Heimskringla - 04.03.1897, Síða 3

HEIMSKRINGLA 4 MARZ 1897.
Matur á reiðum höndum dap; og nótt.
Stærstur og skrautlegastur “Billiard”
salur í bænum. Ekkert nema vönd-
uðustu vín og vindlar á boðstólum.
Pat. O’Connor,
Eigandi.
Tlie —aMgyfflKtk.
(íreat Wd
JLife Insurance Co-
Uppboifraður híWuðstrtll 8100,000
Vaiasjóður 216,531
Aðalskrifstofa í Winnipeg.
FORSETI :
Alexander Macdonald, Esq.
VARAFORSETAR :
J. Herbert Mason, Esq.; Hon. Hugb J.
Macdonald Esq.; George F. Galt, Esq.
/STJÓRMARNEFND :
J. H. Ashdown, Esq.; Hon. D. H. Mc-
Millan; A. D. Bertrand, Esq.; .Jas.Red-
zoond, Esq.; George R. Crowe, Esq.;
R. T. Riley, Esq.; E. Crow Baker.Esq.,
Victoria, B. C. ; Wjlliam Logan, Esq.,
Carberry; Andrew Kelly, Esq.,Brandon;
T. B. Millar, Esq., Portage La Prairie.
J. H. Brock, ráðsmaður.
Þetta félag var stofnað til þess að
halda þeim peningum í landinu sem
borgaðir eru upp í lífsábyrgð, og til þess
að gefa þeim sem tryggja líf sitt hér
tækifæri til að græða á því að hér eru
hærri vextir goldnir af peningum en á
flestum öðrum stöðum. Hver ætli vildi
senda peninga sína til Engiands,Banda-
rikjanna eða Austurfylkjanna til að á-
vaxtast, þegar lánfélögin frá þessum
8töðum senda peninga hingað ? Firinið
nmboðsmenn vora að máli eða komið
við á skrifstofn vorri. Vér þurfum að
fá umboðsmenn allstaðar.
THE GREAT
Family Medicine of tlie Agc.
Takon Internally, It Cures
Díarrhœa, Cramp, and Pain in the
Stoinaoh, Sore Throat, Sudden Colds,
Loughs, etc., etc.
Úsed Externatly, It Cisres
Cuts, Bruisea, Burns, Scalds, Sprains,
Toothache, Pain l'n thc Face, Neurahjia,
Ftheumatism, Frosted Fcet.
No artlcle evor attaiuud to auch utibouniled popnlar^
ltJ.—Salttn Obacrver.
We cnnbeur ttiítinmny to the cfn'-ncy r.f tho I'n'n-
Klllor. Wehavese n ils tn.i;lc cfffr s in f •• •»i.in^ li.e
scvercst pain, and know it Vo bo a good artlolo.—
nati ltispatrh.
Nothini: has yet surppssorl the riln-K srM -n ls
the most valuable l'uiuily luodicii.enow iu u
Oraan.
It has real merit.; as a mcans of removing pr.i >. no
medlriae has sequired a rcnuiatiou equal to Porry Davis
l'ain-Killer.—Ktvpoit Xeus.
Reware of imilations llny only tlio p'onalno “I’EKR V
DAVia. ’ tíold ove.ry wlioro ; JarffO liottle,
Vcry lar^o boitio, 6oc
IslenfliDpm i Argyle
Kunngerist hér með, að ég undirritaður
hefi nú í annað sinn byrjað á skósmíði í
Glenboro. Auk þess að gera að skóm
og stígvélum, tek ég nú að mér að gera
við “Fur”-kápur, vetlinga o. s. frv.
Notið nú tækifærið, landar ! Ykkur
er kunnugt að ég er æfinlega viðbúinn
að leysa verkið fljótt og vel af hendi.
Verkstofan á Aðalstrætinu í Glenboro.
Mafrnús Kaprasíusson.
Vin og Vindlar.
#
BRANDY,
WHISKEY,
PORTWINE,
SHERRY
og allar aðrar víntegundir, sem seldar
eru i Winnipeg. Allskonar öltegundir
æfinlega á reiðum höudum.
Hvergi i bænum betri vindlar.
Alt með lægsta hugsanlegu verði.
H. L. Chabot,
Gegnt City Hall 513 Main Str
Anyone sendln* a sketch and description may
quickly aacertain, free, whether an inventlon is
probably patentnble. Communications strictly
confldential. Oldost aprency forsecuring patenta
to America. We have a Washington oiflce.
Patents taken throu«h Munn & Co. recelve
■pecinl notice in tbe
SGIENTIFIC AMERICAN,
heautlfully illustrated, larRest drculation of
any scientlflc lournal, weekly, terraB $3.00 a year;
S.50six months. öpecimen copies and Uand
jok ON Patents sent free. Addresa
MUNN & CO.,
361 Itroadway, Now York.
PRDMPTLY SECURED
k*D<l a ^tanip íör <mr beaiifllul b««l; "Hov,- to
cet a Palent," “ What, profltable to lnvent," and
“Prir.esonPatents.” Advieeíree. Feesmoderate.
MARION & MARION. EXPERT S,
Temple Hutldinc. IR5 St. Junies Street, Montreal.
Ttie only flrtn of (jradttate Eusineers ln tbo
Dominlon transacting jiatent businesscxclusivcly.
JUention thisi>oper.
KJORKAUP.
Reimaðir.Barnaskór að eins..............§0,50
Reimaðir kvennskór að eins..............Su.75
Kvenna “Prunella Buskins”.............. $0,50
Sterkir reimaðir drengjaskór........... $1,00
Ileimaðir karlmannaskór.................$1,25
Kvenna "Pehble grain” hneptir skór......$1,25
Barna-slippers................... 25, 35, 45, 60 c.
Stofuskór fyrir kvenfólk 35c, 50c, 75c, 85c, $1,00

Vér þökkum íslendingum fyrir viðskifti þeirra við oss að undanförnu,
; vonum eftir að þeir haldi áfram að koma til vor framvegis
E. KNIQHT & CO.
Hain Str. Andspænis Portage Ave.
Bi éflegar pantanir afgreiddar hvert sem er.

ELLEFTA BOÐORÐ
“Þú skalt kaupa mjöl þitt, haframjöl og fóður handa skepnum þinum, af •
AÆ/TVI. BLACKADAR, %
131 Higgin Street, Winnipeg, •
svo Þú fáir ódýrt brauð þitt og graut og fylli kvið skepna þinna.”. •
Þegar boðorðin voru skrifuð á steintöfluna forðum, komst þetta i>oð- *
orð ekki á töfluna, en að eyða heilli töflu undir það, þótti of kostbært. •
Pappírinn sem þetta
er prentað á er
búinn til af
The E. 8. EDDY Co.
Limited, Hull, Canada.
Sem búa til allan pappír
fyrir þctta blað.
Kapitola.
eða
Upp koma svik um síðir.
EFTIR
JS rs. K. I>. Fi. \. NoutliM’ortli.
“F.g þori ekki að segja þér leyndarmálið núna, Traverse,
og þó er ég óafvitandi að sleppa því ögn og ögn i senn.
Hjarta mitt er svo fult að út af flóir án þess ég vlti. Ég hefi
legið andvaka af sorg marga næturstund á þessum átján ár-
um, Traverse, en í nótt er Þið var ég andvaka af einskærri
gleði. Hugsaðu um þann mikla mismun !”
Traverse svavaði bessu ekki, en stundi við. Hann var
orðinn hræddurum móður sína. Hann hafði aldrei séð hana
í þvílíkum geðshræringum áður og velti þvi fyrir sér hvern
ig hann gæti dreifthuga hennar. í því skyni fór hann úr
treyju sinni og sagði: “Þessi vási er því sem næst brúar-
arlaus, mamraa. Það eru lítil líkindi til að ég hafi niikið til
að bera í honum. til að týna, en þó þætti mér vænt um, ef
þú vildir gera svo vel og gera við hann fyrir mig á meðan ég
er að gera við girðinguna”.
“Geraað vasanum! Gera við girðinguna !” tók Marah
upp eftir honum brosandi. “Nú, jæja! Eg get gjarnan gert
það, ef þú hefir ánægju af því! Og hvað girðinguna snertir,
þá verður það hagur fyrir næsta leiguliðann ef þú gerir við
hana. Treyjan þín bætta getur líka komið einhverjum fá-
tækum dreng að gagni ! Já, Traverse, við þurfum að vera
góð við fátæklingana, og það í öðrum skilningi en þeira ein-
um, að gefa þeim það sem við ekki þörfnumst. Við höfum
sjálf reynt hvað fátæktin er”.
Traverse svaraði þessu ekki heldur, en gekk út og tók til
starfa.
Þessi óráðs gleði stóð heila viku, og seinni þart þessarar
viku var Möruh svo órótt orðið, að hún var alt af að ganga
fram í dyrnar og líta eftir mannaferðum á brautinni. Það
lej’ndi sér ekki að hún bjóst við oinhverjum komumanni. Það
var von á póstinum frá Tip-Top til StaUnton á laugardags ■
morgun og sendi hún þá son sinn á póstafgreiðsluhúsið, því
hún átti víst bréf, ef enginn kæmi maðurinn.
Traverse flýtti sér svo á pósthúsið, að hann mátti bíða
dálitla stund, þnngað til taskan var opnuð. í millitíðinni
gekk Marah ura gólf og réði sér varla. Sraámsaman leit hún
út og liorfði til þorpsins í þeirri von að sjá Traverse koma og
helzt einhvern annan. Að lyktum sá hún hvar Traverse
kom hlaupandí og brosleitur með bréf í hendinni. >
Hún gat ekki beðið, en hljóp á móti honum út að hlið-
inu. þreif bréfið, þrýsti því að vörum sér og kysti það, en
hjarta hennar sló hart og titt og hendur hennar titruðu af
geðshræringu. Hún hraðaði sér svo inn aftur í húsið, kast-
aði sér í ruggustólinn hjá arninum, braut upp bréfið, sem var
frá Herbert, og las :
■‘Fellibyljahöll, 30. Nóv. 1848.
Kærasta, bezta Mrs. Rocke.— Guð gefi þér þrek til að
lesa þau kveljandi orð, sem ég er neyddur til að skrifa. JÞað
vildi svo frámut alega illa til, að majör Warfield vissi ekki
fyrir vissu hver þú varst, þegar hann lofaði svo mörgu og
miklu. Undireins og hann heyrði nafn þitt tók hann öll sín
loforð aftur. Og sama kyöldið, í lestrarsal sínum, sagði
hann mér sögu þína á fyrri árum. Og það má ég Segja, að
eftir að hafa heyrt þá sögu, trúi ég því að þú sórt eins sak-
laus, eins hrein, eins og engill. Égsagði honum það. Því
til sönnunar er ég tilbúinn að láta lífið, — staðfesta það
traust mitt með blóði mínu, ef á þarf að halda. Treystu guði
enn og trúðu því að ég beri fyrir þér enn eins einlæga virð-
ingu, eins og ást min á þér sem móðir er einlæg og lnein.
Þess biðurþinn þakkláti, elskandi sonur.
Herbert Grayson.
P. S.:—Frá þessari stundu kalla ég þig æfinlega—móðir.
H. G.
Marah las brófíð til enda. þrýsti því svo að vörum sér
aftur og kysti það, kastaði því svo á eldinn og horfði á það
brenna og verða að engu. Svo stóð hún á fætur, spenti
greipar og fór að ganga um gólf.
Traverse tók ekki augun af móður sinni og leizt ekki á.
Hún sagði ekkert, en hann sá það svo greinilega sem þurfti,
að eitthvað hræðilegt hafði komið |fyrir,—að einhver ógna
bylting hafði átt sér stað og umhverft sólskini vonarinnar i
svartnætti sorgar og vonleysis. Hann gekk til hennar og
lagði aðra hendina með hægð á öxl hennar og ávarpaði hana
blíðlega með þessu eina orði: “Mamma !”
Hún sneri sér við, leit á hann og sagði: “Hve glöð var
óg ekki á laugardaginn var, Traverse!”’ Meira gat hún ekki
sagt fyrir gráti.
Traverse tók utan um móður sína og bar hana til hálfs
yfir á stól og setti hana þar niður. Svo kraup hann á kné
við hlið liennar, faðmaði liana og bað hana að gráta ekki
svona. “Gráttu okki svona beisklega, mamma”. sagði hann.
“Þú hefir mig,—er ég einskis virði ? Ég elska þig, móðir
raín, meira en nokkur sonur áður hefir elskað móður sína,
meira en nokkur unnusti ástmey sína, eöa eiginmaður konu
sína Er ást mín þá samt einskis virði, mamma?” Hún
gat engu svarað fyrir ekka, svo liann hélt fifram :
“Þú ert mér alt í öllu, mamma. Lofaðu mér þá að vera
þér alt f öllu lika. Og ég get verið það; ég get það, mamma!
Lofaðu mér bara að reyna það. Það skal ekki standa á mér
að gera alt sem stendur í valdi eins manns að gera fyrir móð
ur sína, og guð mun blessa þær tilraunir”.
Enn fékk hann okkert svar, ekkert að heyra nema óbæri-
lega þungar stunur ogenn hólt hanu áfram :
“Æ, lofaðu mér að rejma að gera fyrir þig meira en
nokkur sonur hefir áður gert fyrir móður sína, eðaj msður
fj’rirkonu. Gerðu það, elsku mamma. en særðu mig ekki
svona með þessum óbærilega gráti. Hlustaðu á orð mín,
elsku mamrna, míu. Á fyrri öldum stign riddararnir á stokk
og stregdu þess heit, að gera svo og svo mikið fyrir einhverja
frú og það entu þeir svo vel sem þeir gátu. Fyrir hana
geugu þeir glaðir i greipar dauðans og unnu margan frægan
sigur á vigvellinum fyrir sina frú. En það má ég segja,
mamma mín, að enginn riddari hefir áður unnið kappsam-
lega.rhraustlegir fyrir frú sína, en ég bæði vilog {skal vinna
á vigvelli lifsins fyrir frúna," sem mér er kærrien alt annað,
fyrir hana móður mína”.
Það var nú farið að draga úr ekkanum, en samt gat
Mavah engu svarað syni sinum enn. Hún bara lóttihonum
heudina, en það var fyrsta merki þess að hún heyrði til hans.
“Svona nú. elsku mamma !” sagði þá Traverse. “Líttu
upp og á niig og brostu. Við erum ung enn þá, þúogég.
Eftir alt saman Jertu ekki svo mikið eldri en hann sonur
þinn. Látum okkur'halda saman á lifsleiðjnni, jverða sam-
ferða upj> og ofan hæðir og hóla lífsins, fjdgjast að og vera
hvort öðru nlt í öllu. Og þegar við erum orðin gömul, eins
og verður þegar þú vei ður 77 ára gömul og ég 60 ára, skul-
um við gefa alla okkar auðlegð, sem við höfum dregið
saman til að koma upp stofnun sem htimili fyrir ekkjur og
munaðarlaus hörn, eins og við vorum og skilia svo við þetta
líf og fara til himnesku bústaðanna saman”. Þegar Traverse
lauk við þessa setningu leit Marah — þessi JHagar, við syni
sínum, við þessum Ishmael, og brosti að þessari sórlegu upp-
ástungu hai s.
Sorg og grátur mátti ekki dvelja til lengdar á þessu
lioimili. Marah hætti að gráta, en tók saumakörfu eína og
fór að ljúka við margar skyrtur, [sem þar voru hálfgerðar.
Og Traverse fór út með sög og saghest til að leita eftir tæki-
færi að saga við i þorpinu fyrir 25 cents eldiviðarfaðminn.
Marah Rocke hafði kvatt son sinn brosandi, en það bros
var uppgerð ein, og til að framleiða það þurfti hún á allri
sinni hörku að halda. En undir eins og hann var kominn út
tóku tárin til að streyma niður um kinnarnar hennar fölu á
ný.
Henni fanst þetta síðasta högg vera algert rothöeg,
þetta ógna högg, sem á vetfangi molaði allar hennar glæsi-
legu vonir. Hún var örvingluð og hjartað fanst henni brost-
ið. Og engin von um meinabót, engin von til að sjálfstraust
sitt yrði endurvakið. Þess vegna grét hún nú eins og þeir,
sem ekki geta huggast látið.
Á meðan hún sat þannig var hurðinni lokið upp hægt og
gætilega og— Herbert Grayson gekk inn. Áður eu Marah
hafðiráðrúm til að h'ta við var hann kominn til hennar að
stólnum og þar kraup hann niður.tók hönd hennar og þrýsti
á hana heitum kossi. Svo stóð liann upp og stóð þögull
frammi fj-rir heuni. Það var á þennan hátt aðhannlétí
ljósi meðlíðun sína og meðaumkun yfir þessari stríðandi, líð-
andi konu. “Þú, hér. Herbert! Og það var rétt áðan að ég
fókk bréfið frá þér”, sagði Marah.
“Já, ég gat ekki verið burtu frá þér þegar svona stendur
á”, svaraði Herbert. “Ég kom i sama vagni, sem fl-utti bréf-
ið, en svo faldi ég mie* fyrir Traverse, því ég gat ekki fengið
af mér að ónáða þig rétt á meðan vonhrigðin voru tilfinnan-
legust — á fyrstu augnablikunum,
.“Ekki hefðl það nú átt að aftra þér, Herbert. Ég er
svo vön orðin við allskonar njæðu. Ég harka þetta af mér
eins og annað, svo að alt h“ldur áfram sinn vana gang”. Og
þetta reyndi hún að segja brosleit og sýnast hugrökk og hörð
en það var ofraun fyrir hana, og áður en hún vissi af hafði
hún lagt höfuðið á öxl sjómannsins ‘litla’ og grét þar beisk-
um, brennandi tárum.
“Elsku móðir mín, láttu ekki hugfallast”, var það eina
sem hann sagði um Stund.
SarsapariHa
and
cSo°ACTAERD F ZTI.XaS
The Greatest of all Liver,
Stomach and Blood Medicines.
A SPECIFIC FOn
Rhcumatism, Gout nnd
Chronic Complaints.
They Cleanse and Purify the
Biood.
All Druggists aud
General Dealcrs.
Great Nort-West
Saddlery House.
Gnægð af allskonar reiðfari, hnökk-
um, kofortum, töskum og öllu því sem
lýtur að akfærum. Vér höfum einnig
á boðstólum hinn nafnkunna
16. KAP.
Saga Möru Rocke.
“Ég get ekki skilið, kæra Marah, hvernig því er varið, að
þú hefir svona mikla ást á þessum gamla, gráa og skorpna
karli, sem hefir farið svona þrælslega með þig”. Þetta sagði
Herbert eftir litla þögn.
“Er hann orðinn grár og skorpinn ?” spurði Mara.
“Já. auðvitað! Hann sem er sextíu og þriggja ára
gamall”.
“Hann var fjörutíu og fimm ára þegaróg kyntist hon-
um fyrst”, sagði Marah, -‘og þá var hann fallegur maður,—
í minum augum ímynd mannlegrar fullkomnunar, hreysti,
fegurðar og góðgirni. Auðvitað var fegurð hans fremnr
haust en sumar fegurð og sumarhiti, því hann var þá meir
en miðaldra. En fegurð sú og blíða var í mínum augum
fnllkomnunin sjálf, því á morgni æfinnar hafði óg ekki neitt
af ást eða blíðu að segja”.
“Það vildi ég að þú vildir segja mér alla þina raunasögu
kæra móðir!”, sagði Herbart.
“Já.bann var fallegur !” hélt Marah áfram. “Hann var
hár vexti og tignarjegur. Hann var rjóður i andliti, hörunds
liturinn fagur og augun hans gráu tindrandi, en þó undireins
viðkvæm. Ilár hanSjOg skegg var þá hrafnsvart, cn nú seg
ir þú að þaðsé grátt orðið, Herbert?”
“Já, grátt og úfið, og stendur út alt í kringum andlitið,
eins og laufiaust hrís umhverfis nakinn klett á vetrardegi”,
svaraði Herbert bláttáfram.
“Já, það er vetur æfi hans n ú, en það var hið yndæla
æfihaust hans þá”, sagði Marah. “Hann var fallegur mað-
nr, hraustur og ákaflyndur. Ég var ung, veikluleg og föl og
liafði þá éinn fegurð til að bera, sem ætíð er tilheyrandi
myndastyttu. Ég liafði enga meniun, nema þá litlu þekk-
ingu, sem fáanleg er í sveitaskóla. Ég átti engan vin, enga
vinkouu til að elska, því ég var munaðarlaust btrn ; átti
hvorki foreldra né frændfólk á lífi, enfékk,' sem gustuka-
verk, að vera og dratra fram lítíð á kærleikssnauðu heimili
óviðkomandi fólks”.
“Veslings stúlkan !” sagði Herbert við sjálLn sig, en
Marah hélt áfrám:
‘Bjálkakofinn sem ég átti heima í stóð nálægt hermanna-
brautinni um skóginn og óbygðina, sem leiddi að herstöð
inni og virkinu, sem hann var í, Og þegar ég svo sá haun
ríða um brautinaá hrafnsvörtum og gljáandi gæðingi á liverj
um degi, fanst mér hann svo tignarlegur, svo konunglegur,
að ég gat næstum dýrkað hann sem guð. Einstöku sinnum
tók liann í tauinana, til að láta liestinn blása úr nös hjá eik-
artrénu stóra Iramnndan kofanum. Stundum var það þá
initt hlutskifti að læra h jnum vatn að drekka, er hann bað
um að drekka. Og þegar hann þá leit fi mig fanst mér nýr
lífsstraumur flseða nm allar æðar mínar, og þegar hann tal-
aði fanst mér rödd hans styrkja mig — færa mér þrek og
djörfung. Mér fanst hann vera verndarskjöldur minn, og
mér þess vegna óhætt á meðan hann stóð við”.
“Já, samskonar verndarskjöldur og liræfuglar veita dúf-
unum, — hremma þær og gleypa síðan”, hugsaði Herbert
með sjálfum sér.
“Svo leið tíniinn þangað til einusinni að hann bað mig
að giftast sér. Ég veit ekki hverju ég svaraði, eða bvort ég
svaraði nokkru. Ég veit það eitt, að þegar ég komstað
meininguntii í orðum hans, var fögnuður minn svo mikill,
að ég hræddíst. Svo vorurn við gefin s^man í lijónaband í
kapellunni bjá virkinu, en það var geriá laun. Hann vildi
ekki opinb ra þetta leyndarmál okkar fyrr en hann væritil
búinn að flytja á búgarð sinn í Virginia”.
Herbert þótti það einkennilegt, en sagði þó ekki neitt.
“Til bráðabyrgðar lét hann byggja handa mér ofurlítið
hús í skóginum skamt frá virkinu, kej^pti í það húsbúnað
og fékk kynblendingsstúlku til að vera hjá mér sem vinnu-
konu. Ó, hve sæl var ég þá ekki ? Hinn langvarandi vetr-
ar- og vorkuldi æfi miunar var nú alt í einu umhverfður orð-
inn í sólríkt, hlýtt og blessað sumar. Það segir í hjóna-
vígslusamningnum, að maðurinn skulí annast um og elska
konu sína. Ég veit ekki hve margir athuga livað mikla
þýðingu þau otð hafa, en það veit ég að hann lét ekkert á
vanta í því efui. Ilann annaðist um mig sannarlega og
lagði þárækt við mitt vesala, kraftlausa líf, að ég fékk
beztu heiisu og fulla krafta. Eius og sumarsölin lífgar alla
hluti, gerir jöið voradýrðlega og kuýr hana til aðframleiða
nýtt líf, blóuistraskrúð, jurtir og aldini, eins framleiddi ást
og umönuun manns mins nýtt líf, heilsu, hreysti og ánægju í
mér. Þvílík sala gat ekki staðið til lengdar”.
“Auðvitað ekki”, sagði Herbert við sjáltan sig.
“í upphafinu var skuldin hjá sjálfri mér ! Já, Heibert.
Það er satt. Þú þarft okki að verða svo hissa á því og mátt
ekki liugsa, að hann einu sé valdur að öllu sanian. Taktu
nú e tir: Sæl eins og ég var og eins inikið eins og ég unni
lionum, var ég samt svo einurðai laus sið ég kom mér nldrei
að tið segja honum hve vænt mér þætti um liann. Ég bara
var honuui auðsveip og lét hanu ráða mér eins og væri ég
barn. Af þessu leiddi að haun úleit að hjá mér væri engiu
ást, ekkert nema blind hlýðni, sem mcr væri skylt að auð-
sýna sér. Þegar fram liðu stuudir varð hann órór yfir þessu
eg spurði mig hvort mér þætti nokkuð vænt um sig, eða hvort
það væri uiögulogt fvrir unga stúlku að hafa ást á gömluin
manni eins og hann væri”.
“Mikið eðtileg spurning”, hugsaði HerberL
“Chief & hiael”
hjólhest (Bicycle).
Ef þér viljið fá frekari upplýsingar,
þá sendið eftir fallegum og vönduðum
verðlista. Vér sendum hann ókeypis.
E. F. HUTCHINGS.
519 ÍMaiu Str, Wlnnipea;
orthern Paciíie
N
I W RAILWAY
TIME CARD.—Taking eflect Monday
August24. 1896
MAIN LINE.
North B’und
© ^ m£* W*3 — Q
Z3£* STATIONb.
bO . |S P-t
£10 y* t-í £
8.30a| 2 55p
8.15a
7.50a
7.30a
6.59a
6.45a
6.23a
5.53a
5.28a
4.52a
3 30a
2.30a
8.3 ip
ll.-lOa
2.44p
2.28p
2.14J
1.55p
1.46p
1.35p
l.‘20p
1.06p
12.46p
12.‘20p
I2.10p!
8.45a
5 05a
7,30a
8.30a
b.OOa
10.30a
.. Winnlpeg..
*Portage J unc
* St.Norbert..
*. Cartier....
*.St. Agathe..
*Union Point.
*Silver Plains
...Morrls....
.. .St. Jean...
. .Letellier ...
.. Emerson ..
. .Pembina. ..
Grand Forks..
.Wpg. Junc..
Duluth
Minneapolls
.. .St. Paul...
... Chicago ..
South Bound
l.OOa! 6-45p
l.lla
l.*2fip
1.37p
1.55p
2.03p
•2.14p
2.30p
2 44p
3.04ip
3.25p
3.40J)
7.05p
10.45p
8 00a
640a
7.10
9.35a
7.0Op
7.Ap
7 3ttp
S.Oijp
8 1 >p
834p
9 Otp
9.3«p
9.56þ
11.1%)
11.4f/p
7.5C«i
ö.OOp
MORRIS-BRANDON BRANCH
East Bouup
0.254 1 Wed. Friday 0Q
° 3
K

ÚX ° c w »
cö H
STATION8.
VV . Bound.
(N a ^
• C n-l
8.30p
7.35p
6 3fp
6.04p
5.27p
4.53p!
4.02p
3.28i)l
2.J5p
2.08P
1.35j)
1.08p
12 32p
11.56&
U.02a
10.20a|
9.45a
9.22a
8.51a
8.29a
7.45a
7.00a
2.00tl
1.05p
12.43p
12.18p
12 08p
11.5 la
11.37a
U.17a
ll.aia
10.47a
)0.32a
10.18a
I0.02a
9.52a
9.38*
9.17a
8.59a
8.43a
8.36a
8.28a
8 14a
7.57a
7.40a
Winnipeg .. l.iXial
.. . Morris .... 2.35p
* Lowe Farm 2 53p
*... Mjrrtle... 3.25J)
...Roland. . 3.45p
* Rosebank.. 3.53|
... Miami.... 4.06p
* Deerwood.. 4.28p
* Altamont .. 4.40J)
. .Somerset... 4.58ji
*Swan Lake.. 5.12p
* Ind. Springs 5.26p
*Mariapolis .. 5.37p
* Greenway .. 5.5‘2p
... Baldur.... 6.20p
. .Belmont.., 6.42j)
*.. Hilton.... 7.00p
*.. Ashdown.. 7-Up
Wawanesa.. 7.23p
* Elliotts 7.82p
Ronnthwaite 7 45p
*Martinville.. 8.0‘2p
.. Brandon... 8.20p
•o 5
Ö
<-, n
** ea
Þ- 3
—ɱ
Numherl27 stop at Baldur for meals
POR TAGELA PRAIRE BRANCH,
W. Bound
Mixed
No. 303
Every Day
Except
Sundav.
8TATION8.
Eaet Bouna
Mixed
No. 801
Every Day
Except
Sundav.
4.15 p.m. .. Winnipeg.. 12.85p.m.
4.58 p.m *Port Junction 12.l7a.m»
5.14 p.m. *St. Charies.. 11. öOa.m.
5.19 p.m. * Headingly.. 11.42 a.m.
6.42 p.m. * White Plains 11.17».m.
C.OOp.m. *Gr Pit Spur 10.51 a.m.
6,13p.m. *LaSalleTank 10.43 a.i%
C.25 n.tn. *.. Éustace... 10 29a.n*.
0.47 p.m *.. Oakville.. 10 06p.n.
7,00p.m. *. . .Curtis. . . 96('a tr.
7 30p.m. Port.la Prairie 9.30 a B).
Stations marked—*—liave noagent,
Fre ght must be prepaid'
Numbers i03 and 104 hav< thru'. -g-h
Pull man Vestibul ed Drawi n sr Ronn ..Sl eep
ing Cars hetween Winnipeg, St. Panl :tSð
Mintieapolis. Also Palace Dinit g í «rs,
Close conectlon at Chicago with ens*- rn
llnes. ConnectioD at Winnlpeg .Tnnotion
with t.rains to and from the Pacifio cr et*
Forrates and full infornistionxon,
ceming c.onnection with other IIr»»,V..
apply to any agent of th > rompnny ■
CH4S S.FEE H. SWINFOTU
G.P &. T, A.ST. Paul Gen.A i We/