Heimskringla - 23.02.1899, Síða 3

HEIMSKRÍfíGLA, 23. FEBRÚAR 189f.
l~‘i f i ■ ■«!■■■ ■ é
Svar
til nafnleysingjans.
Einhver Anafinrreindur maður hefir
skrifað creinarHtúf i Hkr. um “Valid”
og sumt sem um það hefir verið sagt.
Þessi grein á eigiiilega að sýna það og
sanna, hve ramtlítt og illgjarnlegt það
hafi verið af mé. að skrifa það sem ég
skrifaði um V lið”, en í staðinn fyrir
að g i a það, felst hann á flest af því,
sem ég :agði um kverið.
E'iis og uie.m ka .ské rekur íninui
tíl, fan éu aði,lU-.ga að málinu á sögu
Þessa. i, h að það vueri ófagurt og hús*
gangslegt. og benti þá um leið þvi til
sönnunar á ýrns amböguorð, dönsku-
slettur og iuálleysur. Vitanlega fai n
ég einnig að pe.sónura sögunnar.
Nú skulum við sjá hvað þessi grein-
arhöf. setiir um þetta tvent, Ég tek
það orðrétt upp úr grein hans, og er
Það þá sem fylgir : “Það er auðvitað
ómögulegt’, segn hann. “að neita því,
að málið er ekki sein bezt sumstaðar,
einkuinem ó,iðfeldin sum lýsingarorð,
sem höfund ,n,iii hefir viljað skreyta
frásögnina rimð, en þau verða að eins
til ópi ýðis”. Qg lýsingin á lyndisein-
kunri'itn og sálarlití persónanna segir
hann sé “Htii ot, óljós".
sé ekki nokkra ástæðu fyrir
miK aðláta mér mislika þessa staðhæf
in8i því hvað þetta hér að ofan snertir,
þó er hann alveg á sama mtili ng ég;
<?etur þetta þess vegna ekki orðiðnokk-
urt deiluefni uiilli okkar. Ég bara
®6ndi honum þökk fyrir. Það er ekki
■°it sem svoua vel steikt gæs flýgur i
munn manns.
En svo er ýmislegt annað i áminstri
Sfein, gem vjj athuga úr því ég á
•nnað borð fór nokkuð að skifta mér af
henni.
Það er þá fyrst til að taka, þar sem
hann segir, að ritstj. blaðanna liafi ekki
títna til að skrifa “nákvæma ritdóma”
um hækur. Hverjír hafa þá tíma til
þnss ? Hverjir hafa ritað þá beztu rit-
^óma á íslenzku máli, ef ekki einmitt
rttstj,? E5a eru þ^jj. kanské ekki nógu
nákvsemir" ritdómar þeirra ritstj.
■^óns Ólafssonar, Einars Hjörleifssonar,
þorsteins Gíslasonar o. fi.? Máské það
homi nú upp úr “dúrnum”. Mér er
Samt nær að halda, að ef einhver af
þessum mönnum skrifaði ritdóm um
6‘ttlivert ritverk eftir þennan greinar-
hof., að honum gæti máské fundist
hann nógu “nákvæmur”. Það virðist
^kgja nær þessum manni að tala eitt-
hvað út í hött, en að rökstyðja það sem
hann hefir til að segja.
Og hverníg ætlar þessi maður t. d.
gera það sennilegt, að “menn megi
lii n:eð aðsættasig við sögur hinna
ntinni skálda. þó þær jafnist ekki við
nögur hinna stærri skáldanna”.
Hvers vegna raega menn til með að
s*tta sig við þær? Hvers vegna ‘mega
®enn til með að sætta sig við” lélegan
hlut þegar maður getur fengið annan
hfetri ? Hvers vegna verður maður að
s®tta sig við” sögtt-bull, sem ekkert
*narkvert er í, úr því kostur er á góð-
Um sögum? Jú. höfundur þessa ný
öiselis kemst aö þeirri niðurstöðu, að
Ur því sögur Þorgilsar Gjallanda eru
iesnar með ánægju, þó þær jafnist ekki
við sögur Gests Pálssonar, og eins
kvæði Kr. Stefánssonar þó þau nái ekki
kvæðum Jónasar Hallgrímssonar, þá
úr því svo er, “megi menn til með að
sætta sig við sðgur smáskáldanna”,
svo sem eins og ‘Valið’. Þetta finst
mér fremur þunn röksemdafærsla !
Dettur þessum manni virkilega í
hug að jafna saman sögum Þorgilsar
Gjallanda og Inæs Snælands? Ég held
það eé naumast hægt. Menn hafa ekki
heldur, svo ég viti. mátt til með að
"sætta sig við þær”. Sögur Þorgilsar
hafa náð miklu áliti af því fólkið finn-
ur nautn i því að lesa þær. Þær þykja
ágætlega sagðar og auðugar af stórri
hugsun; þess vegna getur ekki verið
nttiþærað ræða til samanburðar við
Valið’. Þess titan ‘má enginn til með
að sætta sig við” neina bók, ef honum
ekki líkar hún. Andlegt frelsi manna
er ekki svo þrælbundið. Það sem lesið
er með ánægju, hlýtur að vera lesið af
fúsum vilja, án: nokkurs "mega til með
að sætta sig við”. Það er hvorkí skylda
eða valdboð, sem þar ræður nokkru; og
það þó allir geti ekki verið listamenn,
eins og þessi maður kemst að orði.
Það er annars gott að hann veit
það, að allir geta ekki vetið|listamenn,
þvi hann.ef til vill, tekur þá ekki sjálfan
sig í misgripum. Þá er það nokkuð
undarlegt af þesum manni að] uppá-
standa það, að ekki sé rétt að skrifa rit
dóma um nokkra bók fyren útgefandi
hennar er búinn, með sölu hennar, að
hafa upp kostnaðinn, sera af útgáfunni
leiddi. Ekki skal það undan draga, að
hér á hana við “lítt rökstuddan”
dóm. Mér hugsast það gæti orðið all-
erfitt fyrir menn að komast að einni og
sömu niðurstöðu um það hvað í raun-
inni sé rökstuddur dómur og hvað ekki,
því skoðanir manna í þvi, sem öðru,
eru oft mjög ólíkar.
Setjum nú svo að þessi maður gæfi
út bók, og hún væri, einsoghún etiaust
hlyti að verða, undirorpin þvi óláni,
eins og allar veraldarinnar bækur, að
auðið væri að setja eitthvað út á hana.
Áðu ren útgefandi bókarinnar er búinn
að selja af upplaginu nóg til að borga
kostnað útgáfunnar. skrifar einhver litt
rökstuddan dóm um bókina. Segir
hún sé svona og svona, ]fer fljótlega yf-
ir og rökstyður fátt. Svo skrifar ann-
ar maður ritdóm um þessa söinu bók, í
dómi þessum sýnir hann alla galla bók-
arinnar, tætir hana í suudur, eins Og
menn segja, ögn fyrir ögn. Gallaruir
eru dregnir fram og sýndir svo bfcrlega
að etigim getur efast, Það eru gallar
og mikið stærri en búist var víð. Það
er eins og þessi maður hafi haft eirt-
hvert kynjalag á því aðfinna hverja
misfellu á bókinni, og það gott sera
hann sagði um bókina eins og hverfnr
hjá hinu. Dómur þessa manns er rök-
studdur dómur, og harður dóninr. þv!
rökstuddir ritdómar eru oftast. hæði
fyrirhðfunda og útgefendur, hðrðustu
dómarnir.
Hvor af þessum mun nú tneinlegri
fyrir útsölu bókarinnar? Ég held flest-
ir álíti þann rökstudda það l>nð er
því langt frá að lítt rökstudd i dóm-
arnir séu svo voðalegir að á þá þut fi
að benda sem nokkuð er stððvi útsölu
bóka. Alls ekki það, Það eru ýtar
lega rökstuddu dómarnir, sem helzt er
að hræðast.
Frámunalega undarlegt er það, að
ætlast til þess af nokkrum að bíða með
álit sitt um bókina þangað til höf. eða
útgefandi er búinn að hafa upp úr
henni vissa peninga upphæð.
Sletjum nú svo, að mann heima á
Fróni langaði til að skrifa um ein-
hverja hók eftir Vestur-íslending.
Hann yrði þá, eftir kenning þessa
manns, að smá skrifa hingað vestur og
fá að vita hvað sölu bókarinnar liði áð-
ur en hann mætti láta nokkuð birtast
um bókina. Það yrði býsna frjálslegt
og skemtilegt fyrirkomulagið það
arna (!!)
Ósatt er það, að ég finni Laufeyju
það nokkuð til foráttu, þótt hún legði
handlegginn tm háls unnusta sínum.
Mér þykir slíbt mjög fallegt hvort
heldur það kemur fyrir i sögu eða ann-
arstaðar. En ) ómannlegt var það að
slíta í sundur setningu til þess að reyna
að styðja með hrófatyldur sítt.
Svo eru þá realistisku sögurnareða
öllu heldur skilningur þessa manns á
þeim. "I slíkum sögum” (realistisku
sögunum) segir hann, ‘er vanalega
ekki nein virkileg fyrirmyndarpersóna.
þær að eins sýna lífið eins og það virki-
lega er, og geta persónur þeirra þess
vegna verið sama og uáttúrlegar”, o. s.
frv.
Nú skulum við sjá hvað fæst út úr
þessu. Það verður þá það, að í realis-
tisku sögunum er “vanalega ekki nein
virkileg fyrirmyndarpersóna” af þeirri
ástæðu að sögurnar sýna lífið eins og
það vírkilega er, og af því þær gera
það, þá eru persónur þeirra eins og
náttúrlegar manneskjur. Með öðrum
orðum: Það er óvanalegt að í lífinu
finnist fyrirmyndarpersóna af þeirri á-
stæðu að það er ónáttúrlegt. "Thy
glass will show thee how thy beauties
Wear, Thy Dial how thy preoious mi-
nutes waste”,
Ekki skil ég í því að þessi ónafn-
greindi maður skuli vera að drótta því
að ritstj. Hkr. að hann hafi skrifað
greinina um "Valið” af hlutdrægni, og
aðhann dróttar því að honum, sést af
því sera hann segir. Hann settir svo:
“Það mætti vel ímynda sér að Kr. St.
hefði (hafi?) skrifað ritdóm sinn af eins
mikilli hlutdrægni eins og ritstj. Hkr.
Kghélt nú að þessi maður væri perlu-
vinur ritstj. Hkr. eftir því lofi að dæraa
sem hann í sömu andránni og hann
segir þetta hér að ofan, hellir yfir rit-
stjórann fyrir það hvað sanngjarnt
hann skrifaði um "Valið”. Hann skrif-
aði eftir því sem þessi maður segir.
hlutdrægnislega sanngjarnlega. Já,
það var nú munur eða ég. ©g þetta
var líka "eins og dálítil leiðbeining fyr-
ir kaupendur”(!!)
Rétt núna bai st Hkr. mór i hend-
ur með leiðrétting á ekki svo fáum
prentvillum i hinni áminstu nafnlausu
"Vals”-grein. Þaö gerir nú minst til
hvort þar stóð Jónas Hallgrímsson eða
Steingrímur Thorsteinson, og sama er
að segja um orðin "neina” eða “nema”.
Það hætir ekkert úr skák, því það sem
á eftir fylgir í greininni setur hugsun-
irm alla á ringulreið. Það hofði þVi
þurft algerlega að laga alla malsgrein-
ina um realistisku sögurnar, sem eina
fullvaxna all-gervilega prentvillu til
þess að fá út úr henni eitthvert vit. Er
nú greinin annars ekki öll prentvilla ?
Kk, Stepansson.
Heimþrá.
Eftir Huga.
Langt úti í Atlantshafs ólgandi sæ
Þar Eykonan fáskrúðug situr,
Vetrar í fjúki og blíðsumar blæ,
Með brimgirðing, þögul en vitur,
TJm fætur sér lagða, og fannanna
skaut
Um frjálsborna ennið hún sveigir.
F.g óska þess móðir, að bjartari braut
Og betrandi tíma þú eigir.
Hjá þér lék ég glaður og gleymdi’
allri sorg
Á glóbjörtum æskunnar morgni,
Eg undi mér við þína bláfjalla borg
Og bjóst ei við örlaga norni.
F.g þekti ei annað en léttfleyga lund
Er lék jafnt um snraar og vetnr.
Og gladdi sig árdags við ilríku stund
Og alt eins við dagsbjarma-setur.
Bljúgur ég starði á brimölduföll
Er biltust upp þinum að fótum,
Ég horfði á nístandi nákalda mjöll
Er nauðaði’ f hrannum og gjótum
Knúin af aflrömum útnorðan vind,
Er eigi hét neinura því góða,
Og einnig á þína uppsprtetnlind
Er afiraun nam frostinu bjóða.
Ég undi mér glaður við suraardags sól
Og syngjandi vorfugla kliðinn,
Við blómskrtdda lautu. hamra og hól
Og hrynjandi fossanna niðinn,
Við svananna dillandi söngva á tjörn
Sunnanblæ rojúkan og hægan.
Af hörarum nær lifti sér hetjuleg örn
í huganum styrk fann ég nægan.
í minu hjarta þá öfundin sér
Svo öflug S svipstundu hreyfði,
Að fljúga’ yfir álfur og ókunnan ver
Mér ánægja fanst, en ei leyfði
Það vængjalaus búkur, þó væri mér
Ef væri ég fleygur sem örninn fljóst
Eg fljúga burt mundi’ yfir fóstrunnar
Að fræðast um útheims börnin jbrjóst
Ég fór burt þótt vængjamagn væri’
Ungann mig studdi þín móðurleg
mund
Miðsumars blómið þitt angar.
Þú brimalda togar mig, töfrandi kraft
Þið tröllauknu drangarnir hafið.
Mig bindur hér útvortis aflknúið haft
En ei tálmar söknuði hafið.
Dánarfregn.
Laugardarinn 4. þ. m. dó á sjúkra-
húsinu. hér í bænum. úr taugaveiki
Guðný Guðmundsdóttir, 21 árs gömul.
Hún var fædd í Núpsdalstungu í Húna
vatnssýslu. og fluttist til þessa lands
fyrir 11 árum ásamt móður sinni Mar-
grétu Bjarnardóttir, sem en er á lífi.
Guðný sál. var of t f vistum i Selkirk og
og Winnipeg
Guðný sál. var mjög efnileg. sið-
ferðisstilt og vellátin, og er hennar því
sárt saknað af eftirlifandi 3 ára syni og
sorgmæddri móðir.
Guðný sál. hafði sókt móður sína
til Nýja ísl. 2 vikum áður en hún dó,
og kotnið henni fyrir hjá heiðurshjónun
ura Páli Sigfússyni og Guðrúnu Árna
dóttir að 260 Simcoe St. hér í bænum,
og hafa þau reynzt hennt hinir beztu
vinir á þessum raunastundum heunar.
Vinur hinnar látnu.
Steinolia
Ég sel steinolíu hverjum sem hafa vill
ódýrara en nokkur annar í bænum. Til
hægðarauka má panta oh'una hjá G»
Sveinssyni. 131 Higgin Str.
D. McNBIL,
38 MCDONALDST.
Dr. M. B. Halldorson,
—HENSEL, N.-DAK.—
Skrifstofa uppi yfir Minthorn’s
lyfjabúð.
Ef þór viljið fá góð og ódýr
Vinfong,
DREWRY’S
Family porter
er alveg ómissandi til að styi kja
og hressa þá sem eru máttlitlir og
uppgefnir af erfiði. Hann -lyi kir
taugakerfið, færir hressandi svefn
og er sá bezti drykkur sem hægt
er að íá handa mæðrnin með hörn
á brjósti. Til brúks ! heimahús-
um eru hálfmerkur flö.skiirnax
þægilegastar.
Eflwarfl L. Drewry.
Redwood i Einpire Rreweries.
Sá sem býr til hið nafntogaða
GOLDEN KEY BRAND
ERATED W TERS.
..... - .....-..
Jakob Guðmundssun •
—bókbindari—
177 King; Str.—He.bergi Nr. 1.
Uppi yfir verzlunaibúð þeirra
Paulson & Bárdal.
Canadian Pacific
RAILWAY
EF ÞIJ
hefir f hygg-ju að eyða
vetrinum í hlýrrn lofts-
lagi, þá skritaðn ossog
spyrðw. um farnjald til
California,
Hawaii-eyjanna,
-Japan,
Bermuda og
Vest-Ir.día eyjanna,
eða heim til gamla landsins
Niðursett far.
Snúið ykkur til næsta C. P. R, um *
boðsmanns. eða skrifið til
Robert Kerr,
Traflic Manager,
WlNNIPRO. MáN.
eigi léð
Yfir víðlendar álfur og flóa,
í óþektum löndutn nú surnt hef ég séð
Er stnálands á fold mun ei gróa.
Ég fundtð hef heitara hásuniar bál
Og harðari frostauðgann vetur,
Fjörugra talað um framtiðar mál
Og fylgt eftir tízkunni betur.
En ætíð ég sakna þín áanna grund,
Og ávalt mig heiin til þín langar.
Þá kaupið þau að (120 Tluin St.
Beztu Ontario berjavín á $1,25 gallonan
Allar mögulegar tegundir af vindlum,
reyktóbaki og reykpípum. Verðið mis-
inunandi eftir gæðum, en alt ódýrt.
Beliveau & Co.
Corner Maine & Logan Str.
Nartlieru Pacific P
IME TABLE.
MAIN LINE.
Arr. Arr. Lv Lv
ll.OOa í.aop Winnigeg l.oöp 9 !«)&
7,55a 12 01a Morris ‘2 3-21 12 Olp
5,15a ll,09a Emerson 3.23,. 2.45p
4,15a 10,55a Pembina 3.37i 4. löp
10.‘20p 7,30a Orand Forks 7.(>5|i 7 oðp
l,15p 4,05a Wpg Junct 10.4op I0.30p
3,50n Dulu th 7 8ll;
8,10p M inneapolis 6 85,
7,30p St. Paul •7.1öa
MORRIS-BRANDON BRANCH.
Dep, 10,30a .... Winnipeg Arr 4 00
12.15p .... Morris ... ... 2.20
l,18p ... .Roland 1 28
l,36p .... Rosebank 1 07
l,50p .... Miami 12 58
2,25p .... Altamont 12 21
2,43p ... .Somerset 12.08
3,40p .. . .Greenwav 11 10
3,55p 4,l»p 10 AB
.... Belmont 10.85
4,37p .. . .Hilton 10 i7
5,00p ....Wawanesa 9 55
5,23p ... .Rounthwaite 9 34
6,00p .... Brandon 9,00
PORTAGE LA PRAIRIE BRANClT.
Lv. Arr.
4,45 p.m Winnipeg 12 55p .m,
7,30 p.m Port la Pra:rie 9 80 a.m.
C. S. FEE, H. SWINFORD.
Fen.Pass.Ág.,St.Paul. Gen.Ag.,Wpg,
mmmmm******m*mmmmmm****mmm
m
m
m
m
m
m
m
m
§
i
m
m
m
i
#
#
Hvitast og bezt
—ER—
Ogilvie’s Mjel.
Ekkert betra jezt.
#1
*
#1
#
#
#
#1
#
#
#
#
#
#
#1
#
#
##########################
— 24
-25-
hv -efði setað verið m&ður í felum bak við
jjj erja e>nustu gluggablæju án þess að ég hefði
þjUn minsta grun um það. Þessi glöggskygni
^>erliuKt<>n. er ein meira virði en öll
u aun, sem Rússland borgar þér'.
ari U '. svarað' ég ‘því ég hygg að þessi spæj-
muni játa það fyrir mér, að hann var sendur
kað í þeím erindum aðmyrða keisarann’.
g6ta u^minn! Og jafnvel nú á þessari stundu
^erðJfcríf 6nn a*h'ir hér í höllinni i sðinu erintla-
liklej; 6l’. ^að er ekki Níhilistar eru ekk
h»ttuför,1 ^SS aÖ sen<ía nema einn 1 senn 1 slík
að ágiJ^, H' <laK játaði Jean Moret það fyrir méi
huKrekk‘ln IU'n værl 0,í að hann hefði skor
fi-amkvee' *ða rettara saBt> iUmensku til þess a
fengia hót"11 ^hipuB- Hann hafði |iega
að ef j, ° Un u*n það frá félagsbræðrum sinurr
kvsema he <!t' aðra viku iiða ^ ^668 að frar
Sinue. •e)ta' Þá hefði hann með því fyrirger
berginu ^ ^fann heið eftir mér inni ! her
tnuin f 'iH^ erllann heyrði að ég kom með prins
e>ns tii '1 ' llann siK á bak viðgluggablæjuna, a
j1( 88 hey ra hvað fram færi.
tfmi t’erist tæplega þörf, né heldur er hé
®rð fvr; ess að sögja frá samtali m!nu við hau;
uPplýsinitar h K'K lf1 ”æ,íja að Keta 1,ess’ a'
m>kiL ví v f laBr Cr kann k^ftnér, reyndust mjö
ns Vlrði fyrii- mig síðarmeir.
a»»di N!h?l mÍK mm nðf" aIlra hinna leið
staði he- ' 'Sta Pét^wb*rg og Moscow, samkomi
la’ inngangsorð, og einnig kendi haui
mérnokknð af dulritu'i þeÍTa. Um fyrirætlan-
ir þeirra og ráðagerðir yfii höfuð vissi hann tæp-
legn uolíkiiA, en hann lagði mér ýras góð ráð til
að afln iiiéi fiekai i npplýsinga.
Næstu daga sat ég afrur á ráðstefnum við
keisarann. Allar ráðageiðir uiinar voru teknar
gildar og góðar, svo að eftir að ég hatði ' verið að
eíns manuð í höllinni. var Bræðralagið þag-
mælska’ koiniði fnlla stárfshreyflng.
Þaö var að eins eitt atriði, sem Jean Moret
þverneitaði að tala noUkuð nm. og það var um
konu þá sem hafði leitt hanu i þessa ógæfu. En
svomikiðléi hann uppskátl, að hun væri drif-
fjöðrifi í N iliilistafélagiuu og réði þar mestu.
Eg spurði hann utn þetta eins slæglega og
ég hafði vit á, og sannfærðist ég um það, að
kona sú innndi vera mjög háttstandaudi þar (
borgimii. Eu svo neitaði þó .Tean algerlega að
svara tíeiri spurningum í þá átt og kvaðst þá
heidur kjósa að vera sendur til Síberíu, en að
segja mér nafn hennar.
Eg lét það þá svo gott helta að sinni, í þeirri
von að hann tnundi um siðir koma. "pp um hana
óviljandi. Og reynsla min síðarmeir sýndi að
ég hftfði liér getið rétt til. En þau atvik sönn-
uðu það einnig. að það hefði verið iniklu far-
sælla bæði fyrir hann og aðra, ef hann hefði trú-
að mér fu llkomlega.
Þannig var það, að eftir einn mánuð frá því
að és var með vuldi numitin burtu frá gistihús-
inu í Pétuishorg, var ég að ðllu við því búinn að
byrja verk mitt i fullri alvöru. Enda hafði ég
ekki vorið idjulaus þennan mánaðartima.
—18 —
Michael mig kunnugan hvervetna. Alt þetta
nægði til þess, að hverjar einustu hallarilyr i
borginni voru galopnar fyrir mér.
Ég var ungur þá, og kvennfólkið sagði að ég
væri laglegur, og karlmennirnir sögðu að ég
væri skemtilegur og flestum öðrum fremri í
öllum iþróttum og vopnaburði. Og karlmenn
hafa í rauninni ætíð mætur á þesskonar mönn-
um, þótt þeir vilji stundum ekki viðurkenna
það.
011 hin mikla lögregludeild borgarinnar og
það jafnvel liin lieimsfræga “þriðja deild”, sem
hvergi á sinn ltka i viðri veröld, vissi ekki hót
um njósnarfyrivkomulag mitt. Og vOru stund-
um njósnartuenn settir til að komast eftir hver
ég væri og hvað ég aðhefðist.
En þekking mín og völd voru svo miklu
meiri en þeirra, að ég þekti alla þeirra njósnar-
menn og gerði ég þá oft að þjónum mínum og
lét þá svo færa liúsbændum sínum þær fréttir er
mér bezt líkaði.
Um það leyti sem Bræðrafélagið var full-
myndað. hafði ég þegar einn fengið upplýsingar
þær, sem, hefðu þær komist til eyrna keisarans.
mmulu hafa gert þau umbrot í hirðlifinu í Pét-
ursborg. að slíks eru ekki dæmi í sögunni Marg-
ir hinnaleiðandi Níhilista voru leynilega hand-
teknir og sendir þangað þem þeir gátu ekki kom-
ið við neinurn svikráðum. Og aðrir, sem ekki
voru í jafnmiklum metura <)g þvf ekki einshættu
legir, voru látnir leika lausum hala, því ég von-
aðist eftir að þeir mundu hjálpa mér til að kom-
ast fyrir rætur þessa voðalega þjóðarmeins,
— 21 —
‘Útlit þitt bendi* mér á að þú hafir einhvern-
tíma átt meira láni að fagna’, héltég áfrani eftir
litla stund. ‘Þú ert áreiðanlega af góðu bergi
brotinn. Þú ert mentaður maður og á hezta
aldri. Að öllum líkindum hefir þú i fyrstu geng-
ið i samband við Nfhilista, án þess i raun og
veru aðmeina nokkuðmeð þvi, En fyrir sakir
hæfileika þinna varetu svo valinn til þessarar
vinnu. að vinna eitthvert níðingsverk hér í höll-
inni, og þú þorðir ekki annað en að hlýða. Setj*
um nú svo, að ég héldi þér i fanvelsi 1 —2 ár; ea
hvað er það í samanburði við það sem fyrir þér
liggur; ef þú neitar að svara spurningum min-
um, — og hvað er það á móti því sem vissulega
hefði fyrir þig komið, ef að þú hefðir neitað að
lilýða þeim sem sendu þig hingað? Svaraða
mér”.
‘Að eins skemti-dvöl”.
‘Alveg rétt. En svo er önnur spurning. Kf
að ég nú léti þig lausann þegar þú ert búinn að
koma upp um samsærisbræður þina. hversu
mikils virði heldur þú að líf þitt yrði þá. jafn-
vel í fyrsta sinni er þú létir sjá þig á almanna-
færi”,
•Alls einskis”.
‘Þeir mundu leita þig uppi hvert sem þá
tíýðir”.
‘Já, eflaust’.
‘Og drepa þig’.
‘Eins vissulega einsog það að afleiðing fylgir
orsök”.
‘En að hinu leytinu, ef að ég nú set þig i
ötíugt fangelsi hér í Pétursborg, eine og ég hefi