Heimskringla - 06.11.1900, Blaðsíða 2

HEIMSKKINtíLA 6. NÓVEMBEK 1900.
Ueiiiiskriiigla.
PUBLISHED BY
The Heimskringla News 4 Publishing Co.
Verd blaðsins í Canada og Bandar. $1.50
á,rið (fyrirfram borgað). Sent til
falands (fyrirfram borgað af kaupenle
un blaðsins hér) $1.00.
Peningar sendist í P. O. Money Order
Registered Letter eða Express Money
Order. Banbaávisanir á aðra banka en í
Winnipeg að eins teknar meðafföllum.
B. Ii. BaldwinHon,
Editor & Managcr.
Ofifice : 547 Main Street.
p.o. BOX 305-
Útnefning þingmanns-
•efna.
Útnefningar til Dominion þings-
ins fóru fram í öllum kjördæmum
ríkisins \ miðvikudaginn var, þann
31. Október. Konservativaflokkur-
Inn heflr umsækendur í öllum þeim
kjördæmum þar sem liberslar hafa
umsækendur. Tala Dominionþing-
manna i hinum ýmsu fylkjum og
héruðum er á þessa ieið:
Ontario heflr............92 þingm
Quebec heflr.............65 “
Nova Scotia heflr........20 “
New Brunswick heflr.....14 “
Manitoba heflr........... 7 “
British Calumbia heflr.... 6 “
Prince Edward Island heflr 5 “
North West Territories.... 4 “
Als eru í Ottawaþingi 213 þing-
menn.
Það er talið algerlega vafalaust
að af þessum 213 þingsætum muni
konservativeflokkurinn vinna rúm-
lega 120 sæti, og þar með velta nö-
verandi stjórn ör völdum. Enda
eru liberalar að mun hræddari nú en
þeir hafa átt að sér að vera við und-
anfarandi kosningar. Stjórnarbylt-
ingin í Manitoba heflr haft ill áhrif á
pólitiskar vonir þeirra um Ottawa-
stjórnina. Svo kom kosningin í
Morris og kosningin I Mið-Winnipeg,
sem báðar gengu konservativum
stórkostlega í vil, og sýna kjósend-
urnir í öllu Canadaveldi hve kon-
■servativastjómin í Manitoba er afar-
vinsæl og vel þokkuð af almenningi.
En liberalar stöðugt að tapa tiltrú
alþýðunnar I Vesturlandinu.
Leiðtogar konservativeflokksins
í Canada hafa fengið skýrslur úr öll-
um kjördæmum ríkisins um ástand
flokksins og styrk hans í hinum
ýmsu kjördæmum, og reiknast þeim
svo til að kosningar muni falla
þannig:
Ontario Kon. 62 Lib. 28
Quebec “ 28 “ 37
Nova Scotia “ 13 “ 7
New Brunswick “ 6 “8
B. C., N. W. T. og
Manitoba Kon. 13 Lib. 4
Prince Edw. Isl. “5 “ 0
129 84
Þessi áætlun er gerð af Mr.
Maurice Blake. Eftir að hafa ferð-
ast um alt Canadaríki í því sérstaka
augnamiði að kynna sér pólitiska á-
standið, til þess fyrirfram að geta
gert nákvæma áætlun um úrslit
kosninganna. Ymsir aðrir menn
hafa gert áætlanir um úrslitin og
kemur þeim yfirleitt saman um að
Laurierstjómin falli. Jafnvel liber-
alblöðin sum láta ekki sem bezt af
útlitinu, jafnvel Lögberg segir að
það fari aldrei svo að Laurierstjórn-
in vinni ekki yfir helflng af þeim 17
sætum sem eru í Manitoba, British
Columbia og Norðvesturhéruðunum.
Þetta er óvanalega hógvær staðhæf-
ing hjá slíku blaði og bendir óneitan-
lega á það að liberalar vona ekki
eftir miklum sigri hér vestra, og þó
þeir telji sér 15 til 20 sæti umfram í
Ontario, þó er það að eins hreysti-
yrði, og eins fjarri sanni eins og
hægt er að bomast, þvf það er al-
kunnugt að Ontario er sterklega á
móti Ottawastjórninni, og það munu
úrslitin sýna.
Tökum t. d. John Charleton,
sterkan Liberal leiðtoga alt að þess
um tíma, sem um daginn gerði þá
vfirlýsingu opinberlega, að hann
væri orðin andvígur I-aurierstjórn-
inni fyrir svik hennar við kjósend-
urna. Liberalar ætluðu tafarlaust
að setja mann út á móti honum í
þessum kosningum og voru búnir að
tilnefna hann. En svo þegar kom
að útnefningardegi, þá dró sá maður
sig í hlé og Charleton fór að gagn-
sóknarlaust. Það eru meira en full-
ar líkur til þess að ætla að maður
þessi verði ekki með Laurier á næsta
þingi og að hann styrki Tupper-
flokkinn þegar hann er kominn til
valda i Ottawa. Það má og búast
við því, að þeir menn sem nú sækja
sem óháðir, verði ekki framar Liber-
al en Conservatívar á næsta þingi.
Slíkir menn eru ætíð með stjórn-
inni, hver flokkur sem situr við
völdin.
Alstaðar eru liberalar
sjálfum sér líkir.
í Brandan-kjördæminu hafa Li-
beralar úti allar klær, að svíkja at-
kvæði frá Hon. Hukh J. Macdonald,
Auðvitað gera þeir öll sín skamm-
heit eftir boði síns æðsta herra, Sif-
ton. I viðbót við makalausar ýkjur
og þvætting, sem þeir bera nótt og
dag um kjördæmið.hafa þeirníðritog
oglvgapésa alstað ábeðstólumog láta
lauma þeim inn í hús manna, el færi
gefst. Alt þetta fargan gengur út á
að sverta Hon. Hugh J. Macdonald
og ófrægja hann f einu sem öllu.
Orðum hans og verkum umsnúa
þeir gersamlega bæði í ræðu og
riti. Mest af öllu reyna Liberalar
að sverta Hon. H. J. Macdonald fyr-
ir að hann og stjórn hans hafl skatt-
gilt járnbrautafélög í Manitoba. Af
því segja þeir að leiði, að sum sveit-
arfélög í Brandon-kjðrdæmi missi
þar tekjur, er þau höfðu áður. En
það er rakalaus lygi. Álögur
þæ* sem járnbrautarfél. í Man.borga
í fylkissjóð, skerða ekki inntektir
sveitarfélaganna um e i 11 c e n t.
Þetta eru því haugalygar, er mál-
gögn Siftons og C. P. R. fél. hafa
spúð í hlaupasnata sína, sem eru
nógu óvandir að sóma sínum og
virðingu, til að haupa út um bæi og
bygðir með rakalausar lygar og ó-
hróður, bara þeir fái nógu mikið í
vasann af almenningsfé. Það má
nærri geta að Sifton, garminum sé
gramt f geði af því að núverandi
fylkisstjórn lagði álögur á C. P. R.
fél, til þess að hægt væri að borga
eitthvað niður af sjóðþurð Oreen-
waystjórnarinnar. • Það vita allir
heilskygnir menn, að Siíton og C. P.
R. fél. eru eitt og hið sama í þessu
efni, og bæði tvð píska þau blaðíð
Free Press áfram að slúðra og af-
vegaleiða fylkisbúa f öllum þeim
málum, sem þeim er að einhverju
leyti til hagsmuna.
Vegna þess botulausa skulda-
dýkis, sem Greenwaystjórnin hafði
sökt fylkinu í ársárlega, þau 12 ár,
er hún með undirferli og svikum sat
að völdum, þurfti núverandi stjórn,
sem ærleg og dugleg stjórn, að ná
saman tekjum til að grynna skulda-
súpuna,ogengum skynsömum manni
kemur til hugar að áfella stjórnina
fyrir það, þó hún leggi gjald á
stærstu og sterkustu félögin í fylk-
inu, svo sem jámbrautarfélögin,
Átti stjórnin að leggja nýja skatta
á bændalýðinn f fylkinu, eða vera
skuldaþrjótur? Átti hún að vaða á-
fram í takmarkalausri lántöku, eins
og Greenwaystjórnin, þar til fylk-
inu var þrotið lánstraust, og síðan
vera selt af lánardrottnum þess
hæstbjóðanda? Allir ærlegir og þjóð-
hollir Conservat’var segja þvert nei
við báðum þessum aðferðum, og þess
vegna varð stjórnin að taka þessi
úrræði, að leggja gjöld á jámbraut-
arfélögin, en ekki á einstaklinga.
Þeir sem reyna að sverta Hon. H.
J. Macdonald og stjórn hans fyrir
þessa aðferð þeir era blátt áfram
“eiturormar og r.öðrukyn”. Þeim
gengur ekki annað til að aðhafast
þessa fúlmensku, en það eina, að
þeim er b o r g a ð fyrir þetta ó-
þverrætarf með peningum er Lau-
rierstjórnin hefir tekið úr vasa al-
mennings, eða Sifton hefir fengið
frá C. P. R. fyrir fylgi sitt í þinginu.
Þegar Hon. Hugh J. Macdon.
ald kom fram fyrir kjósendur í Mani-
toba í sfðustu fylkiskosningum, þá
auglýsti hann að stefna sfn og
flokks síns væri sparnaður og
niðurborgun á skuldum sem
fylkið var í, m. fl. Kjósendur í
fylkinu virtust vera þessari stefnu
samþykkir þá þeir gengu að kosn-
ingaborðinu. En svo kemur það
upp úr kaflnn að Greenwaystjórnin
vár með lánsamningum við C. P. R.
félaginu búinn að sökkva fylk-
inu í stórskuldir ár frá ári, þrátt fyr-
ir það, að þeir gengu vísvitandi
upp að almenningi, og lugu því að
fylkið ætti í sjóði. Seinasta árið
sem þeir voru við völdin söktu þeir
fylkinu í sjóðþurð er nemur þremur
hundruðum tutlugu og flmm þús-
undum. Og þar að auki ætluðu
þeir að gefa C. P. R. um hundrað og
fimmtíu þúsundir, en það fé hefir
Macdonaldsstjórnin hverneitað að
borga fclaginu. Als hafa því liber-
alar ætlað að sökva fylkinu í sem
næst $475,000 síðastl. ár. Þarna
stendur frelsis- og ráðvendnismark!
Greenwayflokksins í skýrustu dags-
birtu upp málað á reikningstöflum
fylkisins.
Það virðist f hæðsta máta óheið-
arlegt af mönnum er þykjast vera
leiðtogar þjóðarinnar, að úthrópa og
rægja mann eða stjórn fyrir það, að
hann eða hún vill borga skuld-
i r s í n a r. Sýnir þetta átakanlega
á hvaða stígi slíkir menn eru, og
ættu allir slíkirkumpánar að fá gold-
in verðlaun sín áður en lýkur
nösum,
Þegar flugritin í Brandon-skjör-
dæmi vóru breidd út, þá gaf Hon.
Mr. Davidson ýmsar skýringar við-
víkjandi þeim ákærum og slúðri, er
flugritin höfðu að geyma um Hon.
Hugh J. Macdonald og núverandi
fylkisstjórn. Á meðal aDnars segir
hann:
“Vegna hinnar raiklu sjóðþurdar
er hvíldi á fylkinu þegar núvarandi
stjórn tók við, þurfti hún að útvega
meiri tekjur, bæði til að standa hin ár-
legu útgjöld og rainka skuldirnar. Til
þess þurfti að búa til nýja tekjugrein.
Þess vegna kusum við að lekkja álögur
þessar á járnbrautarfélögin, og önnur
peninga verzlunarfélög, sem reka at-
vinnu í fylkinu. Ennfremur bjó stjórn-
in til lög sem fara fram á, að sum sveit-
arumdæmi taki þátt í kosnaði á dóm-
gæslu. Stjórnin var knúin til að hamla
því að meiri tekjuþurð yrði. samkvæmt
loforði sínu við kjósendurnar, og vegna
kringumstæðanna.
En viðvíkjandi því að sveitarfélög-
in mistu tekjur sínar frá járubrautar-
fýlögum, fyrir að það stjórnin hefði lagt
gjald á þau, er raesta missögn, og
auðsælega gerð til að spilla fyrir Hon.
Hugh J. Macdonald. I byggingar-
samningi fyrir Southwestern Railway,
1885 gerði Manitobstjórnfn félaginu að
að skyldu að greiða 3 af hundraði, af
hreinum ágóða, til sveitrfélaga er
brautin liggur eftir. Þessi sveitarfélög
hafa óskertan rétt enn þá til að inn-
kalla þetta gjald.
Canadian Pacific Railway-félagið
hefir afhent Stjórninni skýrslur um
hreinan ágóða á hverri mílu í fylkinu.
Ágóðinn af hverri mílu seg4 það vera
$2,500 um árið. Með tveggja oenta á-
lagi af hundraði er gjaldið af mílunni
$50,00 um árið. Félagið notar 1,000
mílur af lárnbrautum sfnum í fylkinu,
og sem eru skattskyldar, Af þeim
yrði árlegt'gjald $50,001 með2%. En
fylkissjóður fær ekki nema helming af
þessari upphæð í ár, sem er $25,000. En
sveitarfél. hafa aldrei fengið meira en
$1,200 saralagt, að uiylanförnu”
Af framangreindum
skýringum Hon. J. Davidson, sér
hver heilvitamaður að sveitarfélög
in era ekki svift einu senti með
stjörnargjaldinu. En fylkið í heild
sinni hefir nú álitlega tekjugrein frá
járnbrautarfélögum, er áður var
engin til.
Aftur er það að segja um gjald-
greiðslu sveitarumdæma til stjórnar -
innar, í dómgæzlu kosnað, að sum
sveitarumdæmin eru alveg frí, en
gjald það, sem hin greiða nemur lOc
af einu þúsunds doll., að matsverði.
Ef 8veitarumdæmin geta ekki risið
undir þessu örlitla gjaldí, þá geta
þau ekki risið undir að vera seld í
okurklær Siftons og C. P. R.
Bændur í Brandon-kjördæmi
ættu sannarlega að sækjast eftir nið-
ursettum eða afnumdum tolli á akur-
yrkjuverkfærum, meir en eftir því að
auðfélög og jámbrrutarfélög séu að
öllu leyti gjaldfrí. Það er næsta ó-
líklegt að kjósendur í Brandon vilji
heldur, að skuldir fylkisins fari
ævaxandi, og alt sé í sukki ogsvalli,
sem þá Greenwaystjórnin var við
völdin, heldur en fylkið sé áreiðan-
legt í viðskiftum sínum. Enda er
það mjög asnalegt að finna Hon.
Hugh J, Macdonald til foráttu þessar
járnbrauta álögur, en líka gera það
engir nema forkólfar C. P. R., og
hlauparakkar þeirra. Mr. Macdon-
ald er að sækja um þingsæti I sam-
sambandsþinginu nú, og þar setur
hann ekki skatta á járnbrautirnar I
Manitoba né öunur auðfélög. En
hitt er það, að vel má vera að C. P.
R. og Sifton óttist að hann kunni að
skattskylda C. P. R. yflr alt Canada.
—Ja, það er nú það. C. P: R. fél.
og Sifton kunna ekki að hylja sig í
grímunni betur en þetta. Þau, Mr.
C. P. R. og fylgikona hans Sifton
þau vita að Hon. Hugh J. Macdon-
ald hefir hug ogdug til að efna orð
sín við kjósendurna, hvort C. P. R.
eða aðrir eiga í hlut og félaginu hefir
volnað þá hann og flokkur hans
skattgilti það undir Manitobastjórn,
og neitaði að borga þessar hundrað
og flmtiu þúsundir, sem Greenway-
stjórnin ætlaði að stela af fylkinu
handa því. Og það er ei minsti efl á
því, að félagið skoðar Hon. Hugh
J. Macdonald þann mesta mann í
Canada, sem nú er uppi, og það trú-
ir honum vel til að etna heit sín við
kjósendur um að fylkin og sam-
bandsríkið sjálft eigi járnbrautir og
önnur stórvirki. Félagið vinnur
náttúrlega af lífl ogsál á móti þessu
og öllu m yfirráðum og stjórngjöld-
um. Og þeir sem láta ginna sig fyr
ir stolna peninga til að hjálpa fólag-
inu og þeim verst kynta manni í
ríkinu að koma þessu I verk, þeir
eru sannarlega smán landi og lýð.
Og það er hátíðlega satt, sem Mr-
T. D. Robinson segir í bréfi sínu,
prentuðu í Hkr. 25 f. m., að kjós-
endur ættu að eyðileggja með rótum
atkvæðasmala og atkvæðakaupmenn
sem illgresi. Ef nokkrir menn eiga
ilt skilið fyrir verk sín og athafnir,
þá eru það þau þorparamenni, sem
selja meðbræður sína í skulda-
fjötra til auðfélaga og þorparalýðs.
Kjósendur ættu að gefa sig svo mikið
við þjpðmálum, að þeir létu ekki
flækinga og landhlauparalýð fá at-
kvæði sín til að okra _á þeim stór pen
inga, sem kjósendurnir fyrri eða síð-
arverðaað borga til stjórnarinnar
eða auðfélaga í einhverri mynd.
Sifton-kosningavélin var ekki
aðgerðalaus í síðastl. 2 vikur. Hún
hafði áður reynt að kaupa Mr. King
ritstj. blaðsins Brandon Independent
og Mr. Hambey að Oak Lake, til
þess að yfirgefa konservativa og
vinna fyrir liberala, en þetta tókst
ekki. Síðar var reynt að kaupa Mr.
James Morrow í Silver Plaines til að
vinna móti Richardson i Lisgar og
Hon. Hugh J. Macdonald í Brandon
og voru honum boðnir $1,000 í pen-
ingum og allur kostnaður, ef hann
vildi ganga að boðinu. Þetta boð
var gert mjög klóklega, sagan er á
þessa leið: Dr, MacArthtr, læknir í
Winnipeg, sendi hraðskeyti til Mr.
Morrow dags. 26. Okt. og bað hann
að koma til Winnipeg strax næsta dag
og láta það ekki bregðast. Mr.
Morrow þekti ekki Dr. MacArthur,
en fór samt til Winnipeg að finna
Doktorinn bað hann að halda ræður
í Brondon-kjördæmi moti Macdon-
ald, en Morrow neitaði. Læknirinn
spurði hvert hann héldi til í
bænum, ogkvaðst Morrow halda til á
Brunswiek Hotel. Næsta morgun
kom Mr. Bradshaw, lögmaður hér I
Bænum, þangað og tók Morrow á
eintal, Bað hann að sækja sem kon-
servative kandidat um Lisgar þing-
sætið móti Mr. Richardson, bauð hon-
um $1,000 í peningumog allan kosn-
inga kostnað, ef hann vildi gera
það, Þessu neitaði Mr, Morrow og
fór Bradshaw þá burtu, en Morrow
fór upp á skrifstofu blaðsins Tele-
gram og sagði alla söguna og kveðst
viðbúinn að sanna hana. Báðir
þessir herrar læknirinn og lögmaður-
inn ern vel þektir liberalar og Siiton-
maskínumenn, Þeir voru við því
búnir að kasta út þúsundum til þess
að hjálpa áfram kosningum þeirra
Winklers og Siftons, og ætluðu ekki
að sjá í $1,000 mútu handa Morrow
ef hann vjldi gerast verkfæri í þeirra
hendi til þess að skemma fyrir þeim
Richardson og Macdonald. Þetta er
eitt sýnishorn af aðferð þeirra liber-
ala, til þess að vinna kosningar hér
I fylkinu.
“Selkirkinguru og
fiskimálið.
Greiniu, sem “Selkirkingur”
kom með á laugardaginn var um
fiskiveiðamálið, er að flestu leyti hið
skoplegasta afkvæmi, sem pólitíkin
heflr getið af sér á þessu ári í sam-
bandi við Mr. MeCreary.
Greinin segir meðal annars:
“Lib. fél. í Selkirk hefir tekið að
sér málefni fiskimanna. I ágrein-
ingi þeirra við fiskiokurfél. (The
Dominion Fish Co.) heflr það á-
kveðið að framfylgja bænar-
skránni sem send var til Ottawa
síðastl. vor, sem mótmæli gegn
því að okurfélaginu væri veitt
flskileyfi á Winnipegvatni”,
Og enn fremur segir hún:
“Eftir nákvæma yfirvegun á þessu
máli, hefir Mr. McCreary ákveðið
að taka hlið flskimanna. Og hefir
gefið skriflegt loforð þess efnis,
sem Lib, Ass. og Lake Winnipeg
liskimannafólagið hafa viður-
kent fullnægjandi”.
Svo segir hún á öðrum stað:
“Conservativar á hinn bógínn hafa
ekki formlega opinberað stefnu
sína í þessu máli, eru vitanlega
sterklega í anda með okurfclag-
inu”.
Og enn segir hún;
“Og samt er Haslkms eina lof-
orð til fiskimanna, að aftaka fiski-
leyfi til Dominion fiskifélagsins.
Slíkt er að grípa í rassinn á mál-
efninu. Það atriði er um garð
gengið, svo ómakið tekst af Has-
lam”.
Hví líkt samræmi I Liberal-
fél. í Selkirkhefir ákveðið að mæla
á móti því að okufélagið fái flski-
leyfi og McCreary, segir greinin,
hefir eflr nákvæma yfirvegun ákveð-
ið, að gefa Lib. Ass. loforð um að
“taka hlið” fiskimanna, en Haslam
eina loforð er, að aftaka fiskileyfi
til Dominionfélagsins. Hver er nú
munurinn [á því, sem Lib. Ass. í
sambandi við Mr. McCreary þykist
ætla að gera og þvi sem greiuin seg-
ir að Haslam hafi lofað að gera.
Eftir því sem greininni segist er
hann enginn, Báðir segjast ætla að
koma í veg fyrir það, að félagið fái
flskileyfi, og þógreinin reyní að
draga úr loforði Haslams með því
að segja, að fiskifélagið sjálft hafi
ekkert leyfi, heldur séu það þeir
Tait, Sigurðssons og Simpson, sem
fískileyfin séu gefin til, þá vita allir
sem hafa heyrt til Haslam og talað
við hann um þessi mál, að það eru
einmitt þessi leyfl, sem hann mót-
mælir, að segja að Conservatívar
hafl ekki formlega opinberað stefnu
sína á þessu máli og að segja svo
rétt á eftir, að Haslam hafi lofað Jað
aftaka flskileyíi til Dominion félags-
ins, erekki einungis ósamræmi,held
ur og llka rangsleitni. En svo er
sannleikurinn sá, að Haslam heflr
aldrei lofað að “aftaka“ flskileyfi til
nokkurs félags, en bann hefir lofað
að gera það sem hann gæti til þess
þau yrðu aftekin. Hafi ÁlcCreary
á hinn bóginn lofað að aftaka leyfln,
eins og greinin sýnir, þá sýnir það
bara þetta, að hann er reiðubúinn til
að lofa öllu, sem hann heldur að
dragi atkvæði, hvort sem það eru
nokkrir möguleikar á að uppfylla
það eða ekki, og sá maður, sem er
svo greiðugur að lofa, er vanalega
líka fljótur til að svíkja. Þingmað-
urinnerekki einráður um það hvort
leyfin skuli ekki veitt, og þá getur
hann ekki sagt: “Ég skal láta af-
taka fiskileyfin”, en hann getur lof-
ast til að gera sitt bezta, til þess að
þau verði ekki veitt, ef honum svo
sýnist.
En svo er þetta ekki alt sem
Mr. Haslam hefir sagt um þetta mál.
Hann skilur vel að kostum fiski-
manna er þröngvað og að Laurier
stjórnin heflr skelt skollevrum við
bænaskrám flskimanna og sent
humbugsnefndir til að rannsaka mál-
ið, en ekkert til að lagfæia það þó
hún hafi haft nægan tíma til þess, og
hann veit hve torvelt það er fyrir
flskimenn að krefjast hins eðlilega
réttar síns með því að sækja austur
til Ottawa í hvert skifti. og þess
vegna hefir hann sagt og gefið yflr-
lýsingu um, að það sem hann ætli
sér að leggja fyrst og fremst áheizlu
á, sé að fá Dominionstjórnina til að
afbenda Manitobastjórninni alla með
565 og 567 Jlain Str.
FREMSTIR ALLRAI
SÉRSTAKT FYRIR ÞESSA
VIKU
40 Karlmanna
svartir serjre alfatnaðir, bún-
ir til úr alullardúkum fengn-
ir beint frá útlönaun.
Einhneptir eða tvíhneptir.
Vana verð $6.00.
HJÁ OSS AÐ EINS
$4.00
Red Trading
Stamps.
565 og 567 Main St.
»------Cor. Rupert St.
ferð á fiskimálum í -Manitoba, og
með því koma málinu í hendurnar á
mönnum sem þekkja það til hlítar
og sjá hag fylkisins í því að fbúar
þess hafl sem mestan hag á vinnu
sinni. Það er ef þetta fæst ekki að
hann ætlar að gera það sem hann
getur til að aftaka leyfln eða tak-
marka sumar flskirí svo að vetrar
fiskirí þurfi ekki að líða fyrir það.
Þetta er staða Mr. Halams i
málinu og hana geta allir skilið, og
séð að hún er heppileg. En á hinn
bóginn hefir Mr. McCreary í bréfinu
góða sem hann sendi út lofast til að
skrifa undir hvað sem menn ývildu,
sem er mjög hætt við að se hið sama
og að lofa engu, því sá sem það ger-
ir gerir ekki einungis sjálfanjsig að
flóni, heldur líka sýnir hann að hon-
um er alveg sama hvort hann lofar
því sem bann heflr nokkra mögu -
leika á að uppfylla eða enga,Jog það
skilja sjálfsagt flestir íslendingar þó
það kunni að koma alveg flatt upp á
“Selkirking”. Því slær “Selkirk-
ingur því út að J“vitanlega” scu
conservativar með J jjokurfélagin u
Hann er þó orðinn meira en’ghálfs-
mánaðargamall og ætti að sjá að það
er undir liberalstjói n Lauriers sem
kostum fiskimanna heflr verið
þröngvað mest og “okurfélagið ”
náð mestum viðgangi. Á nvað
bendir það lesari góður? Þeir svari
sem lesa.
“Let us, then, turn this
Goverment back iuto the
channel into which the
framers of the Consti-
tution originally placed
it.”
A. Lincoln
JulýlO. 1858.
Ég hef áður tekið það fram að
mér kemur ekki til hugar að skatt-
yrðast við leigutól Mark Hanna,
hvorki innlend eða útlend; ekki
heldur vildi ég ráðleggja að þeir
væru kaffærðir í nokkru vatnsfalli f
Bandaríkjunum. Mér eru fljót, ár
og lækir þessa lands miklu kærari en
svo að ég vildi sýna þeim það van-
sæmi að skrokkum þe3sara náunga
væri dýft í þau, enda mundi spaðið
af' þeim hafa þau áhrif að deyða all-
ar skepnur er í vötnum lifa. Þeir
meiga totta dvergspenana á Mark
Hanna í næði fyrir mér; og svo sný
ég bakinu að hlnurn nafnlausu nið-