Heimskringla - 22.12.1894, Page 2

IIEIMSKRINGLA 22. DESEMBER 1894.
I
Sei
komr út á Laugardögum.
Thc Heiraskringla rt.ac. & Pubi.Co.
útgefendr. [Publislxers.]
Wð Ulacsins í Canada og líauda
ríkjunum er :
1 árgangur 12 mánuðir $2.00.
\ ------- 6 -------- $1.00.
enginn gaumr gefiun. En ritHtj. svar-
ar höfundi undir merki eða bókstöf-
um, ef höf. tilte'a, «lík* merki.
Uppsögnógild að iögjm,uemakaup-
andi sé nlveg skuldlaus við blaKið.
á, áður en kjörtíminn er útrunninn.—
í>etta gat hann ekki gert, nema með
samþykki ráðaneytisins. Að vísu gat
hann lofað sveitinni þessu tilvonandi
kaupi sínu, en dvlsun a fjármálastjóra
fylkisins gat hann ekki gefið nema með
samþykki og leyfi stjórnarráðsins. Ef
að lögum hefði verið farið, var stjórnin
skyldug að banna þessum opinbera
glæpamanni aðlofa launum smum fyr-
ir þingmannsstörf, störf, sem hann á
ekki með að hafa á hendi lengur, löngu
áður en hann hafði unnið fyrir þeim.
Því fremur var hún þá skyldug til aö
Ritstjórinn geymir ekki greinar, sera
eigi verða uppteknar, og endrsenclir
þær eigi uema Irímerki fyrir eudr-
sending lylgi. Ritstjórinn svarar eng-
um bréfum ritstjórn viðkomandi, nema
í blaðinu. Nafnlausuin bréfum er neita honum um saVnþykki sitt til að
Ritsjóri (Editor):
EGGERT JÓHANNSSON.
Ráðsmaðr (Busin. Manager):
EINAR ÓLAESSON.
Peningar sendist i P. O. Money Or-
der, Registered Letter Neða Express
Money Order. Banka-ávísanir á aðra
banka, en í Winnipeg. eru að ein-
teknar með afföllum. ______________
OFFICE :
Cor. Ross Ave. 6c Nena Str.
i'. «i. Bf)X BíKí.
gefa ávísun. Því með þvi samþykki er
hún orðin jafnsek og hann, eins og
sannast myndi, ef mögulegt væri að
hrinda lagavólinni af stað, en sem lík
lega gengur ekki greitt þegar umsjónar-
maður liennar og allsherjar regluvörð-
ur fylkisius er fast flæktur í þessu
glæpaneti.
Þannig er þá þessu máli varið.
Fylkisstjórninni er tilkynnt að þessi
inaður sé þjófur að $0 105 90. Skylda
hennar var, að gera hann þegar þing-
rækann, hneppa í fangelsi og hegna sem
öðrum glæpamönnum. Hún gerði hvor-
ugt. Svolofar þessi náungi sveitar-
stjórninni þinglaunum sinum fyrir tvö
væntanleg þing. Ekkert saiftir stjorn-
in sér af því. Sveitarstjórnin or auð-
sælega ekki ánægð með eintóm loforð
þess manns, sem hún var svo greini-
lega búin að sannfærast um að var ekki
P,.„nw»v | trúverðugur maður. í öngum sínum
t>aA p.. margt liótt, scm Gieenwaj .. .. ...
, , , fer þá fjárdráttamaðurinn til stjórnar-
stjórnin hefir aðhafzt siðan hun kom til | .
sögunnar, en ljótasta, svartasta sokiu
er það, sem á hana er borin nú. Kæran
erhvorki minni né meiri en þaö, að
húnsénúað breiða hilmingarvoð yfir
opinberan þjóf. Er þar af leiðandi jafn-
sek honum í augum laganna.
Málið er þannig vaxið, að einn af
fylkisþingmönnunum, og stuðnings-
maður stjórnariunar, þingmaðurinn
fyrir Lansdowne-kjördæmið, er féhirð-
ir sveitarstjórnarinnar í Sifton. I sum-
ar er leið þótti ástæða til að fá reikn-
ingsyfirskoðara fylkisins til að yfirfara
sveitarreikningana. Hann gerði það og
Tiifftliússliiiiir í liárri stöðu.
innar, er hann liafði stutt svo drengi-
)e'»-a, og biður hana ásjár, biður hana
um leyfi til að gefa sveitarstjórmnni á-
vísun á fjármálastjórann. Og fiað ger-
ir Greenway og hans ráðvanda ráða-
neyti með ánægju!
Af Jiessu öllu leiðir svo, að nú verða
Manitoba-menn heiðraöir með því, að
hafa opinberan fjárglæframann fyrir
löggjafa á þingi! Það má geta nærri hve
harðtækur hann verður á flokksbræðr-
um sínum, sem framvegis kunna að
veröa uppvisir að þjófnaði.
Þanniger þessi saga. Megin-atriði
,, | hennar er auðvelt að sanna, enda er það
skilaði því starfi af sér 24. Sept. s.ðastk | ^ ^ ^ ^ ^ g, sönlli að enn
hafa ekki málgögn Greenways borið við
að svara ákærunni. Þau eru auðséð
ráðalaus, viðurkenna hve blygðunar-
luust öll lög og réttur eru hér fótum
troðin, sjá hve óþolandi smán fylkinu er
gerð með því, að hafa opinberan þjóf í
löggjafarsæti á löggjafarþingi fylkisins
og œtla svo ekki að byrja fyrr en
þjófafélag þetta afdráttarlaust iieimtar
aðhaldiðsé hlifi skildi fyrir þeim fé-
Því það er alt að því óhugs-
enda nam f járdráttur hans ans »<) xoo að dóm9máiastjórinn taki þenn-
1 lok Águstmán. 1H.)4. an mann fyrir héðanaf, nema hann
Þegar stjóminni var þetta kunn- verð; kúgaður til þess, því að, ef satt
ugt orðið, var auðsæ skylda hennar að er um á,visunina, þá er verkefnið orðið
heimta að féhirðir sveitar þessarar taf- flóknara og óþægra 'viðeignar, en það
arlaust segði af sér þingmennsku. Þá yar Upprunalega. Hann þarf þá ekki
var og ekki síður hrýn skylda dóms- emungis að sækja að lögum hinn þjóf-
málastjóra fylkisins að sækja mann gefna féhiröir, heldur einnig þessa
þennan að lögum og koma honum þang báttstandandi umboðsmenn hins opin
að, sem hann með réttu á heimili—í V)era . The Hon. Thos. Greenway, D
betrunarhúsið. Lögin úrskurða slíkt H_ McMiflan, Roht. Watson, J. D
svo greinilega, að þar var ekkert undan- Qameron og — Clifford Sifton. Að
færi. Það viðurkendi lika Sifton dóms- ddmsnlálastjóranum falli ifla að lög
málastjóri í fyrra, þegar hann greip fé- sækja hina fjóra fyrtöldu er sjálfsagt
hirðir skólahéraðs eins og lét setja hann en hvers skyldi þá mega til geta
í betrunarhús um 7 ára tíma fyrir að | um löngun hans tfl að löksækja sjálf
Þýzkalands og annara landa. Vér við-
urkennum að þetta gildi einnig í tilliti
til Víkinganna frá Norðurlöndum, sem
Rómverjar kölluðu “Saxa” og ‘Frakka’.
Vér viðurkennum, að það er einnngis
fyTrir þær menjar sem þeir hafa eftirlát-
ið, að við getum komist að því, hvar
þeir hafa búið. í miðpunkti hinnar
skandinavisku þjóðar fyrir vestan hafið
—Chicago—hikum vér ekki við að segja
að þessir vfkingar, sem Rómverjar köll-
uðu “Breta”, voru Norðmenn, og að
Norðmenn tóku Bretlandseyjae og sett-
ust þar að. Látum þessa staðhæfingu
útbreiðast, jafnvel hérmegin Atlants-
hafs og ná til allra menntastofnana
vorra.
Vér tökum gilt og gott það sem ár-
bækur Rómverja segja um þessar vik-
ingaþjóðir, sem þeir voru svo liræddir
við, að þeir byggju við yztu endimörk
norðlægra landa og jafnvel á hafinu
sjálfu. Að þeir okki meintu Holland
eða Rínar-mynni, sannast af því, að
þau lönd lágu undir þá á þeim tíma.
Heldur ekki meintu þeir Elbu-fjörðinn.
Nei, þeir meintu einmitt það sem þeir
sögðu. Ekkert land nema Skandinavia
svarar til lýsinga þeirra. Af læim forn-
leifum, sem sanna staðhæfingar vorar,
sézt, að á þeim tíma, þegar menntun
Grikkja og Rómverja stóð sein hæst,
höfðu Norðurlanda-búar einnig náð háu
menntastigi og kunnu ritlist.
Vér staðhæfum, að það er að eins
Noregi, Svíríki, Danmörku og eyjunum
í Eystrasalti að þakka, að vér finnum
fornmenjar íhaugum og rústum, sem
sýnir, að á Rómverja-timabilinu hafi
mannmargar og herskáar þjóðir búið á
þessum stöðum. í þessum gröfum
finnst mikið af rómverskum munum úr
bronzi og gleri og þúsundir gull og silf-
hafi á svo stuttum tíma lagt niður sín
þjóðlegustu einkcnni, að þeirra sæust
engin merki. Vér staðhæfum, að land-
ið kringum ósana á Elbu hafi ekki nokkru
sinni í fyrndinni verið þéttbygt, eftir
því sem hægt er að sjá af fornleifum.
Vér staðhæfum, að orðið England í
gömlu islenzku sögunum þýði, eins og
líka i Skanðinaviu, að eins eng jalynd,
og það eru margir staðir til á Norður-
löndum, sem heita eng-land.
Ef vér förum ekki með sannleika í
þessum greinum, þá ætti að vera auð-
velt fyrir andstæðinga vora að koma
með sannanir, sem sýni hið gaanstæða.
Og ef þeir gera það, þá munum vér þeg-
ar gangast við því, að vér höfum tekið
of djúpt í árinni. Ég verð að segja, að
ég hefi ekki getað fundið neinar sannan-
ir andstæðar þessu, sem ég nú hefi tek-
ið fram, þrátt fyrir að ég hefi nákvæm-
lega rannsakað þau lönd, sem enskir
sagnaritarar kalla uppruna heimkynni
hinnar taxnesku þjóðar”.
hinni almennu forvitni, en nógu mikið
til að örfa liana, svo að menn þar af
leiðandi bíði með enn meiri óþolin-
mæði eftir útkomu ritsins.
sem
Reit hann þá yfirmanni sínum, Munv
cipal commisioner, Hon. J. D. Cameron
og sýndi honum í því bréfi fram á, aö
féhirðir sveitarinnar hafi byrjað að I
draga undir sig sveitarfé árið 1887, að j
það ár liafi fjárdrátturinn numið $365.
Frá þeim tíma hafi fjárdrátturinn hald-
ið áfram, þó hann á því tímabili hafi
stundum skuldað sveitinni minna en áð-
urnefnda upphæð. Síðustu 2—3 arin |
var hann óragari að kasta út neti sinu,
fjárdráttur hans alls $6 105 90
• oiw i n i
Paul du Chaillu,
NYTT LEIKRIT
eftir hinn norska skáldkonung IIenrik
Ibsen, kernur út núna þessa dagana
og kemur að heita má jafnsnemma á
4 tungumálum: dönsku, þýzku, frönsku
og ensku. Auk þess er nú verið að
þýða handritið á ítölsku og spænsku.
Má af þessu ráða hve mikið álit þetta
rit hefir og livo langt Ibsen er álit-
inn fyrir ofan öll samtíðar leikrita-
skáld. Það er óhætt að fullyrða, að
þannig er ekki látið um leikrit nokk-
urs annars Jnanns. sem nú er uppi
sera
hafa dregið sér af skólafé $128,60. Ef | ftn gig9
það var réttlát hegning fyrir stuld $128.
60, hvað er þá rettlát hegning fytii
$6 105 90? Lögin ætlast til að eitt
skuli canga yfir alla glæpamenn, hvort
ÍmþSeru ríkir eða fátækir, þing- hinn nafnkunni amenkanskt ferðamað
cða bimrmenn ekki, og dómsmála ur og rithöfundur, * sem mórgum oðr-
menn e nnars fylkis er falið á um fremur heör lagt sig eftir að sanna,
rTraðWU Lwunum hlífðarlaust. að íslendingar og Norðmenn hafi fundið
Ea þó þannigséum”búiðogþó nú séu Ameríku, var heiðursgestur Norðmanna
liðnir nærri 3 mánuðir siðan stjórn-| í Chicago nú nýlega. Komu þar sam-
inni varð þetta kunnugt, þá er Sifton
dómsmálastjóri enn
hreyfa við þessu máli.
an margir *’leiöandi” Skandinavar ur
ekki farinn að | Illinois, Wisconsin og Minnesota-nkj-
um, meðal þeirra Knútur Nelson, go-
vernor í Minnesota, til að halda honum
í stað þess að sækja þennan mann I yeizlu> Er þetta stuttur útdráttur úr
að lögum, í stað þess að gera hann ræk j Qhaiflu!s við það tækifæri,
“Öll fornaldarsaga er þýðingarlaus
ef ekki er hægt að sanna réttmæti
hennar með fornmenjum. Saga Róm-
verja sannast af þeim menjum, sem
ann af þingi, úr því sómatilfinmng
hans sjálfs ekki knúði hann til aðsegja
af sér undir eins og hann varð uppvís
að fjárdrættinum. í stað þessa gerir
stjórnin sér að góðu að ^hann .mja ^ ^ eftir sig. Vér
iXfabenni skrif-1 vitum að þeir komu til Bretlandseyja
legt loforð um að ínna af hendiliið pftul du Chaillu er af frönskum
stolna fé svo fljótt sem kr.ngumstæður | ^ fœddur { Bandaríkjunum
leyfa! Ekki þar með búið. Það er j unga aldri fór hann til Afríku, dvaldi
fullyrt að ráðaneyti Greenways alt sé þar iengi og varð frægur fjwir. _ Síðar
* ' „pn„ið í bandalag með þessum fór hann til Noregs og lagði sig eftir
fl . -h ' infnciokt off fornfræði og hefir stundað hana siðan
manni og Þar aí leiðandx sé jafnsekt og ío^n ^ ritað „ tokur
hann, því svo ákveða login gremilega. miðnætursólarinnar”, “ívar vik
Það er sem sé fuflyrt, að þingmaður Þ gur„ og ‘-Víkinga-öldin”. Auk þess
þessi hafi gefið sveitinni ávísun á þing- heflr hann ritað mikið um Noreg og
meimskulaun sín tilvonandi, fyrir þau fornleifar Norðmauna 1 hérlendum tíma-
tvö þing sem liann vonast eftir að sitja J ntum.
-peninga* frá ýmsum tímum hins
rómverska keisaraveldis, alt frá timum
Águstus (14 e. Kr.), og vér staðliæfum,
að andstæðingar vorir geti ekki sýnt
okkur neitt land frá þessu tímabili með
jafnmörgum jarðgeymdum fornleifum.
Vér staðhæfum, að þær fornleifar,
fornfræðingar og sagnaritarar
kalla á Englandi Anglo-rómverskar eða
Anglo-saxneskar og á Frakklandi
Frakkneskar, eru ekkert annað en
skandinaviskar fornleifar, sem mikið
meira finnst af á Noróurlöndum. Það
var siður Norðurlanda-manna, aðheygja
dauða menn, hvort sem líkin
brennd eða ekki, og leggja í haug með
þeim vopn og aðra kjörgripi. Og þess-
haugar standa nú sem þögul merki
þess, hvar víkingaskip Norðmanna
bar að landi og hvar þeir höfðuzt við.
Haugar þessir skifta þúsundum á Norð-
urlöndum og á eyjunum í Eystrasalti
og samskonar haugar með samskonar
einkennum hafa fundist sunnan við
Eystrasalt og sunnan við “Norðursjó-
inn” og í ýmsum öðrum löndum. Þær
bera þess greinilega merki, að þær eru
gerðar af Norðurlanda-búum og geyma
lík þeirra sigurvegara eða nýbyggja.
Vér staðhæfum, að hvorki Englar
eða Saxar hafi verið sæfaraþjóð á þessu
tímabili. Og vér staðhæfum, að haug-
arnir á Englandi eru gerðiraf Norður-
landa-mönnum og eru sannanir fyrir
því, að Norðmenn hafi sezt að á Eng-
landi nærri 309 árum áður en Hingist
og Horsa komu þangað. Vér staðhæf-
um. að fornmenjarnar, er funduzt í
kyrkjugarði einum á bökkum árinnar
Cam á Englandi, ásamt miklum fjölda
af rómverskum peningum frá tímum
Trians, Hadrians, Faustina, og Marcus
Aureliusar, séu komnar frá Norður-
löndum snemma á járnöldinni.
Vér staðhæfum, að það séu engar
sannanir fyrir því, að þær þjóðir sem
Rómverjar kölluðu “Engla og Saxa
og sem voru sæfara þjóðir, að þeirra
sögn, hafi sjálfar kallað sig því nafni.
Vér staðhæfum, að hin svo köll
uðu “Common Law” eigi rót sína að
rekja til hins fom-norræna réttavgangs
sem er miklu eldri en nokkur söguleg
rit, sem til eru á Englandi. Þetta hefir
líka hinn nafnkunni dómari og lögfræð-
ingur, hæstaréttar dómari Charles I’
Daly, viðurkennt í fyrirlestri
hann hélt f jTÍr stúdentunum í Colum
bia-lagaskólanum í New York.
Vér staðhæfum, að Saxar hafi á
dögum Karls hins mikla ekki verið sæ
fara þjóð, jafnvel þó að þá væru ekki
nema að eins 300 ár frá þvi Romaveldi
leið undir lok. Og vér höfum enga
sögulega sönnun fyrir, að nokkur þjóð
Sonur skáldsins, sem stóð fyrír að lok hvers mánaðar í alt sumar og l.aust,
selja útgáfuréttinn hefir um langan er birtst hafa í liinum helztu “liboral” aldarandaun hrekja yður frá skyldunn
tim„ engan frið haft fyrir útgefend- blöðum. Sú upptalning cr nokkurn ar braut. Þér haldið að þér séuð frjáls-
uma eii„a j ,,___ „ft;r otr ír menn og ykkur er sagt það, en sann-
Um allstaðar að, er gjarnan vildu ná veg.n obreytt manuð eftir mánuö og I
í þennan væntanlega kjörgrip. Til sýnir IjÁslega, að þar er ekki um auð-
dæmis um aðsóknina er þess getið, að | ugan garð að gresja
forstöðumenn stærsta leikhússfélagsins
Tollniðurfærslan síðasta
þykir Lögbergí tilkomulítil á akur-
yrkjuvélum, af því meðal annars, að
"stjórnin getur sjálf verðlagt vörurn-
ar.” Því veröur ekki neitað, að það
lítur illa út, en þegar það er skoðað
nákvæmlega, þá er ekki nema eðlilegt,
að stjórnin tæki sér það vald, að mega
verðleggja vörurnar. Reynslan hafði
kent henni, eins og »vo mörgum öðr-
um, að ýmsar vörutegundir sendar
hingað frá Bandaríkjum, eru stundum
metnar alt að helmingi lægra en eigand-
inn hefir eða ætlar að selja þær fyrir, í
þeim tilgangi einum, að svfkjast und-
an að borga svo mikinn hluta tollsins.
Þetta er ástæðan og ekkert annað,
enda er þessu valdi stjórnarinnar ekki
beitt, kemur ekki til, nema ef til vill í
einu tilfelli af þúsundi.
Hvað snertir hækkun tofls á öðr-
um varnin gstegundum, þá eru þær
vörutegundir fáar. Og sú hækkun var
líka óviljandi og leiddi af breytingunni
frá því að leggja tollinn á hvert, pund,
yard eða einhvern ákveðinn mæli, í
verðtoll, þ. e., að leggja tollinn á verð
varningsins eingöngu. Á einstöku
varningstegundum hefir tolluriun 1 ann-
ig hækkað án þess svo væri til ætlnö.
Að þær varningstegundir eru fáar sézt
af því, að eins víst eins og daeurinn
kemur, eins víst hefir su upptalning
fvlgt verzlunarskýrslum landsins við
þó til væni, og afieiðingin er sú, að
þeir eyðast fyrir einhvern óþarfann, af
því þeir voru bornir í vösunum og æfin-
lega við hendina,
Vinir! Haldið þið áfram að styðja
liina gömlu flokka með yðar atkvæðum,
peim kemur vel saman um að viðhalda
þjóöbönkum og öðrum einokunarfélög-
urn upp á yðar reikning, og ef þér skyld
uð fara að kvarta um þungar búsifjar
og illbærar álögur, þá verðið þér að tala
með hógværð og stilling, því stjórnin
liefir nýlega uppgötvað að bezt sé að
ræða atvinnumál þegna sinna með
Gatling Guns. Auðvitað, allir harð-
stjórar á öllum tímum hafa brúkað
setulið og drápsverkfæri, þegar þeir
hafa veriö að sölsa undir sig ávöxtinn
af erviði þegna sinna. Það er líka alt
er okurkarlar og einokendur vilja með
oss. Þeir vilja að eins ná í ávöxtinn af
vinnu vorri, en ef vér aðgætum vel, þá
var það einmitt þetta, sem var hyrn-
ingarsteinn þrælahaldsins. Menn voru
keyptir, svo eigandinn gæti haldið öflu
er vinna þrælsins framleiddi, en svo var
nokkuö er þessu fjdgdi : eigandinn varð
að sjá þrælnum fyrir fötum og fæði ;
það var hagfræðisskylda, ef ekki sið-
ferðisleg, alt svo þurfti þrgllinn ekki
að bera umhyggju fyrir morgundegin-
um. En hver ber umhyggju fyrir kon-
umogbörnum, sem allslaus eru hér á
sléttunum eftir að hin ósefandi peninga-
græðgi hefir tekið alt sem fémætt var í
nafni hinna ranglátu og mörgum sinn-
um misbrúkuðu veðsetningalaga? Það
er hræðilegt að bera sér í munn, en mér
er grunur á, aö hið síðara þrælahald, er
nú stendur yfir, taki ekki mikið fram
hinu fyrra.
Ó, vinir ! F.g bið yður í nafni barna
ýðar, i nafni komandi kynslóðar, í nafni
mwnnlegra tilfinninga, gætið að hvað
þér eruð að gera ;athugið vandlega yðar
þegnskyldu, bj'ggið yönr pólitisku trú á
eigin rannsókn, látið ekki berast eins og
rekabútar, er hrekjast hingað og þang-
að fyrir vindi og straumum, látið ekki
í París, sendu umboðsmann heim til
Ibsens sjálfs og létu hann bjóða lionum
stórfé fyrir einka-útgáfurett að ritinu,
þannig að enginn annar mætti kosta
Orða-belgrinn.
leikurinn er, að þér eruð þrælar auð-
valdsins; hmar ógurlegu leigur af pen-
ingum eiga yður að nokkru leyti, eiga
alt, er þér getið framleitt með elju og á-
stundun, án þess að bera nokkra á-
byrgð fjrir þörfum yðar um komandi
daga, og hvað er þá orðið af frelsinu, er
ég og aðrir hafa verið að blása um ? eða
hafa það að eins verið draumar hins
sístarfandi mannsanda? eða hefir það
fÖllum, sem sómasamlega rita, er
þýðing þess og útgáfu, Þetta boð var I veikomiö að “leggja orð í belg;” en nafn- I sistarianui mannsanaa r e
lTt L þess umboðsmaðurinn heföi Lreina verðr hver höf. sig við ritstj., Lara venðhf_n*’ “ flaFr°aB sjómr og
gert an pebs umuuvon«, f . . ,V1 , let oss synast frelsi her, þecrar það er ef
séð ritið eða nokkurn hluta þess, °g þétt e í v ji na n„reina sig í ’ til vill margar aldir fram í tímanum.—
sýnir það ljoslega, hve mikið traust tek|n nema með fuflu nafni undir. I Ju, við erum frjálsiraögjalda okurrent-
Frakkar að minnsta kosti hafa á þess- Ritstj afsaiar sér aflri ábjrgð á skoðun-
um Shakespeare Norðmanna. Þessu I umþeimi HOm koma fram í Þessumbálki]'
V0Tl1 álitlega boði hafnaði Ibsen umhugsun-
arlaust. Er það hvorttveggja, að hon-
um er lítið um einveldi, í hvaða mynd
sem er, enda var hann þá búinn að
selja dönsku félagi í Kaupmannahöfn
útgáfuréttinn fyrir norðurlönd — Gyld
endals-félaginu
Hnetubrot.
ur svo lengi sem kraftar endast, og
deyja svo fyrir ár fram, ef við að eins
gerum það þegjandi og án þess að
mögla. Kveinstafir vorir láta illa í eyr-
um okraranna, það spillir þeirra ró-
semi. Þeir vilja hafa næði.
Ég hefi mörgum sinnum.heyrt landa
mína tala um sósíalismus og anarkist-
mus og nihilismus, svo sem væri það
hið sama, væri samanafn, orðið að eins
Eftir G. A. Dalmann,
Minneota, Minn.
Sannarlegt frelsi getur ekki þrifizt
nokkru landi, þar sem löggjafarvaldið I__^
. l mlðar ' t’á átt að draga fé úr höndum I mismunandii er þýddi eitthvað voða-
Leikurinn, sem almenmngur veit alþýðu, en hrúga þvi saman hjá eln’ I iegtj eitthvað, er eins og ósjálfrátt dragi
ekki enn hvað heitir er í þremur stökum mönnum . e s er. hugi mauna að hinum voðalegustu og
þáttum. eftir því sem fregnbréf frá “Þjóðbankar eru sameining auð- glsepsamlegustu viðburðum sögunnar,
Kaupmannahöfn segir. Aðalpersónurn- valds og ríkis, og sú eining er þegnum eitthvað er væri bergmál liryðjuverka
, k'jAt.íti Alfred Almers landsins miklu skaðlegri en sameining og manndrápa. Þetta var það sem fyr-
ar i honum eru hjónrn Alfred Almers ^ ^ John c Calhoun. ir mér vakti) ég gerði j**. at-
a hans ita. 3a Allir peningar, er stjórnin tekur l-ugasemd, er ritstj. Lögb. rekur tærn-
eru eiginleikar og framkoma fru Bitu, ^ {uUu ákvæðisverði ; gkyldUr og ari og þvi sem nær hálsbrýtur sitt and-
sem þegar í hinum fyrstu samræðum gkattft eru góftir peningar, ‘hVað svo leKa at?ervi A- álit að margt sé í
leikritinu, hefur hana langt upp yfir ssffi er’efni eða lögun->. kenn.ngu sósialista, er gæti haft betr-
allar aðrar, persónur, ekki einungis í Henry Clay, andl áhrlf á oss> vlUl ^ koma verk-
þessu leikriti, heldur einnig allar þær ,.S|i bölvun, er grúfir yfir Banda- hugsa um efni) svo þeir gætu
margvíslegu, dularfullu og hálfgeig- ríkjunum eins og voðaleg helmóða, er verið rettlátir dómarar, bygt dóms-
vænlegu kvennpersónur, sem imynd- bin mörgu einokunarfélög. Það er ein- greind sína á eigin rannsókn. Það
unarafl Ibsens hefir klætt holdlegum okun> er teknr &góðann af hverlY*veltl kemur málinu ekkert við, Uvort landar
, . .... ,, skeffu, hverjum mjölpoka og hverju ballast að socialistmus eða ekki, það er
búningi og leitt r >m a eissvi í . kola tonni, Það er varla maður, kona því miöur margt er ekki verður sagt að
hjónin eiga eitt einasta barn, dreng eða barn, sem ekki er beygt undir vilía vér höllumst að, er án efa gæti orðið oss
sem Eyólfur heitir. Þetta barn var þessa voðalega valds. Það stjórnar að géðu að þe);kja ítarlega. Eitt er
þeirra aðal-uppáhald og sáu þau ekki kjörfundum og kosningum; það gefur vfst að það er viðurkennt af fjölda mörg
... , f • þyi Einusinni hafði ! löggjafarvnldinu bendingar, það hefir um dugandi mönnum vorra daga, að
so ma jrir ’ , . - | sérveldismenn í öðrum vasanum °K ætið se betra að vita rétt, en hugsa rétt.
móðirin sett barnið ra ser, samveldismenn í hinum . Það kemur mér annars mjög á óvart,
datt og slasaðist og mátti upp frá j Rev. Dr. Talmage. að ritstjóri Lögb. stuli vera að ýfast
því ganga við hækjur. Þetta varð yæri það ekki góðum mun hent- við mig út af því; þó að hann hafi aldr-
til að auka enn meir ást og með- ugra. ef stjórnin hefði sparibanka í sam ei heyrt getið urti hugmynd, er haldið
aumkun föðursins, svo að hann helfl- 1 bandi við póstafgreiðslustofurnar, þar er fram, í það minnsta getégekki séð,
ur jafnvel meir upp á drenginn eftir sem konur og menn gætu lagt peninga að þetta komi málmu nokkuð við. Það
ur jatnvei m 11 , sina tfl geymslu, hvort sem þeir væru er venð að tala um hvort eindregnar
en áður. En þar a moti verður moð- gða litlir) án þess að vera hrædd socialista kenningar séu verkalýðnum
irin frá sér út af því, að drengurinn við þrögö bankastjóra, eins og nú á sér skaðlegar eða ekki. Það er spurnsmálið
— hold af hennar holdi — skuli vera stað) þar sem bankar fara á höfuðið eg ekkert annað.
örkumslaður og þurfa að ganga við dags daglega; auðvitað í flestum tilfell-
hækjur. Þar næst segir frá hvernig um af einskærum svikum til að féfletta
, , . , . „ . , þá er peninga eiga þar tnni. Þessu
óbe.t hennar á hækjum drengsms fer | margir ^ þykjast vera stjórn.
*) Peningarnir sanna ummæli forn
sagnanna, að þessir og hinir hafi verið
ívíkingu um lengri og skemmri tímn
Peningarnir og kjörgripir
haugunum sýna, að þeir
tómhentir heim.
fundnir í
komu ekki
vaxandi við það, að hún sér að ást fræðingar, að það gangi aldrei fyrir sér
manns hennar gengur meir út á hið að stjérnin fari aðkeppa við bankastofn
sjúka barn en sjálfa sig. Og í hálf- ] anir, sem hafi lagt fram ógrynm fjár til
gerðri örvinglan lítur hún óhýrum
augiim til barnsins. | er meira verður en velferð þjóðarinnar !
Að nokkuð af mnihaldi ntsms er Hefir þú tekið eftir því. þegar þú
orðið kunnugt aður en það er prentað, ianar peninga á banka, þá krefszt gjald
er að þakka, eða öllu heldur að kenna, kerinn þess, að þú gefir trygging í eign
fregnrita blaðsins “Politiken” í Kliöfn. um þínum, er nemur mörgum sinnum
i beirri umihæð er þú lánar, en ef svo ber
H.»n M. I eitthv.ö M l«lr „okkr.,«»!»». i
tveimur fyrstu þáttunum og lysti svo þanka^ hyaða tryggingu fær þú ? Alls
ritinu f blaðinu. Af þes*u varð Ibsen enga. Þú fær að eins viðurkenning frá
fjúkapdi vondur, því með því þótti bankastjóra, sem í mörgum tilfellum_er
honum rofinn samningur hans við hina samvizkulaus svikari, eins og dæmin
ýmsu útgefendur, þv. þeir;m™ «ita> af aimenningsfé, verða gjald-
að með þessu sé spilt fyrir sölu bok- þrota og , sumum tilfeflum geta að eins
arinnar. En alment er álitið, að ein- I gre;tt y; af bundraöi. Alþýöa er orðin
mitt þetta verði til að auka söluna, sv0 dílabrend á þessum svikamillnm,
að of lítið hafi verið sagt tilaðsvala að fáir þora að leggja peninga á banka
Þvættings-ritlingar.
Heimurinn heldur áfram og altaf
að reka þessa viðskiftagrein. Nu, auð- koma út nýjar og nýjar bækur. Mánuð
vitað bankaeigendur og þeirra hagnaður j eftir manuð koma út nýjar og nýjar
bækur með óvanalega lágu verði. Mikið
af þessum bókum er bara þvættingur,
ónýtur og óhafandi á heimilum. Verk
margra merkra höfunda fást nú fyrir
sama verð og flest af þessum ónýtu
skrípa-ritum. Canadamenn eru gæddir
svo mikilli skynsemi, að þeir ættu að
hafa vit á hvaða bækur eru þess virði,
að þær sé þess virði að þær sé liafðar á
heimilum. Hinir margreyndu og vönd-
uðu Diamond-litir kosta ekkert meira
en ýmsir af hinum óvönduðu og sviknu
litum sem alstaðar eru í boði. Diamond
litir eru hinir beztu í alla staði : litur-
inn er sterkur, fagur og endingargóður.
Hver liturinn er þá hinn ódýrasti og
bezti ?