Heimskringla - 19.07.1895, Blaðsíða 3

HEIMSKRINGLA 19. JÚLÍ 1895.
3
Mikael Strogoff,
eða
Síberíu-förin.
Eftir
Jules V’rne.
Þau Strogoff og Nadía voru ekki einu ferðamennirnir á
austurleið á þessari braut. Að því komst Strogoff snemma
um daginn, er kann frétti að vagn væri skamt á undan kon-
um. En svo kugsaði kann ekkert um það i bráðina, af því
engin þröng var á góðum kestum. Viðstöðu liöfðu þau kvergi
um daginn, nema til aðfá sér máltíð á póststöðvunum, þar
sem matur var ætíð til lianda vegfarendum og svefnkerkergi.
En þó svo kefði nú ekki verið, þá var greiði æflnlega vís í
húsum Bússa. 1 öllum smáþorpum eru hús borgaranna öll
bygð í sama stíl og á sömu stærð—og allstaðar var að sjá
samskonar kyrkjur ,með hvítum veggjum og grænu þaki.'Og
það var sama á kvers dyr ferðamaður barði, hann var ætið
og allstaðar velkominn. Húsráðandi sjálfur lauk upp dyr-
unum brosandi, rétti hinum ókunna gesti höndísína vingjarn-
lega, bauð houum brauð sitt og salt; viðarkol voru látin i
ofninn og gesturinn beðinn að gera sig heimakominn. Svo
mikið er um gestrisnina, að keimafólkið gengur úr rúmi,
heldur en gesturinn fái ekki riim. Hvervetna meðal bænda-
lýðsins er ókunni maðurinn álitinn ættbróðir allra; hann er
“afguði sendur”.
Áeinni póststöðinni spurði Strogoff um kvöldið hvað
langt væri síðan vagninn á undan hefði farið fram hjá.
•‘Fyrir tveimur klukkustundum, “litli faðir”, svaraði
póstafgreiðslumaðurinn.
“Er það berlin-vagn ?”
“Nei. Það er telga”.
“Ferðamennirnir margir ?”
“Tveir”.
“Fara þeir geyst?”
“Arar”.
“Láttu setja hestana fyrirsvo fljótt sem verður”, sagði
Strogoff, og féll talið niður.
Svo hélt Strogoff áfram og nain aldrei staðar alla nótt-
ina. Yeðrið var hið inndælasta enn, en rafmagnssamdráttur
mikill var í lofti og það óðum aðþyngjast. Það var ekki
ský á lofti, en gufumökkur steig upp af jörðinni. Strogoff,
sem vanur var að athuga veður og loftbreytingar, þóttist
sjá að óveður var í nánd, en vonaði að það kæmi ekki á með-
an hann væri á ferðinni um fjöl'.in, þvi þar voru þrumuveður
hræðileg. Nóttin leið svo, að ekkert bar til tíðinda, og þrátt
fyrir liristinginn og skrykkina gat Nadía sofið svo klukku-
stundum nam, enda lyfti Strogoff leðurhvelflngunni sem
mest mátti, til þess að hleypa sem mestu af fersku og svölu
næturlofti inn í vagninn, svo liressandi eftir ^sólarhitann.
Sjálfur sofnaði Strogoff aldrei. Hann trúði ekki ökumannin-
um nógu vel, vissi að þeir höfðu til að hægja ferðina og
. móka svo í sætinu. Árvekni hans var það að þakka, að
ferðin aldrei linaði alla nóttina og hvergi tafið nema á með-
an skift var nm hesta á póststöðvunum.
Daginn eftir, 20. Júlí, sáust hæstu hnjúkar Uralfjall-
anna klukkan 8 um morguninn. En langt, fjarsua langt,
var enn austur að þessari stór-hreinlegu landamerkjalínu
Evrópu og Asíu. og ekki gátu þau Strogoff og Nadía vonað
að ná til þeirra fyrr en um kvöldið. Þau urðu því að ferðast
yfir fjöllin í náttmyrkri.
Loft var nú orðið skýjað og sást lítt til sólar um daginn.
Hitiun var þvi þolandi, en útlifið var ískyggilegt. Þegar á
alt var litið hefði því máske verið heppilegra að leggja
ekki í fjallskörðin um nóttina, og ef Strogoff hefði mátt fara
hægt hefði hann sjáifsagt ekki gert þiið. Svo var og alt af
óknnnur vagn á undah og að því geðjaðist Strogoff ekki. . Á
þóststöðinni næst fjöllunum um kvöldið dróg ökumaðurinn
athygli Strogoffs að þrumuskellum, er hæstu klettabeltin í
brúnunum bergmáluðu ogjuku. Strogoff svaraði því ekki
með öðru en að spyrja : “Er þessi “telga” á undan enn?”
“Já”
“Hvað langt ?”
“Nærri klukkustundarferð”.
“Áfram þá, og skal ég gjalda þreföld aukalaun, ef ég
kemst til Ekaterenborgar snenjma í fyrramálið”.
9. KAPÍTÚLI.
Þrumuveður í Uralfjöllum.
Ura'fjöllin aðskilja Evrópu og Asíu á svæði fullar 3000
V ersts á lengd. Orðið “ural” er Tartarjj-mál og þýðir belti
og svo þýðir einnig hið rússneska nafn þeirra: “Poyas”.
Beltisfjöll er og réttnefni, þegar lengd þeirra óslitin er at-
huguð; alt frá íshafi að norðan til Caspíaliafs að sunnan.
Að þessumikla belti var nú Strogoff kominn, en eftirvar að
komast yfir þa*. En, eins og áður hefir verið sagt, valdi
hann viturlega, er hann kaus sér þessa leið fró Perm, því
einmitt hór er greiðastur vegur yfir fjöllin, enda aðal-þjóð-
vegur allra Asíu-kaupmanna. Hér voru þau ekki breiðari
en svo, að yfir þau mátti komast á einu dægri, ef ekkert
slys kom fyrir. En útlitið núnavar “slysalegt”—fjarlægar
þrumur voru órækur vottur um nálægan skúr. í loftinu var
líka svo mikið af rafmagni, að ómögulegt var það eyddist
nema með stórfeldum þrumum og stórviðri.
Aður en lagt var af stað, bjó Strogoffovo um, að storm-
urinn, ef til kæmi, næddi sem minnst á Livoniu-mærinni. í
stórviðri gat leðurhvelfingin fokið burt, en til þess að varna
því batt Strogoff liana niður með sterkum köðlum. Tvennar
dragóiar setti hánn í vagninn og kassana, sem bjólásarnir
léku í, lét hann troða fulla af heyi, til aðdraga sem mest úr
hristingnum á hinum grýtta og óslétta vegi fram undan.
Traustan auka-ás festi hann og milli fram- óg afturkluta
vagnsins, svo að hanu gæti ekki slitnað sundur, eins og teíga
stundum gerir. Það var því lítil hætta á að vagninn bilaði,
hverju sem rigndi. Að þessu öllu búnu settust þau Strogoff
og Nadía í vagninn aftur, og festi hann þá blæjur úr leðri
fyrir framan sætið, svo að vindur og regn næði sem minnst
til meyjarinnar.
Tvær stórar luktir vorn nú festar framan á vagninn, svo
hátt uppi, að þær köstuðu daufri birtu fram á brautina. Þó
voru þær ekki festar þar upp í þeim tilgangi, heldur í þeim
að varna þeim frá, er á vesturleið kynnu að vera, að reka
sig á liestana og vagninn.
Það var vei að öll þessi varkárni var viðhöfð.
“Jæja, þá erum við ferðbúin, Nadía”, sagði Strogoff, og
stóð ekki á svarinu hjá lienni.
“Þá skulum við halda af stað”, sagði hún.
Strogoff kallaði til ökumannsins, sem þegar smelti svip-
unni, og hestarnir þutu af stað á harða brokki upp fyrstu
brekkuna vestan í Uralfjöllum.
Klukkan var átta og var nærri myrkt orðið, þrátt fyrir
langan sólargang á þessu mælistigi. Eegnskýjabólstrar kaf-
þykkir huldu dagsijósið og héngu hreyfingarlausir í ioftinu.
því hvervetna var blæjalogn. Þó þau lneyfðust hvergi var
auðsætt að þau voru óðum að nalgast jörðina. Fet fyrir fet
færða þau sig niðuryfir og út yflr fjallatindana, eins og þau
vildu leita sér hælist niðri í dölunum á flótta undan hamfara
veðri á bak við þau langt úti í geiminum. Smámsaman, þó
engar þrumur heyrðust, var sem sumir bólstrarnir rofn-
uðu og gaus þá upp snöggvast glóbjartur, bleikgulur logi,
en dó óðara út jaftur. Hærra og hærra reis þjóðbrautin í
fjallahlíðunum, nær og nær þessum hnígandi skýjaklasa.
Ef þau rofnuðu ekki því fyrr og umhverfðust í regn, var
hætta á að þokan yrði of þykk til þess óhætt Væri að halda
áfram, því víða var bengiflug niður fra sléttri brautinni.
Þó Uralfjöllin séu mikilfenglegt fjallabelti og víða ill
yfirferðar, eru þau hvergi ýkja-há og víða gerlegt að búa til
vegi meðal þeirra. Þau eru óvíða hærri en fimm þúsund
fet yfir sjávarmál, og tré og hrís vex hátt upp eftir hlíðum
þeirra. “Eilífur snjór”, eða jökull, er þar ekki til. Fann-
irnar, er hinn grimmi Stberíu-vetur hefir i för með sér,
hjaðna fljótt og hverfa með öllu á vorin. Mannfjöldi mikill
sækir til fjallanna ásumrum, til að leitasér atvinnu við hin-
ar ýmsu mikilsverðu málmnámur, og eru því víða þauþorp
í fjöllunum, er Kússar í heild sinni nefna “gavody”. Eru
þau flest í grend við þjóðveginn og hann víðast hvargreið-
færorðinn. En þó greiðfært sé og auðvelt að rata í góðu
veðri og um bjartan dag, þá er sama leiðin full af hættuin og
torfærum, þe gar náttmyrkur er, þegar höfuðskepnurnar eiga
i orustum, og veikburða maðurer þar berskjaldaður.
Strogoff v ar það kunnugt frá fyrri tíð, að þrumuveður í
fjöllunum er hræðilegt, og það sem nú vofði yfir, gat orðið
i þeirra tölu, í tölu þcirra sem ferðamaðurinn óttast engu
síður en vetrarhríðárnar mannskæðu í Uralfjöllum. En það
var ekki enn farið að rígna. Strogoff opnaði því leðurblæj-
una framundan og horfði út um stund. Nadía horfði líka út,
á kynjamyndirnar, er ljósglampiun framleiddi meðfram
brautinni. En hún sat hreyfingarlaus í sætinu, þar sem
Strogoff hallaði sér út úr vagninum og athugaði loft og ský.
Loftið var hreyfingarlaust, ekki minsti vindblær enn. Það
var rétt eins og náttúran sjálf væri aðkafna—gæti ekki dreg-
ið andann fyrir loftþyngslunum. Þögnin var al-fullkomin,
hvað náttúruna snerti, en skröltið í hjólunum á brautinni,
frísið í hestunum og hófaskellir þeirra mynduðu uppihalds-
ann klið.
Það var ekki sýnilegt að nokkur lifandi skepna væri á
ferð i þessum þröngu fjallaskörðum. Enginn maður akandi,
ríðandi, eða gangandi, hafði mætt þeim Strogoff. Það sást
hvergi grilla í viðarkolabrennu í skóginum og ekki ljóstýru í
glugga nokkurs námumannskofans. Alt var myrkt og hljótt.
Þegar þannig var ástatt hefði verið afsakandi þó Strogoff
hefði leitað sér skýlis og sezt um kyrt til þess dagur rann,
en hann var ekki á því, hafði enda ekkileyfi til þess, og svo
—þá vaknaði aftur sú hugsun—hvað í veröldiuni knúði
ferðamennina tvo á undan honum áfram, þegar úthtið var
þannig ? Strogoff hélt áfram og sat lengi þannig, að hann
hékk hálfur út úr vagninum.
Þegar klukkan var ellefu um kvöldið fóru eldingar að
fljúga um loftið í sifellu. Með köflum voru þær svo bjartar,
að hávaxin furutré sáust langt í burtu. Annan sprettinn
sást gínandi gjá og hamraflug rétt við hliðina á vagninum.
Smámsaman hrökklaðist vagninn til eins og alt ætlaði um
koll að keyra, og var þá að heyra • sem þrumur væru niður-
undan vagninum. Þegar þessar hviður komu, vissi Strogofl
að þau voru að hrökklast yfir óslétta bjálkabrú, sem kastað
er yfir hinar ægilegu gjár og gil í fjallshlíðinni, Þau voru að
nálgast hæsta fjallshrygginn á brautinni. Það var logn
enn, en hvinur mikill var nú i lofti og varð hærri og hærri
eftir þvísem vagninn nálgaðist fjahsröndiua. Yar þessi
hvinur svo mikill, að ökumaðurinn mátti hefja rödd sína í
hæstu nótur til þess hestarnir heyrðu til hans. Þeir voru
latir, eins og yfirbugaðir og gengust jafnt fyrir hrakyrðum
og kjassi ökumannsins. Sem máttþrota væru [hnutu þeir í
hverju spori.
“Hvað verður framorðið þegar við komumst upp á
hrygginn?” kallaði Strogoff til ökumannsins.
“Klukkan eitt, ef við komumst þangað nokkurntíma”,
svaraði ökumaður.
“Þetta er að líkum ekki fyrsta þrumuveðrið þitt í fjöh-
unum, vinur?”
“Nei, og guð gefi það verði ekki það seinasta !”
"Ertu liræddur?”
“Ekki er ég það, en ég-er á því enn, að þú hafir gert
rangt, að leggja á fjöllin í nótt”.
“Þó hafði ég gert enn meira rangt. ef ég hefði sezt
um kyrt”.
“Herðið ykkur, dúfurnar mínar”, sagði þá ökumaður,
Það var lians að hlýða, en ekki að þrátta.
í þessu heyrðist brestur mikill í lofti, fjarlægur í
fyrstu, en færðist nær með Ijóshraða. Björtu ljósi brá fyrir
og sá þá Strogoff hvar hávaxnar furur hringbognuðu fyrir
æðandi stormi. Um leið og ljósið dó út kom hræðilegur
þrumubrestur. Vindurinn var laus orðinn, en allur var
hann enn hið efra, meðal regnskýjanna. En hann var að
nálgast o^innan augnahliks kom brestur eftir brest, er sýndi
að stórvaxin skógartré voru að bresta ’og hrotna í ofveðrinu.
Á næsta augnabliki hljóp skriða af risa-trjám með braki og
brestum fram yfir brautina tvö hundruð fet fyrir framan
hestana og byltist þar fram af flugabjörgum.
Hestarnir stóðu agndofa. *
“Áfram, fallegu dúfurnar”, hrópaði ökumaðiyinn og
smelti svipunni.
“Sefur þú, systir?” spurði Strogoff og leitaði að hönd
hennar í myrkrinu.
“Nei, bróðir”.
“Vertu þá við öllu búin; bylurinn er að skella á”.
“Ég er viðbúin”.
Strogoff var að enda við að festa leðurblæjuna þegar
ósköpin dundu á.
Ökumaðurinn hljóp úr sætiuu og hljóp fram fyrir hest-
ana, því nú var hann, þeir og farþegjarnir í lífshættu.
Vagninn sat fastur fsveig á brautinni, sem bylurinn féll
eftir eins og stríður vatnsstraumur niður af fjallsröðinni.
Svo var vindurinn mikill, að ökumaðurinnjvarðað halda hest
unum, svo að þeir ekkj litu til hliðar undan veðrinu. Ef
vindurinn hefði náð á bóginn og hliðina á vagninum, hlaut
liann að hvolfast og byltast fram af björgunum. Hestarnir
voru að ærast af ótta. Þeir prjónuðu uppjfótunutn og hvað
sem ökumaðurinn sagði, voru þau að þokast undan veðrinu
niður hlíðina aftur. Hann kjassaði þá og kallaði þá allra
dýrðlinga nöfnum, og þeir gáfu sig ekkert að þvi. Svo skifti
hann þá um og jós þá smánar-nöfnum og samt hlýddu þeir
ekki. Hann hafði ekkert vald yfir þeim lengur. Þeir hrædd
ust þrumurnar og eldingarnar og þoldu ekki vecrið, hopuðu
því stöðugt undan og nær ognær gjárbarminum, jafnframt
því er þeir reyndu alvarlega að slita sig lausa. Strogoff sá
hvað um var að vera og henti sér út úr vagninum og fram
fyrir hestana. Var honum þá gagn að kröftunum, enda
beitti hann þeim, og að lyktum tókzt hönum líka að stöðva
þá og vagninn.
Bylurinn var komínn á hæsta stig. í brekkunni fyrir
ofan þá heyrðist skriðugangur ægilegur, er tré og grjót
hyltist fram. ‘ ‘Hér getum við ekki verið”, sagði Strogoff.
“Viðgetum livergi verið”, sagði ökumaðurinn, augsýni-
loga yfirbugaður af hræðslu. “Bylurinn fær okkur bráðlega
griðastað fyrir neðan liamrana. Það verður endirinn”.
“Hugsa þú um þennan hest, bleyða”, svaraði Strogoff
hastur. “Ég skal hugsa um liinn”.
í þessu skall á annar ógna-bylur svo snarpur, að Stro-
goff, eins og ökumaðurinn máttu kasta sér á hné og hendur
til þess að f júka ekki. í þessum stellingum héldu þeir af al-
efli íhestana, en þrátt fyrir öll átökin hopuðu þeir þumlung
Framhald.
í Fluttur í
# ............ §
I Ég hefi nýlega flutt skrautgripa og úrverzl-
# un mína á Norð-vestur #
# hornið á Main St. og Port. Avc. $
j
Um leið og ég flutti búð mína, keypti ég mikið #
af nýjum ágætum gull og silfurgripum, og einnig |
# byrgðir af allskonar ágætis úrum og klukkum, og 0
sel ég nú allar þessar vörur ódýrri en nokkrusinni |
0 áður. Komið og skoðið vörurnar. ^
T G. THOMAS, T
^ Manuf. Jeweller. ^
##########################
#
#
#
#
#
#
#
#
#
#
#
#
#
HLUTIR
sem eru í sjálfu sér vandaðir
og aldrei breytast nema til
batnaðar, verða óhjákvæmilega
viðurkendir að lokum.
Þetta er ástæðan fyrir að
selst svo mikið af
E. B. EDDY’S Eldspytum.
#
#
#
#
#
#
#
I
#
#
#
#
#
#########################*&
“ “ “ 'rr 'rT 7T *rT 'rr 'rr 'W 7T 'W *rr 'W “ “r TT “ 'rl' 'N* 'W TT
Látið ekki tælast.
Kaupið Elgin úr.
Af því Elgin-
úrin eru bezt
allra Amerík-
anskra úra og
standa sig bet
ur en ódýr
Svissnesk úr.,
Hiðmikla úra.
einveldi er nú
brotið á bak
aftur, og vér
fetum nú selt
! lg i n úr ó-
dýrra en áður
Verzlun vor
er hin elztai
gullstássverzl
un sem nú hef~
ir viðskifti við
yður, og vér
mælumst tily
að áður en þtr
pantið úr hjá
öðrum klippið
þér þessa aug-
lýsingu úr blaðinu og sendið oss, ásamt
nafni yðar og utanáskrift. Ef þér gerið
það, sendum vér yður frítt, til skoðmnar,
úr með 14 k. "Gold filled” umgerð fall-
ega skreyttri með útskurði (áreiðanlega
hin fallegasta umgerð sem boðin hefir
verið fyrir það verð), og með ekta Ei.uin
verki, gerðu af The Elgin N ationai.
Watch Co., sem gengur í mörgum
steinum og hefir allar nýustu umbætur:
dregið upp og fært með höldunni. Ef
þér viljið hafa úrið, þá getið þér borgað
express-agentinum, sem það verður sent
til, heildsöluverð vort á því, S9,50; ef
yður likar það ekki, þáborgið þér ekkert.
Þér leggið ekkert í hættu. 20 ára nkrifleg
ábyrgð tylgir hverju úri. Ef 50 cts. auk
úrverðsins eru send með pöntuninni.geta
menn fengið S3.00 gullplataða festi, eða
ef þér sendið $9.50 fyrir úrið, fáið þér
festina frítt. Pantið þessi úr og sann-
færist. Segið hvort þór viljið karlmans
eða kvenmans-úr.
FRITT ! — Ef þér kaupið eða fáið
kunningja yðar til að kaupa 6 úr, fáið
þér eitt frítt. Það má græða á þessum
úrum; ýmsir selja þau fyrir $25 til $40.
-EED STAB. WATCH CO. Dept.
(Löggilt.)
19-1 E. Van Buren St., - - Chicago, Iil.
orthern Pacific
RAILROAD
TIME CAKD.—Taking effect Sunday
Dec. 16. 1894.
w.
mjöl, gripafóður og eldivið
131 Higgin Street ------
-pTTy*-] •*. sem sannað getur að
iy i íi tJJs.is.eru hann ^ ekki ó dýr
selji (
ari vörur, eftir gæðum, en nokkur annar í þessum bæ.
!
L
^ ^ ^ » m m m m m m t ■ ■ m m
Wateriown Marble & Granite IVorks. J
Selur marmara og granit minnisvarða, bautasteina, járngirðingar,
blómpotta, Etc.,
Legsteinarnir kostaji$12,00 til $300,00. Fjögra — fimm feta háir
legsteinar kosta $50.00 til $100,00, uppsettir í kyrkjugarðinum “af
umboðsmanni félagsins án aukagjads. Mismunandi verðj eftir stærð
og frágangi.
Aðal-umboðsmaður félagsins er
ISL. V. LEIFUR,
Glasston, N. Dak.
Dominion of Canada.
AWsjariir okeyPis fyrir milionir manna.
200,000,000 ekra
í hveti og beitilandi í Manitoba og Vestr-territóríunum i Canada ókeypisfyrir
landnema. Djúpr og frábærlegafrjósamr jarðvegr, nægð af vatni og skógi, og
meginhlutinn nálægt járnbrautum. Afrakstr hveitis af ekrunni 20 bushel, ef
vel er umbúið. ‘
I inu frjósama belti
í Rauðárdalnum, Saskatchewan-dalnum, Peace River-dalnum og umhverfis-
liggjandi sléttlendi eru feikna-miklir flákar af ágætasta akrlendi, engi og beiti-
landi—innvíðáttumesti fláki í heimi af líttbygðu landi.
Málmnámaland.
Gull, silfi, járn, kopar, salt, steinolía o. s. frv. Ómœldir flákar af kolanáma-
landl; eldiviðr því tryggrum allan aldr.
Járnbraut frá hafi til hafs.
Canada-Kyrrahafs-jámbrautin í sambandi við Grand Trunk og Inter-Colonial-
brautirnar mynda óslitna jámbraut frá öllum hafnstöðum við Atlanzhaf í Ca-
nada til Kyrrahafs. Sú brautliggrum miðhlut frjósama beltisins eftir því endi-
löngu og um hina hrikálegu, tignarlegu fjallaklasa, norðr og ver n
og um in nafnfrægu Klettaljöll Vestrheims.
Heilnœmt loftslag.
Loftslagið í Manitoba og Norðvestrlandinu er viðikent ið heilnœmasta í Ame-
ríku. Hreinviðri og þurviðri vetr o g sumar: vetrinn kaldr, en bjartr og stað-
viðrasamr; aldrei þokaog súld og aldrei fellibyljir, eins og sunnar í landinu.
Sambandsstjórnin í Canada
gefr hverjum karlmanni yfir 18 ára gömlum og hveTjum kvennmanni, sem heflr
fyrir familíu að sjá,
160 ekrur af Inndi
alveg ókeypis. Hinir einu skilmálar eru, að landnemi búi á landinu og yrk
það. A þann hatt gefst hverjum manni kostr á að verða eigandi sinnar ábýlis
jarðar og sjálfetæðr í efnalegu tilliti.
íslenzkar uýlendur
í Manitoba og canadiska Norðvestrlandinu eru nú þegar stofnaðar í 6.stöð m
Þeirra stœrst er NÝJA ÍSLAND, liggjandi 45—80 mílur norðr frá Winnipeg’á
vestrströnd Winnipeg-vatns. Vestr frá Nýja íslandi, í 30—25 mílna fjarlægð
er aLFTAVATNS-NÝLENDAN. í báðum þessum nýlendum erimikíð af ó-
numdu landi, og báðar þessar nýlendr liggja nær höfuðstað fylkisins, en nokkr
hinna. ARGYLE-NYLENDAN er 110 mílur suðvestr frá Winnipeg; ÞING-
VALLA-NÝLENDAN, 260mílur norðvestr frá Winnipeg; QU’APPELLE-NÝ-
LENDAN um 20 mílur snðr frá Þingvalla-nýlendu, og ÁLBERTA-NÝLEND-
AN um 70 mílur norðr frá Calgarv, en um 900 mílur vestr frá Winnipeg. í
síðasttöldum 3 nýlendunum er mikið af óbygðu, ágætu akr- ogbeitilandi.
Frekari upplýsingar í þessu efni getr hver sem vill fengið með því. að
skrifa um það:
Commissionei’ of Dominion I.aiuls.
Eða 33. L. Baldwinson, ísl. umboðsm.
Winnipeg - - - . , Canada.
MAIN LINE.
North B’und Soouth Bund
~ 3 H W‘3 — q STATION8. rfJÞ wa •3° •#3 Cð
Freigh 153. r cí O P-( <s§ o •ss Þ rH
1.20p| 3.15p .. Winnipeg.. 12.15 þ 5.30*
1.05p 3.03p ♦Portage Junc 12.27p 5.47*
12.42p 2.50p * St.Norbert.. 12.40p 6.07*
12.22p 2.38p *. .Cartier.... 12.52p 6.25*
11.54a 2.22p *. St. Agathe.. l.lOp 6.51*
11.31a 2.13p *Union Point. 1.17p 7.02a
11.07a 2.02p *Silver Plains 1.28p 7.19*
10.31a 1 40p .. .Morris.... 1.45P 7.45*
10.03a l.i2p .. .St. Jean... 1.58p 8.25»
9.23a 12.59p . .Letellier ... 2.17p 9.18*
8.00a 12.30p|.. Emerson .. 2.35p 10.15*
7.00a 12.20p . .Pembina. .. 2.50p 11.15*
ll.Oöp 8.35a Grand Forks.. 6.30p 8.25p
1.30p 4.55a .Wpg. Junc.. lO.lOp 1.25p
3.45p Duluth 7.25a
8.40p Minneapolis 6.45a
8.00p ...St. Paul... 7‘25
10.30p ... Chicago .. 9.85p
MORRIS-BRANDON BRANCH
East Bound
W. Bound.
STATIONS.
1.20p
7.50p
6,53p
5.49p
5.23p
4.39p
3.58p
3.14p
21 p
25 p
17 p
19p
2.5 7p
2.27p
1.57a
D.12a
10.37a
l0.13a
9.49a
9.39a
9.05a
8.28a
7.50a
3.15p\
1.30p
1.07p
12.42p
12.32p
12.14p
11.59a
11.38a
11.27a
11.09a
10.55a
10.40a
l0.30a
10.15a
lO.OOa
9.38a
9.21a
9.05a
8.58a
8.49a
8 35a
8.18a
8.00a
Winnipeg . ,|12.15p
1.50p
2.15p
2.41p
2.53p
3,10p
3.25p
3.48p
4.0lp
4.20p
4.36p
4.51p
ö.02p
5.18p
5.34p
5.57p
6.17p
6.34p
6.42p
6.53p
7.05p
7.25p
7.45p
... Morris ....
* Lowe Farm
*... Myrtle...
... Roland. .
* Rosebank..
... Miaml....
* Deerwood..
* Altamont..
.. Somerset...
*Swan Lake..
* Ind. Springs
♦Mariapolis ..
* Greenway ..
.. Baldur....
•Belmont....
*.. Hllton....
* . Ashdown..
Wawanesa..
* Elliotts
Ronnthwaite
♦Martinville..
Brandon...
West-bound passenger
Baldur for meals.
5.30p
8.00a
8.44a
9.31 a
9.50a
10.23a
10.54a
11.44a
12.10p
12.51p
1.22p
1.54p
2.18j
2.52p
3.26p
4 15p
4.53p
5.23p
5.47p
6.04p
ö.i7p
7.18p
8.00p
trains stop at
PORTAGE LA PRAIRE BRANCH.
W. Bound East Bound
Mixed Mlxed
No. 143 STATIONS. No. 144
Every Day Every Day
Except Except
Sunday. Sunday.
5.45 p.m. .. Winnipeg.. 11.15a.ni.
5.58 p.m *Port Junction 11 00 a.m.
6.14 p.m. *St. Charles.. iu.35 a.m.
6.19 p.m. * Headingly.. 10.28 a.m.
6.42 p.m. * W'hite Plains 10.05 a.m.
7.00p.m. *Gr Pit Spur 9.42 a.m.
7.13p.m. *LaSaIleTank 9.34 a.m.
7.25 p.m. *.. Eustace.. 9.22 a.m.
7.47 a.m. *.. Oakville.. 9.00 a.m.
8.00 a.m. *. . .Curtis . . . 8.49 a.m.
8 30a.m. IPort.la Prairie 8.30 a.m.
Stations marked —*— have no agent
Freight must be prepaid.
Numbers 107 and 108 have through
Pullman Vestibuled DrawingRoom Sleep
ing Cars betWeen Winnipeg, St. Paul and
Minneapolis.- Also Palace Dining Cars
Close connection at Chicago with easteru
lines. Connection at Winnipeg Junction
with trains to and from the Pacific coats
For rates and full information con-
cerning connection with other Hnes etc.
apply to any agent of the compnny.’or ’
CHAS. S. FEE. H. SWINFORD.
G.P.&.T.A., St.Paul. G -n Agt. Wpg
H. J BELCH, Ticket A-ent.
486 Maia Str., Winnipeg,