Heimskringla - 03.03.1898, Blaðsíða 2

2
HEIMSKKlMiLA, 3 MAIÍZ 1898
Heiinskringla.
Published by
Walters. Swnnson & Co.
Verð blaðsins í Canada o(? Bandar. $í .50
um árið (fyrirfram borgað). Sent til
íslands (fyrirfram borgað af kaupend
-m blaðsins hér) $1.00.
Peningar seudist í P. 0. Money Order
Registered Letter eða Express Money
Order. Bankaávisanir á aðra banka en í
Winnipeg að eins teknar með afföllum.
Einar Olafsson,
Editor.
B. F. Walters,
Business Manager.
Office: Corner Princess & James.
P-O- BOX 305
í spónblaði til
Lögbergs.
Eftir síðasta blaði Lögbergs að
dæma lítur út fyrir að jórtrið sem
fraus í kokinu á því í haust, ætli að
þiðna með vorinu. Það héldu sumir
að það væri alvegbúiðað missajórtr-
ið, en það er náitúrlega rangt, eins
og við mátti búast, þvi öll jórturdýr
fylgja eðli sínu til daganna enda.
Prédikun kafteinsins út af Páls
pistli til Stefnis og Líndals orðskvið-
um tíl Lögbergs, er samt ekki sett
beinlínis í ritstjórnardálkana, heldur
dreift út um heminga og útnára blaðs-
ins, líklega til þess að sýna hve fjarri
það sé eðli ritstjórans að tala ijótt í
hinu allra helgasta, nú á þessum síð
ustu tímum. Ó, þú yflrdrepsskapur,
hvar er þinn endir og hvar þitt upp-
haf ?
Það er ekki tilgangur vor að
taka Pálspistil í heild sinni í for-
svar, þvi það á hann ekki skílið, en
hinsvegar getur hver sanngjarn mað-
ur viðurkent, að frá ýni3U er rétt
sagt f pistlinum, þó það sé einhliða
og óréttlátt, að svo miklu leyti sem
hið versta í lífinu í Ameríku er dreg-
ið fram og hinni hliðinni alveg sleft.
Það er engum blcðum um það að
fletta, að líflð heflr alstaðar sína dökku
og Ijósu hlið, og að lýsingin af dökku
hliðinni getur verið nákvæmlega rétt
í sjálfu sér, þó hún sé ekki rétt lýsing
á lífinu yfir höfuð. Stórsynd Páls
liggur einmitt í því, að hann gefur
mönnum ástæðu til að lialda, að pist-
illínn sé lýsing á lífíriu í Ameríku i
heild sinni, en ekki á einni hlið þess,
sem nær til tiltölulega fárra manna.
Hinsvegar getur lýsingin veriðalveg
rétt, og er að stunu leyti alveg rétt,
og værí verið að skrifa sögu íslend-
inga í Ameríku, þá væri hún ekki
sönn og ekki fullkomin, nema hún
segði frá þcirri hlið sem dregin er
fram í Pálsbréfinu. En svo væri
það auðvitað ekki öll sagan, og ekk-
ert svipað því öll sagan, því það er
■eftir að segja sögu hinna sem for-
sjónin hefir leikið Ijúfara yið, og sem
að nær til meiri hlutans,
detta hér ósjálfrátt í hug orð Fari-
seans : “Guð, ég þakka þér að ég
er ekki eins og aðrir menn, toll-
heimtumenn og bersyndugir” o. s.
frv. Það er sama ósvífnislega að-
ferðin, sem brúkuð er í þessari grein
kafteinsins eins og sú aðferð sem
um málum eins og sá sem skvldaður
er til að veita þiggjandanum það
sem hann þarf til uppeldis. Astand-
ið er þetta í stuttu máli: I Winni-
peg heldur þurfamaðuriun öllum sín-
um pólitisku réttindum þó hann þiggi
hjálp til að Iifa, en hanr hefir enga
Páll brúkar f bréfi sínu, það að segja aðra vissu fyrir því að liann f i hjálp
sögu heillar þjóðar eða þjóðflokks | þegar hann þarf, heldur en þá, að
bæjarstjórnin eða borgararnir sjái
I aumur á honum. A Islandi missa
menn borgaraleg réttindi við það að
þiggja af sveit,en þeir hafa líka laga
lega heimtingu á því að sér sé hjálp
með sögu örfárra einstaklinga.
Yérvitum vel að það er margt að
á íslandi, og vér vitum vel að það er
margt gott í Anieríku, en að segja
að alt sé einkis nýtt á íslandi og alt
sé gullvægt í Aineríku, það er ekki I að þegar þeir geta ekki staðið straum
allur sannleikurinn. Það er ilt og af sjálfum sér. Mundi ekki eitthváð
gott til á báðum stöðunum, og þó líkt koma upp hér, ef fátækratíu
Ameríka sé betra land en ísland og væri lögleidd ? Á íslandi eru fá
lengra á veg komið, þá er ónauðsyn- tækralögin að sjálfsögðu langt á eftir
legt að lítilsvirða það sem ísland tímanum, sniðin meir fvrir löngu lið
hefir sér til ágætis ogoss er óhæit að inn tíma, heldur en fyrir .yfirstand
segja, að enginn íslendingur vestan andi tímann, en það er ekki m*eð öllu
hafs tekur því með þökkum. Öll- Ijóst að það sé sanngjarnt, að sá sem
um er ljóst, að hrekja mátti Páls- skyldaður er til að leggja öðrum af
bréfið án þess að óvirða bræður okk- fé sínu það sem hann þarf, sé líka
ar heima, sem sjálfir eru sér meðvit- skyldaður til að láta þann hinn sama
andi um að ýmislegt þarf lagfæring- hafa áhrif á opinber mál til jafns við
ar við hjá þeim, og hafa á seinni ár- sig. Ef enginn misti neins í við að
um gert margar og góðar tilraunir þiggja af öðrum, þá er ekki gott að
til að fylgjast með í framf'araáttina. sjá hvaða ástæðu menn ættu að hafa
Ameríka er í sjálfu sjálfu sér Iti] að reyna að komast af sjálíir, og
gott land, það viðurkcnna allir sem ?all^a ekki með hendurnar í vösun
sanngii ni brúka, en hún er ekki ura aiIa
paradís fyrir alla; það veit kafteinn- l^in viðvíkjandi þurfamönnum,
inn, og ef hann vill álítast óvilhall- Islandi- eru aIt of stron£’ °S eiSa als
ur dómari, þá ætti hann að ganga ekki við nú’ síðan fólksckla fðr að
inn á það. Vér efumst um að hún verða 1 landinu‘ ura vinnu'
hafi ætíð verið honum sjálfum para-1 hJfl’ lausamenn og þurfafólk þurfa
dísogöllum þeim sem hann hefir endurbóta við’ bað sem f-vrst'
verið verkstjóri yfir. Hann lætur Vistarráðsskyldan er óeðlilegt haf't,
að vísu mikið yfir því að frásagnir skyldur lausamanna, sem þurfa að
Páls um verkstjórana í Amerlku sé kauPa leyftsbréf fVrir 60
haugalvgi, segii' þeir séu beztu ran^liltar’ °Z bor^ara,eg
menn og guðhræddir (9kelkaðir) | þurfalinga eru^ of mjög takmö kuð.
familíufeður(!!), sem skapfátt verði
og “taki upp f sig” að eins þegar
kr., eru
réttindi
klaufaskapur verkamannsins keyrir
úr hófi. Alt fegrar kafteinninn. En
ef nokkurt atriði í frásögu Páls var
rétt, þá eru það einmitt orð hans um
verkstjórana. Auðvitað eru margir
heiðarlegir verkstjórar til hér, því
neitar enginn, en það eru líka til
Það væri Islandi óefað fyrir beztu, að
þessi lagahöft væru rýmkuð.Þetta sjá
um vér og viðurkennum,því vér erum
ekki ennþá orðnir svo blindaðir af
fordómum á því sem íslenzk er, og
ást á því sem ameríkanskt er, að vér
getum ekki séð kostu og löstu á hvor-
um staðnum fyrir sig, né heldur er-
Það er ekki nema von þó Is-
lendingar hér vestra reiðist þegar
þeir sjá aðra eins lýsingn af sér eins
og sett er fram í Pálsbréfinu, og þeg-
ar það er látið í veðri vaka að það
sé bæði sðnn lýsing og fullkomin lýs-
ing af öllu lííinu hér, en það er bæði
kátlegt og klaufalegt, að blað sem
tekur að sér að andmæla staðhæfing-
um Páls skuli l'íta sig reka upp á
sama skorið og Páll hefir rekið sig á,
skuli reyna að f'egra málstað sinn
með því að niðra öðrum. Kök-
semdafærslan er í stuttu máli þessi:
Alt er gott í Ameríku og þess vegna
er það sem Páll segir eintóm lýgi.
Alt er einkisvirði á Islandi, og þess
vegna er alt gott í Ameríku.
Að hrekja Pálsbréfið á Þann
hátt sem kapteinninn gerir það í síð
asta blaði sínu, er að suinu leyti eins
mikið til að veikja málstad Vestur-
íslendinga eins og til að styrkja
hann, eða mun það ekki gefa mönn-
um bugmynd um að eitthvað sé rot-
íð við röksemdafærsluna þegar öðru
eins er slegið út eins og því, að
Austur-íslendingar kunni ekki einu-
sinni að “moka með reku—“ekki
einusinni“. Þeir kunna eftir þ,vl
ekki neitt, því orðin bera með sér að
kapteinninn álítur, að það að moka
sé hið allra lægsta, og Islendingar
kunna ekki svo mikið sem það, eftir
hans kokkabók. Hér er einni 6-
sanngiminni haugað ofan á aðra og
fruntaskapurinn og hrokinn ríður
velsæmið og réttsýuið á slig. Oss
um vér svo forhertir að vér getum
margir, sem ekki eru sanngjarnari í I ekki viðurkent sannleikann, jafnvel
framkomu sinni við verkamcnn þ6 þiið væri sannIeiknr sem rÝrði að
heldur en kafteinninn er í frásögum einhverJu ^ dýrð Ameríku, sem
sínum. Kafteinninn ætti þó að vita
betur, því eftir því sem vér höf
um heyrt, þá eru tíl menn hér í
Winnipeg aem mun-i eftir orð
bragði hans við háseta sína hérna á
árunum, þegar hann var að ávinna
sér kafteins-titilinn með siglingum
ef'tir Kauðá ! Hann var sjálfur verk
stjóri þá og hann hefir eflaust lært
“kúnstir” sínar af einhverjum verk-
stjóra sem hann hefir séð eða heyrt
til. Hann gat ekki hafa lært Ijúfu
ávarpsorðin sín á íslandi, því þar
kunna þeir ekkert; “ekki að moka,”
og þá auðvitað ekki að bölva heldur.
Nei, þeir eru ekki allir gullvægir
verkstjóramir í Ameríku, þó margir
þeirra séu auðvitað góðir menn,
enda er ekki við því að búast, þvi
þeir eru menn af öllum sortum,
vér þó höfum miklar mætur á og
það að verðleikum.
Þá heldur Rauðárkafteinninn að
Ameríka geti komist af án þessara
manna sem hann titlar og telur upp
i þessari sjálfhælnisgrein sinni. Jú,
hún getur sjálfsagt komist af án
þeirra, og þó undarlegt sé, þá getur
hún að líkindum komist af á Rauð
árkafteinsins líka. Það er auðvitað
að St. Andrewskjördæmið er ekki
unaireins búið að fá þingmann, sem
jafnast á við kafteininn, þingmann,
sem getur lesið eina bjagaða þing-
ræðu einu sinni á fjórum árum, fólk-
inu til skemtunar, en svo yrðu menn
þi að tjalda því sem til væri og
reyna að korna-t af með mann sem
talaði bara blátt áfrnm eínfalda og
óbrotna ensku, þó það væri nokknð
mentaðir og ómentaðir, sanngjamir gamaldagslegt
og ósanngjarnir, allra þjóða inenn, á | tíma.
öllum mögulegum stigum, og það að
kafteinninn, Rauðár-kafteinn inn, reyn
ir að verja þá alla, sýnir baraað hon
um er gersamlega ómögulegt að vera
óhlutdrægur og hve óhemjulega ein-
sýnn hahn er, þegar um Ameríku er
að ræða gagnvart Islandi, og raunar
í hvaða málum sem er, Oss dettui
ekki
fyrir þessa síðustu
Sunnudaga-lielgi.
Eins og mörgum mun ljó-t, hefir
verið dreift út meðal manna, til und-
irskrifta, bænarskrám sem leggja á
íhug að kasta steini á verkstjór Ifyrir Manitobaþingið og sem biðja
ana í Ameríku frekar en aðra
stjóra, en vér ætlum að segja
verk- um að lög séu búin til, sem ákveði
þetta, enn strangara en áður helgi sunnu-
unnar. Það sögðu þeir sem innleiddu
galdrabrennurnar o. s. frv.
Á móti þessari bænaskrá sem að
ofan hefir verið getið um,hetir önnur
bænarskrá verið sett af stokkunum
og gengur hún í gagnstæða átt við
hina. Vér birtum hana á öðrum stað
í blaðinu með fjórum fylgigreinum
sem geta haft áhrif á hugsandi mc n
þar eð þær eru frá hugsandi mönnuin
Grein séra Spurgeons á beinlínis við
málið sem hér er um að ræða <
sýnir hvaða skoðun hann hefir á raál
ínu. Hann er frægastur allra presta
á Englendi á seinni árum, og er dá
lítið takandi tillit til þess. Tilkynn
inguna tii Indlands er vert að lesa
og svo er um hinar greinarnar tvær
Einnig höfum vér verið beðnir
að taka upp bréf Rev. Falconer, sem
birtist á öðrum stað í blaðinu, og
ættu menn að lesa það með eftirtekt
þar er málið skoðað f'rá trúfræðislegu
sjónarmiði, Það er víst sízn af öll
þörf á að þrengt sé að réttindum
manna til að brúka sunnudaginn
meira en hefir verið, og vér vonum
að allir skynjandi menn tjái og við
urkenni að það er ekki viðeigandi, I
frjálsu landi þar sem öllum trúar-
brögðum á að vera gert jafnhátt und
ir höfði, að þingið f'ari að gefa
lög sem skerða trúarbragðalegt og
borgaralegt frelsi. Það er vonandi
að sem flestir skrifi undir bænarskrá
þá hina síðarnefndu. Það má þekkja
hana frá hinni, í fljótu bragði, þó
hún sé ekki lesin, á þvi að upp yfi
henni á blaðinu stendur með stóru
letri:
Shall British Liberty be preserved ?
I sögu þjóðanna og einstakling
anna koma fyrir hættuleg tímabil
og er þá oft nauðsynlegt að skjót ráð
séu tekin. Það er skoðun þess sem
þessar linur ritar, og margra annara
að þess konar tímabil standi nú yfir
i Manitoba. Það er tilgangurinn
með þessu bréfi að sýna fram á hætt
una sem vofir yfir frelsi almennings
í Manitoba.
að þeir eru ekkert betri verkstjórar
fyrir það,þó að þeir séu ameríkansk-
ir verkstjórar.
“Hér er enginn á sveitiuni’
segir Rauðárkafteinninn. Það er nú j
ekki von að hér sé neinn á sveitinni,
dagsins. Það er sem sé Ijóst, að ýms-
ar kyrkjudeildir og trúarbragða-æs
ingafélög haf'a verið að berjast á móti
því, að járnbrautarlestir fái að
ganga á sunnudögum, og sporna við
því að strætisvagna.i gangi á sunnu-
í þeim skilningi sem hann vill hafa d('^um' Sum þeirra íara enda svo
það, af þeirri ástæðu að hér eru eng- ,an^’ að eíast um að Það sc rett- að
in fátækralög til, Winnipegbær lofa fólkinu að fara * reiðhjólum og
gefur að vísu mikið fé til fátækra, og keyraá sunnudiigum.
fé er haft saman handa þeim með Það sem verið er að biðja um
samskotum, en það eru engin lög gengur eitthvað í þá átt, að reira
til, sem geta skyldað bæinn til að menn niður með óeðlilegum trúar-
leggja eitt cent til fátækra, og þess bragðaklafa, og það má gangaað því
vegna óhugsandi að þurfamennirnir vísu, að ef þessum félögum tekst nú
séu sviftir nokkrum pólitiskum að f'á reipin snúin harðara að fólkinu
réttindum fyrir það, þó þeir þiggi þá láta þau ekki þar við lenda, held-
fé sem þeim er gefið af frjálsum ur biðja um meira. Það hefir verið
vilja, en ekki samkvæmt fyrirskipun vaninn og frá honum verður varla
neinna laga. Ef það væri gert að brugðið. Þeir sem gangast fyrir
lagalegri skyldu að greiða svo þessu, segjast vera að gera það fólk-
eða svo mikið til fátækra eins og á inu til góðs og það er óefað sannfær-
íslandi, þá er ekki óllklegt að farið ing þeirra, en það sama hafa allir
yrði að spyrja, hvort sá er þiggur sagt sem hafa reynt til að fá ríkið til
ætti að hafa rétt til að taka þátt í öll- að lögleiða eitthvað í þágu kyrkj-
Fyrir nokkru var hér í Mani
toba sett af stað hreyfing í þeim til
gangi að fá fylkisþingið til að búa
til lög um sunnudiigahelgihald. Það
hefir verið hert á fólki, víðsvegar
um fylkið, að skrifa undii
bænarskrá til fylkisþingsins í því
augnamiði að fá þessu framgengt
Þessa bænarskrá á svo að senda til
þingsins eins fljótt og hægt er eftir
að það kemur saman. Af' þessu leið
ir að nauðsynlegt er að útskýra,þeg-
ar hættuna, sem getur stafað af lög-
gjöf, í þá átt.
Þýðing þessa máls er stærri en
hún sýnist vera í fljótu bragði og
víðtækari en þeir kunna að hafa
hugmynd um, sem eru að koma
æssu í gegn. Stjórnin í Manitoba
heíir alt af gengið út frá ' því, að
kyrkjan og ríkið skvldu vera aðskil-
in. En það eru líklega fáir af þeim,
sem tekið hafa að sér að gangast fyr
ir að f'á þessa löggjöf sem gi að því
að í henni innibindst einmitt sainein
ing ríkis og kyrkju, eins og auðséð
er þegar nánara er að gáð. í Matt
eusar 22. 15—21. er sagt frá hvern-
ig Farisearnir reyndu að fiæka Jesú í
orðura. Spurningin sem að þeir
spurðu hann var þessi: “icr það
leyfilegt að gjalda keisaranum skatt,
eða ekki?” Jesús sagði: “Sýn mér
skattpeninginn”, og þeir færðu hon-
um þá peninginn. Þá spurði hann,
hvers mynd að væri sú og nafn er á
honum stóð. Þeir sögðu honum að
það væri keisarans. Þá sagði hann
við þá: “Gjaldið keisaranum livað
keisarans er, og guði hvað guðs er”.
Með þessu staðfesti Jesús mis-
muninn milli hins keisaralega og
guðlega, staðfesti aðskilnað ríkis
°S kyrkju. Hann gerði algerann
ævarandi aðskilnað milli þess sem
heyrði guði til og þess sem heyrði
ríkinu til. Að eins það sem keisar-
ans var átti keisarinn að fá, og það
sem guðs var átti að gjalda honum,
án als tillits til þess sem keisarinn
átti að fá.
Nú skulum vér skoða þessa til-
vonandi h'jggjöf í sambandi við
þessa reglu sein Kristur setti. Lögin
eiga að heita “SunnudagaIög’(Lord’s
Day Act). Hvers mynd og yfir-
skrift bera þau. Vissulega ekki
keisarans; en er það þá áreiðanlega
mynd og yfirskrift guðs? Þau heyra
áreiðanlega eaki undir það sera til-
heyrir keisaranum, svo þau mega
til að heyra undir það sem guðs er.
Hverjum ætti að gefa það sem guðs
er? Guði auðvitað. En hver á svo
að ráða þessum sunnudegi? Það er
auðséð að það er keisarinn. Þetta
er gagnstætt skoðun Krists og regi-
um þeim er hann setti.
Þegar að er gáð er löggjöfin,
sem verið er að fá framgengt, alger-
lega trúmálalegs eðlis og í þágu
vissra trúarbragða. En hver sú
stjórn sem lögleiðir styrk til trúar-
bragða eða gefur nokkur sérstök
trúarbragðaréttindi, sameinar með
því, að meiru eða minna leyti ríki
og kvrkju. Og hversu liti'fjörleg
sem þau réttindi eru í byrjuninni,
þá fara þau vaxandi með tímanum,
efþvíer ekki tálmað. Þegar stjórn
ein er einusinni farin að lögleiða
eitthvað í þágu vissra kyrkna eða
vissra manna, þáeróhætt að reiða
sig á að bráðum verði boðið um enn
meira af sama tagi. Þess vegna er
tíminn til að andæfa því áður en
löggjöfin er komin í gegn, en ekki
eftir á.
Það væri máské ekki úr vegi að
athuga fleiri atriði sem sanna að
þessi tilvonandi lög yrðu trúar
bragðalegs eðlis. Fyrst er það, að
þeir sem mest gangast fyrir að fá
þau, eru menn sem tilhevra ýmsum
félögum, sem eru annaðhvort alger
trúarbragðafélög, cða þá í nánu sam-
bandi við þau, svo sem ‘Tne Lord’s
Day Alliance”, Prestafélagið og
Bindindisfélag kristinna kvenna.
Annað er stýlsmátinn á bænar
skránni sjálfri, sem f'er fram á “al-
ment nákvæmt eg fullkomið helgi-
hald sunnudagsins”. Hið þriðja er
það, að prestur sá í Winnipeg, sem
fyrstur vakti hreyfinguna sagði að
það væri tilgangurinn að vernda
“helgi sunnudagsins”. (FYee Press
7. Ágúst 1897). Nú stendur skrifað í
Sankti Páls pistli til Rómverja 14.
kap., 5.-6. v.: “Sá sem af degin-
um heldur, heldur af honum vegna
drottins, og sá sem ekki gerir sér
dagamun, gerir hann ekki vegna
drottins.” *
Helgihald sunnudagsins er atriði
sem hverjum einum áað vera í sj <lfs-
vald sett, og ef helgihald sunnudags-
ins kemur ekki af löngun þeirra sem
í hlut eiga, heldur af lagalegum fyr-
irskipunum, þá nær það ekki hinum
upprunalega tilgangi sínum. Almenn
Iöggjöf gagnar hór ekkert. Það
lengsta sein löggjöfin kemst er að
neyða menn til að sýnast annað en
það sem þeir eru. Sá maður sem
ber utart á sér merki trúarinnar vegna
almennra laga og vegna hræðslu fyr-
ir hegningu þeirra laga, er kallaður
hræsnari, og það að búa til þess kon-
ar lög, er sama sem að leggja rækt
við að auka hræ-nina í heitninum.
Því sendir ekki The Lords Day’s
Alliance, The Ministerial Association
og The W. C. T. U. bænarskrár sín-
ar til hásætisins á himnum og biður
um kraft til að kenna guðsorð, h<-ld-
ur en að sækja um leyfi til þingsins
í Manitoba til að undiroka menn ?
Hafa þessi félög mist alla trú á krafti
guðs ? Því fylgja þau ekki fyrir-
mælum ritningarinnar: “Sérhver
haldi snnfæringu í liuga sínum” ?
Pistill til Rómverja: “Hver ert þú
sem annarlegan þjón dæmir ? Hann
stendur eða fellur sínum herra.” “En
í dæmir þú bróður þinn, eða því
fyrirlítur þú bróður þinn,” o.s.frv.
W. H. Falconer.
Exchange Hotel.
©12 ZhÆ^IJNr ST.
Þegav þið viljið fá GÓÐANN DRYKK,
Þegar þið viljið fá GÓÐA MÁLTÍÐ,
Þegar þið viljið tá GÓÐAN NÁTTSTAÐ
þá munið eftir þvf, að þið
fáið hvergi betri aðbúnað
að öllu leyti, en hjá.
II RATHKIIKIV,
EXCHANGE HOTEL.
<112 llíiin ISti'.
OLI SIMONSON
MÆLIR MEÐ SÍNU NÝ.IA
Li
Pæði $1.00 á dag.
1.
718 Jlain 8tr.
Hrniiswick Hotel,
á horninu á Main og Rupert St.
Er eitt hið ódýrasta og bezta gistihús í
bænum. Allslags vín og vindlar fást
þar raót fanngjarnri borgun.
McLaren Lro's, eigendur.
Islending-ar !
Þegar þið koraið til Pembina, þá
munið eftir því að þið fáið þrjár góðar
máltíðir á dag og gott og hreint rúm til
að sofa í, alt fyrir $1.00. á
Headquarters Hotel,
H. A. Jlttrrel, eigandi.
Pembina, N. Dak.
IÉiiilingar!
Lítið á eftirfylgjandi verðlista á
hinni nafnfrægu Lisk’s Blikkvöru,
sem er ábyrgst að riðga aldrei. Hún
fæst í harðvörubúðinni hans
TRUEMNER,
i Cavalier.
Mr. Truemner ábyrgist vöruna sjálfur
og lofar að gefa ykkur nýjann hlut fyrir
sérhvað eina sem þið kaupið af Lisks
Blikkvöru og sem riðgar hjá ykkur með
sómasamlegri brúkun.
Aður seldar Nú á
16 potta fötur 90 cts. 67 cts.
14 potta fötur 75 “ 55 “
12 potta fötur 70 “ 52 “
14 “ “ með sigti $1.10 78 “
17 potta diskapönnur 90 ct. 70 “
No. 9 þvatta Boilers $2.50 $1.90
■ J. E. Truemner,
Cavalier, N-Dak.
National Hotel.
Þar er staðurinn sem öllum ber saman
um að sé hið ódýrasta ogþægilegastaog
skemtilegasta gestgjafahús í bænum.
Fædi ad eins $ i .OO « dag.
Ágæt vín og vindlar með vægu verði.
Munið eftir staðnum.
NATIONAL HOTEL.
IIENRY McKITTRICK,
—eigandi.—
Munið eftir Því
að beza og ódýrasta gistihús (eftir
gæðum), sem til er í Pembina Co. er
Jennings House,
Cavalier, X. Dak.
PAT. JENNINGS, eigandi.
*) Hér er þýðingin mjög klaufaleg
effcir því sem séð verður af enska text-
anum, sem hljóðar þannig : “He that
regardeth the day regardeth it unto the
Lord. and he that regardeth not the day
io the Lord, he doth not regard it.”
JAKOB GUÐMUNDSON,
bókbindari,
35 McDonald St. Winnipeg.
KOSTABOÐ.
Sendið strax 10 cents í silfri, og eg skal
senda ykkur með næsta pósti mjög fall-
egan PRJÓN í hálsbindið ykkar. ís-
lenzkur fáni, með náttúrlegum litum,
er á hverjum prjón. Þessir prjónar eru
snildarverk. Það er ómögulegt að lýsa
þeim fyllilega. Islendingar ætt að vera
’stoltir” af að eiga og bera einn af þess-
um prjónum. Sendið eftir einum. Ef
þið eruð ekki ánægðir með þá, fáið þið
borgunina tíl baka. Það er sanngjarnt.
Tveir prjónar fyrir 15c.
Eg vil fá agenta.
J. LAKANDER.
Maple Park, KaneCo,, 111., U.S.A
['lllllll' 177
Þegar þú þarfnast fyrir BRAUÐ af
hvaða tegund sero er, eða “candy” og
“chocolates,” þá láttu oss vita það^
Hvað sem þú biður um verður flutt
heim til þín samstundis. Við höfum
altaf mikið að gera, en getum þó ætíð
uppfýlt óskir viðskiftavina vorra.
W. J. flovil,
370 og 579 Main St.
KOL! KOL!
Beztu Bandaríkja harðkol $10 tonnið.
Beztu Hocking Valley linkol $7 tonnið
Pocabontas reiklausu kolin $8 tonnið.
Winnipeg Coal Co.
C. A. Hutchinson,
ráðsmaður