Heimskringla - 29.03.1900, Blaðsíða 1

Heimskringla - 29.03.1900, Blaðsíða 1
Heimsknngia. XIV. ÁR WINNIPEG, MANITOBA 29. MARZ 1900. Nr 25. Frjettir. “Fjallkonan“. Kvæðiflutt fyrir minni lifsábyrgðar kvennscúkunnar •“Fjallkonan í WiDnipeg, 13, Marz 1900. Markverðustu viðburðir hvaðanæfa. Síðustu herfréttir segja Mafeking- borg mjög illa stadda. Búar sitja enn um borgina og skjóta á hana i ákafa á degi hverjum. Lifa borgarbúar mjög á skornum skamti og hafa mest hrossa- kjöttil matar. Þykir sennilegt að Bú- ar nái borginni á sitt vald bráðlega, þó Baden Powell hershöfðingi og lið hana verjist hraustlega. Sagt er að uppreistarmenn í Orauge Free State gangi á vald Breta í hundr- aðatali. — TFoodgate hershöfðingi, sem særðist í bardaganum við Spion Kop, heflr látizt af sárum. — Mannfall í líði Breta, að þessum tíma, er talið 16,500 manna, — Búar eru önnum kafnir að víggirða Pretoria og aðra staði þar i grend, svo sem Kronstad, Vaal Biver o. fl. Búar búast við langri og harðri umsát. um Pretoria, en vona að geta haldið borginni í 4—6 mánuði, og þeim tima vona þeir að stófveldin sker- ist svo í leikinn að Bretar g fi þeim yidunanlegan sáttasainning. Ófriðarhorfur eru miklar í Kina. Mr. Conger, sendii.erra Bandarikjanna í Pekin, hefir sent skeyti til IVashing- ton um yfirvofandi óeirðir í Kina, og telur hann alveg víst að það sé í ráði að undirlagi Kínastjórnar, að allir kristniboðar þar í landi verði drepnir og að öllum útlendingum sé hin mesta hætta búin þar. Hefir frétt þessi sett alt í uppnám í TTashington. Otis hers höfðingja hefir verið send skipun um að leysa úr þjónustu sinni alla kínverska menn, og láta stjórnina vita hve mik- ið af liði sínu hann geti mist tilhern- aðar í Kína, ef nauðsyn krefur. — Baudaríkjamenn og Englendingar getla að senda mikinn hluta af herflot- um sínum austur þangað,- til þess að sýna Bússum á hverju þeir megi eiga von, ef þeir ekki halda sér í skefjum. Bússar á hinn bóginn vinna dag og nótt að því að víggirða Port Arthur og safna þangað miklu herliði. Skýrslur sjómálastjórans fyrir síð- asta ár eru nýútkomnar, Sýna þær að fiskiveiðin í Canada nam á árinu alls $19,667,000. Af þessari upphæð var veiðin í Nova Scotia $7,226,000 virði; New Brunswick.... $3,849,350 British Columbia.... $3,713,000 Quebec.............. $1,761,440 Ontario............. $1,433,632 Prince Edward Island $1,070,200 Manitoba og N.W.T. $ 613,350 Það eru aðallega 4 fiskitegundir, sem mest verð sér í: Lobsters gaf af $3,887,950; lax $3.159.300; þorskur $2,995,580 og síld $1,987,450. Skýrslan sýnir, að síðan árið 1869 hafa þessar 4 fiskitegundir gefið af sér 283 miliónir dollars. Fiskveiðaútgerðin í Canada, á skip* um, bátum, netum og öðrum áhöldum er um 10 millíónir dollars virði. Um 100,000 manna hafa atvinnu við þessa atvinnugrein. Yfir 800 niðursuðuverk- stæði eru í austurfylkjum ríkis ins. Þau suðu niður 10 milíónir könn- ur af lobster aukreitis við 34,800,000 pnnd af sama fiski, sem seldur var ný dreginn upp úr sjónum. í British Columbia eru 67 niður- suðuverkstæði og eru þau $1,340.000 virði. 1898 suðu þau niður $23,643,450 könnur af laxi, en 1899 var þessi tala nálega tvöfölduð. John B. McDonald, contractor í Providence, B. J., gekk nýlega í 2 milí- ón dollara lífsábyrgð til 5 ára. Er pað talin stærsta lífsábyrgð, sem nokkur einn maður hetír nokkurn tíma tekið. Það þykir maikvert að fyrir afleið- ingar jarðskjálfta hefir partur af fjall- inu Jacinto í California sokkið 150 fet í jörðu. Sprungur miklar eru þar í .nánd, og hefir dýpi þeirra enn ekki orð ið mælt. Maður nokkur á Frakklandi hafði tapað máli fyrir dómi. Strax og hann vissi úrslit, málsins, gekk hann upp að dómaranum og skaut á hann 3 skotum, en hitti ekki. Maðurinn var þegar tek- inn, en dómarinn sneri sér að lögfræð- ingi, sem var að halda ræðu þegar skot* in riðu af, og sagði við hann: ‘ Þér getið baldið áfram ræðunni. Her er ekkert um að vera”. Eftir Jón Kjœmested. Fjallkonan fögur, Fornöldin táprík Minni á manndóm, Minni á líf ! En margs er að gæta, Margt þarf að laga, Göfuga gunn þjóð — Geðþekku víf! Fornöldin firrti’ oss Frjálsborhum hetjum, Bölþrungin bauð þeim Blóðugan val. Og þung voru kjörin Þreyjandi vina. — Én ömurleg örlög, Ei gráta skal. Framsýni meiri Fyrðar nú sýna: Einmana ástvina Ögn bæta hag. — Sárin að græða, Sorgina að deyfa, Fagurt er fjörtak: Fjallkouu lag! Stopul er æfin, Siutt er til grafar, Leggjast þar liðnar Leifar í skaut. Yit sé á verði, Vel alla kveðjum Föllum—en förum Fegurstu braut. Fjallkonan fög -r, Framtíðin hugþékk Minnist í mótgang Manndóm þinn á. Fylgi þér farsæld, Friður og ástúð, Göfgi, sem hughreysta Grátþrungna má. Rógberinn. Hvar sem yfir 1 • lá* leynigröf þér bjó ’ann, vegu þína alla á eiturlyfjan spjó ’ann. Litir þú hann einart á, er í bak þér hjó ’ann, eiturtennur allar þá inn í kjaftinn dró ’ann. Sig. Júl. Jóhannesaon. Ég fékk mér því mjög aflmikinn rafljósalampa með 10,000 kertaafli, og beitti því á sjúklinga mína, þannig: að ég lét ^eislana skina gegn um blátt gler á þá. Afleiðingin var undraverð. Þeir læknuðust fyr á þenna hátt, held- ur en meðan þeir nutu sólargeislanna. Þar næst hætti ég við bláa glerið og lét geislana skina gegn um flöskur með lyflituðum efnum í. Eg komst þá að þvi, að bláu (Indigo) og fiolet-litirnir að eins höfðu áhrif á sjúkdómana. Það er vandalaust að knýja ljósgeislana í gegnum líkamann og inn i lungun, og áhrif geislanoa er það, sem læknar sjúkdómana, með þvi að ljósið drepur bakteríurnar”. Um önnur kvæði í bókinni má margt gott segja. Kvæðið “Október” er fallegt kvæði og eins hið prýðis- fagra kvæði “Shelley.” Þar kemst| höf. svona að orði: Hann undi við ruararins fagurblátt flóð | og freyðándi bárur sem Vini. Hann sigldi um æginn og orti sín ljóð um aftna i mánaljóss skini “Vestan hafs. Ýmisleg ljóðmæli eftir Kristinn Stefánsson. Beykjavík. Á kostnað höfundarins. Staka. Ég elska dreng, sem engin hræða völd og aldrei vill frá réttu marki sveigja; ég hata lyddu’, er leikur bak við tjöld og lætur bezt í skugga stríð að heyja. Sig. Júl. Jóiiannesson. Kvæði Kristins Stefánssonar hafa I mér nýlega borist í hendur. Góð kunningi minn hér vestra hetir sent mér þau til yfirlits; því enn eru þau ekki komin til útsölu hingað vestur Mér líka þau yfir höfuð að tala vel sum kvæði í bókinni eru prýðisfalleg Mér finst einhver þrekblær yfir þeim og eitthvað í þeim, sem hristir mann þegar maður les þau: Það er eitt- hvað í þessum orðum, sem hristir | mann til: Ei orkar þessi þróttar-skúr að þvo burt gauf úr mollu-sálum. I Skáldskapur Kristins er þó ekki lík ur regnskúr eða þrumu. Hann er I líkari nepjunni. Kvæðin eru ekki | ósvipuð því stundum, að Kári hósti hryglu frá hríðarbrjósti sínu á norðan. Óblíða náttúrunnar og það sem er stirfið og hrikalegt, er einkum það sem mest ber á, að dragi til sín hug höfundarins, og það setur sinn svip kvæðin. Það hefir verið sagt um kvæði Kristins, að þau væru eitthvað myrk. Þegar ég nú les þau í heild sinni, finst mér það ekki vera. Mörg kvæði í bókinni eru mjög ljós ogsum þýð. Með hrausta. trausta hjartað þitt og heilsuroða’ á kinn æ. kom þú ástar-yndið mitt í opinn faðminn minn. Þetta eru fjórar hendingar úr einu ástakvæðinu, sem bókin byrjar á, og er óþarfi að nokkurt kvæði sé ljósara eða þýðara en þetta. Hann minnist á ástina svona : Ástin varð köld einsog kulnandi skar og kossarnir stuttir og fáir The Home Life Association of Canada. Incorporated by special act of JParliament. Hon. R. HARCOURT, A. J. PATTISON, Esq, President. Gen. Manager. 'Höfuðstóll—ein raillíón dollars.' Yfir fjögur hundruð þúsund dollarS af höfuðstól HOME LIFE félagsins hafa leiðandí verzlunar- roenta og peninga-menn i MaDÍtoba og Norðvestur- landinu keypt. HOME LIFE hefir þessvegna meira afl á bak við sig í Mani- toba og Norðvesturlandinu en nokkurt annað lífsábyrgðarfélag. Lífsábyrgðarskýrteini HOME LIFE eru af öllum er sjá þau álitin að v-era hin fullkomnustu lífsábyrgðarskýrteini, er nokkru sinni hafa boðist, Þau eru skírt prentuð, auðskilin, laus við tvíræð orð. Dánarkröfur borg- aðar samstundis og sannanir um dauða félagslima hafa borist félaginu. Þau eru ómótmælanleg eftir eitt ár. Öll skýrteini félagsins hafa ákveðið peningaverðmæti eftir 3 ár. og eru pen ingar lánaðir út á þau með betri skilmálum en nokkurt annað lífsábyrgðai félag býður. Leitið upplýsinga um félagið og ábyrgðarfyrirkomulag þess hjá W. H. WHITE, ARNI EGGERTSSON, MANAGER. GENERAL AGENT, Jlclntyre Blwcli, Wiiinlpejí. P. O K«x 245. Ruslakista “Herrauðsu nwr hvorir”rnm- °K Þaðereitt af þvi. sem þið blaðameiinirnir getið unn- Herra ritstj. Viljið þér gera svo vel að leyfa mér rúm í heiðraða blaði yðar öðru hvoru til þess að tala við landa mína um hitt og þetta; spyrja þá Ljóslækning. Það eru liðin nokkur ár siðan viss' ir lgeknar héldu því fram, að vissir I En hann segir ekki um hina slæmu sjúkdómar yrðu læknaðir með vissum daga: mér líka þeir ekki, heldur : litum; að sinn litur ætti við hvern sjuk- dóm. Meðölin þyrftu að hafa vissa Ég kveð þig ást, sem kærleiks pálm- ann ber hver getur bent til hans stranda á hvellari hörpu, á hvassara mál og hærri og sviffrárri anda ? Ein setning í þessu kvæði líkar mér I ló ekki. Það eru orðin “allgóðan lokka” í þriðja erindinu. Þar vildi ég hafa mikið sterkari orð. Einnig er eitt orð í vísnnni “Asnastryk,” sem ég vildi beygja öðruvísi en þar er gjört. Þar steHdur “örfhentur”, en ég vildi hafa: örfhent; þá er kveð-1 andi betri: Örfhent sáði’ ’ann ótal vonum, o.s.frv. “Október” kvæðinu lýsir höfundnr-1 inn náttúrunni svona: Október, fulitrúinn frosta, þihn faldur er hreggskýja þilja sem haustið þér keypti, þvi kosta þú kvaðst ei til búning þíns vilja. Nú faðmar þig nötrandi Njóla og nóttin er fan„svöl og rennandi . ..f............ .. [blaut svalbrjósta, koldimma haustnóttin, draumrik og dul Kvæðið til Björns Halldórssonar, sem annars er ágætt kvæði, mundi I Ýnissa spurninga, er mig fýsir að vita ekki hafa tapað neinu, þó að kipt ben(la Þeim á hvað ég álít að þeir eigi hefði verið úr því fjórða erindinu ; að Kera eða láta ógert í þeun máluin. því að það er að eins lukkuósk sem se™ á dagskrá eru, eða kunna að verða. kemur fram í færri orðum í síðasta Eg er ekki vanur ritstörfum og skrifa erindinu. Hin minnin í bókinni hafa ekkert rósamál. en ég ætla að reyna að og öll eitthvað sér til gildis og eins skrifasvoljóstaðallirskilji og ég vil ættjarðarkvæðin. Én þó að höfnnd- f°rðast að meiða fólk að fyrra bragði. inum l .ti vel að nveða Uin frelsið Og vona því að yður sé óhætt að taka framfarirnar liér vestanhafs, flnst »nwr t’essar UPP 1 blað yðar- 0* 1 t,eirri mér hann þó kveða innilegast um von að Þér gerið það, byrja ég fyrsta fósturjörðina. Því jafnvel þó að hann | P'stilmn. íslendingar 7iér og 7ieima. Það er fróðra manna mál, að Is- lendingar hér í álfu mnni nú vera ná- lægt '6 þúsundum. Sumir telja þá 20 þús., en það muu vera nokkuð hátt. Heima á íslandi eru, eftir manntals- skýrslum í vetur, yfir 76 þús. rnanns og er það fleira en verið hefir um lang- an aldur. Þó er enginn efi á þvi. að fleiri eru hér af Islendirgum hlutfalls lega við mannfjölda þjóðarinnar, en af nokkurri annari þjóð í heimi. Þar sem Vestur-íslendingar eru nú nálægt 1/5 allrar þjóðarinnar. Hverjar eru nú eðlilegar afieiðingar þessa? Auðvitað þær, frá mínu sjónarmiði, að innilegri vinátta, tryggara bræðraband, nánari Fimm eftirrnæli eru í bókinni, Öll I hiuttekn ng, ætti að vera meðal Vestur- lagleg. Sem sýnisborn um ódauð- 0^ Austur íslendinga, heldur en á milli leikaskoðnn höfundarins, má sefja L meríkubúa og heimaþjóðar nokkurs jessa fallegu vísu : annars lands í víðri veröldu, og um Þú lætur á blævæng í himnanna liaf, fram alt gleggri og áreiðanlegri þekk- í heildina stóru þú rennur, . , , ... ,,, .... , og roðandi geislunum röðulsins af 'nKu á kjorum og hfsstöðu bræðranna í regnbogans skrauti þú brennur. 4 v;xi fyrir handan hafið. Við altari náttúrunnar á skáldið segi til íslands: Ef hygginn ert og hugsan ber þinn horfna dýrgrip færðu, og rendu augum yfir ver 4 til Ameríku’ og lærðu, þá segir hann þó á öðrum stað: Þó hér sé frelsi, fjör og menning og framsóknin sé llfsins keuning og landið gullið hjúpi hrós, þá er hér líka deyfð og drungi og dauðleg eymd og sorga-þungi og varðhaldsglæta’ og villuljós. Þá eru aðrar eins hendingar og þess- ar teknar nær frá hjartarótunum : Standi það sem styður hag, styrkist sona-bandið, blessist hvert þitt bygðarlag. blessað gamla landið. Og og kossa heitan roðann tveggja vara við eldinn lífsins ornað hef ég mér og er svo reiðubúinn til að fara. I Til konu sinnar kveður hann þetta: liti. Rúðurnar í herhergjunum þyrftu að hafa þá liti eingöngu, sem álitið var að ættu við sjúkdóma þeirra er byggju í herbergjunum. Þessi kenning um lækning sjúkdóma með Dtum, vakti aDmikla eftirtekt lækna um allan hinn mentaða heim. En svo hjaðnaði þessi I Og þá mun engum leiðast að lesa litarbóla—eins og svo margar aðrar | þessar fallegu vísur : bólur—og menn hættu að veita málinu eftirtekt. En nú kemur Dr. J. Mount Þótt hömróttur sé hamra-skaginn, Þars hrynur lífsins boðinn flár, ef lýstur geisli’ á lífsins æginn, er leiðin trygg--------- Og Húsið verður hlýkusnautt, bljóðir skuggar sveima, og þar er alt sem það sé dautt þegar hún er ei heima. Birtu slter um hugans heirn hýrgast dagar naprir, þegar komin hún er heim hverfa skuggar daprir. Jafnvel þó að Kristinn kveði minst I um ástir, blóm og sólskin, en meira um snjóinn, hretin og skýin, er eng- inn ett á því, að hann með kvæðum sínum, eins og hann sjálfur að orði | kemst tíytur löngun ljós og yl að lífsins lijartarótum, Victoria Einployniciit Iturean 482 Main St. TPinnipeg, útvegar stúlkum vistir, sem eldakon- um, og við borðstofu og uppiverk á gestgjafahúsum, einnig vistir í prívat- húsum. Bleiger í New York fram með það, að hann kveðst geta læknað lungnasjúk- dóma með rafmagnsljósi. Hann segir: “Hreint loft, sólskin og rafljós lækna.lberklasýki af öburn tegundum. Mérjdettur í hug, að bezta læknismeðal fyrir berklasjúkdóma manna, mundi vera það, að byggja sér glerhús úr bláu gleri og ganga þar alsnakinn um gólf í sólskininu. En þó áfit ég að til sé end þá betra meðal. Tilraunir, sem ég hefi gert á skepnum, hafa sannfært mig um að ljós er bezta meðabð við berklasýki. I ega réttara sagt, að fólksins hjarta Á eftir skepnum tók ég karla og konur rótum. En um hið óblíða og stríðt dauðsjúk af þessari sýki. Ég lét byggja tost mér hann slá hörpuna jafnast og glerskála, hafði á því þak úr bláu gleri. nn8t ^ yera Þennan sólskinsskala notaði ég i bæn- ^ ffieð beztu kv Jðununl i bókinni; um Liberty i N. Y. ríki. Sjúklingar ef tU yU1 ort at mestri Hst. Þar kemst mínir voru sem deyjandi blóm. En höfundurinn svona að orði i tveimur með nærfærni og sólskinsböðum tókst fyrstu erindunum : mór að lækna flesta þeirra. Af þessu þau hópuðust saman og höfðu sér fund ályktaði eg, að ef blátt ljós vær: svona u“ ^ ^ þau hel(i*r að Bra,nklæða heilsusamlegt fyrir sjúka menn og kon- grund ur, þá ætti ekkert að vera því til fyrir- eða gyrða liana i snjólín og klaka. Stöðu að þeir gætu eins læknast af til- gum vildu ausa úr sér ískulda og snjó búnu ljósi með því að draga þau saman Qg amast við nýgræðing mjóum ; og beina þeim á sjúkdómssvið hins en öðrum fanst veturinn vera hór nóg veika manns. I °K vellirnir lenKi undir snióum’ En ætíð það ég á mér samt þó finn á endanum er bezt að vera heima. En er nú þessu þannig varið? taka hægast með að gera syndajátning ogl Xslendin gar hér og heima eins mikinn jar trúir hann á guð í góðum mönn- j kjörum hvers annars og æskilegt um : í guðskyrkju, vfð altari náttúrunnar. Éa trúi’ á guð i þvi góða, guð þann í mér og þér. Heimsádeilukvæði eru nokkur í bókinni og sum hnittin. Oftast fer jó höfundurinn gætilega og minnist aðeins á kindarsvip; að kristindóms- rjóminn sé þunnur; og söfnuðinn, sem tók inn svefnlyf í ræðunni prests- ins; og sárasti óvinur snjósins sé sunnanblærinn á vorin. Ytri frágangur á bókinni er góður, eins og alt sein Jón Ólafsson sér um prentun á og kemur frá Aldarprent- smiðju. Eina eða tvær prentvillur hefl cg rekist á í bókinni og um rím og orðskipun á sumum kvæðunum mætti minnast, en ég sleppi því. — Kvæðin eiga það skilið að þau séu keypt og lesin. Tindastóll, Alta, 14. Marz 1900. Jón Ivjærnested Auglýsing. Wm.G. M°KAY,544MAIN ST- Drjónar band af öllum tegundum gerir úr því sokka, vetlinga, nærföt eða hvern annan fatnað sem fólk æskir, með mjög vægu verði. Ennfremur sel- ur hann alskonar fprjónasaum með mjög sanngjörnu verði. Reynið hann. Wm. G. McKay, 55 n St. Room 2. væri eða vænta mætti? byggja þeir dórna sína á nákyæmri þekking hvorir á öðrum ? eða leitast þeir nægilega við að afia sér þeirrar þekkingar eftir því sem í þeirra valdi stendur ? I stuttu máli, eru þeir sannir bræður ianda? Hamingjan góða gæfi að þessum spurn- ingum mætti öllum svara óhikað ját- andi. En því fer fjarri að svo sé í sannleika, ef ég lft réttum augum á málið. Ég skal segja ykkur á hverju ég byggi það álit mitt. Lesið þið blöðin frá Frakklandi, (þeir sem skilja þau) og frakknesk blöð hér, blöðin frá Englandi og ensk blöð hér, blöðin frá Þýzkalandi og þýzk blöð hér, blöðift frá Noregi og norsk blöð hér o. s. frv., og þið finnið í þeitn flestum eitthvað angurblítt, eitt- hvert órækt innilegtmerki sannrar vin- áttu, einhverja andlega, hlýju, sem hlýtur að yerma hvert hjarta, sem ekki er úr steini gert, hlýtur að kveikja eld kærleika og bróðurhuga á víxl. Takið þið svo blöðin á íslaudi og íslenzku blöðin hér, lesið þau vakandi og dæmið um það með sanngirni hvort það sáina er að fiuna í þeim ö'.lum á víxl. Ef það verður samhljóða álit ykkar allra að svo sé, þá bið ég ykkur fyrirgefningar á þvi að mér finst c.g sýnist á annan veg, og get ekki gert að því, Ég veit það vel að langt er á miDi vor Vestur-og Austur-Islendinga, en églheld'faðjvér gætum verið andlega ið að meira en þið gerið, og meira að segja þið eruð bæði beinlínis og óbein- línis skyldugir til að gera það. Ég hefi sjálfur heima á Islandi lesið margra arka bréf, sem ekkert hnfa ver- ið annað en hóflaust hrós um Ameríku. Þár átti ekkert að þekkjast annað en sumar og sæla, sól og gleði, auður og ánægja. Þar var hásæti hamingjunn- ar og allir i Ameríku voru börn hennar, já, óskabörn, hún átti þar ekkert öln- bogabarn. Ég hefi sjálfur séð önn- ur bréf heima á íslandi, frá Ameríku, einnig margra arka löng, sem hafa sagt söguna frá öðru sjónarmiðí; þar var ekkert talið nýtilogt við Ameríku; þar voru það, vesöld og volæði, eymd og andstreymi, pínslir og plégur, mútur og meinsæri, dauðinn og djölullinn, sem æddi um landið frá enda til enda og eyðilögöu alt gott og göfugt, hvort sem það var andlegt eða líkamlegt. Hvoru- tveggja þessara biéfa voru skrifuð af skynsömu fólki, hvortveggja voru þau skrifuð í góðu skyni—að ég held, en hvorutveggja voru þau samt ósönn og villandi. Sannleikurinn er sá að Ameríka, eins og hvert einasta land undir sól- unni, á sínar ljóshliðar og einnig sínar skuggahliðar.en mismunurinn á gæðum landanna og líðun þeirra roanna, er þau byssja, er nð miklu leyti undir þv» komin, hvorar hliðarnar hafa yfirhönd, og þvi held ég fram óhikað, að Ameríka hafi fleiri og stærri ljóshliðar en skugga hliðar, þrátt fyrir það þótt mér detti ekki i hug að mótmæla þvi, að hinar séu til og það stórar. Þessir skökku og skaðlegu lýsingar sem berast heim, stafa eðlilega af því, að sínum augum lítur hver á silfrið; menn eiga svo sorglega erfitt með að hefja sig uppyfir þá yfirsjón að hugsa, tala og rita eiv/iliða. Þeir sem hingað flytja að heiman, koma með margar og fagrar og háar og víðflegar vonir í huganum; ef þær rætast — sem þær gera oft—þá sjá hlataðeigendur ekkert ilt við þetta land, þá er hér paradis fyr ir alla í þeirra augum og þeim fanst að allir ættu að vera hingað fluttir til þess aðnjóta gæðanna með þeim. Ef vonirnar þar á móti bregðast að einhverju leyti—sem líka á sér oft stað hér eins og annarsstaðar — þá er gripið til svörtu litanna og málað og málað svo dökt, að allar ljóshliðar hverfa. Þetta er mannlegur breisk- leiki, sem vér Islendingar höfum ekki farið varhluta af, og þetta hefir spilt samkomulaginu á milli vor og frænda vorra fyrir austan haf meira en nokkuð annað, og því arf að kippa i lag; ég vildi óska að mér hepnaðist að segja eða rita eiit orð, sem hefði áhrif 1 þá (Framhald). átt. Auglýsing. Eins og að undanförnu hefi ég tvo lckaða sleða i förum i vetur miDi Sel- kirk og Nýja íslands. Annar sleðinn leggur af stað frá Selkirk á hverjum tímt.udegi kl. 8 f, h , kemur aftur til Selkirk kl. 6. á mánudagskvöldum. Hinn sleðinn leggur af stað frá Selklrk kl 8 hvern mánudagsmorgun og kemur aftur þangað á föstudagskvöld, V’anir, góðir keysslumenn, þeir Kristján“Sig- valdason og Helgi Sturiögsson. Geo. S.JDickinson, IFEST SELKIRK, -^**MAN.

x

Heimskringla

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Heimskringla
https://timarit.is/publication/129

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.