Heimskringla - 15.12.1898, Blaðsíða 2

JTBIMSKKÍNULA 8. DEBElíBEIi 1838
rferð bdaðsins í Canada og Bandar. $1.50
am árid (fyrirfram borgad). Sent til
laiands (fyrirfrara bor»»ad af kaupend-
nn blaðsins hér) $1.00.
Peningar aeudist í P. 0. Money Order
íiéxistered Letter eða Express Money
Order. Bankaávísajiir á aðra banka en j
Wiunipeg að eins teknar rneð afföllum
B. Ij. B*.l«twin»on,
Útgefandi.
Office : Corner Princess <fe Janses.
p.o. BOX 305
Bœjarkosnin garnar.
N6 er komið fast að bæjarstjórn-
arkosningnnam í Winnipeg. Þær
verða aliar um garð gengnar þegar
næsta blað kemur 6t. Menn héldu
að þær mundu verða ósköp íjörlitlar
en það lítur svo út sem mönnum sc
farið að volgna.
Auk þess að kjósa bæjarstjórn
eign menn nft greíða atkvæði um 8
aukalög, er bæjarstjórnin hedr sam-
þykt og verða að lögum, ef að bæj-
armenn samþykkja þau með nægum
atkvæðafjölda. Eitt af nýmæluui
þessuin er það að vcrja $20,000 til
að reisa opinbera bókhléðu; annað
er að verja $50,000 til rafmagnsljósa
gerðar, og hið þriðja er að verja 13
þúsundum til að gera ofna er brenni
alt rusl bæjarins.
Það er vitaskuld að öll þessi
fyrirtæki eru hin þörfustu fyrir bæ-
inn og æskileg mjög. Það væri
ljómandi að hafa _0 þúsuud dollara
bókhlöðu, það væri ljómandi að geta
fengið bæinn betur lýstann á kvöld-
in og nóttunni; það væri ágætt að
geta brent sorp alt |og rusl í bænum
svo að engin hætta væri á að yrm-
!r r kvjknnðu í því og breiddu
út pestkenda sjúkdóma. En nú er á
það að líta á hinn bóginn, að Jxejar
menn hafa lagt á sig kostnað mik-
inn til að endurbæta bæinn. Skóla-
húsin hafa risið upp hvert á eftir
öðru, einlægt fegurri og fegurri.
Strætin hafa verið rifin upp og möl-
borin eða trélögð með miklúm kostn-
aði. Vatnsverkið var keypt núna
rétt nýlega, og alt þetta hefir mikinn
kostnað i för með s*ir. Skuldir bæj-
arins eru orðnar ytir þrjár millfónir
með iillu og öllu, má telja þær fjórar
millíónir og þarafleiðandi eru skatt
ar orðnir þungir á mönnum. Ætli
að það væri nú ekki rftt að blása nú
dálitið um stund, reyna að rata heim
til sín við þessa Ijóstýru sem er á
kvöklin, reyna að komast af ineð
City Hall fyrir bókhlöða, sérstaklega
ef að hægt væri að fá rúmið dálítið
aukið, reyna að keyra ruslið kurtu
úr bænum eins og áður hefir verið
gert.
Bærinn hefir keypt eignir Wa-
ter Works-félagsins allháti verði, og
nú þarf að koma því fyrst af öllu í
lag svo að bærinn geti með tímanum
grætt á þessu sem aðrir bæir græða
á sínum opiriberu eignurn. Það þarf
að halda áfram með strætin að gera
við þau og það eru ótal aðrar grein-
ar sem peninga heimta. Þess vegna
ætlum vér að það mundi vera hyggi
legt að blása snöggvast og líta í
kringum sig og sjá áhrif peninga
þeirra sem þegar er búið út að
leggja. En aí þessum þremur nýu
greinum, þá œtlum við að nýmælið
til gerðti rafmagnsljósa s<j það sem
bærinn helzt ætti að sinna.
í Ward 4 sækja þeir um bæjar-
stjprnarembættið Mr. Winram og
Wilson, Wallace og Harvey. Vér
þekkjum Iftið þessa menn nema einn
þeirra, Mr. Winram. Mr. Wilson
hetir verið bæjarstjóri aðundunförnu
og eins og oft fer,þá eru mennófúsir
aðslepjia völdum hafi menn einusinni
náð þeiin, einkum þá þe gar völdin
lúta að því að ráða yfir fé annara.
Það er ekki svo að vér viljum í
neinu niðra Mr. Wilson. En nú hef-
ir mönnum fundist til um ýmsar að-
gerðir bæjarstjórnarinnar síð;istl. ár.
og hafa verið hátalaðir um að skifta
um. En ef að þeir kysu nú Mr.
Wilson eftir alt saman, þá sýndu þeir
að þeir hefðu verið að tala þvert um
huga sinn og það hefði langt frá
verið meining þeirra að segja það,
sem þeir sögðu. En með slíku og
þvíllku gera menn sig hlægilega.
Mönnum Iika ekki aðgerðir bæjar-
stjórnarinnar með heymarkað-
inn, aieð Firehall, bókhlöðubygg-
inguna, strætalagningu og ýmislegt
fleira. Ef að mönnum er alvara að
hugsa svo, þá væri skrítið ef þeir
færu að kjósa Mr. Wilson aftur, er
var einn þeirra manna sem réð
þessu.
Hina þekkjum við lítið, Mr.
Wallace og Mr. Harvey. en ætlum
að hvorugur þeirra manna mundi
gera stórar fígúrur í bæjarstjóminni,
þótt þeir næðu kosningu, sem tæp
lega er hætt við.
Mr. Vinram er maðurinn, sem
oss fellur langbezt i geð af þessum.
Vér þekkjum hann allir landar sem
erum í Ward 4, gamla æruverða
manninn, sem er á horninu á Elgin
og Isabel St. Hann hefir sjálfur
verið verkamaður og komisi áfram
með atorku og sparsemi. Hann býr
einmitt í þeim hluta af Ward 4, þar
sem menn eru óánægðastir út af að-
gerðum bæjarsfjórnarinnar og sjálf-
ur flnnur hann til þess að sá hluti
bæjarins hefir verið ójöfnuði beittur,
og vildi laga það sem hann gæti,
Hann er maður í öllu vandaður og
ekki líklegur til þest að láta rykkja
sér mikið til eða fá sig til að ganga
þvert á móti vilja sínum. Mr. Vin-
ram er í álitijhjá öllum sem þekkja
hann, enda er maðurinn hægur og
stiltur og rasar ekki fyrir ráð fram.
Það má reiða sig á að hann lætur
enga kontraktara hafa síg í vðsum
sínum og daglaunum er hann hlynt-
ur, enda veit maðurinn hvað verka-
mönnum hentar, þar sem hann hefir
verið það sjálfur, ’eins og áður er
sagt.
Mr. Winram heflr Því eindreg-
in meðmæli vor, því að það er sann
færing vor að hann verði heppileg-
astur allra þeirra sem Ward 4 heflr
að kjósa.
Boðskapur McKinleys
til þingsins í Wasliinyton.
Þessi boðskapur forsetans til þinas
ina í Washington, sem nú er nýkomið
saman, er uætinn mjöK, sein við var að
búast. Hann sestir ekki eitt orð um
Philippine-eyjarnar. A Cuha minnist
hann og lætur í ljósi ósk sína, að styðja
að því, að sjálfstjórn rerði mynduö á
Cuba.
Hann talar fyrst úm stríðið við
Spán ok tildiögin til þess. og segir að
Bandaríkin hafi háð stríð þsð í nafni
maniiúðarinnar. Þeir hafi barist með
hreysti og mannskaða avo litlum að
ekki séu dæmi til. Segir hann að nú
séu friðarsamniugxr að heita má full-
gerðir. Ekki vill hann tala um hinar
nýju landeignir Bandaríkjanna að svo
stöddu, ekki fyr en búið sé að undir-
skrifa friðarsamninginn. Segir hann að
Cuba skuli fá tækifæri til að mynda
sína eigin stjórn. Bráðum vonar hann
að semjist milli Bandaríkjanna og Ung-
arns og Ansturríkis, út af því er náma-
mennirnir voru skotnír af lögregluliðinu
í Latimer í Penosylvania í sumar.—
Hann laggur til að þingið geri þegar
ráðstafanir til að fullgera Nicaragua-
skurðinn.
Hann kveður það muni stórum
auka hagsæld Bandaríkjanna, að nú sé
öllum frjálst að verzla í Kína, og leggur
til að nefnd manna sé kosin til að kynna
sér verzlun og iðnað þar.
Segir forsetinn að Bandarikin þurfl
að leggja fram $1,000,000 til þess að geta
tekið þátt í Parísarsýningunni árið 1900
Hann hrósar mjög bróðurlegum hug
milli Englands og Bandaríkjanna. Seg-
ir að Bandaríkin fallist af heilum hug
á friðaruppástungur Rússakeisara (!!)
Og um leið fellst hann hjartanlega á
uppástungu Mr. Long’s ríkisritara. að
byggja :i bryndreka og 12 stóra haffæra
járnbarða. Einnig vill hann auka land-
herinn.
Það er auðséð að Bandaríkin hafa
nú vanda á höndum. Þau eru komin
inn i þjóðastrauminn sem þau áður hafa
staðið utan við. Þau hafa fengið kettu-
börn, ómaga og óvita, sem þau þurfa
að ala upp. menta og kenna alla inanna
siðu. Cuba þurfa þau að annast um og
hjálpa fram á braut sjálfsforræðis og
frelsis, eins og lofað var i fyrstu þegar
stríðið var hatíð. Philippíne-eyjarnar
vita Bandaríkin eiginlega ekki hvað þau
eiga við að gera. Þar ganga ibúarnir
klæðlitlir, fáfróðir og meutunarlausir,
og þar getur eiginlega enginn hvftur
maður lifað. Þeir verða veikir þar af
allskonar sjúkleika ef að þeir eiga að
dvelja þar nokkuð til lengdar. Fjár-
von er þar að vísu nokkur i verzlunar-
viðskiftum. en þar sem eyjarskeggjar
eru ósiðaðir og viltir, þá þurfa Banda-
ríkin að hafa þar her manna Stöðugt,
að líkindum einar 60—70 þúsundir, og
herskipastól og kosta til ærnu fé. En
nú eru þau einnig að líta augnm til
verzlunar við miljónirnar i Kína og þess
vegna þurfa þau eyjarnar sein áfanga-
stöð á þeirri leið, til að hafa þar herskip
sem verndi verzlun þeirra, og geyma
þar kolaforða.
Ollu þessu fylgir það, að þau þurfa
stórum að auka herskipaflota sinn, þvi
að þau mega búast við að reynt verðj að
þrífa óþyrmilega tii þeirra þegar minst
varir. Því nú eru þau kominn inn í
það hringtíug, þar sem hrafnarnir reyna
stöðugt að kroppa fjafrirnar hver af
öðrum.
Þetta getur verið æskilegt og gott.
Það var ekki nema rétt og tilhiýðilegt
að Bandarikin kæmu frain og legðu
sinn skerf til að menta heiminn, einsog
Bretar. Þau hafa beinin og féð til að
bera sig uir. og menning til að miðla
öðrum, ef að þau þá ekki hleypa fram
af sér stórmálum heima fyrir. Það er
sérstaklega eitt mál sem er að verða
þýðingarmikið í Bandaríkjunum og
það er kynflokkamálið. Hvítir menn
og svertingjar þýðast ekki hvorir aðra.
Samlyndið milli þeirra virðist fara
versnandi með ári hverju. Einlægt eru
hér og hvar að koma upp róstur milli
þeirra og skjóta þá hvorir aðra hópum
saman. Stafar það af því, að svartir
menn hafa ekki getað fylgst með hvað
menning snertir. Fjöldinn af þeim er
hvorki læs né skrifandi ennþá, þó að
nokkuð sé það að lagast. En nú koma
til sögunnar alviltar þjóðir á Philipiue
eyjunum og hvernig eiga þær að geta
farið að mynda eitt af sambandsrikjum
Bandamannay Hyernig geta þær reist
þingbundna stjórn. sent fulltrúa tij
Washington, stjórnað heima hjá sér
með lögurn og rétti siðaðra manna?
Þetta er vandamálíð stóra. Allur þorri
Demókrata segir, að það sé óhæfa fyrir
Bandaríkin, að fara að leggja aðrar
þjóðir undir sig og drotna yfir þeim.
Bandarikin standi á grundvellinum :
“All men are born equals.” En eigi nú
að fara að leggja undír sig Philippine-
eyjar. þá sé það brot á móti grundvall
arlögunum, brot á móti frelsishugmynd
inni, sem skapað hafi ríki þetta hið
mikla og viðhaldi því. En hinsvegar
rennur mönnuni til rifja hvernig Spán-
verjar hafa farið með eyjarskeggja.
kúgað þá og undirokað og bannað hin-
um minsta frelsisgeisla að skína á sálir
þeirra. eftir því sem í þeirra valdi stóð.
Og þeir játa allir að það væri óhæfa ein
að selja þessa langþrælkuðu veslinga i
hendur ðpánverjum aftur.
Kina ráðið virðist því vera að reyna
að menta þá, reyna að hjálpa þeim fram
á veginum til sjálfsforræðis, kenna þeim
manna siðu og háttu og láta þá ráða
£>vo miklu sjálfa sem mögulegt er.
En hvað snertir yfirlýsinguna um
það, hvað McKinley sé ánægður yfir
friðarguðspjalli Rússakeisara, þá er
slíkt nærri hlægilegt, því að aldrei
nokkurn tíma hefir heimurinn hervætt
sig tneira en einmitt síðan fluga þessi
kom frá Rússakeisara. Og skrítilegt er
það, að samfara þessari yfirlýsingu
leggur McKinley það til, að smiðaður
sé heill herfloti af hinum öflugustu
bryndrekum og járnbörðum. Þykir
sumura þetta gert til að fá menn til að
glápa á stórvirki þessi, en gleyma hag
sínum heima fyrir, gleyma því, hvernig
stórríkir höfðingjar og miljónaeigendur
eru að sjjenna greipum vfir atvinnu alla
og atvinnulýð, yfir stjórnir borga, bæja
og ríkja,—yflr sjálf hin löggefandi þing
sem eiga að vera rörður frelsisins og
raannréttindauna.
Franz Joseph.
Annan þ. m, voru 50 ár liðin frá
því að Franz Joseph Austurríkiskeis-
ari kom til valda, og var þá hátíð mikil
í höllum höfðingjanna þar. Lét þá Jó-
seph skjal mikið útganga og þakkaði
þar hernum fyrir hollustu og hreysti
sýnda áríkisstjórnarárum sínum (reynd
ar var hreystin mest í þvi fólgin að
þeir létu Prússa berja á sér 1866 við
Sadowa). Sagði keisarinn að herinn
væri hásætisins-hlíf og skjöldur, Og
þykir oss það vera orða sannast, þvi að
væri ekki herinn að vernda páfugla
þessa, sem hreykja aér í hásætunum,
þá mundu fljótlega stýfðir vængir
þeirra og máskó tekið fyrir kverkar
þeirra, þvi að sannarlega eru þeir lítið
til annars en gala og hrista stélin,
euda er þ«ð alment orðið viðurkent,
Það er annars athugunarvert að
renna augum yfir þessi fiuitíu ár til árs
ins 1815. Þá ólgaði og sauð í allri Norð
urálfunni, Þá börðust menn fyrir fiel.-
inu svo að blóðið rann i straumum. Þá
börðust hinir undirokuðu móti harð
stjórunum, þá var stjórnarbylting á
Frakklandi, frels sbarátta i Ungarn,
hreyfingar um alt Þýzkaland, svo að við
byltingum lá Pólen var í uppnámi,
Italia að teygja fram armana til frelsis.
ins. Englendingur fóru að rumskast
og sjá ofsjónir og það sem fáheyrðast
var af öllu, jarlinn Krists. blessaður
páfinn, fékk svo mikil frelsisaðsvif að
á hann kom vinian og lét hann se»
hann væri frelsishreyfingunum unn-
ai di. En Kossnth var brotinn á bak
aftur, páfinn sá sig u» hönd; Napóle-
on óð í blóði að forsetastólnum. Bis-
marck lagðist sem annar heljardreki
yfir Þýzkaland, hásætin og krónurnar
svignuðu og marraði í þegar alvaldar
settust á stóla sína og mörðu undir
þeim þegna sína.
En þær vonir, sem þá liðu sem
revkur út í loftið. Menn komust þá svo
nærri frelsisgyðjunni að menn héldu að
þeir mundu geta grípið fald klæða henn
ar, en hún hvarf sjónum þeirra í púður-
svælunni og reyknum.Samt héldu raenn
að ðrskamt væri þangað til þeir næðu
fundi hennar. Að einuao 10, 20. 50 ár-
um liðnum héldu menn að hún kæmi
aftur og tæki sér bústað meðal þeirra.
Ad 50 árum liðnum héldu menn að eng-
inn konungur eða keisari mundi há-jæti
skipa í Evrópu. Alstaðar muudu kom-
in á þjóðveldi, og mönnum mundi bíða
svo vel tindir ægishjálnii frelsisgyðjunn-
ar og santileikans og réttlætisins.
En tilgátur manna og spár eru ekki
æfinlega sannar og svo var þá. Það
varð nokkuð öðruvísi. Erakkland er
reyndar þjóðveldi, Ítalía er orðin að
einu ríki, og bændur voru úr ánauð
leystir á Rússlandi. En aumingja Pó-
len er orðið fjötrað rússneskum viðjum
og á nú enga uppreistar von. Þýzka-
líjnd er sameinað og orðið voðaveldi oe
þar situr keisari rammefldur á stóli.
girtur megingjörðum sera Þór gamli,—
en það eru hersveítir hans. Konunga
og keisara vald er enn þá sterkara þai
nú en nokkru sinni fyrri. Eins er i
Austurríki, eins er á Rússlandi. Með
hverju árinu auka drottnar þessir her-
atla sinn: þeir trevsta megingjarðirnar.
Þeir eru hálfhræddir öðru veifinu og
vilja vera viðbúnir að berja niður ó-
spektir allar, og skella skolleyrunum
við réttlætiskröfum þegnanna. Þeir
eru svo allir konungar og keisarar ‘af
Guðs náð’, blessaðir. G.vmla England
hetír farið hægt og stundura olakað dá-
lítið til á taumhaldinu ©g liaft hugann
við að fara ekki á hreppinn. Og svo
hefir það safnað dálitlu í kístuhandr-
aðann.
A þessum tíma hefir einn vesaling-
ur mannað eig upp; .hann mátti heita
hreppsómagi þá, en er nú orðinn sjálf-
bjarga og sprækur vel; það er Japan
litli, og hann flýgur á eflda karlmenn
og snarar þeim á hrygginn og segir :
Sjáið þið drengir, hérer litli Jap. kom-
inn og ætlar að vera með ykkur.
En þó að frelsið hafi ekki orðið
dregið til fulls úr höndum drottnanna.
þá hefir þó mikið lagast og framfarir
hafa orðið mjög miklar, en fram i leik-
sviðið eru komnir nýjir gestir.digrir og
rembilitir, glitrandi i gulli og demönt
um- Þeir g«nga upp að hásætunum og
bjóða kouungunum þjónmstu sína og
fóstbræðralag Áður húktu þar hempu-
klæddir drjólar með mítur á höfði, bag-
a1 i annari hendi, e» bók í antiari. En
þegar ókyrrðist urðu þeir hræddir,
hlupu i skot og földu tig. En ný-
komnu gestirnir báru hátt höfuðin og
hristu pússa sína svo að glararaði i
silfrinu ogsögðust óhræddir; þeirþektu
sveina þessa og vissu hvernig bezt væri
að eiga við þá. Það yrði að Sjá avo um
að gefa þeim rétt hæfilega að éta, þá
mætti ráða við þá. Það voru auðkýf-
ingar þetta og þeir gerðust landvarnar-
menn drotnanna.
Kína.
Útdráttur úr ræðu eftir Sir Oharles
Bensford í Shangbai.
í ræðu þeirri fsem Sir Charles flutti
þar talar hann mikið um að Bretar hafi
látið draga tauma úr höndum sér f Pe-
kin, aðsetursstað keiaara Kínverja, og
hafi þeir við það tapað ákaflega uiikilli
verzlun. Kveðst hann ráða það af
þessu að ekki mundi langt að bíða þess
þess að hið feiknamikla kinverska keis-
araveldi hryndí sanian. Alstaðar sagði
hanu að arnast væri við verzlun þeirra,
Rússar væru búnir að ná á vald sitt
Niu Chwang og hefðu rússneskir her-
foringjar þár öll völdin og þyrðu kín-
verskir tollembættismenn ! ar hvergi
nærri að koma eða láta tilsíntaka.
Hefðu Rússar haldið stryki sínu fram
óhindrað og stikað áfram yfir alla Man-
churiu og slegið á ríki það sinni eign,
þar á meðal Niu-Chwang, sem Kósakk-
ar réðu nú lögum og lofum i. Til mála
mvndar var járnbrautin lögð til þess
að vernda verzlun Rússa þar eystra, en
öil verzlun þeirra var þá sú að þrjú
gufuskip fluttn þang frá ströndu þar.
Á einu ári höfðu Rússar stokkið 1200
milur inn ytír landamæri Kínverja og
það væri ekkert því til fyrirstöðu að
þeir héldu alla leið til Pekin, nema
Bretar tækju í strenginn og legðu blátt
bann fyrir að þeir færu lengra og segðu
þeim stríð á heudur, ef að þeir færu yfir
vissa ákveðna linn. Sagði hann að
Bretar hefðu enga tryggingu fyrir að
loforð Kínastjórnar væiu haldin um að
Bretar skyldu halda verzlun í Yangtse-
dalnura, því að Kínverjar hefðu lofað
öðrutn þjóðum hinu sarna, Þeir hefðu
hleypt Rússum inn í Niu-Chwang þvert
ofan í loforð þeirra. Og nú sagði hann
að ekkert væri annað fyrir höndum, en
að Bretar tækju sig til og æfðu her-
flokka Kínverja og styrktu þá í öllu,
sem hægt væri. Það væri miklu betra
en að s'á eign sinni á landið, þvi að það
væri þeim líka á móti skapi.
Að sunnan ræru Frakkar að síga
einlægt norðar og norðar og væru nú
eignir heirra komnar norður undir
Hong Kong. Rússland, tJýzkaland og
Frakkland hefðu öll fengíð eitthvað.
En .Bretland hið raikla hefði ekkert
fengið, og sagði Sir Charles að sig óaði
við hvað laugt Bretar létu ná rekast.
Þarna sér maður hvornig hinir merk-
ustu Englendingar líta á mál þetta,
menn sem kunnugt er um alla króka og
útúrdúra hinna leynilegustu stjórn-
mála, og geta því miklu fremur en aðr
ir séð hvert rás viðburðanna stefnir.
Það má telja það víst að þarna reka
þeir skallana saman Jón Boli og Rúss-
inn. og er albúið að verði af vábrestur
mikill. Þetta er það sem knýr pá tll
þess að hervæða sig með öðru eins afli
og kappi og þeir gera. Þarna er að lik-
indum ástæðan, sem hefir valdið því að
Rússakeisari kom svo sætmáll fram
með friðarboðskap sinn og stundi við
þungan í kristilegum móði yfir þeirri
óhæfu að þjóðírnar skyldu verja svo
miklu fé til herbúnaðar. Það hafa kann
ské verið aðrar tíeiri ástæður til þess.
uppskerubrestur oglhungur á Rússlandi
o. s. frv. En það er eins víst að þetta
sé ein af ástæðunum. Og endirinn
verður si, að hinar allra kristilegustu
þjóðir þjóta hver í aðra og rífa hár-
toppana hver af annari, biðjandí guð
að leggja blessun sína yfir þá sem betur
slítur.
ÞAKKARÁVARP.
Eins og það er skylda mín að lofa
himnanna drottinn fyrir hvern ljós-
geisla kærleikans og raiskuusemdanna,
sem fagurlega skín fyrir hugsjón
minni, þá er þaö tilhlýðilegt að ég með
innilogu hjartans þakklæti minnist
kvenna þeirra í Winnipeg. sem aumk-
uðust yfir Sigríði dóttur mína, þegar
hún kom frá Islandi og var klæðlítib
sjúk og félaus í Winnipeg; kiæddu
hana og hjúkruðu henni á annan hátt
Nefni ég þar til þær Halldóru yfirsetu-
konn, Margrétu Guðmundsdóttur (í
húsi B. L. Baldwinsonar) og eina enn
ónefnda. Bið ég góðan guð að launa
þeim öllum fyrir velgerðir þeirra; hann
sem er hjartnanna og nýrnanna rann-
sakari og sér það sem í leynum er,
þekkir nöfn þeirra og hann lætur ekki
góðverkin ólaunuð, sein auðsýnd eru
þessum vesælu börnum, Hann blessi
þessum konum allar þeirra stundir.
Þess óskar og biður af hjarta.
Jón Magnússon (póstur).
Nýtt aktýgja-
verkstæði
Hér með læt ég lauda mína í. Selkirk,
Nýja íslandi og annarstaðar vita, að ég
liefi nú sett uppdálítið verkstæði á eigin
reikniag i Selkirk. Eg tek að mér allar
aðgerðir á aktýgjum og leysi alt verk af
hendi fljótt og vel og gegn svo lágri
borgun sem unt er. Gleymið ekki að
koma til mín með loðkápurnar ykkar ef
þið þurfið að fá á þær spennur eða ann-
að. Verkstæðið er í harðvörubúðinni
rétt hjá Lisgar Hotel.
Sveinn Tiiompson.
^iefcjlfcjtfcj|fcJifc..MfcjÉfc.j|fcJfcdfcjtfc^
\ Fullkomnast \
i Fataverzlun í
bænum. bæði smásalaog heildsala I
Alt nýjar vörur. ekki melétnar eða
.■atslitnar af að flæsjast á búðar- I
hillunum. Komiðullív og sann-1
færist, og njótið hinna beztu kjör- J
kaupa sem nokkru sinni hafa boð- I
ist í þessum bæ. Við höfum nlltl
sera að fatnaði lítur, stórt og smátt
Munið eftir nýju búðinni.
EASTERN
CLOTHINQ HOUSE
4 WHOUESALB & [ÍBTAIf..
^ —570 Main Str.—
jj J. Genser, eigandi. K
í/í-w "w -w w wHif -kf •w "># w
fc--m-^
S. Gudmundson, *
Notary Puhlic. ^
Míonntaín, X. I>ak. á
Útvegar peningalán gegn veði
í fasteignum, með lægri rentu
en alineut gerist. Svo að þeir
sem þurfa að fá peuingalán eða
að endurnýja lán á lönduw sín-
um í haust, geta sparað sór pen-
inga með þvi að fiiina hann eða
skrifa honum áður en þeir taka
ián hjá öðrum.
!
^ Nú er tíminn fyris ykkur að dust»
r.vkið oi vusiið úr skápmum ykkar, og
fylla þ i svo aftur með nýtt leirtau ftá
C’hinn HhII. Þar fáið þið beztan,
ódýrastan og inargbreyttastan varniug
í bænum.
CHINA HALL,
572 Nttiii Mt.
KOMIÐ inn hjá Harry Kloan,
ri“r.is restáuránt
Dumbar hefir umsjón yfir vínföng-
unura, og bið fáið meira fyrir pen-
inga vkkar hjá honumen nokkrum öðr-
um í bænum.
'‘“illis líl'Slilni ii
—523 Main St.—
Járnbraut til Nýja-íslands
Nú kvað vera orðið víst, að járn-
braut verði lögð til Nýja-íslands, en
af því að nú er 'alt frosið og snjör
kominn, þá þykir ilt að eig’a við hana
I vetur. En í þess stað setlar Mr.
Mills að I4ta liiktan og vel hitaðan
sieða verða á fljúgandi ferðinni í vet-
ur í hverri viku, alla leið frá Winni-
peg til Islendingafljóts. Ferðuui
verður þannig hagað, að sleðinn fer
trá Wpeg kl. 2 til Selkirk á sunnu-
dag, og fr& Selkirk á mánudags morg-
un kl. 8og kemurtil fslendingafljóts
4 þriðjudagskveld. Fer þaðan k
fimmtudagsmorgun kl. 8, og kemur
til Selkirk kl. B á föstudagskveld og
fer til Wpeg næsta dag. Heldur til
að 605 Ross Ave. íslendingur keyrir
sleðann, Guðm. Christie; hann er góð-
ur hestamaður, glaðlyndur, gsetinn
og reglumaður. Reynið hvernig er
að ferðast með honum.
Yðar einlægur,
Miug.
Kol
og Brenni.
Lebigh—Anthraeite kol
#M.5ö tonuid
Smiðjukol
#9 OO “
American lin kol
#7.50 “
Souris kol
#4.50 “
D. E. ADAMS,
407 MAIN STR.