Heimskringla - 01.11.1900, Blaðsíða 2

HEIMSKKINGLA 1. NÓVEMBER 1900.
Beimskringla.
PUBLISHBD BY
The HeimskrÍQgla News & Publishing Co.
Verð blaðsins í Canada og Bandar. $1.50
am árið (fyrirfram borgað). Sent til
íalands (fyrirfram borgað af kaupenle
am blað3ins hér) $1.00.
Peningar sendist i P.O. Money Order
ftegistered Letter eða Express Money
Order. Bankaávisanir á aðra banka en í
Winnipeg að eins teknar með affðllum.
B. L. Baldtrinson,
Krtitor & Manager.
Office : 547 Main Street.
p.o. BOX 305-
Óhraktar ákærur.
Mr. Sifton lætur líða um dali og
hól að svara ákærum þeim sem Sir
Hibbert Tupper bar á hann, þá þeir
mættust á Brandon-fundinum 13. þ.
Aldrei hefir manni í opinberri stöðu
verið bomir svik og nafnafblsun og
nærri því stórglæpir í ýmsum mynd-
um, á brýn, svo að hann hafl ekki
reynt að svara því. En nú er Mr.
Sifton orðin eins dæmi í þessu. Sír
Hibbert Tupper hefir aldrei farið
mjög mjúkum höndum um Sifton,
garminn, enda eru hrakmenni ekki
sparandí. Þó hefir Sir Hibbert aldr-
eilátið refsivöndinn ríða eins um
skrokkinn á Sifton eins og á Bran-
don-fundinum. Og svo er áburður
sá sannur og óhrókjandi, að Sifton
forðast að minnast á ógildl hans.
Þótt ákærurnar séu margar og ljótar
því virðist öll nauðsyn bera til að
lofa fólkiað vita hverjar þær eru.
Sir Hibbert Tupper ákærði Mr.
Sifton um að hafa gert sig sekan í
glæpsamri vanrækslu, slóðaskap og
illri ráðsmensku, gegn uin öll sín
stjórnarafskifti í Ynkou heraðinu.
Ogj. að Laurierstjórnin hefði
skipað embættismenn, sem Mr. Sif-
ton hefði mælt fram með, bæðí mis-
sindismenn og óhæfa í þær stöður,
sem þeir fengu, og skipaðar hefðu
áttað vera hæfum og nýtum mönn-
um.
Að, Mr. Sifton hafi gert sig sek-
an í eigingirni og flokkadrætti í öll-
um stjórnarafskiftum sínum og fyrir
skipunum í Yukon.
• • • • Að Mr. Sifton bafi sent Mr.
Phip leyfi eða umboð, með undir-
skrift sinni, sem hafi verið argasta
^ lagabrot (vfnsöluleyfi).
Að embættismenn stjómarinnar
hafi hrönnnm saman gert sig stór-
kostlega seka við lögin með okri og
nokkurskoDar kerfi af mútum og
réttráni, hafi verið gert að nanðsyn-
legu skilyrði af bendi stjórnarinnar
við þjóna sína, sem þeir urðu að
inna af hendi sem embættislega
skyldu.
Dawsonbær flóði í vínföngum sam
kvæmt leynilega misbeittu valdi á
vfnsöluleyfi, ásamt hinu mesta ósið
ferði og lauslæti, sem liðið var með
ólögnm f Dawson, undir verndar-
væng stjórnarinnar og misbeittum
lögum, af hendi æðstu embbættis-
manna, vegna þess að stjórnin sóp
aði saman fé frá slíkum stofnunum,
meira en af nokkru öðru.
Sir)Hibbert Tuppír sýndi enn
fremur fram á, að Mr- Sifton hefði
í samfélagi við Major "Walsh rakað
saman fé á stjórnarverkum, svo sem
botnhreinsun og fleiru, sem gefið var
úí af Mr. Sifton sjálfum, þeim mönn-
um og félögura, sem hvergi hafa ver
ið til nema á pappíruum, eins og
Mr. Phelp3 hafði ákært Sifton fyrir.
f þetta skifti hafði blaðið ekki
rúm til að sýna fleira af ákvörðun
gegn Sifton- Sá maður sem svo er
nakinn og sekur að hann vogar sér
ekki að bera þessar framanskráðu
kærur af sér, hann er í hæsta máta
sannur að sök, og hið óskammieiln-
asta þorparamenni. Það virðist fyr-
ir mannasjónum, að fólk sem fylgt
getur svona manni, unni mest fjár-
glæfrum, gIæpsökum,yfirtroðslu laga
og mannréttinda og í ofanábót ósið-
semi og lauslæti, Enda er eitt nú
uppvíst orðið, að hjalkonur og dans-
kvendi, af vissum tegundum mæla
fast fram með Mr. Sifton. Þær hafa1
sinna hagsmuna að gæta, sem aðrir’
og þær hafa náð skildingum fyrir
óstjórn og lagayfirrroðslur Siftons i
Dawson City, og víðar í Canada.
Ekki er nú föruneytið af valdara
flokki, þó upp á sé slegið og geyst far-
ið.
Snúnir.
Mr. Kenneth McKenzie frá
Burnsidi, Man. hefir nýlega gert
það opinbert með opnu bréfi til kjós-
endanna I Manitoba, að eftir dygga
60 ára fylgd við liberalflokkinn—29
ár í Ontario og 31 ár í Manitoba, þá
sé hann algerlega snúinn frá honum
fyrir dæmalausa spilling og alskyns
ranglæti og sviksemi. Mr Mac-
Kenzie hefir verið þingmaður hér í
Manitobaþinginu, og er mjög vel
virtur maður. Hann segir meðal
annars: “Ég er nú 79 árs gamall,
og á allri ætt minni hef ég aldrei séð
eins miklar mútur og sviksemi og
Whisky eða vitað eins mikið logið
við nokkrar kosnin’gar, eins og not-
að var við síðustu rfkisaukakosning-
arnar í Macdonald, af hendi Mr.
Rutherfords, liberal umsækjandans,
Watsons og Siftons, og þó að þessir
menn þykist vera Góðtemplar og
vínbannsmenn, þá var Whiskey not-
að af umboðsmönnum þeirra við
kosningarnar, á hinn hneykslanleg-
asta hátt. Hræsnarar eru þeir í
bindindismálinu eins rg í öllnm öðr-
um málum. Sá eini maður sem var
sannaður að því að troða fölskum
kjörseðlum i atkvæðakassana í kosn-
ingunum 1896, var látinn laus
Rutherford gekk í ábyrgð fyrir hann
og Greenway gerði haun að “Com
missioner’, til að taka eiða. Það
var þokkalegur embættismaður”
Við þurfum að losast við Sifton og
hans nota, af þeir eru einbeittir í því
að halda áfram þeirra skarnverkum
þá ættu þeir að gera það undir ein
hverju öðru yflrskyni en því, að það
sé gert í umboði líberalflokksins
Sérhver heiðarlegur liberal ætti að
greiða atkvæði móti þessum óþokk
um, sem hafa svívirt liberalflokkinn.
engin von sé til þess að hún geti
unnið kosningarnar, enda detti þeim
ekki í hug að vinna á vinsætdum
eða tiltrú kjósendanna, heldur eigi
að brúka önnur meðul til þess.
Mðnnum þessum virðist spursmálið
ekki vera svo mjög um það, hvert
libe- al- eða konservativefiokkurinn
eigi að hafa völdin, heldur hitt, hvort
Canadaþjóðin sjái eða sjái ekki sóma
sinn í þvi að hafna þeim mönnum,
sem eru þektir að þvf að hafa rofið
öll sín loforð við kjósendurna, og
virt vilja þeírra og hagsmuni al-
menning og princip síns eigin flokks
að engu. Frá sjónarmiði liberala er
spursmalið það, hvort flokkurinn
eigi að halda við margra ára viður-
kenda stefnu fiokkslns, eða aðhyllast
hina nýju stefiiu þeirra Siftons, Tarte
og Lauriers. Þessir menn segja að
Canadaþjóðin hafl að undanförnu
sýnt nægilegt siðferðislegt þrek til
þess að velta stjómum sínum úr völd-
um þegar spillingar hafl kent hjá
þeim, og að það mæíti vera undar-
legt,ef með vaxandi mentun,aðþjóðin
haldi ekki fram uppteknum hætti og
Iáti greinilega til skarar skríða f
þetta sinn. Þrátt fyrir öll þau með-
öl sem allir vita að stjórnin ætlar að
nota, og er að nota, til þess að reyna
að helga sér atkvæðin á kjördegi.
En sú tilraun mun hraparlega mis-
hepnast.
Þetta eru sterk orð, og áhrifa
mikil af því þau eru töluð af manni
sem sjálfur er heiðarlegur maður og
heflr verið sterkur meðhaldsmaður
flokksins í 60 ár, setið sjálfur sem
þingmaður í Manitobaþingi og unnið
í öllum undanförnum kosningum eft
ir megni fyrir liberalflokksins. Það
má nærri geta að það þarf eitthvað
meira en lftið að vera að þegar slíkir
menn snúast á móti á 11. stundu
En Mr. Mackenzie er ekki sá eini né
þúsundasti af liberölum í Canaða
sem snúast á inóti flokki sínum í
þessnm kosningum. Mr. Bonnar,
gáfaður lögfræðfngur hér í Winnipeg
sagði opinberlega á fundi í síðustu
viku, að hann hefði alla æfi verið
liberal og forfeður hans á undan bon-
um en nú gæti hann ekki lengur
misboðið manndómi sínum og sam-
vizku með því að fylgja flokknum.
Héðan af kvaðst hann mundi styrkja
konservativeflokkinn af alefli. Mr.
Robert Rowland, í Mount Albert, í
Ontario, heflr sagt sig frá flokknum
og það með að hann þekki þúsundir
af liberölum, sem geri það sama við
þessar kosningar. Sama segir Daniel
J. Kenuy, f Cananuque og Mr.
Wesley Shaw, f Raleigh og Mr. W.
R. Mulock, frændi póstmálaráðgjaf-
ans í Ottawa, hann er lögfræðingur,
eins eru þeir W- A. Killam í Yar-
mouth N. S., Jacob Mndkey, í Mor-
den, Man., Mr. Aubin, kaupmaðnr í
Sturgeon Falls í Ontario, Mr, Thos.
Blake í Salt Coats, Assa, Mr. J
Taylor, þingmaður í Prince Edward
Island, Mr. R. Nelson, f Elgin, Man.
R. G. Hawkins, f South Leebs, Ont.,
Walter Simpson, Regina, N. H.
Beecher, í Toledo, Ont., James
Oliver, Redgeland, Man. T. D.
Robinson, Winnipeg og mesti fjöldi
af öðrum leiðandi mönnum sem áður
hafa verið liberal, en þola nú ekki
mátið lengur. Margir af þessum
mönnum segjast þekkja þúsundir af
góðum og gildum Liberölum, sem
nú séu einbcittir i þvf að velta Laur-
ierstjórninni úr völdum við þessar
kosningar, og enn þá fleiri, sem, þó
æir lati ekki á sér bera opinberlega,
ætla að greiða atkvæði gegn stjórn-
innni. Þessir menn láta afdráttar-
laust í Ijósi þá sannfæringu sína, að
Lauiierstjórnin sé sú spiltasta stjórn,
sem nokkurn tíma hefir verið í Can-
ada.—Nokkrir segja í heimi—og að
Eyðsla og efndaleysi.
Það er búið í þúsund tilfellum
fyrir eitt að sýna fram \ með ó-
hrekjandi rökum, að liberalflokkur-
inn, hefir alstaðar gert sig sekan í
tvennu.Hann hefirbæði eytt meiraaf
almennings fé en hann siðferðislega
hafð heimildtil, og ekki efnt svo sem
neitt af loforðum sínum við kjósend-
urna. Og það litla sem hann hefir
reynt að efna heflr verið á þann hátt
af hendi leyst, að það hefði betur
verið ógert, en hálf efnt. Hann hef-
ir ætíð þá að kosningum heflr drégið
Iátist ætla að gera alla skapaða hluti
fyrir kiósendur. Þá heflr hann sent
menn á stað og látið þá sópa saman
vinnulýð, er lofað hefir verið stöð-
ugri og langri vinnu við þau fyrir-
tæki, þó með því tilgreind skilyrði
að þeir greiddu liberölum atkvæði í
næstu kosningum. En þá kosning
arnar hafa verið um garð gengnar
hafa þeir hætt við fyrirtækið, og
verkamennirnir hafa mátt eiga sig,
Mun nokkrum góðum og skyn-
sömum kjósenda blandast hugur um
að þetta átumein í stjórnarfarinu, er
lands og lýða tjón. Að bveaju eru
þeir menn að vinna, sem berjast með
hnúfum og hnefum að viðhalda
svona stjórnarfarssvikurum, og leyni-
legum stuldi á ábyrgð og fé almenn-
ings? AÐ — að þvl að ná sem
mestum peningum úr vasa almeun
ings. —
Sir Wilfrid Laurier og hans
fylgimenn Iofuðu ótal mörgu þá þeir
kæmust að völdum, og hafa þau
ginningarloforð verið svo oft nefnd,
að hér skal að eins eitt verða tekið
til umræðu lítillega. Stöðugt heflr
liberalflokkurinn básúnað um, að
stefna sín væri tollfrelsi. Laurier
lofaði hátt og hátíðlega að þá hann
væri kominn til valda skyldi tollum
verða svift af tolluðum vörum. Eu
Hvað hefir skeð? Ærulaus svik og
tál! Laurierstjórnin heflr að eins
breytt tollinum, haekkað hann á
sumum vörutegundum, en lœkkað á
sumum. Og þegar til heildarinnar
kemur eru tollefndir Lauriers þann-
ig, að öllu samtöldu, að lækkunin er
hálft per cent af dollarnum. En
svo þarf hér að gæta þess að þegar
tekið er meðaltal af þessari breyt
ingu Laurierstjórnarinnar, háfa þær
vörur sem almenningur þarf dag-
lega að nota, hækkað sem nemur J
úr centi. Alt svo kemur þessi toll-
lækkun yfirleitt fram á vörum sem
efnaðra fólkið kaupið, og á fátæk-
asta fólki þjóðarinnar er tollhækkun.
Og þar að auki heflr ríkisskuldin
hækkað, og nú hvílir meiri skuld á
hverju nefi, meiri óbyrgð, en áður
en Laurierstjórnin tók við ráðs-
menskunni, þá tekin er til greina
fólksfjölgunin.
Er mögulegt að ganga lengra í
svikum og efndaleysi en í þessu at-
riði en Laurierstjórnin hefir gert’
Fátækari hlutí þjóðarinnar er
svikinn gerlega um lofoaðin, og
ekki einasta það heldur bætt á hann
útgjöldum, skuldnm og ábyrgð.
Þó er það einmitt sá hluti þjóðfé-
lagsins sem mestu á að ráða í ríkinu.
Með atkvæðum sínum, sem eru fleiri
en atkvæði auðmannastéttarinnar á
hann meiri rétt á verkum og athöfn-
um stjórnarráðsins. — En hann er
tældur gintur og gabbað
u r með sínum eigin peningum og
síðan ekki einasta svikinn, heldur
líka undirokaður og kúgaður á þann
mannvonsku hátt, sem hægt
örðugra. Laurierstjórnin verður að
fara sömu leiðina og Greenwaystjórn
in fór í fyrra. Og geri næsta stjórn
ekki stórum betur en Laurierstjórn
in, þá eiga kjósendurnir að láta hana
fá sömu útreið og Laurierstjórninna
Og svo á það að vera og þarf að
ganga koll af kolli þangað til að Ca
nada á ærlega og heiðarlega ríkis
stjórn, sem innir starf sitt af hendi
nákvæmlega samkvæmt fyrirskipun
nm kjósendanna. Hver og einn
kjósandi, sem byrjar og styður að
þessu verki, er trúr verkamaður í
víngarði Canadaríkis, og nafn hans
mun í heiðri geymast langt frain í
aldir.
“Lög
berg’
og stundum verið hálfsviknir um
kaup sitt. En þeir voru oftast búnir Ier Þ®ita at stjórn, gegn kjósend.
að greiða atkvæðí [sín fyrir liberal-
stjórnina.
Svo hafa liberalstjórnirnar haft
líka annað agn að tæla út atkvæði
hjá kjósendum, og það er hin al-
kunna og illrœmdu loforða svik um
sparnað og stórvirki f almennings
jarflr.
Þegar Greenwaystjórnin gekk
til kosninga 1896, þá gaf hún kjós-
endunum í Manitoba fyllilega í skyn,
að hún væri búin að ákveða og undir
búa, að byggja járnbraut frá Win-
nipeg austur til Lake Superior, sem
vera skyldi eign fylkisins. En
hverjar urðu efndirnar? Greenway-
stjórn lagði fram nær því næga pen-
inga til að byggja brautina, og gef-
ur síðan þeim McKenzie og Mann
brautina, án þess að hafa hinn
minsta rétt til hennar né umrfið á
unum. Eins og vinnumaðurinn og
vinnukonan eru hjú húsbóndans, eins
er ríkisstjórnin verkamenn kjósend-
anna. Mundi það ekki þykja ó-
hæfa ef vinnuþjú efndu ekkert af-
verkum þeim, sem þau voru ráðin
til að inna af hendi, en tækju kaup
sitt vel úti látið, og tækju síðan til
láns upp á ábyrgð húsbónda síns, og
þar á ofan stælu þau með öllu móti
eins miklu og kringumstæður leyfðu
þeim. Og síðan gengju þau fram
fyrir húsbændurna og bæðu hann
að hafa sig næsta ár upp á sömu
skilmála. Ef hann mælti í móti þá
bara byðu þau honum fáeina skild-
inga af bví sem þau höfðu stolið frá
honum. Og þá væri húsbóndagarm-
urinn það lítilmenni og fábjáni, að
ganga að, að lofa þeim að vera ann-
að árið upp á sömu skilmála. Hvað
(Niðurl.)
Á SUNNAN.
í Bandaríkjunum eru forseta
kosningar í nánd. Þar er blaðið
margselt bæði í pólitík og trúmál
um, enda þenur það sig nú þar í
belg og biðu í pólitíkinni, og viðrar
sem refkeila í allar áttir. Auðvitað
veður það í villu og svima í Bandar
pólitík sem annarstaðar. Það
tönglar og tyggur upp gull- og silfur
málið, og álítur að Demókratar hafi
silfurmálið fyrir aðal kosníngabeitu
En slfkt er hæfulaust rugl sem og
alt annað í pólitfk sem blaðið aula
bfirðast með. Aðal-kosningaspurs
mál Demókrata nú eru alt önnur, þó
tvímelmismáltið sé enn þá á stefnii
skrá Demókrata. Aðalstefnuatriði
Demókrata nú er: Að Bandaríkin
beiti aldrei hervaldi við þjóðir né
einstaklinga, og neyði þær ekki
þannig til bandalags við sig. Hver
einasti sannfrjáls maður hlýtur að
játa að þetta markmið, er hið feg-
ursta og göfugasta markmið, sem
nokkur umbótaflokkur hefir letrað
á stefnuskrá sína. Annað er það að
takmarka með lðgum fjárglæfraieg
an yfirgang okurfélaga. Blaðinu
fer hér sem ætíð endrar nær, að það
segir ekki frá því sanna og göfuga,
heldur því ranga og ósanna, af því
það fær borgað fyrir að falsa, skrökva
ogafvegaleiða lesendur sína, og mis-
herma, snúa ú.t úrréttumáli, og níða
og ófrægja menn og málefni. Blað-
ið sannar sig í öllu þessu að sannri
sök. Svona er þess pólitiska hlið
hátt og lágt, fyrri og sfðar. Það er
hið aumasta pólítiska málgagn er
nokkru sinni hefir í blaðagerfi kom-
ist á fót, og stendur langt afsíðis,
eindæmi í sinni röð, og fjarlægist
meir og meir flest önnur blöð. En
svo eindæma sem það er í pólilík svo
er það óviðjafnanlegt í öðrum mál-
um, og gegn mótstöðumönnum sín
um. Sýnishorn um það verður birt
við fyrsta tækifæri- Eins og allir
vita er blaðið nokkurskonar loddara-
félags gróðrarstígja, bæði í anda og
framkomu, sem fistæða er orðin til að
gcfa rækilegau gaum.
TRÚMÁLAVERZLANIR-
lengi ætli bú hans blómgaðist með
flutningsgjaldi. En svo nægði [ þe88U ]agi? Eftir lítinn tíma tæki
Greenwaystjórninni ekki þetta, held-
ur bætir hún því þokkabragði ofan á
þessi hróplegu svik, að veita C. P.
R. um 150 þúsundir dollara. Síðan
ganga þessir fylkis-Júdasar (ráð-
gjafarnir) fram fyrir allan almenn-
ing næstliðið haust, og segja og lýsa
yflr að þeir hafl ekki veitt félaginu
eitt einasta cent. En í skjalasafni
fylkisins séstað þessir pólitisku refir
hafa fyrir löngu síðan verið búnir að
skrifa uudir þessa samninga við C.
P.R- Getur nokkur maður með æru
og drengskap, mælt þessu og öðrum
samkynja þorparabrögðum nokkra
bót? Þetta er að eins eitt af mörg
um þrælapörum Greenwaystjórnar-
innar, en rúmið leyfir nú ekki að
telja þau fleiri upp.—Þaá er sannar-
lega eítthvað geggjað við þfi menn,
sem berja3t með hnúum og hnefum
fyrir svona óskammfeilnum stjórn-
mála óaldarlýð, sem bæði svíkur orð
sín við kjósendurnar, og bruðlar
leynilega út fé þeirra og ábyrgð,
sjálfum sér og fylgiliði sínu til hags-
muna og eldis.
lánardrottinn hans fyrir kverkar
honum, en þjúin sætu þá í alsnægt-
mn og vellistingum, og hlæju að ó
förum bóndans.
Svona er aðferð og saga Lauri-
er8tjórnarinnar gagnvart kjósendum
í fáum orðum skýrð. Þeir menn er
vilja berjast undir þessum merkjum,
og fylgja órétti og fjfirglæfrum f'ram,
þeir gera það ekki af þekkingu né
föðurlandsfist, heldur afskuldbind-
ingum, kúgun, eða þfi hreint og
beint fyrir peninga, eða til að fá
tækifæri til að komast með hendina
ofan í vasa þjóðarinnar eftir á og
geta stolið eins og þeim sýndist.
Það er sannarlega full ástæða
fyrir hugsandi fólk, að líta með
gaumgæfni og stillingu á hið póli-
tiska ástand, sem Canadatíki er nú
statt í, og framtíðarhorfurnar ef
slíku ræningja rfiðlagi er haldið á-
fram lengur. Það þarf áræði og
kjark að berjast » móti efldum ræn-
ingj iflokki, en eftir því, sem það er
gert síðar, eftir því verður það þó
Þá er það eitt um kristindóms-
málefna afskifti Lögbergs aðsegja,
að það heflr haft kristindóminn
sér að skálkaskjóli, til yfirhylming-
ar og að markaðsvöru. Það hefir látist
standa sem varðengill með sveipandi
sverði á rarbergi fyrir dyrum kyrkju
og kristindóms málum. En þeg-
ar þessi varðgæzla og framkoma
blaðsins er athuguð, þá fer að verða
annað uppi á teningnum. — Blaðið
heflr æfinlega ráðist á mótstöðumenn
sína í trúmfilum, með dæmafáum
persónulegum óhróðri og öðru verra
Og það hefir raátt einu gilda af
hvaða trúarbragðaflokki mótstöðu-
menn þessir hafa verið. Það heflr
rfiðist jafnt á Presbýtera, Baptista,
Unitara og Mormóna. Yflr höfuð
heflr blaðið fyrri og síðar fordæmt
suma þessa trúflokka, ekki með
sannleika og röksemdum, heldur að
eins með persónulegum óhróðri og
batbiti. En svo hefir það gengið
lengra en þetta. Það hefir ráðist mörg
nin sinnum á sína eigin kvrkjutrú
og menn. Hver sein les “Tjaldbúð-
ina” í sainhengi eftir séra Hafstein
Pétursson, fær hugmynd um hvern-
ig “Lfjgberg” og klíka sú sem þar
stendur urrandi á bak við, hettr far-
ist gagnvart trúmálastarfi séra H.
Péturssanar t Vesturheimi. Hverein-
asti mótblástur, er séra H. P. fékk
frá blaðinu og þeim sem þar standa
á bak við í fleiri liði—og þeir vóru
ekki svo ffiir—eru lifandi tákn á
þekkingu blaðsins og ffivisku í trú-
565 og 567 Main Str.
FREMSTIR ALLRAI
SÉRSTAKT FYRIR ÞESSA
VIKU
40 Karlmanna
svartir serjre alfatnaðir, bún-
ir til úr alullardúkum fengn-
ir beint frá útlönaun.
Einhneptir eða tvíhneptir.
Vana verð $6.00.
HJÁ OSS AÐ EINS
$4.00
565 og 567 Main St.
Cor. Rupert St.
málum. Séra H. Pétursson er sann-
lúterskur prestur og kendi trú sína
óefað eins vel og nokkur annar vest-
urheimskur prestur. En af þvi hann
þekti stöðu sína og vildi ekki mis-
beita henni, hvorki gagnvart kristin-
dóminum né íslendingum austanhafs
þá heflr blaðið ausið hann óhróðri og
mannlasti, frá því hann sagði skilið
við flokk þess.
Framkoma blaðsins hefir því í
öllnm greinum verið Þvert á móti
grundvallarkenningum kristindóms-
ins: Það hefir ekki í einu einasta
tilfelli breytt eins við náungann og
jað vill að hann breyti við sig- Það
hefir heldur aldrei sýnt það, að það
elskaði hann eins og sjálft sig. Nei,
eitthvað annað en það! Blaðið er
svo þekkingarlaust, óskammfeilið og
forhert, að séu beinar eða óbeinar
peningavonir í því, að rífa niður
málefni og menn, og það þau mál-
efni, sem það hefir gert sér að at-
vinnustarfi, að gera missýningar
með, þá ræðst það á það Kka, eins
og sýnt hefir verið.
I sameiningu við það, að blaðið
hefir selt sig Laurierstjórninni, er
iað auðvitað kaþólskt, og dansar og
leikur að vilja hinna kaþólsku
manna í Canada. Það hefir ekki
enn þá komið beint fram sem kaþ-
ólskt blað, en um leið og það er
starfandi fyrír Laurier og hina kaþ-
ólsku menn í Canada, þá hlýtur það
að vinna til eflingar hinni kaþólsku
kyrkju ðg páfarfkinu. Enda heíir
það oft óttast vont samvizkubit af trú-
griðanýðslu sinni. Það hefir stund-
um verið að reyna til að sletta því
á önnur blöð, að þau væru kaþólsk,
enþað hafa ætfð verið blöð, sem
unnið hafa á móti Laurier og kaþ-
ólskum. Með þessu móti hefir það f
heimsku sinni hugsað að það gæti
falið sig, því æflnlega grípur blaðið
til ósanninda og undirferlis, ef það
ætlar stórræði að vinna. En þessi
undirferlis vinsla og ósanninda trú-
boða aðferð þess, hefir aldrei áorkað
miklu, og fer nú sídvínandi.
Hver sem styður Laurierstjórn-
ina og flokk hans, styður og stefnir
að því,’ að koma Canadaríki undir
yfirráð Frakka og síðan ríkinu und-
ir I' rakkland, og koma algerðu pfifa-
veldi kaþólsku kyrkjunnar fi f t’a-
nada. Þetta er núverandi kaupa
vinna “Ligbergs”. Það svngur samt