Heimskringla - 14.09.1899, Blaðsíða 1

Heimsknngia.
XIII. ÁR
WINNIPEG, MANITOBA 14. SEPTEMBER 1899.
NR. 49
Frjettir.
Markverðustu viðburðir
hvaðanæfa.
Sagt er að stjórnin á Rússlandi hafi
pantað byggingarviði frá San Francis-
co í borg þá sem stjórnin setlar að láta
byggja nyrðst á Rússlandi. Borg þessi
á að heita Dalny.
Um miðja vikuna er leið voru ákaf-
ir stormar i Halifax og þar á strönd-
inni í grend. Skip strönduðu og fiski-
bátar fórust, og töluverð spell urðu á
ýmsu. Vindurinn fór 50 inílur á kl,-
tímanum.
Um sama leyti æddi livirfilbylur
yfir þorpið Oil City og þar um grend-
ina. Nokkrar mylnur og aðrar byggj-
ingjar skemdust og brotnuðu. Þök
fuku af kornhlöðum, girðingar fuku um
koll og tré tókust upp með rótum.
Margir meiddust, af þvi að trjáviður
og múrsteinar fuku á þá.
í síðastliðnum mánuði voru óvana-
lega miklir skógareldar í Noregi.
Brunnu þar víða stórar skógarspildur,
og urðu raargir fyrir öði um skaða af
brunanum.
í síðastl. Ágústmánuði var maður
að nafni Smith, í Kaupmannahöfn.
Hann hefir dvalið samfleytt 53 ár í
Ameríku og stundað járnsmíðar. Aðal
erindi hansheim til Danmerkur var að
finna Kristján koirang IX. Smith er
meira en 70 ára að aldri. Hann sá
Friðrik VI., Kristján VIII. og Friðrik
VII., en hefir enn þá ekki séð Kristján
IX. En þá hittist svo á að konungur-
inn var ekki heima. Smíth vildi ekki
hverfa frá fyriraetlan sinni með nokkru
móti, t g hefir þar af leiðandi hætt við
að leggja á stað til Ameríku á þeim
tíma, sem hann var búinn að ákveða
6. þ. m. var McKinley, forseti
Bandaríkjanna, kjörinn heiðursmeðlim-
ur múrara- og steinhöggvara-félagsips,
No. 21 í Chicago. Forseti þessara fé-
laga, Mr. Gubbins, sagði, af því það
væri hlutskifti æðstu félagsmanna að
leggja hyrningarsteininn í nýja póst-
húsið sem á að byggja í Chicago, þá
væri nauðsynlegt að foisetinn yrði með
limur félaganna áður en honum væri
leyft að meðhöndla múrskeið. — I
fyrstu átti að útbúa meðlima skýrteini
forsetans 1. September, en af því að
annaðtveggja varð hann að vera við-
staddur skrúðgönguna á verkamann? -
deginum eða gjalda S2,00 sekt fyrir
fjarveru, var frestað að búa til skýr-
teinið handa honum. En 6. þ, m, var
þaðbúiðtil, en ekki verður það sent
honum fyrr en búið er að ræða málið
betur.
“Vér verðum að stinga skýrtein-
inu undir stól”, sagði Mr. Stamm, skrif
ari félagann, “ef Mr. McKinley leggur
þenna fyrirhugaða hyrningaistein. sem
högginn er af utanfélagsmöunum. For-
setinn verður sviftur öllum hlunnind-
um félagsskapar okkar, og vér munum
sem félög bygð á þjóðréttindum. gera
verkfall á sérhverri byggingu. i öllum
Bandaríkjunum, sem hann leggurhyrn-
ingarstein i, eða s-arfar að nokkru
leyti að byggingu þeirra”.
Það megaheitaað eins 3 ár. e*a
tæplega það síðan undrasögurnar um
hið afskaplega gullauðga Yukon-landi,
fóru að berast út um heimiim oghvetja
menn í tugum þúsunda til að flytja
þangað í von um uppgrip auðæfa. En
það fylgdi jafnan slíkum sögum, að
ekki væri kljúfandi fyrir aðra en af-
bragðs hreystimenn að komast þangað
vegna vegleysu og frosta, IYukon
átti hvorki að vera sól né sumar; ekk-
ert átti að geta vaxið þar og hvergi að
sjást nokkurt stingandi strá úr jörðu.
Það var að eins tvent, sem þar var
sagt að vera í ríkulegum mæli: gull og
frosin sandur. Að vísu var því ekki
neitað að timbur væri fáanlegttil nauð-
synlegra húsabygginga, en ekki var
mikið gert úr því. og ekki voru aðrir
taldir á þangað ferð, en þeir sem að lík-
amshrej'sti gæti þolað allar þær hörm-
ungar. sem þar áttu að mæta hverjum
vegfaranda. Að hafa nokkra lifandi
skepnu þar í landi, sem ekki fékzt strá
ilr jörðu, og toui’ið af he.vi kostaði $150
var alt annað en árennilegt. En víst
voru þeir fáir, sem höfðu þá nokkra
hugmynd um, að hægt væri að rækta
alskonar kálmeti og blóm þar nyrðra;
að grasrækt er þar allsæmileg, og hest-
ar getagengið þar úti j fir vetuiinn og
ganga vel fram. — Tveir menn, Ack-
lins og Morlej-, hafa stofnað stóran
sáðgarð utanvert við Dawsou Citv;
hafa þeir þar kartöflur og alskonar kál-
tegundir, sem sagt er að þiífist einkar
vel., Garður þessi er í brekku og snýr
mót suðri, svo að sólin nær til að beita
þar öllum hita áhrifum sínum; jafnvel
baunir og laukur þrífast þar vel. Sagt
er að menn þessir græði stórfé á því að
selja vöru sína til íbúanna Dawson
City. Káltegundunum sáðu þeir félag-
ar um 20. Maí og kartöflunum í byrj-
un Júni. — Ottawastjórnin samdi við
þá félaga um að gera tilraunir með ýms
ar korn- og hveititegundir, og hefir það
hepnast mæta vel; þegar síðustu frétt-
ir komu að vestan voru stangirnar á
höfrum, byggi og hveiti orðnar 37 þuml
ungar á hæð, og talið áreiðanlegt að
kornið springi út. Það á að hafa þess-
ar korntegundir til sýnis á Parisarsýn-
ingunni að sumri og eins allar þær kál-
tegundir sem þar vaxa. —í sumar hafa
þurkar verið svo miklir í Yukon. að
það hefir orðið að flytja vatn 1J mílu
vegar til þess að vökva garð þeirra fé-
laga.
10. þ. m. sigldi admírall Dewey frá
Gibraltar áleiðis til New York á skipi
sínu Olympia, Eftir því sem fregnriti
blaðsins World í New York á Dewey að
hafa sagt á þessa leið við fregnritann
áður en hann sigldi frá Gibraltar: "Ég
hefi lítið að segja um áiit nitt á Filipps
ejrjabúum. fyr en nefi d sú sem skipuð
hefir verið og sem ég er í, leggur álit
sitt fram fyrir forseta Bandaríkjanna,
Mr. McKinley En þú mátt hafa þetta
eftir mér, sagði Dewej- alvarlegur, að
ég hefi ekki breytt skoðun minni, sem
ég lýsti yfir í Manila, þegar ég talaði
um þekkingu þá sem ég hefi á báðum
þjóðunum, Filippsej-jabúum og Cuba-
mönnnm,aðég álít eyjabúa færari til að
hafa sjálfstjórn á hendi heldur en Cu-
bamenn^ Ég veitti eyjabilum nákvæmt
athjTgli og undraðist oft yfir hæfíiei k-
uin þeirra. Þeir hafa mikla hæfileika
tíl ] 1-1' að bera.
I New York er fjarska mikill við-
búuingur að taka á móti Dewey.
Eins og vér höfum áður skýrt frá,
hafa menn búist við því á hverri stundu
að í stríð mundi lenda milli Englands
og Transwaal-Iýðveldisins í Suður-Afr-
íku. Englendingar hafa leitast við að
þoka gamla Kruger ofan af því.að neita
útlendinguin um þegnréttindl í Trans-
waal, ec karl hefir setið við sinn keip.
Englendingar fóru svo að hervæðast og
safna saman liði suður í Afríku og hót-
uðu að beita valdi til að fá kröfum sín-
um framgengt. En nú hefir stjórnin í
Transwaal látið undan síga, er hún sá
að brezka Ijónið mundi ella gera þeim
óblíða heimsókn. Er mælt að þeir hafi
lofað að gera einhverjar umbætur á
högum útlendinga þar, í þá átt sem
Bretar krefjast. Ekki er samt friður-
inn fulltrygður enn. og þarf að líkind-
um ekki mikið út af að bera til þess að
til ófriðar dragi milli þessara ríkja.
Um þessar mundir eru allmiklii
skógareldar nálaegt Marseilles og Toul-
on á Frakklandi. 10 milna svæði að
minsta kosti er þar í ljósum loga. —
Nokkrir smábæir hafa farist og fleiri
eru i hættu staddir.
Milíóuaeigandinn Cornelius Van
derbilt dó nð heimili sínu í New York
12. þ. m. Kona hans var viðstödd
þegai' haim dó, ásamt dóttur sinni,
Gladys, og yngsta syni sínum Regin-
ald Hjónin koniu heiin kvöldið áður
frá Newport. Hann sýndist heilbrigð-
ur og ánægður þá hann kom heim, en
gekk snemma til rekkju. Um miðja
nótt veiktist hann snögglega. Það var
t ifarlaust vitjað læknis, er gerði alt
mögulegt. en sóttin varð ákafari, og dó
hann kl. 5,15 um morguninn. Kona
hans og dóttir bárust illa af,
Cornelius Vanderbilt var elzti son
ur gamla W. H. Vanderbilts. og var
fæddur27, Nóvember 1843, á Staten
Island. — Hann á 5 börn á lífi.
Smábærinn Northwood i Grand
Forks County í N. D. var gjöreyddur
af eldi 12. þ. m. Eldurinn byrjaði í
National-hótelinu eftir miðjan dag.
Þjónustustúlka, sem vann á hótelinu
er kent um að haf.i ollað eldinum með
óvarkárni sinni. Skaðinn er metinn
$200,000. 50 verzlunar- og iðnaðarstof-
ur brunnu. Póatmeistarinn Ellingsor.
var sá eini, sem meiddist af þessum
voöa bruna. Hann var allur marinn
og liöggvinn af rúðubrotum og ýmsum
byggingarefnum, sem hröpuðu á hann
við björgunar tilraunir. Fáar af bygg-
ingum þesiium voru vátrygðar.
Nýlega var fjrrverandi bæjarráðs-
maður Jobn Ritter í Chicago tekinn
fa.stnr á Gi and Trunk brautarlest, og
er hann ákærður fyrir að hafa snýglað
með $1000 virði af silkivörum m. fl. frá
Sarnia. Ont.
Ar.
VI. Seinasta lóan.
Hinumegin dalsins, andspsénis mér,
stóð snarbrattur hálsinn, skriður og
lausagrjót alveg onað hamrinum við
árgilið; enginn götustígur lá yflr
klungrið ; allur gróður hafði hrapað
þar til dauðs. Þeim megin sem ég
stóð, bugaðist aðlíðandi fjallshlíðin
með valllendisdrögum og lvngmóum
í breiðan höfða yflr undir hálsinn,
eins og ef að hlíðin kendi í brjósti
um hann, seildist til hans með hend-
inni og vildi rétta honum hlýrri
klæðnað. En áin veltist fram út á
milli þeirra, í biksvörtum hyljum og
leirljósum strengjum, niður i þver-
hnýptri hamraþrónni, oní héraðið,
framyfir eyrarnar, útí fljótið. Henni
leiddust dalaþrengslin, og brunaði
fram til að komast út í lífið og víða
veröldina; hún var unglingur innan
við tvítugt. Svo féll hún í fljótið og
týndi sjálfri sér.
— — Veðrið var óvanalega gott
allan Septembermánuð ; það var eins
og íslenzka haustið vildi að lóurnar
sem vóru að flytja sig, mintust sín
með hlýjum hug í þetta skifti. Nú
vóru þær allar farnar. Svo kom
Október, sá fyrsti með austanhrið,
annar með norðangadd og sá þriðji
með sunnanflapur og upprofið, þegar
allir hlutir anda frá sér hrfislaga og
manni finst að koma út úr húsdyrum
eins og að stíga í krapabað. Þúfna-
fyllir af blotsnjó lá yflr mónum; hann
var samt að síga, krækilyngið stakk
mórauðum gómunum hér og hvar út
um liann. Lækir og dragavætlur
brígsluðust upp af krapstýflum og
svellbnnkum. Pöfðinn hafði breytt
útliti, nú var hann eins og fögur og
mjúk hendi, sem maður stiauk í æsk-
unni, þegar ellin og lúinn hafa hnýtt
æðarnar og kreft allar taugar. Dags-
birtan var korguð eins og liðið væri
að úthalli, lognkólgan hékk í slæðu
yflr dalsmynninu og hlíðunum. í
hásuðri rofaði til geislalausrar sólar,
eins og maurildis í rökkvuðum bar-
skógi, og samt sýndist hún vera svo
nærri manni, eins og hún héngi uppi
milli jökulsins og dalbotnsins. Nær
manni, dýpst niðri í dalverpinu, blik-
uðu tveir Ijósgullnir skyldir, niður á
botninum á grárri snjókistunni. Þar
breiddist áin út við sléttar eyrar og
sólskynið hafði einhvernvegin slæðst
þar niður, eins og fagrar endurminn-
ingar frá æskuárum manns.
-----— Hu, hu, hu, kvað við í
mónum fyrir ofan mig, en rómurinn
var hreimlaus, eins og í fiðlustreng
sem hefir vöknað.
Það var seinasta lóan sem kvað
þar. Svo hætti söugurinn, hún kom
ekki lengur upp hljóði í laginu við
dirridi.
Hví hafði hún ekki flogið burt með
félögum sínuin, en beðið hretsins,
vesalingur? Hafði hún tafið eftir
elliglöpunum svo hún héldi, að hún
gæti enn með bilaða rómnum sínum
núna í hausthretinu, þegar meginið
af tímanum er tóm nótt, sungið eins
sætt og vorið sem leið, þegar hún var
ung og bjóst við að sumarið' entist
til eiiífðar, að heimurinn væri loksins
orðinn það sem allir hafa vonað og
þráð, eintómur söngur og gróður.
---------Þá duttu mér í hug við
æskufélagar mínir, sem hófum radd-
ir okkar fyrir hálfum mannsaldrisið-
an og ætluðum að syngja sumar yfir
landið til eilífðar. Við sáum þá svo
glögt, að það væri hægt. Nú er þó
aftur komið haust, sumir þeirra eru
flognir, aðrir þegja og búa sig til
ferða, fúeinir kvaka enn við og við
og lyfta vængjunum, eins og útfarinn
stiginn á skipsfjöl, sem veifar til
manns hendinni að skilnaði.
Kvíðvænlegast af öllu er, að verða
seinasta lóan.
Stophan G. Stcphansson.
Ný uppástung'a.
Það er allmikið rætt um það í
enskum blöðum um þessar mundir,
að hinar ýmsu nýlendur Breta ættu
að leggja tiltölulegan skerf til her-
kostnaðar Bretlands. Blöðin halda
því fram, að það sé ekki nóg að hjá-
lendurnar, svo sem Canada og Astra
lía, leggi til sinn stálbarðann hver
og eina deild æfðra hermanna, til
þess að hjálpa Bretum til að berja á
Afríkunegrum ef til ófriðar kemur,
heldur ættu þessi útríki að semja við
stjórn Breta um að legvja árlega ein-
hverja vissa upphæð í alríkissjóðinn
sem England gæti jafnan reitt sig á
sem óbrigðula inntektagrein, jafnt á
friðar sem á ófriðartímum.
Auðvitað er það talið allra þakka
vert, að hjálpartilboð komi frá útríkj-
unum þegar þau sjái að ófrið beri að
höndum, því að það sé sönnun fyrir
tryggri sameining hins brezka veld-
is. En á hinn bóginn sé þetta ekki
nóg og að nýlendunum beri að gera
betur. Þessi tilboð um hjálp líkist
of mikið ölmusugjöfum fjærskyldra
ættmenna og séu óáreiðanleg, svo
lengi sem árleg tillög til alríkissjóðs-
insséu ekki bundin föstum samning-
um.
Mál þetta heflr áður komið til um-
tals bæði meðal Brezkra og Cana-
diskra stjórnmálamanna. En alt til
þessa hefir enginn stjórnmálamaður
farið fram á það, að Canada bindist
nokkrum samningum um fastákveðið
árstillag til alríkissjóðs. Sir Charles
Tnpper hefir j fnan verið andvfgur
þeirii stefnu, aðEngland haf Canada
að féþúfu á þennan hátt. Hann hef-
ir sýnt fram á það, að Englands að-
alnot af Canada væru og ættn að
vera innifalin í þeim hagnaði, sem
það hefii at verzlunarviðskiftum við
Canada, og það ennfremur, að Eng-
and megi óhindrað flytja herlið sitt
og herútbúnað yttr Canada hvenær
sem þörf gerist á ófriðar tímum.
Yanskil.
Það er áætlað að árið sein leið hafi
6,000,000,000 bréfa og bögglasend-
inga farið í gegnum pósthúsin í Band-
ríkjunum. Af þesssum sendingum
heflr 6,312.731 bréfum og Iiögglum
verið vísað á “dauðrabréfa” skrif-
stofuna. Þetta gerir að meðaltali
21,000 vanskila bréf og póstsending-
ar á hverjum virkum degi á árinu.
Meðaltal póstsendinga sem annað-
hvort voru ófrímerktar, eða aðeins
frímerktar að nokkru leyti, nam um
árið 85,000, og 32,000 báru enga
þekkjanlega utauáskrift. Um 200,-
OOOIágu óhirt á gistihúsum og öðr-
um aðseturstöðum. En meira en
200,000 var sent til eigenda sem alls
ekki gátu sannað eignarrétt sinn á
þeim. Við ofangreindar tölur bæt-
ast 2,973,387 bréf og auglýsingaseðl-
ar sem ekki varð séð hverjir sendu,
og því ekki hægt að senda það dót
til baka og var það þar af leiðandi
eyðilagt. Meira en 50,000 af þess-
um vanskilabréfum höfðu að geyma
peningaupphæðir, sem námu til sam-
ans $38,505. Þar að auki voru
32,422 sem höfðu að geyma bankaá-
vísanir og víxla, sem námu $945,000
Og enn voru 30,000 bréf, er myndir
voru sendar í og 185,000, sem mis-
munandi upphæðir af frímerkjum
voru innan í.
Það virðist vera ótrúlegt, að mönn-
um skuli detta í hug að senda nær
því $40,000 í peningum innan í á-
byrgðarlausum bréfum, en þetta hetír
samt átt sér stað síðastliðið úr. Og
enn þá ótrúlegra er það, að allar til-
raunir hafa orðið árangurslausar að
finna þá sem áttu að veita þessum
peningum móttöku. Umslögin með
þessum utanáskriftum verða geymd
í 4 ár á póststjórnarskrifstofuuni, og
langur írestur verður gefiun til að
koma fram og sanna eignarrétt sinn,
áður en þessir peningar verða fvrir
lult og alt lagðir við inntektalið rík-
isins. Á “gripasafni vanskilaskrif-
stofunnar” í Washington eru allar
tegundir muna finnanlegar, sem ekki
heflr enn verið selt á uppboðsþingum
og enginn eigandi flnst að. Það þarf
ekki að leita lengi í því safni svo
maður rekist á alla vega málaðar
myndir úr fílabeini frá gamalli tíð,
úr, falskar tennur, rúsínukassa, brúð-
kaupskökur, skammbyssur, hnífa,
klæðastjaka, kaffikönnur, olíulampa,
morðvélar, blævængi, fágætar froska-
tegundir, hauskúpur o. fl., o. fl. í
einu orði sagt, þar agar saman öllum
sköpuðum hlutum, og eins þeim sem
engum kæmi til hugar að sendir
væru með pósti. Eins og allir vita,
er óleyfilegt að senda með pósti
sprengiefni (dynamite) og lifandi
höggorma, er samt er oft reynt að fá
póstþjóna til að lcyfa slíkar sending-
ar.
Bodsrit.
Suburban Park Railway Company.
SÉRSTAKLEGA LÖGGILT AF MAFITOBAÞINGINU 1899.
Med $io,ooo höfudstol,—10.00 hver hlutur.
Forset : HUGH ARMSTRONG, fiskikanpmaður, Portage La Prairie.
Vnraforseti :—.1, G. HARGRAVE, kai.p„.»ð ,r. Winriip.»<r.
Féhirðir :—GEO. LEARY, kornkaupm '5..i. Wiu; ipeg.
Ritari . SOLOMON MeDONALD, rafmagusfiaeð ngur, Wiiinipjg.
Félagið hefir viðskifti við Bank of Hamilton.
Bráðabyrg'ðar-stjórBarnefnd :
T. W. Taylor, Hugh Armstrong, S. McDonald, Geo. Leary,
Jos. Lacomte, J. G. Hargrave, C. Chamberlin, W. D. Douglas.
2.
3.
5.
Stjórnarncfudin hýður hér með almenningi til kaups 4000 tiu dollara
hluti í ofangreii du félagi, fj-rir $5.00 hvern hlut, og leyfir sór um lei' að skýr
tilgace félagsiris. fyrirkomulag þess og hagnaðarvonir.
1. Að fráskiidu brryitarlagningarleyfinu. þá hefir félagið einnig ýms ðnnur
mikilsver ð einkaleyfi. svo sem til þess að leggja fréttaþræði og ir álþrseði
að verzla með eldivið. hrejfiafl oK ljór, byggja kovnlilöðm oc hafa á
heudi vatiraflnUiiiiea á fólki ( g vörum.
Félagið hcfir leyfi til að eiga og stjórna almennum skenit„.-»rði. Og þar
eð fbúntiilaij hér fer svo óAum vaxandí, þá virðisr stofi.e: dum félugsins
heppilegt «ð nota i eMa lejfi nú strax, og það er til i»ss uð Koma þessu í
framkvæmd, að þessi hli.tabiéf eru nú boðin til kaups fyrir hálfvirði.
Félagið hefir leigt 100 ekrur af iandi í þorpinu St. Norbert, um 9 mílur
suður frá Winnipeg, á bökkum La Salle og Rauðá. Þetta er með feg-
urstu stöðum í fylkinu og er þakið stórum eikar, ask og álmtrjám, alt
fram á árbakkana. Þessi staður er að öllu leyti ágætlega lagaður fyrir
skemtigarð.
Ler.d þetta hafir vcrrð loigt til SP árn fyxfr $100 árlega ieigu. Samning-
urinn getur orðið endurnýjaður þegar sá tími er útrunninn. með vax-
andi rentu eftir verðhækkun landsins.
Samningar hafa verið gerðir við N. P. og M. R. járnbrautaríélagið að
lækka fargjald frá Winnipeg til St. Norbert, úr 70c. niður í 25c. fyrir
báðar leiðir. Aðgangur að garðinum innifalinn í þessu. Af því fær járn-
brautarfólagið 15c., en garöfélagið 10c., og er áætlað að félagið hafi af
þessu S10.000 árlegar tekjur, því brautirnar muni flytja þangað 100,000
farþegja á ári.
Þessar áætlanir eru álitnar sanngjarnar af þeirri ástæðu,að skemtitíma-
bihð frá 24. Maí til 24. Sept. er lengra en vanalega gerist i austurfj-lkj
unum, þar sem opinberum skemtigörðum er lokað 1. Sept. En sá mán-
uður er arðs&masti mánuðurinn fyrir oss hér.
Eerðir verða daglegar, að sunnudögum raeðtöldum. Farið héðan kl. 8-
að morgni og komið aftur kl. 9 ; farið svo aftur kl. 2 e. h. ug svo reglu-
legar ferðir á hverjum klukkutima úr því til kl. 11 að kveldi. Tíðari
ferðir þegar þörf gerist.
Félagið retlsr að byggja “Water Toboggan Shute” fyrir $6,000. Á slíku
verkfæri græddi félag eitt i Boston á síðastl. ári. $16.427 48. að öllutn
kos-tnaði frádtegnum. Winnipeg, sem hetír 1/10 af íbúutölu Boston og
er óðum að vaxa, ætti að gefa $5,000 árlegan arð af þessu fyrirtækh
Félagið ætlar ein„ig að byg: ja smájárnbraut, er hafi 11| þunil. bil milli
teinanna. Hún á að hafa 10 fólksflutningsvagna sem hver taki 2 nienn.
Dráitarvelin verður lítil að sama skapi. Þetta verður mhista járnbraut
íheimi. Hún getur gefið af sér $15 á klukkutíma. Það er áætlað að
hagnaður við þessa braut verði $2000. í Ontaha var hann $30.000 s ! ár
Einnig er áformað að koma hér upp “Japane.-e Maze." Það er alveg ný
og áður óþekt skemtun. sem í fyrra var sýnt í Bandaríkjunum og revud-
ist afbragðs gróðafyrirtæki. Þetta kostar um $2000, og efrir fólksfjölda
hér. ætti þaö að gefa af sér að ininsta kosti $2000 út legan arð.
Capt. Paul Boyntous síðasta gróðabragð, er að svna vatnsföll'. Útbún-
aður við það kostar um $3000. Með því má sýna tnjög uáttúrlega t. d.
Mississippi, Rhine. Hudson-ána, St. Laurence-tíjótið o. s. frv. 60 far-
þegjar eru látnir lenda á hverjum 4 mínútum. Ágóðinn af þessu í Bost-
on á síðastliðnu ári, var $30,000. Hér ætti ágóðinn að verða um
$3000 á ári.
Önnur eittkaleyfi og aðdráttarfæri, svo sem sala á viudlum, aldinum o fl.
er ærlast til að gefi af sér alls um $4000 á ári. Þetta er álitin nægileg
uppha»ð til að borga öll laun og annan kostnað við garðiun.
Ljósagerðarstofnun kostar um $1300.
Félagið æt’ar að verja $4700 til húsabj-gginga í garðinum.
Félagið ætlar einnig að leggja einnar mílu kappreiðabraut, sem, vegna
jarðlagsins þar, verður eflaust með beztu brautum í fylkinu.
Utgjöld og inntektir verða því, eftir áætlauinni á þessa leið :
6.
7.
8.
9.
10.
11.
12.
13.
14.
15.
16.
ÚTGJÖLD.
‘ Toboggau Shute”....$6.000
Smájárnbraut........ 1,500
“Japanese Maze”... . 2,000
Vatnasýningin........ 3,000
Rafmagnljósa-stofnun .. 1,30(»
Byggingar.........4,700
Vinnukostnaður....... 4 000
INNTEKTIR.
......................$5,000
...................... 2,000
...................... 2,000
.................. ... 3 000
Járnbrautargróði .....10.000
Ýmsar tekjur.......... 4,000
AUur kostnaður......$22,500 Tekjur alls............$26,000
Þotta sýnir hreinan gróða $3.500, eða 15% af innstæðufé, eftir að al
kostnaður er borgaður. Stjornarnefndin er sannfærð um, að eftir fyrsta á
verði hægt að borva hluthöfum árlega 50% af stofnfé þeirra
Stjórnarnefndin býður þessvegna að selja almenningi fjögur þúsund
h utt fyr r $o hvern hlut, uppborgaða og álögufrýja, 20% borgist við móttc
hlutabrefanna. en eftirstöðvarnar borgist mánaðarlega með 50c. á mánuði U
hvern hiut, þnr til hlutiinir eru borjrjif/ir að fullu.
Hluthafabækur eru til á skrifstofum þessum :
Gbo. Leahy, Gr uu Exchange. Wpeg. J. G. Hahgrave, 328 Main St„ W
J. Lecomte 366 Mam St„ Winnipeg. Dixon & Todd, 375 Maiu St„ Winnir
w°v,D "U'D 'I'n ÍC'-, Mr.St' 'Vpeg- Crott'' & CtiOss, 515 Main St. Wpeí
BrOWN & Cj“ 041 Mau* St • wlg- Heimskkingla, 547 Main St., Wp