
hór, því óg sé að hér eru miklu fleiri
kostir en á minni gömlu fósturjörð, og
að hér eru langtum færri ókostir en
heima. En ég er frænda mínum gram-
ur fyrir það, að vera svo tvöfaldur, að
hvetja menn til að fljTtja af landi burt í
öðru orðinu en svo i hinu að letja alla
útflutninga, og einnig fyrir það, að vera
sá háborinn afturhaldsmaður að semja
annað eins heimsins ‘fenomen’ eins og
þetta frumv., sem fyrst og fremst er
honum og öðrum stuðningsmönnum og
svo landinu til smánar, ef það fær nokk-
urn tíma staðfesting konum s, sem von-
andi er að ekki verði. Er það ekki
makalaust, að nú á hinni miklu upplýs-
inga og mentaöld, skuli hinir leiðandi
menn á Islandi vera að útbúa það, að
hver maður í landinu skuli vera bundinn
við sömu þúfuna og skerða bæði mál-
frelsi og prentfrelsi í laudinu.
Ég býzt við að ég sé nú búinn að
segja nóg, enda þótt aldrei verði tekið
nógu duglega ofan í lurginn á þeirn, sem
höfðu með höndum lagafrumvarps-
hneykslið um útflutiiinga 1893.
Ég læt svo liér stað..r nema, læt
frænda minn að eins vita, að það eru
fleiri en ég, sem liafa svona skoðun á
útflutningafrumvarpinu og segja það sé
von að hann fylli afturhaldsflokkinn úr
því hann hafi orðið fyrir því óláni, að
verða prestur. því frá prestum og pró-
föstum og yfir höfuð flestum andlegrar-
stéttar mönnum, sem kallaðir eru, er
ekki annars að vænta en afturhalds og
kúgunar.
AVest Selkirk, Man., 1. Nóv. 1891.
J. P. fsdal,
frá Kyrkjubæ í N.-Múlas.
Saga dómarans.
HON. JOHN M. RICE SEGIR FRÁ
ÞVí HVERNIG HANN LÆKN-
AÐISTAF MJAÐMAGIGT—YF-
IRKOMINN í SEX ÁR.'
Hon. John M. Rice frá Louisa, Law-
rence countj-, Kentucky, hefir í mörg
ár unnið i þarfir þjóðar sinnar í löggjaf
arþinginu í Frankfort og AVashington,
og þangað til hann liætti opinberum
störfum, var hann jafnan leiðandi í póli
tískum málum, fyrir fáum árum. Fyr-
ir fáum dögum kom froguriti frá blað-
inu Kentucky Post til Rice dómara og
skýrði hann þá frá þvi hvernig ‘á því
liefði staðið, að Iiann hefði hætt opin-
berum störfum. “Það eru hér um bil
sex ár síðan ég fókk f jrrsta gigtarkastið,
sem var í fvrptu vægt, en breyttist smá
saman í mjaðmagigt, er byrjaði fyrst
með afarsárum sting í mjöömunum, er
leiddi ofan í fætur. Mér versnaði svo
að ég varð ófper til gangs, og þar næst
fór að bera á ólagi á lifrinni, nýrunum
og þvagfærunum, og í einu orði sagt,
var ég allur úr lagi. Ég brúkaði ýms-
ar læknis ráðleggingar, en þar eð mér
ekkert batnaði, fór ég til lauganna í
Arkansas. Mér batnaði lítið við veru
mína þar og sneri ég því heim aftur eft-
ir nokkra mánaða dvöl. 1891 fór ég til
Silurian lauganna í Wakesaw, Wis. og
rej-ndi þær um hríð, en slcánaði ekkert.
Snéri ég ]iá heim með þá föstu sann-
færingu að ég væri ólæknandi. Vöðv-
arnir á mér voru orðnir svo tærðir að
þeir litu út eins og strengir. Mjaðma-
gigtin þjáði mig hroðalega, en sérstak-
lega var það þó lifrarveikin, sem mér
fanst ætla aðgera út af við mig. Lækn-»
arnir voru þrotnir að ráðum. því öll
hugsanleg meðul höfðu verið rejmd og
því lá ekki annað fyrir mér en að taka
því sem verða vildi. Ég tórði í þessu
ástandi og hélt mér nærri eingöngu við
á hressandi meðulum þangað til í Apríl
1893. Eitt sinn sá ég auglýsingu Dr.
Williams um Pink Pills for Pale People,
Eg sá að þetta var nýtt meðal, og þar
eö það gat ekki sakað að reyna það eftir
að ég hafði brúkað svo mörg önnur
meðul, afréð óg að reyna þær. Verkan-
ir pillnanna voru stórkostlegar og ég
gat eftir stuttan tíma farið að éta með
góðri lj-st, sem ég hafði ekki getað í
mörg ár. Lifrin komst í samt lag og
hefir unnið sitt verk síðan. Pillurnar
björguðu lífi mínu án efa, og þó ég.
hirði ekki um almennings umtal, geö
ég ekki látið vera að gefa sannan vitn-
isburð um þær.
Dr. William’s Pink Pills eru seld
hjá öllum lyfsölum og sond með pósti
og kostar askjan 5 cents eða sex öskjur
fyrir 82 50, og frá Dr. Williams’ Medi-
cine Company, Brookville, Ont., eða
Schnectady, N. Y.
VEITT
HÆSTU VEHÐIjAUN A HEIMSSTNINGUNNIi
IÐ BEZT TILBÚNA.
Oblönduð vínberja Crearn of Tartur
Powder. Ekkert álún, ammonia eða
ðnnur óhoU efni.
40 ára rejmzlu.