Heimskringla - 25.02.1897, Side 3

HEIMSKRINGLA 25 FEB 1897.
Matur á reiðum höndum daK ok nótt.
Stœrstur og skrautlegastur “Billiard”
salur í bænum. Ekkert nema vönd-
uðustu vín og vindlar á boðstólum.
Pat. O’Connor,
Eigandi.
Anyone sendlnpf a sketch and descriptlon may
qulckly ascertain, free, whether an invention w
probably patentable. Communications strictly
eonfidentlal. Oldest ajrency forsecuring patent*
in America. We liave a Washlngton olnce.
Patents taken tbrough Munn & Co. receive
special notice in the
SCIENTIFIG AMERICAN,
hcautifully illustrated, largest olrculatlon of
any scieutlflc iournal, weekly,terms$3.00 a vear;
Íl.50 six months. Specimen copies and Hand
Iook on Patents sent free. AddreBS
MUNN & CO.,
3Ö1 llroadway, New York.
ma V /7
tt ^ tí
V L
-7H| 3
.( ii iLi
. úi i iii JtB oi'.iwk .
;.;Áíi1-KILLI
iv. .»(, »túvn;:
..-.iiniy, Ca\.;
PAIN-KILL’íjR sr*:
!'>ÍUUW. Plik
l.ikC-U Ol* tíi-lc, J?
PSCíMlrte'iO, >• ':í i f* isi »?»?»
hcitMtcii ÁAMi UUll iilctxiíjik út.
P n 7 í v-e.-:on>.,iv Cve
X /k.ij.1 ± + ...-V »;V R.a VN3J^.\ 1’
Kí.VJ)R. ItlPt jra M»PFi-r a:<
« . i ll I-Jisftí Ct' ki-t’tóisv-s, CUÍ.A
p rfr-FTT 7 ,v,:i t-d ..d
15,ftw.fr, r. »>••! ■;>
í.k tiiil (I..M8VB WftuU/'K a, Iv.cUícjIM' mwíijs at hai.-ci,
a: .l s \fk i<> r--r. i.iteruniiyor exierualh’
©íituimy oi rolief. , » .
ho»v;ir>' < f Imituxlon*. T k<> lwm« l»'<t tho >j.‘niuijO
Tíucv i>j»viC. ‘ "'••<•>••; bij fcotu*
Vcí / Líijío i.oií.u, ^-c'-
eoeso<s6«a©c©os:®*3œoos»«co»*os9«c®®o®8e*«eos»««e®a©®
KJORKAUP.
Reimaðir Barnaskór að eins..........'....$0,50
Reimaðir kvennskór að eins..............$u,75
Kvenna “Prunella Buskins”...............$0,50
Sterkir reimaðir drengjaskór............$1,00
Reiinaðir karlmannaskór.................$1,25
Kvenna “Pebble grain” hneptir skór......$1,25
Barna-slippers................... 25, 35, 45, 60 c.
Stofuskór fyrir kvenfólk 35c, 50c, 75c, 85c, $1,00
Vér þökkum íslendingum fyrir viðskifti þeirra við oss að undanförnu,
og vonum eftir að þeir haldi áfram að koma til vor framvegis.
E. KNIQHT & CO.
351 flain Str. Andspænis Portage Ave.
Bréflegar pantanir afgreiddar hvert sem er.
ELLEFTA BOÐORÐ
“I'ú skalt kaupa mjöl þitt, haframjöl og fóður handa skepnum þínum, af
YAAIVI.
131 Higgin Street, VVinnipeg,
svo bú fáir ódýrt brauð þitt og graut og fylli kvið skepna þinna.”.
Þegar boðorðin voru skrifuð á steintöfluna forðum, komst þetfa boð-
orð ekki á töfluna, en að eyða heilli töflu undir það, þótti of kostbært.
Fyrir Jolin.
Það er nýbúið að flytja í búðina hjá oss
mikið af allskonar JQLAVARNINGI- sem
verður seldur við mjög vægu verði. Það
má einu gilda hvað þér þurfið til jólanna,
þér getið feugið það alt í þessari búð. Þér
þurfið ekki að ganga að því grublandi, að
þetta er sannleikur.
Komið ! Sjáið ! Sannfærist!
WM. CONLAN,
CANTON, NORTH=DAKOTA.
Pappírinn sem þetta
er prentað á er
búinn til af
The E. 8. EDDY Go.
t
Limited, Hull, Canada.
Sem búa til allan pappír
fyrir þetta blað.
ffiÖLUN BYRJSR 8. NOV.
Vinum mínum og viðskiftamönnum tilkynni ég liór með, að ég
hefi nú keypt
The St. Thomas Roller MiIIs,
og mala framvegis hveiti fyrir bændur á MÁNUDAG og ÞRIÐJUDAG
i hverri viku, fyrir 15 cents buslielið. Ég geri mér far um að framloiða
gottmjöl og gera alla mína viðskiftamenn ánægða.
Mér verður sönn ánægja að sjá alla mína gömlu skiftavini og svo
inarga nýju sem vilja lieiðra mig með viðskiftum til reyuslu. “Sanngirni
og jafnrétfi” or einltunnarorð mitt í öllum viðskiftum.
Mcð þakklæti fyrir undanfarin viðskifti, er ég
Yðar með virðingu.
O. DALBY, t
Ví
i
)
l
*
*
$
t
(
#
Kapitola.
EÐA
Upp koma svik um síðir.
EFTIR
Jlrs. E. I>. E• IV. Noutliworth.
“Rétt vel, eins og við verður búizt. Þau eru þér meir
en þakklát fyrir þín drengilegu boð. Og svo áfram voru
þau um að kunngera þér þakklæti sitt, að óg dvaldi styttri
stund lijá þeim en ég hafði ætlaði mér, en kom hingað
undireins”.
“Það var rétt drengur. Komstu með póstvagninum ?”
“Já, til Tip-Top og fékk þar svo ieigðan liest ti! reiðar
hingað. Og svo er ég nú að hugsa um að biðja þig að að ljá
mér mann með hestinn þingað á morgun og skila eigandau-
um, Mr. Merry á Antlers-gistihúsinu”.
“Vitaskuld ! Wool skal fara með hr.nn. Svo veslings
ekkjan tók boði mínu, Herbert., í þeirri von að sér þá liði
betur ?”
“Já, herra minn ! Húu tók því œeð fögnuði”, svaraði
Herbert.
“Vesalingurinn !” sagði karl og bætti svovið: “Þarna
sjáið þið nú hvað litið þeir sein ríkir eru þurfa að taka a(
efniun sínum til að gleðja fátæklingana. En livað um dreng
inn, Heibeit ?”
“Hann tók fréttunum með innilegum fðgnuði, sín vegna
auðvitað með fram, en einkum þó vegna móður sinnar
Þegar'hann talaði um batnandi framtíð liennar, var fögnuð-
bans svo mikill, að ég varð hálf-hræddur við hann. Hann
réði sér ekki. Alt til þeirrar stundar hafði ég álitið að Marah
Rocke væri stolt kona, en--------”,
“Hvað ! SegAv þetta aftur /” sagði karl og var eins og
æði kremi yflr hann.
“Eg sagði að ég hefði til þeírrar stundar álitið hana stolta
konu, en--------”.
“H v e r áleiztu að væri stolt kona, herra rninn ?” spurði
karl frekjiflega.
“Mnrah líocke !” svaraði Herbert og horfði steinhissa a
karlinn.
Karli sem sé varð svo við svariö, að hann hentist á fætur
þreif stólinn sem liann hafði setið á, hóf hann á loft og
lamdi iionum svo hart ígólfið að hann brotnaði i spón. Svo
æddi hann um gólfið aftur og fram og með þeim ákafa, að
þau Herbert og Kapitola horfðu á hann hrædd og undrandi.
Eftir litla stund gekk liann upp að Herbert og rétti úr sér
frammi fyrir honum. Hann var rauðblár í andlitinu og æð-
arnar voru svo þrútnar, að þær stóðu út eins og hrjónur og
hi’ygRÍ'’ á hörundinu. Augu hans lýstu vitstola æði og varir
hans drógust svo inn, að munnurinu huldist alveg í skegg-
inu, en líkaminn allur ritraði eins og væri hann festur upp á
þráð. Það var ómögulegt að gera sér grein fyrir af hverju
þessi ósknpa s eðshræring kom — hvort heldur af reiði, sorg
eða smán. Það sýndist helzt að allar þessar tilfinningar til
samans væru aðæra kariinn og tæta hann sundur.
Hann stóð þannig orðlaus um stund ogóttaðist Herbert
að hann mundi iá flog á hverju augnabliki. En heljarmenn-
ið mátti sín me;ra en það ! Eftir litla stund fékk hann vald
á málfærunum og sagði:
“Ungi maðnr ! Viasirðu livað stórkostlega srnán. þú
varpaðir í andlit mér, er þú nefudir nafn þessarar konn ?”
“Ég, herra minn”, svaraði Herbert með bægð, “veit
ekkert nema þad, að hún er bezt og elskuverðust allra
kvenna !”
“Bezt og eiskuverðust !” orgaði karl fokvondur.
“Heimskingi ! Er bún máské hafgúu-jafni enn og erc þú
ginningarfífl hennar! Nei, það er ómögul-gt! Nei, það er
ég sem þið bædi eruð ad reyna »ð gera að ginningarfifli ! Já,
það liggur opið fyrir mér nú ! Ég sé 11 ú hversvegna þú
fórst svo laglega í kringum uafnið bennar, þangað til þú
liafðir narrað út úr mér loforðið ! Eu það loforð skal lxvorki
koma þér né henni að haldi ! Ég brýt það loforð mitt —
e us og þetta”, og karl tók göngustaí sinn, sneri iiann sund-
ur milli handa sinna og kastaði brotunum sínu í hvora átt-
ina. “Þarna, herra minn ! Þegar þú getur iátið þ?ssa
feysknu sedrusviðarstúfa vaxa samnn og bera græn lauf, þá
fyrst, eu fyrr ekki, er von til að þú ;:etir sætt Ira Warfield
og Marah Rocke ! Ég brýt þetta loforð mitt, eins og hún
biaut--------”.
Hér alt í einu hætti karl og íievgði sér niður í næsta stól-
inn og lét höfuðið hníga fram á hendur síuar. Þarua sat
liann svo um stuud og titraði eins og lm'sla í vindi og brjóst
hans engdist sundur og saman «f þjáningunum, sem iiann
tóK út. Hann sýndi það greinilvga :.ð tillinhii gar lians voru
rétt óbærílegar.
l>au Herbert og Knpitola sátu einnig þögul. V>au störðu
undrandi á lieljarmennið í þ.ssu ásigkomulagi o ; Var sann-
astað þau bæði hræddust liann og kendu í brjósti um baun.
Mættust þá augu þeirrn fyrir tilviljun og las Kapito.’a þessa
spurningu í augum Herberts: “H'að í verökHnni getur
þetta þýtt ?” Og í atigum Ki pitoiu las svo Herbert svarið :
“Þaö má hamingjnn vila”.
Herbert kendi of mikið í brjósti um frænda sinn iþessari
angistarstund, til þess uð linna r.okkuð til sneipu fyrir get-
sakir k;.ris, skaniuiai legar eins og þrcr vorn. Hann gerði
sér ósköp þægiiega grein fyrir að þær væru óviðrúðanlegar
ogstöfuöii ai því, nð upp liofðu ýfzt ejnhver göinul sviðasár.
Hann b ið pess vegnn þangnd tii Fellibylur gainli liafði náð
sér nokkuinveginn nftur, gekk svo til luins og sugði alvar
lega, en kurteislega:
“Ei þú, frændi minn, heldur að liér sé um eittlivert sarn-
srcri uð gera milli mín og Mrs. Rocke, þá gerir þú okkur báð
um rangttil. Þú lilýtur að muna þ ið, að þegar við hittumst
fyrir tilviljnn í Kew York, liafði ég livorki heyrt hana eða
séð í fleiri ár. ekki lieldur hafði ég allra minstu hugtaynd
um að liitta þig fyri eöa siðar. Það var fyrir tilviljun einnig
að mál sem lienni komu vid bárust í tal, og sé það satt, að
mór hati ; lfyu zL að segja þéi nafn llennar, þá lilýtúr það að
stafaaf þvjeiuu, að t ið báðir bámm of idýjan hug til lienn-
ar til þess uð nefna liana anrað eu ‘vesalings ekkjuna’, ‘fá-
tæku nióðuiina’, ‘góðu konuna’ o. S.frv.”.
Karl viðnrkendi að Hdbert sagði satt. Rftti honnni
hönd sina og sagði með tilíinningi : “Ég gerði þér rangt til,
Ileiberl! Fyrirg. fðvt mér !”
Ilerbeit þrýsti liinni hörðu bei di karls að vörum sér oa
sagði: “E.e \ eit ekki af h\erju þ'ssi gcðsbræring þíu stafar,
en — ,----
“Geðshræring !” sagði liarl. “Hvað meinarðn með geðs-
hrrcringit ? K> ég likli vur til ið lata > cðslnæiingar buga
mig? tú’ðú nö h\iiö ]ú segii !” O karl varð fekvortdar á
uugnubli Uift.it.
“Þaö sen. ég u iluði að segja lie ru 111 i 111>av>' i II. ibert
eins (,•_ .■ 1.. t-i 1 ln i'i íi-ku izt, ‘\ui | uð. að ef ég ga tigert þór
nokki.ð 111 !" , (u þ,' ei- . v i lbu: 1 liv i.rcr seni • 1”.
“Ja-.j, 1 • j i 1 þ.ssu . t k. ’ 11 . itnr ug segðu benni,
að in 11 ’ u i i t 1 1 I k ts \ iiði ski li liun ekki
leyia e ■ n.ttt itaii -r. kki eii ueinni liugsa
uu. þiio 1
‘ Þ 1 rið i: eii.iiig |. 1 n, ii, riii ii.ii n !” sv«r-
iið. lleibi i' (iii.ð uft .r, u' r< Hocke er góð kotia,
sem ós (i ii" .■ H, y 11 að linld i trygðlr við”
“Goo ! Svei 1 En ég .-k l hafa v ld t •u”i tautaði k«rl
“Eg skal ekki gugnasvona í annað sinn. Góð, segir þú,
drengur minn ! Það álit þitt sannar að þú ert saklaus, en
ginningarfífl hennar etgi að síður ! Segðu mér nú til dæmis,
hvaðþú veizt um æfiutriði þessarar konu, áður en hún tók
sér bólíestu í Staunton”.
“Ég veit ekkert um það. Eu af því sem ég hefi séð og
reypt siðan, veit ég að hún hefir æfinlega verið góð kona”.
“Hefir hvin aldrei minst áfyrri ár æfi sinnar?”
“Aldrei. En óg sleppi ekki þessari skoðun minri. Ég
þyrði að veðja von minni um sáluhjálp á trygð og gæði þess-
arar konu”.
“Já, þá tapaðir þú illilega, drengur minn ! En ég þarf að
gera þér þetta alt skiljanlegt, Herbert. Viltu veita mér á-
heyrn um nokkrar minvvturí lestrarstofu minni, áður eu við
förum til kvöldverðar ?”
Karl beið ekki eitir svari, en gekk af stcð og Herbert á
eftir út úr stoíunni og yfir þveran ganginninn i lestrarsalinn.
Þarkastaði karl sér niður á legubekk og beuti Herbart á að
taka sér sæti á öðrum legubekk gengtsér.
“Það á betur við, Herbert, að óg segi þér sögu mína í
myrkrinu en í ljósi. Ertu tilbúinn að heyra hana 7”
“Já”, svaraði Herbert. “£g er tilbúinn”.
“Þá er að byrja þar, Hérbort, að þegar ég var hálflimt-
ugur að aldri, varð ég ástfanginn í Stúlku — sextán ára gam'
alli stúlku,sem átti heima í bjálkakofa, — og ég kvongaðist
henni. Það eina sem ég hafði að gangast fyrir var andlitsfeg-
urð liennar, hörundslitur og hin makalausa þýða og hljóm-
fagra rödd. Þegar ég talaði við hana, lifióp roðifram í kinn-
ar hennar og augun huldi hún þá til hálfs undtr augnahár-
unum. Og þegar hvvn svaraði mér titraði rödd hennar af
feimni og geðshræringum. Svo sá ég æfinlega hve mikið
lifnaði yfir henni þegar ég kom og hvað mikið dofnaði
yfir henni þegar ég fór af stað aftur. Ég sá að hún ótt-
aðist mig og elskaöi eins og guð. Ég elskaði hana aftur eins
og engil eða liimnesKa gyðju, og svo tók ég mér hana fyrir
konu, en kvongaðist í laumi. Ég óttaðist háð og uarr stríðs-
bræðra minna, liershöfðingjanna í herbúdunum og kotn þess
vegna konu mitni fyrlr í litlu bjálkahúsi mitt í skóginum,
skamt frá herstöðinni. Svo stalst ég til að lieimsækja hana
eins og Númi forðum gyðju sína í heiliuum. En það gat ein-
hver um mig og—fjársjóður minn fanst. Það var undirher-
foringi og miklu laglegri en ég, sem þetta gerði. En, dauði
og eyðilegging! Ég gét ekki sagt þéssa sögu atriði fyrir at-
riði! Einusinni kom ég heim seinna en vant var og—þar
rakst ég á þenran unga mann í kpfanum hjá konn mipni |
Eg barði liann í rot, riíbraut hann og gekk frá honurn að ég
hélt dauðum ! ímynd konunnar og ást mina á hénni sleit ég
burt með rótum, úr hjarta mínu ! Þessi maður var Gabriel
LeNoír! Djöfullinn kyndi undir honum um allan aldur!
Ivonan var Marah Rocke ! Guð fyrirgefi henni! Ég hefði get-
að fengið iijónaskilnað, en þar sem mér kom ekkt til hugar
að kvongast í annað sinn, leizt mér ekki á að opinbera
skömm mína fyrir opinberum rétti. Nú, svo helir þú pá
lieyrt alla söguna ! Eg heti þir engu við að bæta nema því,
að þessu umtalsefni skulum við svo sökkva í haf gleymsk-
unnar!”
“Eg befi heyrt sögu þína, frændi, og auðvitað verð ég
að trúa þér. En það verð ég að segja þér, að á meðan ég hefi
ekki heyrt vesalings konuna þina viðurkenna þetta satt og
rétt að öllu leyti; trúi égað hún sé saklaus og skal ekkí
annað viðurkenna ! Það er skoðun mín að þú hafir í þessu
efni verið dreginn á tálar'eins háskalega eíns og hún hefir
orðið fyrir liræðilegnm órétti!” Karl svaraði þessntn orðum
Herberts með knlda og bæðnisblátri, stóð svo á fætur og tók
Herbert með sér inn í borðstofuna.
12. KAP.
Marah í landi draumanna.
Laugardagsmorguninn sama og Herbert flýtti fe.ðurn
frá grásteinshúsinu litla áleiðis til Fenibyljahallar, og í
þeim eina tilgangi að flýta sem mest hinum góðu dögum, er
hann taldi vinum sínum vísa, sama morguninn gekk Marah
Rocke um hús sitt meðglaðara bragði, eu nokkur hafði séð
áður. Augu hennar dönsuðu af fjöri og léttur roði flögraði
um kinnar lieimar. Það mátti virðast að hún alt í einu hefði
kastad ollibelgnum. Hún sannarlega leit fremur út fyrir að
vera tvítng stúlka, en þrjátíu og fimm ára gömul kona! Tra-
verse horfði á hana undraudi og fagnandi, og sagði síðau og
umhverfði orðum textans vfljandi : ‘ Vérmegum ekki fram-
ar kalla þig Marali, liin sorgmadda, heldur hljótum við að
kalla þig Naomi hin fagra, móðir mín !”
“Að heyra þennan spjátruog !” sv.iraöi Marah. “En
segðu mér nú satt og létt Traverse, hefir ntér fnrið aftor til
muna ? Hefir soruin og skorturinn gert mig gamla fyrir tím-
ann ?”
“Þú, göri’ul !” sagði drengurinn. “Eg vildi þad væri
Uoniitin sptvilí til okkar! Ilann mundi segja þer og sýna,
að þú ert réttnefud Nttomi, en ekkiMarah !”
“A, já ! Það voru nú orð hans einusinni — á hinum
löngu liðnu gleðidögum”, svaraði Marah, “á nteðan víd vor-
um í friði í paradís; meðan h'iggormuriun ekki komst inn
þangað”.
"Hvaða ‘hann’. mamma?”
“Ilann faðir þinn, drengur minn. vitaskuld !”
Þetta var í fyrsta skiltið á æfi lians. síðan liann mundi
eftir, að liann heyrði itatia minnast á fóður haits. Nú lýstu
otðhennar því greinílega, að þó dagar Iiennar ad undanförnu
iiefðu verið kaldir ogdímmir, þá vonuði hún þó nú, átti víst
nð framtiðin vrði hin bjartasta cg bezta. Þetta alt, samfara
geðshræringum hennar kvöldinu áður liafði meir en smá-
ræðis áltrif áTraverse En hann hafði ekki hugmynd um
hvernig leysa skyldi gátuna.
“Vilta ekki segj i mér, mainma”, eagði hann, “eitthvað
meira uui föður miun, og hvað það er í sambandi við þetta
bod miijóirs Warfield, sem lieflr gert þé,- svo glatt í sinni?”
‘ Ekki núna, Traverse, ekki núna! Eg má ekki — þori
ekki nð gera það enn! Vertu þolinmóður nokkra daga enn
og skaltu þá i'á að frótta um það alt s iman. En þreytandi er
að þurfa áð leyna þig nokkru, elsku drengurinn minn ! Eu
það er ekki miit leyndarmál; það tilhcyrir öðrum. Þú reiðist
ekki þó ég haldi þér þaunig í óvissu nokkra daga, Traverse”.
“Ne>, elaku mamma mín, þtð geri égauðvitad ekki ! Eg
veit þú hefit rétt fyrir þfr og geri mig svo ánægðan með að
t-já þig glaðaog vongóða”.
“Ja, þú getnr enganveginn gert þér hugmynd um hvað
il, ði mín er ucikil, Traverse. Ég helði ekki triiað að nokkur
nianueskj i gæti fundið til jafnmikillar gleði í þossu lifi, eins
og glcði mín er mikil nú. Þe-si ómælanleia gl’ðitilönning
tdýtur að einu leytinu að vera sprottin af samanburðinum
við það umliðua. \'æri það ekki, væii hræðilegt ad hafa svo
stjórnl ,usar gleði tilfinningar”.
“Kg skil þig ekki, maumia'’, sagði Traverse.
“Uu.saðu þór það bara, Traverse, að líða nm átján áru
tæð, átjau áia kærleiksleysi, sorg og efa-emi! Að bíða í átján
ar og beiti stillingu og þ, iinntæði yegn reiði og oísa, að
ja t!a liatur 111' ð ást og utnburdarlyndi, að voua miti í ör-
\ iiijíiun o-nöyð — i átjan ár! Þctta er nndra en þín ungti
-ál getur gripið'. Lifsreynsla þín eróaóg til þcss. Eg var s mt-
'!• á: (töú.til þá, en nú þrjátío ogfittm ára. Og uú að lykt-
.iii.etirad llunt þessum beztu áium æfiimar lieíir þannig
01 b.i t \ i^uð bið.i, voaa oa élskatil cin.-ki:-, — eftir
öll þessi li"'i mnnga ár bjarmar uú alt í einu fyrir botri og
jart 11 <!. gi”.
“G 0 lij.Jpi þér, mamma min !” sagði Ttaverse alv r-
le a.
MURRAY
&
LANMAN’S
FLORIDA WATER
JiLL DP.UOSISTS, PERFU^ERS 2ND
6ENERAL ÖEáLERS.
j&orskir iillatrkaitíbar
fyrír $1.00. Sendir kostnaðarlaust
HEYMAN BLOCK & KOMPS
alþekta danska “svMl,Ii>£Pí>sAþi>T
20 ög 8&0, pakkinii í Bandar og Canada.
Vant.ar umboðsmenn hvervetna. Skrif-
ið á íslenzku, Norsku eða Ensku til
ALFllED ANDEtiSON,
the Western Importer.
1310 Wash. Ave. So. Mínneapolis.
orthern Pacific
RAILWAY
TIME CARD,—Taking effect Monday
August24. 1896
MAIN LINE.
North B’und • STATIONS. South Bound
Freight JNo. j 155. Daily St. Paul Ex. No.l03Daily. PhS c' ié ^_> o3 rC O. a 10 L H
8.30al 2 55p .. Winnlpeg.. l.OOa C43p
8.15a 2.44p *Portage J unc l.lla 7.00p
7.50a 2.28p * St.Norbert.. 1.2í>p ri .2$p
7.30a 2.14p *. Cartier.... 1.37p 7 30p
6.59a i.55p *.St. Agathe.. 1.55p S.05p
6.45a 1.46p *Union Point. 2.03p 8.17p
6.23a 1.35d *Silver Plains 2.1 ip 8 34*.
5.53a 1.20p .. .Morris.... 2J10p í) OOp
5.28a 1.06p .. .St. Jean... 2 44p o.táp
4.53a 12.46p . .Létellier ... 3.04p y.wp
3 30a 12.20p .. Emerson .. 3.25p ll.OOp
2.30a I2.l0p . .Peinbina. .. 3.40p li.4öp
8.3íp 8.45a Graud Forks.. 7.05p ( •
ll.lOa 5 05a .Wpg. Junc.. 10.15p 6.00p
7,30a Duluth 8 OOa
8.30a iMiuneapolis 6 40a
Ö.OOa .. .St. Paul... 7.10
I0.30a ... Chicago . 9.85a
MORRIS-BRANDON BRANCII
Kast tíounp STATIONS. W. B t œ • £ S ~Í rv W*5 ci OUllQ. >0 .j 1 c’ao
«5 *>o ei > .a í- cö á X! M*<.
8.30a 2.00, VVinnipeg .. l.OOa ().45p
8.30p 1.05p .. .Morris .... 2.35p 7.( 0a
7.35p 12.43p * Lowe Farni 2.53p 7 5(’a
63ip 12.18p *... Myrtle... 3.25P S-15a
6.0lp 12.08p ... Koland. i>.45p :.l(a
5.27p 11.5)a * Rosebnnk.. 3,53) o.47a
4.53p 11.37a ... Miami.... 4.06p lC.17a
4.02p 11.17® * Deerwood.. 4.28p 11.16*
3.28p U.Ola * vVltamont.. 4.40p 11.47®,
2.45p 10.47a . .Somerset... a ?,q. 3£.28p
2.0Sp )0.32a *Swan Lake.. 5.12p 1.( Fp
1.35p 10.18a * Ind.Springs 5.26p í.æp
l.OSp I0.0-2a ♦Mariapolis .. 6.87 p 2.07p
12.31’I> 9.52a * Greenway .. ð.52p 2.4fip
1 l.56a 9.38a ...Baldur.., 6,20p 8.32p
11.02a 9.17a . .Belmont.... 0.42 p 4 T8p
10.2oa 8.59a *.. Iíilton.... 7.00p r..t,2p
ð.45a 8.43a *.. Aslidown.. 7.llp i u>
9.22 a 8.36a Wawanesa.. 7.23p »■-' (Ö»D
8.54a 8.28a * Elliotts 7.32p 0.19p
8.29a 8 I4a Ronnthwaite 7.45p lí.ÓHp
7.45a 7.57a *MnrtinvilIe.. 8 02p 7.43p
7.00a 7.40a .. Brundon... 8,20] 8.30 pi
Number 127 stop at Baldur for meals
POR TAGELA PRAIRE BBANCH.
W. Bound Er.i-l Bound
Mixed Nh. ed
No. 303 STATIONS. No. 801
Every Day Kverv Day
Excinpt Lxcept
Sunday. SuLday.
4.45 p.m. .. Winnipeg.. 12.3t p.m.
4.58 p.m *Port Junctioa 12.17 íi.ra.
5.14 p.tti. * St. Cliarles.. 1:. r-Oa.m.
5.19 p.m. * Headingly.. 1 :.!2e.m.
5.42 p.m. * White PÍains i. 17y.ni.
O.Ofip.m. *Or Pit Spur 10.57 a.nv,
6.13p.m. *L'iS:dleTank l‘.43a.iv#
0.25 p.m *. Eustace... 10 ‘Jða.iP.
<1-47 p.m *.. Oakville.. • 10 06 p.n>.
7 OOp.m. *. . .Curtis. . . 9 n( «, Tfl>
7 30p.m. Port.lö Prairie 9 a tv.
* Flnir S‘"Co"f
StíltÍOliS narked—*—: • <, t
Fre pht k: u - t b“ !"e"aid
N iimbiT 103 an d 104 th-rQr*tffe'
Pullman V-'stibnleri Drawin i<o 1 .ep
. een Wtnnljx-L
Mínneapolis A.»SO Pa:T‘C- ’ i . « 1 te.
Olosc coiifu'1 ion at Cbio.ci wít) ■ - v rv.
í pcíion nt Wir-ni
witb tr íir.s t. > and froni th. 1 '•>•• • ra
For r\to and full iufí
ccrn'iur c ni ecMon wit.h otb
spply t \ a-'.v renf of tli • ^mp v
CH ' S 8 PRE R. gW
G.P Jf. T. A.ST. Paul O en • Wpg