Heimskringla - 23.07.1896, Blaðsíða 3

HEIMSKRINGLA 23 JÚLÍ. 1896.
Kotungurinn,
- - - eða - - -
Fall Bastílarinnar.
Eftih
ALEXANDER DUMAS.
Yiö enga í kastalanum var borgarmönnum eins illa, að
nndanteknum greifanum, eins og svissnesku hermennina,
en nú voru þeir hvergi sýnilegir. Þeir vissu á hverju þeir
áttu von, skutust þvi undan og hleyptu sér í yflrhafnir, er
huldu einkennisbúninginn og komust svo ^klaklaustburtu úr
kastalanum.
Eitt af því fyrsta sem aðsækjendurnir tóku eftir inní
búsagarðinum, var klukkan mikla, sem hvídli á herðum
bandingja-líkisins. Hún gekk heldur ekki lengi sú
klukka eftir að menn komu auga á hana. Það urðu margar
hendur á lofti með sleggjur ogbarefli, sem á einu augna-
bliki moluðu tímatalið og alla umgerðina. I fáum orðum
sagt létu nú að sækjendurnir eins og óðif menu. Þeir hlupu
afturogfram, upp og ofan stigana, börðu fallbyssurnar, sem
spúð liöfðu á þá eldi og blýi, hömuðust að steinunum 'í efztu
vegglögunum, eins og vildu þeir þegar byrja að rifa risa-
byggingu þessa, stein fyrir stein.
Þegar fyrsti aðsækjandinn sást troða hásvali Bastílarinn-
ar reis upp himinrjúfandi fagnaðaróp frá vörum þúsund-
anna allra niðri átorginu. Samtímis hlupu menn af stað
til að útbreiða fregnina, og innan fárra mínútna fiaug þessi
orðsending um Parisarborg eins og eldur i sinu.
‘‘Uastílin er fallin /”
Þetta var gleðiboðskapur fyrir óteljandi fjölda fólks.
Hjörtun ætluðu að bráðna í barmi margra, sem attu einka-
vini í fangaborginui. Óteljandi augu flutu í gleðitárum og
bvar sem einn maður mætti öðrðum þökkuðu þeir hvor öðr-
um og hamingjuuni með inni legu handabandi og með inni-
legri orðum fyrir lausnina. Stéttaskifting og stéttadramb
var i augnablikinu gleymt, *- svo mikill, svo almennurvar
fögnuðurinn. í svipinn að minsta kesti skildu Parisarbúar
það, að allir menn eru bræður og að þeir nú voru lausir und-
an sínu þyngsta ánauðarokí. Parisarbúar allir fögnuðu,
beilsuðu hver öðrum sem jafningja, sem bróður.
Þeir Biflet og Pitou tóku engan þátt í þessum fagnaðar-
látum. Þeir liöfðu annað göfugra að vinna, — að leysa fang-
ana.
Þegar þeir voru komnir yfir hinn svokallaða ‘stjórnar-
garð’, — umhverfis íbúðarhús greifans, gengu þeir nálægt
manni í gráum fötum, sem stilturog rólegur studdi sig við
gullbúinn göngustaf. Það var yfirkastalavörðurinn Launay
greifi sjálfur. Hann beið þar rólegur eftir því, annaðtveggja,
að vinir sínir kæmu sér til lausnar, eða óvinirnir til að
Stytta sér stundir.
Billet þekti hann undireins og gekk til haus. Launay
kannaðist þá einnig við að þar var kominn Billet bóndi.
Hvorugur mæiti orð, en greifinn víslagði hendurnarog sagð1
uieð augunum, er hann leit til bónda: “Ætlar þú að verða
fyrstur til að stínga mig 7”
“Ef ég ávarpa liann”, hugsaði Billet, “veit lýðurinn hver
hann er og verður bann þá drepinn”. En svo vildi Billet
undir öllum kringumstæðum finna fangaklefa Dr. Gilberts.
Hvernig gat hann slitið leyndarmálin úr kviði hinnar þög-
ulu Bastílar? Hvern var að spyrja? Greifinn sá undireins
og viðurkendi drengskap Billets, er hann mælti ekki orð.
“Hvað viltu ?” spurði hann þá í lágum hljóðum.
“Ekkert annað, en að vita hvar er klefi Dr. Gilberts”,
svaraði Billet í hálfum hljóðum. Jafnframt benti hann á
binngreiða gang út og hinar opnu dyr, og sagði með augun-
um, að hér væri tækifæri fyrir greifann að komast undan.
“Klefi Gilberts er nr. 3 í Bertaudiere-turninum”, svar-
aði greifinn lágtog svo bliðlega, að rödd hans mátti heita
klökk. En flýja vildi liann ekki.
Rétt í þessu orgaði einhver að baki Billets. "Halló!
Hér er kastalavörðurinn sjálfur.”
Rödd mannsins var tilfinningarlaus alveg, rét.t eins og
bún kæmi af vörum veru, sem ekki er af þessum heimi, en
hvert orð nísti hjarta greifans eins og tvíeggjað sverð. Það
vár Gonchon sem talaði. Hann hafði ekki fyrri slept orð-
mu, en augu allra sem til heyrðu störðu á greifann. Og
jáfnframt byrjuðu allir að troðast fram í þeim tilgangi að ná
1 greifann og hefna sínáhonum, þó ekkert nema æði og
Móðþorsti knýði marga þeirra áfram.
“Hann er glataður, efviðgetum ekki bjargað honum”,
sagði Billet þið þá Elie og Hullin.
■’Hjálpið okkur !” kölluðu báðir í senn.
•‘Ég kemst ekki til þess strax. Hefi áríðandi verk að
vlnna”, svaraði bóndi.
A næsta augnabfíki höfðu ótal hendur þrifið greifann og
háfið hann hátt á loft. Var áformið að bera hann út á torg-
]ð og halda honum svo liátt, að allir mætti sjá liann. Hlupu
þeir Elie og Hullin þá fram og hrópuðu til manna að sleppa
greifanum, honum liefði verið lofað lífi og frelsi fyrir að
sleppi þannig kastalanuin.
Þetta var ekki satt, en þessi mannúðlegu ósannindi
sluppu af vörum beggja þessara drenglyndu manna á sama
augnabliki. Mennirnir sem báru greifann héldu áfram þrátt
fýrir ópið, en ef til vill höfðu þe ir breytt fyrirætlun sinni,
Því nú hrópuðu þeir aftur á móti : -*Til bæjarráðhússins
med greifann !”
Þótt Launay væri lifandi herfang var hann í flestra aug-
um eins líflaust herfaag og var sjálfur kastalinn, sem nú
hátt og lágt var skipaður æðisgengnum borgarmönnum. Og
það kom undarlega fyrir að sjá kastalann eins og hann var
nú umhverfður orðinn. í fjórar aldir hafði bygging sú stað-
ið þögul og drungaleg. Allan þann tíma hafði þar ekki
heyrzt skóhljóð annara en fanganua og varðmanna þeirra,
Nú glumdu veggirnir, gólfið og stigarnir við hlaup og stökk
og æislagang.
Billet nam staðar 'eitt augnablik og horfði á eftir Laun-
ay, þar sem hann var dreginn, eða öllu heldur borinn, gegn-
um mannþröngina. En ekki lengi. Greifinn var horfinn fyrr
en varði. Billet stundi þungan, en sneri svo tafarlaust að
sínum störfum og sagði viðPitou, er hann liljópaf stað:
“Nú skulum við vitja um klefann nr. 3 í Bertaudiere-
turninum”. Og þangað þutu þeirsvo.
Þar lii ttu þeir lyklav crðinn, sem var lafhræddur, en
sem benti þeim strax á klefann , en bætti því við, að hann
befði ekki lyklana; hefðu verið teknir frá sér.
“Lánaðu mér öxina þína, bróðir !” sagði Billet þá við
einn af borgarmönnunum sem stóð hjá þeim.
“Velkomið! Ég gef þér hana. Ég þarfnast hennar ekki
úr því Bastílin erunnin”, svaraði maðurinn.
Billet þreif öxina og liijóp inn í hliðargang, en nam
þar staðar þaDgað til iykiavöröurinn kom og benti honum á
klefann nr. 3.
“Er það dr. Gilbert, sem hér er inni ?” spurði Billet.
“Við vitum ekki nafn nokkurs manns”, svaraði lyk'a-
vörðurinn.
•‘Er hann kominn hingað, þessi fangi, íyrir faum dög-
umsiðan?” spurði Billet.
“Eg veit það ekki”, var svarið.
“Jæja, ég skal þá samt vita það bráðum”, sagði Billet
og réðist í því á hurðina.
Huiöin var þykk og úr eik, en höggspænir og tætlur úr
trénu flugu eíns og hráviður í allar áttir undan exinni í
höndum hins harðsnúna bónda. Eftir litla stund var komið
gat á hurðina, svo að kíkja mátti inn um þa& Það varhálf-
dimtinni, en einn geislastafur barst um klefann inn um
gluggakitru á veggnum, og rétt i þeirri birturák sá Billet að
maður stóð í þeim ste!lingum, að hann var tilbúinn að ráð-
ast á þann eem inn kæmi. En vopna hafði hann ekki annað
en botnfjöl úr rúmfleti sfnu-
Þrátt fyrir hrokkið skegg, hárið klippt niður við hárs-
rætur og andlitið náfölt, — þrátt fyrirþetta alt þ ekti Bille
undireins, að maðurinn var dr. Gilbert.
“Doktor ! Doktor, ert það þú ? Það er Billet, sem talar
við þig, — vinur þinn !” hrópaði bóndi inn um glufuna.
“Er það mögulegt að Billet sé hérkominn?” sagði Gil-
bert spyrjandi.
“Já,.já ! Gamli Billet sjálfur' víst og satt”, svaraði Bill-
et og ótal aðrir í senn, og svo var þegar bætt við: ‘ Við er-
um hér i Bastílinni. Búnir að taka hana! Þú ert frjáls
m aður!’.’
,‘Bastílin tekin og ég frjáls ?” sagði dr. Gilbert spyrjandi
og sem þrumu lostinn. Og í æðinu sem á haun kom hljóp
haun fram að hurðinni, stakk höndunum í rifuna og tók til
að hrista hurðina og það svo heljarlega, að ætla mátti að
hann mundi sprengja hjörur og skrá í senn. Lyktuðu átökin
þannig, að hann sleit burtu eitt spjaldiðúr liurðinni.
“Bíddu, bíddu !” sagði Billet, er hann sá að doktorinn
bjó sig í aðraaflraun, en sá að hann mundi ekki þola þau
átök til lengdar. Og jafnframt tók hann til að beita öxinni
á ný og með hálfu meira kappi og hálfu stærri höggum en
áður. En dr. Gilbert hneig aflvana niður ástól og gat nú ekki
lireyft sig, ekki einu sinni lyft eikarspjaldinu, er hann rétt
áður sleit úr umgerð sinni. Þar sat hann fólur og máttþrota,
en stagaðist alt af á nafninu: ‘Billet”.
•‘Og ég er hér líka, — ég, vesalings Pitou, doktor, sem
þú kann ast við að hafa komið fyrir hjá frænku Angelique.
Ég kom líka með Billet, til að hjálpa þér út héðan”. Þetta
sagði Pitou óðamála á meðan bóndi lamdi hurðina.
“En ég kemst ekki lit um svona litla smugu”, sagði
Gilbert.
"Viðskulum víkkagatið!” sögðu allir úti fyrir í senn.
Samtímis lögðu þeir sem fremstir voru hönd á verkið
meðBillet. Einn beitti járnkarli, þrengdi honum inn milli
hurðar og dyrastafs, og annar náði samskonar tökum á lok
unni. Aðrir lögðust á hurðina. svo margir sem að henni
komust og knúðu hana sem mest þeir máttu. Átökin hrifu
um síðir. Hurðin gekk upp og með henni stykki úr stein-
veggnum, en inn í klefann, á eftir hurðinni, sem féll með
ógna hvin, ruddust allir sem inn koinust af áheyrendunum.
Dr. Gilbert var á næsta augnabliki vafinn í örmum
þeirra Billets og Pitous.
Gilbert var miðaldra maður, 35 ára að aldri. Hann var
af bóndaætt og hafði alizt upp á búgarði Taverney greifa,
ogþar lærði hann að elska dóttur greifans, Andreu að nafni
og ástina til hennar bar hann í brjósti alla ætí. Afleiðingin
af ástamálum unglinganna var það, að Gilbert gaf Andreu
móðurnafn, erhún ól svein þann hinn litla, er getið var um
í byrjun sögunnar, — Sebastian, sem Billet skildi við, yfir
komin af sorg og bræði á skólaum num morguninn. Fyrir
að hafa orsakað þau ættspjöll ætlaði Philip Taverney,
einn bróðir Andreu, einusinni að drepa dr. Gilbert, er þeir
hittust á Azores-eyjunum, og þar skildi hann við Gilbert
meðvitundarlausann og laugaðann í blóði sinu. Philip hefði
þess vegna elcki þekt hann nú, svo breyttur var hann orð-
inn. Hann var fölur í andliti, en þó ekki veiklulegur. Hár
hans og skegg var svart, augun fjörleg, en þó kyrrlát og
mátti á þeim sjá, að hann, eins og kennari hans, Balsamo-
Cagliostro, var gæddur valdi til að dáleiða
menn. Þegar hann var ekki að horfa á neitt sérstakt, glápti
hann ekki út í bláinn, heldur sýndu augun að hann var þá
sokkinn í eigin hugsanir. Hann hafði beint nef, er gekk að
heita mátti í beinni línu niður frá enninu, þ. e., það var
helzt engin slakki í nefið milli augnanna, Varir hans báru
vott umstærilæti og spaugsemi, — brettust upp svo að eigi
allsjaldan sást í skjallhvítar tennurnar.
Jafnaðarlega var hann í svo óbrotnum búningi, að kvek-
ara hefði sæmt. En svo vel fóru fötin, að búningurinn eigi
að síður mátti heita snildarlegur, Hann var í við meira en
meðalmaður á hæð og vel vaxinn. Sýndi vaxtarlag hans
ijóslega, eins og líka hann sjálfur sýndi með tökunum á hurð
inni, að hann var hraustur maður og harðfengur, þegar
hann vildi beita sér.
Þó hann væri búinn að sitja vikutíma í fangelsi sýndi
hann sjálfur og húningurhans allur, að hannhugsaði urn að
koma vel fyrir sjónir, að vera snyrtilegur ekki síður en áður.
Eini munurinn var, að slcegg hans hafði fengið að vaxa ó-
hindrað, en af því hve vel það var hirt sást glögt, að það var
ekki hirðingarleysi að kenna, heldur þvi, að hann fékk ekki
tækifæri til að raka sig eða jafna skeggið.
Eftir að hafa heilsað þeim Billet og Pitou og þakkað
þeim sérstaklega, sneri hann sér að mönnunum framundan
og var ekki annað að sjá eða heyra, en að hann væri alveg
búinn að ná sér aftur, er hann sagði :
“Svo hinn lengi þráði dagur er þá loksins kominn! Eg
þakka ykkur öllum vinum mínum, jafnframt og ég þakka
hinum eilífa anda, er vakir yfir frelsi og lifi þjóðanna”.
Svo rétti hann út hendurnar til að þakka þeim sem næst-
ir stóðu, þeim sem hann gat náð til. En borgarmenn kyn-
okuðu sér við því, höfðu ekki kjark til þess, svo miklu æðri
en þeir fanst þeim hann vera. Ásýnd hans, rödd hans og
hreyfíngar fyltu áheyrendurna með lotningu fyrir honum.
Hann gekk þannig út úr kastalanum á undan öllum öðr-
um, en studdist við þá sveitarmennina Billet og Pitou.
Sem sagt hafði dr. Gilbert eitthvað það við sig, að borg-
armenn þorðu ekki að vera honum of nærgöngulir og þeir
þorðu það síður, eftir að iiann kom út úr klefadyrunuinj og
sá heiðan liimininn og sólskinið úti fyrir kastalaveggjunum.
Hann fékk ofbirtu í augun, eftir dimmuna í klefanum og
nam hann þá staðar um stund, víslagði hendurnar á brjóst-
inu og sagði, er hann leit upp í hið bláa hvolf :
'Heilt veri hið elskulega frelsi! Eg sá þig lifna og kom-
ast á legg í hinum nýja heimi. Við erum þess vegna gaml-
ir vinir og skólabræður á vígvellinum. Blessað sé frelsið !”
Áheyrenduniir tóku orðum hans með Jfögnuði og sýndi
brosið á vörum doktorsins að fagnaðaróp [frjálsra manna var
engin nýung fyrir hann.
"Hefir lýðurinn yfirbugað einveldið, Billet?” spurði Gil-
bert eftir litla þögn. Billet s'raraði, að svo væri:
“Og þú komst hingað til að leysa mig? Hvernig viss-
irðu að ég var liér inni?”
‘-Sonur þinn sagði mér það í morgun”.
“Veslings Etnil Sebastian ! Svo 3Þú hefir séð hann. Líð-
ur honum vel í skólanum?”
“Eg skiidi þannig við hann”, svaraði Billet, að ‘ hann
var borinn veikur inú í sjúkrasalinn, af því við vildum ekki
lofa honum að taka þátt í orustunni um Bastilina, til að ná
þér út”.
Gilbert brosti. Hann vonaði eftir miklu hjá syni sín-
nm ognú hafði honum farizt alvegeins oghann hafði vonað.
"Ég sagði”, hélt Billet áfram, “að ur þvi þú værir í
Bastilinni hlytum við að taka hana með ofbeldi, og það höf-
um við nú gert. En það er ekki öli sagan. Kistlinum
þínum litla hefir verið stolið frá mér”.
“Hver stal honum?” spurði Gilbert.
“Menn í dökkum búningi, sem brutust’inn £ hús mitt
undir þvi yfirskyni að taka bókina sem þú sendir niér. Þeir
lokuðu mig inn í herbergi og gerðu hið sama|jvið aðra á
heimilinu. Svo leituðu þeiríhúsinu og umturnuðu öllu,
þangaö til þeir fundu kistilinn”.
©DaÐ
©ÍX3ÖK1
Þeir vilja ekki reykja neitt annað.meðan þeir geta fengið Old Chum,
jafnvel þó þeir þurfi að fá það til láns, því þeir fá ekkert tóbak sem
þeim fellur eins vel, og sem gefur eins kaldan og mildan reyk.
1>. Kitcliie & €o .71 anafacturers ÍIOM’UKAL.
The American Tobacco Co’y of Canada, Ltd. Successors.
þetta þori ég að hengja mig upp á að er RtJG BRAUÐ
Já, og hvar heíir þú fengið mjölið ? — Ég fékk það hjá
131 Higgins Str.
Það er ódýrt og gott eins og alt annað í þeirri búð.
^mmmmmm mmmmvm
E3 Pappírinn sem þetta
^ er prentað á er
^ búinn til af
i The E. B. EDDY Go.
Limited, Hull, Canada.
Sem búa til allan pappír ^
fyrir þetta blað. ^
w wmmmmwiM
Islendingar i Selkirk!
Það vinnur enginn íslendingur sem stendur í búð þeirra félaga
Moody og Sutherland}
en það þarf ekki að attra neinum, því Mr. Moody talar íslenzku reiprennandí.
Finnið hann að máli þegar þið þurfið að kaupa eitthvað af járn eða blikkvarn
ingi. — Hann selur hinar nafnfrægu
Grand Jewel Stove’s
og að sjálfsögðu hitunarofna á allri
stærð, Upplag mikið af líkkistum á
allri stærð og alt sem þeim til heyrir
Mjöl- og fóður-
verzlun
Stórt upplag af Lake of theWoods
kveitimjöli æfinlega fyrirliggjandi.
MQODY d SUTHERLAND
HARÐVÖRUSALAR.
Evaline Street. — — — — West Selkirk.
Dominion of Canada.
Alisiarflir oMs_*^ millonlr manna.
300,000,000 ekra
l hveti og beitilandi í Manitoba og Vestr-territóríunum f Canada
landnema. Djúpr og frábærlegafrjósamr jarðvegr nægð af vatni og skóei ov
meginhlutinn nalægt járnbrautum. Afrakstr hveitis af ekrunni 20 busheí ef
vel er umbúið. ’
í inu frjósama belti
í Rauðárdalnum, Saskatchewan-dalnum, Peace River-dalnum og umhverfÍH-
liggjandi sléttlendi eru feikna-miklir flákar af ágætasta akrlendi, engi ov beiH
landi—innviðattumesti fláki í heimi af lítt bygðu landi. s
Málmnámaland.
Gull, silfi, járn, kopar, salt, steinolía o. s. frv. Ómœldir flákar af kolanám,
landi;eldiviðr því tryggrum allan aldr. xoianama-
Járnbraut frá hafi til hafs.
Canada-Kyrrahafs-járnbrautin í sambandi við Grand Trunk og Inter-Colonial
brautirnar mynda oslitna jambrautfrá öllum hafnstöðum við Atianzhafí c<L
nada til Kyrrabafs. Sú braut liggr um miðhlut frjósama beltisins eflir bví enVii
lönguogum hmahrikalegu, tignariegu fjallaklasa, norðr og ver 7
og um in nafnfrægu Klettafjöil Vestrlieims. 1
Heilnœmt loftslag.
Loftslagið i Manitoba og Norðvestrlandinu er viðikent ið heilnœmasta í Ame
ríku. Hreinviðri og þurviðri vetrog sumar: vetrinn kaldr en biartr KtT
viðrasamr; aldrei þoka og súid og aldrei fellibyljir, eins og sunnar í lanííiT,.,
Sambatidsstjórnin í Canada
gefr hverjum karlmanni yfir 18 áragömlum og hveTjum kvennmanni sem heflr
fiyrr familiu að sja, ’ ueur
160 ekrur af Inndi
g ókeypis. Hinir einu skilmálar eru, að landnemi búi á landinn ovvrk
A þann hatt gefst Uverjum manni kostr á að verða eigandi sinnar abýlis
ðar og sjalfstæðr í efnalegu tilliti. y
Islenzk.ar uýlendur
í Manitoba og canadiska Norðvestrlandinu eru nú þegar stofnaðar í fi ríöa
Þeirra stœrst er NY.TA ISLAND, liggjandi 45-80 mílur norð“Winn‘Sr”á
vestrstrond Winmpeg-vatns. Vestr trá Nýja Islandi, i 30—25 mílna
er ALFTAVATNS-NYLENDAN I báðum þessum ’nýlendum Tr ndkið afó
numdu landi, og baðar þessar nylendr liggja nær höfuðstað fyikisins en
hinna. ARGYLE-NYLENDAN er 110 mílur suðvestr frá Winninev DTYr
VALLA-NYLENDAN, 260milur norðvestr Irá Winnipeg; QU’APpY'.I T p_\ý
LENDAN um 20 mílur suðr frá Þingvalla-nýlendu, og ÁLBERTA-NYLEND-
A.? mÍlur*,nor?r fra Calgary. en mn 900 mílur vestr frá Winnipev T
siðast toldum 3 nýlendunum er n.ikið af óbygðu, ágætu akr- op beitiianc i g'
Frekari upplysingar i þessu efni getr hver sem vill fengið með bví
sknfaumþad: pv'
að
Committsioner of Doniinion Lands.
Eða 13. L. Baldwinson, isl. umboðsm.
K| ORTHERN
n PACIPICR.R.
Farseðlar til sölu
fyrir
Járnbrautir^ stöðu-
vatna og hafskipalínur
til
Austur-Canada,
Brítish Columbia,
Bandaríkjaxma,
Bretlands,
Frakklands,
þýzkalands.
Italíu,
Indlandi,
Kína,
Japan
Afríku,
Australíu.
Farþegjalestir daglega. Góður útbúnað-
ur. Margar leiðir að velja um.
Fáið ferseðla og upplýsingar á farseðla-
stofunni, 486 Main St., Winnipeg, eða á
vagnstöðvunum, eða skrifið til
H. SWINFORD,
General Agent, Winnipeg.
cavifni-a,
_ “RADE MARK8,
DESICN PATEÍ4TS,
_ . . COPYRIOHTS, «to.
önd free Handbook wrlte to
MUNN & CO.. 861 Broadway, New Yoric.
Oldest bureau for eecurinpr patcnts in Amcrica.
Lvery patent takcn out by us is bromrht bcfore
the publlc by a notico glven freo of cbargo lu tho
f'ricutific Jimcriau
Dareest clreulfttlon of ftny soientiflc pancr In tho
world. Snlendldly Ulustrated. No iutelllgent
man should be wlthout lt. Weeklv, S.T.OOa
year; «1.50 six months. Address. MITNN & CO..
Publishees, 361 Broadway, New York Clty,
N
orthern Pacific
North B’und STATION8. Soouth Bund
Freight JNo.’ 153. Daily wa •gg (?S Ssl WS a ® * ss PhS ■*-> d Freight No. 154 Daily. j
1.20p 2.45p .. Winnipeg.. Í.OÍ'P 5.30«
1.05p 2.34p *Portage J unc 1.16p 5.47«
12.42p 2.23p * St.Norbert.. 1.28p 6.07«
12.22p 2.12p *. .Cartier.. .. 1.89p 6.25«
11.54a 1.56|> *. St. Agathe.. 1.56p 6.51«
11 31a 1.45p *Union Point. 2.04p 7.02«
11.07a 1.31d *Silver Plains 2.17p 7.19«
10.31a l.lOp .. .Morris ... 2.35p 7.45*
10.03a 12.52]) .. .St. Jean... 2.48p 8.25a
9.23a 12.28p . .Letellier .. 3.06p 9.18«
8.00a 12.00p .. Emerson .. 3.25p 10.15«
7.00a U.50a . .Pembina. .. 3.35p 11.15*
11.05p 8.l5a Grand Forks.. 7.20p 8.25p
1.30p 4 35a .Wpg. Junc.. ll.OOp 1.25p
7,30a Duluth 8 OOa
8.30a Minneapolis 6 40a
8.00u ... St. Paul... 7.10
I0.30a ... Chicago .. 9.35p
Winnipeg-
Canada.
RAILROAD
TIME CARD.—Taking ftffect Sunday
April 12 '1896.
MAIN LINE.
MORRIS-BRANDON BRANCH
East Bounp
1.20p
7.50p
6.53p
5.49p
5.23p
4.39p
3.58p
3.14p
2.51 p
2.15p
1.47?
1.19p
12.57p
I2.27p
11.57a
11.12a
I0.37a
I0.13a
9.49 a
9.39a
9.05a
8.28a
7.50a
oo «
aí
r-CO
Á 5
&
ro 3
ÖTATION8.
W. Bound.
*> .
<N iQ
T“' <V
a
H°
ÞQr-.
2.451<
12.55p
12.34p
12.09p
U.59a
11.42a
11.20a
11.08a
10.57a
10.40a
10.26a
10.13a
lO.OSa
9.48a
9.35a
9.41a
8.57a
8 42a
8.35a
8.27a
8 13a
7.57a
7.40a
o
Number 127
Winnipeg . ,|
.. .Morris ....
* Lowe Farm
*... Myrtle...
...Roland. .
* Rosebank..
... Miami....
* Deerwood..
* Altamont..
. .Soinerset...
♦Swan Lake..
* Ind. Springs
♦Mariapolis ..
* Greenway ..
.. Baldur....
.Belmout....
.. Hilton....
. Ashdown..
Wawanesa..
* Elliotts
Ronnthwaite
♦Martinville..
.. Brandon...
stop at Baldur
l.Oöpl
2.40p
3.02p
3.26p
3.36p
3.53?
4.06p
4.26p
4.37p
4.54p
5.07p
5.2 lp
5.3lp
5.45p
5.5bp
6.19p
6.36p
6.52p
6.58p
7.08p
7.19p
7.36a
7.55p
for
5 30p
8.00a
8.44a
9.31a
9.50«
10.23«
10.54«
11.44«
12.1 Op
12.51p
1.22p
1.54p
2.18j
2.52p
3.26p
4 15p
4.53p
5.23p
5.47p
6.04p
6.37p
7.18p
8.00p
meals
POR TAGELA PRAIRE BRANCH
W. Bound Mixed No. 143 Every Day Except Sunday. STATIONH.
5.45 p.m. .. Wiunipeg.
5.58 p.m *Fort Junctioi.
6.14 p.m. *St. Chnrles.
6.19 p.m. * Ileadingiy..
6.42 p.m. * White Plains
7.06p.m. *Gr Pit Spur
7.13p.m. *LsS»lle Tank
7.25 p.m. *.. Eustace...
7.47 a.m *.. Oakville.
8.00 M.m. *. . .Curtis. . .
8.30 a.m. Port.la Prairie
East Bouc
Mixed
No. 144
Évery Da;
Exrept
Sunday.
: Fl«tr S'fttc's
12.25-p.m.
2.i0p.m«
11.44 p.re.
11.36 p.re.
lLl2p.m.
10.47 p.ir.
íO.sop.m,
10.26 a.m.
10 03 p.m.
9-49 p.rn.
9.30 p. bo .
Stations maikeo—*—bave no agei
Fre ght rnust b- prepaid
Numbers 107 and 108 hav throu
Pullinan Vestibuled Drawinglíoom S!e
ing Cais between Winnipeg, St. I’au) a
Minneapolis. Also Palace Diniog Ca
Close connection at Chicapo with easte
lines. (!onnection at Winnipeg Jnncti
with trains to and from thc Pacific coi
Forrates and fuil informaíion cc
cerning connection with ot'ier lines el
apply to any ngent of the compnny ’or
CHA8. 8. FEE. H. SWINFORD
G.P.&.T.A., St.Psul. Gen Agt. W]