Heimskringla - 13.06.1896, Qupperneq 1

Heimskringla.
X. AR.
WINNIPEGr, MAN., 13 JÚNÍ 1896.
gelkirk-kj ördœ mið.
Það er ómögulegt að segja' hinar
pólitisku Aetæöur í því kjöídæmi glæsi-
legar. Umsækjeiwlurnir eru 4: Gon-
servativar '2 — Hu£h -Armstrong og
Geo. H. Braclbury, og “Kberalir” 2 —
J. A. McDennell og ítobt. : Fisher, - sem
telur sig “patrón”, þó hann í raun réttri
sé “liberal”’ og ekkert annað. Að und-
anteknum McDonnell vill enginn þess-
ara hætta, að því er séð verður, þó sagt
sé auðvitað nú í seinni tíð, að ekki verði
tilnefndir nema Armstrong og MoDon-
nell, á þriðjudaginn komiur. Iteynslan
sýnir hvað satt er í því. En verði þeir
2 síðasttöldu einir um hituna síðustu
vikuna, þá«r auðveldara fyrir kjósend-
urna að nierkja sér stöðusvið, hægra að
meta liver verður þeim þarfari á þingi.
Hvað 'hætileika þessara tveggja
manna snertir, þá ætlum vér að þar sé
lítið á miUi géfandi. Báðir eruidugnað-
ar menn og Armstrong þó'duglegri, því
hann stendur á sínum eigin -merg, en
það gerir McDonnell ekki. Aftur hefir
McDonnell það fram. yfir Armstrong, að
hann hefir ailt bolmagn Greenways á
bak við sig. ŒTm síðastl. 2—í3 ár hefir
hann unnið að vegagerð fyrir sjálfan sig
í þeirri von, að Ihann nú geti skeiðað
eftir þeim vegi tll ■ Ottawa-þingsins.
Hann þekkir kvern mann íikjöcdæminu
og hefir ílestum ilofað einhvorjum um-
bótum, —framskurði mýrar, brú yfir
keldu, uppbyggðum vegi yfir einhverjá
lægðina o. s. frv. Öll þessi loforð Qg. að
auki vinnan, sean hann hefir ráðið. og
miðlun formensku viðiiana til þeirra og
þeirra einna, er kunna að ihagnýta þáð
i honum til góðs, hefði átt að tryggjá
honum atkvæði meiri hlutans. iEn samt
. eru horfurnar ekki vænlegri en.það, að
t hann um daginn -yildi hætca. Green-
i wayingar ruku itil og buðu þremur
mönnnm kjördæmið og f.ylgi sitt, en;
• enginn þeirra vildi þiggja. Uarð ,því|
endirinn sá, að i£s^7vaiiSSS mátti til með
aö halda áfram. Af þessu ©r að ráða,að
þrátt fyrir öll loforðin og alla vinnu-
hitlíngana, hafi honum ekki t.ekist ,aö
afla.sér viðunandi hylli hjá fjöldanum.
Loforðin hafa ekki reynst eins traust!
eins cg ætlað var og niean eru þess'
vegna vantrúaðir.
En nú verður byrjað á nýjan leik að
lofa umbótum, og það í stærri stýl en
áður. Það má enda gera ráð fyrir að
sumstáöar verði gripið til vinnu og unn-
ið af ka^pi, á’sama hátt og Greenway
forðum lét vinna í Yiðirárfarveginum í
Nýja ísiandi dagana næsta á undan
sveitakosningunum í Gimli-sveit. Eftir
er að vita Ihvort menn altaf láta blekkja
,sig með þess kyns aðferð.
Mr. Artnstrong hefir ekkert þ’dlíkt
þolmagn tii að ýta sér áfram. Hann
•stendur bar&,einn, hefir ekkert að bjóða
nema loforð tín um að flytja þau mál
eem héruðunum eru happasæl, ekkert
ð benda á, nema það sem hann af eigin
rammleik hefir framkvæmt og loforð
sem hann í versdunarsökum sínum hefir
gefið viðskiftamönnum sínum. Hafa
þau verið efnd betur eða ver en loforð
McDonnels ? Það geta viðskiftamenn
hans um undanfarin ár bezt sagt um. í
Nýja íslandi á hann marga slíka skifta-
vini, — menn sem þekkja báða mennina
og loforð þeirra beggja jafnvel.
Armstrong fylgir þeim flokki á þingi
sem er bundinn loforðum um að fá
bygða Hudsonsflóabrautina, fá gert við
St. Andrews strengina, og bundinn
þessum loforðum svo rækilega, að Hon.
Hugh J. Macdonald, innauríkisstjóri,
hefir sagt að hann skuli tafarlaust segja
af 'hér, ef þessi loforð verði ekki efnd.
Mr. McDonnell aftur á móti fylgir
þeim flokki á þingi, sem frá upphafihef-
ir verið andvigur öllum umbótum, öll-
um tilkomumiklum opinberum störfum
hér vestra, sem nú að vísu eru bundin
loforðum til að senda nefndir til að at-
huga og rannsaka, en sem ástæða er til
að ætla að aldrei verði að framkvæmd-
um, þar sem enda Joseph Martin sjálf-
ur segir ógerlegt að vinna það verk,
sem er lífsspursmál alls vesturlands-
ins, — að fá járnhraut norður að Hud-
sonsflóá. Ef JosephMart.in talar þann-
ig, hvers er þá að vænta af hinum öllum
eystra, setn kemurþettamálekkert við,
beinlínis.
Sé hugsað um þarfir vesturlandsins,
þá er á augnabliki auðsætt hver maður-
inn er heppilegri fuiltrúi. Það því frem-
ur, sem lítill efi er á, ef það er ekki alveg
vist, að conservativ-flokkurinn situr við
völdin næstu 4—5 árin.
Fundur.
Samkvæmt þvi er getið var um í
siðasta blaði Hkr., auglýsist hér með að
þriðjudaginn kemur (16. þ. m.) verður
fundur haldinn í North West Hall af
íslenzkum stuðningsmönnum Hon. Mr.
Hugh J. Macdonalds. Hinum íslenzku
leiðtogum “liberala” er hoðið áð sækja
fundinn og taka þátt í umræðum.
J. W. FINNEY.
Selkirk-fundurinn.
Mánudaginn 8. þ. m. var hinn fyrsti
pólitiski fundur haldinn í Selkirk.Mættu
þeir þar allir Armstrong, McDonnell,
'Bradbury ogaðauki J.A. M. Aikens.
Var þar fjöldi manna saman kominn,
þó að fundurinn væri á óhentugum
tíma. Mr. Armstrong talaði þar fyrst-
ur og fórust honum vel orð sem vant
er. Þvi næst kom Mr. McDonnell og
fórst honum heldur óhöndugléga; var
því Kkast sem skóladrengur væri að
stauta og kynni illa. Hafði hann blöð
mörg og las mest alt upp úr þeim; var
það mest um skólamálið. Aðal-inntak
í ræðu eða ’lestri hans var : dauði yfir
alla kaþólska og engin miskunn. Klöpp
uðu þeir hraustlegast fyrir hann lífsá-
ibyrgðar-agent elnn og verzlunarmanna
umboðsmenn tveir frá Winnipeg, og
var það hér um bil alt lið lians þar.
Mr. Bradbury tók því næst til máls
en talaði ekki lengi og kvað læknir
hafa bannað sér að mæta á fundi heils-
unnar-vegna. Þá stóð Mr. J. A. M.
Aikins upp og tók til máls. Er hanm
manna mælskastur, enda sópaði hann
öllu og öllum með sér. Hann gaf sig
ekkert að hinum “sjúka manni”, en
snerist að McDonnell, og þar hélt hann
honum föstum, sló hann til jarðar,
reisti hann á fætur aftur, umsneri hon-
um og úthverfði, tætti hann í sundur
ögn fyrir ögn. Þessar fáu hræður sem
McDonnell fylgdu fengu nóg af öllu
saman og höfðu sig á burt; verzlunar-
'agentarnir og lífsábyrgðar-agentinn
þóttnst eiga fótum sinum fjör að launa.
Og þegar f.u ndi sleit kvað við , þrefait
húrra-óp fyrir Hugh Armstrong. Álíka
lauk fundi sem haldinn var í Clande-
'boye.
Hernaðaraðferð
“ liberala."
I síðasta blaði “Lögbergs” er út
kom í morgun, farast ritstjóranum orð
á þessa leið :
“Vér höfum.sannfrétt, að íslenzkur
“heiðursmaður eirih, sem hefir það
“fyrir atvinnu að smala atkvæðum
“fyrir Mr. Hugh J. Macdonald, hafi
“sagt inni á aðalnefndarstofu lians
“og víðar, að það megi kaupa flesta
“Islendinga hér í bænum til að
“greiða atkvæði með afturhalds-
“nokknum fyrir upphæðir er nemi
“verði einnar tóbaksplötu (5 til 25
“cents) upp í hálfan annan dollar.”
Fyrir nokkrum dögum síðan mætti
ég ritstjóra Löghergs á götu hér í bæn-
um og sagði hann mér þá þessa sömu
sögu og það með, að ég væri maðurinn
sem borinn væri fyrir þessu. Ég mót-
mælti því sterklega, að hafa nokkru
sinni talað þessum orðum, og bað um
sannanif, en hann kvaðst ekki um þær
fást, enda'hefir veslings ritstjóranum
ekki gengið svo vel að fóðra lygar sínar
og flokksmanna sinna (Lygbera-flokks-
ins) í seinni tíð, að gustuk væri að bæta
við þá byrði hans. Þeim ber annars
ekki saman lygberunum um það, hvar
ég hafi átt að segja þetta. Til dæmis
sagði einn af drísilpúkunum (M. Paul-
son) mér, að ég hefði átt að segja það í
strætisvagni á Broadway Str. En er ég
af meðaumkun lofaði að gefa honum tíu
dollars ef hann gæti sannað sögu sína,
svo hann þyrfti ekki að ganga með slúð-
ursögur sér til viðurværis, þá sagðist
hann nú reyndar eklti trúa því sjálf-
ur að ég hefði hrúkað þessi orð. Og
ég er sannfærður um, að ritstjóra
Lðghergs er eins varið eins og Mr.
Paulson, að hann trúir þessu ekki sjálf-
ur, en það varð að fylla blaðið með ein-
hverjum óhroða eins og vant er, og
reyna að koma náunganum til að trúa
því.
Ég öfunda annars ekki þá legáta
lygberaflokksins, sem keyptir hafa verið
til að útbreiða þessa lygasögu um bæinn
og víðar, því hafi þeir annars haft nokk-
urn snefil af virðing og tiltrú hjá lönd-
um sínum áður, þá hlýtur hún nú að
vera horfin, og hefði þá verið betur
heima setið, — jafnvel þótt fæstir þeirra
hefðu úr háum söðli að detta.
Fágætt kostaboð.
Gjöri nú þessir ‘liberölu’ kumpánar
svovelaðfæra ÓRÆKAR SANNAN-
IR fyrir þessari óhróðurssögu ekki
seinna en miðvikudags morgun 17. Júní
kl. 9. f. h., ella standi alKr þeir, er hana
útbreiða, sem illgjarnir lygarar og vís-
vitandi slúðurberar frammi fyrir öllum
sannleikselskandi lýð.
Bíður nokkur betur?
Stephan J. Scheving.
MJOLKURKYR GREENWAYINQA.
'Dalton McCarthy cr duglcgur við að mjólka kusu (Manitoba-fylki), enda hefir hann gdða hjálp, þar sem Greemvay sjáifur
heldur um höfuð kýrinnar, en Tribune ritstjórinn um halann, en Joe. Martin þeytir upp pólitísku moldviðri með blævængj-
:unum tveimur. — Hver það er sem mestan hefir hagnaðinn, i peningalegu tilliti, af skólamálsgarði þessum öllum, má ráða
af því, að málfærslulaun McCarthy’s í því sambandi, eru áætluð $20,000. IIve lengi á McCarthy að fá að liggja á spenum
kýrinnar ?
PLANKINN ER FUINN.
■.V" V T , J
\k^ - . . . •... .. , ,, - rcV-w-
Skólamálið er sú pólitíska brú, sem á að fleyta Joe. Martin í þingsætið. En plankinn er farinn að svigna og mun dctta í
tvent að kveldi hins 23. þessa mánaðar.
AUKABLAÐ
ITvað þeir liafa gert.
Meðal annars sem “liberaKr” hafa
gert ríkisheildinni og alþýðu til gagns,
þó þeir, hvernig sem á því stendur,
þegi yfir því, má telja þetta:
Þeir andæfðu því að Canadastjórn
keypti alt Norðvesturlandið fyrir $1J
miljón.
Þeir andæfðu því að bygð yrði þver-
brautin mikla, C. P. R., nema í slitrum
á milli vatnsfarvega og sem þá hefði
verið ónýt nærri helming ársins.
Þeir voru andvígir Grand Trunk-
járnbrautar byggingunni, með því að
andæfa því að félaginu væri veittur
stykur, en sem var eini vegurinn til að
fá brautina hygða.
Þeir opnuðu Canada-markaðinn fyr-
ir Bandaríkjavarningi á stjórnarárum
sínum og bændurnir,” 100 þúsund tals-
ins, sem beiddu um vægð, um vernd,
fengu það eina svarið, að þeir skyldu
vinna meira en éta minna!
Þeir juku þjóðskuldina um §40 milj.
á stjórnarárum sinum og höfðu ekkert
stórvirki til að benda á sem árangurinn
af þessum viðauka.
Þeir fjölguðu eftirlaunuðum mönn-
um fjórfalt meira en conservativar
nokkurntíma hafa gert á jöfnu tímabiU.
Þeir lækkuðu ekki tollinn á aðflutt-
um varningi, að undanteknu því, er
þeir gáfu Bandarikjamönnum frían að-
gang að markaðinum, en fengu engin
samskonar hlunnindi sjálfir. En toUin-
um héldu þeir á tei og kaffi og öðrum
nauðsynjavörum, sem nú eru tollfríar.
Á sínum stjórnarárum leiddu þeir
ekki í lög eina einustu grein, er þeir
geti bent á að sé bændalýðnum til
hagnaðar og þeir neituðu að stofna fyr-
irmyndarbú.
-
Á stjórnarárum sinum rýrðu þeir
verzlunarviðskifti Canada við útlönd
svo nam 64 milj. dollars á ári.
Vinum sínum gáfu þeir “contract-
ir” í hundraða tali, án þess nokkrum
gæfist kostur á að bjóða á móti.
Á móti öllum lögum og rétti héldu
þeir manni (Mr. Anglin) í þingforseta-
stöðu, sem var bundinn stjórninni sem
starfsmaður. Hafði tekið aðsér stjórn-
ar prentun.
Þeir hafa haft stefnuskifti stundum
á liverju ári og sýna þannig að þeir vita
ekki sjálfir hvað þeir vilja.
Þetta er sýnishorn, en ekki nema
mjög svo Htilfjörlegt sýnishorn, af þvi,
sem þessir ljóssins englar (!) hafa gert
fyrir Canada. Ef menn lita á þó ekki
sé nema þessi upptöldu 12 atriði geta
menn séð hve kappsamlega og knálega
þeir hafa barist fyrir hag lítilmagnans !
Langar menn virkilega eftir annari
sámskonar stjórn eins og þeirra 1874-78?
‘‘Provincial Rights,r,
eða “fylkis-réttindi” er ekki neitt smá-
ræðis heróp lijá “liberölum”, þegar svo
stendur á,að ætla megi að með því veið-
ist atkvæði eins eða annars. Það er ó-
neitanlega eitt aðalatriðið í “fylkis-rétt-
indum”, að sambandsstjórnin láti standa
þau lög, sem fylkja þingin hafa samið
ogsom fylkja-governorinn hefir staðfest.
Hvernig standa þá “liberalar” að vigum
í því efni? Af orðaglamri “liberala”
um það, að ekkert sé meira áríðandi en
fullkomin “fylkis-réttindi”, og það, að
sjálfsögðu, að conservativar æfinlega
stríði á móti fjöldanum í því efni, eins
og öðru, ættu þeir sannarlega að
standa vel að vígi í því máli En
getur nú ekki verið að hér sé um
missýningar að ræða, eins og í
flestöllum öðrum greinum hjá “liberöl-
um”? Hvað segir 5 ára stjórnarsaga
“liberala”? Sýnir hún það, að þeir hafi
verndað þennan, eða viðurkent þennan
rétt, þetta vald fylkjanna betur en con-
servativar? Hún sýnir ekkert þvi líkt.
Hún sýnir það, að hvorki fyrr eða síðar
hefir sambandsstjórnin numið úr gildi
jafn mörg lög fylkjauna, á jöfnu tíma-
bili, eins og hinir alþýðu hohu!“libe-
ralir” gerðu á sinni skammvinnu stjórn-
ar æfi. A fleim stutta tima feldu þeir
úr gildi 20 staðfesta lagabálka frá fylk-
isþingunum. Og af þessum 20 laga-
bálkum voru 6 frá Manitoba þinginu!
Og sera vott þess.hve skaðvæn lög þessi
voru fyrir rikisheildina, sem þessir út-
steyttu “fylkis-réttinda” menn námu úr
gildi, má geta þess að ein þessi lög af
sex frá Manitoba, voru um það, að lög-
gilda verzlunarmannafélagið (Board of
Trade) í Winnipeg. Jú, þeim ferst að
tala um “provincial rights”, þeim “li-
berölu”!!!
I