Heimskringla - 29.12.1898, Blaðsíða 1

XIII. ÁR
NR 12
WINNIPEG, MANITOBA 29. DESEMBER 1898.
Frjettir.
Markverðustu viðburðir
hvaðanæfa.
Allmikið snjóHód hafði orðið í Chil-
eoot-skarðinu 9. þ. m. Sex manna létu
þar lifið; 5 líkin liafa fundist.
Stórkostlegur eldur kom upp í
Ureenshilds stórhýsinu f Montreal á
þriðjúdaginn var. Greenshilds & Co.
eru klæðasalar. Brann verksmiðja
þeirra algeriega ásamt Mclntyre skó
verkstæðinu. Skaðinn metinn 1 millí-
ón dollars.
Kaþólskur prestur, Jiron að nafni,
frá Armeriiu er nú á leið til Canada í
þeim erindum að semja við Dominion
stjórnina um að fá flutning Armeniu
manna til Canada. Segir presturinn
kjðr landa sinna undir stjórn Tyrkja ó-
þolandi, og ef honum lítist vel á hér
þá muni margar þúsundir Arineniu-
manna flytja hingað bráðlega.
Nefnd sú á þingi Bandamanna, er
fjallar um herflotamálin, hefir komið
sór saman um að leggja fyrir þingið
frumvarp til laga um að auka tðln her-
manna í flotanum um 20,000, og að
auki 2500. drengi. Neindin segir að ó
mögulegt sé að komast af með 11000
manns, sem nú eru á herskipum þjóð-
arinna. Engir æfðir sjómenn séu til á
öllum þeim aukaskipum sem tekin hafi
verið í herþjóuustu, og engir menn séu
til að fara með þau nýju skip, sem gert
er ráð fyrir að auka við ílotann. I’að
sé nauðsynlegt að hafa nægan mann-
afla stöðngt á skipanum, og venja þá
við herstörf, svo að þeir séu til taks
hvað sem fyrir kann að koma.
Sagasta stjórnarformaður á Spáni
er að tapa fylgji margra þeirra manna
sem að undanförnu hafa fylgt honum
að málum. Þaö er sagt að um 30 S.e
nators og b0 þingmenn hafi yfirgefið
Sagasta og sé hann nú að reyna að
semja við Weyler — fyrrum herstjóra á
Cuba— um fylgi hans með sér. Þetta
mælist illa fyrir á Spáni, en er þó álitið
að með því móti muni Sagasta geta
haldið stjórntaumunum um næsta kjör
timabii, þvi Weyler er maður áhrifa-
mikill hvar sem hann beitir sér, Ann-
ars vonar spánska þjóðin að konungs-
noóðirin neiti að samþykkja þessa sam-
steypu Sagasta og Wevlers. ‘Óánæeja
Spánverja við núverandi stjórn sína er
afleiðing af hrakförum þeirra i stríðÍDU
við Bandamenn,
Major Marchant, franski horfor
inginn, sam varð að lúta fyrir Lord
Kitchener í Bashoda, yfirgaf bæ þann
með öllu síau liði 11. þ. m., en Bretar
tóku við stjórn héraðsins.
DreyfismáJið heflr enn á ný verið
rætt í franska þinginu. Stjórnin kvaðst
ekki mundu leyfu að leyniskjölín í
Dreyfusmálinu yrðu lðgð fyrir ónýt-
ingardóminn, því að þau hefðu inni að
halda leyndarmál, sem varðaðj ríkið
sérstaklega. Én eeðsti ''dómstóll hefir
gert kröfu til þeug að mega skoða skjöl-
in, með því skilyrði, að ekkert í þeim
skuli verða opinberað fyrir þjóðinni,—
Þingið samþykti tillðgu stjórnarinnar
að halda skjölunum leyndum, raeð 375
atkv. gegn 80.
Sagt er að Dreyfus eigi að fara frá
Pukey 3. Janúar og sé væntanlegur til
Prakkland9 í lok mánaðarins. Líklega
má búast við einhverju sögulegu þegar
þar að kemur.
Sú frétt gengur fjöllum hærra að
þeir Judge Day og Whitelaw Heid eigi
að fá $100,000 hvor fyrir verk sitt i
sambandi við friðarsamningana, sem
þeir hafa Rert við Spánverja fyrir hönd
Bandamanna i Paris.
Þær fréttir koma frá Paris að stjórn-
in hafi loksins látið tilleiðast með að
leggja fyrir ónýtingardóminn — æðsta
dómsstól Frakklands — öll leyniskjöl-
in í Dreyfusmálinu, og það sem meira
er um vert. að kona Dreyfus og lög-
maður þeirra hjóna megi bæði skoða öll
skjölin. En hvort þau verða að öðru
leyti opinberuð er ekki sagt. Það er
trúlegt að þetta sé þýðingarmikiðj spor
í áttina til þe88 að fá Dreyfus dæmdan
algerlega sýknan, eins og allir nú trúa
að hann sé.
Hin nýja tollskrá, sem gengur í
gildi á Cuba með næsta nýári, var und-
irntuð af Bandaríkja forsetanum Mc-
Kinley 13. þ. m. Er tollskrá þessi
bygð á tillögum Hon. Kobert P. Porter
sem var sendur til Cuba af Bandsvíkja-
stjórninni fyrir nokkrum mánuðum
síðan, til þess aðathuga tolhnál eyjar-
innar og gera tillögu til tolllagafrum-
varps fyrir hana. í frumvarpi þessu
er ákveðið að af nýju nauta. sanða og
svína kjöti innfluttu skuli goldið $1,50
fyrir hver 100 kilograms, söltuðum
þorski $2; saltaðri síld $1, söltuðum
Mackril $2, lax í könnum $5 og eggfum
$5,00.
Svo er útflutningstollur lagður á
vindla og annað tóbak og aðrar afurðir
eyjarinnar. Eftir þessu er svo að sjá
sem Uncle Sam. ætli sér að hafa alt
það gagn af Cuba, sem hann frekast
á heimtingu á, eins og ef liaun ætti
landið, eða það væri eitt af sambands
ríkjum hans.
Blaðið Daily Maili Lundúnum á
Englandi kveðst hafa frétt, að skot-
vopnafélag þeirra Vickers Sons & Max
im, sem er enskt skotvopnagerðarfélag,
hafl ráð yfir skipagerðarstöð í New Port
í Virginia. Fólag þetta hefir gert samn-
ing við Bandaríkjastjórnina um að búa
til Torpedos og aðrar sprengivélar með
tilheyrandi áhöldum. Blaðið getur þess
að það hafi upprunalega verið f orði að
veita þetta verk Schwartz Kopps-fólag -
inu í Kiel á Þýzkalandi, en sökum þess
að svo kólnaði kærleikurinn milli Þjóð
verja og Bandamanna meðan stríðið
við Spánv6rja stóð ýfir, þá sá stjórnin
sór ekki fært að róttlæta þær gerðir
fyrir þjóðinni og fókk því verkið í hend
ur enska félaginu, og eftirlét þvi uni
leið skipastöðina, sem áður er nefnd.
Járnvörukaupmannafélögin í Bir-
mingham, Sheflfeld og MidlaDd héruð-
unura á Englandi eru sem þrumu lost-
in yfir væntanlegum áhrifum á verzl-
an sína í tilefni af því að Bandamenn
hafa náð tangarhaldi á Cuba, Porto Ri-
co og Philippin-eyjunum. Menn þess-
ir hafa haldið ýmsa fundi á Knglandi
um þetta mél. Að undanförnu hefir
mjög mikil verzlun verið gerð við eyj-
ar þessar af enskum járnvörukaup
mönnum. En nú óttast þeir að Banda-
menn kunni að verða óþægir viður-
eignar, og er þeim þvi mjög illa við að
eyjarnar skyldn lenda í greipar þeirra.
Sem afleiðing af fundum Tþessum hefir
beiðni verið lögð fyrir verzlunarsam-
kiinduna í Lundúnum um að komast
að samningum við Bandarík jastjórnina
um að leyfa þessnra féiögum að verzla
A eyjufium ineð sömu skilmálum sem
verið hafa.
Keeley-stofnuuin.
Herra Ititstjóri Heimskringlu : —
Ég vona.svo góðs til þín að þú gefir
eftirfylgjandi línuil» rúm í þínu heðr-
aða blaði.
Þegar ég fyrir tilstilli og hjálD
góðra kunningja rainna ’^lagði af stað
hingað suður til að taka þetta svo kall-
aða Keeley Cure, eða með öðrum orðum,
að fá lækningu við drykkjuskap, báðu
margir mig, sem vilja vel bindindis og
Keeley Cure stofnuninni, að senda öðru
hvoru blaðinu fáeinar linur sem skýrðu
þetta svo kallaða Keeley Cure fyrir
þeim sem lítið eða ekkeit þekkja til
þess. Ég vil feginn reyna þetta, jafu-
vel þó óg finni vanmátt minn til þess,
en ég vona að þeir taki viljan fyrir
verkið. Þegar ég þá lít fram undan
mór og hef bindindismélefnið í hugan-
um, sýnist mér ég sjá bratta brekku og
stuttan spöl upp í brekkunni mann með
hesta og hlass aftan í, hann er að reyna
til að komast upp á brekkuna en geng-
ur seint, því hestamir eru léttir en
hlassið þungt, Það er auðséð að hest-
arnir eru orðnir dauð þreyttir, þó ekki
sóu þeir en nema lítinn spöl fyrir ofan
sléttlendið. Hinn reyndi og aðgætni
ökumaður veit vel að of hann lætur
hesta sína stansa eitt augnablik renni
altsman aftur á bak og þá só dauðinn
vís, ekki einusinni sjAlfum honuin held-
ur hestunum og svo mörgum af þeim
ótölulega grúa af fólki sem bíður fyrir
neðan brekkuna til að sjá hvernig ferð-
in gangi svo hann með þolinmæði tal-
ar hughreystandi orð til sinna viljngu
en um leið dauðþreyttu hesta, horfandi
til hægri og til vinstri óskandi eftir
hjálp sem hann í rauninni hefir nú enga
hugmynd um að muni verajnokkurstað-
ar nálæg.tTJEn svo við komumst nú
betur að meiningunni, þá hugsaði ég
mér hestana alla þá sem annaðhvort
eru bindindismenn eða þá blynna að
því og vinna á móti Bakkusi, þessura
hræðilega og bölvaða syðileggjara
mannfélagsins; ökumanainn þá sem
eru loiðandi menn í þessum félagsskap.
Þeasa fáu sein bera þetta velferöar-
spursmál mannkynsins fyrir brjóstinu.
og hlasslð alla þá sem vínið hefur og er
dags daglega að dragaofan úr heiðar
legri stöðuúr mannfélaginu og niður
í hið kolsvarta saurinda djúp eyði-
leggingarinnar.
Hlassið er ait of þungt, hinir sár-
þreyttu hestar geta ekki dregið það,
ökumaðurinn reynir með öllu upp hugs
anlegu móti bæði illu og góðu að drifa
þá áfrain, alt kemur fyrir sama, stund
um kemst hann spölkorn áfram stund
um fer hann aftur á bak og stundum er
alt kyrt. En bíðum við, nú sjá þeir
sem liorfa á þessa örðugu ferð nokkurs-
konar kraftaverk, og allir stara með
uudrun upp í brekkuna. Fram úr skóg
inum sem liggur með fram veginum
kemur maður sem lofar hjálp; hanu
brúkar ekki uein hótunaryiði nó svipu-
högg hann spennir heldur eugar ótemj-
ur né óreynda hesta fyrir vagninn, eða
ráðleggur að fá gufukraft til að draga
altsaman upp á brekkubrúnina, ekki
heldur biður liann um jarðskjálfta sem
geri þessa bröttu brekku jafna slétt
lendinu. heldur gengur hægt og gæti-
lega að vagninum og fer að reisa þá
sem flatir hafa legið, setur þá svo stöð
ugt á fæturnar að þeir von bráðar setja
herðarnar undir hjólin á þessu þunga
hlassi svo nú er þessi eini maður sem
fyrstur kotn að hjálpa, ekki lengar einn.
hdldur hefir nú yfir 800,000 lærisveina
og hjálparmenn sem gera ferðina auð
veldari upp brekkuna.
Síðan árið 1880 hafa ekki einu sinni
einstaka menn heldur alheimuriun orðið
að viðurkenna að það sem áður var á-
litið ólæknandi hefir Dr. Lesile E.
Keeley, Dwight, 111,, fundlð upp með-
öl við og brotið þá þyngstu og sterk-
ustu hlekki sem nokkru sinni hafa sært
og kramið mannlegan líkama og sál,
og læknað þessa óstjórnanlegu löngun
drykkjumannsins svo hann hefur ekki
mein löngun i vín en barnið sem aldrei
hefur smakkað það, Margir ðrðugleik
ar hafa þó mætt. honum og uppfinning
hans áður en hún (uppfindingin) var
viðurkend sem næstum ótvílug. Og þó
uudarlegt sé eru þann dag í dag menn
og konur sem eru á móti þessu. Eg
ætla lauslega að drepa á mismunandi
menn og félög sem ég hef bæði heyrt
persónulega og lesið um.
Það er þá fyrst, og um leið undar-
legast, að ég hef heyrt suma sem til-
heyra þessu svo kallaða Christian
Tíinperæs Workers segja : ‘‘Eg get
ekki álitið þeð rétt að hjálpa þessum
mönnum aðverða læknaðir svona fljótt
og með svona litlum kostnaði, því það
hlýtur vissulega að auka drykkjuskap.
Ef maður sem hefir eytt 15 til 20 árum
í svalli og eyðileggingu sjálfs sin, snýr
við alt í einu og verður læknaðar á 4
vikuin og vera gerðm eins góður og nýr
maður, hverjar verða afleiðingarnar ?
Þessar: allir ungir menn segja, komið
drengir, nú skulum við fara á reglu-
legan túr í dag og á morgun svo hinn
daginn fara til Fargo eða eitthvað ann-
að og taka Keeley Cure. Aðiir eru á
móti því vegua þess að Dr. Keeley og
hans menn græði svo mikla peninga ef
það væri ekki fyrir það gkyldu þeir
glaðir vera með því. Svo eru þeir
þriðju sem halda að þetta sé hættulegt,
sumir verði hjartveikir, gigtveikir,
tæringarveikir, taugaveikir og þeir sem
ekki eru því sterkari, hringlandi vit-
lausir, og svo þessi óttalegu ör sem
þeir bera alla sína æfi á handleggnum,
eftir “Hypodermic”-nálina. Við þetta
nr. 8 hef ég ekki annað að segja en ykk-
ur er fyrirgefandi því þið vitið ekki
neitt hvað þið eruð að tala um, hina
minnist ég á seinna.
Svo kemur nú það ailra umhugsan-
legasta nr. 4, þeir segja vór trúum á
guð og að hann ráði yfir mannlegu
hjarta, vér höfum séð drykkjmenn vera
læknaða gegnum bænina, við trúum að
þetta sé guðs vilji. Hvernig vogum
við okkur þá að snúa okkur frá guði
almáttugum og til mannlegs krafts?
Hvernig þorum við að beygja hnga
okkar fyrir guði og biðja fyrir okkar
föllnu bræðrum, standa síðan upp og
senda þá til Dr. Keeley að verða lækn-
aða. Sumu af þessu ætla ég að svara
þó það !-é í rauninni rojög barnalegt.
Við nr. 1, sem heldur að maður sé gerð-
ur eins góður og nýr maður án þess að
lýða nokkuðeða tapa við það, ætla ég
að segja þetta enginn ungur maður
ætti að fara og læra að drekka bara til
að hafa skemtunina af að láta Dr.
Keele.v lækna sig. Það væri alveg eins
skynsamlegt af honnm að láta setja
reipi um hálsinn á sér og hengja sig
upp í tré þangað til hann væri nærri
dauður, senda svo eftir lækninum til að
lífga sig við aftur. Því enginn Dr.
Keeley eðs nokkur annar kraftur ekki
einusinniguð almáttugur getur gefið
inanni þau ár til baka sem drykkjn;
m.tðnrinn hefur eytt í að eyðileggja
sjálfan sig bæði á sál og líkama, Ég
ætla að taka til dæmis skip sem siglir
út úr höfniuni epá nýtt með nýjan reiða
og alt uýtt á fögrum vormorgni og eftir
marga mánuði eða ár seinna er fiutt
inu í sömu höfn af einhverju öðru skipi
sein íann það úti á rúm «jó hjálparlitið.
Ég er viss um að margir, þó ekki séu
nema eigendurnir yrðu glaðir að sjá
það vera komið aftur svo hægt sé að
gera við það áður en það skenidist
meira. En ef að þetta sama skip hefði
nú eitt mörgum árum i stefnulausum
siglingum á ólgusjó lifsins með enga
höiid á stýrinu og engan kaftein á dekk-
inu, vertu viss, að meðskemdan skrokk
brotin möstur og ritiu segl, kæmi þetta
sk:p í höfuiua aftnr, ált of mikið sKemt
til að gera við. Svona er það með
drykkjumanninn. Svo enginn ungur
maður ætti að vera það fífl að hugs i
seui svo, þessi var læknaður mór er ó*
hætt að halda áfram stund enn þá, ég
get látið lækna mig líka.
Svo kemur nú peninga spursmálið.
‘‘Sttloon” haldari í Minneapolís sagði
emu sinni við vin sinn: “Þegar ég fer
yfir nafnalistann á kaupanautum mín-
um sé ég að Dr. Keeley tekur daglega
frá mér 25 00 dollars”. Og svo hætti
hann við sorgbitinn: “Já og þeir eru
alli • farnir og koma aldrei aftur.
Margfaldaðu uú þetta með "Salooa”-
tölunni okkar, tuttugu og fimm sinnum
íim i' hundruð, og hvað færðu? tólf
þúsund og timm hundruð dollars á dag”.
Pittsburg Financial News og Price
Carrency, segja að árið 1892 hafi Keeley
Cure hreyfingin dregið frá vinsölun-
vm tuttugu millionir dolfars eða sem
svarar verði á eitt huudrað tuttuga og
þrjú þúsund tunnum af vini. Þegar
við gáum að þessari tölu og öðrum
fleiri og meiri nú á seinni árum, er þá
nokkur sem ekki er viljugur að játa að
Dr. Keeley og hans menn séu guð vel
komnir að þeim peningum sem hann
fær fyrir lækningar sínar.
Svo kem ég nú að því seinasta.
Setjum nú svo að drykkjumaðurinn
trúi á guð og trúi að hann geti læknað
sig. Eu tíu af hverju þúsundi af
drykkjumönnum eru ekki i því ástandi
að þeir geti af heilum Jhug heðið guð
um seyrk að standa á móti þessari
voða freistingu, Nei, þeir hugsa ekki
utn neitt annaðen hvar þeir eigi að fá
næsta drykk til að svala þessum brenn-
andi og óslökkvandi þorsta. En nú er
annað.j£Þarf maður endilega að vera
vantrúarmaður til þess að leita sér
lækninga? er það brot á móti guðs
boði ef foreldrar leita veiku barni sínu
lækninga, nei, als ekki. Þeir sem
slíku berja við gera það bara til að hafa
eitthvað á móti Keeley og lækningum
hans. Mundu þeir ekki sjálfir leita
læknis ef þeir heíðu Cholera, Yeliow
Fever eða bóluveiki. jú, ég er meira
með því. Þvi þá að setja sig upp á
móti meððlum við drykkjuskap sem er
marg búið að sanna að er sjúkdómur
lem hægt er að lækna.
Ég held að enginn maður sé svo ó-
■anngjarn að játa ekki að þeir sem
drekka til muna verði með tímanum
svo að ilöngunia í vín verði sterkari en
viljakrafturinn, þangað til á endanum
að maður ræður ekki neitt viðsjálfan sig
ef vfn er fáanlegt heldur hrúkar alla
vogi sem hægt er að fá það á óheiðar-
legan sem heiðarlegan, ólðglega sem lðg-
lega . Ef þið viljið játa að drykkju-
skapur sé það þyngsts farg og sú versta
eyðilegging fyrir mannfélagiðsem heim-
nrinn þekkir. Ef þið viljið viðurkenna
að Dr. Keeley hefur hrifsað 300,000
menn og konur (þvi konur hafa líka
veriðlæknaðar) úr greiþum eyðileggjar-
ans og sutt þá á fæturnar svo gott sem
uýja menn.^, Og ef þið viljiö viður-
kenna að á einu ári hafi Dr. Keeley
tekið frá vínsölum 20 millíónir dollars
sem Aður voru teknar frá hálfnöktum
konum og hungruðum börnum, til að
svala þorsta drykkjumannsins, ef þið
viljið viðurkenna þetta segi ég, hvernig
f ósköpunum á þá að vera nokkur vafi
um að Dr. Keeley sé að gera heiminum
gott. Mér finst að hver prestur, hver
læknir, hver maður og hver kona ættu
að fagna yfir þessari hjálp. sem hefir,
eða er óðum, að losa heiminn úr þeim
sterkustu höndum sem mentaðar þjóðir
hafa nokkru sinni verið reirðar i ófrelsi
með. Hvað A að gera við mann sem á
einu ári hefir frelsað 60,000 at. með-
bræðrum sfnum frá glötun, Talið uro
peningana sem hann hefur grætt, herra
trúr hann ætti að fá alla veröldina ef
hann vildi.
Að endingn ætla óg þá lauslega að
lýsa þessari lækningu eins og mér hefnr
bæði fundist hún og sýnst. Það er
sama í hvaða ásigkomulagi sjúklingwr-
inri kemur hér. hvað langt sem hann er
kominn á þessari voða brant og hvað
vonlaus sem hann er um framtíðina.
Eftir tvo til 3 daga fer hami að finna
mismun á sjAlfum sér, fer að sjá lífið í
alt annari mynd, vonin um að verða
aftur talinn nýtnr og ærlegur meðlimyr
i mannfélagiuu fer aðglæðast, hugsun-
aröfiin fara að verða sterkari og f einu
orði. maður er að smá breytast f sama
ásigkomulag og hann hafði verið áður
en hann drakk sitt fyrsta staup. Það
er eitthvað það i þessum meðölum sem
jafnframt að taka frá mauni ílöngun í
vín byggir upp bæði sál og líkama,
Til þessa hjálpar líka að hér eru allir
skapaðir hlutir gerðir til að gera inanni
líflð sem ánægjulegast, allar þær beztu
bækur sem tiunast í landinu, hljóðfæri,
tafl, spil. skautar og fleira og fleira.
Og þegnr maður er búinn aö vera hér
frá viku til tíu daga, finst raanni, eða
óg veit um mig, að maður geta farið á
knén og tilbeðið Dr, Keeley. Vín sem
skilið er efcir hiugað og þaugað lyrir
manni er ekki nein freisting eftir að
tveir og þrir dagar eru liðnir, því ilöng-
unin i það og gersamlega farín og eftir
4 vikur er maðurinn ordinióuýr maður.
Hann kom hér veikur, en fer héðan
heilbrigður. Þetta kraftaverk hefir
skift ölium skemdnm pörtum líkamans
fyrir nýja og maðurinn er eftir4 vikur
orðinn aftur hæfilegur fyrir þá stöðu
sem bann fylti í mannfélaginu áður en
hann veiktist. Tvona er það þá til-
komið að hlassið sem við sáum i brekk-
unni þegar við fórum af stað, er altaf
að smá léttast. hestarnir eru búnir að
fá nýjan dug því nú eru svo margar
axlir að ýta undir hjóiin, hrekkaner að
lækka eftir þvi sem árin líða, hestarnir
farnir af stað og ökumaðurinn búinn að
sleppa kéyrinu og keyrir nú með lóva-
klapþi og sigur söng á harða stökki
upp brekkuna.
Að endÍDgu þakka ég svo ðllum
þeim sem hjálpuðu mér að komast
hingað og vona að verða einhyern tima
sá maður að endurgjalda þeim. Og eitt
orð enn. Þeir sem voru mór sve vel-
viljaðir!! þcgar ég var að brjótast í að
komast hingað, að ná í alla þá sem
þeir gátu, segja þeim lygasögur mér
viðvíkjandi og spá fyrir framtið minni
í miður glæsilega átt, og með öllu mögu
legu móti hindra ferð mína hingað,
hvers vegna veit ég ekki, þvi ég held
ég hafi aldrei móðgað þá á neinn hátt.
Já, til þeirra ætla ég bara að segja:
“Vlð bíðum eg sjáum hvað setur,” og
og til þeirra sem með lygi og undirferli
reyndu að hindra ferð mina, þetta: 1
got th&re ju$t the »ame,
S. J. E, NORMAN
Fargo, N. D. 28. Növ. 1898.
Jónas Hall að Garðar, N- D,, gerir
kunnugt, að hann lánar peninga gegn
fusteignaveði, Hann afzreiðir lánin
fijótt og vel og sparar lðndutn sinura
allan lög/nannskostnað og bíður þar að
auki lægri um rentu en nokkur annar í
Norður Dakota. Landar ættu ad muna
að fynna hann fyrstan allra mama,
hveuær sem þeir þarfuast skildinga.
NY KOMIÐ TIEILT
Vagnhlass
of olíu-gólfdúkum beint frá verk-
8miðjnnni. Við seljum nú “English
IJnolenms” á
50C-
Hvert ferhyrnings “yard”, Og ollu-
gólfrtúka fyrir
25C.
Ferhyrning “yardið”.—Yið höfum
hðfum þessa dúka af alskonar ljóni-
andi gerðum.
Giteon-Carpet Store,
574 m»i*i Str.
Frá löndum.
MOUNTAIN, N. D. 20. DES. 1898.
Tiðarfar hefir verið hagstætt það
sem af ervetrinum: þessa dagana þíða
svo sleðafæri er alt farið aftur og allir
brúka nú vagna.
Heilsufarmanna i betra lagi.
Félagslífið hefir fjörgast siðan ann-
ir uvðu rainni. Kvennfélag Víkursafn-
aðar stofnaði til skemtisamkomu þanu
21, Nóv, á Mountain og voru flestir
kyrkjufélagsprestarnir þar komnir og
tóku þátt i samkomunni.
Nýstofnaðerá Mountain deild af
Forresterreglunni (I. O. F.) með 18
meðlimum. og hélt sú deild hinn 1.
fundsinná laugardaginn 19. Nóvetm
ber. Voru þar saman komnir margir
meðlimir reglunnar bæði frá Garðar og
Hensel, Einnig C. F. Ciark High Chief
Ranger fyrir Norður Dakt.ta. Þessir
voru kosnir í heiztu embættin: Court
DeputyS. Guðmundson; Chief Ranger
A. B. Halldórsson; Court Physican
Dr. M. B. Halldóason; Vice Chief
Ranger S. S. Sölvason; Rec,. sec. M. F.
Björnson; Fin. ‘Sec. S. Folmer; Treas.
Th. Iudriðason. — Þessi deild á eflaust
góða framtíð fyrir höndum, þar hún
hefir marga af beztu drengjum hvgðar-
.’.nöar í uu-ðiiintttöla siuni. Notkru
seinna setti Mr. Clark á stað aðra deíld
á Hatlson, sem er nokkuð fjölmennari
en hin og er Mr. Skapti Brynjólfsson
einn af formönmim þeirrar deidar.
Þann 25. Nóv. stofnsetti Mr, f, V.
Leifur “Degen of Honor” stúku á
Mountain með 23 mcðlimum. Þessi fé-
lagsskapurer grein af VVorkman-félag-
inu (A, O. U. W.), þar sem bæði konur
og karlar geta staðið i, en kvennfólk
verður að halda ölium aðal embættum i
félaginu. Þessar voru kosnar í embætti
fyrir næsta ár : P. C. H. Mrs. M. F.
Björnson; C. H, Miss lngibjörg Stefán
son; L. H. Mrs. H. Reykjalln; C. C,
Mrs. Valg. Sveinson; L-U. Miss Stein-
ólfson, Rec. í. VT. læifur; .Fin. G. J.
Davidson; Receiver Mrs. Björg Jöns-
son; ! J. VV. A. Olafson; O, W. J. F.
Vatnsdal; Trustee 3 Yer. Mrs- I. Si
Guðmundsson; 2 Yes. Mrs. Ingibjðrg
Benodiktson; 1 Yr. Mrs. M. A, Jokn-
son.
I öllnm þessura )félögum hafa með-
limirnir raeiri og minni lifsábyrgð.
Þann 7. Nóvember flutt.i sig héðan
búferlum Mr. E. E. Vatnsdal til Ro-
seau nýlendunnar í Minnesotá. Kvöld-
íð' áður enn þan hjón lögðu af stað. (þá
heimsóltu þau nokkrir af nágrönnum
þeirra til a3 kveðja þáu og afhentu
þeim nokkrar gjafir til minningar um
sig.
Þeir herrar Elis Thorwaldson og,
H. B. Halldórson héldu stutta ræðu við
þetta tækifæri; þökkuðu þeim hjónum
fjrir góða viðkinningu ogsamvinnu og
báðu þaa ve) fara, Að þeim hjónum
er mesti missir úr bygðinni. Mr. Vatns-
dal er alþektur sem góður drengur og
vann hér vel eg dyggilega að öllnm
framfaramálum bygðarinnar. Hann
er ötull framfaramaður og á efiaust
góða framtíð í sínu nýja heimkynni.
S. G,
Tíminn styttist
Sem þið hafi tsekifseri til að kaupa
fatnað og fataefni, stfmnl. kjóladúka
jafn ódým og þið tfiið hjfi Stefáni
Jónssjmi, spyrjið kunningja ykkar
sem eru búnir að reyna hvað það
þýðir að brúka svoleiðis tækifæri.
Það eru einungis fáir dagar eftir af
tímanum. Missið þá ekki, það er
ykkar eigin hagrcr. Allir velkomnir,
og Stefán Jónsson reiðubúinnað gera
ykkur ánægða. Margbreyttar, ódýr-
ar en samt fallegar jólagjafir til að
velja úr. Óskandi þið hafið nóga
peninga býð óg ykkur velkomin.
Stefán Jónsson,