Heimskringla - 26.01.1899, Blaðsíða 2

HEIMSRRINtfLA 26. JANÚAH. 18’J'J.
Heimskriiisla.
fjerð blaðsins í Canada or Bandar. $1.50
ym árið (fyrirfram borgað). Sent til
íslands (fyrirfram borgað af kaujiend
aB blaðsins bér) $1.00.
Peningar seudist í P. O. Money Order
IJegistered Letter eða Express Money
Order. Bankaávísanir á aðra banka en í
Winnipeg að eins teknar með afföllum
K.
I.. Italihvinson,
Útgefandi.
Office : Corner Princess & James.
P.O. BOX 305
Senatið.
Jafnan síðan Senatið ónýtti hið ill-
Tsemda Y ukon-járnbrautarfrum varp
Btjórnarinnar í fyrravetur, heflr það
verið allmikið í orði haft á meðal
hfnna Liberólu stjórnmftlagarpa að
Senatið væri ónauðsynlegt og ætti að
aftakast með lögum. Einknm hafa
ýms stjórnarblöðin, “stór og smft
verið hátöluð um þetta. Þau voru
svo sáróánægð ylir því að stjórninni
tókst ekki að kasta burtu mörgum
tugum miljöna virði afhinu frægasta
gulllandi f hejmi, til tveggja vina
sinna, fyrir dálítinn brautarspotta,
«em fttti að létta undir með vöru og
mannflntninga inn f Yukonlandið
En þetta frumvarp var sT’o ber-
sýnilega illa hugsað og rangsloitið í
eðli sínu, að það mætti meiri mót-
spymu á þinginu heldur en nokkurt
annað mál sem komið hefir ft dagskrá
I Canada sfðan fylkjasambandið var
lögtekið, að undanteknu máske Ca-
nada Kyrrahafsbrautarmftlinu, þegar
það var fyrst á prjónunum fyrir 25
árum síðan. En Laurierstjórnin rak
þetta Yukonfrum varp f gegnum neðri
málstofn þingsins með hundfylgi
lceyptra flokksmanna sinna, án þess
Að taka nokkurt tillit til þess, að fft
samsvarandi verðmæti frá brautarfé-
laginu fyrir þau ögryniii af þessu
dýrmæta gulllandi, sem það átti að
fá fyrir brautarstfiflnn, sem, eftir að
hann var bvgður, áf.ti að vera eign
félagsins en ekki þjóðarinnar.
En Senatíð feldi frumvarp þetta
aneð stórnm meirihlutaatkvaiða, þrátt
íyrir hótanir stjómarinnar og hinna
fylgispöku blaða hennar, um að af
nema það, ef það ekki gleypti við
þeesum stjórnarvanskapningi. En
Senatið skelti skolleyrum jafnt við
hótunum sein bliðmæluin. Það ftleit
að landið fengi alt of lítið frá félags-
ins bftlfu fyrir þjóðargjölina, og svo
neitaði það að gefa, neitaði að sam-
jþykkja frumvarpið og með því var
það mftl Or sögunni. En síðan hefir
Btjórnin og blöð hennar ekki setið á
Bárshöfði af gremju og hatri við Sen-
atið Ot af þessum tiltektum þess.
Menn töldn það sjftlfsagt, að Iaiur-
ier mundi halda við hinafyrri stefnu
«ína í þv(, að nfnema efri mftlstofuna.
En né er það komið upp úr kalinu,
að hann vili ekki sleppa henni fyrir
nokkurn mnn, en þykir hún vera
mjög nauðsynleg. Ekki samt fyrir
það að híin ónýtti frumvarp hans í
fyrra, heldur vegna þess, að það sé
handbag hylla lyrir eldgamla, Orelta
<og ónýta Liberala pólití-kusa aðhvíl-
ast þar með þésund dollara ftrlegum
launum.
I<anrier tók það berlega fram í
Tæðu sem hann hélt nýlega í Montre
al, að hann áliti Senafið nauðsynlegt
<og að það ætti ekki að afnemast. í
Jiessu fier honum að vísu ekki saiuan
■við Sigrrygg fruinda, ef'tir því sem
honum hafa farist orð í Löglærgi.
En það er ekki ótrúlegt að Laurier
hafi meira fylgi f þessu máli heldur
«n kafteinninn á lögbergs-bittuniii,
<og að Senatið verði látið lifa. En
Eaurier— (“thc great statesman” !)—
■vill þar á móti lama framkvæmdar-
vald Senatsins svo sem framast má
verða, með því að svifta það neitun-
airvaldmu, og gera þuð þannigí raun
«og veru þýðingai laust, aðeins nafnið
eitt.
f>að er föst stjórnarfarsregla í öll-
ura brezkum löttdum, »g í öllum
löndum sem hafa þiugbundna stjórn
©g tvær málstofur, að þegar efri mál-
stofan neitarað samþykkja frumvarp
«em neðri málstofan hefir samþykt,
þá er það frumvarp þar með alger-
lega fallið. Og þoasari stjóniarfars-
*kipan er og hefir verið fylgt f Ca-
nada sfðan það fékksjftlfstjórn. Það
viðurkentíöllum menningarmesta
löndum heimsins, að efrimálstotan sé
nauðsynleg trygging fyrir þjóðina,
og sú eina trygging er hún heíir
gagnvart gjörræði þingsins, og gagn-
vart vanhugsuðum eða hrekkvísleg-
um la aboðutn. En það kemur mjög
sjaldan fyrir að efrimftlstofan beiti
neitunarvaldi sínu, ogallsekki nema
brýn ástæða sé til þess. En Senatið
f Canada sá það, eins og þjóðin í
heiid sinni, að þetta Yukonfrumvarp
sem Laurierstjórnin reyndi með öll
um fortölum og briigðum að lærja í
gegnum þingið, var hitt mesta sví-
virða og örgustu fjárglæfri, og þess
vegna kyrkti það þennan Liberal-
tilbera áður en hann gæti orðið þjóð-
inni til tjóns og hftðungar.
Nú vill Laurier gera þá breytingu
á Senatinu, sem í rauninni sviftirþað
allri þýðingu og öllu valdi. Þessi
breyting er innifalin í því, að hve-
nær sem eitthvert lagafrumvarp er
samþykt I neðri málstofunni en felt t
Senatinu, þá skuli greidd atkvæði
um það í sameinuðu þingi, og skuli
þft frumvarpið verða lög ef það fær'
þar meirihluta atkvæða. En þóft
það falli við slíka atkvæðagreiðslu,
þá skuli þó stjórnin þar fyrir ekki
skyld til að segja af sér og stofna til
nýrra kosninga, jafnvel þótt að frum-
varp það sem felt var, væri stjórnar-
frumvarp.
Þessi nýja liberala uppfinding mæl-
ist auðvitað hvervetna illa fyrir með
al þeirra sem skoða málið með sann.
girni, og eru engin lfkindi til að hún
nái fram ;ið ganga. Það er ófrávíkj-
anleg regla í öllum löndum sem hafa
þingbundna stjórn, að stjórnirnar
8tanda eða falla með frumvörpum
sínum og er það hin eina rétta regla,
því ef stjórnin heflr ekki fylgi full-
trúa þjóðarinnar, þingmannanna, í
þeim málutn sem hún sjálf leggur
ur fyrir þá, þft er svo álitið að hún
hafi mi t tiltrú þjóðarinnar, í því
máli að minsta kosti, og er þá jafnan
reglan að stjórnin segi af sér og stofni
til nýrra kosninga. En Laurier virð-
ist ekki kunna við þennan sið, eða
vill að minsta kosti ekki viðurket na
hann bindandi fyrir s(na stjórn, þótt
hún kynni að verða ofurliði borin (
sameinuðu þingi. Og dómsmála-
stjóri Mills fy.gir einnig skoðun hans
á þessu máli.
En blöð landsins, Kfæð þjóðarinn-
ar, eru mjög tvískif't í skoðunum, og
það enda stjórnarblöðin. Þau benda
á að það sé að eins örsjaldan sem það
komi fyrir, að Senatið hrindi lögum
frá neðrimálstofunni, og séu þájafn-
an talsverðar ústæður til þess. Sen-
atið sé sú eina trygging sem þjfiðin
hafi gagnvart gjörræði óhlutvand ar
stjórnar. Og þessvegna ætti því að
vera viðhaldið í því formi sem það
nú er í með því valdi óskertu sem
það nú hefir. Það er og tekið fram
að Senatið geti fttt og eigi oft upptök
að lagafrunvörpuin og I þeitn tilíell-
utn verða slík frumvörp að ganga í
gegnnm hreinsunareld neðrimft!sto<
unnar, og er þft Kkt & komið nteð
bftðum deildunt, þar sem hver um
sig er litin staðfesta það sem hin
gerir áður en það geti orðið að lög-
um.
Enn eitt atriði í saribandi við þetta
mál er það, að til þess að geta skert
vald Senatsins eða gert uokkrar breyt
ingar á f> rírkomul igi þess, þá verð-
ur að gera það með lögutn 'og þá
náttúrlega að fá samþvkki Senatsins
til þeirra laga. En það er liætt við
að það kynni að verða síður en auð-
fengið, af því að mennirnir eru nú
einu sinni svoleiðis gerðir, að þeir
kunnasvo skollans illa við það, að
skrifa undir sinn eigiu dauðadóm.
Og ennfremur ber þess að gæta, að
þessi breyting á Senatinu, sem Laur-
ier fer fram á yrði stjóinarskrár-
breyting, því þaðersamkvæmthenni
að Senatið er til orðið. En það e/
ennþft engir vissa fengin fyrir því,
að sú breyting yrði auðfengin hjá
btezku stjórninni eða þinginu á Eng
landi. En slíkt satnþykki þarf þó
að fftst til þess að hægt aé að gera
breytintrar á Senatinu.
Kjörskrárnar.
Ilin meinlausa grein vor um kjðr-
skrárnar, i Ileimskringlu 12 þ. m.,
hefir haft ívandi áhrif a hið stirða
skap Sigtryggs frænda, eftir grein
hans að dæma í síðasta Lögbergi.
Oss virðist hann þar vera að reyna
til þess að konta lesendum sínutn til
að trúa því, að það sem vér sögðum
utn tilbúning kjörskránna, séstaðlaus
ósannindi. En slíkt er hinn mesti
óþarfi, því þar var hvert orð satt
sagt og ekki nærri alt sagt sem hægt
var að segja um það efni. En vér
týndum fram stórko-aiegustu htieiksl-
in í sambandi við þessa lista,- að eins
til þess að benda kjósendum á það,
að þnð væri ekki utn skör fram að
Conservativflokkurinn hefir sent út
áskorun til manna um það, að Kta
itákvæmlega eftir þv( að nöfn allra
kjósenda undantekningarlaust verði
á þeim kjörlistum sem næst verða til
búnir. Kafteinninn má ekki taka
sér það til þótt vér ekki nefndutn
þau kjðrdæmi, sem vér ekki álitum
að þyrftu að koma til greina í þessu
sambandi, svo sem St. Andrews kjör-
dæmið. Þar voru listarnir eins sann-
gjarnir eins og hægt var að vonast
eftir. Vér höfðum ekkert að athuga
við þá og þessvegna mintumst vér
ekki á þá. En þó að St. Andrews
listarnir væru gallalitlir, þá sannar
það ekki að aðrir listar væru það.
Það sannar að eins það, að maður sá
sem útbjó St. Andrews listana, var
frómlyndari, samvizkusamari og
heiðarlegri maður, heldur en sumir
hinna er útbjuggu listana í öðrum
kjördæmum. Að konservativa þing-
menn hafi talið listana góða “hvað
kjördæmi þeirra snerti,” eins og Lögb
kemst að orði, má vel vera. Þeir
hafa að minsta kosti verið nógu góð-
ir til þess að fá þá kjörnatil þingsetu
og þeir höfðu þvl ekki yfir neinu að
kvarta að þvf er þá sjálfa snerti.
Umkvartanirnar eru að eins gerðar
um listana f þeim kjördæmum þar
sem Conservativar töpuðu kosning-
unum fyrir bersýnilega óráðvendni
og svik þeirra manna sem höfðu um-
sjón á tilbúningi kjöriistanna.
Það sýnist hafa minsta þýðingu
hvort ritatjóri þessa blaðs heflr per-
sónulega þekkingu á þvf, að listarn-
ir voru falsaðir og raörghundruð
nöfnum stolið af þeim, sem þar áttu
að vera. Hitt munar mestu að list-
arnir voru falsaðir á hinn sviksam.-
legasta og svívirðileganta hátt, að sú
sviksemi var öll gerð í þágu fvlkis-
stjórnarinnar og að tnenn voru með
því rantir rétti til að greiða atkvæði
og ýmsir töpuðu kosningu fyrir það
sein annars hefðu unnið þær. Það
er þetta sem Conservativar vilja
kotna í veg fyrir framvsgis og sein
þeir ætla að koma f veg fyrir, hvað
sem það kostar.
Kitstj. Lögbergs segir að kjíir-
skrftrnar undir umsjón Conservativa
hati verið hinar verstu í heimi. En
hvað veit hann um allar heimsins
kjörskrár? Er hann að fara með
það sem hann hefir persónulega þekk
ing á, eða er hann bara að blaðra um
það sem hann botnar ekkert i ?
Það eru að eins gapalegustu gikk-
ir og flón sem slá fratn svona botn-
lausum, órökstuddum staðhæfingum
setn jafnan slá þft sjftlfa á túlann.
Canada.
Tala eftir
sjera hafstein Pjetursson.
Flutt í Tjaldbúðinni VÍ8. Sept. 1898.
Annars má heita að mál þetta sé
að eins nývakið og lítið rættenn sem
komið er. Svo er og miög sennilegt
að Laurier snúist enn hugur í þessu
inftii, eins og svo mörgum öðram,
eftir því setn hann á kost á að koma
fleÞum vinum sínum f sæti þar og
Senatið verður honum að því leyti
auðaveipara.
[Frarahald.J
Eg svaf. Ég veit eigi, hve
lengi. Þegar ég vaknaði, var kom-
ið langt fram á dag. Ég hvíldi f
mjög skrautlegu rúm'. Kringum
það var tjaldað gullofnum silkitjö'd-
unt. Ég dró tjöldin til hliðar og sá,
aðégvar í mjög stóru og skraut-
legu svefnherbergi. Gólfið var úr
hvitum marmara. Veggir og loft
úr gleri. ÖII samskeyti voru hulin
gyltuiu “listum.” Ég fór á fætur og
klasddi mig. Þegar ég er að Ijúka
við það, er kallað inn um skráar-
gatið.
“Má ég koma inn.”
“Kom inn” svaraði ég.
Dyrnar opnaat og ung stölka
hoppar inn.
“Góðan daginn” segir hún hlægj-
andi. “Miss Canada hefir beðið tnig
að vera tneð þér í dag. Sjftlf er hún
önnum kafin að búa undir veizluna.”
Ég virti fyrir mór stúlku þessa
um stund, Hún var ungleg, vel
vaxin og einkar fríð sýnum. Svip
mikil var hún og tignarleg yíirlit-
um. Augun voru djúp og töfrandi,
en um leið svo hörð og snör, að ég
þoldi eigí að horfa í augu henni.
“Hver ertu stúlka,” spurði ég
hjkandi.
“Ég heiti Skuld,” svaraði hún.
“Ég er ráðskona hjá Miss Canada í
dag. Verðandi rauk úr vistinni í
gærkvöldi, og ég kom í stað hennar.
Þetta hús er Ibúðarhús MissCanada.”
“Hv’aða dagur er í dag.”
“Þessi dagur heitir ft morgun-”
“Hvað er orðið framorðið?”
“Klukkan er orðin 2_22. ' En
kondunú og fftðu þér morgunverð.”
Skuld fór með mig inn t borð-
ítofu Miss Canada. Það var afar-
stór og okrautleg stofa. Þar sat að
morgunverði fjöldi manna, kvenna
og barna. Stirhver þeirt a hafði lítið
matborð fyrir framan sig. Það
nægði honum einum. Borðunum
var öllutn raðað f hftlfhring. Ofan í
miðjuna á hverju borði er gieyftur
matriti. Það er vél, sem líkist
skrifvél (typewriter) að lögun. Á
hverjum lykli (key) hans stóð nafn
einhvers réttar eða drykkjar. Þegar
stutt var áeinhvern lykilinn, þft opn-
aðist innan skams dftlftil “plata” f
borginu Og þar kom upp sft réttur
eða drykkur, er nafn hess lykils
benti ft. Hvernig þessari vél var
hagað, er mér auðvitað ókunnugt
um. Ég hafði þar mjög Ijúffengan
morgunverð. En ekki þekti ég þar
annan rétt en haframölsgrantinn eða
aðra drykki en mjólk og kaffi. Og
var þar þó um mjög margt að velja.
Eftir morgunverð fór skuld með
mig út úr húsinu. Þegar út var
komið, virti ég húsið fyrir mér.
Það var hringmyndað og 50 lofta
hfttt. I hverri gluggaröð umhverfis
húsið voru 2000 gluggar. Húsið
var alt úr marmara, gleri eða járni.
Yflr aðaldyrum þess stóð meðgullnu
letri: “íbúðarhús Miss Canada.”
Tvær ár runnu sín hvoru megin við
húsið, og komu saman rétt fyrir
norðan það. Bakkar þeirra votu
upphlaðnir úr höggntj grjót.
“Hvaða ár eru þetta”, spurði ég.
“Önnur heitii;Ked Kiver(Rauðá)
hin Assiniboine” svaraði liún.
Ég leit í kringum mig. Fram
u.eð ánum og milli þeira voru Iangar
raðir risavaxinna húsa.
“Er þetta þft Winnipeg’” spurði
ég hana. “Já þetta er Winnipeg,
aðsetursstaður Miss Oanada’’ svaraði
hún.
Skuld bauð mér að aka nieð sér
um bæinn dálitla stund. Eg tók því
boði með þökkum, Hún sótti inn í
geymsluskála Miss Canada Ktinn og
léttan vagn. Við settumst bæði í
hann. Rétt við vagnsætið hægra
megin var dálftið hjól. Skuld sneri
því hálfan snúning og vagninn rann
á stað. Við fórum með fleygiferð að
brú sem liggur yflr Assiniboinána.
Skuld tók í sveif eina litla er var
rétt hjá hjólinu, og srieri henni til
hliðar. Samstundis beygði vagninn
norður brúna. Við ókum svo norð-
ur Main Street. Það var jafn breitt
og það hefur ávalt verið. Og það
var orðið alveg þráðbeint. Sam-
feldar raðir risavaxinna húsa voru
til beggja hliða. Sum húsin voru 40
lofta há. Það var snemrna dags og
glaða sólskin. Samt sem áður var
þó forsæla á strætinu. Hæð hús-
anna olli því. Ank þess lágu raf-
magnsstrengir yflr strætið eins og
þéttriðið net. MaYgar rafmagns-
brautir lágu moð fratn húsunum
hver upp af annari beggja megin á
strætinu. Stórar vagnlestir fóru eft-
ir þeim fram og aftur. Af öllu þessu
varð skuggsælt niðri á strætinu
sjálfu. Ég tók eftir afarstóru húsi á
norðvestur horninu ft Broadway og
Main.
“Hvaða hú$ er þetta,” spurði ég,
’“Það er banki Miss Canada nr.
1,” svaraði hún.
“Hvers vegna er hann nefndur
nr. 1.”*
“Fyrir löugu siðan keypti Miss
Cmada alla banka einstakra inanna
og félaga í landi sínu. Hún hefir
banka víðsvegar um alla landeign
sína og merkir þá með tölustöfum.
Þessi banki heitir nr. 1, af því að
Winnipeg er aðætursstaður hennar.”
Allmiklu norðar tók ég eftir
stórhýsi einu að austanverðu á stræt-
inu.
“Hvaða húserþetta,” spurði ég.
“Það er pósthúsnr. 35,” svaraði
hún.
“Hvers vegna er það kallað nr. 35.’
"Fyrir mjög löngu síðan fór að
myndast “póstsamband” meðaf stór-
þjóðanna. Það breiddist út smfttt og
smfttt, þangað til það nftði vfir allan
heim. Þegar svo var komið, þft
voru póstinál þjóðanna aðgreind frá
öðrum ríkismálum og falin á hendur
sérstakri tiefnd. I þeirri r.efnd eru
kosnir fulltrúar frá öllum þjóðum
heimsins Nefndin hefur aðsetur 1
Lundúnaborg, og stýrir hún þaðan
öllum póstmftluin. Pósthús hennar
eru auðvitað um allan heim, og þetta
er nr. 35. í fyrstu röð stærri póst-
húsa.”
Við skuld hóldum norður stræt-
ið, þangað til við komum að stór-
kostlegum vagnstöðvum.
"Eru þetta vagnstöðvar C. P.R.”
spurði ég.
“Nei,” svaraði hún hlægjandi
“En ég skal skýra það fyrir þér,”
hólt hún ftfram. “Þessar vagnstöðv-
ar heita: Vagnstöðvar Miss Canada
nr. 1. í gamia daga keypti hún all-
ar jftrnbrautir einstakra manna og
félaga í landí sínu. Þær eru nú all-
ar eign hennar. Og vagnstöðvarnar
hér í bænum eru nefndar nr. 1, af
því að Winnipeg er aðsetursstaður
Miss Canada.”
Skuld sneri vagntnum við og ók
aftur suður strætið dftlítinn spöl.
Sínan beygði hún veitur Logan Ave.
Þegar við komum vestur í miðjan
bæinn, þá varð fyrir okkur gantall
kyrkjugarður, er forðum bar nafníð
Brookside. Ég beiddi skuld að lofa
mér að ganga um garðinn dálitla
s'.und. Hún leyfði mér það. É!g
gekk gegnum friðsælatrjftganga inn
í þörular grafhvelfingar. Ég las
Ietrið á legsteinunum. Sérstaklega
leitaði óg eftir fslenzkum nöfnum.
Þau varu -þar allmörg. Yngsti
steinninn af þeim legstelnum, er bftru
íslenzka áskrift, var frft árinu 2050.
Á honum stóð:
Jón Jónsson, fyrrverandi borg-
arstjóii 1 Winnipeg, dáinn *31. des-
eniber 2049.
Þar fyrir neðan var grafið á
steininn þetta alkunna Islenzka v’ers.
“Jurtanarður er herraus hér
helgra vuúh barna le<>;staðir
Þe(»ar þú Kengur um þennan reit,
þín sé til reiðu bænin heit.
Andláts þíns (>æt os einnig þá
upprisudaginn minnst þú á.”
Mynd af saumavólinni kemur í
þetta pláss í næsta blaði.
Við þessa gömlu gröf rifjaðist
upp f'yrir inér manníiokknr sá, er
forðum var nefndur Vestur-íslend-.
Þjóðflokkur þessf nafði fyrir löngu
runnið saman við aðra þjóðflokka í
landinu og ásamt þeim rnyndað
canadisku þjóðina: Með tftrvotum
augum gekk ég út úr garðinum.
Við Skuld stigum upp í vagninn og
héldum heintleiðis.
“Viltn gera bón mína Skuld,”
sagði ég lftgt og hikanki.
“Sjilfsagt. Hvað á ég að gera,”
svaraði hún hlíðlega.
“Mig langar til að koma við á
suðausturhorninu á Sargent og
Furby.”
“Það er velkomíð. Eg skal
kotna þar við,”
Vagninn rann áfram með mesta
hraða eftir fjöldbygðum, fögrum
strætum. Skuld stöðvaði hann við
suðaustur hornið á Sargentog Furby.
Á þessu horni var stór og glæsileg
kirkja. Undirbygging hennar var
rómverskur kross. En yffrbygging-
in voru gotneskir turnar, Þeir voru
flétta'ir saman ineð mestn snild. Að
afan mynduðu þeir gullna kórónu.
Yfir aðal-dyrnm hennar stóð nafnið:
Tjaldbúð Winnipeg-bæjar nr. 10.
“Hvers vegna er Tjaldbúðin
kölluð nr. 10," spurði ég Skuld.
Hún svarar: “Þegar kristin kirkja
hafði náð trúarlegum yffrráðum yfir
öllum helmi, þft fóru allar xirkju-
deiluir að staifa I einingu. Allar
kirkjur Winnipeg-bæjar mynda eina
f'élagsheild. Þær heita allar hver
fyrir sig Tjaldbúð Winnipeg-bæjar.
Og þessi kirkja er nr. 10 í röðinni.
Siærsta kirkjan er nr. 1, næst stærsta
kirkjan er nr. 2. o. s. fr.”
“Sýndu mér Tjaldbúðina Nr. 1.”
“Þú getnr séð hana4 kvöld, þegar
vígslan fer fram."
“Hvaða vlgsla er það r”
“Ég má eigi segja frá_þvf. Vertu
þolinmóður.”
Royal CrownSoap
$65.00 Nevv William Drop
Head saumavjelar.
Gefnar fyrir sápubréf. 3 vél*r
gefnar á hverri viku fyrir ROTAL
CROWN sápubréf og “Coupons.”
Biðjið matvörusala yðar nn
ROYA]< CROWN “Coupon” meé
hverjum 5 stykkjum af ROYAL
CROWN sájm með bi éfum á.
Fyrsta vélin var gefin mána-
daginn 16. Janúar.
Engum sem vinnur á sftpugerð-
arverkstæðinu verður leyft að keppa
um þessar vélar.
1899.
Heiðruðu landar.
Eg er ég yffur til þénustu reiduhá-
inn með að gera við skóna yðar ef þeir
skyldu ekki lita út sem æskilegast, þá
komið tif min, ég skal gera yið j»á
svo þeir líti útseœ nýirséu og reynist
betri að sliti, og ég skal ftbyrfíjast a$
það gerir enginn betur né samvizkusam
legar eða fyrir lægra verðenég. Bg
skal lika selja yður ljómandi fallesp.
nýjaskómjðg vandaða, bóna til eftlr
máli, af hvaða tegund sem er.
Einnig hefi ég nú keypt tvær skevpi
vélar, aðra til að skerpa skauta, en aðn.
sérstaklega fyrir skegghnffa, skæri •*
alskonar eggjárn; skauta skerpi ég fyrir
nærri sama sem ekki neitt. Skegg-
hnífa holslípa ég og pólera og geri sem
nýir væru. Allir sem eiga skegghnffa,
hvort þeir eru nær eða fjær. ættu a*
senda þá sem fijótast til mfn, og þannig
spara sér peninga og það ómak að fara
til rakara. Eg ábyrgist alt þesskonar
verk skal verða vel af hendi leyst..
497 Alexander Ave. Winnipeg, Maa,
S. Vilhjálmsson.
Nú er tímiuii fyris ykkur að dusta
rykið oí rus'iið úr skáp inum ykkar, og
fylla þí svo aftur með nýtt leirtau Ka
Chin a 11 itll. I’ar fáið þið beztan,
ódýrastau og margbreyttastan varning
í bænum.
CHINA HALL,
572 iflaln Mt.
k:
11 uri1 v SI01111,
RESTAORiNT
OMIÐ inn hjft
sem hefir bezta
í bænuin. Bon
Duxhar hefir umsjón yfir vínföng-
unuin, oí fiið fáið meira fyrir pen-
inga ykkar hjá honuin en nokkrum ððr-
utn í bænum,
-523 Maiii St.—
Lyons
590 Main St.
Feltskór fyrir börn - -
“ “ konur
" “ ungmeyj a,r
“ “ kttilmenn
25c.
25c
25c.
35c.
Lægstu prísar í bænum.
Komið og sjáið sjálfir.
EDMUND L. TAYLOR,
Barrister, 8 )licitor &c.
Rian Block,
492 Main Strkht,
WjNNIPBO.