Heimskringla


Heimskringla - 23.02.1899, Qupperneq 4

Heimskringla - 23.02.1899, Qupperneq 4
HEIESKRINGLA, 23. FEBRÚAK LM9. Winnipeg. Þessir eiga bréf á skrifstofu Hkr. áL B. Jónsson og Jóhannes L. Sig- vaidason. Þeir Stefiin kfinptnaður Sigurðsson frá Hnausa, Sigfús og Halli Ifjörnson fr& Icelandic River voru hér á ferð Otn helgina. t»ann 13. þ m. andaðist að heimili sínu, að Weitbourne, Man., merkis- Hldungurinn Tó.nas Ingimundsson, & qjðcugs aldri. Hann varð bráðkvadd- sr. Síðar verður hans nánar getið. Hr.Stefán Jónsson frá Mikley kom tfl bsejarins & laugai daginn var. Hann kom í kynnisför til dóttur sinnar og vina. AHa segir hann sæmilegann við'eyjuna, nokkru betri en í fyrra «g veliíðan aln.enna á eyjunni. Þau hjónin, Mr. og Mrs. Sveinsson, að C.Oó Ross Ave. hér í bænmn, mistu yngri son sinn, Svein, 2| árs gaml- ann, á laugardaginn var, úr lungna- kólgu, eftir 7 daga þjáningar. Jarð- arföt in fór ftain frá beimili þeirra lyóna & þriðjudaginn var. Bæjar-tjórnin hefir sett rannsókn- aniefiid til þess að rannsaka uppruna eldsins sem lyðilagði Manitoba Hót- ið, og slökkvi-aðferðina við brunann. Hetir neind þessi þegar haldið einn ftind og yfirheyrt nokkur vitni. En okkei t markvert hefir ennþá komið fram í sambandi við þessa rannsókn. íslenzku “Hockey”-leikendurnir hér í bænum reyndu sig aftur & föstu- dagskvöldið varog unnu “Víkingar” (suðurbajarnienu) þann leik. Þeir halda því verðlaunabikarnum þetta ir að minsta ko.-.ti, eða þar til ein- hvetjiim öðrum tekst að vinna hann frá þeim. N6 er verið að vinna að því að kreinsa í burtu míirsteinsruslið frá rústurn Manitobahótelsins og á laug- fttdaginn var grófu þeir upp þar tals- veit mörg gullár og annað gullstáss sem tapaðist í eldinum. Sum af 6r- um þessum voru algerlega óskemmd »g þykir það merkilegt, eftir slíkan bruna. Rannsókn þeirri, sem um alllang- an tíma hefir staðið yflr út af ágrein- ingi milli Mr. Kelly og bæjarverk- fræðings Ruttans, er nú lokið. Þessi ratinsókn var í rauninni um það, hvort sé ódýrara fyrir bæinn, að láta vinna verk sín upp á “contract” eða œeð daglaunavinnu. Dómari Waker hefir nú geiið úrskurð sinn, eftir að yflrheyra fjölda vitna, og má segja að sá úrskurður sé báðum málspirt um í vil. Kelly hélt því fram, að contractors gætu gert verk bæjarins ódýiara en bærinn gætigfert þau með daglau.avinnu, oger dómarinn þessu samþykkur. En verkfræðingur bæj- arins hélt því fram, að hvað sem liði möguleik contractara til að gera verk fyrir lægra verð en bærinn sjálfur, Þk hefði reynslan verið sú, að liærinn hefði grætt á þeim verkum sem hann hefði látið gera undir sinni stjórn. Og þessu var dómarinn einnig sam- þykkur. Það má því kalla þennan úrskurð báðum málspörtum í vil. Það var slæm prentvilla í einni vísunni í síðasta blaði Heimskringlu. Rétt prentuð er vísan þannig : Meinabót það mikil er, Menn svo fróðir ræða, Láttu geislann lýsa þér, Lífga, næra og græða. Vér viljum leiða athygli lesenda vorra hér í bænum að samkomu þeirri á Unity lla.ll, sem auglýst er hér í blaðinu. Prógrammið bendir til þess að samkoma þessi verði mjðg skemtileg. Og þar er enginn efl á því að konurnar sem standa fyrir veitingunum, sjá um að þær verði afbragðs góðar. Fjölmennið á samkomuna. Fyrrum bæjarfulltrúi James Stew- art hefir af bæjarstjórninni verið kjörinn yfir-umsjónarmaður yflr vatnsleiðsluverki bæjarins með $2400 árlegum launum. Talsverðar um- ræður urðu um það, hvort maður þessi ætti að vinna undir skipunum frá verkfræðing bæjarins, eða vera algerlega óháður valdi hans og bera einn ábyrgð gerða sinna gagnvart borgurum bæjarins, og er talið lík- legt. að sú verði niðurstaða málsins. 1. l’. Fundur verður haldinn í stúknnni “ísafold” þriðjudasskv. 28. þ. m. (Febr ) á North West. Hall. Með- limir beðnir að sækja vel fundinn, sem byrjar kl. 8. — Og gleymið ekki hvað það þýðir fyrir yður að koma með nýja meðlimi. S. Sigurjónsson. C. R. Barnaverndunarfélagið hér í Winnipeg gerði á laugardaginn var kröfu til lögregludómara Dawson, um að mega taka að sér og a a upp stúlkubarn eitt, 6—7 ára gamalt. Foreldrar barnsins eru íslenzk og skildi maðurinn við konuna fyrir 2 árum. En móðirin hefir verið og er talsvert veik á geðsmunum, og er ekki lengur álitin hæf til þess að ala upp bam sitt, með því einnig að hún nú býr í húsi með fðlki, sem rekur ósæmilega atvinnu. Dómari Dawson veitti félaginu beiðni þess og var barnið tekið frá móðurinni. Það má ganga að því vísu, að barnið verður vel uppalið, en á hinn bóginn er það mjðg leitt og þjóðfiokki vorum til hneisu, að þetta skyldi koma fyrir. Þetta er í fyrsta sinn að slíkt hefir komið fyrir meðal fólks vors hér, og það »tti að verða í síðasta sinni. þykir mjög sennilegt, að hefðu land- ar vorir vitað af þessu í tíma, þá hefðu einhverjir orðið til þessaðtaka barn þetta til fósturs, og hefði það vejið að mun skemtilegra fyrir þjóð- flokk vorn, heldur en að þurfa að láta hérlent fólk hafa opinber og laga- leg afskifti af þessu máli. En það má vel vera að félagið yrði fúst til að láta barnið af hendi, skyldu ein- hverjir meðal landa vorra vekjast upp til þess, að taka barnið að sér til fósturs. Þeir Jóh kennari Sólmundsson og Benedikt Freemann kaupmaður á Gimli voru hér á ferð í vikunni. Hr. Albert Jónsson, prentari, heíir nú keypt kjötverzlun þeirra Bened. Jónssonar og Ármanns Bjarnasonar á Ross Ave. (i amli ís- lenzki kjötmarkaðurinn andspænis búð Árna Friðrikssonar). Hann selur þar gott kjöt með mjög sann- gjörnu verði. Það er engin 'ástæða fyrir íslendinga að ganga fram hjá honum, er þeir hugsa til kjötkaupa. Gleðimenn í Selkirk og Nýja íslandi eru beðnir að taka vel eftir því, að fimtudaginn 16. Marz næstkomandi verður framúr- skarandi góð samkoma haldin á tiimli til arðs fyrir skólabókasafnið þar. Auk sjónarleiks og margs ann- ars verður þar kappiætt þetta mál- efni: Þjóðerni ætti að sitja í fyrir- rúmi fyrir flokksfylgi í landsmálum meðal íslendinga í Manitoba. Kapp- ræðendur verða B. L. Baldwinson og Einar Ólafsson frá Winnipeg, Pétur Bjarnason frá ísafoid og J. P. Sólmundsson á Gimli. Mr.R.W.Jameson, Dorainion-þinjrmaður fyrir Winnipeg' skotinn til dauðs. Winnipegbúar hata sjaldan undr- ast meir yflr viðburðum þeim sem komið hafa fyrir í þessum bæ, held- ur en þeir urðu á þriðjudag6kvöldið í þessari viku, þegar sú fregn barst út um bæinn, að Mr. Jamieson sam- bandsþingmaður fyrir Winnipegbæ, hefði skotið sjálfan sig til dauðs í sínu eigin húsi á McDermott Ave. Mr. Jameson hafði verið á fundi þar til eftir kl. 6 að kveldi þess dags þá fór liann heim og hafði kvöld- verið rm-ð fjölskyldu sinni; reykti síðan vindil og gekk svo í einhverj- um erindum út í eldhúsið, þar ssm kona hans var stödd. Þau fóru svo að tala um skotvopn, og samstundis dró Jameson upp úr vasa sínum hlaðna skammbyssu og fór að fitla. við hana. Fór hann að segja konu sinni frá því að það væri hættulítið að bera slík vopn, og sneri um leið vopninu að munni sér og á sama augnabliki reið skotið af og í gegn- um höfuðíð og dó hann samstundis. Ekkert verður um það sagt hvort þetta var viljavetk eða ekki. En svo mikið má segja, að það er ein kennileg aðferð fyrir mann í stöðu Jamesons að bera hlaðna marg- hleypu á sér hér á götum bæjarins og í sínu eigin húsi, og enn þá etn- kennilegra er það að hann skyldi ekki geta talað um vopnið við konu sína án þess að snúa því að sér, bera það upp að andlitinu og hlemma af. Því er haldið fram af blöðunum, að Jameson hafi verið óstyrkur í taug- unum þegar slys þetta vildi til, og er það nokkuð sem allir er manninn þektu munu fúslega játa. Verkfallið. Verkfallið sem stúlkur þær, 40—50 að tölu, gerðu í tjalda og fataverk- stæði þcirra Emerson og llague hér í bænum í síðastl. viku, stendur ennþá yfir. Stúlkur þessar, sem sumareru íslenzkar, vilja auðvitað ekki þiggja neina kauplækkun og taka engum samningum sem lúta að lækkun verkalaunanna. Verkainannaíélag- ið hér í bænum hefir tekið mál þeirra að sér og gert ýmsar tilraunir til að koma á sættum, en að svo komnu hefir það reynst árangurslaust. Ýms- ir menn hér í bænum hafa lofað að leggja fram vissar peningaupphæðir til þess að bæta stúlkunum vinnutap- ið á meðan verkfallið stendur yfir. Þannig hefir t. d. bæjarfulltrúi Ctowan lofað að gefa $25 á mánuði þar til málið er leitt til lykta. Félag það sem kindarar á járnbrautarlestum hafa hér, hefir gefið |251 þessu skini. Félag járnbrautarvélastjóra hefirgef- ið $50. Handverksmannafélagið $25, og ymsir meðlimir sama félags $25. Þessutan hafa kaupraenn og ýmsir aðrir borgarbúar gefið ýmsar upp- hæðir, svo að í alt hafa þegar komið inn á milli $250 og $300. Af þess- um sjóði var ðllum stúlkunum borg- aðar upphæðir á laugardaginn var svo nam sem næst því er þær hefðu unnið fyrir ef þær hefðu unnið á verkstæðinu. Verkamannafélagið vonast eftir að geta haldið áfram að borga þeim samskonar upphæðir vikulega á meðan á verkfallinu stend- ur. Það er og talað um að stofna nýtt verkstæði samkyns þeirra Em- erson & Hague, og láta það vera eign og undir umsjón verkamannafélag- anna, og gefa svo þar atvinnu öllum jeim slúlkum sem gerðu verkfallið. Stúlkur þessar f& hið mesta hrós fyr- ir þá staðfestu er þær hafa sýnt í jessu máli, og er fastlega vonast eft- ir að þær láti í engu sinn hlu t, en haldi fast við stefnu þá sem þær þeg- ar hafa tekið og sem hefir fengið avo góðar undirtektir hjá verkamannafé- lögunum og almenningi yfir höfuð. Það er talið algerlega víst, að öll verkamannafélög milli Port Arthur og Kyrrahafsins leggi fram fé í hjálp- arsjóð til þessara stúlkna, ef verk- fallið verður langdrægt. Til ristj. Lögbeigs. Niðnrlag. Þú slærð um þig m*ð því, að vér höfum haldið því fram að únza af silfri og skeffa af hveiti fylgdist jafnan að með vérðmæti. Já, það er satt þe«ar silfur er meðhöndlað eins og Kull; jieRar ótakmarkaður markaður er myndaður fyrir silfrið, þá mun það láta nærri að vera rétt, enda hrekur þúekki þessa framsögu vora. Má vera þú liafir ætl- ast til áð lesarinn beri saman verðmæti hveitis í fyrra við verðmæti silfurs, en ')ví á ég bágt með að trúa. að það hafi verið meining þín, því svona lagaðar staðhæfingar án athugasemda g^nga ó- sannindum næst. Setjum svo að ein- hver er les bréf þitt sé syo fáfróður að vita ekki að í fyrra var framboðí hveit- Concert og ^ocial Verður haldið í Unity Hall á þriðjudagin kemur, 28.þ.m. Kl. 8 að kveldinu. Programm: 1. Ræða Mr. B. L. Baldwinsr’ii 2. Cornet Solo . ...Mr. H Lárussoon 3. Recitation. 4. Solo 5. Upplestur. 6. Solo .. Mr. S. J. Anderson 7. Recitation. 8. Solo . .Mr. D. J. Jónasson (Cornot Obligato: Mr.H.Lárusson) Ágætar veitingar. Inngangur 25 cents. is stjórnað af einokrun, sem entist þó ekki lengi, og mun því réttara vera að kallaþann náunga fjárglæframann, en hvað sem því líður; hann féll af sínum eigin þunga; hveitið féll 49 cents á 24 tímum, enda mun það hafa sem næst verið það yfir híð eðlilega gangverð. Nú sér þessináungi að hveitið er virði $1,15 bush.. en únza af silfri, segjum, 55 cents, þá er eðlilegt að hann segi; Mikl- ir þó erkilygarar eru Popúlistar, og þú hefir auðvitað af vangá verið orsök f því, að fáfróður maður álasaði heiðar- legum pólitískum flokki að ósekju, en þetta hefðir þú getað komist hjá, ef þú hefðir gefið gangverð á hvortveggja, daginn sem þú skrifaðir greinina þína, eða bréfið, því það lítur út fyrir að verðmæti hveitis stjórnist að mestu af framboði og eftirspurn nú sem stendur, og þetta er svo í dag (24. Jan. 1899); hveiti 60 cents bush., silfur 59 5/8 cents únzan- Ég get ekki gert að því, að mér finst þú nokkuð upp með þér af at- orku þinni við blöðrusprengingar. Það er nærri eins og slái útí fyrir þér. Ertu nú alveg viss nm að þú hafir ekki farið blöðru vilt? og hakkað gat á einhvern þér óþektan belg með óþektu efni í, er hafði ill áhrif á þig. Ég hii-ði ekki að fara út í embættis mannsnafnið; það eru smámunir einir; má vera ef þú lest grein mínaínæði, eftir að blöðru-áhrifiu hafa skiliö við þig, «ð þú komist að þeirri niðurstöðu að ég hatí aldrei nefnt þig embættis- mann. Það sem þú setur út á frásögu mína um gull-demókrata er alveg rétt hjá þér. Ég sé að í uppkasti greinar- innar hefir setningin verið svona: að gull væri og ætti að vera hinn eini lög- legi innlausnar gjaldeyrir, * Svona hugsaði ég það, en hvernig fyrri partur orðsins hefir glatast veit ég ekki; en ég þakka þér fyrir leiðréttinguna, og full vissa þig um að ég ber engan kala til þín fyrir það þó þú gerir töluvert veð * Gjaldeyrir kalla ég málmpeninga sérstaklega gull er eitt hefir það laga- lega vald að vera Money of fund rede- mption. Bréfpeninga og silfur tokan Money or Credit Money kalla ég gjald miðil. ö. A, D, ur úr þessu. Þú hefir auðsjáanlega haldið að ég meinti að enginn löglegur gjaldmiðili væri til í landinu nema gull, og var þér það nokkur vorkun. en til að komast hjá sroleiðis misskilningi í framtíðinni vil ég geta þess, að Mr. Leech, formaður peningasláttunnar í Bandaríkjunum segir, að til tnuni vera af slegnu silfri nærfelt $500 000 000, af Bandaríkja seðlum (U S. Tieasury Notes) $400,000.00$, Bankaseðlar (Na— tional Bank Notes) eru ekki löglegur gjaldmiðill eins og margir halda, þó þeir seðlarséu brúkaðir sein gjaldmið- >11 manna á milli; ekki heldur eru þess- ar U. S. Treasury Notes btúkanlegir til aðborga toll á innfluttum varningi eða rentur á skuldabrefnm Bandaríkjanna. verður það að greiðast í gulli eingöngu- En eftir því sem Mr. John G Chailes, síðasti fjáruiálaráðgjafi C'evelands, Sivildi embættiseið sinn og afstöðu sína gagnvart gull-einokunni, þá áieithann heppilegast að innleysa allan gjaldmiðil með gulli, og lét þá skilja á sór. að hann værí viljugur til að innleysa silf- urdollarínn í gulli, ef þeir (auðkýfing- arnir) krefðust þess. Nú með því að skýrsla Mr. Leech, sem áður er tilvit*- að, gefur gullforða Bandaríkjatina #702 raillíónir, * þá virðist vera Astæða til að álíta þann forða fremur lítiun til þess að bera allan peningafovða landsms og standast Arásir fjárglæfraDianna, enda eru dæmin degínum ljósari, að tilgátur vorar eru á sannindum bygðar. Þarf ekki annað en benda á peningahallærið 1893, sem mörgum mun mmnisstætt vera. Með virðingu. G A. Dalmann. * Það er aðgætandi við skýrslu þessa, að hún gerir enga áætliin um rýrnun málmpeninga, sem hlýtur þó að vera töluvert. Bæði hafa læir glat- ast, og svo verið brúkaðir til smiða ut- anlands og innan. G. A. D. Dánarfregn. Miðvikudaginn 15. þ. m. lézt að heimili sínu, 156 Kate St. hór í bænum, húsfrú Sigurlaug Gísladóttir Sigurjóns- son. 49 ára gömul. Hún var fædd að Merkigilií Skagafirði árið 1850 og ólst þar upp hjá foreldrum sínum Gísla Guðmundssyni og Oddnýju Sigurðar- dóttir, þar til hún var 22 ára að aldri, þá giftist hún, eftirlifandi manni sín, um.herraJóni Sigurjóussyni og byrj- uðu þaii húskap að Einarsstöðunr i Iteykjadal í Þingeyjarsýslu og bjuggu þar 4 ár. 1876 tíuttu þau til Arneriku cy settust að í Nýja íslandi. Þaðan fiuttu þau t.il Selkirk og síðan til Win- nipeg.og hafa þau jafnan haft hér heim- ilisfestu síðan. Sigurlaug sál. var dugnaðarog ráð- deildar kona hin mesta og vel látin. Hún hafði verið heilsutæp síðast.l 6 ár og legið þrisvarsinnum I sjúkdómi þeim — magasári—. sem að siðustu dró hana til bana. Með manni sínum eignaðist hún 8 bör.n, 4 drengi og4 stúlkur. All- ir piltarnir eru dánir, en stúlknrnar 4, allar mannvænlegar, Suppkomnar og 1 9 ára, syrgja nú ásamt föður þeirra hina burtförnu móður og eiginkonu. Jarðarföiin fór frain frá t. ísl. lút. kyrkiunni á laugardagínn var og var hún fjölmenn og viðhafnarmikil, Séra Jón Bjarnason hélt húskveðju að heim- ili hintiar látnu og ræðu í kyrkjunni. _ 2-Z — — 27 — - 26 - — 23 — stungið upp á, þá rnunu þeir álita þig annað- hvort dauðann eða i Síberiu, sem er hér um bil hið sama. En á n eðan getur þú skrifað hverj- um sem þú viltláta viiahvar þú sért nidurkom- Iun og fengið aftur svar undir einhverju upp- gorðar usfni og...’, ‘Þetta er nægilegt. Ég gengað skilmálun- um. Þú gazt rétt tíl, er þú sagðir að ég mundi ekki vera Níhilisti af hjarta og sannfæringu, Ég er Níhílisti vegna þess að ég elska konu, sem er Mfhilisti, Þetta nægir í bráðina; kanské eg segi þér meira síðar. Mig langar til að setja þér annað skilyrði henni viðvikjandi, en ég býst við að það yæri ekki til neins. Ef til vill veitir þú méreina bsen. ef ég bið þig, þegar ég hefi sagt þór alt af létta og þú kemst að raun um að ég lnefi ekki sagt þér annað en sannleikann’. 'Þú rnátt vera viss nm að ég geri það, ef að bón þin er ekki ósanngjörn. Seg mér nú nafn þitt’. ‘Þú munt ekki hirða um að vita mitt rétta jkirnarheiti’. ‘F.g vil vita nafn þadsem þú ert þektur and ir á meðal Níhilista’. 'Jean Moret’, ‘Og hér í höllinni’. •8ama nafni". • 'Jaeja. ég sendi þig nú í fangelsi. Á margun skal ég finna þig og spyrja þig þá spjörunum ár, Þú máU vera fullviss um að ég held öll mín nö við þig. Hugsaðn vel um alt þetta þangað til, »vo afl þú getir svarað tnér skýrt og grw'ni- Pétursborg. Hver einasti af frammistöðumönn- unum þar var spæjari í hans þjónustu. Hafði hann komið með þá alla frá Paris og var enginn þeirra kunnugur mér. Annar Iri, Tom Cayle að nafni, setti sig þar niður sem vagna- og hestalánari eftir ensku sniði, Haföi hann marga vinnumenn, sem allír voru spæjarar fyrir hann. Frönsk hjón, St. Cyr að nafnl, settu á fót skrifstofu. þar sein þau tóku að sér að útvega fólki vistir og annað þesskonar. Hafði hann einnig fjölda spæjara í sinni þjónustu. Eg hafð' tvo mjög duglega spæjara í minni þjónustu. Vat annai þeirra söngkennari, en hinn kendi vopna- burð og voru þeir báðir daglegir gestir í höllnm adalstnannanna. í hinum fátaekari hluta borgarinnar hafði ég fjölda njósnarmanna. Og beztur af öllum þeirra var ameríkanskur maður, Canfield að nafni. Hann hafði á hendi yfirumsjón mcð bréf berum og öðrum sendisnápum om borgina, og tókst honum von bráðar að skifta nm þá, svo að eftir lítinn tíma voru þeir sllir orðnir njósnar- menn í þjónustu hans. Canfield var í sannleika einn af hinuru allra þörfustu og dyggustn snuðr- urura i minni þjónustu- Á meðan þetta gerðisT. sem ég nú hefi sagt frá, gerði ég mig smátt og .-.mátt iiein akominn i öllu hinu heldra -amkvæmi-íífi Pétursborg. Ég lét það skiljast að ég væri veilatiðugtir inað- ur, nýkominn frá hinurn heimsfrægu l ámum í Mexifo, Setti ég skjaldaririerki tiginnar ættar á nafuspjöld mín og ritpappir og svo e»rði prlos 4. KAFLI. Blómareitur prinsessunnar. Til þess að geta enn betur framkvæmt fyrir- ætlanir mínar, var það naudsyrilegt að ég hefði ekki heimili í höll keisarans. Ég leigði nnér þvi herbergi í þögulum og hreinlátum hluta borgr.r- innar og gekk ég þar nndir nafninu Dubravnik. Varð það skjótt mál nágranna minna, að ég væri rússneskur útlagi, sem hefði verið leyfð átthagavist á riý undir vissum skilyrðnm, því slíkt kemur stundum fyrir, þóttekki sé þaðoft’. F.g fór nú að safna saman f kringum mig hinum og öðrum möBnum, sem ég hafði áður kynzt og notað til ýmsra vika og vissi ég að mér var ó- hætt að reiða mig á trúmensku |reirra. En þeir voru allir útiendingar. Rússinn er »tíð traust- ur sern bjarg l>egar hjarta hans er með i verki og pólitiskar skoðanir hans ekki koma i bága. En annars er hann hvikull eins og alda á ók/rru hafi og er honntu þá sist að treysta. Ég sendi til Parisarborgar eftir gömlum vini minum, Michael O’Mally. Hin langa dvöl hans á Frakklandi hafði breytt honum í franskan mann i staðin fyrir írlending. Hann iiafði hreytt nafni sinu og kallaði s;g nú Malet. Hann stofnaði þegar kaffisöluhús í Pétursborg og hafði þar alt eftir nýjustu tízku sniði og svo fínt og kostbært iæm verða raátti. Varð 1 e-si gildaskáli hans bráðU'ga aðalskeinti- staður herforingjaJæirrH. er aðseiur höfðu lega og sam’al okkar þurfi ekki að taka nenia sem styztan tíma’. Ég skildi við hann og gekk til dyranna- — Prinsinn stóð í fordyrinu og hafði hann beðið þar. Eg sagði honum í fám orðum frá samtali mínu við .Jeau Moret, og bað hanu að senda eftir foringja hallarvarðarins. Kom hann eftir litla stnnd og tók við fanganum til gæzlu. Ég sat svo litla stund á tali við nrmsinn áð- ur en við gengum til hvílu. ‘Mr. Derrington’, mælti hann um leið og hann kvaddi mig, ‘Ég er nú meir en nokkru sinni Aður sannfærður um það, að þú ert hinn rétti rnaður í þessari stöðu. Hvernig vissir þú að það var spæjari f herberginu ? Ég hafði ékki minstu hugmynd um að hann v»ri þar, en þót.t- ist viss um aö við værum tveir einir’. 'Ég var ekki fyr kominn inn í herbergið, en ég vissi að hann var þar. Ég hefi sett mér þá reglu sem ég vik aldrei frá, að gæta nAkvæm- legs »ð öllu i kringum mig i hvert siuni er ég kem inn i eitthvert herbegi. Ég sá undireins að blæjurnar fyrir einum gluggamim hérigu ekki í réttum stellingum, og setti ég mig þannig niðnr að ég gæti stöðugt haft auga á þeim, Ég sá þær tvisvar hreyfast, rojög litið að vísu, en nóg til þess að ég var sennfærður urn að eiuhver væri i felum h»r á Imk við. Af þessari ástæðu fcom ég því svo fyrir, að samtal okkar færi fram á ensku Ég er sannfærður uto að maður þessi er Nihilisti fyrii tilviljuu eina. Óg ég vonast til að hann geti orðid okkur mjög nytssumiy’. 'Jæja, það er «itt icæhi priosiua. ‘að

x

Heimskringla

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Heimskringla
https://timarit.is/publication/129

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.