Heimskringla - 18.06.1896, Side 2

HEIMSKRINGLA 18. JÚNÍ. 1896.
Heimskringla
PUBLISHED BY
The Heimskringla Prtg. & Publ. Co.
•• ••
Verd blaðsins í Canda og Bandar.:
$2 um árið [fyrirfram borgað]
Sent til Islands [fyrirfram borgað
af kaupendum bl. hér] $ 1.
• •••
Uppsögn ógild aðlögum nema
kaupandi sé skuldlaus við blaðið.
• •••
Peningar sendist í P. O. Money
Order, Registered Letter eða Ex-
press Money Order. Bankaávis-
anir á aðra banka en í Winnipeg
að eins teknar með afföllum.
• • ••
EGGERTJOHANNSSON
EDITOR.
EINAR OLAFSSON
BUSINESS MANAGER.
• • ••
Office :
Corner Ross Ave & Nena Str.
P.O. Box 305.
Stjórnmálastefna Con-
servativa.
Þá er þriðja atriðið í stefnu con-
servativa, — það um framleiðslu iðn
aðar í Canada.
Það kemur líklega flestum sam-
an um það, að hversu vel gefið sem
eitt land er fyrir landbfmað o. s. frv.,
getur þjóðin sem í því býr aldrei
orðið voldug þjóð né auðug, ef hún
hefir ekki uppkomnar sem fjölhreytt-
astar iðnaðarstofnanir, svo að hún
framleiði sjáif og vinni sem allra
mest að mögulegt er af öllum sínum
nauðsynjavörum. I þessu sambandi
og af því skammsýnir menn, en tull-
ir af flokksofstæki,, hafa talað og tala
enn eins og verkstæðisfélög séu mein-
vættir þjöðanna, að þau séu blóðsug-
ur, sem allir nýtir borgarar ættu að
leggjast á eitt með að útbola, — af
því þetta klingir svo oft, í einhverri
mynd, er vert að minna á það, að
frjálsverzlunar-leiðtoginn nafnkunni
á Englandi, Richard Cobden, (dáinn
(1865, sagði afdráttarlaust, aðbænd-
unum væri enginn hlutur meir áríð-
andi, en verkstæðin. Að það sé al-
ment álit að verkstæðisfélög séu ekki
eins skaðleg fyrir þjöðfélagið, eins
og svo margir halda fram á einn eða
annan veg, það sér maður hvervetna
á kappi allra bæjastjórna að laða til
sín þessa auðugu menn, sem efni hafa
á að koma upp verkstæði og — gefa
þeim fé tíl þess. Það sézt enda ekki
ósjaldan, að sömu mennimir, sem
viku eftir viku bannfæra verndar-
tollinn og alla, sem með honum mæla,
ganga um meðal bændanna og safna
loforðum um fjárframlag til að fá, þó
ekki sé nema lltilsháttar mölunar
mylnu I kauptúni bændanna. Með
öðrum orðum, mennimir sem ár og
síð prédika það fy rir bændunum, að
tollur allur sé bannvænn og verk-
stæðisfélög öll óhæfar blóðsugur,
ganga um eins yg “grenjandi Ijón”
og skora á bændur að styrkja þessar
blóðsugur og leggja á sig gjöld til-
tölulega miklu hærri en er hinn “ban-
væni” vemdartollur. Að þetta er
gert er óræk sönnun fyrir því, að
verkstæðið, þó ekki sé nema lítil möl-
unarmylna, er álitin kaaptúninu eða
bygðinni gagnleg. Ef þá það er
gagnlegt bygðinni í nágrenninu, og
ef ekki er hægt að fá því upp komið
nema með fjárframlagi í einhverri
mynd, — verndartolls igildi, hvað er
þá undarlegt, eða ónáttúrlegt þó
samskonar meðal þurfi til að laða
auðmenn til þjóðfélagsins og fá þá
til að stofna stór og kostbær verk-
stæði? Aðferðin við að stjórna er í
aðal-atriðunum hin sama hvert held-
ur veldis-sprotinn nær yfir hundar
mílur að flatarmáli, eða eina milj. eða
meir. Og aðal-atriðin eru þau, að
leggja gjöld á héraðsmenn beinlínis
eða óbeinlínisog sniða upphæð þeirra
eftir áætluðum þörfu mstjórnarinnar,
að innkalla þau gjiild og verja þeim
svo að svo miklu leyti sem mögulegt
er öllum fjölda héraðsmanna f hag.
Það er sjaldan að smá-sveitir veiti
umbeðinn styrk úr sjóði sínum til að
koma upp mölunamylnu í einhverju
kauptúni í bygðinní. Það er oftár
að framtakssamir menn ganga ura
og útvega samskot hjá bændunum.
Hversvegna? Vegna þess aðallega
að hin litla stjórn hefir ekki efni áað
veita þá uppliæð. Alveg það sama
er tilfellið hjá hinni margfalt stærri
ríkisstjórn. Hún hefir ekki efni á að
veita í einu það fé sem útheimtist til
að koma nauðsynlegum verkstæðum
á fót, þó sá styrkur undir vissum
kringumstæðum gæti orðið einhlýtur.
En svo þarf þá jafnframt að athuga
kringuiiístæðurnar. Ef mölunar-
mylna f þessari sveit getur fyrir afls-
munasakir útibolað litlu mylnunni í
nágrannasveitinni, þá er það tjón fyr-
ir hlutaðeigandi kauptún, en samt
bíður fylkisheildin ekkert tjón við
það. Peningarnir sem fyrir vinn-
una eða vöruna eru látnir, hverfa
ekki burtu úr fylkiiiu fyrir það?
Þar eru ástæður ríkisstjórnarinnar
öðruvísi. Líði hún erlendu verk-
stæðisfélagi að yflrbuga verkstæðis-
félag í sínu ríki, er ekki einungis
einu verkstæði færra, heldur — og
það er meira tjónið—fara þá pening
ingarnir fyrir vinnuna og vöruna
burtu úr ríkinu. Þeir eru glataðir
þjóðinni um aldur og æfi, nema hvað
lítill hluti þeirra kemur ef til vill
smámsaman aftur sem borgun fyrir
óunnið efni. Þetta eru kringum-
stæður sem ríkisstjórnin þarf að taka
til greina. Sjál hún greiðan veg til
að gera jafntefli á hinum útlenda
markaði, sjái hún ráð til að senda
þangað aðra unna vörutegund og í
gildi að verði þeirrar er á hennar
eigin markað er dyngt, þá er alt
gott, þá þarf engum brögðum að beita
til að halda sínu, að vernda sínar
iðnaðarstofnanir fyrir árásum er-
lendra iðnaðarstofnana, sem bæði
eru eldri miklu og aflmeiri.
í innsta eðli sínu er það máske
rangt enda efalaust alvegað það er
rangt, að stjórn, félag eða einstak-
lingur, skuli gefa félagi eða einstak-
lingi fé til að stofnsetja iðnaðarstofn-
un í ákveðinni bygð. En sú hefð er
,ákomin fyrir löngu síðan og það svo
greinilega, að það eru fá héruð, sem
nokkrum þroska hafa náð, sem ekki
hafa á einhvern hátt gefið einhverri
stofnun eitthvað, til að verða þess
hagnaðar aánjótandi, sem sú stofnun
í bygðinni hefir í för með s*'r. Það
er helst England eitt, sem hér er
undanþegið og sú undaþága nær þó
ekki til nema lítils hluta af iðnaðar
og verzlunar æfi Breta. Eftir eitt-
hvað 300 ára tollvemdun, afléttu
þeir fyrir eitthvað 50 árum síðan
öllum tolli af flestunl nauðsynjavör-
um. Var það hvorttveggja, að þeir
hugðu iðnað sinn á því fullkomnun
arstigi, eins vel og þeir eru settir á
þessum litla hólmaf, að engin þjóð
gæti náð þeim og þvf síður ofboðið
þeim, og hitt, að þeir þurftu miklu
meira af fæðistegundum, en þeir
í sambapdi við stefnu conserva-
tiva að því er snertir samgöngu-
færi, má og geta þess að stefnan er
ekki eingöngu sú, að fullkomna þau
sem mest má verða innanríkis, þó
það sé vitanlega fyrsta og æðsta ]
skyldan. í>að er stefnan jafnframt |
að styrkja gufuskipafélög, sérsták-
lega þau er kanna vilja nýja stigu
og reyna að auka hinn útlenda mark-
að Canadamanna. Til dæmis má geta j
þess, að árið 1887 hjálpaði stjórnin j
til að koma á fót reglubundnum gufu-
skipaferðum milli West India eyja,
Að öðruleyti er hún engum Suður-Ameríku og Canada. Þá nam
sjálfir gátu framleitt og sem lífsspurs
mál var að fá sem ódýrastar. Þeir
hugðu líka að önnur ríki mundu þá
fylgja í fótspor sín og þeir gerðu sitt
til að af því yrði, en til einskis.
Nágrannaþjóðir þeirra, Frakkar,
ítalir, Belgir, Þjóðverjar, Austurrík-
ismenn, dást að “free trade” kenn-
ing Breta, eins og svo margir fleiri,
en engin þeirra þjóða treystir sér þó
til að aflétta tollinum, af því gjör-
völl samtök í þvf eru ekki fáanleg.
Ríki þau eru vel gefln, en þau hafa
ekki með höndum þann auð, þær
verkvélar, þann skipastól og þá
reynslu og æfingu í alheimsverzlun
sem Bretar hafa. Þau þora þvf ekki
að brjóta niður varnargarðana, sem
þau hafa umhverfis sínar séistöku
iðnaðarstofnanir.
Ef jafngömul og voldug ríki,
sem fyrir áratugum og öldum síðan
hafa alt það fullgert, sem hér er ým-
ist rétt byrjað á, eða alls ekki byrj
að á, — ef þau þora ekki og þola
ekki að aflétta tollinum fyrr en allar
eða flestar þjóðirnar bindast samn-
ingi um að gera það á ákveðnum
degi, hvemig er þá hugsanlegt að
Canada þoli slíkt, þar sem alt er f
bemsku, alt ógert som voldug þjóð
vill og þarf að koma í verk? Væri
jafnræði með Canada og Bandaríkj-
unum hvað aldur þjóðanna, fólks-
fjölda og bolmagn snertir og væru
Bandaríkin þá tilbúin að aflétta sín-
um tolli undir eins og Canada gerði
það, þá væri alt öðru máli að gegna.
Hin tollvernduðu meginlandsríki í
Norðurálfu eru svo tiltölulega Iangt
í burtu, að menn þyrftu ekki svo
mjög að óttast þau. En nú er ekki
um neitt þvílíktjafnræðiað tefla,aðþví
er snertir Canada og Bandaríkin. Þau
telja nálega 14 menn ámóti hverjum
1 manni í Canada og á þekkur er
mismunurinn að því er snertir allan
auð, allar verkvélar, allar iðnaðar-
stofnanir. Það væri enginn sann-
leikur að segja horfur á því í augna-
blikinu, að Bandaríkjamenn í heild
sinni hafl vilja til að afljett atollinum,
því, að fénginni þeirri tollhækkun
sem demókratar loksins gátu skrúf-
að gegnum þingið, er þeirra meðal-
tollur meira en fjórðungi hærri en
hann er í Canada. Hverjar þá yrðu
afleiðingamar, þegar almennur toll
ur er tekinn til greina, ef Canada
stjórn aflétti sínum tolli, eru augsýni-
legar hverjum manni, sem til vits og
ára er kominn.
Það leyndi sér ekki hvert stelndi
með iðnaðinn og verzlun í Canada á
stjómaráram “liberala” (1874—78).
Conservativar sáu hvað verða vildi
og þeir sáu og viðurkendu, að ætti
Canada-sambandið að halda áfram,
verða meira en nafnið tómt, ætti það
að geta framleitt samvinnandi, ein
dregna þjóð, hlaut það að hafa eitt-
hvað annað að bjóða en landbúnað
fiskiveiðar, skógarhögg, málmtekju
o. s. frv. Hver þessara atvinnu-
greina er allsendis ómissandi, en
samt vantar mikið á, að þær fullnægi
kröfum nokkurrar þjóðar. Ætti
Canada-sambandið að framleiða fjöl
hæfa, volduga þjóð, þurfti það að
framleiða sínar sérstöku iðnaðar-
stofnanir, svo að allra stétta menn,
allskonar handverksmenn hefðu hér
atvinnu, framleiddu það seto bónd-
inn þarfnast og keyptu að bóndan-
um það sem hann framleiðir. Þetta
sáu conservativar og gerðu sér stefnu
samkvæmt því árið 1879. Eini veg-
urinn til að‘fá þeirri stefnu fullnægt
var sá, að leggja toll á aðfluttan
varning, ekki svo háan að hann
bannaði innflutning á vamingi frá
útlöndum, en svo liáan, að hann væri
hlíf fyrir hvort heldur innlenda menn
eða erlenda, sem vildu koma á fót
iðnaðarstofnunum í Canada. Þetta
heflr verið stefnan nú um síðastl. full
16 ár og þetta er stefnan enn, og
verður framvegis, alt svo lengi að
nágranna þjóðin viðheldur sínum
tolli.
skorðum bundin, né svo fast ákveðin,
að ekki megi breyta til, eða víkja frá
henni hvern dag' sem tiltækilegt
þykir.
Þó það væri conservativ-flokk-
urinn, sem viðtók þessa stefn og Iög-
Ieiddi hana, þá er það sannast, að
hún er upprannin, ekki hjá foringj
um flokksins, heldur hjá alþýðunni í
Canada sjálfri. Það gat ekki annað
en opnað augu andstæðinga ‘liberal’-
stjómarinnar að bænir um verndun,
fyrir æðisgangi Bandaríkjamanna á
verjulausum markaðinum, drifu að
stjórninni úr öllum áttum og þá ekki
sízt það, að hundrað þúsundir bænda
sendu stjóminni alvarlega áskorun
um hjálp. Það vora þessar áskor-
anir úr öllum áttum, sem fyrst fram-
leiddu þessa stefnu, stefnu, sem síðan
heflr verið svo alþýðleg ið hún heflr
sópað atkvæðum miki
kjósendanna I flokk ’
er á tíma nyeðarinuar
þor til að breyta út j.
gera eitthvað til að \
sambandsríki. Með þcooa-i stefnu,
með einkunnarorðunum: “Canada
fyrir Canada-menn”, hafa forvígis-
menn flokksins sópað öllu fyrir sér
í sambandskosningunum 1878, 1882,
Almenningur sér og
viðurkennir, að eins ©g ástæðurnar
eru, hvar sem til er litið, að Englandi
undanteknu, er það eina lífsvon Can-
anda sem iðnaðar og verzlunarlands,
að framfylgja þessu þjóðráði, sem
viðtekið var 1879 ogsem heflr reynst
svo vel.
Það er hér ekki rúm til að færa
mörg rök að því, þó nóg séu til, að
þessi stefna hefir haft heillarík áhrif
á síkið. En rétt til málamynda setj-
um vér fylgjandi tölur:
1881
Tala idnaðarstofnana 49,722
Stofnfé þeirra $164,957,423
Tala vinnum. 254,894
Laun þeirra $ 59,401,702
Verð varnings $309,731,867
Tiltölulega er þó meiri munur-
inn líti maður á efni fengið í útlönd-
um árin 1878 og 1895. Eftifylgjandi
tölur sýna þann mun á nokkrum
helztu vamingstegundunum:
Vörutegundirnar. 1878
Ull......pund 6,230,084
settir menn í borgum og bæjum í
Canada hafa fjölgað um iullan helm-
ing, um 750 þús., frá 1S7S fil 1891.
Það má vera, að talsvert margir
þeirra hefðu numið land og gerst
bændur, ef verkstæðin hefðu ekki
verið til, en ekki samt nærri helm-
ingurinn, því að enn sem komið er,
er mikill fjöldi manna ófáanlegur al-
veg til að stunda landbúnað. Það
er ekki ofsagt ef getið er til, að af
þeim f úr milj. manna, sem á þessu
tollverndar-tímabili hafa tekið sér
bólfestu í borgum og bæjum í Cana-
da, hefðu § hlutir, eða J milj., verið
glataðir Canada, ef þessi stefna hefði
ekki verið viðtekin.
Þrátt fyrir þossa toll-verndun,
hefir toll-álögunum verið hagað þann-
ig, að á stjórnar árum conservativa
hefir innflutningur toll-lausra vöru-
tegunda aukist um 40%. Á síðasta
stjórnarári “liberala” nam aðfluttur
toll-frí vamingur alls 830,622,812,
en árið 1894 nam hann 850,314,801.
Allar þessar toll-frí vörur, fyrrum og
nú, eru nauðsynja vörar, en sá er
munurinn á meðferðinni, að þar sem
meirihluti þess vamings 1878 var
hveiti og mjöl, kjöt og annar slíkur
varningur frá Bandaríkjunum, þá er
þessi toll-fríi varningur nú rnegin-
lega sá, sem ekki er og ekki verður
framleiddur innan ríkisins. Er þar
auðséð hlífð bændanna, hlífin sem
þeir hundrað þúsund saman beiddu
um á stjómarárum “liberala”, en sem
þeim var synjað um.
mankaða verndaírtolli er aflétt. Þeir
erui jafn “sjáaadi blindir og heyr-
andá heyrnarlausir” nú eins og um
árið þegar 100 þús. bændur (fjór-
fait flciri en bændur allir í Manitoba
né), hvað þé annara stétta menn
skoruðu á þá að verja þá fyrir fjár-
munalegri eyðilegging.
Hver stefnan er þá heppilegri
fyrir bóndann, handverksmanninn,
daglaunamauninn í Canada? það
virðist nokkurn veginn auðstett, að
sú stefna er happadrýgri, sem færir
bóndanum heimamarkað allan, og
handsversmanninum og daglauna
manninum atvinnu.
Sýninga kostnaður.
"Liberalir” gera númer úr kostnaði
sambandssjórnarinnar i sambandi við
heimssýninguna í Chioago. Það situr
líka sérlega vel á þeim flokksmönnum í
Manitoba, þ,ví hin makalausa hluftaka
John Gilmoro:
Greenways í þeirri sýningu kostaði svo
sem ekker-tV!!
Til 3amanburðar er fróðiegt að at-
huga aðgerðir “liberala” í 3ambands-
stjórnarvöldum í samskonar, kringum-
stæðum. Það var “heiræsýning” í
P hiladojphia sumarið 1876, þegar hinir
frómhjörtuðu (!), hófsömu (!), sparsömu!
“liberaiir” réðu ríki. En sú hundrað
ára minningarsýning í Philadelphia var
ekki stærri en svo, að ve4 .hefði mátt
komahenni fyrir í rarkyélaskálanum
einum á.Chicago-sýningunni, og óvíst
að þar liefði orðið þrengra um hana en
u m Jónas sauðinn í magaifum á hvaln-
um. Efl til þess að sýna. sig á þeirrii
sýningu tóku “liberalir” $39,670,04. Með'
öðrmm. orðum var það kostnaðurinn við
að hafa umboðsmenn og gæslumenn á.
þessari vasa-utgáfu af heimssýningu.
Það yrði langt mál að sýna hér
hvernig hverjum einum dollár var var-
ið, en rétt til smekks setjum vér hér
einstöku atriði, gripin af. bandahóö,
Eru' hér fyrst taldir nokkrir svaladrykk-
ir Qg hressandi meðöl:
ueiri hluta
ra manna,
lu vilja og
■njunni og
i i hið unga
1891
75,768
354,620,750
370,256
100,663,650
476,258,886
1895
7.750.050
45,325,832
2,014,609
83,250,720
345,518,582
Sem eðlileg afleiðing af þessum
framförum í iðnaði er og það, að bú-
Bómull...
Teigleður.
Hampur..
Sykurefni.
7,243,413
458,755
12,061,280
11,732,401
verzlun Canada við þau ríki sam-
tals 84 milj. & ári, en nú nemur sú
verzlun nærri 89 milj. á ári. Árið
1890 hjálpaði hún til að koma á
gufuskipaferðum milli Canada, Jap-
an og Kína. Alt til þess árs nam
verzlun Canada við þau rlki að með-
altali 8623 þús. á ári, en nú nemur
hún 3 milj. dollars á ári, að meðal
tali síðan 1890 og eykst jafnt og
stöðugt. Sama er að segja um af-
leiðingarnar af gufuskipaferðunum
til Astraliu, er á var komið fyrir 3
árum. f vetur er leið veitti stjórn
in fé til að koma á uppihaldslausum
gufuskipaferðum veturinn út milli
St. Johns í New Brunswick og Liver-
jxxil. Hafði það aldrei verið reynt
áður. Árangurinn varð sá þrátt
fyrir hrakspár “liberala”, að miklu
fleiri skip þurftu til að flytja burtu
varninginn, en við var búizt, og í
öðrulagi sá, að stjórnin hefir ákveðið
að framvegis fái það gufuskipa félag
engan styrk frá' sér, sem tekur Can-
adisknr vörar á höfnum Bandaríkja
'•tmrdegi. í þeim tilgangi að
i crziun við Frakkland og Bel-
gui lieiir srjórniu nú nýlega vcitt 50
þús- dollara styrk til að koma upp
nýrri gufuskipalínu er gangi beint á
milli Canada og Frakklands. Enn-
fremur hefir hún ákveðið að stuðla
til að nj>p komi félag, er smíði svo
hraðskreið skip, að þau gangi á rúm-
um 4 sólarhringum milis Halifax og
Liverpool. Auk þess sem skip þau
eiga að hafa farþegja rúm fyrir 1500
til 2.000 manns, eiga þau að bera
4—5 þús. tons af vöram í hverri ferð
Verða þau útbúin með frystivélar og
hólf í því augnamiði að geta flutt
héðan á sem styztri stund alt það
kjöt, smjör, ost og annan sllkan vam-
ing bænda, sem markaður er fyrir
á Englandi. Mun það reynast meiri
liagur fyrir bændur, en á augna-
blikinu er hægt að gera sér grein
fyrir.
Þannig er stjórnarstefna con-
servativa 1 fáum orðum sögð. Hún
tniðar öllu að einu ákveðnu takmarki
— velllðun, vexti og þroska. Hún
er sem sagt sú, að efla sambandsríkið
og auka; að koma samgöngufærun-
um, innan ríkis og á úthöfunum, á
sem fullkomnast stig; að framleiða
og efla allan mögulegan iðnað innan-
ríkis.
12 pottar Kampavin........................... $ 28 50'
12 pt'. Chateau Clarefc.................... . 28,00
4 pottar Pale Sherry......................... ^qq
6 flöskur Portvín............................. 15,00.
6 flöskur Blancho Sauterne................... 7 50
12 flöskur Pale Sherry;...................... ^’qO
2 flöskur Hennessee brennivin ............... 4i0o
4 pottar Pale Sherry.........................
» ” 12 pottar Pleasant VaHey.-vin. .............. 16,00
72 flöskur Bass’ Ö1.......................... 13,50
4 pottar Pale Sherry............. ........... 4>00
2 flöskur Henn. br. vín.................... 4 qq
8 pottar Pale Sherry............................. §00
36 flöskur Bass’Öl ............................. ^75
6 pottar Kampavin............................... §,00
1 flaska Henn. br. vín......................... 2 00
J. R. Eennell: 12 pottar vín.................................... 4 43
Auk þessa 24 önnur reikningsatridi fyrir samskonar syaladr. upp á 197,10
Medal annara reikningsabriða má nefna:
Annie J. Perrault ............................................ 30 00
aukagjald fyrir herbergislán.................. 12 00
Wm. Akers: Fyrir lán á vaskafati Etc...................... 2 75
J. Perrault: Fy»-ir diska og staup sem brotnuðu.............. 5 25
W. B. Weir: Eins mánaðar húsalfefga....................... 333 34
Lafayette Restaurant: Fyrir 32 miðdegisverði................. 176,00
aukagjald fyrir kampavia........................ 17,50
fyrir 50 vindla.............................. 12 50
fyrir sígarettu kassa............................ 2,50
“ fyrirblóm .................................. ^ojoo
J. Perrault: lánað Mrs. Peuny (special)................. 10,70
Bozet & Kent: fyrir lán á borðbúnaði........................ 350 00
G. N. C. Lewis: fyrir 'dinner’ kl. 11........................ g0joo
King & Brown: fyrir lán á leirtaui......................... 9 00
Sarah Merrick: fyrir mjólk og egg.......................... 5 93
fyrir rjóma og egg .......................... 8,30
Herbert Morse: 8 pottar ‘Ice Cream’........................ 4>0o
A. J. P. Trindell: gullur til að gefa....................... 269 00
Wm. Akers: 1 tylft af skeiðum................................7joo •
Pennock Bros: körfu blóin................................. 4 00
12 blómhnappar............................... 4 50
blóm í 8 krúsir.............................. 400
oStrur....................................... ll]o8
ostrur, clams and crabs........................ 22,00
»ostrur....................................... 11,08
E. Helmbold:
J. M. Peck:
E, Helmbold:
ostrur
Egg Wine Co.:
Lewis Bros:
J. Perrault:
11,88
A. J. Perralut:
J. P. Hand:
1 kassi Qearl California........................ 15,00
fyrir lukta vagna............................. 216,50
fyrir lukta vagna............................. 5 00
SeraPh......................................... 10,00
............................................. 20,08
1 tappatogari.................................... 0,50
Herbert M. Morse: 1 pund brjóstsykur........................... 0 40
W. F. Johnson: andlitsfarfi................................... 0,15
1 pd. whitening............................... 0 06
Charles McBride: maturtir...................................... 350 gg
Meira vinst ekki tími til að telja, en þetta sýnishorn nægir til að sýna hvað
“liberalir” þessir “liberölu” herrar eru við sinn “liberala” “Adam”, þegar þeir
þurfa ekki að leggja út féð úr sínum vasa, en mega gleðja sig að vild sinni á
kostnað hins opinbera.
Þakkarávarp.
Hún segir frá því hvernig
Pink Pills reyndust henni
Þjáðist af riðu — Varð máttlaus í hægri
hliðinni — Læknaðist á fáeinum
vikuml
Tekið eftir Aylmer, Que., Gazette.
Af öllum meðalauppfindingum
þessum tímum, hefir enginn reynzt eins
vel og Dr. Williams Pink Pills. Vér
hyggjiim að það sé ekkert það þorp í
þessu landi, þar sem meðal þetta hefir
ekki verið reynt og reynst vel. Það er
merkilegt meðal og hefir komið miklu
góðu til leiðar. Það eru margir i Ayl-
mer, sem lúka lofsorði á Dr. Williams
Pink Pills, og á meðal þeirra er fólk Mr.
John Smith, hins velþekta járnsmiðs.
Þegar blaðið Gazette komst að því að
dóttir hans, Miss Minnie Smith, hefði
batnað riða við að brúka Pink Pills,
sendi það fregnrita af stað til að gera
nánari fyrirspurnir.
Á móti öllu þess berjast “libe-
ralir” af falskri ímyndun um að alt
sé fengið ef hinum mjög svo tak-
Þegar fregnritinn kom til Mr. Smith
lét hann í ljósi ánægju sína yfir að hafa
tækifæri til að segja sögu dóttur sinnar
svo öðrum mætti að gagni koma, en
sagði þó um leið, að konan sín mundi
geta gefið enn þá betri upplýsingar. Mrs.
Smith sagði, að fyrir hér um bil ári sið-
an hefði Minnie litla fengið mjög slæma
riðuflog. Ýms meðul voru brúkuð, en
sem þó ekki komu að neinu haldi. Raf-
urmagnslækningar voru einnig reyndar
en það fór á sömu leið. Stúlkunni fór
alt af yersnandi og loksins varð hún að
hætta að ganga á skóla þar eð hún var
orðin máttlaus í annari hliðinni. Mál-
rómur hennar var einnig orðinn svo
veiklaður, að naumast skildist hvað hún
sagði. Hún var heima við meira en sex
mánuði, og allan þann tima var verið að
gera ýmsar lækningatilraunir við hana,
sem þó reyndust árangurslausar. Einu
sinni sá Mrs. Smith í blaðinu Gazette,
frásögu um að riða hefði verið læknuð
með Pink Pills og afréð hún þegar að
rayna þær við Minnie. Þegar stúlkan
var buin ur tveimur öskjum var henni
auðsjaanlega talsvert farið að skána, og
þegar hún var búin með sex öskjur alls
var hún orðin albata, þar eð ekki var
hægt að sjá nein merki til veikinnar.
Þetta var í lok Júnímánaðar, og lieíir
ekki borið á því að veikin tæki sig upp
aftur. Á meðan Minnie brúkaði pill-
urnar þyngdist hún og óx mikið meðan
heilsan fór batnandi. Mrs. Smith sagði
að önnur yngri dóttir sín hefði einnis
fengið einkenni þessarar veiki, en þau
hefðu undir eins horfið þegar hún fór að
brúka Pink Pills.
Dr. Williams Pink Pills eru seldar í
fullri vissu um að þær séu hið eina ó-
yggjandi blóðhreinsunarmeðal sem til er
Þær styrkja taugakerfið og lækna, ef
þær eru brúkaðar réttilega. Þær gera
blóðið rautt og heilnæmt. Seldar hjá
öllum lyfsölum, og sendar með póstí
fyrir 50c. askjan eða sex öskiur fyr>r
$2.50 frá Dr. Williams Medícine Co>,
Brockville, Ont., eða Sheenactady, N.Y.
Gáið að eftirstælingum og meðölulU»
sem sögð eru “alveg eins góð.”