Heimskringla - 22.12.1898, Blaðsíða 1

XIII. ÁR WINNIPEG, MANITOBA 22. DESEMBER 1898. NR 11
Frjettir.
Maikverðustu viðburðir
hvaðanæfa.
Dómarinn og maðurinn, sem barði
konuna sína. Það var í Wlihesburne í
Pennsylvania núna í Desember, Maður
inn hét Frank Oldfleld. Var hann
dreginn fyrir dómarann John F. Dono-
hue, sakaður um að hafa bariðkonuna
sína til óbóta, Enda var þar sjóu sögu
ríkari, því að hún var öll blá og mar-
in. Bæði augun voru blá og bólgin af
höggum og mátti segja að hvergi gæti
hiin á heilli sér tekið. Voru svo viti i
fram leidd og höfðu þau öll eitt að
segja, kom þar hver sagan á eftir ann-
ari um grimd og harðneskju bónda
hennar. Mátti þá sjá að skap var far-
ið að færast í dómarann; Bryrnar
sigu aftur og aftur, hnúarnir kreftust
saman h'vað eftir annað, augun skotr'
aðu til illræðismannsins og stundum
fór eins og hryllingur um hann og
kiptist hann við i sæti sínu. En þegar
aumingja konan var búin að ljúka við
sína sögu, þá stökk dómarinn ofan úr
sæti sínu með tindrandi augum. Sneri
hann sér að lögregluþjóniuum og hróp
aði: “Jón ! lokaðu dyrnnum og láttu
engan fara út eða inn. Ég ætla að gefa
honum Oldfleld eina inntöku af sinum
eigin meðölum og sjá livernig honum
gengur að kyngja því”.
Þess var getið hér í blaðinu fyri:
nokkrum vikum, að heil fjölskylda, að
undantekinni konunni, sem þá var að
heiman, hefði verið myrt í bygð Gali
ciumanna nálægt Stuartburn hér í
fylkinu. Það vorn haldin mörg próf í
máli þessu, en ekkert varð uppvíst
Síðan hafa leynilögregluþjónar verið á
sífeldum njósnum, og nú loksins kom
ist fyrir sannleikann um morðin, sem
nú er sannað að frarnin hafa verið af
Simeon Czuby, næstanábúa hins myrtr
manns. Simeon hefir játað sök sina og
það með, að hann hafi framið glæpinn
til þess að geta stolið peningum þeim ei
hann vissi að maðurinn átti í húsi sínu.
Sultana-gulluáman mikla hjá Rat
Portage, Ont,, hefir nú verið seld fyrii
t vær millíónir dollars. Kaupendurnii
eru brezkir auðmenn. Er áætlað að
þessi náma gefi af sér hálfa millión doll
ars i hreinan ágóða á hverju ári, strax
og hinir nýju eigendur eru búnir að
kotna nauðsynlegu vélaafii í gang. og
það ætla þeir að gera svo fljótt sem unt
er.
Kvennfólk það sem hefir haft at-
▼innu á skrifstofum Ohicago og North
ern járnbraotarfélagsíns, verður nú
þegar rekið frá atvinnu. nema þær sem
hafa haft atvinnu sína lengur en 2 ár.
í stað kvenna þeirra, sem þannig verða
sviftar stöðu sinni, koma karlmenn*
Einn af yfirmönnum járnbrautarfélags-
ins sagði, að breyting þessi væri ekki
komin til af því að kvennmenn gerðu
ekki verk eitt eins vel og karlmeun,
heldur væri hún nauðsynleg i tilefni af
etefnu félagsins, sem væri s'ú að smá
þoka dyggum verkamönnum félagsins
upp í betri stöður og til þess að undir-
búa framtiðar embættismenn félagsins
undir embætti sín, þá væri nauðsynlegt
að venja þá við öll skrifstofostörf, en
þetta gæti að eins orðið gert með því
að kvennfólk héldi ekki stöðum á skrif-
stofunuin,
Spursmáiið um það hvort reiðhjól
séu persónulegur farangur, sem járn-
brautafélögin eigi að flytja ókeypis eins
og handtöskur inanna, kom nylega fyr
ir rétt á Englandi, A aðra hliðina var
því haldið frana að reiðhjól væru per-
sónulegur farangur á sama hátt og
handtöskur, og að farþeginn notaði
þetta að elns handa sjálfum sér, -rétt
eins og hann brúka ði byssu sina eða
veiðistöng eða skauta, og alt þetta
fengi hann að hafa fritt i fari sínu. X
hina hliðina var þvi haldið fram, að
reiðhjól væru ekki einn af þeim hlut-
um, sem farþegjar vanalega flyttu með
sér, og að það væri ekki meirí ástæða
að ætlast til þess að brautarfélögin
flyttu þau ókeypis, heldur en að þau
flyttu 40 feta lsngann bát ókeypis með
öðrum farangrí. Dómarinn var á þess-
ari skoðun, hélt að þingið hefði engau
rétt til þess »ð knýja brautarfélög með
lögum til þess að flytja reiðhjól ókeypis
fyrir farþegja sína. Þetta er hið fyrsta
má lum þetta efui, sem komið hefir upp
á Englandi og var sett fyrir dómstól-
ana til þess að komast að vissu um
hvort járnbrautftfólög hefðu rétt til þess
að setja burðargjald á flutning reiðhjóla
Brautai félögin nnnu málið,
Siðan það varðkunnugt að Banda-
ríkjastjórnin væri fastákveðin f þvi að
breiðasína föðurlegu væng! út yfir eyj-
arnar: Cúba. Porto Rico og Philippine,
hafa blöð beggja flokka þar í landi ver
ið að gera áætlun um þann aukna
kostnað sem slíkt hlyti að hafa í för
með sér. Það er sagt að árlegur kostn-
aður hermáladeildarinnar á friðartím-
um sé um $‘244 millíón, En nú eru
hermálamenn sammála um það að 100
þúsund hermenn þurfi að hafa á eyjum
þessum i staðhinnaspánsku hermanna,
sem þaðan verða að flytja nú þegar;
þetta eykur kostnað við landherinn
$100,000,000 áéri, Þar að auki þurfi
aðra eins upphæð til þess að koma her-
tíota Bandamanna i það horf sem þjóð-
inni þykir nauðsynlegt að hann sé i.
og eru árleg aukaútgjöld við flotann á-
ætluð $00 millíónir. Svo eru embættis-
menn stjórnarinnar í eyjum þessum
nauðsynleg útgjaldabyrði og er ætlað
að aukin kostnaður við þá grein verði
um $30,000,000 árlega. Aukian árleg-
ur kostnaður því yfié[$100 millíónir.
En svo er aðgætandi að það verður ó-
umflýjanlegt að gera ýmsar umbætur í
þessum hjálendum, ’svo sem járnbraut-
brautir, hafnir, hafnbætur, herbúðir,
ljóshús og ýmislegt annað, svo sem op-
inberar byggingar og margt fleira, sem
ætíð er samfara vaxandi menning þjóð-
anna, Enn er eitt atriði, sem vel er
þess virði að það sé tekið til greina, en
það er tekjutollmissir. Mr. Dingly
segir, að eyjar þessar geti framleittall
an þann sykur og ýmiskonar aðrar vör-
ur, sem eiu aðallega í suðurlöndum, og
brúkaðar i Bandaríkjunum. Ef eyjar
þessar verða innlimaðar i Bandarikin,
þá fara allar vörur þaðan frítt inn í
landið, og segir Mr. Dingly að það sé
$00 millíóna árlegt tap fyrir fjárhirzlu
Bandaríkjanna. t>anliig er það sýnt að
Bandaraenn mega tii að ná saman
$220 milliónum meira á ári hverju,
heldur en þeir hafa gert að undanförnu
til þess að geta mætt óumflýjanlegum
útgjöldum,
Það er því ekki ólíklegt að fjár-
máláspursmálið verði eitt af yfirgrips-
mestu raélum sem hin núverandi stjórn
Bandarikjanna þarf nákvæmlega að
yfirvega.
Bandarikja hetjan Hobson hefir
nóg að gera þessa dagana, Á laugar-
daginn var hélt hann fyrirlestui í Chi
cago fyrír 3000 manns, Og er hann
hafði lokið ræðu sinni, þustu menn og
konur upp á ræðupiillinn; karlmenn
þrifu um hendur fyrirlesarans. enstúlk
urnar kystu Iiaun.g Blöðin segja að 1C0
kvinnur(hafi áiþann hátt vottað hon-
um þakklæti sitt og virðingu með vör-
unum.
General Shafter sagði nýlega í
veizlu, semjhaldin var i'Savannah, að
fólk í . Bandaríkjunum hefði alment
mjög rangarJi hugmyndir um Cúba og
samband Bandamanna við eyjarmenn.
Kvaðstlhann líta svo á áð Bandamenn
hefðu tekið upp á sig þá ábyrgð, sem
Spánn hefði áðurjhaft, að stríða við eyj-
arskeggja, og að lians áiiti mættu
Bandamenn búast við að eiga í talsverð
um erjum við uppreistarmennina um
nokkurn tíma enn þá. Kvað hann
Cúbamenn als óhæfa til að hafa sjálf
stjórn og þess vegna yrði nauðsynlegt
fyrir Bandarikinn að halda eyjaskeggj-
um i skefjum með hervaldi.
Qeneral Kitchiner, hetjan enska, er
nýlega vann frægan sigur yfir i Afriku
til stórra hagsmnna fyrir Breta-
veldi, liefir látið safna[samskotum með-
al brezkra auðmanua. til þessað byggja
háskóla í Khartoum í minningu um
General Gordon, sem þar lét lifið í þjóu-
ustu föðurlandsins fyrir mörguin árum
siðan. Peningarnir|til byggingar og
viðhalds skóla|þessum eru þegar fengn-
ir, EnsvoaruKnú umiæður aðallega
um það, hvoi tjkend skuli þar trúfræði,
og ef svo, hver tiúfræði skuli keud
þar, Gen. Kitchner vill ekki hafa neina
trúfræðiskenslu á þes«um fyriihugaða
skóla og álitur að hann geti þannig orð-
ið að mestum notum. En ef hann fær
ekki sínu framengt í þessu efni. þá vill
hann að trúfræði “Maliúmeds sé að eins
kend þar. Aftur eru ýmsir þeirra sem
hafa lagt fó jjtil skólans, er vilja að
kristin trú sé kend þar, bygð á bibliu
kristinna m»nna,* Það er sagt að syst-
ir Gordons *sál. ætli innan skainms að
birta á prenti skoðun sína á málinu, og
að hún muui mæla mjög stranglega
á móti því að biblían sé útilokuð úr
skólanum, svo framarlega sem bann
eigi að vera í minnirpu um Gen. *or-
don, sem sjálfur var mjög vel kri.stinn
maður. Það Jþykir og lúta i frjálslega
stefnu, að blaðið Guaidian, eitt af út-
breiddustu og atkvæðamestu kyrkjn-
blöðum á Englandi, hefir samþykt
skoðanir Gen. Kitchners, að þar skuli
annaðhvort engin trúfræði kend eðu að
það skuli ver trúfræði Mussulmanna.
Hvað afráðið kann að verða í þessu
máli, er enn þá óvíst. En liklegt þyk-
ir að endirinn muni verða sá, að engin
trúfræði verði kend á skóla þessum.
Tvílembingarnir.
“Þeir sitja á hrosshaus
tveir og tveir.
Naha. Naha !”
• — J. II.
Um leið og ég tjái þér, Lögbergs-
Tryggur, þakkir minar fyrir hina eink-
ar vinsamlegu kveðju er þú sendir
“Ratatösk” i síðasta blaði þinu—kveðju
sem óefað gerir þig nafntogaðri meðal
allra ærlegra manna, en flest annað
sem þú hefir sett í blaðtuskuna þina, og
hefir þó oft kent þar misjafnra grasa,—
um leið langar mig til að fara fáum orð-
um um greinina til mín, sem kom út í
Lögbergi 1. Des.
Ég byrja þá þar sem þú kemur fyrst
að nokkru af því efni sem var i siðustu
grein minni til þín. Það er þar sem þú
minnist á uppnefnin. Ef þú lest grein
mína nákvæmar þá getur þú séð, að ég
gef þér engin uppnefni. Ég að eins
kallaði þig svona blátt áfram LYGAIIA
og 8VIKARA, en slikt getur enginn
með sanngirni kallað uppnefni um þig ;
það eru bara alveg sönn og heppilega
valin lýsingarorð. Ég bauð þér þá þeg-
ar að sanna þessa lýsing á þér hvar og
hvenær sem vera skyldi, og varst þú að
vitrari að fara ekki út í þá sálma, því
þú vissir að sannanirnar voru og eru
nægar fyrir hendi. Ilt er illur að vera
Hína titlana, sem aðrir hafa gefið þér,
greip ég rétt af handahófi; máttir þú
skilja af þvi hve víða og vel þú ert kynt
ur, þar sem menn keppast við að sæma
þig nafnbótum. Skáldið segir að vísu,
að “orður og titlar” “notist oft sem
uppfylling í eyður verðleikanna.” En
því er ekki svo varið með þig. Tryggur
minn. Þú hefir vel og rækilega unnið
fyrir öllum þeim titlum af þessu tagi
sem hægt er að veita þér.
Þú skiftir þesSari grein þinni niður
í fimm atriði, svo síður væri hætt vii að
þú viltist frá málefninu, og liggur þvi
beint við að ég svari hverju atriði út af
fyrir sig.
Það er þá fyrst, að þú segir að ís
lendingar í Dakota viti að ég hafi verið
að vinna fyrir embætti. Mikið leynd-
armál liefir þú grafið upp þarna, vitr
ingurinn ! Ég sagði það sjálfur öllum
sem vinveittir voru mér í kosningunum
að ef vissir meifti næðu embætti, þá ætti
ég vísa atvinnu, og árangurinn varð sá
að flestir þeirra urðu sigursælir og það
með að ég fékk atvinnuna. Og méi
hefir ekk komið til hugar að blygðast
mín neitt fyrir þetta atferli mitt. Ég
hefi aldrei gert það að launungarmáli
hvaða flokki ég fvlgdi, og aldrei reynt
að selja mig sem húðarbykkju, eins og
þú gerðir um árið, og sem upnboðsrím
an góða var kveðin út af.
Öðru atriðinu þarf ekki að svara
öðru en þvi, að allir þeir sem lesið hafa
Hkr. vita, hve mikla lygi og meiðj’rði
hr. Baldvvinson fór með í ritgerðum sin-
um í blaðinu. Annað mál er það, þó
þér hafi fundist hann fara ómjúkum
höndum um kaun þín þar. Og þótt þér
þyki klíkureiðfærin liggja ónotalega
niður í hrúðurkarlinum, þá er þar síst
um að kvarta fyrir þig ; þau liylja þó
fjölda lýta.
Þá er þriðja atriðið. Þú getur til
að ég liafi aflað Hkr. kaupenda með
"rógi, lygum og svikum.” Ef kaupend-
ur fást að blöðum fyrir slíkan varning,
þá hlýtur Lögberg að vera í stórum
uppgaugi. Þér væri þá óhætt að gefa
það út daglega, því rógburður, svik og
ljrgar er það eina sein ég veit til að þú
hafir í afgangi. Svo til sraekkbætis
stingur þú því að mér. að ég hafi svikið
út anglýsingar í Dakota með því að
gefa í skyn að ég væri að fá þær fyrir
Löglierg. Já, Tryggur minn, þú ert nú
víðast þektur fyrir að vera í frekara
lagi fingralangur eftir mannorði manna
þegar færi gefst, en samt í þetta sinn
ætla ég að aleppa þér við frekaii hirt-
ingu fyrir liessa tilraun þína. Þú munt
geta sagt eins og Gróa á Leiti “ólyginn
sagði mér”—þú munt geta vísað til hins
tvílemb'ngsins sem situr á hrosshausn-
um hjá þér. Þn munt geta visað til
ráðsinanns Lögbergs. Ég varð var við
það i fyrrahaust, að vegna þess að hon-
um þótti ég draga of margar auglýsing-
ar í Dakota og viðar úr greipum sér, þá
stakk hann því að vildarmönnum sínum
að ég mundi svikja þær út með því að
segjast vera fyrir Lögberg. Ég gat
ekki verið að skifta mér af þessu slúðri
hans þá bæði vegna þess að ég hélt að
hann væri ekki orðinn svo samdauna
þér, að r.ann kynni ekki að sjá sóma
sinn, þegar auglýsingamóðurinn væri
runninn af honum, og svo líka vegna
þess, að það er naumast ej'ðandi prent-
svertu á slika kújóna, sem að eins ráð-
ást aftan að manni i skugganum, en
þora ekki að vega að mótstöðumönnum
sínum á ærlegan og opinberan hátt.
Það vær nú mjög velviðeigandi, að þú
sæir til með ráðsmanninum og létir
hann sauna þessa sök á hendur mér, þvi
annars iná búast við því.að þið tvilemb-
ingarnir verðið báðir brennimerktir
með saroa markinu.
Fjórða atriðinu viðvikjandi ætla ég
að eins að taka það fram, að þú varst
áður búinn að skýra frá tapi minu við
Hkr., og þó þú segir nú að ég hafi engu
tapað og gerir þannig sjálfan þig—einu
sinni enn — að opinberum lygara. þá fer
ég ekkert að fjasa um það. Það væri
heldur ekki til neins fyrir mig að rej’na
að halda aftur af þér ; þú ert nú kominn
á þá rás þar sem altaf “hallar undan
fæti,” og er ekki lfklegt að langt sé eft-
ir órunnið af skeiðinu.
Fimta atriðið í grein þinni, Tryggur
minn, liefðir þú átt að láta vera óritað.
Þú býður mér þar inn á kontórinn til
þín, ef ég þori, áður en ég fari úr Wínni-
peg. Ég var búinn mörgum dögum
áður að fastákveða að fiytja suður á
F'mtudaginn 1. Des., sama daginn og
blað þitt kom út, og hefir þú eflaust
frctt þ»ð. Blaðdrusluna þina sá ég af
hendingu rétt fyrir hádegi þann dag og
gekk ég þá samstundis upp á kontórinn
En eins og þú skýrir frá i síðasta Lög-
bergi, varst þú ekki nærverandi, og
sagði einn prentari þinn svo frá, að þú
hefðir ekki komið þar allan þann dag.
Hvort heldur þú nú, Tryggur, að fólk-
inu þyki líklegra, að þú hafir ekki þorað
að vera á kontórnum þennan dagspart,
ef ske kynni að ég þægi hið rausnarlega
heimboð þitt áður en ég færi, eða að ég
hafi verið i felum svo þú gætir ekki haft
tal af mér ‘I Ég læt kunnuga menn
dæma um þetta.
Ég hefi svo ekki fleiru að svara
greinarskömminni þinni. Hún er á
borð við alt annað sem þú hefir sagt í
minn garð, bæði í Lögbergi og þó eink-
um með strákslegu ósanninda slúðri
munnlega á bak mér, En neiðarlegast
er að þú skulir vera huglaus bjálfi, sem
rennur eins og geit eða hlej’pur i felur
þegar á á að herða.
Pembina, N. D., 12. Des. 1898.
B. F. Waltf.rs.
Herafli Bandaríkja.
Þegar ófriðurinn byrjaði milli Spán-
ar og Bandamanna eíðastl. vor, þá sam-
þj kti þingið að auka fastaher Banda-
ríkjanna uppí 62578 manns, en á friðar-
tímum skyldi tala hans aftur lækkuð
niður i það sem hún var áður en strið
ið hófst. Nú hefir yfirherforingi Miles
lýst óánægju sinni j fir þessari ákvörð-
un þingsins. Telur hann þetta mjög
óheppilegt afjfþeirri ástæðu, að langur
æfingatimi sé nauðsynlegur til þess að
gera menn fullkomna i að nota hervopn
sem best og öflugast að verða megi.
Hann heldur því fastlego fram, að tala
hermannanna á friðartímum sé alt of
lág og ræður þvi þinginu til þess að
lækka ekki tölu hersins niður úr því
sem það hafi ákveðið að hafa hann á
ófriðartfmum, en heldur að auka hann
eftir þvi sem fólksfjöldinn eykst i land-
inti, þannig, að það sé einn fasta her-
maður fyrir hvcrt eit.t þúsnnd íbúa
rikjann. Að vísu játar hann að þetta
sé stór viðbót við hina núverandi her-
mannatölu, en sé þó langtum færri að
tiltölu heldur en ýmsar aðrar þjóðir hafi
Miles bendir á, að Frakkland hafi 14
fastaherraenn móti hverju þúsundi íbúa
sinna, að Þýzkaland hafi 11, Rússland 7
og Bretland 4 fyrir hvert þúsund íbúa.
Ennfremur mselir hann með að i
Porto Rico og Philippin-eyjnnum sé
stofnsettur fastaher af þar fæddum
mönnum, svo svari ‘2 af hverju þúsuudi
íbúanna. en að yfirmenn þeirra séu
Bandaríkjamenn.
Starfsemi Kússa
Það má svo heita að jafnan siðan
Rússland byrjaði að byggja sína miklu
Síberíubraut, hafi heimurinn staðið
undrandi yfir ofdirfsku þjóðarinnar, að
takast á hendur slíkt heljar mannvirki.
En nú hefir Rússland annað mannvirki
á prjónunum sem er ekki siður mikil-
fenglegt og þýðlngarmikið fyrir fram-
tíð þess. Þetta nýja fyrirtæki Rússa
er oð gera skipgengan vatnaveg frá
Eystrasalti til Svartahafsins, en sú
vegalengd er um 1000 mílur. Að vísu
þarf ekki að gera meira en 150 mílur af
skipaskurðinum til þess að kama þessu
stórvirki á. En þær 150 milur er áætl-
að að muni kosta 3154 milj. . Það er
sagt að þessu verki muni verða hið
mesta gagn, því að vatnaleið þessi á að
liggja i gegnum þann hluta Rússaveldis
sem er auðugt af hveiti og steinolíu, og
mundi það vera hinn mesti hagur fyrir
framleiðendur að geta selt vörur sinar
til bestu heimsmarkaða alla leið á vatni
og sjó. Til landvarnar er og skipaleið
þessi hin þýðingarmesta því að eftir
henni má senda herflota Rússa frá
Eystrasalti til Svartahafs á 6 dögum í
gegnum land sem alt er bygt og varið
af rússnesku herliði, S rartahafsher-
flotinn er eins og nú stendur lítt nýtur
Rússum nema helzt til viðureignar við
Tj'rki. Hann kemst ekki út úr Svarta-
hafinu nema að brjótast í gegnum Dar-
danella-sundið, en það er ekki auðrudd
leið. Og jafnvel þó að floti Rússa kæm-
ist gegnum þetta sund, þá er Miðjarð
arhafið svo varið af Bretum, að Rússar
gætu ekki aðhafst. Með því þessvegna
að Rússar komi flota sínum að Eystra-
salti, geta þeir neytt sín miklu betur og
orðið mjög hættulegir öðrum óvinaþjóð
um á ófriðartímum. — Það er gert ráð
fyrir að skipaleið þessi geti orðið fullger
á 5 árum.
Kvennekla.
Það hefir leikið orð á þvi um mörg
undanfarin ár, hve mikilj skortur hafi
einatt verið á kvennfólki i vistir alstaö-
ar i Manitoba og Norðvesturlandinu.
Það hefir jafnan verið svo hér. eins og
viðgengst í flestum lönuum, sem verið
er að byggja, að það eru aðallega karl-
menn, ungir og hraustir, sem fljtja
fyrst inn i löndin, og það er ekki fyr en
þessir menn eru búnir að koma sér lag-
lega fj-rir á löndum sínum eða i bæjum.
að kvennfólk er fáanlegt til að gera hin
nýbygðu lönd að keimkynnum sínum,
að vísu hefir litið barið á þessu hér i
Winnipeg á síðari árum, því það er aðal
lega í bæjum, þar sem féiagslif er fjör-
ugt og lífsþægindi mest, að kvennfólkið
kýs að setjast að. En svo smátinist
það út á landsbj-gðina og tekur sér þar
húsmóðurstöðu, eða gíftist í bæjum, og
hættir þá náttúrlega að yinna ívistum.
Alment er tilhneigingin sú að vinna
ekki lengur í vistum en þörf gerist.
Kvennfólkið, eins og karlmennirnir,
kann bezt við að vara sjálfu sér ráð-
andi — ekki undir aðra gefið, og er
það i alla staði rétt. X síðari árum
hefir kaup kvenna talsvert lækkað, frá
því sem það var fyrir nokkrum árum,
og hefir það haft sín eðlilegu áhrif. að
nú er hér kvennfólksekla, svo að ekki
fást vinnukc.nur uema með háu kaupi—
hærra talsvert en húsbændur hafa ver-
ið fúsir til að borga 2—3 siðastl. ár.
Kaup kvenna er nú alla leið frá $10 til
$25 um mánuðinn með fæði og húsnæði,
eftir því hvaða vinnu þær vinna, og er
það hálfu hærra kaup, heldur en eam-
kynsvinna er borguð í hinum ýmsu
bæjum f austurfj lkjum þessa rikis. —
Blöð vor ertt farin að verða full af aug-
lýsingum um kvennfólk í vistir og gott
NY KOMIÐ IIEILT
Vagnhlass
of olíu-g-ólfdúkum beint frá verk-
smiðjunni. Við seljum nú “Engliah
Linoleums” á
5°C-
Hvert ferhyrnings “yard”, Oer olíu-
gólfdúka fyrir
25C.
Ferhyrning “yardið”.—Við höfum
höfum þessa dúka af alskonar ljóm-
andi gerðum.
Gibson Carpet Store,
574 IVlain Str.
Úrmakari
Þórðúr Jónsson
Fluttur
—til—
290 Main Street.
Beint á móti Manitoba Hotel.
kaup er boðið fvrir fullkomnar stúlkur,
þær sem kunna yanaleg liúsv erk og
matreiðslu.
Það ætti ekki að vera nein hætta
fyrir stúlkur frá íslandi að komast hér
í vistir, ef þær koma út hingað að
sumri.
Frá löndum.
SAANISH FORK, UTAH, 10. des ’98.
(Frá fróttaritara Heimskringlu).
Hra. Ritstjóri:—
Jafnvel þó nú á dögum beri mikið
lítið til tiðinda hér i umdæminu, þá
virðist samt ekki nema tilhlýðilegt, að
ég sendi kriuglunni fáar linur til jóla-
lesturs, fyrir börnin, hváð sem hinum
fullorðnu líðnr. Þeir verða að sjá um
sig sjálfir.
Af tíðarfarinn er nú það eitt að
segja, að það er hér hin mesta blíða, og
hefir verið svo i alt haust. Það kom
hér litið snjóföl seint í fyrra ni&nuði.
sem tók upp aftur eftir fáa daga, svo
nú er alautt, og hið fagrasta vetrar-
veðnr sem hugsast getur.—Heilsufar
og höld fjár einnig í góðu lagi.
Verzlan er yfir höfud að tala frem-
ur lífleg, og framfarir og framfarahor,r
í góðu meðallagi. Það á að byggja hér
í vetur nýja og vandaða mölunarmilnu,
sem almennt er álitið að muni auka hag
bændanna, og almennings yfir liöfuð,
sérstaklega bvað áhrærir hveiti]>ris og
annað þvi um líkt.
Nýtt vísindafélag hefur og mynd-
ast hér nýlega, og mun það hafa í
h.Vggjn að byggja liér háskóla, og gera
hér ýmsar fleiri visindalegar umðætur.
Það eru ekki aðrir i því en hálærðustu
prófessórar og málfræðingar. og þarf
sizt að efa, að svoleiöis fólk kunui að
stauta. Prófessor B. (ég Kann ekki að
stafanafnið!) eraðal forstöðumaðurinn,
eg mun valla hægt að fá þar til liæfari
snilling, því próf. B. er einn af vorrar
aldar mestu málfræðingum; heflr í
seinni tið lagt sérst.aka stund á sarnan-
burðarmélfræði, auk ýmsrafleiri sæmd-
arstarfa, sem of langt yrði liér upp að
telja.
Séra R. Runólfsson sem fýrir ári
siðan flutti austur í N. Y. ríki, er nú
hingað aftur kominn ineð fjölskildu sina
og seztur hér að sem prestur íslendinga
Með honum kom og herra skósmiður
Þorbjörn Magnússou frá Rej-kjavík
sem i fyrra brá sér heim til íslanils, og
dvaldi þar næstum árlnngt. Engar sér-
stakar fréttir færðu þessir landar oss.
Þeim gekk ferðin vel og heilsan var góð
Nú, herra ritstjóri. Þeim til á-
nægju sem gjarnan vildu vera orðnir að
fuglum.—sjálfsagt svo þeir j'rðu fluttir
ókeypis á Parísarsýninguna árið 1900—
vil ég biðja yður að kunngera almenn-
ingi, hvort það var ég eða ekki ég, sem
sendi yður bréfið héðan frá Spanish
Fork, sem birtiat í Hkr. 24. Nóvember
siðastl. Eg meina hér brétið sem Skúm-
sagan var í.—Yðar
E. H. J.
[Vér skulum verða við tilmælum
hr. E. H. J. og skýra frá því. að það
var ekki hann sem sendi oss þessa um-
getnu grein, og vitum yér ekki tíl, að
hann ætti nokktirn þátt i hennij,
Ritstj,