Heimskringla - 14.06.1900, Blaðsíða 2

HEIMSKRINGLA 14 JUNI 19CX).
Heimskriiigla.
PUBLISHED BY
The Heimskringla News 4 Fnblishing Co.
Verð blaðsins í Canada og Bandar. $1.50
um á.rið (fjrrirfram borgað). Sent til
íalands (fyrirfram borgað af kaupenle
am blaðsins hér) $1.00.
Peningar sendist í P.O. MoneyOrder
Begistered Letter eðaExpress Money
Oraer. Bankaávísanir á aðra banka en i
WinnipeK að eins teknar med afföllum.
«. Ii. Baldwinson,
Editor
Office : 547 Main Street.
P O. BOX 306.
Eimreiðin.
Hfln er nýkomin hingað vestur:
Hfin er á eftir venjulegum tíma í
þetta sínn. Hfin er tvöföld í roðinu
nfi, þ. e. hfin er talin 2 hefti. Hfin
telur 156 hlaðsíður í báðum þessum
heftum.
Efnisyfirlit er: “Um kosning-
ar” (eptir Pál Briem). “Nokkur
kvœði” (eftir Steingrím Thorsteins-
son). “Dóttir mín” (eftir Guð-
mund Friðjónsson). “Til Vestur-
íslendinga” (eftir Matthias Jochum-
son). “Nýjungar í jarðfræði fs-
lands” (eftir Helga Pétursson).
“Reykjavík um aidamótin 1900”
(með 17 myndum, eftir Ben. Gröndal)
‘Tvö sönglög” (eftir Jón Friðfinns-
son). í eyðuna” (eftir Valtý Guð-
mundsson). “Aflið í bæjarlækum”
(eftir V. Guðmundsson), Svo er
Ritsjá eftir eina 4 höfunda og síðast
“íslenzk hringsjá” (eftir dr. V. Guð-
mundsson),
Prentun, pappír og prófarka-
lestur er mjög svipað og áður. Ef
til vill betri prófarkalestur nfi en í
fyrra. Og yttrleitt er málið tölu-
vert íslenzkara.
“Um kosningar” (fyrir
lestur) er auðsæilega samið af
lesandi og hugsandi manni. 011
bygging fyrirlestrarins er á erlend-
um grundvelli. Alt sem höf. er að
tala hafa erlendir höfundar sagt áð-
ur. En þótt svo sé, þá meinar höf.
vel og vill vekja íslendinga til- eftir-
töku og umhugsunar í þessu efni.
En hætt er við að almenningur á
íslandi hafi yfirleitt ekki mikið gagn
af fyrirlestrinum, nema að eins að
því sem viðvíkur, að fjölga kjörstöð-
um. Það mál hefir rector Jón A.
Hjaltalín borið upp á Alþingi hvað
eftir annað, en þingheimur heflr
ekki getað skilið það, og því felt.
Hefir hraparleg fáfræði ráðið þar
gerðum þingsins. Það ætti ekki
einasta að vera einn kjörstaður í
hverjum hreppi, heldnr 2 til 3 eftir
stærð og strjálbýlum. Kosningarað-
ferð sfi, sera höf. er að lýsa, getur
ekki komist að nema þar sem ákveð-
in flokkaskipun er, en hún er ekki
til á íslandi. Að því leyti mun því
fyrirlestur þessi gefa litla eftirtekju.
Höf. virðist álíta flokkaskipun nauð-
synlega. Því þá ekki að byrja að
taka steininn fir götunni frá henni,
og stilla henni á stokkana, og koma
síðan með leiðbeiningar um kosn-
ingarlögin, Það virðist eins og
Björn skipasmiður byrji á að sauma
seglið fyrst, og síðar ef til vill, ætli
hann sjálfur eða einhver að smíða
skipið. Þv’ miður mun þessi fyrir-
lestur ekki verða eins gagnlegur
fyrir íslendinga eins og höf. hans
befir haft mikið fyrir að safna efn-
inu 1 hann og smfða. Viðleitnin er
virðingarverð, en ekki er hún ein-
hlýt,
“Nokkur kvæði”, eftir Steingrím
Thorsteinsson. Þau eru Ijfif og lip-
ur eins og alt eftir þann höf.
“Dóttir mín”, eftir Guðmund
Friðjónsson, erlíklega brot úr skáld-
sögu. Höf. er tæplega eins hljóm-
mikill í stílsmíði þessarar sögu, og
hans er vandi og venja. “Hið and-
lega taugakerfi” sögunnar er ekki
eins stælt og öflugt og vænta hefði
mátt frá Guðmundi skáldi Frið-
jónssyni.
“Vestur-íslendingar, cftir Math.
Jochumsson, eru 3 kvæði komin fit
fyrir löngu síðan hér og þar, nema hið
seinasta, það kom fit í “Þjóðviljan-
Um” í vetur, og nú í “Eimr.”
Kvæði þessi ættu allir Vestur-íslend-
ingar að kunna- en þó einkurn hið
síðasta. Kvæðin eru lifandi eftr-
myud af “innra manni” Matthiasar
gamla.
“Nýjungar í jarðfræði íslands”,
eftir Helga Pétursson, er vísindaleg
ritgerð, stutt, en vel samin, Sannar
hfin að fleiri f s a 1 d i r hafa gengið
yflr fsland, en menn höfðu tekið eft
ir og vitað áður. Sú uppgötvan
ætti enn þá að vekja nýja eftirtekt á
Islandi á meðal jarðfræðinga og vfs-
iudamanna erlendis.
“Reykjavík um aldamótin 1900”
eftir Ben. Gröndal. Það er afar-
löng ritgerð og ekki komin nema
helmingur af henni. Hún er óvið-
jafnanlegt undrasmfði, og enginn
getur samið annar eins ritsmíði
nema Ben. Gröndal. Á henni er
ekkert upphaf og enginn endir, en
endir á að koma- Ef höf. væri
spurður sjálfur að því; hvað þessi
ritgerð eiginlega þýddi, þá myndi
hann, ef til vill, svara að hún þýddi:
Aftur og fram, upp og niður og
alt í kring'
Það er ekki gott að dæma ýtar-
lega um ritsmíðina fyrri en hún er
komin öll. Eflaust hefir hún átt að
vera lýsing af Rvík nú um aldamót-
in. En aðallega segir hún húsa-
byggingarsögu höfuðstaðarins og það
jafnvel svo ýtarlega, að sagt er frá,
ekki einasta fyrstu byggingu hú38-
ins, heldur aðgerð og aftur aðgerð, f
allmörgum tilfellum. íbfiar bæjar-
ins eru taldir upp allmargir, en ekki
eru hfis þeirra miðuð við stærð, held.
ur við einhver önnur ömefni.
Ekki er höfninni né bæjarstæð-
inu lýst að nokkrum mun og ekkert
sagt frá hverjir atvinnuvegir eru
stundaðir af bæjarmönnum. Nei,
aðallega er það hfisalýsing og manna-
nöfn, sykrað með allrahanda fitfir-
dúrum. T. d. frá atburðum suður í
löndum og frá skrýtlum af afa eða
ömmu þessa eða hins, sem hann er
að tala um o. s. frv.
Höfundur gefur enga vegleiðslu
skrá, eins og alstaðar er nú gert, f
betri bæjum og hefði komið sér mjög
vel og verið þarfaverk að gert væri
í Rvík. Ef hann hefði gert það, þá
var ritgerð þessi miklu hagfæri-
legri, fyrir þá, sem vildu finna eða
skrifa einhverjum manni f Rvík.
íbúaskrá (Directory) Rvíkur mundi
að ein3 taka 3—4 blöð. Auðvitað
ætti hfin að vera samin eftir stafrofs-
röð, með númeri (ef til er) og strætis
nafni aftan við mansnafnið.
Ritsmíði þessi er sérlega fjörugt
samin , eins og alt eftir höf., og allir
lesa hana með ánægju og unaði. Ef
til vill hefði hún ekki átt að vera í
“Eimreiðinni”, neldur sér prentuð.
fslendingar hefcfu óefað tekið því
riti tveim höndum. Það er eins og
það slái skugga á hana að vera
klemd inn á milli “annarlegra” rit-
smíða í “Eimreiðinni”.
í‘f eyðuna” eftir dr. Valtý
Guðmundsson, er tvær vísur, I Öf-
und, II Að eigin dómi.
“Aflið í bæjarlæknum”, eftir
dr. Valty Guðmundsson, um hvemig
eigi að mæla út afl f lækjum, nytsöm
og vel samin ritgerð.
“Ritsjá”, eftir eina fjóra, um
nýjar bækur. Hr. Einar Hjörleifs-
son ritar um leikrit eftir séra Math.
Jochumson, “Skuggasvemn”, “Vest-
urfaranir” og “Hinn sanni þjóðvilji”.
Það er merkilegt að “ísafold” skuli
vera orðin of þunn fyrir gagnrýni E.
H. Þessi ritdómur er langt frá að
vera sanngjarn, frekaren flest annað,
sem E. H. skrifar í þá átt- Hans
stefna er að “þrýkkja niður” flest.
ailra verkum og tilraunum og er
slíkt skaði, meiri fyrir E. H. en aðra.
Matthias stendur uppréttur fyrir
hnútukasti frá sér minni mönnum.
Þá gagnrýnir Ólaf. Hansen
“Sverd og Bagall (sjónleikur) eftir
Indriða Einarsson. Ólaf. Hansen
gagnrýnir af þekkingu og mannúð
og er auðvitað á undan flestum ís-
lendingum í því efni.
Þá gagnrýnir dr. Valtý Guð
mundsson bók þeirra W. G. Colling-
woods og Jóns Stefánssonar. Þar
dæmir hann heldua linlega, ef allar
þær missagnir og bláberar vitleysur
eru í bókinni, sem hahn segir. En
lærdómsblæ slær á þann ritdóm.
Þá er “íslenzk hringsjá” um
ýmislegt sem þýtt hefir verið af ís-
lenzku yfir á önnur tungumál nú í
seinustu tfð.
“Eimreiðin” er betri en hún var
í fyrra, enda veitti ekki af því. Von-
andi að hún nái sér aftur og verði æ
f farbroddi íslenzkra rita.
“Annar efnir, annar
svíkur.
Hon. Hugh J. Macdonald var
kosinn af Manitoba-búum með því
trausti að hann efndi orð sín. Eitt
af því sem hann lofaði þeim, var að
komaá vínsölubanni í fylkinu.
Hann sýnir strax og hann hefir
tækifæri að hann lofar ekki fylkis-
búum öðru en því sem hann e f n i r.
Nú hefir hann lagt fyrir þingið vín-
sölubannslög. Og hann fer lengra í
þeim lögum en haun skuldbatt sig til.
Hvi lfkur þó mismunur á stað-
festu, framkomu og heiðarlegleik
þessa mans og Sir Wilfrid Laurier.
Á milli þessa drenglynda Hugh
John og hins sviksama Sir Wilfrid, er
geysilegur mismunur á siðferðis-
þreki og lyndiseinkunn”.
(Eftir Mail and Empiri, Toronto).
Eftir útliti að dæma má vænta
þess, að stórkostlegar óeyrðir verði
bráðlega í Kína, Verði þar stríð, þá
má geta þess til, að Kínverjar eru
líklegastir til að sameina sig við
Rússa. Þar af flýtur að Frakkar
standa á bak við þá hvorutveggju,
Um Breta er það að segja, að þeir
eru víða önnum kafnir um þessar
mundir, þótt mestan mannafla þurfi
þeir nú við í Suður-Afríku. Það er
því næsta ólúklegt að þeir taki sér-
staklega í strenginn f Kína, að svo
komnu, en hitt er víst að þeir bak-
hjalla Japansmenn eins og þeim er
auðið. Það er lítið að marka þótt
lávarður Salisbury staðhæfi, að upp-
hlaupið í Kína hafi enga þýðingu.
Hans flokksmenn hafa flestir gagn-
stæðar skaðanir á því máli. Verði
stríð í Kína, sem allar líkur eru með
nú, þá verður það óefað stórkost-
legra en flest stríð áður þekt, og
stendur yflr í fleiri ár.
Um Bandaríkin er það að segja,
viðvíkjandi þessum deilum, að þau
munu skyrrast við í lengstu lög að
blanda sér inn í þau mál. En eftir
því sem hingað til hefir verið skoðað,
þá mundu þau ganga f lið með Eng-
lendingum og Japansmönnam, ef
þau gripu til vopna.
BRAGARBÓT.
(Eftir ‘'Eimreiðinni”.)
“Sé ég hendur manna mynda
mæliþráð yfir höfin bráðu,
þann er lönd og lýði bindur
lifanda orði suður og norður.
Meira tákn og miklu stærri
meginþráð hefur guðinn dregið,
sveiflað og fest með sólar-afli,
sálu fylt og guðamáli,—
máli, sem hefur mátt að þola
meinin öll, er skyn má greina:
ís og hungur, eld og kulda,
áþján, nauðir, svartadauða;—
málið frægsta söngs og sögu
sýnu betra guða-víni,
mál, er fyllir svimandi sælu,
sálog æð, þó hjartanu blæði.
Það hefur voða-þungar tíðir
þjóðinni verið guðleg móðir,
hennar brjóst við hungri og þorsta,
hjartaskjól þegar brott var sólin;
hennar ljós í lágu hreysi,
langra kvelda jóla-eldur,
fréttaþráður framandi þjóða,
frægðargaldnr liðinna alda.
Stóð það fast þegar storðin hristist,
stóð það fast fyrir járni og basti;
stóð það fast, og fjör og hreysti
fékk hvað mest við stríð og hnekki.
Lof þitt, Frón, sé ljóðum stafað,
lof fyrir hrundinn sálardofa,
víkingslund og brýnda branda
bráðeggjaðra hreystidáða.
“Undrask fögur öglis landa
eik hví vér sém fölir og bleikir”,—
spurði skáld, og grafljóð gerði
geymileg meðan byggist heimur.
Héðinn söng meðan hyrjar tungur
heljarváða stefin kváðu;
Þóri'r, Jökull og þaðan af fleiri
þuldu Ijóð meðan öxin buldi.
Sturla kvað yflr styrjarhjarli,
Snorri sjálfur á íeigðarþorra,
ljóð frá anði lyfti Lofti,
“Lilja” spratt í villukyljum.
Arason móti exi sneri
andans hvassa vígabrandi;
Hallgrímur kvað í heljarnauðum
heilaga glóð í freðnar þjóðir.
Hvað er tungan? — Ætli enginn
orðin tóm séu lífsins forði;
hfin er list, sem logar af hreysti;
lifandi sál í greyptu stáli;
andans form í mjúkum myndum,
minnissaga farinna daga;
flaumar lífs í farveg komnir
fleygrar aldar, er striki halda,
Tungan geymir í tímans straumi
trú og vonir landsins sona,
dauðastunur og dýpstu raunir,
darraðarljóð frá elztu þjóðum,
heiftareim og ástarbríma,
örlagahljóm og refsidóma;
land og stund 1 lifandi myndum,
Ijóði vígð, hún geymir í sjóði.
Tungan mögnuð sögn og signing
söngvaljóða kallast óður;
því eru ungir óðmæringar
aðalblóm og þjóðarsómi. —
Heyrið, skáld, á fimbulfoldu!
frelsið deyr, ef vantar helsi.
Væri eigi í lofi lygi
landsins gæða, mættuð þér hræðast.
Þakkið mein og mestu raunir
Mammonsríkis Ameríku I
þakkið slippir kaupín kröppu,
keppni er betri en stundarheppni.
Hvað er frelsi? Hjóm og þvaður,
hjörinn þinn nema sigrinn vinni;
þrælajörð þér veröldin verður,
verk þin sjálfs nema gjöri þig frjálsan.
Fá mér tind af Garðars grundu,
guðastól á sjónarhóli!
Sjá ég eygi alla vegu
ógnarland - - fæ glóð í anda :
Vei þér ljöidi viltrar aldar,
veldisorð hér liggur í storðu !
sæk þú hart, en varkár vertu:
voðafull eru lönd úr gulli!
Heyrið, skáld, á fimbulfoldu:
fram í stafn í drottins nafni!
yður ég fel — það sjái sólin — !
sverð, er dýrast fundið verður:
það er harpan hert og orpin
Hekluglóð og jökulflóði,
vígð í Dvalins voða-bygðum,
vöggu-óð og föðurblóði!
Særi’ ég yður við sól og báru
særi’ ég yður við líf og æru:
yðar tungu, orð þó yngist,
aldrei gleyma í Vesturheimi.
Munið að skrifa megin-stöfum
mannavit og stórhug sannan.
Andans sigur er æfistunda
eilífa lifið. — Farlð heilir !”
Matth. Jochumsson.
ÚR BRÉFI.
. Það hefir ekki farið
fram hjá fólki, sem les blöðin, að
Argyle-menn hafa enn þá einu sinni
rkift um þjóðminningardag. Fyrst
höfðu þeir 2. Ágúst, siðan 17. Júní, en
nú er orðinn 19. Júní sem föstum er
slegið. Það er ekki auðvelt að vita eða
finna út., hvað þessu '‘afturhvarfi”
þeirra veldur.
Fyrst halda Argyl-búar 2. Agúst
þjóðmlnuingardag, sem og annað fólk.
Svo kom “nefndin” sællar minningar
fram á sjónar- og tilboðssviðið með 17.
Júní. Argyle menn samþyktu hann
tafarlaust og halda hann sem þjóð-
minningardag. En svo flœðir þá út af
honum í fyrra og halda engan þjóð-
minningardag. Að vísu héldu þeir
samsæti og gullbrúðkaupuðu Sig með
Jóni gamla á Brú síðastliðinn 1T. Júní,
en slikt verður ekki telið deginum til
heiðurs, heldur Jóni og Argyle-búum
sjálfum. Eftir því sem er koinið fram
hafa þeir verið búnir að fordæma 17,
Júní í fyrra, fyrir fult og alt.
Það þarf svo sem ekki að leiða get-
um um það, þvi þeirhurfu frá 17. Júní
aftur. Síðastliðið sumar hafði 17. Júní
engan byr að heita mátti, sem alsherjar
þjóðminninngardagur. Sára fáir héldn
hann, og sumir, sem ætluðu að halda
hann hurfu frá þyí þegar áátti að herða.
T. a. m. Lögberpingar í Winnipeg,
sem geysuðu mikið um það sumarið
1898, að þeir hefðu þar sterkari flokk
en 2. Agústmenn (sem vitaskuld var
tómt rugl eða ímyndan) treystu r-ér
ekki til að aðhafast neitt í þá útt, í
fyrra. Argylemenn hafa auðvitað séð
hvar fiskur lá undir steini, sem sé að
17. Júní yrði aldrei þjóðunfnningardag-
ur, en til þess að falla ekki tafarlaust
ínn með 2. Ágústmönnum, færðu þeir
sig fram um 2 daga. Þeir segjast að
vfsu gera þetta tii samkomulags og
sátta. Jæja, meir en svo. 2 Ágústs-
menn hafa aldrei látið í ljósi að þeir
ætluðu að víkja eina mínútu fram fyrir
eða aftur fyrir 2. Ágúst. En því voru
Argyle-búar að hætta við 2 Ágúst? Var
það af samkomulagi? Ónei, líklega af
tilbreytingasemi? Það var sök sér þó
einstaklingar, sem ekki höfðu átt í
þjóðminningardagsbraski væru tilleið-
anlegir að fylgja 17. Júni til prófs, en
þess var síður að vænta af heilum bygð-
um eða bæjum, sem búnir voru að við-
urkenna 2. Ágúft sem þjóðminningar-
dag sinn.
Þá er eftir að athuga hvað þessi 19.
Júní hefir til síns ágætis. Jú, það
kvað nú vera það, ástæðan eða átyllan,
að Jón nokkur Gíslason kom til hafnar-
bæjar sem Quebec heitir á austurströnd
Canada 19. dag Júnímánaðar 1870.
Þeir segjast hafa þenna stórmerkilega
atburð úr almanaki hra. Ó. S. Thor-
geirssonar, Almanak þetta er að visu
all kunnugt orðið, en ekki hafa verið
framin nein kraftaverk í þess nafni
enn þá, hvað sem verður hér á eftir.
Já, og þeim er svo sem alvara að
halda þenna dag um aldur og ævi, eftir
fréttum, fundarsamþyktum og opnu
bréfi, sem alt hefir komið út á prenti í
íslenzku blöðunum. Eftir öllu því les-
máli er það |hátíðleg a 1 v a r a og
einlægt “afturhvarf”. Seinna koma
tímar og koma þó.
Kristján gamli Dana- og íslend-
ingakonungur hefir verið friðsamur
um dagana, og laus við alt spjátrungs-
æði, þótt kynsæll sé. Hann hefir nú
ríkt meir en hálfan fjórða tug vetra.
Honum hefir farið alt sitt starf sóma-
samlega úr hendi og oft og tíðum bugað
Islendingum góðu. Hann hefir gefið
íslendingum meira frelsi en nokkur
annar konungur hefir gert og landinu
og þjóðinni hefir farið meira fram undir
hans stjórn en nokkurs annars kon-
ungs. Það munu allir viðurkenna sem
þekkja sögu íslands.
Það mun þvi hverjum heilvita
manni þykja sanni næst, og íslending-
um mestur sómi að, að þjóðmenningar-
dagur íslendinga sé miðaður við stjóra
og verk Kristjáns IX, en als ekki við
Jón þenna Gíslason, sem vel má vera
að sé mikilmenni, þótt hvergi sé honum
jafnandi til konungsins. Enn sem
komið er, er ómögulegt að kalla annan
dag, en 2. Ágúst þjóðminningardag
íslendinga.
I höfuðstaðnum á íslandi er 2. Ág,
haldinn þjóðminningardagur og þegar
ákveðinn þjóðminningardagur fyrir ís-
land kemur til sögunnar,- sem eflaust
veröur bráðlega, verður það 2. Ágúst og
enginn annar dagur.
Hér er búiö að reyna svo mikið til,
bæði með illu og góðu, að ryðja 2. Ág-
burt sem þjóðminningardegi, að hver
sjáandi maðar ætti að vera orðinn nægi-
lega sannfærður um, að enginn annar
dagur kemsthérað, en einmitt 2. Ágúst.
Ef Hkr. getur léð línum pessum
pláss þá þætti mér vænt um. Ég ætla
ekki ómeyddur að skrafa rneira né fleira
um íslendingadaginn. Ég vona að
allir skynsamir menn sjái nú orðið, að
alt brask og brutl í því efni er árangurs-
laust.—Eg óska Hkr. og öllum hennar
velunnuruín allra heilla, og ég vona og
veit, að það verður gott og fagurt veð-
ur 2. Ágúst í sumar , og hann verður
fjölmennari og skemtilegri en nokkru
sinniáðurog fer sí-dafnandi að öllu
góðu.
Kaupandi Hkr.
Aldini og ávextir.
Aldini og ávextir eru Jhér langtum
dýrari en þeir þyrftu að vera. Hafa
verzlunarsamkundur, elnkum austur-
rikjanna, verið að ræða um að fá betra
flutningsfyrirkoraulag á milli Canada
og þeirra staða sem aldini og dýrari
jarðargróður kemur aðallega frá. Um
þetta mál hefir aldinasali J. R Shutt-
leworth, í London, Ont., skrifað nýlega
í blöðin, og af þvi grein hans sýnir ljós-
lega hvernin mörg óhagstæð ákvæði
eru á samgöngufærum og starfsemi í
þessu tilliti, þá ætlum vér að sýna út-
drátt ;úr grein hans:
Eg þekki ekkert land, seuj eins
horfir vel við verzlunar viðskiftum við
Canada, sem Jamica. Við þá eyju
ætti Canada að eiga bæði k a u p og
s ö 1 u, en slíkt er nær ómögulegt fyrir
samgöngu erfiðleikum. Berið saman
samgöngufæri vor við Bandaríkin. Þau
hafa 9 eimskipafólög, sem ganga þar á
milli og flytja vörur, og þau hafa nóg
að flytja og arðberandi ferðir, eins og
sýna sig fyrst að jafn miklu fé er varið
til þeirra. En nú höfum vér, Canada-
menn, að eins eitt Jélegt eimskipafélag,
sem gengur til hafna í Vcstur Indíum,
og eitt af þeim skipum kemur mánað-
arlega, sem snöggvast við á Jamica, og
þarf að fara til margra annara hafna í
sömu ferð. En eimskip þetta er ger-
565 og 567 Main Str.
Ræstu dyr fyrir sunnan Brunswick.
STOBgÐSTIEr,
FATISALA.
Dæmalaus kostaboð
alla þessa viku.
Kjörkaup á öllu því
sem vér nefnum hér
Vér höfum keyft ágætar vöru-
byrgðir austur í ríkjum fyrir pen-
inga út í hönd. Þar á meðal mikið
af ágætum karlmannafatnaði, sem
vér verðum að selja tafarlaust.
Þessa viku bjóðum vér
150 blá og dökk karlmannaföt úr
vaðmáli, vér ábyrgjums að það
sé alull, fyrir að að eins $3.75,
vanaverð hefir verið $8.00.
200 Karlmannaföt úr ensku og
“Worsteds”, fyrir $6.50, vana-
verð $10.00.
100 “Tweed” föt, $8.00 virði, vér
lálum þau fara fyrir $4.75.
200 Alfatnaðir úr góðu skosku
“Tweed”, vanaverð á slíkum
fötum er hvervetna frá $10.00
til $15.00. Vér látum þau
fara fyrir gjafverð, eðaá $6.00
og 8.50 alfatnaðurinn.
200 drengjaföt, sem vér keyftum
fyrir gjafverð. Þér getið
fengið þau fyrir $1.25 til $4.00
alfatnaðinn.
Ágæt tegund af vinnubuxum, nærri
óslítandi, fyrir 75c. Betri bux-
ur fyrir $1.00, $1.50, $1.75 og
$2.00.
Vér höfum fullkomnar byrgðir af
karlmanna-nærfatnaði fyrir
45c og upp.
Vér seljum það sem eftir er af hvítu
skyrtunum vorum, sem eru
eins góðar og hægt er að fá,
fyrir 55 cents.
VÉR GEFUM
Red Trading
Stamps.
Hattar
með hálfvirði.
Vér höfum mikið af svörtum og
mórauðum Fedora höttum, vanaverð
ð þeim er $1.00 $1.50 og $2.00. En
vér seljum þá á 75c.
50 dúsin strá “Harvest” hattar
25c. virði, fyrir lOe.
Kjörkaup á öllu skótaui.
Sterkir karlmanna vinnuskór 95c.
Fínir karlmannaskór á $1.25
Kálfskinnsskór, vanaverð $2.50
Vér seljum þá fyrir $1.85.
-Cor. Rupert St.