Heimskringla - 19.11.1896, Side 3

HEIMSKRINGLA 19 NOV. 1896.
fc=
Að byg^ja upp aftur
gamalt og sligað hús.

Að halda
vel við,
hyggingunni
°g fylla hana með heilbrygði, hagræði
og hamingju.

Þegar hús eitt fer að hrörna svo að
ekki eru nein tök á að gera við það, þá
flytja menn það burtu, til þess að reyna
ttt fyrir sterkari og varanlegri bygg-
ingu.
Ef að vér ekki berum næga um-
flyggju fyrir líkama vorum, þá verður
flann lasburða og ónýtur og veiklulegur
°K ef vér reynum ekki að hressa hann
tnð í tíma, þá er dauðinn vís að koma
°g heimta þessar slitnu og veikluð
grindur og leggja oss í gröfina.
Getum vér hrest við hina slitnu lík
amivora? Já, víst er það mögulegt
t>ó að lífsneistinn jafnvel eins og blakti
& skari. Til þess að endurreisa þannig
flkami vora,er ekkert eins gott og Paine
Celery Compound, þetta dásamlega
iseknislyf, sem hefir dregið svo marga
Ur dauðans greipum á umliðnum tima.
Þetta hirainsenda lyf verkar beint á
taugakerfið og gefur nýj an styrk hverr
taug, hleypir lífi í blóðið, eykur þyngd-
ma og styrkir hvert eitt bein og hyern
rinn vöðva.
Þegar Paines Celery Compound er
búið að vinna þetta þá er auðvelt að
flalda líkamsbygginguna í góðu lagi.
Raynist vel við matarhæfi, svefn og
reKlusemi í lifnaði, heldur áreiðanlega
áfram hinu góða verki, þá munu hin
endurreisti karl eða kona njóta góðrar
neilsu, farsældar og hamingju og þá
fyrst verður lífið nokkurs virði.
Viltu, kæri herra, endurreisa liina
dítnu likamsbyggingu þínal? Þú átt
n^gt með það, ef að þú brúkar Paines
. , belery Compound. Þú þarft engan
læknir; þú þarft ekki að borga dóma-
nags reikninga þegar þú ert heilbrygð
nr orðinn. Þetta hafa þúsundir manna
®®rt, Viltu ekki reyna ágæti lyfs þessa?
Wight. Eg greip í 'bjöllustrenginn og
hringdi og oþnuðust þá dyrnar og stóð
þar hershöfðinginn frammi fyrir mér.
Undireins og maður leit liann var hægt
að sjá að hann var herinaður. Hann
yar svo djarfmannlegur og þráðbeinn,
og brosið hans og röddin gáfu það þeg-
ar til kynna að þarna var sannarlegur
fyrirmaður. En til allrar óhamingju
Saga hershöfðingja eins.
SECUR, prá lífsháska miklum
er dóttir hans komstúr.
hún yar veikluð orðin og slitin af lofts-
laginu í Indlandi, er hún sneri
heim aftur til Englands. Þegar
faðir hennar kom heim á eftir
fienni var hún hættulega stödd.
Cr blaðinu Hampshire Independent.
Ekkerter jafn eftirtektavert og sög
.. Inna hraustu hermanna vorra, eem
jJ Qað hafa drottningunni og föður-
iran.fnu í fjarlægum löndum. Það þyk-
k ö“nm sem reynt hafa mikið til þoss
]a°,na að tala við herforingjana frá Ind-
nn' og heyra sögur þeirra og æfintýri.
| '-’réttaritara blaðsins Hampshire
úependent fórust orð á þessa leið:
^að
v*nt
var ekki að furða þó að mér
um að fá skipanir um að
j -u, a.o sKipanir
antenant-General Shaw
þætti
finna
-------------að máli. Hefir
] nn unnið sér frægð og frama á Ind-
8t P 0f? nn með skyldfólki sínu í
auls Vicarage, Shanklin, á eynni
hélt hann á tinnutöflu í hendinni og ég
sá það strax að viðtal okkar mundi
stutt verða. Hann bauð mér þó inn
þegar og spjallaði ofur þægilega við
mÍR.
‘Ég er hræddur um það’, sagði
hann, ‘að þú sért kominn langar leiðir;
en láttu mig vita erindi þitt’.
Ég skýrði hershöfðingjanum frá
því að mér lægi mikið á hjarta, náttúr-
lega með hansgóðu samþykki, að heyra
sögu hans hvernig dætur hans hefðu
nýlega sloppið úr dauðans greipum.
Þá hýrnaði strax yfirhonum og tók
hann þannig til orða: ‘Þú veizt kan-
ské að ég er hrifinn rojög af atburði
þeim; en sagan er stutt. Dóttir mín
kom heim frá Indlandi, og er ég kom
á eftir henni og hitti hana í London, þá
lá hún í rúminu fárveik. Hún þjáðist
af gigtveiki og taugayeiklun og var því
nær blóðlaus orðin, sinnulaus og öll
sömun magnlaus og fjörlaus. Læknir
var þegar sóttur, en hún var blóðlaus
og litarlauseftir sem áður og þjáðist af
þessu blóðleysi. Hún hafði hitaveiki,
höfuðverk og ýmsa aðra kvilla. Gott og
vel. Ég hafði heyrt getið um Dr. Wil-
liams Pink Pills for Pale People. Dóttir
mín reyndi fáeinar og hafði fyrsta askj-
an aðdáanleg áhrif. Hún fékk aftur lít
inn í andlitið, kvalirnar hurfu og varð
hún öll önnur. Það skein úr andliti
hennar heilsa, og hreysti. Svo hélt hún
áfram að brúk a pillurnar og er mér það
sönn ánægja að geta sagt / það að henni
batnaði að fullu og ölln. Hefi ég síðan
ráðið öllum sem ég hefi kynzt að brúka
Dr. Williams Pink Pills og hver sem
hefir regnt þær, hefir gott af orðið.
Eg á systur eina í Jersey og hefir
hún brúkað pillurnar lengi og einlægt
ráðið öðrum að reyna þær, en allir hafa
rómað þær einum munni. Þegar ég
hefi heyrt að einhver kunningi minn
væri sjúkur, þá hefi ég sent þeim pillur
þessar.
Dr. Williams Pink Pills auðga og
hreinsa blóðið og því eru þær svo orð-
lagt lyf við blóðleysi, gigtveiki kirtla-
veiki, langvinnri heimakomu og að
hressa blóðlitla og föla metin og konur
og láta heilsuna og hreystina hjarna aft
ur að nýju á ásjónum þeirra, Þær eru
einnig ágætt taugastyrkjandi og mænu
styrkjandi lyf og hafa margan læknað
af niðurfallssýki, mjaðmagigt, tauga-
veiklun, riðu og höfuðveiki. f>ær eru
áreiðanlegt meðal við öllum kvennsjúk
dómum og á körlum lækna þær alla
sjúkdóma, er spretta af gremju, sorg-
um, sliti og illum lifnaði.
Kotungurinn,
- - eða -
Fall Bastílarinnar.
Eftir
ALE*XANDER DUMA5.
Gripid Tækifœrid!
Kesta tœkifœrid a æfinni til ad kaupa odyrt.
Að velta miklu með litlum Sgóða á hverjum einstökum hlut,
~~ Það er verzlunaraðferðin og það er líka almenna krafan, að því
er snertir álnavöru, klæðnað, skófatnað, matvöru o. s. frv.
Gripid sannleikann!
fcann sannleika, að þessar ágætu nýju vörur, sem vér höfum á boð-
«st nú FYRIR MINNA VERÐ, en nokkrum hefir áður
°mið í hug að nefna, fyrir vörur á sama gæðastigi. Fyrri en nú
nefir enginn NÁLGAST ÞAÐ VERÐ, sem vér nú setjum á
en
á vörurn-
Þeir sem alvarlega
hugsa um eigin hag
J sem hafa dómgreind að því er vörugæði snertir, þeir geta ekki
aðið við að sleppa einni dagstundu, en koma undir eins og hag-
yta 8ðr vora DÆMALAUSU AFSLÁTTARSÖLU.
Gripid Sann/eikann
Íerð1’ að alIar Vörur vorar eru nyjar’ með nýjasta sniði, nýjustu
?.. °’ °S keyptar meðan mest var peningaeklan, fyrir
°nd. Þess njóta viðskiftamenn vorir nú.
peninga út í
^ ÚEYNAST
VEL, tið hafa vandaðar vörur oh ódvr-
ar og nóg af öllu,— það er stefna vor.
Munið nafnið, — munið staðinn :
Jk* People’s Bargain Store,
CAVALIER, N.-DAK.
kuntiugum mönnum. En þá er spurningin: Gátu þeir
Ctiarny og Gilbert talizt ókunnugir og óviðkomandi, þarsem
öðrum var akvarðað að verja konunginn, en öðrum drottn-
inguna.
.Greifinn svaraði bæði fyrir sig óg Gilbert. Hann t.roð
stolt sitt undir fótum og tók við stjórninni í þessu efni.
“Það er satt, göfuga frú, sen> Gilbert segir”, sagði hann.
‘Lýðurinn ann konunginum enn. Hann þarf ekki annað
eu flytja ræðu til að draga vopn úr höndum þessara norna’’.
“En hver vill verða til að flytja fréttina til konungs,
Hann er úti í Meudonskógi, og ef til vill er ekki mögulegt
að komast þangað lengur”.
“Vill yðar hátign líta á mig, ekki sem hirðmann ein-
göngu, lieldur sem réttan og sléttan hermann ?” spurði greif
inn blátt áfram og bætti svo við: -‘Hermaður er til orðinn
til þess að falla”. -
Hann beið ekki eftir svari upp á þes9i orð sín og heyrði
ekki heldur andv.AndreuHann flýtti sér út, steig á bak þeim
hesiinum sem næstur var, bleypti á sprett og í áttina til
Meudon.
Loftið var þungbúið og höfðu nokkrir stórir regndropar
fallið, —, sáust dílarnir eftir þá í móleitri moldinni á vegin-
inum.
Hermennirnir gripu byssur sínar, en fóru sér ósköp
hægt og sama gerðu riddararnir. Þeir fóru að stíga á bak
hestum sínum, en fóru sér ósköp hægt að því. Hermennirn
ir í heild sinnisýndu þannig óbeinlínis, að væntanlegir and-
vígismenn þeirra væru ekki þess virði að við þeim væri
litið.
Hvað var líka hægt að gera, — hvað átti að gera með
herfylkingar til að mæta konum, sem á göngunni höfðu
fleygt burtu öllum vopnum sínum og sem voru svo máttvana
að þær gátu með naumindum dregið sig áfram, — að fyrir
settu takmarki ? Mitt á milli Parísar og Versala, — að Sev-
res, höfðu þær að vísu skift átta brauðhleifum milli sín. En
hvað sagði það, — þrjátíu og tvö pund af brauði meðal sjö
þúsunda?
Maillard, fangelsisritarinn, sem fyrrum var, hafði farið
með konunum og fyrir hans orðastað létu þær loks tilieiðast
og lögðu af sér vopnin, — þær fáu sem enn voru með þau
þegar kom að yztu húsunum á útjöðrum bæjarins. Mail-
lard hafði stungið upp á, að þær skyldu syngja braginu
‘ Hinrik fjórði lifi lengi”, til þess að sýna að þeirn væri alls
ekki illa við konunginn og hans fólk. Og þær féllust á það
og sungu lágt og veiklulega, er þær gengu eftir götunum.
Hirðfólkið og hallarverðirnir, sem áttu von á æðandi
nornum og heiftræknum, urðu meir en lítið hissa, er þeir
sáu þennnn skara af máttförnum konum, eu sem voru að
berjast við að syngja. Þær tróðu sér upp að hinum gullnu
grindum á hliðunum á hallargarðsveggjunum, læstu sínum
grönnu flngrum um hina gyltu teina, þrýstu óhreinu, liold-
lausu andlitunum sínum fast upp að þeim og horfðu og—
sungu. Hungrið sem þjáði þær verkaði í það skiftiö eins og
áfengisdrykkur. Það voru hræðilegar stunur og vein, sem
steig upp frá þessuin ógna hóp, en svo var sem eldur hrykki
úr augum þeirra.
Annan sprettinn lyftu þær höndunum yfir höfuð sér og
steyttu hnefana, en hinn sprettinn réttu þær fram hendurn-
ar biðjandi. Þær sem fremstar stóðu við grindurnar '
samtaka með öllum hinum í þessu efni.
Það var átakanleg sjón þetta.
“Hvað viljið þið?” spurði Parisar-ráðhorraun, St. I’riest.
“Brauð !” var svarið úr öllum áttum.
“Þegar þið höfðuð einn herra einungis”, svaraði hann
“þá voruð þið aldrei soltin. Nú hafið þið tólfhundruð herra
og—sjáið nú hvernig'komið er !” Að svo mæltu gekk hanu
burt frá konunum og íylgdu honum bölbænir kvennmann-
anaa, en hann skipaði að halda hliðunum harðlæstum. Þó
tókst það ekki til lengdar. Mellard hafði farið á fund þing-
manna og fengið þá til að senda nefnd til konungs, og það
mátti til að opua hlið til að hleypa nefndarmönnunum inn.
Svo óheppilega haiði viljað til, rétt i þessum svifum, að Val-
ence Charnj', ásamt nokkrum varðmönnum hafði riðið í
sprettinum á móti konunum. Með þingnefndini voru tólf
konur, og af þeim særðust tvær í þessu happalausa áhlaupi.
Það sáu þeir Charny greifi og dr. Gilbert, sem í þessu komu
að og tilkyntu komu konungs og hlupu þeir þegar til að
hjálpa þessum tveimur særðu konum.
“Opnið hliðin !” kallaði konungur i þessu. “Höll kon
ungs er helgireitur, sem öllum á að veita móttöku.
"Já, griðastaður fyrir alla nema konunga og drottning-
ar !” nöldraði Marja Antoinetta.
Mounier þingmaður var framsögumaður nefndarinnar,
°K ung stúlka, sem seldi blómknappa á torgum úti og sem
var höfundurinn að þessari kvennaherferð, tókst í fang að
ávarpa konurg og fiytja mál kvennþjóðarinnar. En svo
máttvana var hún af hungri, að hún féll niður meðvitundar-
laus, eftir að hafa siunið upp orðunum : “Brauð, herra
konungur 1”
“Hjálpi nú einhver !” hrópaði konungur. Og Andrea
hljóp fram með hressandi lyf og hélt að vitum liennar. Char-
ny greifi lait til drottningar og ávítaði hana rneð því tilliti
fyrir að verða eigi fyrri en allir aðrir að hjálpa hinni vesölu
stúlku. Og svo vel skildi drottning tillit greifans, að hún
fölnaði og gekk þegar burtu og til lierbergja sinna.
Þegar þangað kom, sagði hún við þjóna sína: “Útbú-
ið vagnana. Konungur og ég ætlum að bregða okkur til
Ramboullet”.
í millitíðinni raknaði blómstrn-stúlkan við og hljóðaði
upp af hræðslu og feimni, er hún sá að hún var í faðmi kon-
ungs, og reyndi hún til að kyssa hönd hans.
“Ég skal kyssa þig, fallega stúlkan mín”, sagði konung-
ur. “Þú átt það sannarlega skilið !”
“Ó, hvað þér eruð góður!” sagði mærin kafrjóð af
feimni. “Svo þér ætlið þá að sjá um að kornið komi til Par-
ísar og að sultarneyðin hverfi”.
“Ég skal skrifa undir skipun þess efnis, bam mitt”,sagði
konungur. “En ég er hræddur um að það liafi litla bvð-
ingu”.
Hann sat við borð og var í þann veginn að skrifa þessa
skipun, þegar byssuskot reið af og strax á eftir því mörg
skot í senn.
Ástæðan til þessa uppþots var sú, að maður í flokki
kvenna hleypti af byssu til ’að handleggsbrjóta Savonniers
lautenant í varðliðinu, en lautenantinn var að búa sig tii að
berja hermann, sem var að reyna að verja stúlku, er hljóp
til hans og bað um liðveizlu fyrir áhlaupi riddaraliðsíns, er í
annað skifti hleypti á þessa verjulausu konufylkingu. í
skothríðinni féll ein kona, en það borguðu konurnar og fylg-
menn þeirra, roeð þvf, að lemja tvo riddara og bylta þeim af
hestunum.
I þessum svifum var hrópað : "Víkið frá fallbyssun-
um!” Þar voru komnir menn með þrjár fallbyssur, sem
þeir miðuðu á hallargarðshliðin. En 'svp vel vildi til, að
regnið hafði bleytt bæði kveikinn og púðrið, svo skotin
gengu ekki af.
I þessum svifunum hvfslaði einhver því að Gilbert, að
Lafayette herstjóri væri á leiðinni til bæjarins og ætti ekki
nema hálfstímaferð. Hver hvfslaði þessu vissi Gilbert
erkku en fregnin var mikilvæg. Gilbert beið holdur ekki boð-
anna, en hljóp af stað þangað sem reiðtýjaðir hestar stóðu,
tók einn þeirra og hljóp á bak. Stallbróðir þess hests var
þar hjá og laus og fylgdi hann þess vegna félaga sínum eft-
ir. Gilbert leit um öxl sér, er hann heyTrði hófaskellina,—
hélt máské að sér hefði verið gerð eftirför. Og i því er hann
leit við, réðist hinn hungraði lýður á Inusa hestinn, risti nið-
ur úr honum og tók til að sundra skrokknum.
Á meðan Gilbert þaut eftir veginum til móts við Lafay-
ette, sat konungur og staðfesti þingsálj-ktanir áhrærandi
•réttindi mannsins’, sem Mounier hafði borið fram. Sam-
tímis skrifaði hann og undir skipun þess efnis, að kornflutn-
ingur til Pansar skyldi hafinn, — það gerði hann fyrir Lou
ise Champry, blómstrasölu-stúlkuna,
Þegar fyrst lieyrðist ómurinn af trumbuslögunum í her-
sveit Lafayettes, er þegar var kominn með fylkingu mikla
af ‘þjóðverðinum’, fann konungur að snert var við honum.
Hann leit upp og sá að þar var Andrea, er sagði:
“Herra ! Drottningin biður yðar hátign auðmjúklega
að bíða ekki eftir liðinu frá Paris, en fara af stað með lífvörð
yðar og Flandrana og ryðja braut gegnum þennan kvenna-
garð”.
“Eru þetta þin ráð, herra greifi?” spurði konungur.
“Já, herra,—ef þú kemst þá út yfir landamærin án
þess að nema staðar. Ef ekki, ræð ég yður til að fara
hvergi”.
Konungur svaraði engu, en hristi höfuðið. Hann af-
réði að gera ekkert í svipinn, ekki af þvf, að hann var svo
hugrakkur, heldur af því að hann skorti kjark til að leggja
af stað. “Konungur á flótta”, sagði hann. “Nei, seg
drottningu að hún sjálf skuli fara”. Andrea gekk ‘burt með
þau skilaboð.
Fimm mínútum sfðar stóð drottningin við hlið konungs-
ins og sagði blátt áfram: "Eg er hér komin tíl að deyja
með þér!”
"Hvað hún er falleg núna!” sagði Charny greifi við sjálf
an sig, eða svo hélt hann, en samtímis hrökk hún við, eins
og hún hefði heyrt til hans.
“Já, ég er í sannleika farinn að trúa, að það betra að
deyja en að lifa !” sagði konungur.
"Herra!” hrópaði Gilbert, sem í þessu fckom hlaupandi
inn í salinn. “Óttistekki lengur! Lafaj-ette herstjóri er
kominn!”
Konungi þótti aldrei vænt um Lafayette, en þar nam
hann líka staðar. En það gerði drottning ekki. Hún hat.
aði herstjórann og hikaði ekki við að láta menn sjá það-
Hún hopaði á hæli er hún heyrði þetta, en konungur tók i
það skiftið í strenginn og bannaði henni að láta svona
Hirðmennirnir skiftu sér í fylkingar. Stóðu þeir dr.
Gilbert og Charny greifi næstir konungi, þegar umgangur
heyrðist úti f garðinum, en sem hjaðnaði niður við hurðina.
Innan stundar opnaðist hún og Lafayette einn gekk inn í
salinn.
Um leið og hann gekk yfir þrepskjöldinn sagði einhver
framhleypinn náungi:
“Hér kemur Cromwell!”
"Nei, herra”, svaraði greifinn strax !og brosti. “Crom-
well hefði ekki gengið verjulaus inn til Karls fyrsta”.
Lúðvik konungur sneri sér að þeim óvarkáru vinum sfn-
um, sem kappkostað höfðu að kveikja fjandskap milli kon
ungs og mannsins, sem nú flýtti sér honum til hjálpar.
"Herra greifi !” sagði hann svo við Charny. “Ég verð
hér eftir. Úr því Lafaj-ette herstjóri er kominn, er ekkert
meira að óttast. Láttu hermennina þess vegna halda til
búða sinna á Ramboillet-völlum. ‘Þjóðvörðurinn’ tekur við
lögverndun áútjöðrunum, en lífvörðurinn sér um kastalann.
Svo vil ég tala við þig, herra hershöfðingí’, sagði [hann við
Lafayette, “og við þig einnig, dr. .Gilbert, ef þú vilt gera
svo vel”.
“Við þurfum að komast burtu í dag”, hugsaði drottning.
'Það verður of seint á morgun”.
Svo gekk hún af stað til herbergja sinna, en í því bili
gaus upp rauður logi úti fyrir höllinni, er lýsti upp alla
gluggana. Hinn hungraði lýður Ihafði ráðist á hesta her-
mannanna og var að gera sór stórsteik úr þeim.
ÍSLENZKR LÆKNIR
DR. M. HALLDORSSON,
Park River — N. Dak.
U
Sunnalifari,”
Fræðiblað með myndum. Kemur út
í Reykjavík einu sinni á hverjum
mánuði. Eina íslenzka ritið er stöð-
ugt flytur myndir af nafnkunnum fs-
lendingum. Ritstjóri og eigandi
Þotsteinn Gíslason.
Blaðið kostar í Ameríku, fyrirfram
borgað, einn dollar árgangurinn.
Allir á siglingu til beztu
Skraddarabúðarinnar
PEACE & CO,
566 Main Str,
horninu á Pacific Ave.
Fötin sniðin, saumuð, og útbúin
eins og þér segið fjrrir.
Peace & Co.
566 Main Str.
N
orthern Paciíic
RAILWAY
25. KAPITULI.
Hræðileg næturstund.
Kvöldið leiðog bar ekkert til tíðinda.
Drottning hafði um miðnættið gert tilraun til að komast
út í Trianonhöllina, en ‘þjóðvarðarhermennirnir’ höfðu neit-
að henni um útgöngu úr höllinni. Þegar liún sagði þeim að
hún væri hrædd, svöruðu þeir því, að hún væri óhultai-i hér
en nokkursstaðar annarsstaðar.
Hún sneri þá heim aftur og til herbergja sinna, og var
þá satt sagt óhræddari en áður, er hún sá sina gömlu, trú-
föstu varðmenn umhverfis. Við dyrnar stóð Valence Char
ny og hallaði sér fram á byssu sína, þvi það var ekki siður
þá, að þeir bæru sverð, sem stóðu á verði inni í húsunum.
‘Nú, þér eruð þá hér, herra Viscount. Það má treystayð-
ir”, sagði hún, er húnsá hver það Var.
“Já, ég er þar sem bróðir minn setti mig, á meðan hann
er hjá konunginum”, svaraði Valence. “Hann er yfirboðari
ættar sinnar og þess vegna hans, að deyja frammi fyrir yfir-
boðara ríkisins”.
“Já”, svaraði drottning i gremjublðndnum róm. “Þú
átt ekki heimtingu á að dejTja fyrir annan æðri en drottn-
inguna”.
“Það er stórmikill heiður fyrir mig, ef guð lofar mér að
lúka þvf skylduverki”, svaraði Valence og hneigði sig.
“Hvað er orðið af greifafrúnni ?” spurði drottning. Hún
hafði gengið af stað, en sneri við aftur til að spyrja að þessu,
þvi afbrýðissemin hvíslaði einhverju að henni, sem særði
hana.
"Hún fór hér um fyrir tiu mínútum siðan”, svaraði
Valence. "Hún er nú að búa upp rúm handa sér í íorstofu
yðar hátignar”.
Drottning beit á vörina. Henni var ómögulegt að koma
upp nokkru um Charny eða yandamenn hans, er bæri
vottum hirðuleysi í skyldustörfum sínum. “Þakka yður,
herra minn !” sagði hún þá, “fyrir að annast svo vel um
(h-ottninguna og skilið þakklæti mínu til bróður yðar fyrir
umönnun hans um konunginn”.
Eins og Valeucehafði sagt, var Andreu í forstofunni,—
ieið drottningar þar.
"Eg þakka þér, eins og ég hefi þakkað tengdabróður þín
um og sem ég bað að flytja þakklæti mitt til mannsins þins”
sagði drottniug, er hún sá Andreu.
Andrea svaraöi engu, en hneigði sig í vidurkenningar-
skyni og færði sig svo til af gangvegi drottningar. Drottn-
ingin sagði heldur ekki meira og bað frúna ekki að koma
með sér, — hún kom sér ekki að þvi vegna kuldans sem
ríkti í tilfinnÍLgum beggja, liversu skyldurækin sem Andrea
annars var.
Gilbert hafði farið moðLafayeUe herstjóra, sem var al-
gerlega úttai gaður eftir samfleytta 12 stunda reið. Við
hallargarðsbliðið sáu þeir Billet, sem kom með ‘Þjóðverðin-
um’og lilbúiim að fylgja Gilbert út á enda veraldar, ef svo
vildi verkast.
Alt 'rar byrt, sem sagt, framyfir miðnætti; alt til
klukkan 3.
TIME CARD.—Taking eilect Monday
August24. 1896
" MAIN LINE. ~
North B’und
z<£*
ao .
'S >o
£■2
M X*
w-a
§§
Ph -h
°
3Q«Z;
8.30a|
8.15a
7.50a
7.30a
6.59a
6.45a
6.23a
5.53a
5.‘28a
4.52a
3 30a
2.30a
8.35p
U.40a
3 OOp
2.49p
2.38p
2.20p »
2.00p
1.51p
I.38p
l.20p
1.06p
12.46p
12.20p
I2.10p
8.45a
5 05a
7,30a
8.30a
8.00«,
10.30a
8TATION8.
.. Winnipeg..
*Portage Junc
* St.Norbert..
Cartier....
.St. Agathe..
*Union Point.
*Silver Plains
.. .Morris ....
.. .St. Jean...
. .Letellier ...
.. Emerson ..
. .Pembina. ..
Grand Forks..
.Wpg. Junc..
Duluth
Minneapolis
...St. Paul...
Chicago
South Bound
i----------->
■30
clS
«2 O
Xjzj
55
U.4f>al
13.57a
12.11p
12úí4p
12 42p
l2.51p
l.OBp
1.20p
1.34p
1.55p
2.15p
‘2.30p
5.5op
9.40p
8.00a
6 40a
7.10,
9.35a
6.45p
7.00p
7.20p
7.39p
8.05p
8,l7p
8.34p
9.00p
9.22p
9.55p
ll.OOp
11.45p
7.56a
5.00p
MORRIS-BRANDON BRANCH
East Bounp
ss
-'sl5
o
* G
Fh
S'S
33
imoq
o t*
H 3
STATION8.
■a _________
8.30a( 3.00| >[
W. Bound.
m ■ rp
o-c <s
n e1"
*b*
oí
8.30p
7.35p
6.84p
6.04p
5.27p
4.53 p
4.02p
3.28p
2.45p
2.08?
1.35p
1.08p
12.32p
U.56a
U.02a
I0.20a
9.45a
9.22a
8.54a
8.29a
7.45a
7.00a
1.05p
12.43p
12.18p
12.08p
11.51a
11.87a
U.17a
U.04a
10.47a
10.32a
10.18a
l0.02a
9.5‘2a
9.88a
9.17a
8.59a
8.43a
8.36a
8.28a
8 I4a
7.57a
7.40a
Winnipeg
. Morris..
* Lowe Farm
*... Myrtle...
...Roland. .
* Rosebank..
... Miami....
* Deerwood..
* Altamont..
. .Somerset...
*Swan Lake..
* Ind. Springs
♦Mariapolis ..
* Greenway..
. Baldur....
. .Belmont....
Hilton....
*.. Ashdown..
Wawanesa..
* Elliotts
Ronnthwaite
♦MartÍDville..
Brandon...
ó £
Þ
|U.45aj 6.45p
1.30p
1.53p
2.18p
2.29p
2.46p
3.00p
3.22p
3.33p
8.52p
4.06p
4.20p
4.31p
.447p
5.01 p
5.22p
5.40p
5.66p
6.08p
6.12p
6.25p
6.43p
7.ÍOa
7 50a
8.45a
9.10a
9.47a
10.17a
U.l5a
11.4 7a
12.28p
l.Oöp
1.39p
2.07p
2.45p
8.22p
4 18p
C.02p
5.82p
6.02p
6.19p
ö.58p
7.43p
Numher 127 stop a( Baldur fór meals
POR TAGELA PRAIRE BRANCH.
W. Bound Mixed No. 303 Every Day Except Sunday. 8TATIONS. East Bound Mixed No. 301 Every Day Except Sunday.
5.58 p.m
6.14þ.m.
6.19 p.m.
6.42 p.m.
7.06p.m.
7.13p.m.
7.25 p.m.
7.47 p.m
8.00 p.m.
8.30p.m.
*Port Junction
*8t. Charles..
* Headingly..
* White I’lains
*Gr Pit Spur
*LaSalleTank
*.. Eustace...
* . Oakville..
. .Curtis. . .
Port.la Prairie
* Flag StatJons.
12. lSp.m.^J
U.67a.m« .
U.30a.m.
11.22 a.m.
I0.67a.m.
10.31 a.m,
10.23 a.m#
10.09 a.m,
9 4(jp.m.
9.30 a.m.
ð.lOa.ir,
Stations marked—*—have no agent,
Fre ght must be prepaid
Numbers i08 and 104 havethrougfc
Pullmaa Vestibuled DrawingRoom Sleep
ing Cars between Winnipeg', St. Paul and
Mlnneapilis. Also Palace Dining Cars,
ClQæ conection at Chicago wlth eastesn
fues Connection at Winnipeg Junctioa
with tr in > t.o and from the Paciflc crats
Foi rates and full inforn'ation con.
cerning connection with other l nes, etc..
app'y ’o anv etrent of th ■ rompany, or
CHAS S.FEE H. SWINFORD
G.P &. T, A.ST. Paul Oen.A t Wpg.