Heimskringla - 21.04.1898, Blaðsíða 2

2
HEIMSKKINGLA, 21. APRIL 1S98
Heimskringla.
Vörð blaðsins í Canada og Bandar. $1.50
nm ájrid (fyrirfram borgað). Sent til
íelands (fyrirfram borgað af kaupend-
-m blaðsins hór) $1.00.
Pteningar seudist í P. 0. Money Order
Registered Letter eða Express Money
Order. Bankaávísanir á aðra banka en í
WLnnipeg að eins teknar með afföllum
B. F. Walters,
Útgefandi.
Office
Corner Princess & James.
P.O- BOX 305
Flakkararnir.
Það fer að líða að þeim tíma, sem
bóndinn út á landsbygðinni og húsfaðir-
inn í bænum mega búast við heimsókn
af þeim gesti, sem þeim að öllum lík-
indum þykir flestum leiðinlegri. Þeir
mega nefnilega búa sig undir að fara að
taka á móti hinum vanalega eða árlega
flökkumanni(tramp). Þegar veðráttan
fer að verða mildari og grösin að gróa
á engi og akri, þá er tíminn koininn fyr
ir flakkarann að heimsækja fornkunn-
ingja sína í norðrinu: hann er þá lika
búinn að hrökklast á meðal hinna ó-
gjafmildari manna í suðrinu í fulla sex
mánuði, og því öll von þó hann hraði
nú ferðum sínum þangað sem honum
hefir ætíð að undanförnu verið tekið
svo vel, En væri nú ekki reynandi að
stemma svo stigu fyrir þessum tilvon-
andi gesti, að hann kysi heldur að dvelja
hér, og ef mögulegt væri að láta hann
komast í fullan skilning um að nú eigi
hann ekki afturkvæmt?
Til þess því betur að fá fullan skilning
á málinu, ef ské kynni að hægt væri að
ráða bót á þessum vandræðum, skulum
vér þá fyrst yfirvega flökkumanninn
eða betlarann á strætum borganna, Sá
aragrúi sem sést af þesskonar fólki í
öllum stærri bæjum, samanstendur af
fólki af öllum mögulegum stigum í
mannfélaginu. Sumt af þeim hefir ef
sil vill orðið betlarar fyrir hendingu
eina. Þannig gengur saga um það, að
verkamaður einn í New York, sem var
við vinnu á almenningnum. lagði sig til
hvíldar eftir að hafa borðað miðdags-
mat sinn, og þar sem hann var þreytt-
ureftir erviðið sofnaði hann. Fólkið
sem fram hjá gekk og sá hann ligsja
þarna, hólt að maðurinn hefði fengið
sólslag, og meðan nokkrir gáfu sig
fram til þess að reyna að lífga hann við
þá höfðu aðrir gengist fyrir samskot-
um handa honum, svo að nú var töln-
verð hrúga af silfurpeningum í hattin-
um hans, sem hafði verið gerður að mót
takanda fyrir offur hinna gjafmildu.
Maðurinn , sem vitaskuld vaknaði fljót
lega við allan þennan gauragang, sá
fljótt hvað um var að vera, og þar eð
honum var ekkert kappsmál að halda
áfrara vinnu sinni, ogsá einnig að hann
hafði eignast laglega peningaupphæð,
þá greip hann þetta notalega tækifæri;
leið því töluverður tími þar til hann
var, eftir útliti hans að dæma. fullkom-
lega búinn að ná sér aftur. Var þá
ekki að hugsa til að hann ynni meira
þann daginn. En þessi maður, sera
áður hafði unnið sér brauð í sveita síns
andlitis, eins og heiðvirður maður, fann
af þessu litla atviki, að það mundi yera
mikið þægilegra fj'rir sig að lifa á bón-
björg þar eftir, og hefir hann því síðan
haft ofan af fyrir sér og fjölskyldu
sinni með því að betla. Lík þessu
mætti telja ótal dæmi, sem sanna það.
að margur maðurinn er orðinn betlari,
að eins fyrir þá sök, að honum hefir
verið rétt hjálparhönd af meðbræðrum
sfnum, og að hjálpin hefir ekki verið
veit á réttan hátt eftir kringumstæð-
unum, eða þá að hann Jhefir ekki haft
nægan man'rdóm til þess að meta hjálp
ina eins og til var ætlast.
Þá eru aðrir, sem eru mjög vel fær-
ir til þess að hafa ofan af fyrir sér.hafa
hrausta líkamsbyggingu, góðar gáfur
og töluverða mentun, en sökum hínna
illu tilhneiginga sinna beita þeir
hæfileikum sínum í öfuga átt. Það er
þessi tegund betlaranna, sem er skað-
legust. Þessir menn eru vanalega
frumkvöðlar flestra hinna smærri ó-
dáðaverka sem framin eru í bæjunum.
Glæpirnir eru eðlileg afleiðing af iðju-
leysi, og þegar illa geng ir að fá í
svanginn með betliferðum, þaer ekkert
eðlilegra, en þrífa til þess sem næst er
hendinni, sem er bæði rán á götum úti,
húsbrot, þjófnaður og ýmsir aðrir smá-
óknittir, Ef þessar ferðir þeirra mis-
takast, þá eiga þeir þ' víst húsaskjól
og gott fæði í betrunarhúsinu.og eru þá
að nokkru leytilífskröfur þessara ræfla
uppfyltar. Þá getur maður tekið eftir
annari tegund betlaranna. þar sem
betlitilhneigingin virðist ganga, eins
og sagt er um erfðasyndina, mann fram
af manni í marga liði. Það er þó í
sjálfu sér mjög svo náttúrleg afleiðing
af spiltum hugsunarhætti foreldranna.
sem ekki svífast við að senda börn sín,
svo fljótt sem þau geta talað út á
gatnamót til ölmusubeiðslu. Það er
hreint ekki að undra, að börn sem alast
upp við slíkt, i,aldi áfram í sömu spill-
ingunni. Það er þá orðið nokkurs
konar innri náttúra þeirra, og þarf
þar af leiðandi þvi sterkari öfl til þess
að bjarga þeim frá sjálfum sér. Það
eru svo margar og breytilegar tegundir
af betlurum í bæjunum, að það yrði of
langt mál að telja þær allar hér upp
En eitt er vist, að allir viðurkenna að
meirihluti þessa fólks eru betlarar að
eins vegna leti og varmensku. Það
sýnir þeðhvaðbezt, að fátt af þeim
bíður nokkurn tíma vinnu sína sem
endurgjald fyrir peninga eða matarveit-
ingai. Samt er ekki hægt að neita því,
að margur sannur þurfamaðurinn er
til, mörg fátæk kona, sem berst fyíir
barnahópinn sinn seint og snemroa, til
þess að verja þau hungri og klæðleysi,
og margt gott barnið, sem reynir af
fremsta megni að hafa ofan af fyrir
alduriinignu heiðvirðu foreldri. Og
það er sakir þessara fáu heiðarlegu und-
antekninga, að betlurum verður svo vel
til með föng; það er sakir þessara fáu,
að fólkið yfir höfuð gerur hverjum þeim
þánæstu sex mánuði annarstaðar en ^ að garði kemur og beiðist ölmusu,
svo það hafi það ekki á raeðvitund sinni
að hafa synjao söunum þurfaling um
björg; jafnvel þó það viti að þannig
löguð greiðasemi hefir framleitt fleiri
betlara í landinu, heldur en nokkuð
annað.
Ef maður nú tekur tíma til þess að
grandskoða ferðalanga þá, sem sérstak
lega halda til út á landsbygðinni um
sumartímann, þá kemnr það í Ijós, að
það er langmest af einni tegund bein-
ingamanna; það eru mestmegnis letingj
ar; þar finnast ekki mörg regluleg var-
menni, og þar finstheldur enginn sann-
ur þurfamaður. Með dálítilli ihugun
er mjög auðvelt að komast að þessari
niðurstöðu.
Hinn sanni þurfumaður hikar ekki
við að ganga heim á það fyrsta bónda-
býli, sem hann sér, og beiðast matar
eða hvers annars er hann þarfnast fyrir,
og er honum vanalega veit það; en
hann gleymir heldur aldrei að bjóða
endurgjald fyrir greiðann með vinnu
sinni, er það þá um leið orðinn heiðar-
legur kaupskapur, og skilst hann því
þar við hina fyrverandi félagsmenn
sína, og þarf svo ekki meira frá honum
honum að segja. Varmennin getur
maður bezt séð að eru ekki mörg í þess
um hóp, af þeirri ástæðu, að tiltölulega
fáir glæpir eru framdir af þessum
mönnum.
part af árinu, ættum við að geta orðið
alveg af með þá. Eitthvað þessu líkt
mun vaka fyrir hverjum þeim, sem
nokkuð hefir hugsað um þett.a málefni.
En hór er úr vöndu að ráða. Við höf-
um dæmin fyrir okkur, þar sem heilar
sveitir hafa gengið í bandalag með að
vinna að þessu eina og saraa takmarki,
og þó mislukkast. Hér er sannarlega
við raman reip að draga. Hið bezta
meðal, sem ef til vill er hægt að finna,
er nauðungarvinna, en henni má ekki
beita, því að lögin banna það.
Nú er þó búið að sýna, að letin er
þeirra aðal galli, og að ekkert hræðast
þeir eins mikið eins og það að vinna.
Það liggur því beinast við að nota ráð
þaö sem Bandaríkjamaður einn gefur,
og sem hefir reynst ágætlega þar sem
því hefir verið beitt.
Hann ráðleggur að allir bændur í
einu bygðarlagi haldi fund með sér, og
gangi þar inn á skriflega samninga um
það, að veita engum flæking eða betlara
nokkurn greiða, nema því áð eins að
hann vinni fyrir þvi fyrirfram. Þessa
ályktun fundarins skal svo prenta sem
aðra auglýsing og festa hana upp fram
með öllum fjölförnustu brautum í bygð-
inni. Eínnig er áríðandi að fundarsam-
þykt þessi sé birt í blöðunum, svo að
öllum gefist tækifæri tii að fá vitneskju
um þetta. Ef þetta er gert, munu frétt-
irnar fljúga út um landið, og meira að
segja flækingarnir sjálfir bera þær hvað
hraðast, að í þetta bygðarlag sé ekki
komandi fyrir þá sem að eins lifa á ann-
ara sveita. Þetta ráð, eins og áður er
sagt, hefir reynst óbilandi þar sem því
hefir verið fylgt. Hvernig væri nú
fyrir einhverju íslenzku bygðina að
reyna þessa aðferð og sjá hver áhrif hún
hefði ? Vér vitum af eigin reynslu að
þessir betlarar eru ein af þeim stærstu
plágum sem gengur yfir suma parta
þessa lands. Vér vitum af eigin reynslu
að það eru ekki einungis óþægindi og
leiðindi sem það hefir í för með sér, að
láta þessa pilta vaða svona uppi, heldur
einnig stórkostlegur kostnaður. Það er
algengt í mörgum smærri bæjum að
þurfa að setja marga auka-lögreglu
menn til þess að vernda eignir og hús
manna yfir sumartímann, fyrir þessum
betlilýð. Það er því sannarlega þess
vert að reyna eitthvað til að útrýma
þeim algerlega.
Neðansj ávar-hernaður
En aftnr á móti er auðvelt að sjá
að leti og flakkaranáttúra ræður me«tu
hjá þeim sem ekki þiggja ærlega vinnu
þó hún sé boðin þeim, ekki heldur finst
þeim viðeigandi, að bóndinn. sem þeir
biðja um raáltíð. heimti nokkurt endur
gjald fyrir svo litilfjörlegan greiða. —
Þessi flokkur flakkaranna veldur mest-
um vandræðum í mörgum bygðarlög-
lögurn. Þaðberekki ósjaldan v'ð, að
þeir fara í stórhópum, og er þá auðvit-
að mikið erfiðara að eiga við þá, heldur
en þegar þeir fara einir saman. Oftast
hafa þeir áfangastað sinn skámt frá
einhverjum smábænum. Þeir skifta þá
vanalega verkum með sér; annar hóp
urinn betlar að deginum til, og færir
svo ávöxt elju sinnar í félagssjóð að
kveldi; en hinn hópuriun notar nætur-
myrkrið til þess að láta greipar sópa
um hænsahús manna og maturtagarða
og hvað annað sem fyrir finst og tönn
á festir.
Einna hvymleiðast er þetta tíakk-
arafaraldur á landsbygðinni, þar sem
eins og mjög er eðlilegt, að lítil lög-
gæzla á sér stað. Það er engin skemti-
tilhugsun fyrir kvennfólkið, sem oft og
tíðum er einsamalt við heimilið, að
mega sífelt búast við heimsókn frá slík-
um gesturn. En eins og áður var sagt,
er það að eins um sumartímann, að
minsta kosti hér í norðurhéruðunum,
sem menn þurfa að búast við þessum ó-
aldarflokki. Þegar kólnar í veðri færa
þeir sig ýmist til stórborgahna, eða þá
suður í hin ' eítari ríkin.
En nú xeraur spurningin : Er ekki
hægt .að i’ '-ýí.-.a þessu faraldri alger-
lega? Fyrst viö g .tum losast við þá
Hvort munu neðansjávarbátar
Hollands umsteypa öllum hernaði ásjó?
Er öllum þeira miljónum fleygt út til
einskis, sem hinar mestu þjóðir heims
ins hafa varið til bryndreka ? Þetta eru
þær helstu spurningar sem nú flækjast
í huga sjómanna á þessum tímum
Fyrir ári síðan bygðí uppfindingamaö
urinn John P. Holland, neðansjáfarbát
einn, sem kallaður er Holland l átur, og
lét hann ganga neðansjávar um höfniria
við New York. Fyrsta bátinn kallaði
hann Fenian, og sýndi Holland og sann
aði, að hann gat farið á honum hvort
sem hann vildi.
Hann segir söguna um pr .fsigling
una á þessa leið: Þegar við vorum
framundan Castle Point við Hoboken
(á New York höfn), þð. fórum við 3 fet
frá sjáfarbotni, en 47 fet neðan við yfir-
borð sjáfar. Og á þessu dýpi vann vél
in ágætlega og fórum við 9 mílur á
klukkustundinni. En með þessum bát
sem ég nú hefi, get ég farið 16 mílur á
klukkustundinni. Munurinn á þessum
bátum og vanalegum torpedóbátum, sem
fara ofansjáfar. er svo mikill að naum
ast er unt að lýsa því. í vondu veðri og
illum sjá er illverandi á sprengiskútu
ofansjáfar. Og eftir slíka ferð þarf
vanalega að senda skipshöfnina á spít
ala til lækninga. En á þessum bátum
mínum hirðum við ekkert um storma
eða óveður. Við getum fylgst meðheil-
um flota af stærstu bryndrekum i versta
veðri og sjógangi. Við höfum káetu,
15 fet á annan veg og 10 fet á hinn, sem
ætluð er vísindamönnum og gestum sem
kunna að fara með oss. í maskínurúm-
inu á rennibátum og sprengibátum er
svo heitt að varla er þar verandi. En
hjá oss er þar kalt og notalegt, því þar
er lítið heitara en í sjónum umhverfis
bátinn. En sé frost og gaddur ofansjáv-
ar, svo að alt frýs og klakar, þá getum
við haft það eins notalegt og sæium við
við arninn á / ‘irjT \ð
er og engin h,' pvi ao
sökkvi, því að ha.'in er einlægt í kafi.
Hann getur e' l',i orðið lekur, því að
hinn tvöfaldi íans er æfinlega full-
ur með vatnsu.Jiast.
Ef að ég tæki að mér að ráðast á
Havana, þá mundi ég smjúga með botn-
inum á Havauavíkinni, lyfta mér svo
upp á yfirborðið með luktina mina, og
sjá hvar skipin lægju á höfninni. Gæti
ég svo léttilega rekið gat á öll hin vana-
legu herskip, en sprengt í loft upp bryn-
drekana. Ef ég ekki vildi sökkva þeim,
gæti ég skotið sprengivél í loft upp er
kæmi niður á þilfar þeirra og mölvaði
þau í sundur. Að því búnu gæti ég
leikið við kastalana og vígin í hæeðum
mínum. Afl og áhrif skottóla þessara
er voðalegt. Atíið sem knýr kúluna út
úr neðansjáfarbyssunum er nóg til að
lyfta 750 tons um eitt fet á sekúndunni
og cetur hann því skotið kúlunni í gegn
um hvað sem er að kalla má. Þecar
hann skýtur sprengikúlunni, þá verður
bakslagið í byssunni svo mikið, að bát
urinn sekkur alveg i kaf, og geta því ó-
vinirnir ekki séð hvaðan skotið hefir
komið. Rafmagnssmiðjan, sem er 21
tons að þyngd, er niður við botn í bátn
um og heldur honum því æfinlega á rétt
um kjöl hvað sem á gengur. I bát mín
um, sem er 53 fet á lengd. getum við
flutt svo mikið af gasoliueldsneyti í
kössum settum ofan í sjóvatn, að það
nægi til 2000 railna ferðar. Á einni til
tveimur sekúndum getum við hleypt
sjónarturninum 3 fit upp úr sjónum
(Þetta er járnhólkur upp úr miðju dekk-
inu á bátnum, með loki yfir, og getur
maður verið í hólknum og hlej’pt frá
lokinu þegar upp kemur og litast um).
Þegar ekki er hægt að koma þessu við.
þá getum við rent myndaluktinni upp
og tekið mj'ndir af öllu því sem fram
fer ofansjáfar í margra milna fjarlægð.
Þegar Hollandbáturinn fer á stað,
þá getur hann sprengt upp herskipin
eins og undir þeim væri neðansjáfar-
sprengivél. Og það j'rði miklu voða-
legra fyrir þessi stóru 14,000 tonna her-
skip, ef hann sprengdi þau upp á djúpi
miklu, máske í ofsaveðri og sjógangi,
heldur en Maiue-sprengingin var inni á
byrgðri höfn.
Holland báturinn er ein fljótandi—
eða réttara margar fljótandi sprengikúl-
er, semstefna má hvert sem maður vill.
Hefir stýrimaður fyrir framan sig
mynd af hverjuskipióvinannaofansjáv-
ar á litlu blaði á milli dynamitebyss-
anna. I bardaga er bátur þessi voða-
legur sendiboði skelfingarinnar og dauð-
ans. Hann getur rekið göt á botninn á
traustustu herskipum; hann getur
Stungið sér undir heilan flota, rekið
allra snöggvast upp kollinn, eins og
smákúlur eða tunna væri, og spúð úr
sér nógu dynamite til að mola sundur
hinn sterkasta bryndreka. Hann getur
með öðrum orðum rekið á flótta e?a
ej'ðilagt heilan lierskipaflota, þessi litli
snigill.
Menn eru.fulltrúa um að beztu skot-
menn geti ekki hæftlitla kollinn á hon
um tvisvar í hundrað skotum, þó að
hann sé skamt frá þeim. Það mætti
eins vel reyna að hæfa selshaus á sundi
með kanónu. Og áður en bezta skj-tt-
an væri búin að miða byssunni á hann
myndi hann vera sokkinn marga faðma
niður í sjóinn. Það er eitt af mestu yf
irburðum Hollandsbátsina, að hann
getur ej'ðilagt heilan flota herskipa á
djúpsæ úti. Eigi hann að ráðast á her-
skip, rennir hann eftir sjónum með koll
inn einan upp úr, knúður áfram -af
gasolíuvélinni eða, rafurmagnsvélinni
(hann hefir hvorutveggja) þangað til
hann er kominn í skotfæri, stej-pir
hann sér í kaf með því móti að hann
tekur í sig.barlest af sjó eða neytir köf-
unarstýrisins. Og þó að hann sé allur
i kafi, 'getur vélastjórinn rent sjónar-
hólkinum upp nógu hátt til þess að sjá
alt hvað gerist í flota óvinanna. Þarna
hnitmiðar svo stýrimaður niður stefn-
una, hleypir svo rafurmagninu á vél-
arnar og stefnir að skipinu, sem hann
ætlar að sþrengja í loft upp. Þegar nær
því kemur, hleyriir hann sér enn þá
dýpra niður þangað til hann er mátu-
lega langt frá því. annaðhvort til að
renna á það eius og hrútur að neðan og
mölva á það gat, eða skjóta á það
sprengivél. Ein aðferðin er sú að
steypa sér niður undir brynskipið eg
skjóta á það sprengivél; önnur er sú, að
reka stefnið á bátnum upp úr sjónum
og skjóta úr dynamitebj'ssunni 80
punda sprengivél.
landmenn hve langt væri færið, þeir
gætu einlægt mælt fjarlægð skipanna
og því verið vissir um að hitta. En
báturinn sjálfur væri utan skotfæris
frá herskipinu, enda væri lítt mögulegt
að hitta þennan litla anga. Eins gætu
þeir mætt smáskútum, en helzt mundu
þeir verða látnir eiga við brjnskipin og
herskipin stóru.
Ef að það skyidi koma fyrir að ó-
vinirnir hittu hólkinn, sem uppúr sjón-
um stæði, þá væri ekki annað en að
stinga sér í kaf og renna í kafi í veg
fyrir skipið, einar fimm eða sex ferðir
neðansjávar, svo sem 500 yards, lyfta
sér svo upp aftur, reka upp kollinn og
skygnast um ofansjávar og sjá til hvar
þeir skj-ldu koroa næst.
Undarlegt eyland.
(Tekið eftir Philadelphian Times).
Eitt af því undarlegasta, sem
þekt er í náttúrunnar ríki, er
eyja nokknr í Orian-j'atninu í Mis-
higan, og hafa ekki náttúrufræðing-
ar nútímans veitt henni neitt at-
hygli fyr en nú nýlega. Evjan er
líka út faá öllum alfaravegi, og hefir
það með fram hjálpað til þess að
hún hefir legið óskoðuð af þeim, er
þykjast geta lesið náttúruna ofan í
kjölinn.
Fyrir nokkru síðan settist vis-
indamaður einn að á ströndinni við
Orionvatnið, einmitt skamt frá þar
sem eyland þetta lá undan landi,
Það má lika þakka honum, að al-
menningur hefir fengið að vita um
þessa undra eyju. Maður þessi er
enginn annar en C. Henri Leonard,
A. M. M. D., alþektur vísindamaður,
rithöfundur og læknir, í Detroit,
Mish. Dr. Leonard hefir veitt öllum
undarlegheitum eyjarinnar sérstaka
eftirtekt, og fer hann þar um þess-
um orðum:
“Þeir sem búa í nágrenninu við
eyju þessa kalla hana “Fljótandi
eyjuna”, en eins vel mætti kalla
hana “sökkvandi [eyjuna”. Yfir
nokkra mánuði af árinu er eyja
þessi algerlega á kafi í vatninu, og
að minsta kosti um 20 fet frá yfir-
borði vatnsins; hinn partinn af ár-
inu stendur hún töluvert upp úr
vatninu, algerlega þur, og er notuð
til skemtifunda af nágreninnu, einn-
ig búa menn svo dögum skiftir á
eyjunni við fuglaveiðar. Þegar
hún hefir verið í kafi, hefi ég róið
yfir staðinn, þar sem hún var áður,
og ekkert fundið til hennar, þá ég
hefi reynt fyrir mér með nokkuð
löngum stöngum, ef til vill fáum
vikum síðar hefir hún verið komin
app út vatninu og orðin algerlega
þur.
Eyjan er hérumbil ein ekra að
stærð, og er einsognáttúrlegt er, eins
og fljótandi leðja fyrst þegar hún
kemur upp á yfirborð vatnsins, en
mjög stuttan tíma þarf hún til að
verða algerlega þur.” Tæplega þyrði
ég að hrúga míklum þyngslum á
hana, því mismunurinn sýnist mega
vera mjög lítill til þess hún geti háld-
ist á yfirborðinu. Samt sem áður
segja nágrannarnir mér, að þeir hafi
í eitt skifti flutt 14 vagnhlöss af stóru
grjóti og látið ofan á hana, þegar
hún var á leið sinni upp og maraði í
kafi rétt neðan við yfirborð vatnsins,
en þau þyngsli virtust engin áhrif
hafa, því henni skaut upp eins fyrir
það með öllu grjótinu á sér.
Á miðri eyjunni er talsvert af
gömlum trjástofnum, og álít ég að
þeir séu orsökin fyrir myndun þessa
undra evlands. — Grasvöxturinn
f
f
Photo=
ígraphs m $
i
f
f
| PARKIN
Það er enginn efi á því að Á
"x” getum frert j'ður á- .
hvað snertir \
verðið og verkið.
ver
nægða bæði
490 flain St.
f
f
f
é
Exchange Hotel.
612 LÆ_A_UST ST.
Þegar þið viljið fá GÓÐANN DRY'KK,
Þegar þið viljið fá GÓÐA MÁLTÍÐ,
Þegar þið viljið íá GÓÐAN NÁTTSTAÐ
þá munið eftir því, að þið
fáið hvergi betri aðbúnað
að öllu leyti, en hjá.
II IlATIIItURN,
EXCHANGE HOTEL.
öia Jlain Str.
Dr. N. J. Crowford
PHYCICIAN AND
SURGEON .....
462 Main St.. Winnipeg, Man.
Office Hours from 2 to 6 p.m.
OLI SIMONSON
MÆLIR MEÐ SÍNU NÝ.IA

LL
Fæði 81.00 á dag.
1.
718 Jlain 8tr.
Brunswick Hotel,
á horninu á Main og Rupert St.
Er eitt hið ódýrasta og bezta gistihús í
bænum. Allslags vín og vindlar fást
þar mót sanngjarnri borgun.
McLaren líro’s, eigendur.
lÉiiiíinpr!
Lítið á eftirfylgjandi verðlista á
hinni nafnfrægu Lisk’s Blikkvöru,
sem er ábyrgst að riðga aldrei. Hún
fæst í harðvörubúðinni hans
TRUEIUINER,
1--- i Cavalier.
Mr. Truemner ábyrgist vöruna sjálfur
og lofar að gefa j-kkur nýjann hlut fyrir
sérhvað eina sem þið kaupið af Lisks
Blikkvöru ogsem riðgar hjá ykkur með
sómasam legri brúkun.
Áður seldar
16 potta fötur 90 cts.
14 potta fötur 75 “
12 potta fötur 70 “
14 “ “ með sigti 81.10
17 potta diskapönnur 90 ct.
No. 9 þvatta Boilers 82.50
Nú á
67 cts.
55 "
52 "
78 “
70 “
81.90
J. E. Truemner,
Cavalier, N-Dak.
Ef að bátur þessi þyrfti ekki að fara
í kafi og engar væru hraðskreiðar
sprengiskútur að elta hann. þá myndi
hann renna að herskípinu þangað til að
hann væri kominn í 750 faðma færi og
þeyta innanborðs 150 punda loftsprengi
vél (aerial torpedo). Myndi af því stafa
háski mikill, því að einlægt vissu Hol-
kringum vatnið er framúrskarandi að
vexti og fjölbreytni og tel ég víst, að
trjástofnarnir og ýmsar vafningsjurta-
tegundir og stargresi hafi verið það
fyrsta sem myndaði eyjuna, og síðan
hafi þar við bæzt allskonar rusl sem
flotið hefir frá landinu, og befir það
svo orðið áfast við þennan litla hólma
sem þegar var farinn að myndast;
en margskonar grastegundir þar sam-
ankomnar sem óðara festu rætur sín-
ar í því, og hjálpuðu þannig til þess
að halda því saman.
Þá er eftir að fiiina út hvernig á
því stendur, að eyjan skuli sökkva
stundum og svo skjóta upp aftur.
Það hefir reynst erfitt að svara því,
en ég held að hugmynd sú sem ég
hefi gert mér um það, sé nokkuð
nærri sanni.
flólminn fer vanalega I kaf að
National Hotel.
Þar er staðurinn sem öllum ber saman
um að sé hið ódýrasta og þægilegasta og
skemtilegasta gestgjafahús í bænum.
Fæili tul ein* $1.00 u dag.
Ágæt vín og vindlar með vægu verði.
Munið eftir staðnum.
NATIONAL HOTEL.
HENRY McKITTRICK,
—eigandi.—
Munið eftir Því
að beza og ódýrasta gistihús (eftir
gæðum), sem til er í Pembina Co. er
Jennings House,
T,.m Cavalier, N. I>ak.
PAI1, JENNINGS, eigandi.
Kaupið þér
gott brauð ?
Það er spurning sem hver heimil-
isfaðir ætti að íhuga nú, þegar
brauð er svo ódýrt, ekki nema
5-6 c. braudid.
Því þá ekki að kanpa það bezta
brauð sem búið er til í Canada,
scí: áreiðanlega brauðið hans
Boyd’s
Þá fyrst flnnur þú mwmuninn
sem er á brauðum ýmsra baka.a.
Kallið á einhvem a .eiruruin
; orum og verzlið við ^ann.