Heimskringla - 08.06.1899, Síða 2

HEIMSRRINGLA 8. JÚNÍ 1899.
Ileiiuskriiifla.
Verð blaðsins í Canada og Bandar. $1.50
um árið (fyrirfram borgað). Sent til
íslands (fyrirfrarn borgað af kaupend-
um blaðsins hér) $1.00.
Peningar seudist i P. O. Money Order.
Registered Letter eða Express Money
Order. Bankaávísanir á aðra banka en í
Winnipeg að eins teknar með afföllum
B. Ti. Iíml<!ninNon,
Útgefandi.
Office : 547 Main Street.
P O- BOX 305-
Kjörlistasvikin.
Vér hcfðum ekki lotið svo lágt að
svara með einu orði klúðurgreininni
í síðasta Lögbergi um “Aftuihalds-
menn og nýju kjörskrárnar”, ef vér
hefðum ekki í þeirri grein orðið fyrir
vísvitandi og svívirðilegri álygi rit-
stjóra Lögbergs, sem á seinni árum
hefir gert mannorðsþjófnað að lífs-
starfi sínu.
Hann segir að vér höfum haldið
því fram við skrásetjarann í Moun-
tain kjördæminu, “að ýmsir vel þekt-
ir íslendingar í Argylebygðinni, sem
kosningarrétt hafa að lögum, væru
ýmist alls ekki til, eða þá að þeir
hefðu ekki kosningarrétt.”
Þessu svörum vér þannig, að ver
töluðum ekki eitt einasta orð við
skrásetjarann um nokkurn kjósanda
í Argylebygð eða annarstaðar. En
vér gátum um það við umboðsmann
Conservativaflokksins, að Pétur Páls
son, sem um síðastliðin ár hefir búið
norður við Assiniboine á, væri kjós
andi í Norður Cypress kjördæminu
og ætti ekki að vera á kjörlistanum
á Alountain, þar sem hann er þó lát
inn vera. Einnig héldum vér því
fram, að Friðjón Eriðriksson, kaup
maður í Glenboro, ætti ekki atkvæði
í Mountain kjördæmi og að nafn hans
ætti ekki að vera þar á listanum
Ekki heldur ætti Jón Clemens, faðir
prestsins í Argyle, að vera á listan
um, því hann er ennþá Bandaríkja
þegn. Svo ætti og Halldór Bjarna
son, verzlunarþjónn í Glenboro, ekki
að vera á Mountain listanum, þó hann
sé settur þar niður á land Friðjóns
Það er um Halldór eins og Friðjón
að hvorugur þeirra hefir nokkru
sinni A'tt heimili í þessu kjördæmi og
geta því ekki átt þar atkvæði að lög
um. Vér héldum því og fram, að
Sigurður Christopherson yæti ekki íitt
atkvæðisrétt bæði á Baldurog Grund
og að nægilegt mundi vera að hafa
manninn að eins einusinni á listanum
Um syni Skapta Arasonar höfum vér
ekki talað eitt einast orð, hvorki
við skrásetjarann né umboðsmann
Conservativa, því vér vitum ekkert
um aldur þeirra pilta. En vér vit
uro það, að ef nokkur grunur iiggur
á því, að einhver þeirra hafi ekki
náð lögaldri, þá er tími til að ræða
nm það við “Court of Revision,” eins
og um hin atkvæðin sem nefnd eru
hér að framan. Það er annars merki-
íegt, að Pétur Pálsson skuli verasett-
ur niður í þremur kjördæmum
(Mountain, Cypress og St, Andrews),
en þó er það í sjálfu sér ekki athuga-
verðara en það, að á kjörlistaiium I
Mikley sknli vera t. d. Ilákon Þórð-
arson, seui í síðast l. 6—7 ár heflr ekki
átt heimili í þeirri kjördeild, en býr
á landi uppi i Geysirbygð. Eða
Kristjón Finnsson, kaupmaður við
íslendingafljót, sem ekki hefir haft
heimili á eyjunni í mörg ár, en er
þar á listanum og einnig við fljötið.
Sama er að segja um Benedikt Sig-
urðsson, sem nú á heimili í West Sel-
kirk, að það er hreinn óþaríi að of
þyngja Mikleyjárlistanum með nafni
hans. En verra en alt þetta er þó
það, að Bessi Tómasson ersettursem
kjósandi niður á Mikleyjarlistann,
þótt hann hafi aldrei haft eins dags
heimilisvist í Mikley eða annarstaðar
í St. Andrews kjördæminu, en hefir í
mörg ár búið í Grunnavatnsnýlend-
unni. Ilann getur því ekki að lög-
um átt hinn allra minsta rétt til að
vera þar á kjörlista, og þetta hljóta
þeir að hafa vitað, sem sendu nafn
hans á skrásetningarskrifstofu'na.—
Það er með svona aðferð, að hægt er
að koma 74 nöfnum á þennan lista,
þar sem hin rétta kjósendatala er að
eins 45 til 50. Svipað þessu er og
það, að setja Krlítján Abrahamsson
á Gimlilistann, marin sem f mörg ár
hefir átt heimili suðvestast í Manitoba
f Pipestonebygðinni. Það^er tæpast
hægt að bera fyrir ókunnugleik, ,að
því er hann snertir, því allir í ný-
lendunni vita, að hann á ekki meiri
rétt til að vera á lista þar heldur en
“maðurinn í tunglinu.” Um endur-
tekningar erum vér ekki að tala, því
þær eru meinlitlar, eins og þær koma
fyrir á Gimlilistanum. En þó getum
vér ekki stilt oss um að geta þess, að
J. P. Sólmundsson er settur niður
tvisvar hvað eftir annað og Halldór
Karvelsson þrisvar. Þetta er ófyrir-
gefanlegt skeytingarleysi af þeim
sem útbjó listanu, því ætla má að
hann hafi verið svo kunnugur í sveit
inni að hjá þessu hefði mátt komast
Eggert J. Oliver ætti heldur ekki að
vera á listanum; harin hefir ekki átt
heima í Nýja Isl. í meira en eitt ár,
en á atkvæði í Winnipeg.
Það er fyrir þessi skálkabrögð og
slóðaskap, að hægt er að láta kjörlist-
ann í Nýja Islandi sýna um 623 kjós
endur, þar sem að réttu lagi eru að
eins um 400 kjósendur.
Oss dettur ekki í hug að kenna Mr.
Partington, sem vér vitum að er heið
virður maður, um það, þótt hann
vottaði það 17. Maí, að vinur vor
Bessi Tómasson ætti atkvæði í Mikley.
En vér leggjum sökina á þann eða
þá, sem settu nafn hans á Mikleyjar-
listann. Lögin ákveða skýrt og ó-
tvírætt, að kjósandi verði að hafa átt
heimili í kjördæminu 3 næstu mán-
uði fyrir þann dag, sem skrásetjarinn
var útnefndur. En fram til 17. Maí
hafði Bessi ekki haft einnar klukku-
stundar heimílisfang nokkurstaðar í
kjördæminu.
Hér er því um beina sviksemi að
ræða, þar sem ýmsir menn eru settir
á kjörlista, sem ekki hafa haft heim-
ili í kjördæminu í mörg ár, og enn
aðrir sem aldrei hafa átt þar heima.
—Einn dauður maður (Oddur Eiríks-
son) er á listanum við fslendingafljót.
Það skoðum vér feigðarmerki fyrir
Greenwaystjórnina.
Okurvextir
Ekkert mál er nú. eða hefir nui
lanaau tíma venð á dafjskrá þjóðanna,
ssm meira hefir verið rætt eða ritað um
heldur en kúgun verkalýðsins uf auð-
vald'nu, og hatur það, sem verkafólkið
í hverju landi ber til hinna svonefndu
auðmanna, á eflaust rót sína að rekja
til þeirrar ran«sleitni. sern vinnulýður-
inn einatt verðnr að sæta af höndum
marina jieirra, semhafa umráð auðsins.
Það er i mannlegu eðli, að ydja njóta
sem raestra lífsþæfíinda meðsem minst-
um kost.naði eða fyrirhöfn, otl af því
það er vitanlegt, að [leningarnír eru afl
þeirra hluta setn gera skal. þá eru það
þeir sem verða handhægasta meðalið,
sem notað verður til þess að svæfa
frjálsræði og sjálfstæði fátæklinganna,
þeivra sein verða að vinna sér brauð
með súrum sveita síns andlitis, og hafa
þóeinat.t þarfirnar af skornum skamti,
en hafa þó mirist af því sem þeir kysu
að hafa mest af — penineunum. Þessi
lðngun til að eignast penineatia byggist
á þ'jrfum. sem sífeldlega er fyrir þá
hvar í heimi sern maður er staddur, og
á þessu er bygt verðmæti þein-a og
vaxtamagn. Þeirsem hafa peningana
aflögu, gæta þess vandlega að koma
þeim þar fyrir sem þeir ávaxtast mest á
styztum tíma. 'en eru þó í trygcum
höndum. Að vísu eru vextir ákveðnir
með lögum, en það er með þau lög, eins
og mörg önuur, að það má fara, og er
farið, í kringum þau eða á hlið við þau
æfinlega með samkomulagi beggja
málsparta, lántakanda og lánveitanda,
svo að þó lögin ákveði að vextir af pen
ingum raegi ekki stíga yfir vissa pro-
cent upphæð, þá fer það einatt svo, að
lánþiggjandi verður að borga frá 2—10
sinnum hærri vexti, en lög gera rá^
fyrir. Það hefir kveðið meira að þessu
Bandaríkjunum, heldur en í Canada.
en þó er þetta ekki óþekt eða jafnvel
sjaldiíæft hér hjá oss í Canada. Það var
minst á það í Ottawaþinginu 1897, að
einu tilfelli hefði viss lánþiggjandi
endur landsins hafihér um bil glögga
hugsjón um það, að þetta sé síðasta
tækifærið til að þéna á þeim liðna, enda
er hægt að grafa fyrir $8. En þar er
illverandi dauður eðalifandi. — Nokkur
hluti af þessum fagra bletti, eða garði,
er afmarkaður fyrir hina gömlu her-
menn Bandaríkjanna, sem búist er við
að deyi einhverntíma, í það minsta
verði ekki eins langlífir og eftirlaunin.
Þar er allstór fallbyssa, sem sett er á
velhögginn grástein. Hún var gefin
af veðsetta úthaldinu í Washington,
var mér sagt. En þar sem engan þurfti
að drepa, þá virtist mér gjöfin á röng-
um stað, en svo kom mér til hugar, að
eftir 1900 ára kenslu í þeirri greín, að
vér eigum að elska hver annan, þá væri
ef til vill bezt til fallið, að sína framför
vora í mannúð ogréttlæti, með því að
benda á hvað heiminum hafi farið fram
í því að byggja allskonar morðverkfæri.
Svo þegar ég hafði velt þessu mali á
ýmsa vegu í huga mínum, þá komstég
að þeirri niðurstöðu, að fallbyssan væri
á réttum stað, og sýndi betur en flestir
aðrir minnisvarðar, hvað undur langt
við eiguin að þvi takrnarki að ná full-
korainni menning. Einhverntíma upp
rennur sá dagur, að drápsvélar verða
ekki skoðaðar sem tilhlýdilegustu
merki er vérauðkennum með legsteði
vina vorra.
í sambandi við grafieiiinn er stórt
og vandað líkhús, bygt úr rauðleitum
steini, svo ramlagr. að líklegt er að það
! goti staðiö uiu uiJi raðir. Eg gekk inn
I í þetra dauðiamauna hús með vini min-
skrifa með skýru letri frarnan á ián-
tökuskuldbindinguna þá vaxta upphæð
sem um hefir verið samið milli málsað-
ila. Það var álitið að þetta ákvæði
mundi hafa þau áhrif, að okurrenta
mundi hverfa og menn fá peningalán
með sanngjörnum skilmálum. Þar
sem lánþiggendum með þessu frum-
vaipi var lagtupp i hendurnar að semja
um vöxtu án tillíts til laganna. Það
var að sjálfsögðu búist við því að þeir
mundu finna hag sinn í því áð semja
um eins lága vaxtagreiðslu og hægt
væri. En þetta fór nokkuð á annan
veg. Okrarar héldu Afrara að okra og
kúga og sjúga blóð og merg úr beinum
hinna fátæku lánþiggjenda.
Nú hefir senator Dandurant komið
fram með lagafrumvarp, sem hann ætl-
ast til að bæti úr þessum okurálögum á
fátæka lánþiggjendur. Hann kvaðst
vita af tiltelli, þar sem maður hafi orð-
ið að borga $400 fyrir $80, er hann tók
að láni. Einnig benti hann á annað
tilfelli, þar sem maður fyrir 5 árum tók
$75 lán. en varð síðar að semja um það
við lánardrottinn sinn, með þvi aðgefa
honum borgunarskuldbindingu fyrir
$700. Þessi upi hæð hefir nú vaxið svo,
að maðurinn, sem áður tók $75 lán,
skuldar nú lánardrottni sínum $1806.
Frumvarp Mr. Dandurants fer fram
á, að takmarka vöxtu svo að ekki verði
Ieyfilegt í Canada að setja hærri vexti,
en 20% á ári.
Það eru deildar meiningar manna
um það, hvort það sé sanngjarnt að
setja 20% vexti á nokkra upphæð se
lánuðer. Þykir mörgum þetta alt °f I nm KWstjáni .Tónssyní. Hurðin er úr
frá umheiminum—. Ég veit það ekki,
en vel getur það átt sér stað.
Þegar ég byrjaði að skrifa þér þetta
bréf, ætlaði ég að minnast á landa mína
meira en ég hefi gert (ef þú kynnir að
brúka eithvað úr því í blað þitt), en svo
lentí ég út á aðrar brautir, og bréf
þetta er orðið helzt til of langt. Samt
vil ég geta þess, að löndum þar líður
heldur vel og virðast þeir hafa von um
um þolanlega fraratið.
Og svo að endinguvilég gripa þetta
tækifæri til að óska öllum löndum mín-
um í Duluth til hamingju í framtíðirni,
og hjartanlega þakka þeim öllum fyrir
þá dæmafáu gestrisni og kurteisi, sem
þeir sýndu mér í öllum hlutum og allri
framkomu gagnvart mér. Ég kann
ekki að skrifa þakkarávarp og hefi
aldrei lagt mig eftir þéirri list, en mörg
þeirra hefi ég lesið og fallið misjafnt,
en sagan segir að Grettir Ásmundar-
son hafi sagt: "Þess mun getið sem
gert er". Ég get ekki annað en munað
og getið þess. veglyndis, er allir landar
mínir í Duluth (sem ég fann) sýndu
mér. Líði þeim ætið vel.
Þinn með vinsemd.
G. A. Dalmann.
Gash Coupons.
$3.00 í peningum gefnir fyrir alls ekki
neitt. Th. Thorkelsson, 539 Ross Ave,
G. Johnson, corner Ross & Isabel Str.,
og Th. Goodman, 539 Ellis Ave, hafa
þessar Coupons og gefa viðskiftamönn-
um sínum þær fyrir hvert 10 centa virði
sem keypt er í búðum þeirra og borgað
út í hönd. Coupon bækur fást í þessum
búðum, eða hjá
The Buyers and Merchants
Benefit Association,
Room N Ryan Blk, 490 Main Street
Orsakirnar—Sannanirnar.
Svar til Kristjáns Abrahamssonar.
Frá Magnúsi Tait,
Sincbúr, Man.
mikið. Senator Bernier frá Manitoba
áleit 8% ætti að vera hæstu vextir, er
lög leyfðu, og kemur honum að því leyt
samnn við Sir Oliver Mowat. Frnmv
þetta verður látið ganga gegnum greip
ar banka- og verzlunarnefndar ríkis-
stjórnarinnar, og má þar búast við að
það verði heflað, sleikt og skafið áður
en það verður lagt undir fullnaðar úr
skurð þingsins.
Ur bréfi tilritstj. Hkr.
Minneota, Minn.. 23. Maí 1899.
Góði vinur.
Mér varð hálf hverff* við þegar ég
fékk skipan rð fara til Duluth og si:-ja
þar í tylftardómi á dómsmálaþingi
Bandaríkjanna. en með því að ég er
laður löghlýðinn og hefi meðfædda ó
þar neðra orðið að borga vöxtu 5% af
$100 á hverjum mánuði, eða 60 csnts af
dollarnum um árið. Þá var lagt fyrir
þingið frumvarp til Iaga. sem ákvað ár-
lega vöxtu af lánum ekki mega vera
hærri er.8pr, ct.. en þingið gat ekk
verið með þessu frumvarpi; áleit vaxta-
ákvæðið of hátt og of bindandi, svo að
breyting var gei ð í þá átt, að ákvæði
vaxta var dregið út, en í þess stað sett
lað skilyrði, að lánveitandi skuli jafnan
beit á faiigahúsiuu, eins og margir
meðborgar minir virðast hafa, þá lagði
ég af stað og kom til Duluth á tiltekn-
um tíma, og hjálpaði þar lögfræðingum
til að mæla út )réttlætið til þeirra er
þóttu hafa ringar birgðir af þeim nauð-
ynjavör'um, fyrir svo mikið hvert mæli
ker. Mór kemur ekki til hugar að geta
þess hér, hvort vér gáfum gott mál eða
ekki, eu ég get ekki stilt mig um að
geta þess. að ég kenni sárt í brjósti um
þá menn, er eigalíf ogfrelsi nndir dóm-
greind tólf manna. Jafnvel þó fyrir-
komulagið sé í sjálfu sér gott, og ef til
vill það bezta. er vér þekkjum, en sá er
gallinn. að alt sem gott er má inisbrúka
og er gert dagsdaglega, og mun svo
lengi verða.
Það er ekki tilgangur minn, að fara
að lýsa Duluth. Þar er fátt svo fram-
úrskarandi merkilegt, að mér finnist á-
stæða til að geta þess. Þar eru stórar
byggingar, götur og kofar, þar er góð
höfn og fögur. og er það eitt hið mesta
mannvirki í borginni, endahefir Banda
ríkjastjórnin lagt fram stórféár eftir ár
en verið getur að einstöku dollar hafi
lent annarstaðar en I höfninni. en þá
samt hefir hann gengið í pólitiskar smá
skuldir, og það hefir komið Washington
stjórninni mæta vel.
Eg dvaidi hjá herra Kristjáni Jóns-
syni (úr Borgarfirði stóra). Hann er
formaður við aðal-grafreit borgarinn-
ar, er heitir Forest B ill Cemetry. Er
grafreitur þessi hið merkilegasta er
ég sá. Alt, land umhverfis borgina er
að öllum líkindum það ljótasta lands-
lag sem til er í heiminum. Það er svo
ljótt. >ð tungumálin eiga ekki til orð
að lýsa því; má vera ef Jón Olafs-
son lifir lengi, að hann búi til orð, er
fylli þessa þörf.
En með elju og fyrirhyggju hefir
þessu óviðjafnanlega ljóta landi verið
amhverft í fagran listigarð. Utsýnið
er þar fagurt. Yatnið og fjórðurinn
blasir við á aðra hlið, en á hina er dal
urinn og bygðin. sém kölluð er “Wood-
land”. En svo kostar nú nokkuðað
vera grafinn á þessum fagra stað — um
$50 fyrir gröfina —. Vera má að eig-
pólrrnðum grásteini, 4 þumluriga á
þykt, eða meira, og marraði raunalega
í hjöruniim þegar hún hreyfðist. Til
beggja hliða voru líkkistur á mismun-
andi stærð, sumar huldar aðf ofan af
fölnuðuin blóinsveigum, aðrar höfðu
engin blóm eða skraut. Hér voru spor
dollarsins eins glögg og annarstaðar
heiminum. Hér var ekkert jafnaðar
ríki, nema að því leyti, að allir svéfu
sumir máskéí $150 legurúmi, en aðrir í
$10—15 furukassa. Vindurinn veinaði
í loftholunum, sem eru á húsinu, til
þess að loftið sé hreint. Mér kom til
hugar a-fi þeirra sem hvíldu í hiuum
dýru kistum. Gat það ekki verið að
skraut þetta hefði verið keypt fyrir pen
inga, sem langlega bafa verið saroan
dregnir, er járnhönd ágirndar og yfir-
gangs hefðu kreist út úr holdi og blóði
fátækra og munaðarlausra meðbræðra?
Nei, það þurfti ekki að v«ra. Það gat
verið nð hér blundaði mannvinur, som
varið hafði lífi sinn öðrum t.il góðs, til
að gera heiininn ögn betri og maunúð-
ugri. Vel gat verið að þessi föln-
uðu blórn hefðu verið vökvuð af tárum
elsku og þakklætis. Eg komst að
þeirri niðurstöðu nú sem endranær, að
dauðinn eins og lífiðsé ráðgáta. er aldrei
hefir verið ráðin.
Eg klifraði aleinn upp úr dalnum.
Hlíðarnar. eða réttara sagt, hjallar og
klappir, eru þóttvaxin furuskóvi. Ég
varð hrifinn af þeirri viðleitni, er mór
sýndist trén hafa sýnt í baráttu sinni
fyrir tRveiunni. Hver skora og
sprunga í klöppunum var notuð. Ræt-
nrnar teygðu sínar löngu fingur og
fána í krók við klettasnasirnar og héldu
þar dauðahaldi. Ég tók þar eftir einu
tignarlegu furutré, er að likindum hefir
strítt fyrir tilverunni í margar aldir,
en vatnið hafði þvegið mölina úr kletta-
skorunum. og svo kom voðalegur norð-
anvindur, vægðarlaus og kaldur, eins
og dauðinn. og stóra tréð hallaðist á
hliðina og hvíldi sig svo við brjóst
minni ogmikluyngri nágranna. Ég
skoðaði rótina að neðan; var hún eins
og manns hendi, er lagast hafði eftir
kúpuvöxnum klettinum. Þrir fremstu
fingurnir voru uppréttir og slitnir úr
liðum. svo engin hjálp gat bætt úr
þeim meiðslum. Græðifingurinn og
Iitlifingurinn liöfðu en töluvert hald,
og gegn um þá sendir móðir vor, nátt-
úran, líf og beilsu til hinnar förru
kvónu og annara útlima eikarinnar. En
það verður ekki lengi. Dauðastríðið er
byrjað; ég sá það glögt, að skinnið var
víða brostið 'á þeim fingrum sem eftir
voru. Og svo þegar minst vaiir kem-
ur skógarmaðurinn með sína eyðileggj-
andi öxi og heggur á hina lúnu fingur.
Tréð fellur. Svo fer skógarmaðurinn
að stýfa af því limina og höfuðið, bol-
inn stýfir hann i hæfilega langa búta,
sem svo eru sagaðir I borð, og úr borð-
unum eru búnar til kistnr — má vera
að tré þetta, sem hafði svo inikil éhrif
á mig, að úr þvi verði smíðuð kistan
mín, erég fyrr eða síðar geng til hvíld-
ar í og blunda ájiandiöku eða áhrífa
Lögberg 27. f. m. flytur grein eða
svar frá þér til fregnrita Heimskringlu
að Sinclair, Man. Með þeirri “rullu”
hefir þú “gefið þig upp á gat”, þar sem
þú birtir nafn þitt og hvernig þú ferð
að fóðra skammir þínar og sanna óhróð-
urinn. Mér þykir ilt að þurfa að yrðast
við þig opinberlega. mann, sem notar
svo lítið til að gera uppistand útaf, og
lætur safnaðarlegan hroka hlaupa með
þig gönuskeið beint á hundavöð. En
framkoma þín og afstaða mín í þessum
málum, krefst þess að ég svari
Að þú hafðir fáu að svara í grein
minni er birtist í Heiraskringlu 81.
Marz, sem var svar upp á greiriina
“Andmæli”, er kom út í Lögb. 9. Marz,
sýnir. að ég hafði rétt að mæla. Þú
gast ekki sannað hið gagnstæða. Þú
segir að ég hafi ekki háft manndóms-
þrek til að setja nafn mitt undir svar
mit.t(14. Marz ) Ástæðan fyrir að ég
gerði það ekki. er ég Svaraði skúrnaskots
“Andmælnm” þínum, var sú. að ég
kærði mig ekki mn að rita rnitt nafn
undir svarið. en halda þinu nafni leyndu
En þú ert, gleiður yfir því frjélslindi (I),
að birta nöfn okkar beggja með síðustu
grein þinni. Orðið “frjálslyndi” á alls
ekki heiroa þarna. T’ér var hefridar-
svölnn i að birta initt nafn (laun fyrir
að leyna þínu !). En á hinn bógirin var
það praktist af þér að gera nafn }>itt
uppskát.t. því með kunngerðir þú hver
hver væri safnaðarstólpinn hér. f þessu
sambanrli mé geta þess. að frainkoma
safnaðanna eða rneðlima þeirra, er eins
og væri það rauðheitur pólitiskur fé-
lagsskapnr. Hvar er þetta kristilega
umburðarlyndí hjá þeim herrum. fyrir-
gefandi 70 sinnum 7 sinnum ? Mér finst
Kristján minn, að framkomaykkar sem
meðlima þessa kristilega félags. ætti
ekki að vera hegnandi og egnandi, held-
ur friðsörn og bróðurleg.
Svo kemur annað atriði til íhugun-
ar. og þar hefir þú látið berast, á blind-
sker. Þú segir í svari þínu : “Vertu
ekki að basla við að dreifa fleirura við
þessa blaðadeilu okkar. það sem þú seg-
ir i því efru', eru ástæðulaus ósannindi.”
Getur vel verið ósatt, en þá er þín skuld-
in, því þannig fórust þér orð : “Ég vil
segja þér það, að ég þekti til þessarar
ritgerðar áður en húu birtist í blaðinu,
og stend í þeirri ábyrgð.” Það var eins
og að þig skorti þarna manndómsþrek
til að viðurkenna beint og blátt áfrarn,
að þú ættir einn alla greinina “Andm.”
Af orðum þinum mátti vel álíta, að þvi
hefðir ekki hugsað né ritað hana. og gat
skeð ekki lesiðhana. Þú gast hafa Iéð
nafn þitt. eða skrifað undir greinina eft-
ir að hún hafði verið Iesin upp fvrir þér.
Þú hlýtnr þaunigiað sjá að óg hafði á-
stæðu til að hugsa að þú að minsta
kosti hefðir fengið utanað hjálp. Þá
er að athuga hvernig þér tekst aðsanna
“að ég hafi viljað gera alt sem auðvirði-
1-gast í augum almennings, er söfnuð-
inum viðkemur.” Þú kallar það “kjána-
legan klaufaskap” að ég hafi sagt í
fregnbréfi minu í vetur, (24. jan.) að
safnaðarfólk (ætli) að hafa fund27. s.m.
og að ég hafi svo í sama bréfi sagt, að
lestrarfélagið væri sá eini félagsskapur
hér, sem lífsmark sæist á. Þarna gafst
þú þig "upp á gat,” því þetta var hið
rétta veruatriði og þú ai dæfir engu því
sem ég sagði um söfuuðinn f svari mínu
14. Marz.
Svo að þú sjáir, að ég hafi vel “skil-
ið sjélfan mig.” en þú ekki viljað skilja,
scm liggur í auguin uppi. þá atliugaðu :
að það, að söfri. ætlaði að hafa fund, og
að hann t. d. hefði ætl iö að fara að vaxa
og blómgast, og þroskast hvað snerti
lipurð formanna lians sumra, var að
eins framtíðarspursmál. Þetta getur
alt orðið, én óg gat ekki jspéð því þá.—
Þótt þú sért ekki i lestrarfélaginu, þá
vona ég að ekki só i þér félag-1 g af-
Braud!
Brauð af öllum tegundum og úr
bezta efni, flutt ókeypis að hvers manns
dyrum. Það er alkunnugt, að brauð
vor eru hin ágætustu, hvað efni og bök-
un snertir, og það er einmitt þetta, sem
hefir komið brauðverzlun vorri á það
háa stig sem hún er á.
Biðjið keyrslumenn vora að koma
við í húsum yðar. Það borgar sig ekki
fyrir yður að baka heima, því vér keyr-
um til yðar 30 Iirand fyrlr einn
<l«llar.
W. J. B0YD.
Army and Navy
Heildsala og smásala á
tóbaki og; vindlum.
Vér höfum þær beztu tóbaks og vindla-
byrgðir sem til eru í þessum bæ, og selj-
um þær ódýrara en aðrir. Enda gerum
vér meiri verzlun en nokkur annar.
Vér óskum eftii viðskiftum yfar.
f. Srown & Co.
541 Main Str.
á horninu á James St
DREWRY’S
Family porter
er alveg ómissandi til að styrkja
og hressa þá sem eru méttlitlir og
uppgefnir af erfiði. Hana styrkir
taugakerfið, færir hressandi svefn
og er sá bezti drykkur ljiii hægt
er að fá handa mæðrum roeð börn
á brjósti. Til brúks í heimahús-
mn eru hálfmerkur-flösk rnar
þægilegastar.
Eiward L. Drewry.
Redwood & Empire Brtweries.
Sá sem býr til hið na.fritogaða
GOLDEN KEY BRAND
ERATED WaTERS.
Ganadian Pacific
RAILWAY-
EF ÞÚ
hefir í hyg'g-ju að eyða
vetrinum í hlýrra lofts-
lagi, þá skrifaðu oss og
spyrðr. um farnjald til
California,
Hawiiii-eyjanna,
Japan,
Bermuda og
Vest-Indía eyjanna,
eða heim til gamla landsins
Kiðursett far.
Snúið ykkur til næsta C. I'. R, um
boðsmanns. eða skrifið til
Robert Kerr,
Traffic Manager,
Winnipro, Man.
Norllieru Paciiic B’y
Samadags tímatafla frá Winniþeg.
MAIN LINE:
Morris, Emerson, St.Paul, Chicago,
Toronto. Montreal, Spokane, Tacoma,
Victoria, San Francisco...
Fer daglega......... 1,45 p.m.
Kemur „ ........... 1,05 p. m.
PORTAGE BRANCH.
Portage la Prairie and inte-
rmediats points ......
Fer dagl. neraa á sunnud. 4,45 p. m.
Kemur dl. „ „ „ n,05 e. m.
MORRIS BRANDOF BRANCH.
Morris, Roland, Miame, Baldr,
Belmont. Wawanesa, Brandon
einnig Souris River Branch,
Belmont til Elgin.......
Lv. Mon., Wed., Fri..... 10,40a.m.
Ar. Tues, Tur., Sat.. 4,40 p.m.
CHAS. S. FEE, H. SWiNFORD,
G. P. & T. A.,St.Paul. General Agent.
Portage Ave., Winnipeg.