Heimskringla - 08.03.1895, Síða 1

Q6 UB£> U08 £0 '3 ‘ IUJV |
IX. ÁR.
WINNIPEGr, MAN., 8. MARZ 1895.
NR. 10.
Fylkisþingið.
Fimtudag 28. Feiír.
Þingið kom saman kl. 8 e. h. og
voru enn framlagðar ýmsar bænar-
skrár. Var þá tekið að ræða um hækk-
un Manitobavatns. Var því haldið fram
að með framskurði yrði 696,000 ekrum
af landi umhverft í búland, en sem nú
er vatni flotið, og jafnframt, að fram-
skurður þessi mundi ekki gera Winni-
pegvatni neitt, .mundi ekki hækka vatn-
ið í því svo neinu munaði. Beinir
andstæðingar framskurðarins voru eig-
inlega engir á þingi, en nokkrir héldu
því fram, að væri miklu af vatni hleypt
burt, gryntist það svo, að skipaferð
um það yrði hæpin og við það mundi
einnig fiskiveiðin ganga til þurðar —
vegna grynnsla. Að lyktum var sam-
þykt uppástunga um að leggja fyrir
þingið öll bréfaskifti dominion og fylk-
isstjórnarinnar álirærandi þetta mál.
— Var þá rædd uppástunga Fishers
um að fylkið hætti að verja nokkrum
peningum til viðhalds fylkisstjórasetr-
inu. Vill hann að húsinu sé umhverft
í kennaraskóla (Normal School) og land-
eignin umhverfis það geymd til há-
skólabyggingar. Sifton gerði þá breyt.
uppást., að eftir að núverandi fylkis-
stj. er burtu, veiti fylkið ekkert fé til
viðhalds fylkisstjórasetrinu, og ekki
undir nokkrum kringumstæðum að
liðnu árinu 1895. Fisher félzt á þá
breytingu, og var síðan aðaluppástung-
an samþykt, eftir allmiklar umræður.
Voru einir tveir þingm. uppást. mót-
fallnir : R. G. O’Malley (Lorne) og A.
F. Morton (Morris).
Föstudag 1. Marz.
Aðalstarf þingsins var að yfirvega
fjárveitingarnar, sem um var beðið.
Tillaga kom fram að þingforsetalaunin
væru færð niður í 8500, úr 81000, að
strykað væri yfir $600 laun fyrir prívat
ritara fylkisstjóra, að veittir væru $1000,
en ekki $1200 fyrir aðstoðar ritstörf á
þingi. Allarfeldar. Bændaliðinn For-
syth frá Beautiful Plains lét í ljósi, að
laun ráðherrunna ættu að færast nið-
ur í $2500 (eru $3000) og bar fram til-
lögu um að la.un fylkisritarans yrðu
þannig lækkuð. Nokkrir útsveitaþing-
menn vildu að háskólastofnunin væri
svipt sinni litlu veitingu $3500, en ekk-
ert varð af því. Þá varð langt umtal
um Winnipegsýninguna. Allur fjöld-
inn áleit veitinguna ($2500) of litla,
vildu sumir að veitt væru $4000 og
aðrir $5000. Von er til að stjórnin bæti
$1000 við og geri hana alls $3500, en
feld uppástunga A. M.Campbells (Souris)
um að veitingin til sýningarinnar væri
færð niður í $2000. Fundi frestað til
mánud. 4. Marz, kl. 7.30 e. h.
Manudag 4. Maez.
> Þingið kom saman kl. 8J, en ekk-
ert frásagnarvert gerðist og þingi slit-
ið eftir stutta stund.
Þriðjudam 5 Marz.
Þingið sat frá kl. nærri 4 til kl. 6
og aftur frá kl. 8 til 10 e. h. og var
aðalstarfíð að athuga fjárveitingar.
Þegar kom að upphæðinni: $20.400 fyrir
opinber störf, lét þingm. J. Bird (Kil-
donan) í ljósi þá von, að stjórnin veitti
fé til framskurðar flóans milli Rauð-
árbakka og Stony Mountain, kvað þar
1 milj. ekra af landi ónýta eins og
stæði, vegna bleytu. Þá lét hann og
í ljósi þá von, að hin margumtalaða
Dauphin-braut yrði lögð vestur frá
Selkirk, því sá hluti-fylkisins hefði illa
orðið útundan hvað járnbrautir snerti.
Mibvikudag, 6. Marz.
Fjárveitingarnar allar voru sam-
þyktar eftir nokkurt þref. Þingm.
Martin (Morris) minti stjórnina á að
þörf mikil væri á brú 4 mílur aust-
ur frá mjóddinni á Manitobavatni, og
svaraði Watson því, að hún yrði bygð,
—Þá bar Cameron (fylkisritari) íram
tillögu um að afturkölluð væri tillagan
er heimtaði, að fyrir þingið yrðu lögð
öll bréfaskifti stjórnarinnar áhrærandi
yfirskoðun St. Clements sveitarreikn-
inganna árið 1893. Bar fyrir að ótækt
væri að opinbera nöfn þeirra manna,
er beiddu um yfirskoðun sveitarreikn-
inga. Féllu þar atkv. gegn stjórninui
—14 með, en 15 móti.
FRÉTTIR.
DAGBÓK.
FÖSTUDAG 1. MARZ.
Kólera er sögð skæð í Buenos
Ayres í Argentínu.
Cleveland forseti hefir kjörið Wm.
L. Wilson, höfund tollaganna nýju,
póstmálastjóra Bandaríkja. W. S, Bis-
sell sagði af sér því starfi.
LAUGARDAG 2. MARZ,
Stórkostlegt járnbrautaslys átti sér
stað í Mexico í gær. Lest hljóp af
sporinu á gilbarmi og féllu mkrgir
vagnarnir í gjána. Yfir 100 manns
týndu lífi og yfir 100 meiddust. Það
voru um 1200 manns á lestinni, á heim-
leið frá skemtun.
Maður einn í Valleyfield, Quebec,
drap 3 menn í gærkveldi af ásettu
ráði. Hafði verið rekinn úr þjónustu
verkstæðisfélags og var þannig að hefna
sín, Ef til vill ætlaði hann og áð ná
í $25,000 í peningum, sem gjaldkeri
félagsins var með til útborgunar fyrir
vinnu.
Nærri öll verzlunarhús í Neche,
N. D., rétt við landamæri Manitoba,
bruunu til rústa í gær, Eignatjón met-
ið $30,000. Manni frá Winnipeg var
um kent, en eftir tveggja daga hald
var hann látinn laus og viðurkendur
sýkn saka.
MÁNUDAG 4. MARZ.
Þriðji stór eldurinn í vetur í Tor-
onto, í gær. Eignatjón um eða yfir
$1 milj.
Congress Bandaríkja, hið 53., kvaddi
þennan hoim kl. 12 á hádegi í dag.
Svo kappsamlega unnu þingmenn síð-
ustu stundirnar, að þeir sátu á þingi
allan sunnudaginn frá kl. 2 e. h.,ení
þingtíðindunum er það dagsverk til-
einkað laugardeginum. Þeir sátu og á
fundi meginhluta mánudagsnæturinnar
—alt til að samþykkja fjárveitingar.
Þýzkalandsstjórn auglýsir, að 17.
Júní næstkom. verði hafin vígsluhátíð
skipaskurðarins milli Elbu og Eystra-
salts. Skurður sá er 61 ensk míla á
lengd og var byrjað að grafa liann
fyrir 4 árum.
ÞRIÐJUDAG 5 MARZ.
Fregn frá Lundúnum segir að til-
raun Tyrkja að hreinsa sig af Arm-
eníu-illverkunum sé til einskis.
Fregn frá Kína segir Japaníta
hafa unnið nýjan sigur 28. Febr. síð-
astl. — Li-Hung-Chang lagði af stað í
dag til Japan með nauðsynlegt vald
til að kaupa frið. Búist við vopnahlé
bráðum.
Orusta í Cuba í gær og máttu
uppreistarmennirnir betur en hermenn-
irnir spænsku.
Stórhríð og fannburður hvervetna
eystra síðan um helgi. Umferð með
járnbrautum víða bönnuð í Ontario.
MIÐVIKUDAG 6. MARZ.
Skólamálið hefir nú verið flutt fyr-
ir sambandsstjórn síðan á mánudags-
morgun og eKki enn séð hvenær það
verður úti. J. S. Ewart hóf umtalið
fyrir hönd kaþólíka og flutti langt
mál. Svo tók Dalton McCarthy til og
flutti mál Mamtobastjórnarinnar og
varði lögin.
f gær var fastákveðið að byggja brú
yfir Hudson-fljótið í New York, milli
þeirrar borgar og Jersey City. A hún
að kosta $23 milj. og auk akvegs og
gangstétta verður á henni sexfaldur
járnbrautarsporvegur.
FIMTUDAG, 7. MARZ.
Gufuskipafél. “The North. German
Lloyds” hefir ákveðið að láta hraðskreið
skip ganga milli Montreal og Manches-
ter á Englandi tvær ferðir í mánuði
hvoi'a leið, frá því í Apríl næstkomandi.
Þetta fél. hefir aldrei áður látið skip
• ganga til Canada.
Yfir 4 mílj. doll. virði af eignum
brann í gær í bænum Port of Spain á
eynni Trinidad. Að bærinn brann ekki
allur var eingöngu að þakka dugnaði
liðsmanna af tveimur herskipum frá
Bandaríkjum og Englandi, er láu þar á
höfninni.
Japanftar unnu annan frægan sig-
ur í gær. Nær 1900 Kínverjar féllu
og 800 voru handteknir.
j^praios,
and all pains, external
or intemal, are instant-
ly relieved by
PERRY DAVIS’
PainKiller.
This old remedy is Rnown, used
and sold everywherc. Gelitand
keep it by you.
fée!§ §ore. ache§
wiH) inugcular ftmg.afld
fja§ ju§tpul Oflfhal'
v BanigHeo of Bacbche§
™ MeNTHOL PtA^Tfh
J. McLaciilan, Point au Chene, writes: Noth-
Ing better for Lame Back and Lumbago than the
D. & L. Menthol Plaster.
A. E. MacLean writes from Windsor: “The D.
& L. Menthol Plaster is curing Sore Backg and
Rheumatism at a preat rate in this vicinity.
26c. each in air-tight tin box.
Frá löndum.
MINNEOTA, MINN., 25. FEBR.
(Frá fréttaritara Hkr.).
Tíðarfar síðastl. viku hefir verið
mjög gott, sólbráð og þíðvindur svo
varla sézt hér snjór ; akrar eru þíðir
svo vel er herfandi.
Tveir ungir íslendingar, Þorsteinn
J. Vestdal og Gunnar Björnsson, hafa
keypt útgáfurétt að blaðinu “The Min-
neota Mascot”. Sagt er að blaðið hafi
tekið töluverðum breytingum til batn-
aðar síðan þeir tóku við ritstjórninni.
Nýlega voru gefin í hjónaband Vil-
hjálmur Chr. Schram og Hanna Bang
(hún er dönsk).
Ekki vill glaðna yfir verzlunarvið-
skiftum manna hér syðra hjá oss.
Kristján lögmaður er önnum kafinn við
aö taka af mönnum skulda ábyrgðir og
innkalla skuldir, með góðu og hörðu,—
Mál Kr. Ásmundssonar, er var undir
dómi í Granite Falls, féll á Kr., en
sagt er að hann muni taka það upp
aftur á næsta þingi. Mál Þ, East-
mans var ekki tekið fyrir, þar eð lög-
maður hans mætti ekki; geymist það
því til næsta þings.
Tj'm Pipestone-bygðina.
Herra ritstj. Hkr.
Þar sem nokkir kunningjar mínir
höfðu beðið mig að segja sér hyernig
mér htist á bygð landa vorra þar vestra
Ask your Druggist for
Murray &
Lanman’s
floridÁ water
A DAINTY FLORAL EXTRACT
For Handkerchief, Toilet and Bath.
vil ég helzt svara með fáum línum í yð-
ar heiðraða blaði. Eg hefi áður ferðast
um nokkurn hluta af nýlendusvæði því,
sem um er að ræða, og lét ég þá álit
mitt í ljósi um það. Um þetta leyti árs
er auðvitað ómögulegt að skoða land,
og get ég því alls ekki gefið nákvæma
lýsing af ázigkomulagi landsins. það sá
églþójnú, að meiri heyskapur 'er þar, en
mér virtist vera sumarið 1891, er ég fór
þar um, enda bafði sléttueldur geysað
þar yfir um vorið áður og grasvöxtur-
inn var því auðvitað ekki búinn að ná
sér aftur, um leið og miklu erviðara er
að sjá vel út landspláss í óbygðum, þar
sem nokkur bygð er tomin, reyndar
eru þar engirslægjuflákar (medows) sem
teljandi eru, en aðal.heyskapurinn er i
“bollum”, eða þurrum tjörnum
(sloughs), sem ekki er gott að ákveða
heymagn í, þó maður að eins keyri þar
yfir, og þá ekki ekki sízt, eins og á
stóð þegar ég fór þar yfir. Landið í
heild sinni er bezt fallið til blandins bú-
skapar (mixed farming) og einkar gott
mun það vera fyrir sauðfé. Akuryrkju
má stunda þar í talsvert stórum stíl,
en eins og flestum er kunnugt, er land-
ið, ég held megi segja, mjög grýtt og út-
heimtir þvi víðast hvar mikla fyrirhöfn
að breyta því í akra, enda þykir sum-
um (t. d. hér í Argyle) það fremur fáar
ekrur sem búið er að vinna þar (sam-
kvæmt skýrslu herra S. B. Benekicts-
sonar), en mér þykir það ekki nema of-
ur eðlilegt, þegar athugað er, hve grýtt
landið er, að bændur eru allir, eða ílest-
ir, frumbýlingar og hafa fæstir nema
uxa sína, og hveitið hefir eins og menn
vita ekki verið nein sérleg eftirsóknar-
Vara heimsins síðastl, 3 ár, eða einmitt
síðan íslendingar fóru að setjast að þar
vestra; ég held þvíað þeir hafi gert rétt
ara að fara hægt og sneiða sig hjá nema
sem minstum skuldum, eða með öðrum
orðum, eins og ástand hveitimarkaðsins
hefir' verið og er, er það langt frá því
að það borgi sig að taka til láns ýmis-
legt er útheimtist til að geta framleitt
mikið hveiti, eða öllu heldur til að geta
unnið mikla akra. Það borgar sig ekki
einusinni í þessum árum þótt menn
hefðu peninga, að leggja þá til að
stunda hveitirækt í stórum stil, hvað þá
heldur að taka lán til þess, sem tilfellið
er með flesta Islendinga, er í byrjun
vilja gera mikið. —Eldiviðarleysið mun
mega telja aðal-ókost þessarar bygðar,
en bændur þar hafa furðanlega gert sér
að góðu þá örðugleika. Skógurinn er í
50 mílna fjarlægð, vestur í Moose
Mountain, og þótt bágt sé hafa menn
aflað sér viðar þaðan. Til eldsneytis
hafa þeir klíning, eða tað (dried man-
ure); er það auðvitað fijótt að brenna,
en þó má hita vel með því og er í enga
staði óþokkalegt, ef hirtnislega er á
haldið, Enskir bændur í nágrenni við
Islendinga þar sögðu mér, að þeir hefðu
lært af þeim að nota sér þetta eldsneyti
og láta allmikið af því, og þegar eins
stendur á og nú, sé ég ekkert á móti
því að viðhafa það, sem jafn ervitt er
að ná í eldivið og engin járnbraut enn,
sem flutt geti eldivið, eða óunnin við
yíir höfuö, þeim að kostnaðarlitlu í
bygðina.
Megin allra húsa er bygt úr torfi,
veggirnir eru sléttir, þykkir, beinir, um
8 fet á hæð í íveruhúsum. Þau eru hlý
og því ekki eldsbitafrek á vetrum; ef
bús þessi eru þiljuð innan, geta þau
verið breinleg og alls ekki ósmekkleg.
Þeir landar sem ekki liafa komið sér
upp íveruhúsum úr torfi, búa í kjöllur-
um sínuin, þar eð engir þeirra hafa enn
marg-þiljið þau timburhús, sem þeir
hafa bj’gt sér. Eg vil gjarnan taka það
fram, að miklu hyggilegra er að menn,
sem taka sér land þar vestra, hvorki
eyðipeningum sínumtil borðviðarkaupa
í hús, sem vel má gera ráð fyrir að verði
þó svo ófullkomin, að þau verði alt of
köld fyyir vetrarstormum á hinum
skóglausu sléttum. né heldur, eða þó
öllu síður tæki borðvið til láns nema
s-sm allra minnst til húsagerða. Menn
verða að athuga það, að til þess að frum
býlingsskapurinn verði ekki viðloðandi,
þá bygðin, eða bygðir, verða eldri, verð
ur hann að sýna sig á sinn eðlilega hátt
í byrjuninni, og hann hvorki getur né
má vera “pragtugt í vellystingum”;
menn verða með glöðu geði að sætta sig
við það sem hérað það, sem þeir lifa í,
hefir að bjóða og sem þeir geta sam-
rýmt við kringumstæðurnar. Nú, svo
kemst ég þá að þeirri niðurstöðu, að
landlausir menn í öðrum bygðum, sem
eiga nokkra gripi, en eru skuldlausir,
virðast jafnvel vera húsettum bændum
til þrengsla, væru betur komnir vestur
í Pipestone-hygð, eins lika menn í borg-
um, er eiga efni nokkur, en hafa enga
atvinnu nema við og við, væru farsælli
með framtíð sína, að ná í heimilisrétt-
arland. Það er þó ávalt mikilsvirði að
eiga hús, heimili og land, er borið getur
afurðir til að framleiða ýmislegt til lífs-
viðurhalds, að meira eða minna leyti.
Það er líka mikilsvirði að komast hjá,
alt sem hægt er, að lenda í samkeppni
hins afar-mikla verkmanna fjölda, sem
ávalt býður sig fram til hvers smáviks,
sem einhver þarf a? láta koma í verk.
Sjáum t. d. þá hreyfíngu meðal inn-
lendra verkmanna í Winnipeg Itil að
taka lönd og gerast bændur landsins, og
er þó margt af þeim daglaunamenn. —
Aður en langt liður vonast menn eftir
frámhaldi af Glcuboro-Reston-braut-
inni, og mundi þá hagur nýlendubúa
mildð batna, um leið og all-nýtilegt
stjórnarland mundi upptekið verða. —
Það Iiefir atinars svo mikið verið ritað
um þessa (Melita, Pipestone, Laufáss,
Breiðabliks) bygð, og mætti því jafn-
vel virðast að þessi grein sé, að “bera f
bakkafullan lækinn”.
Magnus Tait.
Grund, Man., 26. Febr. 1895.
VEITT
HÆSTU VERÐLAUN A HEIMSSÝNINGUNNI
IÐ BEZT TILBÚNA.
Oblönduð vínberja Cream of Tartar
Powder. Ekkert álún, ammonia eða
önnur óholl efni.
40 ára reynzlu.
178 Valdimar munkur.
hans voru í eðlilegum stellingum, en liann titraði
enn af kvölunum, e;ns og hrísla í vindi.
“Berið hann burt og komið með hinn”. sagði
Valdimar og innan stundar var Lesko á ný
frammi fyrir þessu leyndarráði. Hann titraði af
ótta þegar í upphafi, því hann hafði heyrt vein
félaga síns, þó eltki heyrði hann orðaskil.
“Lesko Totma”, sagði Valdimar alvarlega.
“Við höfum gefið þér umhugsunartíma og má
því vera að þú sért minnisbetri nú en áður;
Hvar er Rúrik Nevel ?”
“Ég veit það ekki”.
“Svo þú manst það ekki enn?”
“Eg vissi það aldrei”.
“Það er makalaust minnisleysi, þetta. Jæja,
hagræðið þið túlkinum”.
“Vægð, vægð ! Drepið þið mig ekki !”
Þessu ópi hans var enginn gaumur gefinn,
en járnunum hagrætt eins og á hinum. Kipptu
svo festarmennirnir í og undireins tók Lesko að
æpa. Varþaðfremur eftirvæntingin en sárs-
aukinn, er knúði hann til þess, því honum stóð
enda ótti af þessum ægilega stað einum út af fyr-
ír sig. Undir eins og kippt var í festina í annað
skifti, herti hann en meir á hljóðunum ogbað um
vægð. Honum fór þá að lítast sennilegar sög-
urnar, sem hann svo oft hafði heyrt, að það
kæmist fáir menn lífs út úr þessu herbergi, ef
þeir eínusinni flæktust inn í það.
“Heyrðu mig, blauðgerði fantur!” sagði
’ Valdimar með ógnandi rödd : “Ef þú segir mér
Valdimar munkur. 179
ekki tafarlaust hvar byssusmiðurinn er, skal ég
láta þessi járn slíta þig sundur lið fjTÍr lið !
Hærra með hann, festarmenn !”
“Æ, sleppið mér, sleppið mér ! Égskal segja
alt”.
“Segðu þaö nú ! Þú sleppur ekki lifandi úr
þessari hnappheldu, nema þú segir mér satt”.
“Hann er—æ, æ, vægð! Hann er í gamla
baðhúsinu”.
“Hvar í því?”
“I deild hertogans—í Tula-ganginum”.
“Og hvar helzt þar j?”
' “I neðstu, fjarlægustu hvelfiugunni, vægð,
vægð!”
Valdimar gaf festarmönnunum vísbendingu
og hin emjandi lydda var látin laus.
“Farið nú með þá í fangaklefana”, sagði
Valdimar. “Þeir mega ekki hlaupa lausir fj’rst
um sinn. Sjáið til að þeir sitji fastir”.
“Æ, nei”, sagði þá Lesko, “þú lofaðir okkur
lausn, ef við segðum þér satt”.
“Lausn frá kvölum, en ekki meir”.
"En þú hefir engan rétt til að halda mér
þannig. Ég er líka nærri dauður nú eftir allar
kvalirnar og hendur mínar allar marðar og sár-
ar. Ég sver það------”
“Þegi þú, hundur! Róttur minn hér er afl
mitt. Ég hefl þig undir höndum og ætla líka að
halda þér. Láti ég þig lausan nú, er óvíst ég
næði þér í annað skifti. Burt með þá, svo getum
182 Valdimar munkur.
gleymir mér lield ég aldrei! Ó, að ég mætti einu
sinni.....”.
I þessu tieyrði hann skóhljóð í ganginum
ekki langt frá klefa sínum, Hann hlustaði og
heyrði það glöggt. Færði hann sig þá út í horn
fjarst dj’runum og hlustaði á ný. Hann heyröi
til margra manna og aö síðustu manna mál. Svo
hej’rði liann að numið var staðar og heyrði hann
þá skrölt utanvert við hurðina, eins og slagbrand
væri kipt úr skorðum. Á næsta augnabliki gekk
liurðin upp og luktarljós kastaði daufri birtu inn
í herbergið. Af þessari daufu birtu fékk Rúrik
samt svo mikla ofbirtu f augun, að hann varð
sem blindur nokkrar sekúndur, en vandist þó
ljósinu skjótt og leii upp. Varð þá Savotano
prestur fj’rst fyrir augurn hans;þreif Rúrik hann
þegar og kastaði honum flötum á gólfið. Fjórir
menn voru með prestinum, en þá sá Rúrik ekki
enn, eða skeytti ekki um þá, en að eins um prest-
inn, sem hann áloit orsökina í fangelsisvist sinni.
“Vertu hægur !” sagði sá er bar hlekkina.
“Við erum hingað komnir til að leiða þig út”.
“Hvað. er það satt?” spurði Rúrik.
“Já. vist og sannarlega !”
“Farið þá frá og látið mig fara”.
“Ger sem þér sýnist. Dj’rnar eru opnar
og þú mátt fara, hvort heldur þú vilt, á und-
an okkur eða eftir”.
“Farið þið þá á undan, en ég skal fylgja
fast á eftir”.
“Sem þér sýnist”.
Valdimar munkur. 175
hulstrið fest utanum fíngurna, var hert á fest-
inni þangað til handleggirnir voru teygðir sem
mest mátti. Hulstrið var tent að innanverðu og
særði því holdið og auk þess var svo um það bú-
ið, að því meir sem hert var á festinni, því meir
sneri hulstrið upp á fingurna og sveigði þá jafn-
framt aftur, upp að handleggnum.
“Nú, herra minn, ætla óg að spyrja þig að
þessu sama aftur”, sagði Valdimar og talaði
lágt, en var fastmæltur. ‘!Og það er þér heppi-
legast að segja mór satt og rétt. Hvar er Rúrik
Nevel?”
“Ég veit það ekki”.
“Viltu segja mér hvar þú sást liann síðast”.
“Eghefiekki séð hann síðan liann barðist
við Damanoff greifa”.
“Vortu varkár!”
“Eg segi satt ”,
“Engar vítilengjur. Eg hefi liaft menn á
hælum þínum og veit að það eru ekki meira eri
þrír sólarhringar, og ekki svo langt. síðan þú
sást Rurik Nevel. Þetta veit ég og er þess vegna
óhræddur að halda áfram fj’rirætlan minni. Einu
sinni enn : Hvar er Rúrik Nevel ?”
Friðrik efaði sig dálítíð í þetta sinn, en svar-
ið kom um síðir og var eins og áður. Hann vildi
ekki segja það.
Valdimar gaf mönnum sínum, sem höfðu
hald á festinni, vísbendingu, og kipptu þeir í
hana. “Gtið hjálpi mér !” veinaði þá Friðrik, er
hulstrið sneri upp á fingurna og marði holdið.