Heimskringla - 08.03.1900, Blaðsíða 2

Heimskringla - 08.03.1900, Blaðsíða 2
HEIMSRRINGrLA 8. MARZ 1900. HeiniHkringla. PUBIíISHBD BY The Heifflskringla News í Publishing Go. Verð blaðsins í Canada og Bandar. $1.50 mn árid (fyrirfram borgað). Sent til fclands (fyrirfram borgað af kaupenle «m blaðsins hér) $1.00. Peningar sendist f P. O. Money Order Registered Letter eða Express Money Qrder. Bankaávísanir á aðra banka en í winnipeg að eins teknar með afföllum R. I Itnld winaon, Editor Cr. Swanson, Manager. Office . 547 Main Street. P O- BOX 305. Þjóðeign járnbrauta. Það ern tiltfilulega fá ár síðan spursmálið um þjöðein járnbrauta í Canaða.fðr að verða ofarlega á dag-- skrá. Á barndðmsárum ríkisins var ekki um slíkt hugsað, landið var víðáttumikið, dsléttog örðugt yflr- ferðar og fáment. Samgöngur voru því illar og ógreiðar og járnbraata- lagning um bvgðirnar, og síðar um fylkin, eina ráðið til 1 að bæta þær. En þetta kostaði ærna peninga og stjórnmálamennirnir trevstust ekki að setja landið og inntektir þjóðar- innar um ókomin ár, í veð fyrir þeim upphæðum sem þeir vissu að voru nauðsynlegar til þessað byggja brautirnar. Þeim var mikil vorkun á þeim tímum þó þe.r legðu ekki fjárhyrzlur fylkjanna eða ríkisins í hætta fyrir fyrirtæki sem engin vissa var fyrir að gæti borgað sig, og enda miklar líkur til, eða ef til vil) al- gerð vissa fyrir að ekki mundi geta borgað sig um mörg ókomin ár. Fólkið varð að fjölga, iðnaður og verzlun að aukast og starfsvið bændanna að komast á fastan fót áður en slíkt væri lagt á hættu. Það ráð var því tekið að bjóða auðfélög- um sem kynnu að vilja hætta fé sínu f brautalagningafyrirtæki, Vissan styrk af almennings fé, til að gera þeim léttara fyrir með að kljúfa kostnaðinn við brautalagningarnar. Stjórnmálamennirnir skildu vel að slíkur styrkur var gjöf til félaganna og auðgaði þau svo sem styrknum svaraði, en það var álitið betra að tapa fénu og fá brautirnar sem svo væru eign og á ábyrgð félaganna, hagur þeirra eða tap var óákveðinn. En útgjöld þjóðarinnar voru ákveðin, og því var hægt að gera fyrir þeim þessar styrkveitingar voru heldur ekki algert tap, því að auknar sam- göngur og greiðari flutningar komu í staðin. En svo bygðist landið, iðnaður og verzlun jukust. Eftir því sem fleiri hendur unnu og eftir því sem hver hendin vann meira, eftir því óx auður f landi og framförin varð víð- tækari og ákveðnari. Þessar styrk- ▼eitingar til járnbrautafélaga í fé og löndum, varð að hefð, og síðan heflr það verið að hvenær sem eitthvert hérað þarfnast járnbrautar, þá er það fyrsta skilyrðið sem járnbrautafé- lögin setja, að fá stjórnarstyrk ýmist í peningum eða löndum eða hvor- tveggja þetta, og þó að styrkur þessi sé á yflrborðinu ekki meiri nú á hverja mílu en hann var fyrr á dögum, þá er hann í raun réttri miklu hærri nú en áður, er altaf að amkast, því að löndin eru að aukast f verði, eru nú að minsta kostl 200 per. cent hærri f verði en þau voru fyiir 25 árum, og hver dollar hefir hækkað tiltölulega f verði á þessu tfmabili með þvf að kaupþol hans er nú svo miklu hærra en áður var. Þar til nú er svo komið að að sam- anlagður land og peningastyrkur wm járnbrautafélögin fá frá ríkis- og fylkjastjórnum, er f mörgum tilfell- mm svo mikill að hann meira en borgar allan kostnað við byggingu brautanna. að þær eru þess vegna bygðar svo að segja algerlega á almenning kostnað, og þvf sama sem gefnar fé- lögunum.Og f öðru lagi er það kunn- ugt að eins og land þctta er nú orðið bygt, borga brautir sig svovel að arðurinn af starfi þeirra borgar væna vöxtu, ekki að eins af innstæðu fénu, heldur og lika af ímynduðu stofnfé—watered stook—og gerir þá 8tórríka sem eiga eignir sinar í þess um félögum. Þetta heflr vakið spurninguna um það hvert nú só ekki kominn tími tH þess að þjóðin fari að hafa betri gætnr á járnbrauta málum sínum. Spurninguna um það hvort ekki sé réttað aftaka all- an siyrk til járnbrauta og gera þær að þjóðeign. Þetta mál hefir vei ið rætt í ýmsum blöðum landsins um nokkur ár, og svo hafa röksemd- irnar með þjóðeign járnbrauta verið sterkar að sumir af leiðandi mönnum beggja pól itisku flokkanna hafa gerst talsmenn þessa máls á þingum og utan þinga. I Manitoba heflr málið fengið svo mikla almenningshylli að con- servative-flokkurinn setti þjóðeign járnbrauta á stefnuskrá sína nú um síðu8tu kosningar. Síðan heflr Hon Joseph Martin, einn öflugasti af leið togum liberalflokksins í British Col umbia, og núverandi stjórnarior- macur þar, sett þjóðeign járnbrauta einfi helzta lið í stefnuskrá sína, og vonar með því að geta unnið næstu kosningar þar. Hór er því sýnt að þetta er orðið eitt af helztu stórmál um þjóðarinnar, og að bæði conserva tive- og liberalstjórnir þessa vest- urlands hafa tekið það upp á dag- skrá, og þó það verði að líkindum forlög þess, eins og svo margra ann- ara umbóta mála, að komast ekki í algerða framkvæmd í nálægri fram- tíð, þá er það þó búið að festa svo djúpar rætur í hugum manna, að það má telja víst að það fái framgang áður langt Iíður á tuttugustu öldina. Herkænska Japaníta. Eftir því sem þjóðinnt hefir orð- ið þetta ljósara og eftir þvf sem hún hefir aflað sér meiri og sterkari sannana fyrir þvf að brautir þessar eru arðberandi eign, eftir því heflr sú hugmynd rutt sér betur og betur tfl rúms f hugum hugsandi manna, að þær ættu að vera eign þess opin- bera, en ekki einstaklinga. Þeir sem eru járnbrautamálum kunnugir vite: 1. að styrkveitingar til þeirra eru svo miklarað nægir til að byggja þær félögunum að koetnaðarlausu og Mr. Arthur Doisy hélt nýlega fróðlega ræðu á fundi f Japanítafé- laginu í Lundúnum. I þeirri ræðu sagði hann um hcrflota Japaíta á þessa leið: “Japanítar eiga að eins eitt lýs- ingarorð á herflota sínum, það er orðið “yflrnáttúrlegur”, og þetta má vel til sanns vegar'* færa þegar þess er gætt að fyrir 30 árum áttu Japar að eins 2 herskip, hvortveggja smá skútur í samanburði við það sem nú tíðkast, og annað þeirra var afdankað herskip sem Bandamenn höfðu átt, en vildu ekki lengur vita í eigu sinni og seldu það því til Japan fyrir ærið verð. Nú er her. floti þeirra eins góður og nokkur annar herfloti í heimi að afli og gangi, að allri innrétting og útbún- aði. En gæði herskipa eru metin með því að bera saman gang þeirra, stærðir, stálverjur, fallbyssur og stærð, þvngd og fjölda þeirra kúlna sem þau geta skotið á óvinina á gefnu tímabili,. einnig er tillit tekið til þess hve miklum kolum þau eyða á kl.stnnd og ýmislegt þess háttar, og í ölln þessu eru skip Japana full- komið ígildi beztu herskipa í heimi. jafnvel að tölunni eru Japanítar þeir áttundu f röðinni að ofan, og eftir 2 ára tíma verða þeir ef til vill komnir upp f flmta eða jafnvel 4 sæti. Enn fremur má taka fram að herskip Japana eru öll sniðin eftir þjóðarinnar sérstöku þörfum, miklu fremur en skip nokkurrar annarrar þjóðar. Þau eru óll gerð með sér- stöku tilliti til þess að gera sem bezt sitt ætlunarverk. Japanar vita að bardager þeiara verða allir háðir ná- lægt heimastöðvunum, og að þess vegna þurfa þeir ekki að ætla stóran part skipanna til kolageymslu, en geta í þess stað notað rúmið fyrir aukinn bjrssnfjölda. Þeir kannast við það að hvert það skip sem getur skotið flestum kúlum og þyngstum f óvinaskipið, vinnur vaDalega sigur. en svo er annað og engu minna áríð- andi málefní 1 sambandi við sjóor- ustur sem nauðsynlegt er að taka með í reikninginn. Það eru menn- irnir. Það má segja um sjóliðsmenn Japana, að þeir eru al-fullkomnir. Foringjar þeirra eru ágætlega lærðir í list sinni, eins og þeir sýndu í ó- íriðnum við Kfnverja fyrir fáum ár- om. Ég bef peraónulega^þekkingu á þessu sfðan 1893. Japanítar hafa háskóla á Etajimaeyjunni þar sem þeir kenna sjóherkænsku og æfa for- ingjaefni sín og gera þau fullmma áður en þeir senda þá í embætti á herskipum sfnum. Ég ætla ekki að lýsa kenslunni á skóla þessum, en að eins benda áað einn af allra frægustu sjóliðsforingjum Rússa lét nýlega Ijósi aðdáun sfna á skólanum með því að segja að hann væri sönn fyr irmynd allra slíkra skóla í heimi og svo fullkominn að maður gæti ekki hugsað sér betri skóla. Þar eru að jafnaði um svo hundruðum skiftir ungra hraustra manna frá 15 til 20 ára að aldri. Þeir eru úrval þjóðar- innar að h'kamsatgerfi og sálar hæfi- leikum og þeim er nákvæmlega kent alt hugsanlegt sem getur kom- ið fvrir f sjóhernaði og í sambandi við hann. Alu er útbúið í þessum skóla eíns og það væri um borð á bezta herskipi og ég hef hvergi á æfl minni séð betri útbúnað eða mannvænlegra lið en þar. Yflr. maðurinn gaf eitt skipunarorð. og samstundis voru 120 námsmenn komnir að byssunum og allir teknir að vinna innan- 28 sekúnta frá þvf skipunin var gefln. Enginn talaði orð og það var alt með svo mikilli reglu að ég hef hvergi séð betri og sjaldan jafngóða. Allar þeirra her- æfingar voru þær fullkomnustu og beztu sem ég hef nokkurntíma séð, og hef ég þó um mörg ár vanist þessu starfi. Skjótræðið, reglusemin og réttverknaðurinn sem yfirgnæfði öllum æfingahreifingum þessara manna var svo mikil að engin þjóð í heimi gæti gert það betur og engir eins vel, nema ef vera skyldi Englar og Ameríkumenn. San\a má segja um landherinn, þar er alt á bezta og fullkomnasta stígi. Eg hef séð allrr þeirra land- æfingar og ég get ekki lýst aðdáun minni á þeim, þær eru allar eins og þær væru gerðar með maskínu en ekki mönnum. Það var sama hvað það var, ðrðugustu æflngar og þær sem útheimta mesta þekkingu, voru allar gerðar jafn liðlega og vel. Allur útbúuaður þeirra var nýr og að öilu leyti við hæfl hermannanna. ÖII þeirra vopnabúr eru svo fullkom- in sem frekast er hugsanlegt að orð- ið geti. Japanar eru undraverðir menn, og allur þeirra herútbúnaður og þekking þeirra á því hvernig hann á að notast til þess að veaða ó vinunum að mesta tjóni er á hæsta stigi undra og aðdáunarvert. er stórgáfaður mentamaður, með háar hugsjónir og ljósar skoðanir á málum. og sann-frjálslyndur í anda. En sá þykir galli á honum, að hann er ófáan* legur til að fylgja fram nokkru öðru en því sem hann sjálfur álítur rétt að vera, án tillits til þess hvort það sé flokki hans þóknanlegt eða ekki. Mr. Courtney hefir setið mörg ár i brezka þinginu, og þáttur sá sem hann hefir tekið í þjóðmálum, hefir vakið athygli þjóðariunar á honum sem stjórnmála- roanni. f>að er hann sem allra manna mest hefir barist fyrir því á Englandi, að kvennfólk fengi jafnrétti við karl menn, ekki að eins kosningaréttinn, heldur einnig kjörgeugi. Honum er það að þakka, að konur eiga nú kost á að sækja um og verða kosnar í fulltrúa- stöðu í borga- héraðsmálum á Eng- landi. Pyrir 2 árum barðist hann fyrir því að Bretar hættu að hugsa um að auka útlendur sínar i Egyptalandi og að þeir kölluðu allan herafla sinn þaðán. heim til Englands. Það var hann sern manna mestámælti Jameson upphlaup inu fyrir nokkrurn árum í Transvaal sem röngu og hegningarverðu. Hann er einn af mestu mælskumönnum Englandi, og er kallaður “Cato” þings ins. Það er talið víst að hann hefði orðið kosinn þingforseti 1895, ef mælsku hæfileikar hana hefðu ekki gert tíokkn um ómögulegt að tapa fylgi hans frá þingbekknum. Þegar hann stundaði nám við háskálann, var hann jafnan fyrstur sambekkinga sinna í Cambridge og siðar (1872—’75) kendi hann pólitiska hagfræði við London-háskólann. Sið ar var íiann einn af ritstjórum blaðsins LondonTimes. Þingmaður hefir hann verið siðan 1876. Hann er nú 68 ára gamall. Askdals. “Athugasemdir“ Herra ritstj. Hkr. í blaði yðar, dags. 22. f. m.. er grein- L. H. Courtney. Það hefir legið f loftinu jafnan síð- an gamli Gladstone dó, að Liberalflokk- urinn á Englandi væri að mestu leyti höfuðlaus her. Lord Roseberry, sem fyrir margra hluta sakir er talinn manna hæfastur til að takast á hendur formensku flokksins, hefir á siðari ár um snúist svo á móti viðtekinni stefsu flokksins, að mjög þykir tvisýnt hve lengi hann heldur við flokkinn, Þetta kom fyrst í ljós, þegar hann sagði af sér formenskunni fyrir fáum árum Síðan hefir hann fjarlægst flokkinn svo að það er ekki lengur reiknað upp á hann sem öruggann fylgísmann og þvi siður sem leiðtoga. — Mr. John Mor- ley er af mörgum talinn liklegur til for- ingja. En hann þykir of hægur og heimspekilegur í hugsunum, til þess að hann geti náð almennings hylli sem flokksforingi. Honum er gjarnara að grúska í bókmentum. en pólitik, og þykir það galli á honum sem leiðtoga. — Campbell Bannermann, núverandi leiðtogi flokksins í þinginu, hefir ekki náð þeirri hylli og tiltrú flokksmanna sinna, sem geti trygt honum formanns sætið til framtfðar. Hann þykir ólipur og illa fallinn til að laða flokkinn að sér, og Liberalflokkurinn örvæntir um sigur við næstu almennar kosningar á Englandi með hann í broddi fylkingar. En undir góðum leiðtoga, sem hefði al- menna hylli Liberalflokksins, er talið líklegt að hægt muni verða að velta Salisbury lávaði úr völdum; þvi hægt muni að gera aðfinningnr við stjórn hans á Afriku-striðinu, kostnaðinn við það og mannslffin, sem tapast hafa, svo fskyggilegtí augum almennings að það geti riðið stjórn hans að fullu. Ýmislegt virðist benda á að Leon- ard Henry Courtney verði bráðlega til- kvaddur að leiða Liberslflokkinn til sigurs í næstu'kosningarimmu. Haan arkorn eftir hr. S. M. S. Askdal í Min- neota, “athugasemd” yið safn til land námssögu ísl. i Vesturheimi, að því er snertir “landnámssögu ísl. i Minne- sota”, nú i þessa árs almanaki mínu. Leyfið mér að fara nokkrum orðum um grein þessa. Innihaldi athugasemdanna skifti ég til hægðarauka i þrjá kafla. Fyrsti kaflinn inniheldur almenn stóryrði og gifurmæli, hverju prúðmenni frekar ó- samboðin. Slíkt lýsir einungis ment- unarskorti og ofsafengnum geðsmun- um hjá höf., en hefir enga almenna þýð ingu. Fer ég því engum orðum um þann kafla. Annar kaflinn inniheld ur mótmæli gegn nokkrum sögulegum atriðum í söguþættinum, sem hneyksl- að hefir hinn háttvirta höf. Og hneyks- unarhellurnar eru þetta: 1) upptal stofnenda “Verzlunarfélags íslendinga 2) Hverjir verið hafi mestir smiðir í Minnesota, 3) það sem sagt er um skóla göngu ísl. í Minnesota. Um 1. atriðið skalég segja það eitt að i almanakinu eru nafngreindir sjö menn sem frumkvöðlar verzlunarfélags myndunarinnar, og svo sagt “og fleiri”. Þetta atriði er haft eftir einum hinum elzta innbyggja Minneotabæjar, sem manna kunnugastur var þeim sökum. Hina hefði auðvitað verið saklaust að nafngreina, og eftir þvi sem mér nú er sagt hefði verið full ástæða að nafn greina í þvi sambandi hr. S M. S. Ásk- dal, sem líka skal gert verða, þegar þetta. “safn” verður gefið út i einni heild síðar meir. Um 2. atriðiðskal ég segja það, að það er haft eftir kunnugum mönnum, að þeir Kristján Schram og Pétur Pét- ursson hefðu verið mestir byggingar- meistarar þar i nýlendunni, einna mest lægi þar eftir þá af smiðum. Alls ekk- ert skal ég deila um það við hr. Askdal hver þar sé nú mestur smiður. Getur vel verið að það sé Sigurgeir Loftsson, eins og höf. “Ath.” segir. En eftir því sem mér er nú sagt er Sigurg. Loftsson þessi rúmlega tvitugur unglingur, sem nú stundar verzlunarfræðisnám við Gustavus Adolphus College í St. Peter. Minn. Mér er sagt hann sé sérlegur myndarmaður til handanna. En að hann, unglingurinn rúmlega tvitugur, haftveríð með mestu byggingaraeistur- um á þeim 20— 80 árum. sem um ræðir finst mér naumast geti komið til nokk, urra mála, og að því leyti só óþarfi að fetta fingur út i það, sem í almanakinu stendur. En aftur á móti hefi ég kom- ist að því, síðan þetta “safn” í alman- akinu var samið, að föður þessa sveins, Loft sál. Jónasson (d. 1892) hefði átt að telja með mestu smiðunum. í stærra og nákvæmara yfirliti hefði líka mátt nafngreina fleiri smiði, svo sem eins og hr. S. M. S. Askdal sjálfan. Og svo 8. atriðið. I almanakinu stendur, að nokkrir ísl. i Minnesota hefðu stundað nám á “æðri mentastofn unum”, Með “æðri mentastofnunum” er auðvitað meint, þær stofnamr, sem kallaðar eru College (lærðraskóli, lat- ínuskóli), eða University (haskóli). 8vo eru taidir upp allir. sem útskrifast hafa af slikum “æðri skólum”. Naumast held ég hægt sé að ætlast tál að í jafn stuttu ágripí og þvf sem almanakið rúmar, séu taldir upp allir þeir ungling ar, sem gengið hafa t. d. á hærri al- þýðuskólana (High Schools—sem aldrei má kalla háskóla á islenzku), eða aðra millibilsskóla. Að sönnu er þar ekki talinn séra Pétur (Þorkelsson) Johnson, Congregazionalista-presturinn íslenzki, þó hann i æsku ætti heima i Marshall, hjá móður sinni, sem nú býr í TFater- town i Suður Dakota. því hann getur naumast talist til ísl.skólamannanna í Minnesota, því hann fékk alla æðri skólamentun sína utan þess ríkis (við Tabo College og Yale University) og hefir ekkert verið meðal íslendinga. Hans saga verður að kotna sérstök, á- samt sögu ýmsra annara Islendinga, er eins stendur á með. Ekki heldur eru þeir taldir, sem nú eru á æðri skólum, enekki hafa lokið námi. Þeir koma vonandi tíl sögunnar síðar. Og svo Ioks síðasti kafli Þessara “Athugasemda”, hin mjög svo frum- lega kenning um það, hvernig semja eigi sögu, sem er á þann hátt, að “setja nefnd í málið”, kalla svo til allsherjar fundar, lesa upp “frumvarpið” fyrir öllum lýð og fá samþykki allra. Mik- ið tjón er það fyrir hinn mentaða heim að þessi tillaga kom ekki fyrr fram, svo þeir hefðu getað hagnýtt sér hana. svo sem eins og gamli Snorri Sturlu- son og fleiri söguritarar, sem ekki gáðu að að lesa “frumvörp” sín fyrir alþýðu, áður en þeir létu þau frá sér fara. Mér lizt að tnörgu leyti vel á þessa tillögu. Nokkrir örðttgleikar kunna þó að vera henni samfara, svo sem eins og það, að safna saman öllum hinum lifandi og uppvekja hina dauðu, sem hlut eiga að máli. Svo maður nú sleppi smámun- unum, eins og því, að hugsast gæti að menn kæini sér ekki saman ura “frum- varpið” þegar til kæmi. Hætt við því t. d., að einhverjir yrðu til að finna því það til foráttu, að þeir sæu þar ekki “nafnið sitt á prenti”. Samt lízt mér, sem sagt, allvel á tillöguna. og ég vil leyfa mér að beina henni í prakt- íska átt, þannig: Fréttaritarar blaða eru söguritarar, rita sögu sinnar býgð- at jafnóðutn og hún gerist. Það er jafn-áríðandi, að þeir segi satt og óhlut- drægt frá, eins og þeir, sem síðar safna öllutn söguatriðunum saman í eitt safn, seinja sögu. Nú vil ég leggja það til. að fréttaritarar blaða vorra taki upp þessa nýju aðferð, sem hr, Askdal kennir, að boða þing, og lesa “frum: uörp” sin áður en þeir senda blöðun- um sögur sínar. En — íslendingar í Minneota! blessaðir brosið þiðnú ekki, þegar hr. Askdal boðar yður tii þings, til að hlusta á “frumvörp” sín af nú- tíðarsögu yðar, og umfram alt, breytið ekki “frumvarpinu” mikið hjá honum, þvf þá er hætt við að fréttagreinirnar verði enn þá lausalopalegri, en orð leikur á að þær nú séu. Að endingu skal ég taka það fram, að söguþættirnir í almanaki mínu eru að eins “safn” til sögu. eins og fyrir- sögnin fyrir þessum þáttum ber með sér, en ekki sagan fullskráð. Eg er að leitast við að safna gögnum til undir búnings fyrir samning'landnámssögu Vestur- íslendinga síðar meir. Kaflar þessir, sem koma í almanakinu ár frá ári, eru enganveginn fullkomnir, og ég held áfram að safna eins fyrir það. Þannig hefi ég von um að geta feng- ig allmikinn viðauka við söguþátt Nýja Islands, sem var í almanakinu fyrir árið sem leið, og reyni að safna eins í Minnesota og annarstaðar, þó þessir kaflar séu komnir til sýnis. jafnlitlu riti, setn almanakið er, geta menn ekki búist við að frá öllu só sagt. Ég er einkar þakklátur öllum góðum mönnum, sem styðja mig í þess- ari viðleitni og leiðrétta með bróðurhug það sem hjá mér kann að vera rang- hermt. En á hinn bóginn vildi óg af- biðja frekju og illkvitni óhlutvandra manna. TFinnipeg, 5. Marz 1900. Ólafur 8. Thorgeirsaon. Mormónskur Indíáni. Indíáninn Conquering Bear (Bani bj'arnar) “konungur” Sioux-Indíána í Suður-Dakota, sem nýlega féll út af eimlest f Omaha, og beið bana af, var grafinn í Pine Ridge að við- stöddum 6 ekkjum hins látna og 123 börnum og barnabörnum hans. Er það hin margmennasta fjöiskylda, sem nokkur Indíáni heflr átt, svo kunnugt sé. Áilur hópurinn fylgdi líkinu til grafar og höfðu ekkjurnar litað andlit sín kolsvört til merkis um sorg sína og virðingu fyrir hin- um framliðna ektamaka. Yflr höfuð var jarðarförin hin fjölmennasta er fram hetír farið á þeim stöðvum. Conquering Bear var fyrrum einn af hetjum (“a brave” eins og Indíánar vanal. kalla ófyrirleitna bardagaseggi sína) I liði hins al- þekta fyrirliða Old Roman Nose (gamalt rómverskt nef) og tók þátt I öllum orubtnm þeim er háðar hafa verið gegrt Sioux Indíánum á síðast- liðinni hálfri öld. Þegarslysið vildi til var Conquering Bear I þjónustu- ferð fyrir Omaha-sýninguna, og sendi sýningarnefndin peningaávls- an til “ekku” hans þegar eftir dauðsfallíð, en nú hafa sex ekkjur ( staðin fyrir eina, gert kröfu til fjárs- ins, og er mál það enn óútkljáð. The Bankrupt Stock Buying Company. 565 «<j 567 Hain Str. Næstu dyr fyrir sunnan Brunswick. Yér erum sífelt á undan öðrum Vér höfum keypt fyrir peninga út í hönd beilt verksmiðju- upplag af karlmanna “Don- gola” skóm með tvennu iagi. Þ ; ð eru mjög rúm- góðir skór Vér bjóðum þá til sölu þessa viku. Eitt þúsund og firnm hundruð pör af ágæt- um fínum “Dongola” sKóm, vanaverð $2.50 Vér seljum þá fyrir $1.35 hvert par. Einnig bjóðum vér þessa viku 400 “FJeece” fóðrað- an nærfatnað fyrir 90 cents hvern nærfatnað Vana- verðið á þeim er $1,50 800 ullar-nærfatnaði fyrir $1.00 hvern. þeir eru $1.75 virði. — Vér höfum einnig nokkra al-ullar utanhafnar- fatnaði sem vér bjóð- um fyrir $3.95. Vana- verð þeirra er $8.00. 75 Alfatnaðir úr skozk*. ▼aðmáli Vanaverð þeirra er $L2—$15 Vér bjóðunt þá fyrir $6,00 hvern alfato- að Vér höfum þá af ölluia stærðum, það borgar sig fyrir yðurað skoða varning okkar Þér getið sparað yður mikla peninga með því að kaupa hjá oss Allar vörur sem þér kaupið hjá okkur get- ið þér komið með aft- ur og fengið peninga yðar ef yður líka þær ekki. Munið þetta. The Bankrupt Stock Buying Company. 565 Maln St., ■mm—-----Cor. Rupert St. Komið með Heimskringlu

x

Heimskringla

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Heimskringla
https://timarit.is/publication/129

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.