Heimskringla - 28.04.1898, Blaðsíða 2

2
HEIMS&KlNliLA, 28. APRIL 1898
fleiniskringla.
♦rerð blaðsins í Canada og Bandar. $1.50
um árið (íyrirfram borgað). Sent til
íslands (fyrirfram borgað af kaupend-
-m blaðsins hér) $1.00.
Peningar aeudist í P. O. Money Order
Registered Letter eða Express Money
Order. Bankaávísanir á aðra banka en í
Winnipeg að eins teknar með afföllum
B. F. Walters,
Útgefandi.
Offioe: Corner Princess & James.
p.O. BOX 305
Stríðið.
Loksins er þá byrjað hið fullkomna
frelsisstríð Cubamanna. Vér segjumhið
fullkomna, því vér efum það als ekki,
að Bandaríkin skilji svo við þau mál, að
allur heimur hljóti að viðurkenna fult
frelsi Cubamanna.
Eftir að þeir eru hjálparlítið búnir
að berjast fyrir frelsi sínu í þrjú löng ár,
eftir að hafa barist fámennir, félitlir.
klæðlitlir og hungraðir, eftir að hafa
barist á móti ofurefli liðs, vel útbúnu að
vopnum og vistum ; eftir að hafa sóð
konur, mæður, dætur og systur myrtar
og svívirtar fyrir augum sér , og eftir
að hafa séð eignir sínar ræntar, brendar
og eyðilagðar á allan hugsanlegan hátt,
—eftir alt þetta væri eugin furða þó hin
dæmafáa hreysti og hugrekki þessara
föðurlands og frelsisvina hefði verið far
in að gugna. En svo er ekki. Þeir
standa með sama þreki og hugrekki
frammi fyrir óvinum sínum, eins og
þeir stóðu fyrin þremur árum síðan.
Hinar óumræðilegu kvalir og svívirð-
ingar, sem þeir af þessum föðurlands-
hetjum urðu að þola, sem komust í
hendur Spánverja, sem stríðsfaugar,
gerðu eigi annað en hrópa um hefnd og
enn strangari aðsókn að Spánverjum.
Þeir geta líka sagt "heimilið brenda i
anda ég sá,” og það eru einmitt slíkar
andanssjónir sem enn þann dag í dag
efia hugrekki og stæla vöðva þeirra til
nýrra frægðarverka fyrir frelsið og föð-
urlandið. Og það er önnur andanssjón
sem hefir blasað við hverjum sönnum
föðurlandsvin á Cuba, Sem hefir gert
þeim mögulegt að afbera allar þær
hörmungar, sem leitt hafa af frelsisstríð-
inu, sem hefir knúð þá til að offra lífi og
eignum á altari frelsisins, sem hefir fylt
hjörtu þeiira svo hugmóði,—manni ligg-
ur við að segja ofdirfsku—að þeir hafa
aidrei hikað við að ráðast á óvinina þó
mannfleiri væru.hvenær sem færi gafst.
Það er sú andans sjón, sú sterka þrá og
óbilandi von. að geta kastað af sér hinu
þrælslega oki Spánverja, að geta slitið
þrælakeðjuna sem þeir hafa verið bundp-
ir með,—að geta grætt sárin sem sviðu
og brunnu á líkama þjóðarinnar eftir
svipuhögg böðlanna.—að geta lifað í ró
og næði á endurreistum býlum sínum,
og geta þar notið hins fulla og sanna
frelsis. Það er sú von sem hvetur hvern
ærlegan dreng til framsóknar.
Og einmitt nú vitum vér að þessar
vonir þeirra rætast. Bandaríkin hafa
sagt að Cuba skyldi laus undan oki
Spánverja, og þau sjá svo um að þeirri
skipun verði hlítt. N ú fyrst hafa Banda-
ríkin tekið í taumana. Nú fyrst hafa
þau litið réttum augum þær svívirðing-
sem hafa átt sér stað í þrjú löng ár rétt
við strendur þeirra.
Þegar Cleveland forseti skildist við
Stjórnarformensku Bandaríkjanna, áleit
hann, í ávarpi sínu til þingsins, að tími
væri kominn til þess að hefta blóðsút-
hellingar þær og hörmungar sem þá áttu
sér stað á Cuba, en ekkert var gert í þá
átt. Einnig lofaði forseti McKinley
þegar hann tók við stjórninni, að gera
einhverjar ráðstafanir til að stöðva ó-
friðinn á Cuba. Nú hefir hann fram-
kvæmt það loforð sitt með því að til-
kynna Spánverjum, að þeir verði að
hafa sig í burtu frá Cuba, "g að ef þeir
fari eigi sjálfviljugir, þá verði þeir rekn-
ir þaðan með valdi.
Til eru þó nokkrir menn innan tak-
marka Bandaríkjanna, sem álíta að
stjórnin hafi hér rasað fyrir ráð fram.
En sem betur fer er meirihlutinn svo
stórkostlegur, sem með allri sannfæring
þakkar forsetanum og þinginu í Wash-
ington fyrir drengilega frarnkomu ;
þessu máli, sem þakkar þeim sameigin-
lega í mannúðarinnar nafni, fyrir að
hafa stigið þet.ta fyrsta spor til að frelsa
Cuba,—sem þakka þeim sem borgarar
Bandaríkjanna fyrir að má þann blett
af frelsisfána þeirra, sem um allan aldur
hefði blekt hann, ef mannúð og sann-
girni hefði ekki haft yfirhöndina. Það
eru ekki einungis þegnarBandaríkjanna
sem gleðjast yfir frelsi Cuba, heldur
einnig fjöldinn af hinum betri mönnum
heimsins. Allir sannir mannvinir, hvar
helzt á hnettinum sem þeir búa, hljóta
að gleðjast yfir þvi.
En eins og við var að búast, verða
það Bandaríkin sem leggja mest í söl
urnar til að inna af hendi þetta mannúð-
arvérk. Þau verða að kalla á þegna
sína til þess að offra lifi og limum öðrum
til frelsis. Þau verða að opna fjárhirzl-
ur sinar og eyða hundruðum miljóna
dollara af almennings fé, til lausuar
þessum liugrökku hetjum á Cuba. Þau
verða að gera alt þetta og meira til þess
að sýna hinum mentaða heimi, að þau
sem merkisberi frelsis og mannúðar,
leyfi ekki neinum harðstjóra eða kúgara
hvar sem hann kann að vera, að níðast
á þeim sem er minni máttar og svifta
hann þeim réttindum, sem hann, sam-
kvæmt lögum siðaðra þjóða, á heimting
á. En það er Ijúft verk fyrir Banda-
ríkin og þegna þeirra sem hér er um að
ræða, Það er verk sem allir sannir
þjóðvinir, ungir og gamlir, lofa stjórn-
ina fyrir að hafa tekið sér á hendur.
Stjórnin hefir í þessu máli einbeitt fylgi
og aðstoð þjóðarinnar.
Það getur ef til vill orðið nokkuð
erfitt, og iangvarahdi starf sem hér er
fyrir hendi, því styrkleiki hinna stríð-
andi þjóða, Spánverja og Bandaríkj-
anna. er mjög svo jafn hvað fjölda her-
skipa snertir, og þar eð ófriður þessi
verður vafalaust til lykta leiddur á
sjónum, vonum vér að sjá Bandaríkja-
herskipin, þó þau séu nokkuð færri
koma sigri hrósandi af bardagasviðinu.
Það er álit flestra sem vit þykjast hafa
á slíku, að þau séu mikið bettir útbúin
til sóknar eða varnar, heldur en herskip
Spánverja, og gefur það oss því betri
von um skjótann enda á stríðinfF.
Að endingu óskum vér og vonum,
að Bandaríkin sýni héreftir eins og að
undanförnu, að það er engin eigingirni
eða fjárvon.sem knýr þau til að hervæð-
ast, heldur að eins réttlætistilfinning og
mannkærleiki við þá sem eru undirok-
aðir.
Lengi lifi Bandaríkin sem frumkvöð-
ull, sverð og skjöldur alls hins réttláta
og háleita, og sem óbilandi hefnivættur
alls níðingsskapar og kúgunar.
Syndapoki Greenway-
stjórnarinnar.
Leiðrétting Magnúsar Paulsonar
í síðasta Lögbergi, út af grein minni
í Heimskringlu um mútugjafir Green-
waystjórnarinnar til ýmsra gæðinga
hennar, er að því leyti óþörf, að hún
kemur að mjög litlu leyti við það
málefni, sem lá til umræðu. Eg hafði
staðhæft það :
1. Að Lögberg hefði ælð verið
óvinsælt blað, og að það hefði orðið að
lifa á stjómarmútum slðan Jón Ólafs-
son fór frá því.
2. Að sú múta hefði altaf farið
hækkandi eftir þvi sera árin liðu og
það varð óvinsælla.
3. Að blaðið hefði orðið þeim
mun óvinsælla með aldrinum, sem
mönnum varð kunnugra um stefnu
þess og ósvífnis tilraunir til að fegra
alt, hversu ranglátt og óþverralegt
sem það var, bara ef það var gert af
Greenway-stjórninni.
4. Að biaðið hefir aldrei verið
jafn óvinsælt og þurft jafnmikinn ár-
legan stjórnar hallærisstyrk eins og
síðan hinn núverandi ritsfjóri þess
tók við því.
5. Að menn era nú óðum að
tapa öllu áliti á Lögbergi og tiltrú til
þess.
6. Að blaðið mundi aldrei hafa
setið að mútusjóðspotti af fylkisfé, ef
viiji almennings og atkvæði hefði
mátt ráða.
7. Að Lögberg hefir um langan
tíma verið og er ætíð útsett til þess að
ijúga lýtum og skömmum upp á Con-
servativa flokkinn og einstaka með-
limi hans.
Hr. M. Paulson neitar engu af
þessu en leiðir það alveg fram af sér.
En hann gefur í þess stað það álit
sitt, að blaðið hafi unnið gott verk
—frá liberal sjónarmiði — fyrir þá
peninga sem það hefir þegið af Green-
waystjórninni, sem hann játar að hafi
verið stórmikið fé.
Ég hefi hvergi sagt, að Mr. Pail-
son bafi þegið neina borgun frá
inni fyrir annað verk en það, sem
hann hafi unnið samkvæmt fylkis-
reikningunum. Og ég er sannfærð-
ur um, að hann hefir leyst þau verk
sem stjórnin hefir trúað honum fyrir,
eins vel og samvizkusamlega af hendi
eins og hann hefir vit og hcefileika
til. Eg geng og að því sjálfsögðu,
að liann sé vel að því fó kominn, sem
hann hefir fengið úr fylkissjóði. Eg
nefndi nafn Mr. Paulsonar að eins
vegna þess, að fylkisreikningarnir
knúðu mig til þess en ekki af því, að
mér dytti i hug að nokkur óráðvendni
hefði átt sér stað frá hans hendi. Og
satt að segjg datt mér ekki í hug, að
Greenwaystjórnin hefði leyft sér að
nota nafn hans í blóra til að fóðra með
því upplogna útgjaldaliði, eins og
hann nú sannar að hafi verið gert.
En það er ar.nar liður I athuga-
grein Mr. Paulsonar sem ég get ekki
verið honum samdóma um. Það sem
sé, að stjórnin hafi borgað minna fyr-
ir þá prentun sem Lögberg hefirgert
fyrir liana, heldur en alment gevist.
Tökum til dæmis árið 1894. Þá fékk
Lögb. 81,400,00 fyrir ‘‘auglýsingar í
AVinnipeg,” eftir þvísem fylkisreikn-
ingarnir sýna. En á öllu því ári var
að eins ein auglýsing í blaðinu frá
stjórninni, og sú auglýsing er að eins
um $200 virði. Það er því fljótsóð,
að það ár hefir Lögb. fengið eitt þús-
und og tvö hundruð dollars iyrir
ekkert—(mútu).
Og svo annað dæmi. Árið 1893
fékk Lögberg fimtán hundruð og tíu
dollars fyrir “blöð send til íslands.”
Eg var á íslandi fyrripartinn af því
ári, og vissi til þess, að til Iieykjavík-
ur komu að eins 4 b!öð af Lögbergi,
og útsölumaður blaðsins þar sagði
mér, að þau 4 blöð væru fyrirfram
borguð. Eg varð ekki var við að
Lögb. væri sent á nein pósthús á Is-
landi það ár, nema þar sem borgandi
kaupendur voru, en þeir voru sára-
fáir. Menn kunna nú að ætla að ég
fari hér með rangt mfil. En ef men'n
gæta þe-s, að í fyrsta bréfinu sem hr.
Einar Hjörleifsson ritaði Lögbergi
eftir að hann kom til íslands, lét hann
í Ijósi undrun sína yfir því, að menn
þar heima hefðu verið að spyrja sig
að því, hve lengi hann væri búinn að
vera ritstjóri við Heimskringlti. Ef
menn gæta að þessu, þá virðist það
benda til þess, að fáir þar heima hafi
séð eða nokkrar spurnir haft af Lög-
bergi. Það er því full ástæða til að
halda því fram, að Lögberg hafi als
ekki verið sent til íslands, þótt stjórn-
inni væri gerður reikningur fyrir
$1510,00 á þvi ári, fyrir ímyndaða
heimsendingu blaðsins, og að upp-
hæðin hafi því verið hreinasta múta.
Talsvert fleiri dæmi þessu svip-
uð mætti tilfæra, en þessi tvö dæmi
ættu að nægja til þess að koma mönn
um í skilning um, að Green waystjórn-
in hafi borgað Lögbergi allsæmilega
fyrir það sem það hefir gert fyrir
hana,—og ennþá betur fyrir hitt sem
það hefir ekki gert.
Hvergi er það heldur sýnt í fylk-
isreikningunum, að borganir fyrir
prentun kjörlista séu innifaldar í þess-
um nær níu þúsund dollara mútu-
gjöfum sem Lögberg hefir orðið að
þiggja úr fylkissjóði til að geta hald-
ið lífinu í síðastliðin 8 ár, því öllu því
fö er stolið af þeim peningum sem
þingið veitir innflutningadeildinni.
En prentun kjörlista og atkvæðaseðla
og annars er lýtur að kosningum, er
borguð af stjórnardeildinni (Execut-
ive Council). I fylkisreikningunum
fyrir 1892, bls. 57, sést, að Lögberg
hefir fengið 8323,92 fyrir prentun
kjörlista og atkvæðaseðla á því ári,
og í reikningunum fyrir 1896, bls. 77
sést, að blaðið hefir fengið $452,40
fyrir prentun kjörlista á því ári, eða
alls nær átta hundruð dollars, og eru
þessir peningar algerlega aukreitis
og eiga ekkert skylt við hina áður-
neíndu dúsu, annað en það, að gera
Lögbergsstyrkinn ennþá hrikalegri
en hann áður sýndist vera. Eg vona
því að Mr. Paulson og lesendur Hkr.
sjái nú, að það getur verið varasamt
að fullyrða nokkuð um það fyr en
vandlega er að gáð, hvað í þessum
reikningum kann að finnast, í sam-
bandi við hallærisstyrk til Lögbergs.
Það er því engin furða þóað Mr.
Paulson segi skýlaust að “það þurfi
að bvrgja vandlega fyrir augu trúar
innar” til þess að geta séð, að mikill
hluti þess sem Löf^v g bc-fir fengið
af f > ísfé, hafi . m ur. En
ætta er einmitt ^ sem ég er að
-<i að leitast við að koma fólki til
að gera. Mig langar til að koma
fólkitil að lita á þessi mál með opn-
um fugum heilbrigðrar skynsemi og
að léca það sannfærast við Ijósóhrekj-
andi sannana- Trúin er sannfæring
um þá hluti að eins sem vér g e t u m
e k k i vitað neitt um. En hér er
um ekkert slíkt að ræða. Þeir sem
að iíta á málin með trúarinnar aug-
um eingöngu, gætu álitið Lögberg
gott og heiðarlegt blað, og ritstjóra
þess siðsamann, ráðvandann og heið-
arlegan ritstjóra. Slíkir tnenn geta
tríað (eða látist trúa) öllu mögulegu
og ómögulegu, og við þá menn dett-
ur mér ekki í hug að elta ólar. Eg
er að eins að tala til þeirra, sembæði
hafa vit, vilja og kjark til að “binda
fyrir augu trúarinnar” og skoða svo
ágæti Lögbergs og hreinskilni ritstj.
þess í pólitík, og sem eru viljugir til
að skoða málefnin frá algeriega óvil-
höllu sjónarmiði, og með opnum aug-
um skynsemi og réttsýni.
I ,
i Að grein mín hafi slegið á strengi
fi-ttlætistilfinninga flestra skynsamra
manna, tel ég vafalaust. Enda get-
ui- Mr. Paulson ekki stilt sig um að
riðurkenna sannleiksgildi hennar,
því að í enda greinar sinnar segir
hann:
“Tiltakanlega ófundvís þykir mér
nú annars Heimskringla vera, að hún
skuli ekkert annað vítaverðara finna í
fari Greenwaystjórnarinnar heldur][en
það, sem Mr. Baldwinson dregur fram i
grein sinni. Green waystjórnin—eins og
allar aðrar stjórnir — gengur þó með
sinn syndapoka á bakinu. sem smátt og
sinátt stækkar cg veröur auðséðari, eft-
ir hví sem árin færast yfir hana; og hafa
íslendingar, sérstaklega ein ísleuzka
nýlendan, náttúrlega ekki farið gersam-
lega varhluta af slíku”.
Menn munu taka eftir því, að
hér er hæglega og stillilega að orði
komist. En eigi að síður leynir það
sér ekki, að Mr. Paulson finnur Ijóst
hvar skórinn kreppir að gjaldþegn-
um fylkisins fyrir vanspilun stjórn-
arinnar. Þessi vitnisburður Mr.
Paulsonar er því þýðingarmeiri, sem
það er á allra Vestur-íslendinga vit-
und, að hann hefir verið fylgismaður
stjórnarinnar. Það má því ganga að
því vísu, að þegar hann kannast við
það alveg ótilkvaddur í opinberu
blaði, að athæfi stjórnarinnar í sam-
bandi við Lögberg sé í rauninni að
eins smáræði eitt, í samanburði við
annað sem finna mætti, og sem meiri
almenna þýðingu hefir, að þá muni
sú tilgáta vera alveg rétt. En það
er ekki alveg loku fyrir það skotið,
að Heimskringla finni síðar ástæðu til
að geta frekar um ýmislegt í fari
fylkisstjórnarinnar, sem ennþá hefir
verið gengið frarn hjá.
Fleira finn ég ekki ástæðu til að
taka fram í sambandi við athuga-
semdir Mr. Paulsonar. En síðar býst
ég við að taka ritstjóra Lögbergs lít-
ilfjörlega til bænar.
B. L. Baldwinson.
J. G, Goodman í Brandon og
ritstjóri Lögbergs.
Ég var ákveðinn í að svara ykkur
engu, herrar mínir, því hvorugur ykk
ar var þess verður. Ég skrifaði ein-
göngu um IslendingadagSmálið með
gildum og góðum röksemdum. Það
stendur alt [óhaggað enn. þrátt fyrir
hrokagreinína ykkar í Lögbergi 14. þ.
m. Og sökum þess að sumir menn á-
líta að ég hafi orðið fyrir óverðskulduðu
höggi af ykkar hálfu, sem ég ættí að
rétta af mér, þá sendi ég ykkur þessa
kveðju.
Þú, hra. J. G.. segir að ástæður
mínar séu ellefu. Tíu af þeim standa ó-
áhrærðar. Enda þurfti meira en meðal
illgirni og meðal kýrvit til aðlemja þær
niður; þær hafa svo mikið sanuleiks-
gildi í sér fólgið, að það er bezt að láta
þær vera. Allar þínar apakatta-hug-
myndir snúast utan um eiun heitan
soðbolla, og,þú hefir enn ekki orðið sVo
fengsæll að klóra í einn ætan bita upp
ur honum, nema þennan óskapa vís
dóm, að menn hafa fundið og finna til,
að þetta og hitt er nauðsynlegt. Ná-
kvæmlega hinu sama hefi ég haldið
fram, að Islendingar 930 voru svo hygn
ir menn, að þeir fundu að það var nauð
synlegt að mynda hjá sér alsherjar sjálf
stjórn. Og vel að merkja, vitringur
minn, það var ekki nokkur skapaður
hlutur því til fyrirstöðu að fá þá nauð-
syn framkvæmda, og þó þú haldir því
fram til eilífðar, að svart sé hvítt og
hvítt sésvart, og að nákvæmlega sömu
merkingu, hafi frelsisbaráttu og sjálf-
stjórn Bandaríkja, þá er það rangt.
EyfSt og fremst er þjóðmyndun iBanda-
ríkja og Car. da anui og nýr merkis-
viðburður, sem er fast gróðursettur í
hjarta hvers einasta manns og í með-
vitundinni um það, að lífi og blóði feðr-
og frænda var tilað ná því að
verfa óháð, sjálfstæð þjóð. Og það er
fleira, en þetta nægir. En eins og ég
hefi sagt, er þjóðmyndunin á Islandi
930, gamall, steindauður viðburður, sem
skapaðist fyrirhafnarlaust af sjálfu sér.
og hefir ekkert verulegt gildi í hug eða
hjörtum þeirrar kynslóðar, sem nú á að
halda uppi þjóðmirn'ngu votii. Annar
Ágúst stendur þar langt framar. Hann
er lifandi og nýr og óglevmanlegur
merkisviðburður i sögu ísl. og fyrir þvi
sjálfstæði sem stiórnarskráin gaf þjóð-
inni var mikið barist af hinum beztu
mönnum þjóðarinnar. í bókmeuta-
sögu Isl. stendur: "Árið 1874 var
stjórnarskráin gefin, og má þnkka það
Jóni og hans eindregnu fylgi, að Island
yfir höfuð að tala hefir fengið löggjafar
vald, og ráð síns eigin fjár”,
Og þó þú, hra. J. G., hangir á
þeirri vesölu hártogun, að stjórnarskrá-
in gengi í gildi 5. Janúar, þá vita allir
og skilja, að hún var gefin og afhent
þjóðinni 2. Ágúst 1874 af konungi sjálf-
um.
-j ^ m
Photo=
graphs
♦
*
Það er enginn efi á því að j
vér getum gert yður á- .
Exchange Hotel.
612 JVE^A-ILST ST.
Þegar þið viljið fá GÓÐANN DRYKK,
Þegar þið viljið fá GÓÐA MÁLTÍÐ,
Þegar þið viljið fá GÓÐAN NÁTTSTAÐ
Svo máttu nú standa i friði fram-
yfir gróandann, blessaður Brandon-
Goodman. Ég álít ekki þörf að segja
meira við þig að sinni, og mun heldur
ekki gera það framvegis, nema þú skrif
r með betri röksemdum en síðast.
þá munið eftir því, að þið
fáið hvergi betri aðbúnað
að öllu leyti, en hjá.
H. ItATII ItlItV,
EXCHANGE HOTEL.
4> I S£ llaiu Str.
Þá er nú ritstjóri Lögbergs. Það
má segja þar um: “Á sama máli er
merar-Gróa og Magnús karlinn í Bráð-
ræði”. Þú minnist ekki með einu orði
á málefnið s»m ég skrifaði um, en ert
bara algerlega samdóma ofangreindum
Brandon busa, og reynir svo að gera
mig að heimskingja frammi fyrir allri
þjóð sem Lögb. les. og kemur með sama
bullið sem þú varst að hefna þín með í
fyrra í blaðinu, eftir ósigurinn í Llend-
ingadagsmálinu. Ég ætla ekki að taka
þitt gamla og nýja örþrifaráð, að kalla
þig vitlausann, eins og þú dæmir alla
að vera, sem eru á annari skoðun en
þú. Þér er ekki varnað vits, en þú ert
grunaður um græsku, í ritstólnum, og
það ekki ástæðulaust, því þar gætir
aldrei vits eða sanngirni í deilumálum,
og þar ertu aldrei “gentleman” gagn-
vart þínum mótstöðumönnum, og fyrir
það ertu búinn að missa álit og virðing
als þorrans af þjóðinni hér að undan-
teknum fáum mönnum, sem hanga í
þínu forna frakkalafi. Þú ertþað verri
en ég, að þú kant, en lest aldrei, “Faðir
vor”. Þú veist að það er ofætlan fyrír
þig að gleipa alla með húð og hári, sál
og sannfæringu; og þó stór sé á þér
munnurinn, þá ertu ekki það stórhveli
ei geti sogað mig sem síli upp í þig, Eg
á fullan rétt til að halda mínum sjálf-
stæðu skoðunum fram; og þú gerir mér
rangt til, eins og flestum öðrum, er þú
átt orðastað við, þar sem þú vilt ræna
mig frelsi og sjálfstæði til að sýna al-
menningi þá skoðun sem ég hefi á máli,
er ailan almenning varðar. Deildu um
skoðanamun okkar á málinu, en ekki
um hvað vitlaus ég er, eða sem þú kall-
ar ‘óhreinar hvatir”. Það er mín eigin
sannfæring og hennar hvatir, sem hafa
dregið mig út i þetta mál, og gersam-
lega engra annara ábrif. nema ef vera
skyldi samhliða barna minna, sem eru
eindregin með2. Ágúst, einsog yfir höf-
uð allur fjöldi af yngri kynslóðinni í
þessum bæ. Synir mínir veigra sér enn
við að ganga á hólm við Ljót hinn
bleika (rits'j. Lögb.), en þeirra vili og
þeirra skoðanir á þessu máli og allra
ungra manna, karla og kvenna, eru
ekki einasta eins gildar og þínar skoð-
anir, heldur langtum gildari, því hvað
sem þú og hver annar segir, þá þarf að
gróðursetja þjóðminningarmálið í hjört
um og brjóstum þeirra, sem bráðum
eru aðallifið og sálin í öllu Islendinga-
dagshaldi voru. Með því eina móti má
búast við bróðurlegn og blessunarríku
framhaldi á okuar þjóðminningarmarki
en annars ekki. ef þeirra vilji er barinn
og bældur af römmustu afturhalds og
ófrelsis lurkum. sem bráðum hverfa úr
sögunni og safnast til feðra sinna, eins
og ég og þú. Og ef þú þorir að kalla
þetta óhreinar hvatir, þá máttu það, en
enginn mun trúa því.
Þú ættir, Sigtr, minn, að varast að
minnast á samþyktina sem þú kallar.
Hún hefir ekkert gert nema ilt, eins og
alt sem sprettur af rússiskum einveldis-
rótum. Það getur ekki þrifist hér. Þú
ert potturinn og pannan í þessari sam-
þykt, eins og í öliu þessu ísl.dags-
þrefi. Almenningur átti þar ekkert í,
og öllum kom þetta á óvart eins og
reiðarslag, að þið væruð búnir ótil-
kvaddir að gera ályktun fyrir alla þjóð-
ina. Ef þú hefðir þá gáð betur að viti
þínu, þá hefðir þú átt að koma á al-
mennum fundi til að mynda þá nefnd,—
eða hvað sem á að kalla það. Þú átt
skilið skarpa skömmfyrir alt það frum-
hlaup, og þeir eru að meiri menn sem
losa sig burt úr þeim vebanda hring.
Svo ætla ég ekki að rífast framar
við þig út úr þessu máli, en einurð mun
ég hafa að segja fáein orð ef mér sýnist,
þegar fundur verður haldinn, þótt ég
víti að þú munir eftir á snúa út úr, eins
og í fyrra, þegar ég sagði, að verzlun og
atvinnumál ísl., sem í ólagi færu, væri
ekki stjórnarskránni að kenna.
LáRus Guðmundsson.
Stærsta Billiard Hall í
Norð vestrlandinu.
Fjögur “Pool”-borð og tvö “Billiard”-
borð. Allskonar vín og vindlar.
Lcnnon &
Eigendur.
Dr. N. J. Crowford
PHYCICIAN AND
SURGE0N .....
462 Main St.. Winnipeg, Man.
Office Hours from 2 to 6 p.m.
OLI SIMONSON
MÆLIR MEÐ SÍNU NÝJA
SMiHaTían Hotel.
718 JTIain 8tr.
Fæði $1.00 á dag.
Brunswiek Hotel,
á horninu á Main og Rupert St.
Er eitt hið ódýrasta og bezta gistihús í
bænum. Allslags vín og vindlar fást
þar mót sanngjarnri borgun.
McLaren Bro’s, eigendur.
lÉiidiniar!
Lítið & eftirfylgjandi verðlista á
hinni nafnfrægu Lisk’s Blikkvöru,
sem er ábvrgst að riðga aldrei. Hún
fæst í harðvörubúðinni hans
TRUEMNER,
—i Cavalier.
Mr. Truemner ábyrgist vöruna sjálfur
og lofar að gefa ykkur nýjann hlut fyrir
sérhvað eina s^m þið kaupið af Lisks
Blikkvöru og sem riðgar hjá ykkur með
sómasamlegri brúkun.
Áður seldar Nú á
16 potta fötur 90 cts. 67 cts.
14 potta fötur 75 “ 55 ‘‘
12 potta fötur 70 “ 52 “
14 “ “ með sigti $1.10 78 “
17 potta diskapönnur 90 ct. 70 “
No. 9 þvatta Boilers $2.50 $1.90
J. E. Truemner,
Cavalier, N-Dak.
National Hotel.
Þar er staðurinn sem öllum ber saman
um að sé hið ódýrasta og þægilegasta og
skemtilegasta gestgjafaliús í bænum.
Fieili n«l eiiiH $ 1.00 n <lng.
Ágæt vín og vindlar með vægu verði.
Munið eftir staðnum.
NATIONAL HOTEL.
HENRY McIvITTRICK,
—eigandi.—
Munið eftir Því
að beza og ódýrasta gistihús (eftir
gæðum), sem til er í Pembina Co. er
Jennings House,
Cnvnller, K. Dak.
PAT. JENNINGS, eigandi.
Kaupið þér
gott brauð ?
Það er spurning sem hver heimil-
isfaðir ætti að íhuga nú, þegar
brauð er svo ódýrt, ekki nema
5-6 c. braudid.
Þvi þá ekki að kanpa það bezta
brauð sem búið er til i Canada,
sem er áreiðanlega brauðið hans
Boyd’s
Þá fyrst finnur þú mismuninn
sem er á brauðum ýmsra bakara.
Kallið á einhvern af keirurum
vorum og verzlid við hann.