Heimskringla - 13.06.1896, Qupperneq 2

HEIMSKRINGLA 13. JÚNÍ. 1896.
Heimskringla
PUBLISHED BY
The Heimskringla Prtg. & Pub!. Co.
•• ••
Verð blaðsins í Canda og Bandar.:
$2 um árið [fyrirfram borgað]
Sent til íslands [fyrirfrarn borgað
af kaupendum bl. hér] $ 1.
• •••
Uppsögn ógild að lögum nema
kaupandi sé skuldlaus við blaðið.
••••
Peningar sendist i P. O. Money
Order, Registered Letter eða Ex-
press Money Order. Bankaávis-
anir á aðra banka en í Winnipeg
að eins teknar með aSöllum.
• • ••
EGGERTJOHANNSSON
EDITOR.
EINAR OLAFSSON
BUSIKESS MANAGER.
• • ••
Office :
Corner Ross Ave & Nena Str.
P. O. Box ?05.
Stjórnmálastefna Con-
servativa.
Vér höfum í síðustu 2—3 blöð-
inum sýnt fram á stefnu “liberala”.
I mótsetningu viljum vér nú með
fáum orðum minnast á aðal-atriðin
í stefnu conservativa.
í fáum orðum sagt er hún þessi:
Að auka við sambandsríkið og
efla það.
Að koma saingöngufærunum l
sem fullkomnast stig.
Að framleiða og efla allan miigu
legan iðnað innanríkis.
Það voru conservativar sem
fyrst stungu upp á bandalagi fylkj-
anna og sem börðust fyrir því mál
efni til þess er það hafði framgang.
Má í þeim flokki telja þá fremsta:
Sir John A. Macdonald, Sir Gaorge
E. Cartier, Sir Charles Tupper, Sir
Leonard Tilly. Eining fylkjanna
gerðist þannig: Árið 1867 gengu On
tario, Quebcc, New Brunswick og
Nova Scotia í sambandið. Árið 1869
keypti hin hálfgerða sambandsstjórn
sléttlendið vestra, alt til Klettafjalla,
að Hudsons Bay-félaginu fyrir $1|
milj. og 1870 gekk Manitoba, sem
sérstakt fylki, í sambandið. Árið
1871 fékst British Columbia í sam-
bandið með loforði um óslitna járn-
braut frá hafi til hafs. Árið 1873
gekk Prince Edwards-eyjan í sam-
bandið sem sérstakt fylki. Á 7 ára
tíma(1807—73) myndaði conserva-
tive flokkurinn þannig ríkisheildina
eins’og hún er nú. Og enn er stefnu
fiokksins að þessu leytinu ekki full-
nægt. Stefnunni er ekki fullnægt
'fyrr en Nýfundnaland, er skipar
sæti í mynni Lawrence-flóans, er
fengið í sambandið. Sem stendur,
eru allar horfur á að eyjarskeggjar
sjái vænlegast að taka þeim boðum,
sem conservativar þcgar hafa fram-
boðið. Að þessar framkvæmdir séu
conservativum aðallega að þakka, er
nokkuð sem líklega enginn reynir
að andmæla, enda þýðingariaust.
Það voru að vísu til góðir drengir í
fiokki “liberala”, sem sá« og möttu
hvað mikið var í þessa einingu var-
ið og studdu svo málið af alúð. En
þeir voru fleiri “liberalarnir”, sem
voru hálf-volgir, slógu úr og í, sáu
hættu hér og hættu þar og fundu að
skilmálunum. Og til voru þeir líka,
sem andæfðu sambandinu af fremsta
megni. Það finnast enda í þeim
flokki menn, scm enn í dag eru and-
vígir sambandinu. Gægðist sú skoð-
un greinilega fram 1886, er þeir
Fielding og Longiey í Nova Scotia
tóku að herja, reyna að höggva á
festarnar, er tengja Nova Scotia,New
Brunswick og Prince Edwards-eyju
við bræðra-fylkin. Það tókst ekki
að lima þannig sundur hið unga
ríki, cn tilraunin er hin sama. 0g
víst er það, að “liberal” flokkurinn
í heild sinni hefir ekki enn ávítað
þessa sundrunar-Jeiðtoga og félags-
bræður sína fyrir tiltækið, — að því
er almenningi er kunnugt. Það er
ekki sagt, að fiokkurinn í heild sinni
sé hlyntur sundrun sambandsins, en
opinberlega hefir hann þá samt ekki
lýst óánægju yíir þessum suudrung-
ar-anda mikilhæfra lautinanta sinnaí
sjófylkjunum.
Conservativar álíta, að járn-
brautir og skipa-farvegir um landið
séu því eins nauðsynlegir eins og
æðarnar eru nauðsyhlegar líkama
mannsins, og að þess Víðáttu meira
sem landið er, þess brýnni sé þörfin
á þessum samgöngufærum.
Fyrstu framkvæmdir conserva
tiva að því er jámbrautabygging
snertir voru þær, að fá bygða Intcr-
colonial-brautina, írá Quebec. austur
um New Brunswick og Nova Scotia,
sem með ínörgum auka brautum og
brautunum á Prince Edwards-eyju er
nú orðin 1385 mílur á lengd og sem
er eign þjóðarinnar. Auk þessa
brautaklasa er árangurinn af þessari
stefnu auðsær í fullum 6,500 mílum
af Canadian Pacific-brautunum og
3,200 mílum (innan Canada) af
Grand Trunk-brautunum. Á móti
þessum fyrirtækjum öllum börðust
“liberalir” beinlínis og óbeinlínis, þó
hvað mest gegn C. P. R. En samt
vilja þeir nú telja British Columbia-
mönnum trú um að þeir eigi mestar
þakkir skilið fyrir það, að brautin
er komin. Fyrst framan af leyfðu
efni stjórnarinnar henni ekki að
hugsa um nema þessar aðal brautir,
en svo kom það óðum í Ijós, að þær
voru ónógar, enda sjáanlegt fyrir
fram. En undir eins og léttust gjöld
stjómarinnar til þessara fyrirtækja,
fór hún þegar að hugsa um aðrar
brautir. Það var árið 1882 að hún
gerði sér að reglu að miðla öllum
járnbrautafélögum eitthvað, ef sýnt
var og sannað, að þessi eða hin
brautin var þarfleg á þessu eða hinu
svæðinu. Á þessum 13 árum heflr
hún þannig miðlað öðrum en þeim
brautum, sem þegar hafa verið nefnd-
ar, samtals rúmlega 14 milj. dollars,
Alls heflr hún lagt til jámbrauta
fullar 120 milj. dollars og fyrir þá
upphæð ýmist bygt sjálf sem þjóð-
eign, eða fengið félög til að bygggja
8,646 mflur af járnbrautum. Að
auki era vatnsvegabætumar og skip-
skurðimir, sem stjórnin ýmist heflr
gert að nfju eða gert að, — dýpkað
til dæmis farveg Lawrence-fljótsins
upp til Montreal, svo að í því eru nú
271 feta dýpi. Þar taka við skipa-
skurðirnir þar sem strengimir eru í
fijótinu og mynda óslitna skipaleið
til vestur-strandanna við Efravatn,
og að fullgerðum þeim umbótum
sem nú er verið að gera, verður
vatnsdýpið á þessari leið (frá Mont
real til Port Arthur, um 1280 mílur)
hvergi minna en 16 fet. Til þessara
umbóta allra heflr conservátiv stjórn
in varið alls 46] milj. dollars, og er
þó ótalinn sá hluti, og hann ekki
smár, sem conservativar samtímis
hafa varið til bryggju-smíða, um
bóta á árfarvegum og höfnum, en
sem talið er fram í heildinni með I Hvað afllálll tölla þýðír
er eftir að byggja svo þúsundum
mílna skiftir af járnbrautum, sem
allflestar hljóta að elta fremstu land-
nemana og enda fara langt framfyrir
þá, svo framarlega sem menn hafa
löngun til að landgeimur þessi allur
taki viðunanlega bráðum þroska.
Að vinna að þessu með innilegum á-
huga, er fyrir löngu síðan fastákveð-
in stefna conservativa, jafnframt því
sem unnið er að samskonar fram-
kvæmdum í öðram hlutuin ríkisins.
Sem vott um það, að ekki sé enn
fullnægt stefnu flokksins að því er
samgöngufæri snertir, má minna á
tvö stórvirki enn, sem fyrir liggja.
Annað er að fá bvgða járnbraut frá
Winnipeg norður að_ Hudsonsflóa.
Mitt í Kosningasókninni, þegar öll
mðguleg vopn eru á lofti, halda “li-
beralar” því auðvitað fram, að lofcrð
öll I því efni séu að eins kosninga-
beita. En það mun sannast þegar
næsta þing tekur til Starfa, að þar er
um meira að gera. Það var lífs-
spursmál vesturlandsins hérna um
árið, að fá C. P. R. brautina bygða,
en það er enda meira lífsspnrsmál nú
fyrir öll sömu héruðin og cnda fleiri
að fá Hudsonsflóa-brautina bygða.
Það lætur nærri, að þar sem C. P. R,
kostar 8 dollars, þar kosti Hudsons-
flóabrautin bara 1 dollar. Þó réðist
Canadastjórn í að byggja þá hina
miklu braut og efna minni miklu þá
en nú. Hvaða ástæða er þá til að
ætla, að sömu mennimir sem um árið
lögðu út í að byggja C. P. R. þrátt
fyrir öll andmæli “liberala” og þá
spádóma úr öllum áttum, að sú braut
gæti aldrei borgað fyrir svo mikið
sem áburð á hjólásana. í vögnum, —
hvaða sennileg ástæða er til að ætla,
að þeir hinir sömu menn hafl ekki
þor til að hætta einum dollar nú á
móti Atta dollars þá? II ún er ekki
sýnileg sú ástæða. Annað stórvirki,
sem conservativar nú þegar (fyrir 2
eða svo áram) eru byrjaðir á, er hinn
svo nefndi Trent Valleyskipaskurður,
er leggst um þvert Ontario-fylki, frá
Belleville vestur að Georgian-fióa á
Huron-vatni. Að þeim skurði full-
gerðum (eða skurðum, því þeir eru
margir, milli stöðuvatna og vatns
falla á leiðinni) fullgerðum, styttist
skipaleið frá Port Arthur til Montreal
um fullar 250 mílur — tekst af allur
krókurinn suðaustur eftir stórvötn-
unum. — Þessi tvö verkefni sýna, að
hin framtakssama, hugstóra consorva-
tiv-stjórn hefir ekki enn lagt árar í
bát. Ilenni virðist þörf á að bæta
samgöngufærin enn og, ef orðum
manna er að trúa, er hún langt frá
því að vera ein um þá skoðun.
Meira.
opinberum störfum. Til þessara
opinberu starfa hefir hún þannig var-
ið alls $411 milj. Þess ber að gæta
að það sem “liberalir” gerðu að þess-
um sömu störfum á sínum 5 stjórnar-
áram, er framtalið í ofangreindum
tölum. En dragi maður það frá og
það sem byrjað var á áður en sam*
bandsstjórnin varð til, verður hlutur
conservativa í þessum alþýðlegu,
bráðnauðsynlegu fyrirtækjum, sem
svarar:
í tillagi til jámbrauta 84% af
ofangreindri upphæð.
Vér höfum áður f ljlaðinu sýnt
fram á, hve uppvægir “liberalir” eru
af því stjórnin leyfir Ástndímönnum
að flytjA hingað kjötmiu. og smjör
svo nam $21.121 á siða- fj’irhags-
ári og sem þeir segja ' eyðileggi
markað canadisku bæiui ia. Sam-
tímis er kenning þeirr. ..-tta : að
koma á “free trade ein- < '■ Eng-
landi,” — með öðrum orðuin að ieyfa
hverjum sem vill að dyngja hingað
öllum nauðsynjavörum, unnum og
óunnum, að vild sinni og borga ekk
I tillagi til skipaskurða 71% af ert fyrir í sambandssjóð.
ofangreindri upphæð.
í tillagi til opinberrastarfa 85%
af ofangreindri upphæð.
Þessi hlutföll sýna hvert conser-1
vativar hafa verið aðgerðalausir. Þó
eru þeir ávítaðir fyrir það hve seint J
gangi að fá nokkru framgengt.er út af
fjmir sig sýnir hve brýn er þörfin á j
Sé það rétt, sem “liberalir” segja
að þessi 20,000 verzlun sé að eyði-
leggja Canada-bóndann, hvers skal
þá til getið um þeirra eigin stefnu ?
Sem stendur eru í borgum og þorp-
um í Canuda 1|- milj. manna, sem
Canada-bændur eru einir um að selja
fæði, eða efni 1 fæðu. Það þykir
framhaldandi stórstígum, hugstórum ekki hátt meðaltal, að hver þessara
stjórnendum. bæjarmanna eyði $60,00 á ári fyrir
Þegar tekið er tillit til efnanna, varning bændanna, sér til fæðis og
sem stjórnin hefir haft af að taka, þá til fóðurs gripum sínum. Ef nokk-
er efasamt að nokkur önnur uð er mun sú áætlun fremar of lág,
þjóð geti sýnt jafnmikilfengleg af-1 en of há, að meðaltali. En setji mað-
reksverk, að réttu hlutfalli við mann-
fjölda og efnahag. Og þó er stefnu
flokksins í þessa alsherjar umbóta-átt
ekki svipað því fullnægt enn. Land-
ið er stórt en fólkið fátt. Hér sem
annarsstaðar í nýbyggðum löndum
þurfa járnbrautir og önnur slík stór
fyrirtæki að vera frumherjarnir út í
hinn auða landgeim. Með því einu
móti fæst fólkið, að það geti bygt í
grend við jámbrautirnar, vatnsfar-
ur svo að þessi upphæð sé rétt, þá
kaupa þessir 1’ milj. manna bænda-
vaming upp á $90 milj. á ári. Toll-
urinn, sem sagt er að sé bændunum
til ills en ekki góðs, gerir það að
verkum, að Canada-bændur eru einir
um þennan marlcað, eða svo nálægt
því, sein mögulegt er. Ef “liberalir”
komast að og svifta burtu tollinum,
verða þeir langt frá því einir um
þennan markað, eins og auðséð er
vegina eða hvað arinað, sem gert er þegar athugaður er þess kyns vöru-
til að mynda verzlunarveg. En að afgangur í Bandarikjunum. Bændur
bygja brautir þannig jafnframt og í Manitoba þykjast, til dæmis, fi full-
áður en Iandið byggist, er ómögulegt lítið fyrir smjör og egg, sem þeir
nema með ríflegum styrk frá hlutað- senda til Winnipeg, en þó fengju
eigandi stjórn. í vesturlandinu öllu | þeir minna ef tollinum væri aflétt. í
fyrra sumar, og svo er líklega enn,
gátu l>ændur í grcnd við Pembina,
N. D., lítið sem ekkert fengið fyrir
smjör eða egg, af þí enginn markað
ur er í grendinni. Yæri “free trade
eins ’ og á Englandi, má
nærri geta hvert þeir sendu
ekki þessar vörutegundir og aðrar
fleiri til Winnipeg, sem er bara í
70—80 mílna fjarlægð. Að Banda
ríkja bændur hagnýttu sér afnáin
tollsins er ekki nema eðlilegt, enda
sýnir sagan líka, að þeir gerðu það
um árið, áður en verndartol’astefnan
var viðtekin. Canada-bændurnir
sönnuðu það bezt sjálfir, er þeir,
hundrað þúsundir saman, skrifuðu
undir bænarskrá til Mackencie
stjómarinnar um toll-vernd. Og ein
mitt með sögunni um eyðileggjandi
áhrif Ástralíu-verzlunarinnar, en sem
er svo litil að hún er ekki takandi
til greina, sanna “liberalir” sjálflr,
að tollverndun er bændunum nauð
synleg. Það gerði enda Jóseph
Martin sjálfur, er hann sagði að ekki
mætti létta tolli af kjötmat, — að
bændumir og hjarðmennirnir í Vest
ur-Cana-da þyldu það ekki.
Óafvitandi sanna “liberalar
þannig sjálflr að væri tollinum létt af
er Canadabændunum tapaður þeirra
heimamarkaður, markaður sem þeir
nú eru einir um og sem er að minsta
kosti $90 milj. virði á ári. Og þóeru
þessir menn að reyna að svifta bænd
uma þessum markaði, svo framar-
lega sem orð þeirra hafa nokkraþýð-
ingu þegar þeir bjóða “free trade
eins og á Englandi.” En undir þeim
kringumstæðum bjóða þeir ekkert í
aðra hönd, því Bandarlkin loka sín-
um markaði þá eins og nú, þó Ca-
nadamenn slái sinum markaði opn-
um fyrir öllum þjóðum.
England er fyrirmyndin, hjá
Laufier, ef ekki hjá Sir Richard. Að
viðtekinni “free trade eins og á Eng-
landi” yrðu því allareða flestar vöru
tegundir tollaðar, sem ekki verða
framleiddar í Canada. Flest af þeim
vitanlega eru munaðarvörur og gerir
því lítið til þó tollur á þeim væri
aukinn, en svo era aftur aðrar teg
undir sem fyrir ekki alllítinn fjölda
manna eru nauðsynjavörur eins víst
og brauð og smjör. í þeim flokki
má telja kaffi og te. Kaffi er ekki
og verður aldrei ræktað í Canada.
Það verður þess vegna tollað, en er
nú tolllaust. Ef sami taxti væri við
tekinn eins og á Englandi mundi
kaffið sem nú kostar 25c, verða 30c.
pundið.
Te er heldur ekki ræktað f Ca-
nada og verður aldrei. Það er toll-
frítt nú, en yrði það ekki hjá “liber-
ölum” með “free trade” í fullum
blóma ! Með sama tolli og á Eng-
landi, mundi þá te sem nú kostar 40
cts. verða 50c. pundið.
Sykurreyr er ekki ræktaður í
Canada og verður það aldrei. Það
er óhætt að segja að 99 pund af hverj-
um hunirað pundum af sykri, sem
eru seld og keypt í Canada, séu gerð
úr sykurreyr. Sykur yrði því toll-
aður að mun, enda heldur Sir Rich-
ard því fram að þann varning beri
aj r-i.ila.
hvert upp, á $22,000,000 undir Mac
kenzie-stjórninni,. en á stjómartíma
conservatíva frá 1891—1895 vora
þau að eins $15,000,000 ár hverl
Þau voru að mcðaltali $6,500,000
minni ár hvert, heldur en meðan ‘li-
beralar’ höfðu sfjórntaumana.
Seðilpeningar
Gjaldþrot urðu að meðaltali ár tonnum af flutningi árlega- 1891 til
h imr, & 89-> nnn OOO nrrdir Mnn. I 1895. Tekjur brautanna ^ á .y.
beral’-tímunuin ’71—’78: $19,522,-
689, en 1891-1895, $35,200,562,
Af öllum þessum tölum er það
svo bersýnilegt og sláandi, hve vesöl
°g happasnauð ‘liberal’-stjórnin er,
og hinsvegar hlýtur það að liggja op
í veltu vo-ru aðliðog ljóst hverjum heilvita manni,
me ðaltali ár hvert $33,843,062 með- hve framsýn oghyggin conservatíva
an Sir Riohard Cartwright var fjár- stjómin hefir verið. Ekki geta ‘li-
mál aráðgjafi, en $50,864,397 undir læralar’ lieldur borið fyrir sig vöxt
fjármálastjórn Hon. G. E. Fosters. I og þroskun landsbúa, 'því að meðan
Undir stjórn ‘liberala’ minkuðuþeir þcir sátu að völdum hrakaði öllu aft-
frá þvi er verið hafði um $9,149,389 ur bæði innfluttum og útiiuttum vör-
eða að moðaltali á ^ri um 2,287,347. um, seðilpeningum í veltu, lántök-
U ndir oonservatíva stjórn uxu þær um á bönkum, fó sem lagt var á
aftur um J úr miljón á ári. banka, lífsábyrgð og eldsábyrgð.
Frá 1874—1878 meðan ‘,iberal’- ^að 111 á segja að ölltun efualiag hrak-
stjórnin sat að vöidum lánuðu bank- a®*> en pcningar flúðu í skúmaskot
arnir $128,139,062 að meðaltali ár eða yoru 1 jörðu grafnir.
hvert, móti $195,803,308 að meðal- Ekki heldur geta.‘liberalar’ bar-
tali árin 1891—1895 undir ccnserva ið við harðæri á stjórnarárum sínum,
tive stjóm. Lánin minkuðu undir því að seinustu 5 árin conservatíva,
stjóm ‘libarala’ um 11,997,452, eða sem hér hafa rakin. verið til sarnan-
á ári hverjn 2,999,363, en jukust burðar, voru einhver mestu hallæris-
undir conservatívastjórn um $32, ár, sem yfir land þetta hafa komið í
648,123; eða um $8,162,031 á ári. seinni tíð. Og það að- Ganada skyldi
En það sér hver maður að því meiri sleppa jafnvel út úr harðæri þessu
lán sem menn fá á bönkum, því eins og varð, það má einmitt
meira fjör er í viðskiftum manna og þakka stefnu consorvatíva, framsýni
þeirra og hyggni,, livort viljið þér
nú heldur ‘liberala! og örbyrgð eða
conservatíva og vellíðan ?
því meiri vellíðan.
A banka var undir fjármála-
stjórn Sir Richards Cartrights (liber-
al) lagt $73,926,285, en seinustu 5
árin conservatíva $172,335,610. í
þeirri grein minkuðu innlagðir pen-
ingar undir stjórn ‘liberala’ um
257,501 eða um $1,564,375 á ári, en
uxu undir stjórn conservatíva um
$41,696,032, eða um $10,423,758 á
ári hverju.
í sparisjóði var lagt á ‘liberal
tímanum að meðaltali $13,804,097
Skurðirnir.
Þegar “liberalir” bafa engar
sannar sakir að bera á conservativa,
þá grípa þeir til þeirra óyndisúr-
ræða að ljúga, að umsnúa og um-
hverfa verkum oonservativestjórnar-
innar og drótta að henni svikum og
en á concervative-tímanum $54,071, fjárdrætti. Þá langar svo mikið til
194. Frá 1874—1877 óx fé í spari- að draga aðra ofan í dýkið og forina
sjóðum að eins um $106,915 eða sem þeir sjálflr liggja afvelta í cins
,,26,i29 á án, móti $7,196,723 eða 0g horgemlingar eða höfuðsóttar-
..1,799,181 á ári síðustu 5 áriu, sem kindur á vordag. Lengi hafa þoir
conservatívar réðu ríkjum. hampað skurðumun á lofti af því, að
Þá er ábyrgðargjald áreiðanleg- Þ°'r héldu að þar gætu þeir villt
ur majlikvarði í velmegun manna. sjónir fyrir mönnum. Þeir hafa vað-
Frá 1874-1878 á ‘liberal’-tím- ’ð UpP með nasablæstri miklum og
besínr þrjár vörutegundir eru
af siunuui og euda mörgum álitnar
munaðarvörur og það er auðsætt að
gamli Sir Riehard er einn af þeim,
sem þannig lítur á málið, enda er það
rétt á borð við það er hann sagði
sendinefnd bændanna að “ vinna
meira og éta minna,” er þeir beiddu
hann um liðveizlu með toll-löggjöf
þegar haRn sællar minningar var
íjármálastjóri Canada. Eigi að síð-
ur er nautn þessara vörutegunda svo
almenn orðin, að þær mega með full-
um rétti teljast nauðsynjavörur. Að
mögulegt er að draga fram iífið án
þeirra, sannar ekki að þær séu mun-
aðarvörur.
Þessar vörar þykja fulldýrar nú,
en dýrari verða þær þó, ef “liberalir”
mega ráða.
Hagur Canada heima
fyrir.
ÖIlu þýðingarmeira, en verzlun
við útlend ríki er allur hagur lands-
ins heima-fyrir og má hæglega sýna
það og sanna með óhrekjanlegum
tölum, að ‘liberal’-stjórnin heflr haft
hin óheillavænstu áhrif á hag lands-
búa, en conservatíva-stjórnin þvert
á móti.
ólátuin og sagt:. sjáið svívirðinguna
°g prettina. E’n hér skulum vér nú
koma með skurðina og láta menn
dæma sjálíá. Þ& geta þeir séð hverjir
Ijúga, liberala kyrkjublaðið Lögberg
eða ‘heiðna' ‘villutrúarblaðið‘(!)
Heimskringla.
•
Tay skurðurinn.
Tay skurðurinn liggur frá Perth
í Ontario út í Rideau skurðinnoger
Tay skurðurinn 8 mílur á lcngd.
Upphaflega hafði félag eitt látið
grafa hann árið 1834.
Skurður þessi jók verzlun og
samgöngur að miklum mun í land-
inu út frá sér, en afgjald af skipum
ölum’ $38,223,162 ár hvert, en undir þeim, sem um hann gcngu, var ekki
conservatívum $ < 95,889,229 sein-1 Svo mikið, að það borgaði kostnaðinn
og með því að félagið skorti peninga,
Þá geta og skýrslur tum pósthús I Þá var slturðinum lokað.
landsins, sýnt hagjlandsbúa. En þá var þessi hluti landsins
Á dögum’ ‘1 iberal’-stjórnariunar | btbolaður ’ frá samgöngum og stóð
voru að meðaltali |503Öj pósthús, óg pað mohnum Þ»r mjög fyrir þrifum.
bættust jvið á ári hverju 168. En á Vora hvaö tíftir annað sendar áskor-
dögum conservatíva vora þau 8,469, antr 111 sfjörnarinnar, að taka að sér
en jukust um 193 á ári hverju sein- skurðmn og gerði hún það loks fyr-
ustu 5 árin. Bréf, sem flutt voru á| *r mar§I1*;rekaðar bænir 1882 og bjóst
anum keyptu menn lífsábyrgð fyrir
$14,755,436 á ári móti $44,399,189
á ári, frá 1891—1995. Þar mink-
aði lífsábyrgð frá því er verið hafði
áður um $6,938,466, eða 1,734,616 á
ári, en óx undir conservatíva stjórn
um $6,915,297, eða 1,728,824 á áii.
Öll lífzábyrgð var á ‘liberal’-tíman-
um $85,083,269 móti $292,832,318
seinustu árin sem conservatívastjórn-
in réði ríkjum.
Eldsábyrgð var að meðaltali
keypt ár hvert undir ‘liberal’ stjóm
$3,591,502, en undir stjórn conserva-
ríva seinustu árin $6,404,416.
Öll eldsábyrgð var undir ‘liber-
til að gera við hann. Var kostnað-
ur áætlaður $232,000. Við frekari
athugun var það álitið nauðsynlegt
að grafa í gegnum landspildu eina
meðaltali áLhvert I 0% st'Vtta svo leiðina> °S álitið> að Þá
‘liberal’-tímanum að meðaltali ár
hvert 45,043,900, en blöð, bækur og
bögglar 38,471,200. En á seinustu
árum cor.servatíva voru bréf og póst-
spjöid flutt að
126,690,000, en blöð, bækur og bögl-
ar 93,265,626.
Póstávísanastaðir voru undir ‘li-
berölum’ að meðaltali ár hvert 722
og bættust við á ári 27, en seinustu
ár conservatíva voru þeir að meðal-
tali 1,164 og bættust við 45 á ári. —
Peningar sendir í póstávísunum voru
frá 1874—1878 á ári hverju $6,864,
660, en frá 1891—1895 $12,928,833.
Þá geta samgöngurnar og flutn-
ingar sýnt greinilega hag manna og
viðskifti.
Árin 1864—1878 voru fermdar
og affermdar í canadiskum höfnum I
tonna-tali 10,796,929, en árin 1891
til 1895: 19,097,936 tons. Járnbraut-
ir voru undir ‘liberal’-stjórn 5,113
mílur, en undir stjórn conservatíva
seinustu árin 15,047. Vörur á strand
ferðaskipum eru ekki taldar I þess-
ari skýrslu.
‘Farþcgjar með járnbrautum
voru undir ‘liberal’-stjórn á ári
hverju: 5,813,097, %en flutt voru
6,686,465 tons af vörum á ári, móti
13,764,817 farþegjumog 21,638,416
mundi kostnaðurinn allur verða $240-
000. Auk þess voru fleiri umbætur,
sem eðlilegt var, kaup á landinu
sem skurðurinn lá um o. s. frv.
En hver maður, sem um skurð-
inn fer og vit heflr á, munu ekki geta
annað sagt, en að þeim $476,877 sé
vel varið sem skurðurinn kostaði.
þó að nú inntektir af skipum
þeim, sem um skurðinn ganga, ekki
alveg nægi til þess, að borga viðhald
hans og kostnað, þá sjá þó heilvita
menn, að hann meir en borgar sig '
aukinni verzlun, auknum samgöng-
um, auknum búskap og iðnaði.
Hver myndi ætla að lokurnar í
St. Andrews strengjunum mundu
borga rentur af peningum, sem í þæi'
væru lagðir og viðhaldskostnað allan,
með afgjaldi skipa þeirra, er um þ®r
færu? En alt fyrir það gæti hagn-
aðurinn af þeim skift fleiri hundruð-
um þúsunda dollars á ári.
Galops skurðurinn.
Það var ‘Chief Engineer’ John
Page, sem sterklega kvatti til að
gjöra skurð þann, og fyrir öflug1