Heimskringla - 08.03.1895, Blaðsíða 3

HEIMSKRINGLA 8. MARZ 1895.
3
bókmentum. Einn af ávöxtum þess
var réttarskráin mikla á Englandi
(Magna Charta) og ávexti þess sér mað-
ur síðar í Ameríku, flutta vestur um
hafið með vesturförunum á “Mayflow-
®r”. í þeim jarðvegi dafnaði frelsis-
jurtin og sér maður hana fullþroskaða í
sjálfsforræðis yfirlýsing (Declaration of
Independenoe) Bandaríkja.
í Danmörk, Svíaríki, Noregi og á
Islandi tóku Skandinavar tveim hönd-
móti kristinni trú og vernduðu
hana um margar aldir óblandaða róm-
verskum kreddum. Og einn öflugasti
verndari protestanta var hinn sænski
konungur Gústaf Aðólf. Skandinavar
halda enn fast við prótestanta kenning-
arnar og eru orðlagðir fyrir alvörugefni
1 trúmálum, fyrir öflug meðmæli með
frelsi, bæði pólitísku og trúarlegu frelsi.
°g fyrir það hve nærri eindregið þeir
halda sór frá öUum stórglsepum.
Hvar, sem þeir taka sér bólfestu í
heiminum, þá sjáum vér að þeir eru liin
lr löghlýðnustu borgarar og leggja
fram krafta síná til þess að efla menn-
ÍQg, að viðhalda lögum og reglu. Það
®a fá nægar sannani fyrir þessu bæði á
Rússlandi, Norðmandí, Englandi og í
hinum fjarlægu nýbygðum þeirra í ýms
ttni hinum vestlægu ríkjum Ameríku.
Eramh.
Orða-belgrinn.
[Öllum, sem sómasamlega rita, er
Velkomið að “leggja orð í belg;” en nafn-
Sreina verðr hver höf. sig við ritstj.,
thit ekki vilji nafngreina sig í blaðinu.
Rngin áfeflis-ummæli um 'einstaka menn
verða tekin nema með fuflu nafni undir.
Ritstj. afsalar sér alh-i ábyrgð á skoðun-
tunþeim, sem koma fram í þessumbálki].
Öhjákvæmileg spurning frá
trúmanni.
Hinn vandaðasti allra prestanna í
kyrkjufélagi voru gerði vonum framar
Vel þegar hann las upp einu sinni, gegn
tun “Sam.”, allar þær greinar, sem
heilög ritning á til í eigu smni móti mh-
drykkju og var sú aðferð hans, fljótt á
•tð líta, lofsverð í augum bindindistrú-
^rmanna, en frá sjónarmiði trúaðra
tannleik&dskcnda virtist sá upplestur
næsta ófullkominn, því sannleikurinn í
tttálinu, eins og hann kemur frá löggjaf-
arþingi heilagrar ritningar—um of-
drykkuna þar.erí það minsta, okki nema
hálfsagður, og alt það lilýja, frjálslega,
guðlega, sem hún styður víndrykkjuna
ttteð, var látið ósagt og óupplesið. Aö
eUa svona frá og skilja eft.ir hálfan
sannleikann gat verið afsakanlegt, ef
presturinn hefði verið vantrúannaður
°f? neitað hinni blástrskenningunni, svo
hunn hefði álitið ritninguna hafa tvær
siðferðislegar hliðar : aðra góða,
hina siðferðisieía afvega leiðandi og
vonda. En fyrir prat, sem álítur alla
ritninguna skráða af heilögum and'
VJrðist það rniður afsakanlegt, að ganga
oeint á móti þeim skipunum liennar,
*em sérstaklega miða til aö "gleðja
bíeði guð og menn”. Ef jað Jehóva og
kennimennirnir, þjónar drottins, hefðu
setið að samdrvkkjuí helgidóminum á
u°gum hans lieiUigu opinberunar á tím-
km hins gamla testamentis og vín-
urykkja ])á verið skipuð, sem Irelsun írá
sorgfullu sinni”. Með hverri heimild
Seta þá “kennimenn drottins” á vorum
uögum slitið sig iausa frá guði, liætt
k]ð að staupasig, hætt við að “feera
°num drykkjarfórrr af óblönduó víni í
^elgidóminum” og hætt við að gefa
andlega voluðum” innbúum þessa vors
gamla táradals "sterkan drykk, þeim
til lausnar frá öllum þeim ertandi
ósköpum, sem vanalega eru beinar
afleiðingar af “fátækt og eymd?” —Lát-
um oss lesa upp fáeinar af hinum hei-
lögu greinum, sem presturinn gekk fram
hjá, og sem sýnast að minnsta kosti
eins heilagar og þær sem lrann notaði í
gagnstæða meiningu :
“í helgidóminum skal færa drottni
drykkjarfórn af óblönduðu víni”. 4.
Mosesb. 28,7.—“Og kaup þar aftur
fyrir þá sömu peninga hvað þig helzt
girnir”... “vín, áfengan drykk og neyt
þess í sama stað frammi fyrir drottni
þínum guði”. 5. Mosesb. 14. 26. “Gef
þeim sterkan drykk sem eru í kröggum
og vrn þeim sem er sorgfullur í sinni ;
hann drekkur og gleymir sinni fátækt
og man ekki framar til sinnar eymdar”.
Orðskv.b. 31.6—7. “En víntréð sagði
til þeirra: ætti ég að yfirgefa vökva
minn, sem gleður bæði guð og menn?”
Dómarab. 9, 13. “Gakk til Rekabíta-
ættarinnar og tala við þá og leið þá í
drottins hús, í eina “stúkuna” og gef
þeim vín að drekka”. Jerem. 35, 2. —
“Vaknið þjer ofdrykkumenn og grátið,
veinið allip þjer sem vín drekkið, vegna
vínberjalagarins, því hann er í burtu
tekinn frá yðar munni ’. Jóell, 5.
“Matfórn og dreypifórn er burtu tekin
frá drottins húsi, kennimennirnir, þjón-
ar drottins eru hryggir”. Jóell, 9.—
“Takið sorgarbúning og harmið, þjer
kennimenn; kveinið, þjer þjónar altar-
isins ; gangið, þjónar míns guðs, inn (í
forgarð musterisins) og verið þar nátt-
langt, klæddir sorgarbúningi, því mat-
fórn og dreypifórn er burt tekin frá
húsi yðar guðs”. Jóel 1, 13. — “Etið,
vinir ! drekkið, verið drukknir, elskan
legið!” Lofkvæði Salomons 5, 1. —
“Drekk þitt vín með góðu geði, því guð
hefir velþóknun á þínum verkum”.
Predikaransb. 9, 7.
Eru allar þessar heilögu lagagrein-
ar og uppörfanir orðnar ónýtar, og, ef
svo er, hefir nokkuð fleira í heilagri
ritningu slitið sig upp úr bandinu ?
Sveitar-skápuririn.
“Sjónhverfinga”-höfundinum i 4.
nr. Lögbergs 1895, sem nefnir sig “gjald
anda í Gimlisveit”, hefir fundizt hann
hafa mikið að “athuga” við yfirlýsing
mína í Hkr., viðvíkjandi $50 viðurkenn
ingu fyrir oddvitastarf mitt síðastl. ár.
Þeim athugasemdum svarast þann-
ig:
Hann ber ekki á móti því, að þess-
um $50 hafi verið troðið vpp d mig af
meiri hluta sveitarráðsins ; hefir því
meiri hluti þess sýnst sveitin standa vel
við það, og ekki vil ég ætla sveitarráðs-
mennina þá menn, að hafa álitið odd-
vitastarf mitt einskisvirði og þó
troða vpp d mig $50 fyrir það. Það á
miður vel við að bera þeim þá tvöfeldni.
Höf. er þarna í miklum minni hluta
með skoðun sína, eins og oft ketnur fyr-
ir. Sem sagt ber höf, ekki móti því—
sem ekki er heldur mögulegt,—að less-
um $50 liafi verið troðið upp á mig, en
segir þó ég hafi ekki verið neyddur til
að taka á móti þeim. Það gegnir mestu
furðu livað maður þessi er fáfróður um
hvað við á og tíðkast þegar um úrslit
opinberra mála er að ræða. Hann ætl-
ast víst til að maður neiti að vera í
minni hluta, þó maður sé það, og sjálf-
sagt á maður að láta ógert að taka á
múti bréfum, sem til manns eru ‘ add-
ressuð ”(!!)
Af annari athugasemd hans er það
helzt að ráða, að ég gerði mig að ómaga
sveitarinnar, ef ég. ekki notaði þessa
$50 í eigin þarfir. Sýnir það, að hann
vill roiklu heldur ég brúki þá sjálfur,
heldur en verji þeim í “sveitarþarfir á
cinhvern hátt”. Hann hefir velferð
sveitarinnar svo skringilega fyrir aug-
unum, að það er ekki fyrir alla að botna
í því. Höfundurinn er þeirrar mein-
ingar, að oddvitastarf mitt hafi verið
föf^DAIND f\u Fp
Gentlemen fino
„Palmo-Tar, Soap
exCElLENT
It cleansesthe
SCALP, REUEVES
jTHE DRYNESS AND
VS0 PREVENTS HAIR
FALLINC 0UT.
6ig CAKE5 v
WandsoM^
einskisvirði, en 2 línum neðar metur
hann þann starfa, upp á vissan máta,
$500 virði. Ekki er að tala um sam-
kvæmnina !!
I þriðju athugasemdinni segir höf.
sig “langi” til að minnast á járnskáp-
inn, sem ég útvegaði sveitinni fyrir $90
er hann segir hafi verið $50 virði. Höf.
ber ekki á móti því að skápurinn sé $90
virði, en Segir bara að hann hafi verið
$50 virði; en það vita nú allir að $90
eru $50 virði. Þar hefir höf. farið í
kring um málefnið “eins og kisa kring
um heitan graut”, og búizt við að
brenna sig. Vill hann láta þau kaup
líta þannig út, að ég hafi brúkað svik í
þeim ? En það er þýðingarlaust að
þræta. Skápuriun kostaði nýr $140,
hefir verið brúkaður að eins 1 ár út í
sveit, og var skilað aftur vegna þess
hann var of lítifl, en allir heilvita menn
vita að öryggisskápar eru alveg ó-
skemdir eftir að eins eins árs—og jafn-
vel 10 ára—brúkun, hafi þeir ekki
gengið gegn um eld. Fyrir þessa brúk-
un var slegið af verði skápsins rúmum
J parti, og þykist ég því hafa Icomizt
að góðum kaupum fyrir hönd Gimli-
sveitar, og enginn efi á að allir "betri”
menn hafa vit á að meta slikt. Skáp-
urinn er keyptur og borgaður með þess-
ari upphæð sem ég segi, og sjá má af
frumrituðu brófi hlutaðeigandi seljanda
sem hljóðar þannig:
“Winnipeg, Man., Febr. 20th 1895.*
S. Sigurdson, Esq.
Gimlí, Man.
Dear Sir,
On the lst of March 1894 we sold you
a Safe for the Municipality of Gimli,
the price of which was $90!00. Ýou
paid us $45,00 cash and gave a note for
the balance, which has since been paid.
We have thus received payment in full
for the same.
Yours Truly
Carruthers & Brock.”
Agts. for J. & J. Taylor.
PuT UP
2 5*
Að ég ekki hefi anzað “sjónhverf-
inga”-höf. fyrr en þetta, kemur til af
því að nokkru leyti, að mig vantaði
þetta bréf. Þessi þriðja og síðasta at-
liugasemd höf. verður því engu hald-
betri en hinar ; liún er alveg staðlaus,
og nær enganvegin tilgangi sínum.
“Sjónhverfinga-tilraun" hefði verið
heppilegri fyrirsögn fyrir þessu ein-
kennilega ritsmíði “gjaldandans í
Gimlisveit”. En þó þessi tilraun hafi
mistekist þannig hjá .honum, þá hefir
hann sjálfsagt ekki getaö að því gert ;
það tekur sig enginn ineiri mann en
hann er og ekki von að betur tækist til
fyrir honum en þetta, þegar ekki voru
aðrar ástæður til eða útásetningarefni,
eu “lungun”,
*) Winnipeg, 20. Febr. 1895.'
8. Sigurðsson, Esq.
Gimli, Man.
Kæri herra : —
1. Marz 1894 seldum vér yður ör-
yggisskáp handa Gimisveit, hver að
kostaði $90,00. Þér borguðuð oss $45,00
í peningum og gáfuð ávísun fyrir því
sem eftir stóð, hver að síðan hefir verið
borguð. Vér liöfum þannig meðtekið
fulla borgun fyrir hann.
Yðar einl.
Carruthers & Brock.
umboðsmenn fyrir J. & J. Taylor.
í sambandi við þetta skápsmál skal
ég geta þess, að það kemur nokkuð
undarlega fyrir að hinir nýútkomnu
sveitarreikningar telja skápinn að eins
$47 virði. En þegar betur er aðgætt,
hefir skrifara sveitarinnar, yfirslcoðun-
armönnum, eða þeim öllum til samans,
gleymzt að færa sveitinni til inntekta
þessa $50 frá mér ($6 kostaði flutning-
urinn á skápnum), og því hafa þeir, út
úr vandræðum, eða einhverju öðru,
skelt þessari hlægilegu $47 virðingu á
skápinn. Jæja, það verður einhvernveg-
inn að hafa það, þegar einhver tekju-
grein verður ósýnileg.
Hnausar. 26. Febr. 1895.
St. SrouitnssoN.
Voðanum afstýrt.
SLYS AÐ ST. MARY’S, SEM LÁ VIÐ
AÐ HEFÐI SKAÐLEGAR
AFLEIDINGAR.
Sá sem fyrir því varð inátti sitja í
stól svo mánuðum skifti. — Var
að lyktum sagður ólæknandi. —
Hvernig hann fékk meinabótina.
Eftir St. Mary’s Argus.
Hve mikill munur er ekki á til-
finningum manna þegar þeir lesa um
eitthvert stórkostlegt járnbrauta eða
gufuskipa slys, þar sem fjöldi manns
hefir tapað lífi, eða þegar þeir lesa
um hesta sem fælst liafa, og einhver
þeim kunnugur hefir látið lífið. Þó
mannskaðinn liafi verið stór við járn-
br.-slysið, segja menn að eins: “Er
það ekki hræðilegt ?”, en að fáum dög-
um liðnum er alt saman gleymt, cn
eftir hinu man maður mánuðum leng-
ur, ef einliver maður manni kunnugur
hefir látið lífið við að hestur fældist,
man eftir hverju einu smáatviki í því
sambandi. Sama á sér og stað þegar
menn lesa um lækning einhverra, sem
menn ekki þekkja, þá gleymist það
fljótt, en þegar einhver nágranni
manns, sem manni er nákunrmgur.
öðlast heilsu aftur fyrir markverða
meðala eða læknis hjálp. þá er það
langs tíma umtalsefni.
Lesendur vora mun reka minni
til þcss, að fyrir rúmum tveimur á'r-
um, þegar Mr. Gideon Elliott, á James
Street, var að aka burt ösku á hest-
um, datt hann af ækinu og meiddist
svo í bakinu og mænunni, að hann
gat hvorki staðið í fæturna né legið.
Hann þjáðist ósegjanlega af kvöl í
bakinu, og svo mánuðum skifti mátti
hann í ofanálag hvílast í stóli, bæði
dag og nótt, algerlega ósjálfbjarga.
Sjáandi enga von um hjálp fór hann
að finna til þess hve þung byrði lífið
er þegar heilsuna vantar. og missti
svo alla löngun tii að lifa. Tveir
læknar stunduðu hann, en er þeir gátu
ekkert að gert var honum ráðlagt “að
gera tafarlaust, ef liann ætti nokkuð
ógert,” því hann væri alveg ólækn-
andi. Þetta sagði Mr. Elliott frogn-
rita blaðsins Argus, og jafnframt, að
þrátt fyrir þjáningarnar og ummæli
læknanna, þá hefði sér samt hug-
kvæmst að reynaPink Pills. keyptisvol2
ösujur af þessurn nafnfrægu Dr. Wifli-
ams’ Pink Pills for Pale People.
Innan þriggja vikna fór hann að finna
til verkana þeirra og — nú fullyrðir
hann að hann sé eins heilsugóður og
hann nokkrusinni liafi verið. Þegar
hann byrjaði að brúka þær var hann
algerlega ósjálfbjarga, en á síðastl.
hausti gat hann tekið upp kartöflur
og gert hvaða helzt verk sem var um-
hverfis húsið. Er það mikilfengleg
breyting fyrír mann, sem mánuðum
saman gat enganveginn verið nema
sitjandi í stól og sem læknarnir höfðu
sagt ólæknandi. Það er einn sigurinn
enn fyrir Dr. Williams Pink Pills.
Dr. Williams Pink Pills hafa í sér
fólginn Öll þau efni, sem nauðsynleg
Wlth a cough, cold or
sore throat. Use a
remedy that relievee
from the etart, soothes
m and heals the inflamed
tissues of the l&rynx or
bronchial tubes.
PYNY-PECTORAL
is a certain remedj- based on a clear know-,
ledgo ot the discascs it was created to
cure.
LARGE B0TTLE 25 CENTS. J
eru til að endurnýja og bæta blóðið
og styrkja taugarnar. Þæv eru óyggj-
andi íneðal við riðu, máttleysi, St.
Vítus-dans, liðagigt, taugagigt, gigt,
höfuðverk, hjartveiki, taugaslekju, og
öllum sjúkdómum, er stafa af óhreinu
blóði, svo sem kirtlaveiki og lieima-
komu. Þær eru einnig óhrigðular við
öllum sjúkdómum, sem kvennfólki eru
eiginlegir, svo sem óreglulegar tíðir
o. s. frv. Þær endurnýja blóðið og
breiða blæ æskunnar á fölar kinnar
sjúklingsins, Þær eru ój'ggjandi meðal
fyrir karlmenn, sem þjást af ofmikilli
andlegri áreynslu, eða hvaða helzt of-
reynslu og óhófi sem er.
Dr. Williams Pink Pills eru til-
búnar af Dr. Wiiliams’ Medicine Co.
í Brockville, Ont. og Schenectady, N.
Y. og eru seldar í öskjum og umhúð-
um með á prentuðu vörumerki félags-
ins, með rauðu letri. Ein askja kost-
ar 50 cents, en 6 fást fyrir $2.50.
t>ær eru fáanlegar hjá öllum lyfsöl-
um, en svo má líka panta þær hjá
Dr. Williams Medioine Co.,íhverjum
hinna ofangreindu bæja sem vill.
Hún bar af öllum
í aðdáanlega silkikjólnnm.
ÍSLENZKE LÆKNIR
M. M. IIALLDORSSON,
Park River — N. Dak.
N
orthern Pacifie
railroaeT~
TIME CARD.—Taking eflect Sunday
Dec. 16. 1894.
MAIN LINE.
North B’und STATIONS. Soouth Bund
Freight JNo ) 153. Daily W-3 5 o Ph œá WS 03 CO o áé c3 •sS U r-i pL,
1.20pi 3.15p .. Winnipeg.. 12.15þl 5.30»
1.05p 3.03p *Portage Junc 5 2.27p 5.47»
12.42p 2.50p * St.Norbert.. 12.40p 6.07»
12.22p 2.38p *. Cartier.... 12.52p 6.25»
11.54a 2.22p *. St. Agathe.. 1.1 Op 6.51a
11.31a 2.13p *Union Point. 1.17p 7.02»
11.07a 2.02p *Silver Plains 1.28p 7.19a
10.31a 1 40p ... Morris .... 1.45p 7.45a
10.03a l.L2p ... St. J ean... 1.5Sp 8.25a
9.23a 12.59p . .Letellier ... 2.17p 9.18a
8.00a 12.30p|.. Emerson .. 2.35p 10.15a
7.00a 12.20p . .Pembina. .. 2.50p ll.lSa
ll.Oöp 8.35a Grand Forks.. 6.30p 8.25p
1.30p 4.55a .Wpg. Junc.. O.lOp 1.25p
3.45p Duluth 7.25a
8.40p Minneapolís 6.45a
8.00p ... St. Paul... 7 25,-
10 30p ... Cliieago .
MORRIS-BRANDON BIUNCH
East Bound W. Bound.
Freight 1 Mon.Wed.Fr. Passenger r Tu.Thur.Sat. j STATIONS. * Passenger Mon.Wed.Fr Freight Tus.Tuur.8at. -
1.20pl 3.15p!.. Winnipeg .. |12.15p| B.SOp
Fyrir skömmú átti sér stað ball
mikið í framfarahæ í Ontario. Feg-
urðin og æskan voru þar í hópum
og margar stúlkur voru í ljómandi
búningi. Þó har ein af öðrum. tvítug
stúlka og fegurðin sjálf, hvar sem á
hana var litið enda viðurkend ball-
drottningin.
Bróðir hennar, nákunnugur þeim
er þetta ritar, sagði mér þetta : “Bystir
mín leit furðu vel út í gærkvöldi á
danssamkomunni hjó henni Mr. V.. .
Áður en til kom kveið ég þó einmitt
fyrir, að það gagnstæða ætti sér stað,
því ég hafði heyrt hana tala um að
hún yrði í kjól lituðum í Diamond
Dye. Hún hafði um tíma gengið í
ljós gulum silkikjól, en hann var far-
inn að velkjast, svo þær systir mín
og móðir afréðu að lita hann bleikan,
bjóst ég við hörinulegum afleiðingum.
Rétt áður en við lögðum af stað
á ballið var sent eftir mér til að sjá
systur mína í nýja kjólnum gamla.
Eg fór, en trúði varla augum mínum.
Hin bleiki litur hafði þann ljómandi
blæ og aflur kjóflinn fór svo vel að
ég var öldungis hissa og meir en á-
nægður. Allir á ballinu, ungir og
gamhr, dáðust að systur íV.inni og
hrósuðu smekk hennar í að velja sér
húning. Auðvitað hafði enginn hug-
mynd um að Diamond Dye væri or-
sökin í þessari fegurð búningsins.”
Moral. Þegar þú litar eitthvert
verðmikið efni skaltu ætíð brúka Dia
mond Dye, — ef þú vilt að vel fari.
Diamond-liturinn bregzt aldrei.
1.30p .. .Morr'is....
1.07p * Lowe Farm
12.42p *... Myrtle...
12.32p ...Roland.
12.14p * Rosebank..
11.59a ... Miami....
U.38a * Deerwciod..
11.27a * Altamont ..
ll.OOa . .Somerset...
10.55a ♦Swan Lake..
10.40a * Ind. Springs
t0.30a ♦Mariapolis ..
10.15a * Greenway ..
lOOOa ... Baldur....
9.38a . .Belmont....
9.21 a *.. Hilton....
9.05a *.. Ashdown..
8.58a Wawanesa..
8.49a * Elliotts
8 35a Ronnthwaite
8.18a ♦Martinville..
8.00a .. Brandon...
2.l5p
1.47p
1.19p
I2.57p
12.27p
11.57a
11.12a
10.37a
10.13a
9.49a
9.39a
9.05a
8.28a
7.60a
West-bound passenger
Baldur for meals.
1.50p
2.15p
2.41p
2.53p
H.lOp
3.25p
3.48p
4.01 p
4.20p
4.36p
4.51p
5.02p
5.18p
5.34p
5.57p
6.17p
6.34p
6 42p
6.53p
7.05p
7.25p
7.45p
8.00a
8.44a
9.31a
9.50a
10.23a
10.54a
11.44»
12.10p
12.51p
1.22p
1.54p
2.18p
2.52p
3.25p
4 15p
4.53p
5.23p
5.47p
6.04p
6.87p
7.l8p
8.00p
trains stop at
PORTAGE LA PRAIRE BRANCH.
W. Bound Mixed No. 143 Every Day Except Sunday. STATIONS. East Bound Mixed No. 144 Every Day Except Sunday.
4.00 p.m. .. Winnipeg.. 12.40p.m.
4.15 p.m *Port Junction 12.26 p.m.
4.40 p.m. *St. Charles.. 11.56 a.m.
4.46 p.m. * Headingly.. 11.47 a.m.
5.10 p.m. * VVhite Plains 11.19 a.m.
5.84p.m. *Gr Pit Spur 10.49 a.m.
5.42p.m. *LaSalle Tank \L0.40 a.m.
5.55 p.m. *.. Eustace... 10.25 a.m.
6.25 a.m. *.. Oakville.. 10.00 a.m.
6.48 a.m. *. . .Curtis. . . 9.43 a.m:
7.30 a.m. Port.la Prairie 9.15 a.m.
Stations marked —■*— bave no agent.
Freight must be prepaid.
Nmnbers 107 and 108 have throngh
Pullman Vestibuled DrnwingRoom Sleep
ing Cars between Winnipeg, St. Paul and
Minneapolis. Also Palacé Dining Cars.
Close connection at Chicago with eastern
lines. ConnectioD at Winnipeg Junction
with trains to and from the Paciíic coats
For rates and full information con-
cerning conuection with other lines, etc.,
apply to any agent of the company, or
CHA8. S. FEE, H. SWINFORD,
G.P.&.T.A., St.Panl. G *n Agt. Wpg,
H. J BELCH, Ticket Aeent.
486 Main Str., Winnipeg,
I ‘ ® Valdimar munkur.
“Tíminn er samt ekki allur liðin enn, herra”,
svaraði einn þeirra.
“Ég vona að eins að við bíðum ekki til ó-
nýtis”, sagði Yaldimar aftur eftir litla þögn, en
fíkk ekkert svar upp á ;þau orð sín.
Leið svo enn stutid að allir þögðu; alt í einu
I^yrðist skóliljóð einhversstaðar í efri hluta
lússins, og stcðu þá allir sex á fætur og hlustuðu
Svo. Skóhljóðið nálgaðist og heyrðist innan
Slíamms að gengið var niður stigann til þessa
ei’ðilega lierbergis. Yon bráðar opnaðist járn-
hurðin mikla og 3 menn gengu inn og rétt á eft-
tr þeirn aðrir 3. Einu af hvorum llokki var
bandingi—vo'ru tveir gæzlumenn um bvorn. Aft-
kr marraði i hjörunum á járnhurðinni og liún
“II stöfum, svo var lienni lokað og slagbrandi
slegiðfyrir. Að því búnu voru bandingjarnir
löiddir fram á gólfið.
“Hér eru komnir fangarnir tveir—, lierra
trtinn, eins og þér sögðuð fyrir”, sagði þá einn
fangavörðurinn.
“Það er gott I" svaraði munkurinn. “Leiðið
þá fram”.
Þegar þessír tveir fangar voru leiddir fram
8vo Ijósglætan lýsti í andlit þelrra, sázt að þar
Voru komnir veiðimennirnir, er fyrrum nörruðu
Rúrik Nevel. Annar þeirra var sá, er kom til
dj ra í auða húsinu og narraði Rúrik inn á eftir
®;'r °S ofan í kjallara. Það var auðséð að þ ið
or itrollur nm þa nú, er þeir litu í kringum sig
Valdimar munkur. 171
og sáu þessa svartklæddu grímumenn. Þeir
höfðu ekki hugmynd um hvað til stóð.
“Lesko Totma !” sagði Valdimar og lirökk þá
sá við, er fyrstur dróg Rvirik á tálar. Hann
kannaðist augsýnilega við nafnið.
“Er það þitt nafn ?” spurði þá Valdimar og
hvessti augun á þann er hrökk við.
“Já, heilagi faðir!” svaraði ræfillinn skjálf-
raddaður.
“Stattu þáliérframmi fyrir mér !”
Fangaverðirnir leiddu hann á ákveðinn svað,
og varð maðurinn bæði hissa og hræddur, þegar
hann pekkti þar Valdimar munk, hinn undar-
lega mann, er liann liafði heyrt svo margar sög-
ur af.
“Lesko Totma”, sagði Valdimar seinmæltur,
en með áherzlu. “Þvi liefir oft sézt með van-
sköpuðum presti, er Savotauo beitir, Þú kann-
ast við liattn; er ekld svo ?”
“Lesko efaðí sig, liorfði alt í kring um sig og
nötraði enn meir en áður.
“Svaraðu mér!” sagði nú munkurinn.
“,7á, lierra, ég þekki bann”.
“Gættu þess, að þú svarir mér blátt áfram og
segirsatt. Þekkirðu ungan mann, byssusmið,
som iieitir Rúrik Nevel?”
Lesko ltrökk við, er liann heyrði þe?sa
spurningu, en náði sér þó strax aftur og svaraði
ldklaust, eins og ef hann liefði búizt við spurn-
ingunni, að þann œann þekti hann ekki.
174 Yaldimar munkur.
klæddu fylgismenn þínir geti hrætt mig til að
segja ósatt. Ég er ekkert barn”.
Valdimar sneri þá máli sínu til mannanna,
sem komu með Friðrik inn, og spurði Jivort þeir
væru vissir um að þetta væri rétti maðnrinn,
hvort það væri virkilega hann, sem þeir hefðu
oft séð með Savotano presti, og sögðu þeir það á-
reiðanlegt.
“Og hitt alt, sem þið sögðuð mér frá er einn-
ig satt ?” spurði liann ennfremur.
“Já, lierra”, svöruðu þeir.
“Svo komið þá niður með túlkana /”
Gengu þá tveir grímumennirnir út að einum
veggnum og létu lausa járnfesti, er fest var á
krók í veggnum, létu hana svo renna eftir greip
sinni hægt og gætilega, en jafnframt seig niður
frá mæninum einkennilegur útbúnaður rétt utan
við borðröndiua framundan munkinum Út-
búnaður þessi var ás allgildttr úr járni og festur
á miðju við járníestiha. Á hvorum eudn hans
voru nokkurskonar lie-pur og í þeim gormur og
skrúfnagli. Eftir bendingu frá Yaldimar var
fanginn frerður aftur á bak þ mgað til hann stóð
beint neðanundir ásuum. Greip þá sinn fanga-
vörður livorn handlegg hans og lyfti höndunum
upp, en Friðrik spertist \ið og barðist um, þó til
ein.skis kæmi. Hespunum var smeygt utan um
úlnliði iians og læst, on járnhulstri ekki ólíku
fiDgurbjörg í laginu, sein áfast var þe-sum út-
búnaði. var hvolft yfi.r þutnalfingur hans. Eftir
að þessu hafði verið hagrœtt sem þurfti og
Valdimar munkur, 167
og fult af fólki allstaðar. En rekist ég á hann
aftur hér inni, skal sverð mitt gaoga gegn um
hjarta hans. Ég hefi gefið honum lögloga að-
vörun. En“ liélt liertoginu áfram eftir litla þögn
“þú verður að yera varkár þar. Hann heflr eins
víst vörð um sig hvar s m liann er staddur,
varðmenn, sem ekki þekkjast frá öðrum”.
“Vertu viss. Ilann leiðir mrg ekki í nokkra
gildru og mun komast að raun um að ég er ekki
óliðugri að snajúga en liann. En það er undarlegt
þetta......”•
“Hvað er undarlogt ?” tók hertoginn from í,
því hann lialði einnig verið að hugsa um nokk-
uð undarlegt.
“Þetta”, svaraði Savotano, “að þessi numkur
skuli upp úr þurru koma fram hér í Moskva og
undireins byrja að rekja feril okkar, minn og
þinii”.
“Já”, svaraði hertoginn. “Ég var einmitt
að bugsa um þelta saraa. En krerum okkur
okki. Hann skal ekki sleppa, ef liann lieldur
þessu áfram. Hann skal sannfœrast um það,
eins og aðrir, að hertDginn nf Tula lœtur ekki
spila með sig í Moskva °r einungis eitt vald
meira en mitt, vald keisarans sjalfs, og get ég
enda sagt að hann sé mér ekkert reðri, því áu
min og minna ráða getur hanu ekki verið. Ef
eitthvað kemurupp, sem vefstfyrir honum, send
ir ha’in eflir mér”.
“Hagnýttu þá valdið þér til gagns, herra
minn !” sagði Savotano.