Heimskringla - 27.01.1898, Blaðsíða 4

HEIMSKRINGLA, 27 JANUAR 1898.
f
*
J
*
*
*
t
*
i
*
*
é

f
f
t
*
f
t
\
*
•
t
f
f
f
f
t
*
Vjer getum ekki
Talad Islenzku
En vér höfum vistad þetta rúm, og hljðtum því
að eiga undir Hennar Hátig’n Heimskringlu með
að útbreiða hugmyndir vorar. Ef hún gerir það
vel, þá er ait gott. Ef ekki, þá heitum vér á
forsjónina að senda hana til Klondike.
Tlie Coiffionffealth.
Hoover & Co.
Comer Mnin Str. & City Hail Sqnare.
Winnipeg*.
Samkoma á Unity Hall í kvöld.
Hr. J. S. Ormson frá Pembina, N.
D., kom til bæjarins á mánudaginn var
og býst vid að dvelja hér um tíma.
Eldur kviknaði í grávörubúð Mr.
Osenbrugge, á Aðalstrætinu, á þriðju-
dagsnóttina var, og gerði skaða sem
metinn er am $1000.
Mr. Magnús Pétursson, frá VVest-
boume, og Mr. Th. Borgfjörð frá Nýja
íslandi, voru hér í bænum fyrri hluta
vikunnar.
Um snildargreinina(!) hans Sigfúsar
Andersonar í Lögbergi síðast, álítum
vér bezt talað með þessum alkunnu
orðum: “Það er ekki eyðandi einu
skoti af ensku púðri á Þjóðverja þenn
an”.
Munið eftir Unitarasamkomunni
kvöld. Auk þess sem áðui var auglýst
verður þetta á prógramminu :
Instrumental Music: Mr. Wm. Ander-
son og Mrs. Merrel.
Solo : S. Anderson.
Solo : C. B. Julius.
Hkr. er beðin að geta þess, að laug-
ardagskvöidið 5. Febr. næstk., verður
leikmannasamkoma haldin á North-
West Hall. Nokkrir liðlegir Islending-
ar stíga í stólinn og spjalla fyrir fólkið.
Mannanöfn og efni augl. í næsta blaði.
Eftir því sem blaðið Nor’-Wester
segir var islenzk kona, Mrs. Wright,
ein af sjúklingum sem sendir voru til
sjúkrahússins i Portage La Prairie á
þriðjudaginn var. Af nafnalistanum
er ekki hægt að sjá að fieiri íslendingar
hafl verið sendir þangað í þetta sinni.
Sjúkrabús þetta er fyrir þásem álítast
ólæknandi.
JAKOB GUÐMUNDSON,
bókbindari,
35 McDonald St. Winnipeg.
Kappræðan um hjónaskilnaðarlögin
í Canada, sem fram fór á laugardags-
kvöldið í siðustu viku, var að mörgu
leyt; góð. Báðar hliðarnar stóðu sig
dável, og reyndu að verja mál sitt eftir
föngum, en auðvitað vantaði mikiðá að
það væri rætt út í yztu æsar, þvi h^orki
höfðu kappræðumennirnir haft, tíma til
að undirbúa sig sem bezt, né heldur var
fundartími nægilega langur til þess að
taka fram alt sem nauðsynlegt hefði
verið að taka fram í sambandi við það.
Allmargir voru viðstaddir og hlustuðu
með athygli á ræðurnar, enda mun
flestum hafa þótt málefnið þess virði,
að það væri tekið til umræðu. Dómarar
voru engir hafðir vig kappræðu þessa
aðrir en tilheyrenduruir, þar eð það á-
leizt heppilegra, og er þá ekki úr vegi að
taka það fram til leiðbeiningar, að i
svona kappræðum, þar sem málefnin
eru tekin til af vissri nefnd manna, og
Kappræðumönnum skipað að taka upp
tilteknar hliðar þeirra, þá koma sjaldn-
ast fram hinar eiginlegu og óþvinguðu
skoðanir kappræðumannanna. Þetta
er gallinn á kappræðunum þar sem hlið-
arnar á málunum og skoðanirnar falla
ekki saman, en svo gefur þetta aftur
leikni í að verja hvaða mál sem er, og
hvernig sem á stendur, og eru kappræð-
ur því betri æfing heldur en beinar um-
ræður. — I síðustu kappræðunni voru
engir meðalvegir farnir. Af öðrum var
því haldið fram. að hjónaskilnaðarlögin
i Canada væru góð eins og þau eru, og
af hinum að þau væru hið gagnstæða,
en litil eða engin tilraun var gérð til að
sýna fram á, hvaða breytingar á þeim
gætu verið heppilegar. Þetta var má-
ske ekki beinlínis i þeirra verkahriug
sem kappræðumanna, en það hefði ekk-
ert verið á móti því að þeir hefðu geng-
ið í þessu atriði ögn út af beinni braut,
til þess að geðjast ennþá betur áheyr-
.endunum. og hefðu báðir málspartar
jafnt getað gert það að ósekju, einkum
þegar engir kappræðudómarar voru við
hafðir.
Það er samt 'langt frá þvi að vér
viljum vanþabka þeim verkið; enda
væri það algerlega ranglátt, því kapp -
ræðan var góð, þó hún væri ekki óað-
finnanleg.
Næsta þriðudagskvöld verður opin
kappræðufundur á sama stað. Kapp-
ræðueínið er :
Ottinn 'fyrir hegningu kemur meira í
veg fyrir glæpi, heklur en réttlætistil-
finningin.
Séra Magnús J. Skaptason fer bráð-
um til Nýia íslands og messar :
30. Tanúar í Selkirk West;
fimtudaginn 3. Febr. kl. 4 á Árnesi;
sunnudaginn 6. kl. 1 e. h. í Breiðuvík;
þriðjudaginn 8. í Milluvík;
9. í Breiðuvík.
A heimleiðinni verður messað á
Gimli á þeim stað og tíma, sem seinna
verður ákveðinn.
Mr. Björn Th. Hördal, frá Shoal
Lake, var hér á ferð í þessari viku
Hann lætur vel yfir líðan landa þar
yestra.
Mr. G. J. Mclntosh frá Crystal,
N. D., fyrverandi County Commission-
er í Pembina County, heimsótti oss á
mánudaginn var. Hann kom hingað
til bæjarinsí kynnisför, og býst við að
dvelja hér um viku tíma.
Nú er sagt að Spánvarjar ætli að
senda nokkur herskip til Ameríku, svo
sem til að sýna Bandaríkjamönnum að
þeir þori að koma þar að landi, þrátt
fyTÍr það þó Bandaríkjaflotinn sé sam-
ansafnaður við Key West.
Manitobaþingið, segir Mr. Green-
way að komi komi saman snemma í
Marz, og fá menn þá að vita hvað gerzt
hefir í Duluthðrautarmálinu. Mr.
Greenway lætur dável yfir járnbrautar-
málum sínum, en ekkert ákveðið vill
hann segja.
Á þriðjudaginn kemur verður hald-
in samkoma í Tjaldbúðinni til hjálpar
Mrs. Lambertsen, sem lengi hefir legið
veik og á við þröngan kost að búa. Það
væri vel gert að hjálpa til að láta sam-
komuna verða arðberandi, því hjálpar
er þörf. Samkomuprógrmmið er birt
á öðrum stað i blaðinu.
Gordon & Ironside-félagið er sagt
að sé í undirbúningi með að láta byggja
sláturhús mikið hér í bænum og frysti-
hús í sambandi við það, Húsið á að
standa sunnan yið C. P. R. sporið ná-
lægt vöruhúsum járnbrautarfélagsins,
og á útbúnaðurinn að vera uógu mikill
til þess að 1000 gripum verði slátrað á
viku hverri.
Skritið atvik kom fyrir á C. P. R.-
vagnstöðvunum á mánudaginn var.
Rétt áður en vesturlestin átti að leggja
af stað gekk maður einn óþektur fram
fyrir gufuvagninn, lagðist á kné og
kysti á ískalt járnið eins og væri hann
að tilbiðja vagninn. I jæssum stelling-

um var hann þangað til nokkrir menn.
sem við voru staddir og ekki voru vanir
við að sjá gufuvagna tilbeðna, tóku
hann með sér inn í farangursklefann á
vagnstöðvuuum. Þegar þangað kom,
var eins og maðurinn áttaði sig, tók til
fótanna og hljóp á burt, án þess að
segja hver hann væri eða hyar hann
ætti heima.
Concert &
Social
—VERÐUR HAFT í —
TJALDBUDINNI,
(Cor. Sargent & Furby.)
ÞRIÐJUDAGINN 1. FEBRÚAR ’98
—kl. 8 e. h.—
Programm:
1. Instrumental Music...........
Anderson Bro’s & Mrs. Merril.
2. Ræða.............H. Pétursson.
3. Solo.............S. Anderson.
4. Recitation....Mrs. Joe. Polson.
VEITINGAR
6. Instrumental Music...........
Anderson Bro’s & Mrs. Merril
7. Kappræða......B. L. Baldwinson
og Sigfús Anderson,
(um mjög spennandi efni.)
8. Solo.............Albert Jónsson.
9. Guðmundur Hölluson segir sögu af
konu sinni. Mjög spaugilegt stykki.
10. Instrumental Music..........
Anderson Bro’s & Mrs. Merril.
Agóðanum verður varið til styrktar
bláfátækri ekkju, sem sjálf hefir verið
veik í allau vetur, og þar að auki hefir á
hendi sjúka dóttur, sem liggur þungt
haldin. Konan er Mrs. N. Lambertson.
Aðgangur 25c. fyrir fullorðna,
15c. fyrir börn.
Takið því allir tækifærið mér og yð-
ur sjálfuin til hagsmuna.
S. B. Jonsson,
869 Notre Datne Ave. Winnipeg.
TÆRING LÆKNUÐ.
Gömlum lækni nokkrum, sem var
hættur við vanaleg læknisstörf sín, var
útvegað af kristniboðara í Aust-Indium
forskrift fyrir samsetning á jurtameðali,
sem læknaði tæríng, Bronchites, Ca-
tarrh, Asthma og öll veikindi, sem
koma ftá hálsi eða lungum, einnig alla
taugaveiklun. Eftir að hann hafði sann
færstum hiunmikla lækningakraft þess
þá áleit hann það skyldu sína að láta
þá sem þjást af þessum sjúkdómum
vita af þessu meðali. býðst hann því til
að senda hverjum sem hafa vill ókeypis
forskrift þessa á þýzku, frönsku eða
ensku, með fullum skýringum hvernig
það eigi að brúkast. Þegar þið skrifið.
þá sendið eitt frímerki og getið þess að
auglýsingiu var í Heimskringlu.
Utanáskriftin er :
W. A. Neyes, 820 Pewers Block,
Rochester, N. Y.
LÁTIÐ RAKA YKKUR
, OG HÁRSKERA HJÁ
S. J. Scheving, 200 Rupert Str.
Alt gert eftir nýjustu nót-
um og fyrir lægsta verð.
S. G. Geroux,
Eigandi.
Exchange Hotel.
612 ZM-AÁHIsr ST.
Þegar þið viljið fá GÓÐANN DRYKK,
Þegar þið viljið fá GÓÐA MÁLTÍÐ,
Þegar þið viljið fá GÓÐAN NÁTTSTAÐ
þá munið eftir því, að þið
fáið hvergi betri aðbúnað
að öllu leyti, en hjá.
H. RATmtl!KX,
EXCHANGE HOTEL.
61Si JSijiíi Str.
“Stock-Taking Sale”
er nú á ferðinni í
Fleury’s Winnipeg Clothing House,
Allar okkar vörubyrgðir hljóta að seljast fyrir hvað sem er, til þess við
getum tekið á móti vorvarningi þeim sem við eigum von á innan skamms
MUNIÐ EFTIR STAÐMUM-
Fleury 5Ó4riainSt.
Andspænis Brunswick Hotel.
TAKIÐ
ÁVALT TÆKIFÆRIN MEÐAN
ÞAU ERU FYRIR HENDI, ÞVÍ
ÞEGAR ÞAU ERU FARIN ER
ÞAÐ OF SEINT.
Hver sem vill getur fengið
STJÖRNUNA
(1. hefti) frá því nú og til 1. Marz n.k.
Fyrir lOc. kortlausa og
“ 15c. með Winnipeg kortinu.
Eða lneð ágætis premíum sem fylgir :
Fyrir 5í5c.
Fyrir 40c.
Fyrir SOc.
Fyrir 65c.
Fyrir S5c.
Með 10 centa virði af fræi
eðakvæðinu “Minni karl-
manna (M. J. B.)
Með stimpli með nafainu
mans á, ásamt pennastöng
og blýanti; eða veggjamál-
verk hvort um sig 25—35c.
virði.
Með ágætis uppdrætti af
Islandi (með 12 litum).
Með árgang af búnaðar-
blaði og ágætri ensk-enskri
orðabók, (en sú bók er gott
$2.00 virði út, af fyrir sig.)
Með vönduðu kvennablaði
og orðabókiuni (inni sömu)
Lesið vandlega um þetta í 15. Nr. Hkr.
og munið að þetta tilböð stendur ekki
lengur en til 1. Marz næstkomandi.
Selur demanta, gullstáss, úr,
klukkur og allskonar varning
úr gulli og silfri. Viðgerðir
allar afgreiddar fljótt og vel.
- - - Búðir í - - -
Cavalier <>g Pembina.
##########################
1 Hvitast og bezt
*
#
#
m
m
m
m
m
ER—
Ogilvie’s Mjel.
w
1 Ekkert betra jezt.
# m
mmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmm
m
m
m
m
m
m
m
m
m
m
m
m
m
m

— 122 —
sloppið. En ef að féndurjþeirra skyldi gruna
það að þeir hefðu Jarið inn í hellinn, þá mundu
þeir vafalaust ætla að óveðrið, sem skall yfir dal-
inn, hefði aukið svo vöxtinn í ánni að þeir hefðu
drukknað.
Sneru þeir svo til félaga sinna og tóku nú á
allri þeirri þolinmæði, sem þeir áttu í eigu sinni,
og biðu þess að timinn kæmi -að hægt væri að
skygnast eftir vitum hjá Indíánunum. Filch
var hálfsofandi, en þeir þrír yngri mennirnir
voru svo fullir áhuga, að þeir gátu ekki sofið.
Þeir sátu þarna að mestu leyti þegjaudi fram yf-
ir miðnætti. Kvað Jose þe tíma kominn til að
leggja af stað Kvöddu þeir svo Ford með handa-
handi, on létu Fitch eiga sig þar sem hann svaf,
og lögðu svo af stað báðir, þeir Keethog Jose.
Báðir höfðu þelr skararabyssur, og þaðsein-
asta sem þeir gerðu áður en þeir fóru, var það,
að skoða hvort vopnin væru í góðu lagi.
‘Ég vona að við þurfum ekki að taka til
þeirra”, sagði Keeth, er þeir lögðu á stað. “En
skyldi svo fara að við þyrftum að taka til þeirra,
þá verður það að marki”.
Héldu þeir svo að hellismynninu og gættu
fyrst að, hvort nokkur óvina þeirra væri í nánd
úti fyrir, og fóru 8vo ofan í dalinn og héldu í átt-
ina til borgarinnar. Þokan lá þykk yfir dalnum
og í gegnum þokuna sáu þeir stundum gryfia í
stórvttxna mynd af llamadýri, er var þar rólegt
á beit. Enga sáu þeir hjarðmenn. Óg þó að
þeir hefðu séð þé. mundn þeir VHila hnftt farið «ð
kalltt á þá því aðí |ei-si<ii háltbiitn leit Keeth
úr sern Indíáni og .Tose var iikaii Indíána en
nokkiu öðru af maniilegu kyni.
— 127 —
Var hún þá dauð ? Hafði öll þessi skelfing
sem hún hafði gengið i gegn um slitið úr henni
öndina ? Keeth reyndi að finna hvort hjartað
væri liætt að slá, en í ósköpunum og kvíðanum
sem yfir hann kom, gat hann engan hjartslátt
fundið.
"Guð minn góður ! hún er dauð!” hugsaði
hann og riðaði með hana ofan af altarinu, “Hún
er dauð !” sagði hann aftur og þrýsti vörum sín-
um á lokuð augu hennar og hinar fölu kinnar.
En það var eins og kossar hans kölluðu hana til
lífsins aftur. Hún opnaði augun og horfði beint
í augu honum.
“Herra minn”, hvislaði hún undrandi; “ert
það þú ?”
En þá heyrðist Jose alt í einu kalla :
"Komið herra ! Hvað eruð þér að gjöra ?
Þeir koma aftur; fljótt”.
Við þetta flýtti Keeth sér og náði brátt fé-
laga sinum.
“Við megum ekki missa eitt einasta augna-
blik !” sagði Jose. “Hvað ætlið þér að gera við
frúna ?"
“Hún fer með okkur”, svaraði Keeth. “Ef
að ég get ekki sloppiö með hana, þá fer ég
hvergi”.
Þeir hlupu nú út í jaöar borgarinnar, en áð-
ur þe’r kæmust út, á gi uiidirnar. hvein í trumb-
unum að kalla fóikið saiiian aftur. Brátt máttu
þeir búast við eltiiför. og geiði Keeth það sem
hann gat að fylgja hinum fóihvata iélaga sínum.
— 126 —
æðsta prestsins og riðaði hann aftur ábak. Hníf-
urinn féll úr höndum honum og glamraði á stein
tíetinum. Gonnatzi fórnaði höndunum út í loft-
ið og féll svo endilangur niður hjá altarinu.
Þögnin mikla, sem áður var, rofnaði nú
skjótlega. Konurnar hljóðuðu af hræðslu, en
karlmermirnir grenjuðu og öskruðu. Nokkrir
prestanna stukku fram til að hjúkra hiuum
fallna foringja þeirra. En aftur heyrðist skamm
byssuhvellurínn yfir allan hávaðann. Féll einn
fyrst, svo annar, svo riðaði hinn þriðji aftur á
bak organdi af sársauka, þegar blýskeytin hittu
þá. Skothríðtnni hélt áfram. Þeir gátu ekkert
séð — ekki einu sinni reykinn af skotunum. Þeir
heyrðu að eins smell eins og með svipu, og svo
sáu þeir mennina falla við altarið, — það var
alt.
Hljóðin í fólkinu urðu nú að voðalegu orgi.
Það dreifðist og stökk út um öll stræti borgar-
innar, Prestarnir hlupu inn í musterið og létu
dauða og særða félaga sína lisgja í hrúgum kring
um altarið.
Alt í einn skauzt maður einn undan húsi
nokkru og hijóp yfir mannlausan garðinn. Var
það Keeth. En ekki linti skotunum á meðan,
því að Jose stóð við hornið á byggingunni og
skaut á Indíána þá sem seÍDastir fóru.
A svipstundu komst Anieiíkimiaðurirm að
altarinu; þreif linífiiin sinn og skeiti sundur
böudin a stúlkuuni sem Indíánarnir höfðu ætlað
að fórna í ofsa bræði siniii. Svo þrejf hann hana
í fang sér og sneri ui.dan. En stúlkan hafði
augun aftur og lá sem clanð væri við brjóst hon-
uin.
— 123 —
Þegar þeir komu að fyrstu steinbyggingun-
umí kríngum musterið, var dagurinn farinn að
gylla austurloftið. Læddust þeir þá sem skugg-
ar tveir á bak við eitt húsið og húktu þar og
biðu þess, að fólkið safnaðíst á strætið. Heyrðu
þeir að heimamenn voru á ferli og brátt heyrðu
þeir trumbusláttinn við fordyri musterisins, sem
kallaði fólkið saman til morgunfórnarinnar, Fór
þá fólkið úr húsum sínum og flýtti sér á strætið.
Þegar skóhljóð þeirra heyrdist ekki lengur,
héldu flóttamennirnir inn í húsið. Á steinhellu
einni við eldinn var brauð og kjöt, sem konan
hafði ætlað til morgunverðar sér og sínum. En
Keeth fékk sér ábreiðu eina og vafði matvælun-
um innan í hana.
Fóru þeir svo inn í annað thús og en annað
og fundu matvæli í báðum, en lítið af blysum.
En það var þeim með öllu ómissaudi að hafa nóg
af blysum, því að Jose sagði þeim að hellisgöng
þau sem hann ætlaði að fyigja þeim um væru
sannarlegt völundarhús, og eini vegurinn til að
rata væri að fylgja merkjunum, sem hann haíði
gert í bergið. J
En húsin virtust öll að vera yfírgefín og
meðan fólkið var í musterisgarðiuum gátu þeir
óhindraðir leitað að þvi sem þá vantaði. Þeir
gengu hús úr húsi eins og ekkert væri, þó að
nærri þúsund villimenn væru skamt frá þeim.
Loksins gat Jose týnt saman töluvert af blysum
og batt hann þau í bagga á bak sér. til þess að
hafa hendurnar lausar. Sama hafði Keeth gert
við [matvælin.
“Kondu nú”, hvíslaði Keeth. “Við skulum