Heimskringla - 22.11.1900, Síða 2

HEIMSKRINGLA 22. NÓVEMBER 1900.
ii
PUBliISHBD BY
The Heim.NkrÍQgla News & l’ablishing Co.
Verd blaðsins í Canada op Bandar. $1.60
&rið ({yrirfram borgad). Sent til
í'alands (fyrirfrain borgað af kaupenle
am blaðsins hér) $1.00.
Peningar sendifit í P. O. Money Order
Oegistered Letter eða Express Money
Order. Bankaávisanir á aðra banka en i
Wlnuipeu að eins teknar noeðafföUuin.
H. fj. Baldwinson,
Kditor & Manager.
Office . 547 Main Street.
P.O. BOX 305-
Atvinniimál Ycstur-
Islendin
^ ^ *
er hezta skilyrði til framfara og vel-
megunar í landi hér.
Nú er það ljósara en frá þurfi að
segja, að vér eigum ekki f eigu
vorri eitt einasta ungmenni seiu
sfuridi þær iðnaðargreinar sem bezt
eru borgaðar og líklegastar eru til
framtíðarhagnaðar. Vér vitnm til
dæmis ekki til þess að nokkur Is-
lendingur hér stundi verkfræði
(Engineneering), vélasmíði (Machin
ist), Tannagerð (dentistry), land-
mæling (survaying) eða neina aðra
af þessum sérstöku verkfræðilegu
námsgi einum sem gefa fullnunar
aðgang að þægifegum og vellaunuð-
uin stöðum. ■ Enn þá höfum vér ekki
litið iiærra en að saga við og moka
mold og ððru þess háttar verki sem
er örðugt, óþrifalegt og illa borgað,
að undanteknum örfáum einstakl-
ingum sem tekið hafa barnaskólapróf
og 3—4 sem tekið hafa Iæknapróf og
viðlíka mörgum sem tekið hafa lög-
fræðispróf beggjamegin ríkjamerkja-
■ ~
Nær-30 ár eru liðin síðan Is-
lendingar fóru að flytja frá Islandi
til Ameríku. Og 26 ár liðin síðan
þeir fóru að flykkjast vestur í stór-
hópum. Það nmn láta nærri að níi
séu komin hingað vestur nær 20 þús-
undir manna að meðtöldnm afkom-
enðum sjálfra vesturfaranna, afkom-
endum sem hafa alist upp undir ís-
lenzkum áhrifum, lært ísl, mál og
lært að fylgjast í anda með öllu þvi,
sem gerist á íslandi og í ísl. þjóðlíli
austan hafs og vestan. Þessi ein-
angran hér innfæddra íslendingaa, t-
komenda ísienzkra foreldra, hefir á-
hrif á þjóðfólag vort hér vestra að
því leyti að þeir auka tðlu þess, og
auður sá, sem þeir framleiða telst
með auði Vestur-íslendinga. En svo
eru möguleikarnir til auðframleiðslu
mjög stórvægilegt atriði í sambandi
við framtíðarvelferð þjóðar vorrar
hér, og því atriði höfum vér, sem
flokkur ekki enn þá gefið nægilegan
gaum. Vitanlegt er það að allir
höfum vér komið hingað örsnauðir
að efnum, og þess vegna heflr ekki
verið til mikils af oss að ætlast hér á
frumbýlingsárunum. Vér erum að
því leyti háðir sömu lögum og aðrir
fitlendir þjóðflokkar sem hingað
flytja. En f>ó að efnaskorturinn
hafi verið oss tilfinnanlegur þrep-
skjöldur fyrir framförum á umliðn
um árnm þá er hann þó hvorki sá
einasti né stærsti vætturinn sem \er
höfum haft að etja við. Algerður
þekkingarskortur á allri tilhögun
hér í landi og á þeim færum sem
notast þurfa til auðsuppgripa sam
hliða meðíæddum sundrungaranda.
Þess öfl hafa verið stærstu hindran-
ir til framíara þjóðflokksins, og eru
því miður alt of ríkjandi enn þá. En
þar sem vér erum nfi bfinir að vera
nálega heilan mannsaldur í Vestur-
heimi og ö-.nur og ný kyuslóð upp
vaxin, þá virðist óneitanlega kom
inn tí’mi til þess að vér förum að
líta í kringum oss og gera oss ljósa
grein fyrir hvort vér á skeiðhlaupi
lífsins miðnmst áfram jafnhliða hér-
lendum meðborgurum, hvort ver
sætum jöfnum kostum við þá, í þvi
að ná í vellaunaðar stöður og þýð-
ingar- og áhrifamikil embætti. Til
þessa höfum vér, sem fæddir erum
og uppaldir til fullorðins áranna
heirnaá íslandi, ekki geta vænst,
því þótt vér höfum meðfædda hæfi-
leika til jafns við hérlenda menn og
menn af öðruin þjóðflokkum, þá hef-
ir þó skortur á þekkingu hérlenda
málsins, þekkingu á alin verk-
fræði og ytir höfuð að tala skortur á
hérlendri meutun, gert 033 ómögulegt
ad etja kappi við þá sem hér voru
fyrir og hafa öll mál og mentaskil-
yrði til þess að skara fram úr fitlend-
ingum sem koma til þessa lands,
mál- og mentunarsnauðir, en þvi
sem vér höfum ekki getað orkað
sjáltir því ættu synir vorir og dætur
að <-rka í komandi tíð. Og þess
meira sem vér höfum fundið til van-
máttárins að í_eta unnið sigur í bar-
áttunni fyrir daglegu brauði, og því
gárara sein oss hefir sviðið það, að
verða ávalt að lfita í lægra haldi fyr-
ir öðrum, sem ekkert oöfðu framyfir
oss, annað en það, að hafa tök á
þeiw þekkingarfæru.n sein fitheimt-
ast til þess að hieiusa alt það sem
bezt var og arösamast í landinu.
Þess annara ættum vér sannai iega að
láta oss vera um það, að gefa böin-
uœ vorum alla þá mentun og þekk-
ingu sem í voru valdi stendur, sem
ir heildina af fólki voru
líiiunnar, og að eins einn mann sem
sanngjarnt af íslendingum að taka
sig saman um að standast nauðsyn-
legan Kostnað við kosninguna. Eins
og vér höfum oftsinnis áéur tekið
fram, þá er það aðallega til hags-
munafyrir íslenzka verkamenn bæj-
arins, að eiga íslending i bæjarstjórn
og oss fiust eðlilegt cg sjálfsagt að
þeir taki sig frara um að koma þessu
í framkvæmd. íslenzki' verkamenn
mega eiga það alveg víst að vinnu
hagsmunum þeirra verður aldrei vel
boigið hér í bænum, fyr en þeir
rnynda öflugan félagsskap til þess að
viika yfir og vernda hagsmuni sína
sérstaklega. Eitt af nanðsynja -.por
unura í þá átt, er að koma dugleg
um og drenglvndum landa hér
bæjarráðið og öðrum í skólastjórn.
Vitaskuld dettur oss ekki í hug að
haHa því fram, að landar vorir
hverjir sem þejr verða, er komast í
þessar stöður, gætu haít svo mikil á-
hrif, að það yrði strax á fyrsta ári
nokkuð tilflnnanlegur hagnaður fyr
hér, þó
er lestastjóri á járnbraut (með góðum
láunum). Að þetta sé þó ofurlitil
byrjun upp á við, er að vísu satt, en
hfin er miklu minni en vera ætti
eftir 30 ára dvöl í landinu. En svo
má þjóð vor að líkindum hugga sig
við þ»ð, að með vaxandi mentun
hinna uppvaxandi ísl. kynslóðar
verði bót ráðin á þeim meinum sem
að þessutn tíma hafa staðið oss fyrir
þrifum, og að framvegis geri landar
vorir sér það að skyJdu að veita börn-
um sínurn þau ménntaskilyrði er
tryggi þeim aðgang að hverri þeirri
atvinnu sem landið hefir að bjóða.
Ýmsir kunna nfi að segja, að
landar vorir Séu hér allvel settir, að
þeir hali náð góðri fótfestu i landinu
með því að allur þorri eldri manna
hafl fest sér ábýlisjarðir og að lönd
þessi veiti miklum fjölda arðsama at
vinnu, að þessi atvinna fari vax..ndi
eftir því sem þeir auka við land
eignir sínar, og að með tímanum
hljóti margir landar vorir hér að
verða stórir landeigendur og stór
auðugir menn. Þetta er rétt álykt
un, enda ern einstöku landar nfi orðn
ir stór landeigendur, eiga alt að 1000
ekrur hver, og verða með tímanum
stórauðugir menn. En þess ber að
gæta, að þeir verða ávalt fleiri þeg
ar fram líða stundir, sem ekki eiga
kost á að ná í lönd eða stunda bfi
skap, og sem þar afleiðandi verða að
beita atorku sinni við daglauna- og
handiðnavinnu, varningsframleiðslu
verzlun, kennarastörf og við fræðt-
greinar af ýmsu tagi. Það sem vér
þurfum að leggja áherzluna á, er að
bfia svo í haginn fyrir hina nppvax
andi og komandi kynslóðir, að niðj
ar landa vorra þurfi ekki að leggja
sig að þeim örðugustu og verstlaun
uðu atvinnugreinum, heldur geti
tekið að sér, og leyst vel af hendi
hinar vandasamari og betur launuðu
stöður. Þá lyrst og ekki fyrr er
þjóð vorri borgið í Vesturheimi, og
þá fyrst höfum vér teklð þá stöð
sem véreigum að hafa og halda
landinu. Látum oss vona að það líði
ekki langt fram á komandi iild áður
en fslendingar í þessu landi hafa
náð þeim vexti og viðgangi sem að
framan eráminst.
nokkrir einstaklingar gætu að sjálf-
sögðu haft hagnað af því.
Aðalatriðið er, að kenna hér-
lendum borgurum að sjá það og
skilja, að ísleudingar séu sjálflr vak
andi fyrir fyrir sínum velferðarmál-
um, og að þeir séu einbeittir f því
að heimta tiltölulegan rétt sinn til
atvinnu bæjarins og annara borgara-
legra hlunninda við aðra meðborg-
ara sína. En svo lengi sem íslend-
ingar sýna enga rögg af sér f þess-
um málum, svo lengi mega þeir bfi-
ast við að vera olnbogaböin bæjar-
stjórnarinnar, verða hafðir fitundan
við alla vinnuveitingu bæjarins. Það
eru nokkur ár síðan herra Ketill
Valgarðsson var verkstjóri vlð vega-
gerð hér í bænum. Hann var mað
ur ötull og vinveittur löndum sínum
og hafði jafnan nokkra af þeim í
þjónustu sinni, því haun hélt taum
þeirra og vildi hlynnaeftir megni að
hagsmunum þeirra. Fyrir þetta
misti liann þær vinsældir hjá yflr
verkstjóranum, sem hann annars
hefði haldið og verðskuldaði að
halda, svo hann gekk fir þjónustu
bæjarins- Síðan höfum vér enga
verkstjóra átt í bæjarvinnu. Það sem
landar vorir þurfa að gera og verða
að gera, er að rísa upp eins og einn
maður og andmæla því með félags-
legum samtökum, þegar þeir sjá að
landsmenn þeirra ern látnir líða fyr-
ir það, að þeir eru þjóðflokkshollir
menn. Landar þurfa að sýna að
þeir kunni að meta drenglyndi hvar
og hvenær, sem það kemur fram
Annars mega þeir bfiast við að á
hrifamennirnir kjósi heldur “frið við
alla menn”, en að hætta sér út í at-
vinnuinissi og önnur óþægindi, sem
stafa eingöngu af því að þeir lialdi
stranglega taum landa sinna og
vilja velferð þeirra í einu og öllu.
Þetta vilduin vér að landar vorir at
huguðu gauingæfllega og taki með í
reikninginn hagsmnni þá, sem þvi
eru samfara, að eiga þá að í opinber
um stöðum, sem hafa viljann til
þes3 að láta landana njóta góðs af á-
hrifumsínum þar.
Caijarráðskosningar
Það er farið að líða að þeim
tíma, að menn fara að bfia sig undir
bæjarstjórnarkosningar fyrir kom-
andi ár. Þrír menn eru þegar bfin
ir að ákveða sig til að sækja um
borgarstjóraembættið, þeir Horaoe
Wilson, nfiverandi borgarstjóri, og
borgarfulltrfiarnir Mitchell og Iíoss.
Engir eru enn þá opínberlega á
kveðnir til þess að sækja. um kosn-
ingu í hinum ýmsu deildum bæjar
ins. En þess verður eigilangt að bíða
að þeir gefl sig fram, sem sækja um
sætin. Vér vildum enn þá einusinni
skjóta því undir álit landa vorra í
þessum bæ, hvort þeiin finnist ekki
tímíkomintil þess að ota fram ís-
lendingi í bæjarstjórn fyrir 3. eða4.
kjördeild, eða helzt báðar.
Vér teljum lítinn efa á því, að
hver heiðarlegur íslendingur, sem
gef'ur sig fram, geti hæglega náð
kosningu, því vér teljum það sjálf-
sagða skyldu, að laudar vorír legð-
^ist ailirá eitt að koma slíkum manni
í stöðuna. Þessar bæjai ráðskosning-
ar eru tiltölulega ódýrar og það væri
staklega sem veitir vinnu cg auð,
neraa landið, Að vfsu höfum vér
fiskisælvötn og ár, en þau geta
aldrei orðið til þess að mynda svo
stórkœtlegan atvinnuveg fyrir fy'k-
isbfia að framleiðslan fir þeim verði
að miklura mun meiri en nfi er
þess vegna er það áríðandi að Mani
tobastjórnin láti sér sérstaklega um
hugað að hlynna að hagsmunum
bænda, og yflr höfuð að tala, að öi fa
og vernda landbfinaðaratvinnuveg-
inn eftir fremsta megni. Alt sem
stjóm mín getur áorkað í þessu
tillili skal verða gert, ekki
einasta til hagsmana fyrir þá, sem
framleiða hveiti, hafra, hamp og
bygg og jarðargróða af ö'lum öðw.m
tegundum, heldur einnig til hags-
muna fvrír þá, sem stunda kvikfjár-
rækt., smjör- og ostagerð. Þessir at-
vinnuvegir oru aðalauðuppspretta
bændanna í Manitoba, og þao er
fyrsta skylda hverrar stjórnar að
gera alt sem í hennar valdi stendu
til þess að efla þá af öllum mætti
Það er stet'na stjórnarinnar að
efla og vernda þessa atvinnuvegi
Ég get eunfremur sagt það, að stjórn
mín skoðar það skyldu sína að efla
bænda- og bfinaðarfélög með árlegu
fjárframlagi fir fylkissjóði. Vér böl-
um sameinað “Farmers Institutes
og “Agricultural Societies” í hinum
ýmsu sveitum, af því að verkahring
ur þeirra er sameiginlegur. Þar sem
þessi tvö félög voru bæði í sömu
sveit, hafa þau verið sameinuð og
árstillag þeirra fir fylkissjóði verður
hér eítir alt að $350 á ári, eftir nyt
semi þeirra og meðlimafjölda.
ötefna Roblin’s.
Hon. R. P. Roblin var kosinn
mótmælalaust fyrir Woodlands kjör-
dæmið þann 8. þ. m., á fundi sem
haldinn var að Poplar Point. Á
þeim fundi hélt Mr. Roblin sína fyrstu
ræðu sem stjórnarformaður, og skýrði
þá stefnu sína í þeim aðal stjórnmál-
um sem nfi eru uppi á dagskrá hér j
fylkinu. Mr. Roblin þakkaði fyrst
kjósendunum fyrir þá tiltrfi er þeir
hefðu sýnt sér með því að kjósa sig
til þingsins í Desember síðastl. og
svo fvrir það að þeir nú í annað sinn
hefðu kosið sig í einu hljóði sem f'or-
mann fylkisstjórnarinnar. Það ætti
vel við að hann nfi gerði hina fyrstu
yfirlýsingu uin stefnu þá sem haun
vildi að stjórn sín tæki í fylkismál-
um, svo sem akuryrkju, innflutn-
inga, inenta, fiutninga og fjármálum.
Akuryrkjumálin kvað hann
mest áríðandi allra mála í þessu
fylkí, sem væri nálega eingöngu
akuryrkjuland. í þessu sambandi
sagði hann: Vér höfum engar stór-
ar iðnaðarstofnanir, sein veiti mikl-
um mannfjölda stöguga atvir.nu, og
sem að sjálfsögðu gera mikla verzl-
un. Vér höfum engar náuiur er vér
getum dregið auðæfi úr. Vér höf-
um ekkert tiinbar, eða annað sér-
Innflutninga stefnan.
Næsta mikilvægt málefni á dag
skrá fylkisbúa er innflutningur. Vér
höfum mikið fiæmi af ósetnum og ó
unnum ágætis akuryrkjulöndum, og
það er skylda stórnarinnar að gera
þau lönd arðberandi eins fljótt og
mögulegt er, ekki að eins vegna
þeirra auðæfa sem aukinn mann
fjöldi mundi valda, heldur einnig til
þess að bygðirnar geti orðið þétt
bygðari og núverandi landnemar fái
fjölda góðra nábfia, og löndin í kring
um þá ræktuð og arðberandi. Vér
viljum fá fieira fólk og fá það fljót-
lega, en vér verðum að gæta þes3 að
það sé vel valið fólk, fólk sem sam-
lagar sig hinum anglosaxneska kyn-
bálki sem hér er fyrir. Ég finn
skyldu mína í því að láta yður og
aðra fylkisbfia vita að iylkisstjórnin
eins og hfin er nfi skipuð, er and
stæð innflutningi Galiciumanna og
Doukhobors i stórhópum, á kobtnað
almennings. Vér álitum að nóg sé
komið af þeim hingað að svo stöddu
En stjórn mín mun láta sér ant um
að fá sem flesta bændur fir austur-
fylkjunuin og frá Bandaríkjunum og
þarnæstfiá brezkueyjunum og frá
skandinavisku löndunumj svo sem
íslendinga, Svía, Norðmenn ofl Dani.
Oss vautar þetta fólk og vér mun-
um gera það sem í voru valdi stend-
ur til þess að fá það hingað, og taka
á móti því með opnum örmum. Þjóð-
verjar og Frakkar eru oss kærkomnir.
Það verður stetna stjórnarinnar að
fylkið byggist og löudin innan tak-
marka þess verði ræktuð og arðber-
andi.
Mentamái.in.
Annað mikilsvarðandi mál, sem
Manitobastjórnin hefir með höndum,
er mentamálið. Aðalstarf allra
stjórna er, og ætti að vera, að vernda
líf og eignir landsins íbúa. Og þar
sem það er fyllilega sannað, að eftir
því sem ein þjóð er betur mentuð
eftir því eru glæpir sjaldgæfari, og
kostnaður við lög og dómgæslu
minkaður að sama skapi, þess vegna
er þeim peningum vel varið, sem
varið er til að menta þjóðirnar kyn-
slóð fram af kynslóð. Ég ætla
ekki að ræða hér um mentun einstakl-
ingsius, en að eins halda mér við
það sem kallað er alþýðumentun,
eins og hfin er veitt í vorum opin-
beru skólum. Þessi inentun hetir í
för með sérallmikil fitgjöld fir fylk-
issjóði, Á síðasta ári Greenway-
s,jórnarinnar veitti fylkisþingið $250
þfisund til mentamála, og borgaði
$148,483.24 af þeirri upphæð, en ó-
liorgað var $107,516.76, og þessi
upphæð var hluti af þeirri sjóðþurð
sem nfi7erandi stjórn tók í arf þegar
hfin kom að völdnm, og sem vér
urðum að borga Ef'tlr þvf sem
fylkið byggist og fólkinu tjölgar,
ettir því má bfiast við að fitgjöldin
úr fylkissjóði til mentainSla fari vax
andi. Stjórn mín hefir ákveðið fasta
stefnu í þessum málum; og skal ég
nfi í stuttu máli segja yður hvernig
vér hugsum oss að hægt verði að
auka skóla tillagið.
Eins og yður er kunnngt, þá á
fylkið í höndum Dominion-tjórnar-
innar 2,277,000 ekrur af landi, seni
settar hafa verið til síðu til inntekta
fyrir skólana, af þessum löndum
hafa nfi þegar verið seldar 84,451
ekrr fyrir $9.68 hver ekra að meðal-
tali, og Ottawastjórnin borgar oss 3%
ári af söluverði þessara landa.
Það er áætlað að á þessu ári hafi ver-
seldar 159,270 ekrur fyrir $11.00
hvea ekra. Það er áætlað að skóla
sjóður fylkisins, nú í höndum Dom
inionstjórnarinnar, sé um $2,400,000.
En allir þessir peningar hsfa enn þá
ekki verið borgaðir til stjórnarinnar.
Það er enn þá í höndum landkaup-
endanna $1,800,000 sem 6% rentur
ur eru borgaðar af tið Dominion-
r stjórnarinnar þó fylkið fái að eins 3%
En mismunurinn á því sem Domin
ionstjórnin fær í rentur af skólalönd-
um fylkisins, og þess sem hfin geld-
ur fylkinu eru $108,000 árlega. Yér
ætlum að fara þess á leit við Ottavva
stjórnina að hfin fái Manitobafylki
öll umráð yfir skólalöndum þess og
skólasjóðnum. Með lagaákvæðum
gætam vér trygt þennan sjóð fyrir
því að nokkur dollar fir honum gæti
orðið notaður til annars en til efling-
ar mentamálum. Það er sannf'æring
vor að vér getum stjórnað þessum
löndum á haganlegan hátt og til
meiri hagsmuna fyrir fylkið, heldur
en hægt er að gera frá Ottawa
Stefna minnar stjórnar er að fá rent-
ur af óborguðum skólalöndum fylk-
issns greiddar beint til fylkisins, og
með því auka skólasjóð þess um
$125,000 á ári. Það er von mín og
trfi að ríkisstjórnin sjái sanngirnina
í þessari kröfu, og verði við bón
Manitobastjórnarinnar í því að veita
fylkinu umráð yfir sjóði og löndum
skólanna. Til framkvæmda í þessu
máli bið ég um styrk allra þeirra er
hafa hagsmuni fylkisins áhjarta.
Flutningamálið.
Þettaer eitt af allra þýðingar.
mestu velferðarmálum bændanna og
annara gjaldþegna í Manitoba. Það
mál sem þyngst hefir legið á huga
og hjarta almennings síðan ég kom
tti Manitoba fyrir 20 árum, er járn-
brautamálið, ódýrari flutningar fyrir
afurðir bændanna. Það skilja allir
að í hvert skifti sem 1 cent eða 2
cents er tekið af flutningsgjaldi á
hverju busheli af hveiti, þá þýðir
það svo mikla viðbót við hveitíverð-
ið sem bóndinn fær. Þetta mál er
enn þá efst á dagskrá. Bændunum
og mér kemur saman um það að
flutningsgjaldið á afurðum bfia þelrra
sé enn þá alt of hátt, og að þetta
standi í vegi fyrir því að þeir fái not-
ið þess hagnaðr r af atorku sinni sem
þeir eiga sanngjarna heimtingu á að
fá að njóta. Járnbrautafélöginheimta
meira en þeim sanngjarnlega ber að
fá. Vér höfum hér í fylkinu 3 járn-
brautafélög, sem keppa um flutn-
inga á fit- og innfluttum vörum, C.
P. R. félagið og N. P. fél., sem bæði
eru mjög voldugar stofnanir og hafa
mikil áhrif á meðal vor, svo_j höfum
vér Canadian Northern félagið, sem
einnig er öflugt fél. og sem er að
565 o» 567 IWnin Str.
FREMSTIR ALLRA!
Mikil gjaldþrota sala.
Vér höfnm keypt allar vör-
ur Mr. J. C. Binn’s í Rat
Portage.
með stórmiklum afslætti sem nemur
40% fyrir neðan innkaup8verð.
Þessar vörur koma nú daglega
til bæjarins og verða að seíjast
fyiir peuinga, tafarlaust. Þess-
ar vörur eru aðallega karlmanna-
og drentjaföl, stígvél, skór og
Rubbers, ullarvoðir og alt annað
er lýtur að karlmanna útbúnaði.
Til þess að koma þessum vörum
som allra fyrst í peninga, höfum
vér ákveðið að gefa helfingi meiri
Trading Stamps með hverju doll-
arsvirði, sem keypt er, en vanalega
gerist. Salanbyrjar20 Nóvember.
Allar vörur er a seldar með lægra
verði en smákaupmenn geta keypt þær
inn fyrir í heildsölu.
Komið, skoðið og kaupið meðan
tækifærið er.
505 og 567 Main St.
Cor. Rupert St.
sem
bygg.ja upp kerfi hcr í fylkinu,
ég vona að innan lítils tíma verði
keppinautur hinna félaganna um
vöruflutninga um fylkið. btjórn
mín hetir í hyggju að fá flutning
gjald á hveiti frá Manitoba austur að
stórvötnunum fært niður í 10 conts
hver 100 pund eða 6c bushelið.
Þetta er það gjald, sem fylkisbúar
haf'a sett sér að fá, og þó ég geti hér
ekki skýrt frá með hverjum ráðum
það geti fengist, þá er það þó tak-
mark stjórnarinnar að koraa þessari
niðurfærslu á flutningsgjaldi í fram
kvæmd. Ý msar brauiargreinar
mega til að byggjast i íylkiuu og
þær verða að byggjast annahvort aí
þeim félögum sem nú hafa hér fót
festu, eða þt á kostnað fylkisins- Eg
hef enn þá ekki fengið ráðrúm til að
hugsa það uiáltilhlýtar,en það get eg
sagt, að engu félagi verður veittur
neinn verulegur styrkur af fylkisfé,
sem ekki bindur sig því skilyrði að
gera talsverða læklcuin, frá því sem
nú er, á vöruflutningum í íylkinu.
F.l Á RMÁÞASTEFN AN.
Eitt at' mikilvægustu málefnum,
yður í einlægni að þau mál voru í
óstandi þegar núverandi stjórn tók
við völdum. Vér fundum sjóðþurð
við enda síðasta árs $351,000, og
sú upphæð varð að hafast saman til
þess að jaína reikningana. Vér höf-
um engan sjóð sem hægt var að nota
til þess að borga þessar á-
föllnu skuldir, og það sem
gerði stjórninni sérlega örðugt að
mæta skuldum var það, að hálfs árs
tillagið, sem átti að borgast úr ríkis-
sjóði 1. Janúsr hafði verið borgað
fyrir þann tímaog mjög mikill hluti
þess ávísaður, áður en nfiverandi
stjórn tók við völdum. Þess vegna
varð það nauðsynlegt að biðja þing-
ið um lántöku leyfi til þess að geta
mætt áföllnum skuldum. Það er
mjög hættulegt fyrir skólahérað,
sveiiarfélag eða fylki að eyða árlega
meiru en nemur inntektunum. Stefna
nfiverandi stjórnar, er að eyða ekki
meiri peningum en nemur inntekt-
um fyikisins. En Það verðnr ekki
mögulegt fyrir stjórnina aðj ná”því
takmarki á þassu ári íeða á næstu
2—3 árum. Vér fáum frá Domin-
ion stjórninni 80cfyrlr hvert manns-
barn í fylkinu. En fólkstalan er
talín 193,425, þetta gefur ‘fylkinu
$154,740 vér fáum $50,000 til að
mæta parti af stjórnarkostnaðinum
og $100,000 fyrir það að vér höfum
ekki umráð fylkislandanna, og svo
fáum vér að auk upphæð sem nemur
rentum af fylkisskuldinni. Svo
eigum vér hjá ríkisstjórninni $3,578
941.21 og f'áuin ver 5% af þeirri
upphæð. Alt þctta gerir lillagið frá
Ottawa $483,687.06. Vér t’ánin inn-
tektir frá ýmsum öðrum uppsprett-
um, svo sein rentur af skólalöndum,
sektir, leyflsborganir, giftingaleyfi,
ágóði af sölu f'ylkislaganna, 3% af
inntektuin járnbrauta, vínsölnleyfi o.
fl., sem gerir inntektirnar als $776,
233.85. Fylkið á heiratingu á 80c.
á hvert nef af fylkisbfium fyrir alt
að 400,000 mauns, svo að frá þeirri
inntektagi ein gætum vér að eins
fengið $163,200 meira en vér nfi
fáum, þótt vér hefðuiu 10 miliónir
sem lylkisstj.ii nin hefir með hendi, er! íbfia. Af þessu verðum vér að borga
mcðferð fjáriuálanna. Égskal segja | allan stjórnarkostnaðinn. Dómgæzlu