Heimskringla - 10.01.1896, Blaðsíða 2

2
HEIMSKRINGLA 10. JANÚAR 1896.
Heimskringla
PUBLISHED BY
The Heimskringla Prtg. k Publ. Co.
•• ••
Verð blaðsins í Canda og Bandar.:
S2 um árið [fyrirfram borgað]
Sent til íslands [fyrirfram borgað
af kaupendum bl. hér] $1.
••••
Uppsögn ógild að lögum netna
kaupandi sé skuldlaus við blaðið.
••••
Peningar sendist í P. O. Money
Order, liegistered Letter eða Ex-
press Money Order. Bankaávis-
anir á aðra banka en í Winnipeg
að eins teknar með afföllum.
• • ••
EGGERTJOHANNSSON
EDITOR.
EINAR OLAFSSON
BUSINESS MANAGER.
• • ••
Office :
Corner Ross Ave & Nena Str.
P O. Box 305.
íslenzku
þingmanna-efnin.
Pað er alglld regla hér í landi
hvervetna, að legg-ja aðal-áherzluna
á málefni, en ekki á mennina, sem
málefnið flytja, með öðrum orðum, að
ræða um málefnið, en ekki um per-
sónuna. Það er engu síður algild
regla alli-a heiðarlegra ílokksbiaða
og flokksmanna í þessu landi, þegar
þingkosningasókn stendur yflr, að.
varast, að svo miklu leyti sem mögu-
legt er, að segja eitt einasta stygðar-
yrði um andvígismanninn, til þess
að þurfa ekki, að kosningahitanum
afstöðnum, að skammast sín fyrir of-
töluð orð og ódrengskap.
Það er gamalt íslenzkt viðkvæði,
að eftirleikurinn sé óvandur. Vér
minnumst þess hvað Digberg og að
standendur þess sðgðu um Mr. Bald-
winson sumarið 1892, þegar það og
þeir tæidu landsmenn sína í Nýja-
íslandi til að kjósa hérlendan ónytj-
ung, að maður ekki segi óþokka, í
staðinn fyrir mikilsverðan iandsmann
sinn, suma með fagurgala og með
loforðum sem reyndust eintóm svik,
aðra með hótunum og ofbeldi, sem
bótalaust mundi ekki liðið í liérlend-
um kjördæmum. Þrátt fyrir það,
þrátt fyrir undangenginn ósóma
Ltigbergs og þess aðstandenda í þessu
efni, höfðum vér ásett oss að sneiða
algerlega hjá persónulegri árás í
einni eða annari mynd í þessari sókn.
í því skyni að steyta ekki á
þessum skerjum, ásettum vér oss að
minnast alls ekki á íslenzku þing-
matmaefnin fyrri en vér nú gerum, í
seinasta blaðinu, sem út kemur fyrir
kosningadag. Vér töldum sem sé
sjálfsagt, og teljum það enn, að í St.
Andrews kjördæmi sé ekki til einn
einasti íslenzkur kjósandi, sem ekki
er meira og minna kunnugnr báðum
sækjendum, Knldwin I.. Bliild-
winnon og Sigtrygjji Jonns-
son. Vér ætluðum enda, og vér
ætlum það enn, að í kjördæminu si:
ekki til einn íslenzkur kjósandi, sem
ekki hefir nokkuð greinilega hug-
mynd um framkomu beggja þessara
manua í sinni opinberu stöðu. Að
þessu leytinu álitum vér og álítum
enn, æflferii beggja manna svo kunn-
an öllum kjósendum, að alveg sé ó-
þarft, enda málefninu gersamlega ó-
viðkomandi, að rekja æfiferil beggja,
að lasta annan og óvirða, en hlaða
velgjulegu og óverðskulduðu loíi á
hinn.
En það er hægra sagt en gert,
að halda sér fast við málefnið, en
sneiða hjá persónum, þegar íslenzk
óhamingja knýr mann til að eiga
póiitiskan, eða það sem á að vera
pólitiskan, höggstað við vestur-ís-
lenzkt Lögberg “nærri ritstjóralaust.”
í stað þess að fræða menn í einu ein-
asta atriði uin gerðir Greenwa-stjórn-
arinnar á síðastl. 3^, ári, flytur það
orðmarga, en efnislausa dellu, gerða
að jöfnum hlutföllum af hugsunar-
villum, lokleysum og skömmum, sem
á að heita svar upp á grein vora í
Hkr. með fyrirsögninni': “Þingrofog
kosningar,” álas um B. L. Baldwin-
son, skammir um sambandsstjórn
Canada, og svo velgjulegt lof uin S.
Jónasson, að enda meðhaldsmenn
hans lirópa: “Passleg pilsa er bezt.”
Vér gætum máske fyrirhafnar-
lítið og án þess í nokkru að draga úr
þeim sannleika, að Sigtr. Jónasson
er duglegur maður í sinni röð, svar-
að lofræðunni 1 liiglærgi þannig lið
fyrir lið, að álitið á manninum yrði
öðruvísi, en ofaná verður í Löglærgi.
En þess gerist ekki þörf, því, eins og
Lögberg svo heppilega að orði kemst,
er hann þó ef til vill hver<ji í(eins vel
þektur eins og einmitt í Nýja-íslandi
Vér gætum sýnt, að dugnaður í vissa
átt er ekki einhlýtur, gætum bent á,
að Eggert Gunnarsson var dugnaðar-
maður í sinni röð, ekki síður en Sig-
tryggur Jónasson, en að sá dugnaður
Eggerts Gunnarssonar var þó aldrei
viðurkendur sem einn af ómissandi
hæfileikum alþingismanns á íslandi.
Vér gætum máske sýnt, að á meðan
Sigtryggur Jónasson var “factotum
Jóns heitins Taylors, “leið” hann
meira sœtt en súrt í Nýja-íslandi og
í því sambandi gætum vér framsett
ýmsar spurningar áhrærandi stjórnar-
lánið, meðferð þess, bókhald vfir það,
innheimtu þess frá þeim, sem burt
fluttu, skil á því fé sem innheimtist
m. m. Vér gætum máske sýnt, að
öll hans fyrirtæki hefðu, eins og
“Framfari,” orðið skammlíf og þeim
til tjóns, sem lögðu peninga sína f
þau. Vér gætum bent á, að það er
ekki einu sinni “hálfsögð saga” þar
sem skýrt er frá áliti Jóns ritstj. Ól-
afssonar á honum (enda öll tilfærð
lýsing haus á manninum fremur til
að sýna fífldirfsku en forsjálni), á
meðan Iaigberg ekki flytur lýsingu
Jóns Ólafssonar um Sigtrygg, eftir
að þeir kyntust betur.*
Á alt þetta gætum vér minst
auk annars fleira, svo sem heimferð-
anna til íslands upp á kostnað al-
mennings í Manitoba og ferða hans
til Nýja-íslands til að “smala rollun-
um sínum,” en vér viljum hvorki
evða tíma til að tína slíkt saman, né
rúmi til að prenta það. Vér erum
fúsir til, eins og hérlendir menn
segja, að láta hið umliðna vera um-
liðið, sí'-rstaklega þegar (eins og Lög-
berg játar) að maðurinn er ef til vill
hvergi eins vel þektur eins og í N-Isl.
Það væri þess vegna, þó vér vildum
ljá oss til þess,' að bera í bakkafull-
ann lækmn að fara að ryfja upp fyrir
Ný-íslendingum feril hans, að því
er snertir afskifti hans af þeirra mál-
um síðan 1875. Auk þessa höfðum
vér, sem sagt, ásett oss að sneiða sem
*) Fylgjandi ríma sýnir ljósast,
hvaða stakkaskiftum álitið tók við
kynninguna. Án þessarar rímu er
ekki álit Jóns ritstj. Ólafssonar á
Sigtryggi Jónassyni fullkomið, og
því setjum vér hana hér til árétting-
ar því, er Lögberg segir:
OFURLÍTIL UPPBOÐS-RÍMA.
Motto :
h'y rtstn, antuið, þriðja sinn:
Hýður nokkur betur *
Orðtak uppboðshaldara.
SÍKtryggur í sérhverja’ átt
sendir boðskaps-letur,
SHnnfærin«ar sinnar þrátt
Segist bera merkið hátt,
það er að segja’ — unz einhver býður
betur.
Atkvæöin hjá íslending
öll til fjár hann metur :
sérhvers þeirra sannfæring
segist ráða’, og uppboðs-þing
setur ’ann: „Piltar, býður nokkur
betur ?“
,,Kjafteinninn“ nam krunka’ á skjá,
kom til Ross í vetur:
„Þér skal fylgi Lööberg ljá,
látirðu það í svanginn fá
þúsund dollars. — Býður nokkur betur?”
„Svo hefir marga svikið þú,“
svörin Ross þá hvetnr,
,,að á því festir engin ti ú,
að íslendinga te.vmir þú.
Farðu’ í r...! Ég býð þér ekki betur.“
Labbaði’ af stað til Liberals'
lotið ,,kjafteins"-tetur,
liðlega við þá leitar tals :
„Með LöGberg kem ég hér til sals :
tvö _ þ,-jú hundruð? Býður nokkur
betur ?“
„Áður LöGberg eigum vér,“
arizað Millan getur;
„en ef þú norðor fyrir oss fer,
færðu handa sjálfum þér
litla sleikju.— Býður þór nokkur betur?"
“Leitt er, hversu litla trú
á Lögberg þjóðin setur.
Á uppboðs-þingi er það nú
ekki’ á borð við gamalkú. —
Fyr-ta’ og annað! Býður nokkur betur?
„Alt er mitt til einskis staul,
enginn neitt oss metur.*1
Klýjan, ropi’ og garna-gaul
garmsins kæfði sultar-raul.
En síðast heyrðist: „Býður enginn
betur?“
mest hjá mönnunum sjálfum, en verja
þeim mun meira rúmi til að ræða um
málefnin, sem fyrir kjósendunum
liggja. Að vér höfum að nokkru
leyti neyðst til að víkja af þeirri
stefnu, er Lógbergi að þakka.
“Þingmanns hæfileika álítum vér
ekki að Mr. Baldwinson hafi mikla”,
segir Lögberg. Sé það hinn aug-
lýsti ritstj blaðsins, sem þetta segir,
þá verður vitnishurðurinn lítilsvirði,
því “það er lakur kaupmaður sem
lastar sína vöru”. Svo má og með
sanni segja að þá hafi skoðun hans á
Mr. Baldwinson tekið miklum breyt-
ingum á síðastl. árum. Hafi sá mað-
ur aftur á móti skrifað þetta, sem ó-
tilkvaddur viðurkennir að Lögberg
sé “nærri ritstjóralaust”, þá hefir
dómurinn vitanlega alveg sömu þýð-
ingu. Sé það sönnun fyrir skorti á
þingmanns hæfileikum, að hafa stað-
ið prýðilega í stöðu sinni, að hafa á-
unnið sér hylli alþýðu og undireins
hrós húsbændanna; sé það sönnun
fyrir skorti á liæfileikum að hafa far-
ið ráðvandlega með það pund sem
honum var á hendur falið og aldrei
ásælst annara eignir; sé það sönnun
fyrir skorti á hæfileikum að koma
fram sem kurteis maður í ræðu og
riti, en halda þóöllusínu með sæmd.
Sé þetta sönnun fyrir skorti á hæfl-
leikum til að mæta sem fulltrúi á
þingi, þá skulum vér viðurkenna að
Mr. Baldwinson hafl miklu minni
hæfileika til þingmensku en Sigtr.
Jónasson. En á meðan öllu er ekki
snúið svo öfugt við, að óhóf allskon-
ar og ofsi þyki einu kostir lýðfulltrú-
ans viðurkennum vér það ekki.
Ef Lögbeigi er að trúa, þá er
mestur hæfileikaskortur Baldwinsons
fólginn í því, ^ð hann hefir ekkí
svallað rneð fé hins opinbera. I aug-
um meðal Greenwayinga er, það má-
ské blettur á manni, en í augum
gjaldendanna er það alt annað en ó-
kostur. Getur nokkur kjósandi f St.
Andrews gert sér grein fyrir hvaða
gagn hann hafði af því þó Lögberg-
ingar á næst síðasta fjárhagsári (’94)
útveguðu sér úr fjárhirzlu hins opin-
bera yfir $5000 og skiftu bróðurlega
milli Lögbergs ($1453), Sigtr. Jónas-
sonar (1580), M. Paulsons ($1598.64)
og S. Christophersons (697,76). Eða
höfðu þeir gagn af því þó þetr Jos,
Polson og W. II. Paulson fengju sam
tals $529,25 fyrir að “settla” þá 135
íslendinga, sem komu til landsins
1894?. Á milli þessara 6 hluthafa
skiftust $5,858.65 af fé almennings
árið 1894. Að hverjuleyti er fylkið
betur statt eftir en áður ? Hefði Ný-
íslendingum liðið nokkuð betur þó
Mr. Baldwinson hefði útvegað ein-
hverjum vinum sínum aðra eins upp-
hæð án alls tilverknaðar? Það er
ný kenning alveg ef þetta er að með
höndla opinbera eign á hagkvæman
hátt. En þessar heiðarlegu upphæð-
ir eru þær einu, sem Lögbergingar
geta státað af að hafa útvegað sér og
löndum sínum. Því tæpast hafa þeir
kjark til að eigna sér útvegun fjarins
í brautagerð í bygðum fslendinga og
þvi síður stöðu Andrew Freemans,
sem W. F. Luxton útvegaði honum'
Það má vera og þeim er þá heldur
ekki of gott að tileinka sér útvegun á
$200 launum á ári í 4 ár fyrir Guðna
Thorsteinson á Gimli. Málaferli Ný
Islendinga til þessa dags sýna, að
þeim nægja réttir og sléttir launa-
lausir friðdómarar. Þeim $800 sem
Mr. Thorsteinson fær, er þessvegna
kastað á glæður. Telji Lögberging-
ar þessi $200 árslaun, fyrir ekkert,
með, hafa þeir útvegað sér $6,058.65
af almenningsfé á einu ári. Vér er-
um sannfærðir um, að Mr. Baldwin-
son mundi ekki státa af öðru eins og
vér efurnst ekki um að margui’ Ný- j
íslendingur mun hng'sa sein svo, að
mikið hef'ði mátt bæta veginn um
ný lenduna fyrir þó ekki va:ri nema
héiming þeirrar upphæðar.
Þannig er gefið að svara hverju
einu atriði í þessari dellu í “nærri
ritstjóralausa “Lögbergi.” En í stað
þess að eyða óþarfa rúmi til að elta
ólar við allan þann slysabálk, vild-
um vér biðja Ný-fslendinga að renna
augum yfir liðna tfmann og athuga
hverjir hafa betur fullnægt loforðum
sinum, Mr. Baldwinson eða Green-
wayingar. Hvemig t. d. reyndu3t
loforð Colcleughs sjálfs ? hvemig
gekk mönnum að fá hann og fylkis-
stjórnina til að liorga réttmætar
skuldir hans? Hvemig reyndust
loforð J. A. McDonnels og gæðinga
hans ? Ef oss minnir rétt voru ekk;
Iiðnir margir mánuðir frá kosningnu
um (1892) þegar fjöldamargir Ný ís-
lendingar viðurkendu með gremju
að Colcleugh hefði gabbað sig illi-
lega. Hafa þeir hinir sömu nokkra
líklega ástæðu til að ætla annað, en
að sama gabbið verði endurtekið nú?
Til að sannfæra sjálfa sig um það
þurfa þeir ekki annað en líta yfir lof-
orðasafn Greenwayinga á undan-
förnu hálfu fjórða ári og á breytni
þess flokks yfir höfuð, að því er Nýja
Island eitt snertir á því tímabili. Það
þarf ekki nema rétt að minna menn
á þetta. Það gera engir sig til lengd-
ar ánægða með ■eintóm loforð og þá
því síður með það, að sjá gerð óvænt
tilþrif við einhverskonar marklausar
umbætur nokkra daga eða vikutíma
á undan hverri kosningasókn, og síð-
an okki söguna meir. Að Greeuway-
ingar hafi boðið Ný íslendingum
þetta, er kunnugra en frá þurfi að
segja og með því athæfi sínu hafa
þeir gert héraðsmönnum öllum þá
skömm, er þeir að vændum hafa 6-
svikinn vilja til að reka af sór þegar
þægilegt tækifæri gefst. Og ef þeir
athuga loforð beggja flokka, þá get-
ur þeim ekki dulizt,að nú er tækifær-
ið lagt upp í hendumar á þeim.
Vér vonum fastlega að Ný-ís-
lendingar láti ekki Greenway draga
sig á tálar oftar, heldur vonum vér
að þeir standi fast fyrir og efni nú
heitin, sem þeir gerðu fyrir 3 árum
síðan, að kjosa B. L. Baldwinson þeg
ar tækifæri gæfist næst. Að þeir
voru dregnir á tálar 1892, það vita
og viðurkenna Ný-fslendingar. Þeir
muna líka hvsrjir þuð voru, sem þá
gengu lengst f þeim leik. Ef þeir
nú kannast við nokkum þeirra svik-
ara á ferðinni í atkvæðaleit, þá hljóta
þeir áreynslulítið að geta metið til
verðs loforðin öll, sem Greenwaying-
ar nú hafa á boðstólum. Og ef þá
eru nokkrir, sem á ný látasömu
mennina draga sig á tálar geta þeir
ekki með sanngirni kvartað, þegar
loforðin einu sinni enn reynast svik.
Ný-íslendingum ætti sannarlega að
vera Ijóst orðið, að kanína er kanína,
þó hún skifti um lit, að Hrappur er
ætíð Hrappur og Mörður Mörður.
Greenway-loforðin eru alt af þau
sömu, hver sem ber þau fram. Því
auðþektari eru þau þá, þegar sömu
menn bera þau fram á einu kjörþingi
eftir annað, og þá þeim mun minni á-
stæða til að þau blekki nokkurn
mann nema einu sinni.
Það sem Ný-íslendingar eins og
aðrir þurfa að athuga er það, að ofsi
og óhóf í hvaða mynd sem er, er
Iangt frá því að vera eftirsóknarverð
ir eiginleikar hjá þingmannsefni.
Mr. Baldwinson hefir ekki þessa e g-
inleika, cn hann hefir gert sér að
reglu að lofa því einu, sem hann get-
ur efnt. Um það geta fjölda margir
Ný-fslendingar borið af eigin reynd.
Mann, sem þannig hefir reynzt þeim,
vonum vér að þeir sjái sæmd sína og
hag sinn i að senda á fylkisþyngið,
sem fulltrúa sinn.
Yandræða-della,
í tvennu lagi er það, sem birtist i síðasta
Lögb. með fyrirsögnninni : “Kringlótt
röksemdaleiðsla”, og “H.kringla um
fylkiskosningarnar”, og er helzt ekki
svara verð. Það sém ekki er blátt á-
fram ósannindi, er bara—della. Hvað
snertir spurningarnar um það, hvorir
muni leiðtogar andvígismanna Green-
ways, þá er það nokkuð, sem all-flestir
stautfærir menn í fylkinu vita—hverjir
þeir eru nú. Sé ritarinn aftur á móti
að grafast í kringum það hverjir taki
viðað Grpenwav föllnum, þá er það lík-
It-g.i éi-aðið enn, en-það eitt er víst, að
ritarinn má vera rólegur og neyta
svefns Oi, rnatar. Það er vandræða-
laust að finua jafningja Thomas Green-
ways. Hvað snertir spurningarnar um
stefnn andstæðingaflokksins.f þá er ó-
hætt að segja, að hún er engu síður
greinil' g on var stefna Greenways um
árið, ev hann náði völdum. En hvað
ætlar svo ritari þessi, hvað ætlar Lögb.
aðger i? Það viðurkennir að Laurier
vilji fa sérskylda skóla í Manitoba. En
svo taint er þvi að segja ósatt, að það
iná til a ‘ biegða ósannindunum fyrir
sig, er þ'.ð Heg r það enga nýja frétt-
E i sleppu’ii því. Spurningin er þetta :
E L"gbe. g v ðbúið að ganga til víga
n eð Laurie," i komandi sambandsþings-
kosningum, vitandi, af ræðum hans og
fylgismai.na haus í Montreal-kjördæm
rinitn t oiraur, að umbótalög fyrir kaþ-
ólíka í Mauitoba eru sjálfsögð að koma?
Bryggju-sannleiki
Lögbergs.
Enn einu sinni fer Lögberg að bisa
með bryggjumál Ný-íslendinga, og fer
því sem fyrrum, að það segir bara hálf-
an sannleikann. Það staðhæfir, að
bryggju hafi fyrir löngu verið lofað á
Gimli, í kauptúninu sem ber það nafn.
Þetta er nokkuð, sem því líklega gengi
erfitt að sanna, eins og svo margt ann-
að, ef nokkur nenti að krefja það tíl
sagna, nema það hafi verið á dögum
Sigtryggs keisara “matarilla” ogstjórn-
arárum McKenzie og “Liberala.” Sé
þar á móti átt við seinni ára loforð,
getur líklega en^inn sannað að bryggja
hafi verið lofuð í kauptúninu Gimli, þó
auðvelt sé að sanna að henni hafi verið
lofað að Gimli. Hvernig þessu er varið
er augljóst þogar athugað er, að í dag-
legu tali meðal hérlendra manna þýðir
Gimli nokkurnveginn undantekningar-
laust Gimli-sveit alla. Sé talað um
kauptúnið ( imli, er það vanalega, ef
ekki undantekningarlaust æfinlega Vil-
l ge of Gimli. Þetta er nokkuð sem allir
vita og fyrir þessari skýringu eyðist
þessi endalausa bryggju-tugga í Lög-
bergi. En hvar eru svo $2,000. sem
Colcleugh lofaði til bryggju á Gimli,
sumarið 1802? Hafa einnig þau loforð
Greenwayinga reynst svik ?
Seinna helmingi þessarar greinar
dettur oss ekki í hug að svara. Hann
er of svívirðilega dónalegur til þess. Að
eins skulum vér láta það álit vort í ljósi
að svivirðingin, sem þessi slysfengni rit-
ari, þannig reynir að festa á herðum
Ný-íslendTnga, festist á lionum sjálfum
fyrri en hann varir, og reynist skaðræði
þeim manni, sem hann í cinfeldni sinni
ímyndar sér að hann hjálpi með þessari
viðurstygð.
Ekki að hóta!
Þegar hinir þjóðræknu Lögberging
ar árið 1892 bezt og mest véluðu og
tældu Ný-íslendinga, þegar þeir, upp-
blásnir eins og þeir /eru af íslenzkri
þjóðrækni, með einhverjum ráðum
fongu meir en helraing Ný-íslendinga
til að hafna landsmanni sínum, en kjósa
annaðeins siðferðisíig efna-fiak eins og
F. W. Colcleugh, þá var það ein þeirra
ólöglega aðferð, að hrœða fáráðlinga,
sem þeir vissu að lítið þektu í lögum
landsins. Einum var hótað óvægilegri
hefnd siðarmeir, ef hann ekki kysi Col-
cleugh, og öðrum að hann skyldi ekki
fá að kjósa nema hann bindi sig til að
kjósa Colcleugh. Þetta, að hræða menn
með atkvæðismissi, er eitt þrælstakið,
sem umrenningar Greenway’s taka að-
komna menn, sem kjósa í fyrsta skifti.
Þetta kann að virðast ósennileg saga,
en það eru til þeir íslendingar, sem geta
borið um að hún er sönn. Galdurinn er
líka ofur-einfaldur. Það fær enginn að
kjósa í fyrsta skifti nema hann hafi
borgara-bróf og Greenwayingar sumir,
sem unnið hafa að atkvæða-smölun,
hafa hagnýtt þetta fyrir syipu eða á-
nauðarok, hafii þeir komist að því hjá
kjósendanum, að hann mundi máske
verða þeim andvígur. Þeir hafa haft
borgara bréfiö í vasanum og þá var
hægurinn hjá, ef maðurinn var lítil-
sigldur, og ófróður um lög landsins, að
hóta honum að halda því og síðan banna
honum að kjósa, ef hann ekki bindi sig
til að “vera með.”
Þetta var leikið í Nýja-íslandi 1892
og það verður eins víst leikið enn.
Þessvegna er áriðandi að allir gæti þess,
að hótanir allar, í hvaða mynd sem eru,
e.ru óleyfilegar. Að vinna atkvæði með
hótunum e.r yleepur ekki síður en það er
glæpur að bjóða eða þiggja peninga eða
peningavirði, eða riokkur hlunnindi.
Þeir, sem vinna fyrir Mr. Baldwin-
son í Nýja-íslandi, eða annarsstaðar
meðal íslendinga í St. Andrews, hafa
reynsluna í þessu efni fyrir sér síðan
1892. Þessvegna er vonandi að þeir láti
ekki hjá líða í þetta skifti að minna
menn sína á það og það alvarlega, að
hótanir allar eru brot á móti kosninga-
lögunum, er glæpur sem rækileaa verð-
ur hegnt, ef sannanir fást. Neiti ein-
hver að láta borgarabréf nf hendi, nema
loforð sé gefið um leið. ber þeim, serri
borgarabrófið á. að ftsla í mtnni ser:
Nafn þess, sem heldur bréfinu, dag viku
og mánaðar, stund dags og stað, og sjá
svo hvað gerist siðar. Það er áríðandi
að gera þeim öllnm þetta skiljanlegt.
sem mega sín lítið og sem ekki hafa
hugmynd um ákvæði laganna. Verði
það ekki gert rækilega má óttast að nú
eins og seinast verði einhver góður
Greenwayingur til að hræða kjark 'úr
einum og einum manni, á elleftu stund.
Annað sem vinnumenn Mr. Bald-
winsons verða að hafa gætur á er það,
að kjörstjóri hafi engin afskifti af póli-
tiskum malum, eftir að hann hefir tek-
izt kjörstjórn a hendur. Hann er óhæf
ur kjörstjóri og hegningarverður fyrir
lagahrot, ef hann gerir minstu tilraun
til að hafa áhrif á nokkurn kjósenda,
eftir að kunnugt er orðið að hann er
skipaður kjörstjóri. Þac) er siðferðisleg
skylda allra kjósenda að hafa strangt
eftirlit með þeim kjörstjórum, sein þekt
ir eru að fUkksofstæki og sem kæra sig
kollottan pó vaði á súðum.
Vér segjum ekki að nokkur af kjör-
stjórum í St. Andrews komi þannig
fram, en grunur vor er það, að til séu
þeir íslendirigar í kjördæminu, sem
gætu borið um að kjörstjórar hafa haft
afskifti af fiokksmálum ogreynt að hafa
áhrif á kjósendur. Þess vegna er áríð-
andi að hvei og einn hafi, það hugfast,
aðþau afskifli eru óleyfileg. Sú al-
menna þekking á málinu ætti að vera
einhlit lækning fyrir partiska og ófyrir-
leitna kjörstjóra. Undir engum kring-
umstæðum skaðar það nokkurn að hafa
hugmynd um ákvæði laganna.
Krjúpid, biðjið!
Það gægist ótvíræðilega fram
gamla Ný-íslenzka kenningin : Ef þið
viljið hafa nokkuð, megið þið ekki gera
Greenway neitt á móti, — í greininni
‘Ný-íslendingsins-” í síðasta Lögbergi,
Hann skorar á héraðs-bræður sína að
vera ekki þeir óvitar, að kjósa B. L.
Baldwinson ! Þeir fái þá engan styrk,
engar umbætur, enda máskó engin lof-
orð! Þetta er gamla dulan, sem hengd
er upp á stöng, þó ekki þurfi að kjósa
nema sveitarráðsmann, en hún er nú
orðin svo slitin og götótt, að allur þorri
Ný-Islend’inga virðir hana einskis, enda
timi til koininn. í þessu sambandi er
að eins eins atrði athugavert. Hann
segir að Greenwaystjórnin séeinastjórn
in (líklega fylkisstjórnin). sem nokkuð
hafi gert til umbóta í nýlendunni. Við
hverju gátu nýlendumenn búizt? Gátu
þeir béiizt við miklum fjárframlögum
til umhóla á meðan þeir ekki höfðu
stofnsett sveitarstjórn ? Hvað lengi
hafði Gimlisveitarstjórnin verið til þeg-
ar Greenway tók við stjórn fylkisins ?
Hún er ekki öllu þykkari en hýalin þessi
ástæða, ef menn að eiös líta í kringum
sig.
W. H. Ward.
Nœrri
olwknandi.
Ákafur hósti. Engin hvild dag eða nótt.
Læknarnir gefast upp.
Lífinu bjargað
Með því að brúka
CHERRY
RKCTORAL.
“Fyrir nokkrum áruin fékk ég á-
kaflega slæmt kvef með injög slæmuin
hósta, svo að cg hafði engan frið dag
eða nótt. Þegar læknarnir voru búnir
að gera alt við mig sem þeir gútu.sögðu
þeir að ég væri ólæknandi og hættu við
mig alveg. Kunningi minn. sem hafði
heyrt getið uin kmigumstæður mfnar,
sendi mór flösku af A.vers Cherr.v Pec-
toral, sem óg fór |ieg:ir að brúka, og
sem þegar frá byi jun gerði mór mikið
gott. Þegar ég var búinn með úr flösk-
unni var ég orðinn alKeill. Eg heti ald-
rei haft mikinn hósta síðan og hefi þá
skoðun. að Ayer’s Cliei ry Pectoral hafi
lækneð mig. — W H. vard, 8 Quimby
Ave., Lowell, Mass.
Ayer’s CíiesT Pectoral
Hœstu verdlaun a heims-
syningunni.
Agers Pills hið bestn hreinsunarmeða