Heimskringla - 11.02.1897, Blaðsíða 3

HEIMSKRINGLA 11 FEB 1897.
Matur á reiðum höndum dag og nótt.
Stærstur og skrautlegastur “Billiard”
salur í bænum. Ekkert nema vönd-
uðustu vín og vindlar á boðstólum.
Pat. O’Connor,
• Eigandi.
BO YEARS’
EXPERIENCE.
TRADE MARKS,
desicns,
COPYRICHTS *o.
Anyone sendlnff n sketch and descrlptlon may
quickly ascertaln, free, whether an lnventlonU
probably patentable. Communications strictly
confldential. Oldest asrency forBecurinK patent*
in America. Wo have a Washinffton offlce.
Patents taken throuKh Munn & Co. recelve
special notice in the
SGIENTIFIC AMERICAN,
heautifully illustrated, larprest circulation of
itifl................. *
MUNN & CO.v
361 Broudway, New York.
FVERY
£f iJBTl
'AiVULY
OHOULD ■ THAT

■á1 gí:
r ' " ' rir/ i ‘f -'-t;',.;
h'-V/t'X* p-r&ú
■;.. ÁA: . - ■' ; p. y' . ■ : j£
V - ■;' > ’1 ■ ■■ ’ • -. w
h:<
X v ' ' i,'- • ' - . *\> /
n :-v rcn .-.. - • tcth f r
-vJj ar.d r.X'iMJ:; v, \Lm nee, ard vron-
rU iAui iu ita quiwk ucújja to r i-isve disuei.á.
‘ 2. r ITN-TrTT T T-p J* P’iro curo for ftoro
ChUlH. í>::xviii«rn, F\a •».«*i*y, €x-u;;ib>.n,
C í v.*.•!*.»» tiui uil l-owd Coiuplaiuia.
PAm-KILLER ír«ffi*=”ír.r.
Biríiuw, SicSt 5Jsii!» »n li!*'
ov Siuc* llhemiiíiiiáau cud Acaralmu,
r> A T?I TrTT T T"P* i** TTNQITT!8TTr*NA1U.V t?»r.
JL kk*T H.Í.Y1MEXT
H'.’ Itlrliir' spF.rnY anp _pkumanrnt kfi.cf
i;i i il citses of bruidCbt Syroias, tievere
páTn-killer r;iv»w."í
an,i s \fr !•» vbf. inioniuii)' or extcrualiy wiui
*"4^ni'wnr°fof*i'miUtloiis. T>ko nono b t u.o
“PbKUY IíaVIc. boid rveryw hero ; -óc. b;g boiuw.
Verv lurue luuio, ó,<v
Ny-fengin
60 pör af bneptum kvennskóm, ljómandi fallegum, með “patent”-leður
á tánni. Venjulega verðið á þessum skóm er $1.25, en vér látum þá
fara fyrir $1,00.
ENNFREMUR
60 pör af flókaslippers kvenna, með saumuðum leðursólum, fóðraðir
með ullardúk, með þykkri táverju. Meðan upplagið hrekkur fara þeir
fyrir 30 cent. — Það eru enn eftir nokkur pör af 20 centa vetlingun-
um góðu, fyrir karlmenn.
E. KNIQHT & CO.
351 JTain 5tr. Andspænis Portage Ave.
Gáið að merkinu : Maður á hrafni,

ELLEFTA BOÐORÐ S
“Þú skalt kaupa mjöl þitt, haframjöl og fóður handa skepnum þinum, af •
WIVI. BLACKADAR, S
131 Higgin Street, Winnipeg, •
svo bú fáir ódýrt braud þitt og graut og fylli kvið skepna þinna.”. J
Þegar boðorðin voru skrifuð á steintöfluna forðum, komst þetta boð- •
orð ekki 4 töfluna, en að eyða heilli töflu undir það, þótti of kostbært. •
Fyrir Jolin.
Það er nýbúið að flytja í búðina hjá oss
mikið af allskonar JOLAVARNINGI sem
verður seldur við mjög vægu verði. Það
má einu gilda hvað þér þurfið til jólanna,
þér getið fengið það alt í þessari búð. Þér
þurfið ekki að ganga að því grublandi, að
V ' þetta er sannleikur.
\ Komið ! Sjáið ! Sannfærist!
WM. CONLAN,
CANTON, NORTH-DAKOTA.
Pappírinn sem þetta
er prentað á er
búinn til af
The E. B. EDDY Co.
Limited, Hull, Canada.
Sem búa til allan pappír
fyrir þetta blað.
*
MOLUN BYRJAR 8. NOV. !
9
9
Vinum mínum og viðskiftamönnum tilkynni ég hér með, að ég
hefi nú keypt
The St. Thoinas Rolier MiIIs,
og mala framvegis hveiti fyrir bændur á MÁNUDAG og ÞRIÐJUDAG
i hverri viku, fyrir 15 cents bushelið. Ég geri mér far um að framleiða
gott mjöl og gera alla mína viðskiftamenn ánægða.
Mér verður sönn ánægja að sjá alla mína gömlu skiftavini og svo
marga nýju sem vilja heiðra mig með viðskiftum til reyuslu. “Sanngirni
og jafnrétti” er einkunnarorð mitt f öllum viðskiftum.
Með þakklæti fyrir undanfarin viðskifti, er ég
Yðar með virðingu.

O. DALBY, ft'gsr* \
Kaintola.
eða
Upp koma svik um síðir.
Mrs. E. I>. E. V. Soutliivortli.
og ætti þess vegna ekki að leiða athygli ríkismanna að okk-
sagði garnla konan, og hætti svo við, er hún sá að
Herbert sat alveg hissa. Haltu áfram”. Svo !ézt hún vera
að sauma, eu það voru bara látalæti. Hún titraði svo mikið
af geðshræringu, að hún hafði ekki vald á nálinni. Hver
einasta taug var í spenningi að heyra hvaða orð hrytu af vör-
um Herberts.
“Jæja”, sagði hann. “Ég var að segja, að þegar ég sagði
frænda mínum frá þér og Traverse og hvað mikið ég ætti
ykkur upp að inna, þar sem þú hefðir gengið mér í móður
stað, »g Traverse i bróðurstað, þá komst hann svo við að
lionum vöknaði um augu. Já, það er satt. Ég sá virkilega
tár í augum hans, þar sem hann gekk um gólf og tautaði
fyrir munni sér : “Veslings konan! Ágætis, blessuð mann-
eskjan !”
Þegar Herbert var að segja þetta, slepti Marah saumun-
um og svo var mikill óstyrkurinn á höndum liennar, að hún
spenti fast greipar til að halda þeim í skeijum. “Haltu á-
fram!” sagði hún svo. “Hvað annað sagði hann svo, þegar
þú varst aðsegji honum frá okkur”.
•‘Hann sagði alt sern gott var ! Hann sagði ómögulegt
fyrir sig að gera of mikið til umbuDar fyrir hió umliðna !” •
“Sagði lrann virkilega það?” spurði Marah.
“Já, — og miklu me'ra ! Haun sagði að alt sem hann
gæti gert fyrir þig og son þinn væri að eins heilagt skyldu-
verk, háleit skuld, sem sér bæri aðgreiða !”
“Svo hann viðurkendi það ! Guði sé lof! Haltu áfram,
Herbert.
“Hann sagðist ffamvegis skyldl takast á hendur alla um-
sjón á mentamálum Traverse og sjá um að hann kæmiet á-
fram. Og hvað þig snerti, sagðist hann skyldi ábyrgjast að
jú liðir engan skort framar ; liann skyldi endurgjalda þér
fyrir hið umliðaa með því að veita þér og þícum fullkomn-
ustu réttindi”.
“Guði sé lof !” sagði Marah og gekk um gólf í ákafa, því
gleði hennar var meiri en svo, að hún gæti lialdið kyrru
fyrir.
“Hvernig stendur á öllum þessum æstu tilfinningum,
mamma ?” spurði Traverse og tók um hönd hennar. ‘‘Gerðu
það fyrir mig að setjast niður aftur”. Hún gekk að aruinum
nam staðar sti’ddi höndunum á stólbrúðirnar og horfði á þá
drengina, brosléit, og alt andlitið uppljómað af ósegjanlegum
fögnuði. Augu hennar brunnu af fjöri og gleði og léttur roði
flögraði um vanga hennar Hún var forkunnar fögur kona,
þep-ar svona vel lá á henni, og þá hefði enginn ætlað hana
eldri en tvítuga.
“Viltu ekki segja okkur hvað það er, mamma ?” spurði
Traverse aftur.
“Eg er svo fagnandi, drengir mínir”, sagði hún, “eft
r að hafa beðið og vonað — vonað mitt í vonleysiu — meir
eu 18 ár ! Ég held fögnuðurinn geri út af við mig !”
“Móðir!” varð Herbert að orði.
“Ég veit hvað ég segi. börn mín !” sagði hún, “þó sann-
ast sé að ég ætlaði ekki að segja það S þettaskifti. Þið skul-
uð fá að vita hvað ég er að hugsa, en þó verð ég fyrst að
spyrja Herbert einnar spurningar enn. Ertu viss um, Her-
beri að hann liafi vitað hver við vorum?”
“Auðvitað ! Sagði ég bonum ekki frá ölíu sem ég vissi,
viðvíkjandi ykknr ? Frá lífsstriði ykkar, manngrezknnni o,
allri ykkar sögu frá því fyrst ég kyntist ykkur”. Þunnig svar
aði Herbert óvitandi aðhann hafði aldrei sagt majór War
field nafnið á þessum vinum sínum.
“Svo þú ert sannfærðnr um að hann hefir virkilega vitað
um hverja hann var að tala?” spurði Marah enn.
“Það gerði hann auðvitað!”
“Nei, það er ómögulegt að hugsa sér annað”, sagði liún
svo. “En mintist hann þá ekki á neitt mikilvægt atriði, en
sem þú hefirekki vikið á enn þá við okkur ?”
“Nei, það gerði liann ekki”.
“Mintist hann a að liann hefði kynst okkur áður ?"’
“Nei, ekki nema það hafi þá verið fólgið í þeim orðura,
sem ég hefi verið að segja ykkur frá”, svaraði Herbert. -‘Eg
man ekki eftir öðru, að undantekuu því, aðharn baðmig að
flýta mér á fund ykkar og segja ykkur þessar góðu fréttir,
og koma svo til sín aftur svo fljótt sem ég gæti og bera sér
svarið, — hvort þið vilduð takaboði sínu”.
“Taka því !” sagði Marah. ‘Auðvitað gerum við það. E
hefi beðið eftir þessaríorðsendiugu um fjölda ára ! Þið starið
á mig, börn mín, eins og þið óttist aðég sé frávita ! En það
er ekki. Meiraget ég ekki sagt — get euda ekki skýrt þetta
mál fyrir sjálfri mér. En úr því h a nn liefir ekki sagt Her-
bert neitt af einkamálum sínum, má ég ekki vera of bráðlát.
Síðar fréttið þið um alt þetta — eftir að Herhert liefir fiutt
majór Warfield svar mitt”.
Það var glatt á hjalla í kotinu um kvöldið. Og þegar
loks að gengið var til rekkju gátu drengirnir ekki fest dúr á
auga fyrir mælginni í sjálfum þeim. Og óstjórnlég gleði
hélt vöku fyrir Möruh. '
10. KAP.
Herbergið með hlerann í gólfinu.
Mrs. Condiment leizt ekki meira en svo á, þegar hún
fyrst sá Kapitolu. Hún áttí ekki von ágestum og var ekki
viðbúin að vei ta þ^im móttöku. Þegar svo majór Warfield
sagði henniað þetta væri“ungfrúin hennar”og aðhúnætti að
fylgja henni upp í fallegasta svefnlieibergið og hjálpn hennl
til að taka af sér ferðafötin, þa hugsaði hin virðuiega ráðs-
kona á þessa leið: “S'o þe-si gamlí lieimskingi hefir fatið
og gifst ungri konu eftir alt saman. Og hún er bara barn —
svolítill stelpuhnoðri!” Eu svo hneigði iiún sig kúrteislega og
gerði sér upp hósta, er hún sagði : “Ég er öldungis eyði
lögð, madama f.óð, ylir því, að enginn eldiar skuli vera í
fallegasta svefalie; berginu. Eu ég hafði enga hugmynd um
að þú værir væntanleg, madama góð !”
“Madama ! Er kerlingarfjandinn vitlaus !” sagði Felli-
bylurgamli. “Þetta barn er engin madama ! Hún er ung-
l'rú Black, dóttir vinar mins se n er dáinn !”
“Þú fyrirgefur, ungfrú min, eg vissi ekki! En hvað
móttöku snertii , pá gildir það sama. Ég var ekki viðbúin
að taka á móii ungfiú. En satínt skulnm við koma, ungfrú
Black, ef þú vilt konia með mer”.
“Ef þú vilt gera svo vel”, svaiaði Kapitola, og gengu
þær svo inn.
•‘Af þ'í ég var kki viðbú n, nngfrti’,, sagði Mrs, Condi
ment, "liefi év ekkerl \ iðeiga; di hei be i tilbúið. Þan ern
flest allslanH og k. rsleinar ir ekai í lagi. Eina herbergiö
8eni er uppbúið se.u teiidar er herbsr ið með hlerannm i
gólfinu Get röu geri þ r þ ð að góðu í b'-áðina ?” í því húi
sagði þetta, opi’xdi littn dyr til hliðar við aðal-ganginn og
fórn þær þar h n í aiinan gan .
‘ Herbergi n.eð hlera í góltinu'?” tót Kapitola ttpp eftír
ltenni. “Það er nokkuð skrítið. En svo er langt frá að ég
hafi nokkuð á móti herberginu fyrir það. Ég hefi held ég
meira að segja, gaman af að reyna það”. •
“Ja, ég skal sýna þér það og segja þér frá því”, sagði
ráðskonan, “og ef þú vilt gera þér það að góðu, bá er alf
gott. Ef ekki, neyðist ég til að láta þig sofa í herbergi, þa
sem svölurhafa gert sér hreiður í skorsteininum”.
Þetta ‘hlera’-herbergi var stórt og skuggsýnt í því. Svo
stórt var það, að kertisljósið, sem ráðskouan var með, megn-
aði aðeins að rista dauflegar geislarákir í hið dimma hafum-
hverfis.
Þegar Mrs. Cendiment setti kertið á bríkina yfir arnin-
um, sá Kapitola að ti! hægri liandar var uppbuið rúm með
línhvelfingu yfir og rauðum, þykkum, tjöldum fyrir framan.
Til vinstri liandar voru gluggar ogfyrir þeim hengu tjöld úr
sama efni — rauðum ullardúk. Á milli glugganna og gengt
rúminu stóð kommóða með stórum spegli á, og í horninu
hjá skorsteininum var þvottaborð með tilheyrandi áhöldum.
í herberginu var einn ruggustóll og tveir almennir stólar Og
er þá talin húsbúnaðurinn. Annar umbúnaður var þar auð-
vitað, en óþarftað lýsa því í þetta skifti, en undir fyrirkomu
lagi pess lmsbúnaðar varkomið líf og heiður þeirra sem tvis-
varsinnum höfðu búið þar,
“Þetta herbergi er rakalaust, heillin mín I” sagði ráðs-
konan, “og getur orðið hlýtt og þægilegt þegar eldurinn er
kviknaður og við höfum æfinlega tilbúið eldsneyti, ef gest
ber að garði”. Og i því kveikti hún i pappír undir næfrum
og 8tórum bjálkum í arninum, svo að innan stundar fór að
skíðioga og lýsti bálið upp herbergið hornanna á milli. —
“Seztu nú níður, heillin mín, og láttu fara vel um þig”, sagði
ráðskonan og færði ruggustólinn að arninum. Kapitola sett-
ist, leit svo í kringum sigog að siðustu framan í ráðskonuna
og spurði :
“En hvað um þennan hlera? Ég sé haDn hvergi".
“Hann er hérna, sjáðu bara !” svaraði ráðskonan og færði
til mottu á gólfiuu. Sást þá hlerinu, full íjögur fet að þver-
máli og 8em járnfleinn mikill hélt í skorðum. “Vertu nú
varkár”, hélt ráðskonan áfram. “Það er uudur auðvelt að
færa fleiuinn, og ef þú saildir gera það óvart á gangi um
gólfið, mundi hlerinn lilaupa niður og þú falla niður í gým-
aldið — hamingjan veit hvert 1”
“Er kjallari hérna undir ?” spurði Kapitola.
“Það má hamingjan vita, barn mitt! Ég hefi ekki hug-
mynd um það. Ég lét einn vionumanninn hleypa hleranum
niður einusinni, svo ég gæti horft niður. Euégsáekkert
nema niðmyrkur, — enga veggi, engan botn ! Það kom þá
yfir mig svo mikill hrollur, að ég liefi aldrei litið þar niður
síðan og skal aldrei gera það frarnar !”
“Hamlngjan góða ! En til hvers var þetta óféti búið til?”
spurði Kapitola.
“Það máguðeinn vita, heillin mín ! Því það var búið
til löngu áður en majórinn eða forfeður lians eignuðust jörð-
ina. En það er sagt----”, sagði ráðskonan í liálfum hljóð
um og æði íbyggileg.
“Hvað er sagt?” spurði Kapitola.
Mrs. Condiment huldi hlerann með mottunni og færði sig
til Kapitolu í stólnum áður enn hún svaraði :
“Þaö er sagt að það hafi verið gildra fyrir Iudiána”.
“Gildra fyrir Indiáua ?’’ tók Kapitola upp.
“Já. Þetta herbergi er í elzta hluta hússins. Húsið alt
var bygt fyrir löngu, löngu síðan, meðan stríð við Indíái a
voru almenn og Jtrakkar réðu hér og ríktu. En sá hluti húss-
ins, sem þetta herbergi er í, var bygður á fyrstu landnáms-
tíð”.
”Ja, fyrst. svona er, þykir mér vænt um herbergið. Ég
er skotin í húsum sem eru gömul og sögurík. En haltu áfram
með söguna”.
“Jæja”, sagði ráðskonan. “Þessi jörð var í upphafinu
hluti afsvæði miklu. sem Le Noires ættbálkinum var gefið,
Fyrsti eigandiun, hann gamli Henry Le Noir var sagt að ver
ið hefði einn hinn stórfeldasti skálkur, sem nokkurntima
liefir uppi verið. Hann bjó hér í veiðimannaskála, sem »ú er
partur af þessu húsi”.
“Er þ;:ö ekki yndislegt!” sagði Kapitola. “Svo þetta lier
bergi hefir þá einusinni verið partur af veiðimannaskála
landnemanria fyrstu ?”
‘•Einmitt það, og það er sagt, að þessi Henry Le Noir
hafi látið búa til þessa gildru, þennan hlera. Það er sagt að
hann hafi verið i vinfengi við þann flokk Indíána, er Sukka-
pus nefndist, og sem þá var óðum að eyðast, þó meðal flokks
ins væru nokkrir duglegir stríðsmenn. Jæja, hann vildi fá
kevpta landspildu hjá þessum Indiánum og þeir voru fúsir til
að selja, aðsexirönnum undanteknum, semneituðu, af því
þeir þurftu spilduna sjálfir fyrir tjaldstæði og veiðistöð. Hvað
gerði þá þessi bófi til að veiða þá og hafa fram sitt mál ?
Hann efndi til veizlu í veiðskála sínum, bauð þessum sex
mönnum og—þeir þáðu boðið. Mitt í veizlunni fékk hann þá
til að standa á fætur og standa þett samau á lítilli ábreíðu,
halda upp liöndunum og sverja órjúfandi og eilíft fóstbræðra-
lag við sig,—• l-oin þeim til að trúa. að þetta væri nauðsyn-
leg aðl'erð. Á þessari ábreiðu stóðu þeir þessir sex menn svo
óétt saman sem þeír gátu og héldu höndunum yfirhöfði sér,
þegar fleininum var snögglega kippt úr grópinu. Hiemmur-
iuu féll niður og þessir sex menn byltust allir niður í hið
botnlausa myrkra gíæald. Og guð veit hvar þeir komu nið-
ur !”
“Þetta er hræðilegt ! Hræðileg saga !” sagði Kapitola.
‘Hvar heldurðu að þeir hafi komið niður ?”
"Eg er búin að segja, að guð einn veit það. Það er sagt
að þetta sé botnlaus rauf i jöíðina, nema livað gangur
henni kvað liggja niður um fjallið og fram í “púnskolluna”
einiiversstaðar. En sé einhver botn í þessari ógna gjá, þá
lilýtur hann að vera stráður mannabeinum !”
“Óttalegt! Hryllilegt!” sagði Kapitola.
“Máské þú sért hrædd að sofa hér?” sagði ráðskonan.
“Sé svo, þá er liitt lierbergið, þó raki sö í því og svöluhreið-
ur í skorsteininum”.
“Nei, nei, ekki ögn hrædd ! Ég hefi of oft liaft ástæðu
til að hræðast hina lifandi, til þess að ég fari að óttast hina
dánu. Nei, mér einmitt er vel vid petta herbergi, af því saga
þess er svo undarleg. Eu slapp þessi manndjöfull svo, að
flokksbrseður hinna myrtu manna ekki hefndu þeirra?”
“Herratrúr! Ilvaða barnalcg spurning ! Hvernig áttu
þeir að vita um ódæðisverkið ? Það var enginn eftir til að
segja frá. Þar ad auki voru nú ekki eftir í flokknum nema
nokkrir karlar, konur og börn. Þegar hann þess vegna sýndi
þeim eignaibréf fyrir landinu, sem hann alt af vildi eignast,
með eiginhandar undirskrift þessara sex manua — með öðr-
um orðum, merki þeirra : sex blóðrauð örvamerki—, þá var
enginn sem sagt, gatað hér væru brögð í tafli, eða undir-
skrittirnar l'alsaðar”.
“En hvernig komst þetta ódæðisverk npp?”
‘ Eigiulega aldrei. Þessi skálkur kvongaðist og átti
börn, og gekk yíir höfuð áfjætlega. Veslings Sukkapús-Indí
ánnrnir, einkum þeir sem upp voru að vaxa, höfðu alt af þá
skoðun, aö hann væri valdur að hvarfi þessara sex rauð-
skinna. Og þegar svo synir þeirra voru orðnir fulltíða
tnenn, söfnuðu þeir liði saman og réðust á Le Noir og heim
ili hans að næturlagi. Drápu rauðskinnarnir þar alt heima-
fólktð að undanteknum elzta syninum, líu ára gömlum
dreng, som komst undan og flúöi til virkisins, þar sem her-
mannatlokkur var. Hermennirnir brugðu þegar við og
héldu liiiigað. Voru þá rauðskinnarnir búnir að slá eldi i
húsið og dönsuðu sem djöflar umhverfis eldinn, en likunum
öllum liöfðu þeir dyrigt niður í gjá þessaum þetta op. Her
menuiriiir ráku rauðskinnana á flótta og tókst að slökkva
eldinu áður eu húsið brann’til muna”.
“Hvílikir hrikaleikir ! Hvílíkt þó blóðbað á þessum fyrri
tíinum !" sagði Kapitola.
1
¥
?
9J
Æ
ray
(anmaiii
FLORIDA WATER

I

5
THE SWEETEST
MOST FRAGRANT, MOST Ri-ERESHING
AND ENDURING OF ALL
PERFUMES FOR THE
HANDKERCHIEF, TOILET OR BATH.
ÆLl OHUSfilSTS, PEflFiMBS AH3
OENERAL mmi
I
m
k
dU
> orsli ir ullarkainbnr
fyrir $1.00. Sendir kostnaðarlaust
HEYMAN BLOCK & KOMPS
alþekta danska “sundhedssaldt”
20 og 35e. pakkinn í Bandar og Canada.
Vantar umboðsmenn hvervetna. Skrif-
ið á íslenzku, Norsku eða Ensku til
ALFRED ANDERSON,
the Western Importer.
1310 Wash. Ave. So. Minneapolis.
N
orthern Paciíic
RAILWAY
TIME CARD.—Taking effect Monday
August24. 1896
MAIN LINE.
North B’und 8TATION8. South Bound
itf Sp bO . * »-* St. Paul Ex. No.l03Daily. ♦»* 6 éé ♦a 03 rG Q •535
8.30a| 2 55p .. Winnipeg.. l.OOa G.45p
8.15a 2.44p ♦Portage J unc l.lla 7.00p
7.50a 2.28p * St.Norbert.. 1 .‘2(>p 7.‘íöp
7.30a 2.14p *. Cartier.... 1.37p 7.3%)
6.59a 1.55p *. St. Agathe.. 1.55p 8.0%)
6.45a 1.46p ♦Union Point. 2.03p S.lTp
6.23a 1.35p *Silver Plains •2.14p 8.3áp
5.53a l.20p .. .Morris.... 2.30p 9.0%)
' 5.‘28a 1.06p .. .St. Jean... 2 44 p 9.2Qp
4.52a 12.46p . .Letellier... 3.04p 9.5Öp
3 80a 12.20p .. Emerson .. 3.25p ll.LOp
2.30a I2.l0p . .Pembina. .. 8.40p 11.46p
8.3 ip 8.45á Grand Forks.. 7.05p 7.55e
11.40a 5 05a .Wpg. Junc.. 10.45p 5.00p
7,30a Duluth 8.00a
8.30a Minneapolls 6 40a
S.OOa ... St. Paul... 7.10
I0.30a ... Ohicago .. 9.35a
MORRIS-BRANDON BRANCH
East Bounp
IÍ3
O fcv
K
i
CÍ> 35
<MCG
éi
25 Xi
X*'.
W 3
STATIONS.
W. Bound.
—>
8.30a
8.30p
7.35p
6.3fp
6.04p
5.27p
4.53p
4.02p
3.28p
2.45p
2.08p
1.35p
1.08p
12.32p
11.50a
ll,02a
I0.20a
A45a
9.22a
8.54a
8.29a
7.45a
7.00a
2.00|\
1.05p
12.43p
12.18p
l‘2.08p
11.51a
11.37a
11.17a
11.04a
10.47a
10.32a
10.18a
L0.0‘2a
9.52a
9.38a
9.17a
8.59a
8.43a
8.36a
8.28a
8 14a
7.57a
7.40a
Number 127
Winnipeg ..
.Morris....
* Lowe Farm
*... Myrtle_
...Roland.
* Rosebanh..
. Miami....
* Deerwood..
* Altamont..
. .SGmerset...
*Swan Lake..
* Ind. Springs
*Mariapolis ..
* Greenway ..
... Baldur....
. .Belmont....
*.. Hllton....
*.. Ashdown..
Wawanesa..
* Elliotts
Ronnthwaite
♦Martinville..
.. Brandon...
stop at Baldur
l.OOa
2.35p
2.53p
3.25p
3.45P
3.53p
4.06p
4.28p
4.40p
4.58p
5.12p
5.2(>p
5.37p
5.52p
6.20p
6.42 p
7.00p
7.Hp
7.23p
7.82p
7.45p
8.02p
8.20p
for
6.45p
7,L0a
7 50a
8.45a
9.1titt
9.47a
10.17»
11.15»
11.47a
12.28p
l.Oflp
í.aBp
2.07p
2.45p
3.92p
4 18p
G.02j)
5.32p
6.0Bp
6.19p
ö.58p
7.4Sp
8.30p
meals
POR TAGELA PRAIRE BRANCH.
W. Bound Mixed No. 303 Everý Day Except Sunday. STATION8. East Bound MLxed No. 301 Every Day Except Sunday.
4 45 p.m. .. Winnipeg.. 12.35p.m.
4.58 p.m *Port Junction 12.17a.m.
5.14 p.m. *St. Charles.. 1!. 50a.m,
5.19 p.m. * Ileadingly.. ll.42a.rn.
5.42 p.m. * Whtte Plains 11.1 7a.m.
6.06p.m. *Gr Pit Spur 10.51 a.m.
6.13p.m. *LaSalleTank 10.13a.u4
6.25 p.m. *.. Éustace... 10.29 a.m.
6.47 p.m *.. Oakville.. 10.06 p.m.
7.00p.m. *.. .Curtis. . . 9.50 a.m.
7.30f,.m. Port.la Prairie 9.30 a.m.
* Flag Sr»t1ons.
Stations marked—*—have no agent.
Fre ght must bn prepaid,,
Numbers i03 and 104 have throu^S
Pullman Vestibuled DrawinpRooiriíHesp
ing Cnrs between Wlnnipeg, St. Paul aírtfl
Minneapolis. Also Palace Dinlrg. Cawi,
Clo8° conection at Chicapo with ewrtern
lines. Connection at Winnipep JnneVoM
with trains to and from the Pacific crirtgg
Forrates and full inforination roo.
cerning conneetlon with other lines, e*c..
apply to any seent of th > eompany. or
CH'SS FEE H. SWINFORD
G.P &. T. A.ST. Paul Gen.A t Wpg