Heimskringla - 14.05.1896, Síða 2

HEIMSKRINGLA 14 MAI. 1896.
AD HÆTTA
VIÐ
5MAKAUPA=VERZLUN.
í>ess vegna er þaö að vér seljum með því verði sem hér á eftir er auglýst.
Komið og lítið á vörurnar. Munið þið þá sannfærast um að engin þvilík boð
hafa áður verið boðin í Winnipeg.
Undirskirtur, 40c. virði á 25c
Alklæðnaður karla á $2.75
Karlmannavesti á 95c.
Diengjafatnaður á $2.35
Karlmannabuxur á $2.50
Skirtur, 75c. virði, á 40c.
Karlinannabuxur á 75c.
Drengjabuxur á 35c.
Sokkar 5c. parið
Drengjafatnaður á 95c.
Skirtur á 25c.
Karlmannabuxur á $1.45
Karlmannafatnaður á $3.45
Flókahattar á 80c.
Karlmannafatnaðir á $G.75
Axlabönd á lOc. parið
Karlmannavesti á 75c.
Dollars hálstau á 35c.
Karlmannafatnaður á $9.75
Regnhlífar á 50c.
Flannelette vesti fyrir drengi
á 35c,
25c. kragar á 12c.
15c. kragar á lOe.
Drengjafatnaðir á $1.75
50c. Manséttur á 20c.
Karlmannafatnaðir á $4.75
$2 hattar á $1.00
Drengjavesti á 25c.
Karlmannabuxur á 95c.
“Golf’-húfur á 25c.
49c. axlabönd á 25c.
Karlmannafatnaðir á $8.75
Regnkápiu’ úr ullardúk, $3.95
Drengjafatnaðir á $1.45
50c. hálstau á 25c.
Drengjafatnaðir á 85c.
Harðir hattar á 25c.
Drengjahúfur á 15c.
Hálstau á lOc.
Ekkert undanþegið. — Alt verður að fara.
Dragið ekki að koma. — Komið strax. — Komið oft.
WALSH’S ClOtlíOl Hiib.
515 og 517 Main St. Gegnt City Hall.
Tupper - Macdonafcí.
[Pramhald. frá I. bls.J
raunum að tengja alt veldi Breta nén-
ari viðskiftaböndum. Sem ásteeðu fyrir
smávaxandi skoðanabreyting á Eng-
landi í þessu efni, taldi hann meðal ann-
ars það, að skýrshír sýndu, að utfluttur
verkstæðisvarningur frá Bretlandseyj-
um hefði rýrnað svo nemur nærri 210
milj. dollars á 20 áruuum frá 1875 tíl
199^. í því skyni að fylgja þessu máli,
hefði í London verið stofnað íélag, er
nefnist: “ United Empire League”
(samveldisfélagið). l’ilgangur þess væri
að útvega einn sameiginlegan toll og
viðskiftasamning fyrir öll þau ríki er
tilheyrðu Bretum,— meðjöðrum orðum
viðtaka samskonar stefnu i því efni, eins
og þá sem í gildi er í Hollandi, Frakk-
landi Spáni og öllum ríkjum er nýlend-
ur eiga, þá stefnu, að hafa einn samning
fjT-ir öll útríkin og annan fyrir aðrar
þjóðir. Sem vott þess hve þessu máli
þokaði áfram á Englandi gat hann þess,
að á hinu sameinaða verzlunarmanna-
þingi, sem síðast var haldið í London,
hefði farið fram kappræða um þetta
mál í tvo daga samfleytt, en að ekki
svo mörgum árum áður hefði enginn
viljað hlýða á slíka ræðu 2 kl. stundir.
I >egar svo eftir 2 daga þrætu, að Sir
Charles lét ganga til atkv. fum uppá-
stungu þess efnis, að stjórn Breta
skyldi nú Jþegar viðtaka lög þess efnis,
var hún feld með 47 atkv. gegn 34,—að
eins 13 atkv. mun. Hann kvaðst sann-
færður um, að málinu hefði fleygt fram
síðan og þótti ekki óhugsandi að þriðja
verzlunarþingið (það í Júní næstk.) úr-
skurðaði á annan veg. Til sönnunar
þvíað þessu máli fleygði fram sýndi
liann fram á, að margir af þingmönnum
Breta hefðu i kosningaræðum sínum
tjáð sig hlynta málinu. Enn frcmur
væri það vottur til hins sama, að Salis-
bury hefði beðið um að upphafðir yrðu
verzlunarsamningar Breta við Þjóð-
verja og Belgíumenn, í þeim tilgangi
að þessi toll-eining gæti komist á, þó
með þeim skilyrðum, að lög um það
yrðu ekki viðtekin fyrri en sýnt vrði að
hættan fyrir Breta yrði ekki of mikil.
Af þessu öllu kvaðst hann ráða, að ekki
yrði langt þess að bíða að hann ásamt
Ástralíu- og Suður-Afríkumönnum sett
ist við að jafna tollana^ svo, að útríkin
næðu sérstöku haldi á markaði Breta.
Margt fleira taldi hann þessu máli til
gildis. og til sönnunar því að lætta væri
gerlegt, og benti á ritgerðir nafnkunra
manna um það í blöðum og tímaritum.
Hvað kornbirgðir snerti, sagði hann að
55,500 bændur í Canada, sem hver hefði
100 ekrur undir (hveiti) gætu frainleitt
alt það korn. er Englendingar þyrftu
að kaupa og benti í því sambandi á
ekru-miljónirnar, sem ónotaður væru
hér vestra.
Hudsonflóabrautin var næst á prjón-
unum hjá Sir Charles og fórust honum
orðáþessalflð: “Þér (Galt sá sem
las ávarpið) mintust á bygging Hudson
flóajárnbrautarinnar og aðgerð Rauð-
ár utn St. Andrews-strengina. Þér vit-
iö að menn í opinberrí stöðu mega ekki
bera fram loforð nema þeir séu tilbúnir
að ganga til verks og efna þau þá und-
ireins. Eg hefi það fram yfir marga
andstæðinga mína, að ég heti gengt op-
inberum störfum í full 40 ár, og að ég
stend hér i kvöld tilbúinn að skora á
alla uú lifandimenn að koma fram með
loforð, sem ég hefi gefið og ekki efnt”
(þagar karl sagöi þetta, risu nærri allir
á fætur og ‘húrruðu’ svo mínútum
skifti). "Hvað þessi tvöstórvirki snert-
ir, frúr ogherrar, þ& er ég i kringum-
st'æðum til að segja, að það var ónauð-
synlegt að biðja mig aö svara Jressum
spurningum í kvöld. Hinn gáfaði og
mikilsvirti þingmaður, vinur mmn,
Nikulás Flood Davin, getur borið um,
að ég á síðastaþingi, sem leiðtogi stjórn
arsinna í neðri deild, sagði afdráttar-
laust, og vitandi um ábyrgöina sem
hvíldi á mér, að ég áliti bygging Hud-
sonstióabrautarinnar liísspursmál fyrir
ríkisheildina. Hann (Davin) getur einn-
ig sagt yður að gen 11 emaður sem ég
ætla ekki að nefna, en senr seinastur
allra manna á þinginu hefði átt að and-
æfa bygging þessarar átúðandi brautar,
_brigslaði mór um að ég segði þetta af
því kosningar væru fyrir liendi. En ég
var þá svo heppinn að geta bentá blað-
siðuíriti Royal landafræðisfélagsms.
sem út var gefið í London fyrir nokkr-
um árum, þegar ég átti enga von a að
sitja á sambandsþingi Canada, þar sem
skýrt er frá þeim orðum mínum. að éí
áliti bygging járnbrautar að Hudsons-
flóa nauðsynlegt verk fyrir England
ekki síður en Canada. Ég segi að Ca-
uadian Pacific.félagið á engan betri vin
enéger, ogég hefi þegar sýnt að ég
1,'ði því félagi lið mitt, þegar ég áleit
það nauðsynlegt fyrír Canada, en ég
hika ekki við að segja, að nema mei
skjátlist því meir er sátími nálægur, að
C. P. R. félagið með öflum sínum dugn-
aði hrekkur ekki til að flytja burtu af-
urðir Manitoba og vesturlandsins og að
Hudsonsflóabrautin, verður nauðsynleg !
j til að mæta sívaxandi viðskiftakröfum
! Jæssara héraða”. Ræðukafla sinn um
j petta mál endaði hann áþessa leið. ,tg
sagði á þingi, aðþetta væri mál, er krefð-
istað stjórnin tafarlaust gæfiþvígaum,
mér er ánægja að geta nú sagt yður, að
í ráðaneyti samband3stjórnar er engin
tvískift skoðun á þessu máli, og enn
fremur, að þær ráðstafanir hafa nu þeg-
ar verið gerðar, að ég vona að tekið
verði til starfa og brautin bygð norður
að Saskatchewan-fljóti ekki seinna en
að 2 árum liðnum.
Á raálið um aðgerð Rauðár mintist
hann með fáum orðum og sagði, að
hefði það ekki verið fyrir stjórnlausan
andróður og það úr þeirri átt, er sízt
skyldi, hefði fé til þess verið veitt á síð-
asta þingi svo að tekið hefði orðið til
starfa. Hann sagði það sitt álit að það
verk ætti ekki að selja í hendur eins eða
annars félags, heldur ætti stjórnin sjálf
að vinna það ^sem annað opinbert verk.
Ilann kvaðst mega fullvissa tilheyrend-
ur sina um, að fé til þessa fyrirtækis
yrði veitt áður en langt liði, og þá tafar
laust tekið til starfa og verkið fullgert
undandráttarlaust.
Þriðja stórvirki vesturlandinu til
sérstakra hagsmuna sagði hann væri
framlenging C. P. R. járnbrautarinnar
frá kolanámunum hjá Lethbridge vest-
ur um Hrafnlireiðurskarð og véstur í
Kootenay,—námahéruðin nafnfrægu í
British Columbia. Eins og nú sé falli
gullstraumurinn þaðan mestur inn i
Bandaríkin, en með bygging þeirrar
brautar verði honum greiddur farvegur
um vort eigið ríki. Það væri vilji stjórn
arinnar að stuðla til framkvæmda í
þessa átt.
Þá gat liann þess í fáum orðum, að
stjórn sín liefði komizt að samningi við
stjórn Breta áhrærandi styrk er svarar
#375,000 á ári í 10 ár, til að koma upp
hraðskreiðum gufuskipum, er ganga
skuli mifli Canada og Englands. Til
þess veitti Canadastjórn §750.000 á ári
i 10 ár.
#
Eftir að hafa í fáum orðum skýrt
frá ástæðum stjórnarinnar til að auka
i'járveiting til herkostnaðar á síðasta
þingi, tók hann skólamálið sæia fyrir
og flutti uni það all-langt mál. Rúm-
levsis vegna verður sá kafli ræðunnar
að bíða næsta blaðs.
FRÉTTIR.
DAGBÓK.
FIMTUDAG 7. MAÍ.
Málið um viðurkenning Cubamanna
hefir legið milli hluta á Bandaríkja þjóð
þingi nú um tíma. En í gær var hafið
máls á því, að svo búið dygði ekki.
Morgan frá Alabama flutti málið sem
fyrrum í efri deild.
Reþúblíkar sópuðu öllu fyrir sér í
bæjarráðskosningunum í St. Paul í gær.
Sambandsstjórnin hefir lokið samn-
ingi við stjórn Breta áhrærandi styrk
til hraðskreiðrar gufuskipalínu á milli
Canada og Englands og hefir nú skipa-
eigendum verið boðið að tilkynna stjórn-
inni hvaða styrk þeir heimti fyrir að
halda uppi ferðunum, erinni í hverri viku
fram og aftur, vetur og sumar, á sumr-
um milli Quebec eða Montreal og Liver-
pool, á vetrum mifli Halifax eða St.
Johns, N. B., og Liverpool. Meðalhraði
25 enskar landmílur. Með þeirri ferð
verða skipin ekki fimm sólarhringa frá
bryggjunum í Liverpool til bryggjanna
í Halifax og innan við 4 sólarhringa úr
landsýn.
Frumvarp um að löggilda félag til
að leggja hafþráð frá Bandaríkjum til
Havaieyja og Japan og samein# þann
þráð fréttaþræði Rússa um Síberíu, var
borið fram á þjóðþingi Bandaríkja (efri-
deild) í gær. í því er ákveðið að Banda-
ríkjastjórn ábyrgist afgjald af þeim
hluta höfuðstólsins, er fæst saman með
skuldabréfa-sölu.
Humbert konungur á Ítalíu hefir
gefið §80,000 til ekkna þeirra er féllu í
Abyssiniustríðinu, og 820,000 til ‘Rauða
kross” félagsins, er þar sem annarsstað-
ar fylgdi herfylkingunum til að hjálpa
þeim særðu.
FÖSTUDAG 8. MAÍ.
í dag er búist við að orusta mikil
eigi sér stað í grend við Buluwayo í
Matabelalandi, og að sú kviða ráði úr-
slitunum, að því er uppreist svertingja
saertir.
Morðvargurinn H. H. Holmes var
hengdur í gær í Philadelphia. Á gálg-
anum flutti hann stutta raeðu J>ar sem j
hann meðal annars sagðist saklaus af að
hafa drepið Pietzel-fólkið, en i því var
hann fundinn sekur fyrir réttinum og
fyrir það fékk hann snöruna.
Hveitimylnueigendur í Bandaríkj-
unum eru óðum að ganga í allsherjar
mylnueigendafélag. Tilraunin til I’essa j
saindráttar var gerð fyrst i haust er
leið, og síðan eru yfir 100 mylnueigend-
ur gengnir í félagið.
Fleiri og fleiri vottar um hluttöku
brezka Suður-Afríku-félagsins í Jame-
sons áhlaupinu í vetur, koma nú dag-
lega upp úr kafinu og veit enginn hvar
lýkur. Rhodes og Baites, tveir leiðtogar
félagsins, vilja nú gjarnan segja af sér,
en aðrir félagsmenn, som ekki vissu um
þetta, banna það.
Bandarikjaherskipið "Minneapolis”
er á ferðinni til Kronstadt, herskipastöð
Rússa skamt frá Pétursborg, til að taka
þátt í krýningarhátíð keisarans.
LAUGARDAG 9. MAÍ.
Afríkuvandræði Breta, er stafa af
uppkomnum svikum Suður-Afríkufé-
lagsins, var aðalumræðuefni á þingi
Breta í gær. Gat Chamberlain þess, að
framvegis gæti annað eins ekki átt ser
stað, þvi félagið hefði verið svift valdi
til að flytja vopnaða menn úr einum
stað í annan.
Laurier hefiv neyðst til að sleppa
málskrúði öflu, en segja með berum orð-
um álit sitt á skólamálinu, á umbóta-
lögunum og um leið hvað hann ætlar að
gera í því efni, ef hann kemst að völd-
um. Á fundi i Quebec á miðv.dags-
kveldið sagði hann, að í umbótafrum-
varpinu svo kallaða væri ekki snefill af
umbótum fyrir minnihlutann í Mani-
+oba. Á fimtudagskveldið flutti hann
aöra ræðu i Quebeo og sagði þá, að næði
hann völdum, ætlaði hann að senda
nefnd tíl Manitoba til að rannsaka mál-
ið, að Sir Oliver Mowat yrði formaður
þeirrar nefndar, og væri það trygging
fyrir, að minnildutauum yrði auðsýnt
réttlæti og mannúð.
Stjórn Frakklands hefir ekki enn
bannað innflutning nautpenings frá
Canada og er nú í vændum að fjöldi af
'nautgripum vorði sendur þangað frá
Montrenl með nýju “línunni” milli Ca-
nada, Frakklands og Belgíu.
MÁNUDAG 11. MAÍ.
Fyrir nokkru tóku Spánverjar á
Cuba 5 menn fasta af skipi frá Banda-
rikjum með vopn og vistir til Cuba-
manna. Á laugardaginn voru þeir allir
dæmdir til aftöku. Tveir af þeim eru
Bandaríkjamenn, einn er Englendingur
og og tveir eru Cubamenn. Bæði Breta
og Bandaríkjastjórnir andæfa þessum
úrskurði, og er að heyra á Bandaríkja-
stjórn að í hart. fari, ef Spánverjar ekki
láta undan og upphefja dóminn.
Kólera er að aukast i Alexandríu á
Egyftalandi. Enn hefir veikin ekki
flutzt til Kairo, en hræddir eru menn
þar og þá um leið að óttast aðhún flytj-
ist til Evrópu.
Cecil Rhodes er á ferðinni til Bulu-
wayo í Matabelalandi meðh ' flokk mik-
inn til að reyna við svertii. jana.
Skógareldar geysa un iorðurhluta
Michigan-ríkis og valda nu ,lu tjóni. —
í Ashland, Wisconsin, k.-nst eldur í
borðviðarhlaða og brend pp yfir 19
milj. feta af borðvið. Þur íó.ust 3
menn í eldinum.
ÞRIÐJUDAG, 12. MAÍ.
Skógaeldar geysa viða eystra: í New
York, New Jersey, Pennsylvania og
víðar. '
Sjólíð Bandaríkja er samtals 11,570
manns, og af þeim eru 5,261 útlend-
ingar.
Frumvarp til laga hefir verið sam-
þykt í báðum deildum þjóðþingsins, er
ákvoður að Bandaríkjastjórn hafi vald
til að banna gnfuskipum að umkringja
jaktir á kappsiglingu. Er þetta viður-
kenning þess, að lystiskip hafi virki-
lega verið á vegi ‘Valkyrju’ og ‘Defen-
ders’ á New York-höfn í fyrra.
Einvigi er í vændum á Cuba. Her-
foringi einn, Bernal að nafni, sló Way-
ler kinnhest og kallaði hann lygara og
öðrum illum nöfnum.
Spánarstjórn hefir í huga að gefa
mönnunum líf, sem á laugardaginn voru
dæmdir dauðasekir á Cuba.
MIÐVIKUDAG, 13. MAÍ.
Manntal verður tekið í Manitoba í
1 k þessa mánaðar. Byrjar 26. þ. m.
Bretar yfirbuguðu Matabelamenn í
orustum á ýmsum stöðum í grend við
Buluwayo á laugardaginn var.
Fellibylur í Nebraska í gær.
Rússar taka með ofbeldi mikið af
landi nálægt Che-Foo-höfn í Kína, er
Bretar telja sina eign.
Dálítið um hyalinn.
Já, þeir segja, að það sé glatt á
hjaila og kæti mikil meðal kyrkjumann-
anna íslenzku núna af því, að nú
sé Lögberg þeirra búið vísindalega að
sanna hvalferð Jónasar gamla. Það
er nú ekkert vafamál lengur að Jónas
fór í bvalinn og var i kviði hans 3 daga
og 3 nætur og söng þar guði dýrðlegan
lofsöng, því að Lögberg fann nýja sögu
í Literary Digest, vísindablaðinu heims-
fræga!!! sem sannar þetta alt saman!
Það var komið eitthvert vandræða hik
á menn að trúa sögu þessari, hann stóð
í mörgum þessi hvalbiti. En Lögberg
setti fleyg í kokið og rak á með sleggju,
og svo gekk alt niður.
Það er annars hálfskrítið að sjá
hugsanagang þeirra. Þeir hafa aug-
sýnilega rekið sig á það, að það var eitt
hvað örðugt að trúa því, að maður gæti
komist ofan um hvalskok. Þeir hafa
heyrt einhvern segja það, því að vafa-
samt er, hvort þeir hafa lesið um það,
að hvalskok væri svo þröngt, að ómögu
legt væri að maður gæti komizt um
það niður í maga hvalsins, en þegaT
Jónas var einu sinni kominn ofan í
hvalinn, þá var nú svo sem auðvelt að
trúa öllu saman. Það er likast þvi sem
þeir hugsi sór hvalsmagann sem her-
bergi, er menn geti setið í, sungið og
dansað og verið kátir. Spámaðurinn
syugur þar lofgjörðarsálm, sjá Jónas 2.
kap., og liklega ætti ekkert að vera á
móti því, að hið ev. lút. kyrkjufólag ís-
lendinga í Vesturheimi hóldi þar eitt
ársþing sitt, þegar söfnuðir kyrkjufó-
lagsins vildu ekki hafa það lengur, ef
svo kynni fyrir að koma. Kanské líka
að þeir gætu haft þar skrifstofu og
prentstofu Lögbergs.
En það er margt fleira athugavert
við sögu Jónasar og hvalsins, en það,
hvort Jónas hefði komizt ofan um kok-
ið á hvalnum. Það er fyrst það, að guð
almáttugur sendir Jónas á stað til Ni-
nive, en ræður þá ekki við karlinn þeg-
ar til kemur, þvf Jónas strýkur á skip
út. Þá er annað, guð reiðist, sá sem
ekki á að reiðast. Hið þriðja, að hann
fer að hefna sín og sendir stormvind að
deyða saklausa skipverja ásamt Jónasi.
Hið fjórða, að guð eins og sér sig um
hönd og hugsar sér að bæta úr þessu,
en sér engin ráð til að lægja storminn,
og þrífur því það fangaráð, að senda
hval til að gleypa Jónas.
En þá koma nú vandræðin fyrir
Jónasi. Og svo skarpskygnir eru þeir
herrar, að þeir hafa séð eitt einasta at-
riði af þessum torfærnm, sem Jónas
hefir orðið yfir að stíga, og líklega þá
þannig, að þeim hefir verið bent á það.
En það er það, að kok hvala er svo
þröngt, að ómögulegt ’ væri fyrir mann
að koruast niður um það. En svo er
fleira. Þegar niður kemur, þá er ekk-
ert andrúmsloft í hvalnum. Einn ein-
asti maður þarf um 700 kúbik fet a^
andrúmslofti til þess að ’geta lifaðí
24 klukkustundir. En í hvalsmagan-
um er exki eitt einasta kúbik fet af and
rúmslofti, og spámaðurinn hefði því
Kafnað undireins af loftleysi; þar eru og
gastegundir og sýrur, sem dræpu mann
á augabragði. Hið sjöunda vandræðið
er lofsöngur Jónasar i kviði hvalsins.
Hann er þar með fullum sönsum, yrkir
sálmaog kvoður þá, eins og þegar tröll-
in voru að kveða rímur forðum. Hið
áttunda vandræðið er það, að undireins
og livalurinn hefði fengið þessa guðlegu
sending í magann, hefðu magakyrtlar
hvalsins tekið til starfa og spýtt á hann
magavökvanum, sýrum sem leystu
karlinn upp í maulc eitt, og spýtingur
þessi hefði staðið á karlinum alla vega, í
munn honum, eyru, augu og nasir, svo
að það hefði gert honum tafsaman
sálmasönginn, enum leið hefðu vöðvar
magans verið starfandi og dregið sam-
an magann og þvætt spámanninn og
Lno'iað hann á allar lundir og skolað
ui hai.n magasýrunum. Svo er hið
niu Ja. >'u það or i’itgíingnr .Tónasar úr
hvahium. Það er mjög óeðlilegt, að
hvalurinn hafi spúið Jónasi upp úr sér,
eins og þá er menn eða skepnur senda
spýju upp úr koki sér. Hefði hvalur-
inn Jekki getað melt Jónas, þá hefði
hann lilotið að fara þá leið út af hvaln*
um, sem allt annað, er hann meltir
ekki, og hefði það orðið örðug leið fyrir
spámanninn. En hefði haun haft Lite-
rary Digestí hendinni, sem leiðarstein,
hefði það kanské tekizt.
En nú er ekki búið með þetta, þó
að hvalurinn hefði skilað spámanninum
frá sér á svo náttúrlegan hátt sem
mögulegt var, þá er eftir að koma Jón-
asi á þurt land. Hvalir hlaupa ógjarna
á þurt land, og cinlcum halda þeir sér
við djúpið í ofviðri og sjógangi. Hval-
urinn hefði spúið eða spýtt spámannin-
um frá sér á sjó úti ;og þá þurfti enn
kraftaverk að koma honum að landi.
Ég fer hér ekkert að þvi, þó að spá-
dómsbók Jónasar segi.að hvalurinn hafi
spúð honum upp á þurt land, því að vér
vitum það allir að hvalir eru sjódýr ,en
ekki landdýr.
En nú er enn annað eftir. í spá-
dómsbókinni er fyrst sagt. að Ninive-
borgarmenn hafi vondir yerið. En þeg-
ar Jónas loks kemur þangað eftir allan
hrakninginn, þá segir, “að Ninive-
borgarmenn hafi hlýtt guði og haldið
föstur”, ‘þeir kölluðu ákaflega til guðs’
og vonuðust til að guð mundí hlífa sér.
Þetta bendir á að þeir hafi haft sömu
trú og Jónas, en var Jónas þá Kaldeu-
trúar, vér vitum vel hvaða trú Kaldeu-
menn höfðu á þeim tímum. Þeir trúðu
á marga guði, voru það, sem menn nú
kalla, heiðiugjar.
En svo er enn eitt. Guð almátt-
ugur er látinn sjá sig um hönd og
breyta dómsúrskurði sínum, því að
fyrst boðar Jónas þeim i nafni drottins,
að Ninive skuli eyðilögð verða að 40
dögum liðnum, en svo verður það ekki,
guð tekur þá 1 sátt við sig aftur, og þá
hlýtur annaðhvort að vera, að guð hafi
séð sig um hönd, og er slíkt ósainboðið
alvitrum og alfullkomnum guði, eða þá
að Jónashefirlogið og búið þetta alt
til lijá sjálfum sér.
Enn er eitt, sem undarlegt mætti
virðast. Úr því hvalurinn fór að greiða
leið fyrir Jónasi, þá hefði hann átt að
stytta leið fyrir honum. En uú vita
menn, aö frá sjó er stytzt og greiðust
leið til Ninive frá persneska flóanum,en
hvalurinn var að þvæla hann þarna í
Miðjarðarhafinu. Það hefði verið miklu
nær, að hann hefði hleypt honum upp
við Euphratsósa, karlinum, en til þess
hefði hann þurft að fara í kring um
Afríku alla og fyrir Arabíu, en þá hefði
Jónas líka haft góða leið upp eftir.
I’essar athugasemdir allar hlýtur
hver og ein trúandi sál að athuga vel,
þegar hún gerir sér grein fyrir, hvaða
þýðingu það hefir að trúa með Kristi,
sjá Matt. 12. 40, að Jónas hafi verið 3
daga og 3 nætur í hvalfiskjarins kviði.
En hvað söguna í ‘Literary Digest’
snertir, þá er litið að henda reiður á því
blaði, hvað trúmál snertir. í blað það
skrifa oft greindir og gáfaðir menn, en
stundum líka grasasnar mestu. I dag
flytur það kanské grein, er heldur fram
hinni römmustutrú á altyfirnáttúrlegt,
en í næsta blaði kemur aftur grein, sem
rífur alt þetta niður. Það er því mjög
varasamt að byggja á því blaði fyrir
menn. sem ekki eru meiri vísindamenn
en ritstjóri Lögbergs, að honum alveg
ólöstuðum. Ég ætla ekki að fara fleir-
um orðum urn þá grein, en þeim, að það
er mitt álit, að grein sú sé blátt áfram
sjómanna lygar; ein af sögum þeim,
sem kapteinar og sjómenn segja hver
öðrum. Þær eru alræmdar þessar og
aðrar eins sögur og þarf menn meira en
i meðallagi vitlausa til þess, að trúa
þeim, Ég gæti fært margar ástæður
fyrir máli mínu,en sleppi því þetta sinn.
En ég skal geta þess, að ef að höfundur
sögunnar í Lögbergi getur eytt vand-
kvæðum þeim, sem hér eru tilgreind á
því, að trúa hvalferð Jónasar, þá væri
mér mjög kært að hlýða á það, og hið
sama mun margur segja, er vaknað hef-
ir til íhugunar við það, að þetta hið
dýrðlega kraftaverk (!) var dregið fram
í dagsbirtuna.
Ma»s. J. Skaptason.
Limafallssýki yfirunnin.
AÐ SÍÐUSTU LÆTUR HÚN UNDAN
VAXANDI ÞEKKINGU í
MEÐALAFRŒÐINNI.
Frásaga manns, sem var hálfdauður og
lá i rúminu. Hann er nú hraust-
ur og heilbrigður. Læknar viður-
kenna að limafallssýki sé ekki
lengur ólæknandi.
Það sem sorglegra er en það að sjá
hraustan mann fá limafallssýki.Lifandi,
og þó ófær til að bjarga sér,hefir sá sem
þessa sýki hefir fengið orðið að á von-
lausu ástandi alla æfi, þangað til nú.
En síðan hið merkilega meðal, ergeng-
ur undir naíninu Dr. Williams Pink
Pills, var fundið upp, hefir þelta hreyzt.
Þeir sem nú fá þennan hræðilega sjúk-
dóm, hafa meðalið við hendina, er þeir
geta læknað sig með. Mörg hundruð
manna víðsvegar um þetta land, sem
legið hafa rúmfastir svo árum skifti,
hafa læknað sig með þeim. Einn af
þeim, sem hefir orðið fyrir því láni, er
Mr. Allan J. McDonald, alþektur mað-
ur við Nine Mile Creek, P. E. I. Mr.
McDonald segir : "Haustið 1893 meidd
ist ég í bakinu og þjáðist mjög af því
alt árið á eftir. Ég lét eina fjóra lækna
reyna við mig, enþað kom fyrir ekkert.
Áður en ár var liðið varð ég að hætta
allri vinnu, og alt af fór heilsan versn-
andí. Tvisvar settu læknarnir utan um
mig Plaster of Paris, en mér batnaði
ekkert við það. Ég varð alt af mátt-
lausari og máttlausari í fótunum og
dró mig áfram, en gekk ekki. Loksins
varð ég algerlega máttlaus og tilfinning
arlans fyrir neðan mitti og eins ósjálf-
bjarga eins og barn. í þessu dauðans
ástandi láég í rúminu í 11 mánuði. Lík.
amlega hafði égekki miklar þrautir, en
ástand sálarinnar var of kveljandi til
þess því verði lyst. Loksins sögðu
læknarnir mér að ég ætti engrar við-
reisnar von, og aðégyrði að lifa það sem
eftir vœri eius og hvítvoðungur.Nokkru
eftir þettalas égum mann sem hafði
halt sömu veiki og ég, og bætt sér með
Dr. Williams Pink Pills. Þetta gaf mór
nyja von, og kunningjar mínir útve-g
uðu mér dálítið af pillunum. Þegar ég
var búinn úr fáeinum pskjum fann ég
að mér var töluvert batnað. Eg hélt á-
fram með pillurnar og fýr mér alt af
smám saman batnandí þangað til nú
að ég er búinn með úr 32 öskjum. En
ég er nú líka orðinn svo að ég get geng-
ið frísklega og unnið létta vinnu, og fer
mér fram daglega. Eg get ekki með orð-
um látið í ljósi þakklæti mitt til þeirra
sem hafa lijálpað til að útvega mér
heilsuna aftur. Eg vona að þessi saga
verði til þess að gefa mörgum sjúklingi
vonina og heilsuna”.
Dr. Williams Pink Pills uppræta
sjúkdómana eg gefa fjör og heilsu hin-
um veiku. Yið limafallssýki, mænu-
veiki. riðu. mjaðmagigt, gigt, kirtla-
veiki, heimakomu etc. eru þær óyggj*
andi, þær eru einnig óbrigðular við
veikindum, sem eru einkenniieg fyrir
kvennfólk, og góðarfyrir karlmenn, sem
hafa ofþreytt sig á andlegu eða líkaro-
legu starfi. Þær gera útlitið hraustlegt
og fallegt. Þær eru seldar á 50 cents
askjan, sex öskjur fyrir $2,50. Fást bjá
öllum lyfsölum íog með pósti frá Dr.
WiHiams Medicine Co., Brockville*
Ont., og Scheneetady, N. Y. Takið ekki
eftirsiælingar, sem sagðar eru ‘alveg
eins góðar’.