Heimskringla - 17.07.1902, Blaðsíða 2

HEIMSKKINOLA 17. JÚLÍ 1802.
Ueimáringla.
PUBMSHBD B7
The Heiiaskringls News 4 Pablishing Go.
Verð blaðsin8 i CaiiadftOKBaudar $1.50
um árid (fyrir fram borgað). Sent til
íslands (fyrir fram borgað af kaupend-
um blaðsins hér) $1.00
Peningar sendist i P. O. Money Order
Registered Letter eda Express Money
Odrer. Baiikaávísanir á aðra banka ení
Winnipeg að eins teknar með affðllum.
K. Ií. Kalilwinson,
Gditor Sc Manasrer.
Oflice . 219 McDermot Street.
P.o. BOX I»H».
Séra Jón Biarnason
—° g—
Heimskringla.
Elskið óvini yðar. Blessið þá,
sein yður bölva og biðjið fyrir þeim.
Eitthvað þessu líkt hljóðar boðorð
mannkærleikans og umburðar—ekki
rógburðar—lyndisins, og á þessum
homsteini kristinnar kyrkju byggist,
eða á að byggjast, alt framferði og
félagsskapur kristiuna manna, sein
þeir svo nefna “samueyti heilagra.”
Að elska óvini er nú að visu einn af
þeim örðugleikum, sem hold og blóð
á bfigast með að yíirstíga, og ekki
er það öðrum ætlandi en þeim, sem
gegnsýrðir eru af “ást til allra
manna.” En sú ást vei ðnr ekki ut-
an að lærð. Hón er innri og með-
fæddur eiginleiki, og þeir eru vitan-
lega sárfáir, jafnvel meðal hinna
heilögu, sem bera slika ást í björtum
sínum, þótt þeir hampi henni iðug-
lega 4 vörunum.
Vér ve3tur-Islendingar ^erum
svo vel settir að eiga hér á meðal
vor nokkurn hóp manna, sem hafa
það að atvinnu að hengja á sig hei-
lagleikans blæju og ganga svo fram
fyrir lýðinn og prédika, ýmist það,
sem þeir þykjast álíta fföldanum fyr
ir beztu, eða þá það, sem þeir f þann
og þann svipinn vita eigin hags-
munum sfnum vera fyrir beztu. Þess-
ir menn eru allmjög þektir meðal
lýðsins. Þeir hafa samneyti hver
með öðrura og hver með annars kon-
um og einstöku þeirra einstökn sinn-
um með annara manna konum.
Þetta er eins og það á að vera, því að
skrifað stendur: “Elska skalt þú
náunga þinn eins og sjálfan þig,” og
af þessu leiðir eðlilega það, að elsk
an til kvinnu náungans er jafn lög-
skipuð og sjálfsögð, og þess vegna
er það svo ofur skiljanlegt að þær
verði aðnjótandi þessa samneytis
með þeim heilögu. En þó verða þær
ekki allar æfinlega fyrir þvf happi,eins
og síðar mun sýnt verða, í þessari
grein. Þessir heilögu hræsnisblæju
berar hafa um mðrg ár haft árlegt
samneyti f öllum bygðum íslendinga
hér vestra og hefir margt borið á
góma á þeim samkundum, sumt
þarflegt hefir þar vcrið sagt og gert,
Bumt einnig þar talað, sem að margra
dómi mundi betur ósagt verið hafa.
Því að það hefir engum ljóma slegið
yfir ræðumennina. Og ekki haft
önnur sjáanleg áhrif á almenning en
þau, að veikja tiftrú hans til þeirra
og virðingu fyrir þeim. Að eins
hafa þeir með slíkum ræðum auglýst
innri mann sinn, svo að þeir eru
meira —þó ekki betur — þektir eftir
en áður.
Einn slíkan fyrirlestur hélt
höfuðprestur kyrkjufélagsins, séra
Jón Bjarnason, á kyrkjuþinginu að
Gardar fyrir nokkrum dögum. Fyr-
irsögn þeirrar ræðu var: “Að Helga
felli.” En S' o er oss tjáð úr bréfum
að sunnan, að ekki hafi þar kent
margra fagurra eða helgra hugsana,
eða neins þess, sem áheyreudum
þótti sérlega uppbyggilegt eða við-
eigandi þá samkomu. Oss er svo
sagt að presturinn hafi yerið “ras-
andi reiður” er hann flutti tölu sína.
Og einnig er oss svo greint frá að
þar hafi í verið óbóta skammir um
Sigurð Júlíus og strákslega klúðurs-
leg samliking á Heimskringlu við
gamla húðarbykkju, hlaðna saurug-
um mykjukláfum, sem hún bæri
heim að Helgafelli. Að ritstjórinn
mokaði í annan kláfinn en allur sá
óþjóðalýður, sem í blaðið ritaði og að
þvf styddi, mokaði í hinn kláfinn, og
yæri sá kláfurinn sfnu sauragri og
svo miklu þyngri, að það snaraðist á
bykkjunni. Hafði klerkur mælst til
þess, að fólk léði ekki bykkju þess
ari húsrúm að Helgafelli, en steyj ti
úr kláfunum úti á eyðimörk, þar ser»
engin umferð manna væri, svo að
ódaunn hlassanna næði ekki að raska
hngarrósemi þeirra hreinhjöituðu.
Eitthvað á þenna veg var hæn fo. -
setans fyrir Heimskringlu, og afleið
ingin er þegar áþreifanleg hér á
skrifstofunni í 4 nýjum áskriftum að
sunnan, til blaðsins, sem vér hér með
þökkum kærlega.
Sagt er oss að þessi ræða séra
Jóns hafi mælst illa fyrir hjá fjölda
fólks og þótt als óhæf að flytjast á
kyrkjuþingi. En slíkter vitanlega
að eins smekkspursmál, sem séra
Jón hefir eindæmi í, og lfttum vér
hann þvt sjftlfráðann um það, þótt
oss ft hinn veg finnist að slíkar
bænagerðir fyrir blaðinu séu eins
óþnrfar eins og þær eru óbeðnar af
oss. Né heldur tökum vér oss það
til þótt hann líki ritstjóra þess og
því, sem hann ritar f blaðið, við
mykju í kl&f. En vér höfum fulla
ástæðu til þess að taka upp þykkju
fyiir hönd þeirra, sem í blaðið rita
og á annan bátt styðja það. Þvi vér
álítum ekki séra Jón hafa neinn sið
íerðislegan létt til að ófrægja þá í
ræðu eða riti, fyrir störf þeirra í
blaðsins þftgu, og skoðurn það ó-
dtengsbragð á hæsta stigi, sem hann
hefði átt að sjá sórna sinn í að varast.
Því að slík lastmæl^i, um honum als
óviðkomandi menn, gerir þeim ekk
ert tjón, en kastar stórum skugga ft
hann sjálfan og miðar til þess að
hindra heppilegan árangur af annari
starfsemi hans meðal almennings.
Miklð fegurri og meira viðeig-
andi finst oss sú athöfn verið hafa
þegar allur þingheimur féll á kné
þar á þinginu og 4 prestarnir lögðu
saman að biðja fyrir Jónasi A. Sig
urðssyni—um leið og þeir útskúfuðu
honum úr kyrkjufélaginu, biðja um
fyrirgefningu af himnum ofan fyrir
allar hans stórsýndir og að hann
mætti snúast til sannrar iðrunar og
afturhvarfs. Einnig var beðið fyrir
konunni bans, en að eins annari
þeirra, takið eítir, þeirri, sem
hann hefir átt og skilið við, en ekki
hinni, sem hann sfðar átti og býr nú
með. Hvers átti hún að gjalda?
Og því mátti hún ekki takast með í
reikninginn? Og þvf lét sjera Jón
svo herfilega. snarast á sinni bæna
bykkju, að öll áhrifin af bænasam-
neyti þeirra heilögu, skyldi lenda í
þeim kláfnum, sem bar hina fyrri
konu Jónasar. En su síðari var lát-
in fara varhluta af áhrifum bænar-
innar?
Hefðinúekki verið meira vít
og kristilegur kærleiki í því, að biðja
fyrir síðari konunni, sem í augum
þeirra neilögu gengur á villunnar
vegum, 'þar vestur í Bailard, með
hinum afvegaleidda kyrkjufélags-
presti? Oss finst að svo mundi ver-
ið hafa. Og úr því að 4 prestanna
fluttu bænir á þinginu, þá virðist oss
að einhver þeiira hefði mátt segja
eitt gott orð í garð sfðari konunnar.
Því að vissulega er hún ekki undan-
skilin úr hópi þeirra, sem hin helga
bók telur meira virði en raarga titl-
inga. Og satt að segja flnst oss, að
frá trúfræðilegu sjónarmiðl þeirra
heilögu, þá hefðu þeir mátt skjóta
inn orði f bænir sínar fyrir Kringl-
una og biðja um bráðan bata hennar.
Svo hún mætti jafnast við þau 3
blöð, Lögberg, ísafold og Vlnland,
sem séra Jón telur fyrirmyndarblöð
að smekkvísi í rithætti, orðavali og
efni. Og í sambandi við þetta undr-
ar oss stórlega á þvf, að séra Jón
skyldi ekki einnig ieggja blessan
sína yfir blaðið “Norðurland”, sem
hra. Einar Hjörleifsson ritar heima á
Akureyri. Því að það er kunnugt
að Jóni var ætíð vel til Eiuars, þrátt
fýrir það þótt hann segði skýlaust á
kyrkjuþingi i Argyle, fyrir nokkrum
áram, að hann tryði ekki á sannindi
kristindómsins, og þegar svo þar
við bætist að Einar hefir síðan ritað
anti-kyrkjugrein f þetta nýja blað
sitt, sem ljóslega ber þess vott. að
hann er horfinn “eins og dropi í sjó-
iiin” úr hjðrð hinna helgu kyrkjn
feðra, þá flnst oss að fnll ástæða
hefði verið til þess, að hann hefði
verið tekinn til bænaaf þeim kyrkjn-
þingsprestnnnm, ekki síður en séra
Jónas og fyrri konan hans. En svo
geta þá prestarnir afsakað þessi
bænarafglöp sín með því að öll orð
verði ekki 1 einu töluð og að Einar
megi gjarnan bíða næsta þings.
Þeim herrum getur þá og o ðið
talsvert Iéttara fyrir með bænahaldið,
því að þá verður væntanlega kom-
tnn f hóp þeirra hiugað vestur sft út
valdi, Astvaldur “helvítispiestur,”
sem Reykjavíkuiblöðin svo nefudu,
fyrir ofstækisfullar ötgaræður hans ft
Islandi, en sem þetta Gardarþing nú
samþvkti að kalla hingað vestur til
að lesa yfir hausamótunum ftþrjósku-
fullum safnaðarlimum kyrkjufélags-
ins. Og þessi hugsun herranna, að
láta bænina fyrir Einari bíða betri
tíðar, er sýnilega á góðuim rökum
bygð; því ef bænir þeirra, sem nú
eru bér fyrir, orka því ekki að þoka
Einari upp á við, þótt hann sé vænt-
anlega nokkru léttari til hreyfingar
en fjöll, þi getur Astvaldur piestur
vfsað honum neðri leiðina, sem hann
kvað hafa margtroðið fram og aftur
og vera gagn kunnur.
Annars er það um bænagerð
séra Jóns, um Heimskringlu, að
segja, að vér leggjum als ekki þunga
skuld á hann, þótt hann eigi bágt
með að bæja frá sér áhrifum af þeim
æsingatilraunum, sem hann verður
8ífeldlega fyrir af sumum flokks
bræðrum sínum, og sem stnndum
teyma hann út í ógöngur og á þyrn
umstráða vegu. Þeir vita það vel
að maðurinn er veikur fyrir og að
það er í honum einhver andleg inn
anskömm, sem ýmist nefnist brjál-
semi, geðofsi, vanstilling, eða eins og
sumir þeirra nefna það, “örlyndi,
blandað óstjórnlegura sjálfsþótia, sem
hann er orðinn fyltur af fyrir margia
ára takmarkalausa tilbeiðslu vissra
fthangendaihans og sem látið hafa
með hann eins og hann væri dýrðl-
ingur, sem almenningi bæri að falla
fram fyrir og tilbiðja, og það er bú
ið að leika þessa þokka rullu svo
lengi og kænlega, að maðurinn er
ekki lengur fær um að bægja frá sér
þeirri hugsjón að hann sé í sannleika
útvaldur til þess einn öllu að rfiða.
Og í þessu öfugstreymi hugsanafær
anna flakkar hann um bygðir manna
til þess, með sjálfkjörnu páfavaldi
að fyrirskjpa almenningi hvað hann
skuli og skuli ekki lesa; og hver
blöð hann skuli kaupa og hverjum
kasta. En slikt páfavald þolir ekki
islenzkur almenningur hér vestra
Menn vilja og eiga að vera sjfilfráðii*
hugsana sinna og tilflnninga, og
menn heimta að mega lesa þær bæk-
ur og þau blöð, sem þeim þóknast,
án nokkurrar haiðstjóra afskiftasemi
séra Jóns eða annara kyrkjufélags-
presta. Menn hafa enn þá ekki
gleymt miðaldarmyrkri og presta
valdi því, sem eitt sinn þjakaði ís
lendingum á ættjörð sinni. Og það
þarf aivarlega að sporna við að sí
draugur verði vakinn upp og magn
ist hér vestra. Enda hefir hvorki
séra Jón, né neinn annar maður,
nokkurn minsta siðferðislegan, eða
lagalegan, rétt til þess að lögbjóða
fólki voru hér neitt um það, hvernig
það skuli verja tfma sfnum eða eign
um. Hann ætti að láta sér nægja
meðan almenningur góðfúslega veit
ir honum lffsuppeldi án þess hann
framleiði svo mikið, sem eitt titlings-
virði, á tugum ára týndum æfiferli.
Yér vitum með vissu að mikill
fjöldi karla og kvenna hér vestra,
sem fylgja stefnu séra Jóns í kyrkju-
málum óska honum als góðs
gengis í því starfl hans, en þeir
hvorki vilja né geta mögolega fylgt
honum þegar þann gengur svo langt
út fyrir verkahring hins kyrkjulega
starfs, að fara með strftkslegum róg-
burði að níða þau blöð og þá menn,
sem honum er f nöp við, af þvl þau
og þeir láta ekki svínbeygjast undir
boðorð hans og fyrirskipanir.
Oss þótti nú raunar að séra Fr.
J. Bergmann leggja óþarfa lykkju
á leið sína, f síðasta árs Aldamótum,
til þess, án allra röksemda, að ó-
frægja Heimskringlu. En það skal
hann þó eiga, að hann hefir, oss vit-
anlega, ekki unnið á móti blaði voru
í prestakalli sínu í Gardarbygð, enda
á Heimskringla hvergi fjölmennari
og drenglundaðri flokk kaupenda og
lesenda en einmitt þar, og erum vér
þeim innilega þakklátir fynr styrk
þeirra og velvild. Til þeirra og
annar kaupenda blaðsins vildum vér
og segja, að það hefír verið stefna
Heimskringlu, undir núverandi rit-
stjórn, að láta kyrkjufélagsprestana
og starfseuii þeirra hér vestra ger
samlega afskiftalaus, og þess vegna
vænti blaðið þess, og átti og á alla
heimtingu á, að vera látið iilutlaust
af þeim. En sé það nú virki'ega
meining séra Jóns að hefja ofsókn á
hendnr blaðinu, með öfgafnllum og
ói ökstuddurn sleggjudómum til þess
að æsa almenning upp á nióti þvf,
þft verður óumflýjanlegt fyrir blaðíð
að berá hönd fyrir iiöfuð sér og að
verja virðingu þeirra manna allra,
sem að því stand-.t og kaupa það og
lesa; og mft þá svo fara, að það
skifti sér meira af málum prestanna
og staifsemi þeirra allra, en gert
heflr verið. Og evo biðjum vér
Vestur-Islendinga að minnast þess,
að hver sem endalok þeirrar deilu
knnna að verða, þá er það séra Jón,
sem hafið heflr deiluna og sem á
upptökin sð henni. Frá blaðsins
hftlfu er það því nauðvörn að þurfa
að eiga oiðastað við kyrkjufélags-
forkólfana. en þar fyrir mun blaðið
ekki skyrrast við því skylduverki,
ef nausyn krefur. Heimskringla
tjftir sig fúsa nú, sem að undanförnu,
til þess að vinna með hverju því
mfili, sem hún sér miða til heilla
fólks vors hér í landi- En hún ætlar
sér ekki að vera skóþurka séra Jóns
eða annara.
Kyrrahafsferðin.
Eftir B. L. Baldwinson.
(Framh).
Náttfall var komið, er við
lentum f Seattle, svo að við sáum
ekki annanvott borgarinnar en
eina feykimikla rafljósabreiðu, á
að gizka 10 mílur á lengd og 2 —4
mflur á breidd. Við tókuin okkur
þvf strax gistingu á heiðarlegu
hóteli í miðparti bæjarins og héld
um svo næsta morgun norður til
Ballard, seni er 7 mflur vegar, og
er sú ferð farin með rafmagnsspor-
vögnum og kostar 5 cents. Ball-
ard er verkamannabær, eingöngu
og er f bráðri framför, með 7000 í-
búum. Fáar stórbyggingar eru
f>ar í bænum, en mesti fjöldi af
verkamannahúsum er nú verið að
byggja þar, og aldrei fyr hefi ég
komið í ungan bœ, þar sem eins
mörg liús voru í smfðnm eins og
þar, að undanteknum Winnipegbæ
á bamdómsárum hans. Bærinn
stendur í lægð norðan víð Seattle-
borg, um 2 mílur frá sjónum, að
mér virtist. Bæjarstæðið er mis-
hæðótt og útsýn fríð víða úr bæn-
um, en lftið sést þó þaðan til sjáv-
ar. Yfir 300 fslendíngar eru
bænum og lfður þeim þar vel, full
ir fjörs og framtíðarvona. Margir
þeirra eru aú að byggja sér hús, og
sögðu J>eir mér að kostnaður við
byggingar f>ar væri frá þriðjung
til helmingi ódýrari en i Winni
peg, og er þar þó timburmannafé-
lag með 1000 meðlimum (í Ballard
og Seattle). semheimta og fá $3 50
kauji 4 dag og helmingi meira, eða
$7 fyrir sunnudaga vinnn (9 tfma
vinna á dag).
Ekki get ég talið upp fjölskyld:
urnar f Ballanl og kom ég þó þar í
flest hús, en menn voru flestir í
vinnu og átti ég því ekki kobt á að
sjá þá, nema suma. Fyrsti ísl.
sem ég fann þar var Jón G. Reyk-
dal frá Minnesoia. Hann var mér
áður alveg óþektur, en tók okkur
hjónum eins og höfðingi f héraði.
Hjá honum höfðum við 2 máltfðir
og svo _ vfsaði hann okkur leið til
annara fsl. þar í bænum.Mr. Reyk-
dal býr í mjðg snotru eiginhúsi og
var, er við vorum hjá honum, að
fullgera annað hús; var það 6 her-
bergja hús á góðum timburgrunni,
og með kjallara undir ö.lu húsinu.
Kvaðst hann eiga hægt með að
fá $14 um mánuðinn fyrir það hús,
og réði ég af þvf, að húsaleiga sé
dýr f Ballard ekki sfður en í Seattle
og vist eru bæjarlóðir þar komnar
f afarbátt verð og eru yfirleitt tals-
vert d/rari en hér í Winnipeg.
Meðal aunara fsl. f Ballard er
Helgi Norman bakari, frá Selkirk.
Hann hefir bakarí og restaurant á
aðalstræti bæjarins og unir vel hag
sfnum. Sveinn Björnsson, Péturs
sonar, sem eitt sinn var f Winni-
peg, er og þar. Hann hefir stöð-
uga atvinnu á sögunarmillu, með
taupi á fjórða dollar á dag, Sveinn
lefir snoturt heimili; hjá honum
kennir engrar fátæktar. Hagur
íans stendur vel. Jón Anderson
frá Winnipeg, Óli Þormóðsson,
Sumarliði Snmarliðason, Sigurður
Sölvason frá Westbourne, séra
Runólfur Runólfsson frá Utaah,
séra Jónas A. Sigurðsson frá Akra,
Magnús Einarsson frá Mikley,
Kristján Gfslason frá Garðar og
ýmsir mennfrá Minnesota og Norð
ur Dakota, sem þangað hafa flutt
á síðari árum. Aðalatvinnuvegir
ísl. þar eru byggingavinua og
vinna við timburgerð á hinum
ýmsu sögunarmillum. Þær eru
sagðar 15 að tölu þar í grend og
eru suinar þeirra með hinum
stærstu í heimi. Ein þeirra er
sögð að framleiða hálfa millíón fet
af timri á sólarhring. Kaup þar
lægst $1,75 á dag og þar ytír upj) f
$3,50. Þeir sem vinna við hættu-
legustu og vandasömustu vinnuna,
eru sagðir að fá alt að $(> og ujip að
$9 á dag. En ekki munu íslend-
ingar fá það kaup. Timbur var
mér sagt að væri með þessu verði
þar í bæ, Shiplap $fi—9, Studd-
ing $7—9, Ceiling og Siding frá
$10—$22 eftir gæðum liver 1000
fet. Ekliviður frá $1,50—$3,25,.
Cord, Vanaleg daglaun við bygg-
ingar frá $2,50 til $4 á dag. Vinn-
an var mér sagt að stæði yfir alt
árið, að undantekinni fi vikna
vinnutajii að vetrinum vegna rígn-
inga. Skattar voru laldir frá 3 til
4% af virðingarverði' fasteigna
Kartöflur eru dýrar í Ballard eins
og annarsstaðar á ströndinni. Syk-
ur er ódýrara, .en ka fil dýrara en í
Winnipeg, Steinolfa 20c. gallón-
an. Hey $12 —$20 tonnið. Fóð-
urbætir lítið dýrari en f Winnipeg,
eða 95c. hver 100 pd. Shorts og
Bran 75c. til 85c. 100 jpd. Hveiti
130 pd. sekkur frá $1,50 til $1,80.
Beztu linkol $5 tonnið. Curfew
klukka er f Ballard og þar verða
öll börn að vera komin af götum
bæjajins kl. 8 að kveldi. Yfirleitt
létu landar f Ballard vel af lfðan
sinni og framtfðarvonum, og vel
létu þeir af tfðarfarinu þar. Þeir
Sigurður Stefánsson frá Geysir,
Jón Stefánsson og Þorgils As-
mundsson frá Selkirk, voru f óða-
önn að byggja sér hús og búa um
sig á annan hátt. I Nóvember síð-
astl. var þar óbygt skóglendi, sem
hús þeirra Jónsog Sigurðar standa
á, en nú er bygð komin alt f kring
um þá. Eins og gefur að skilja,
eru það eingöngu smáhýsi, [sem
þessir nýbyggjar koma sér upp og
alt er þar frumbýlingslegt enn þá.
En með atorku og spamaði sé ég
ekkert þvf til fyrirstöðu að landar
vorir geti átt þar góða framtlð.
Sfðan ég var í Ballard hefir séra
Runólfur flutt með fjölskyldu sína
alfarinn til Spanisb Fork og eru
því Ballardbúar prestlausir að svo
stöddu, því ekki hefir séra Jónas
gefið sig við prestskap sfðan hann
kom þar vestur. Talsvert félags-
líf er meðal fsl. í Ballard og áhugi
mikill fyrir viðhaldi ísl. tungu.
Landar vorir hafa þar gott söngfé-
lag undir stjórn Sigurðar Helga-
sonar frá Reykjavík. Sunnudags
skóla er haldið þar uppi fyrir fsl-
ungmenni, og skrifað mánaðar-
blað gefa Ballardbúar út. í orði
er og að koma þar upþ skóla fyrir
kenslu f íslenzku fyrir þá, sem
óska að stunda það nám.
Um Seattleborg get ég að eins
sagt það, að hún er mikilfengleg í
mesta-máta. Byggingar em þar
afar stórar og skrautlegar, hafa
sumar þeirra kostað um eða yfir
millíón dollars hver,með landi því,
er þær standa á. Borgin lfkist
einna mest Liverpool á Englandi.
Að eins telur hún einn fimta af í-
búum Liverpoolborgar. Verzlun
er mikil í Seattle til sjós og lands
og mörg framleiðsluverkstæði. En
mest kveður þó að timburverzlun
og framleiðslu. Þar er í smíðum
1 afarmikið herskip fyrir Banda-
ríkjastjórnina, og öll ber borg þessi
vott um staklegt líf og fjör á öll-
um samgöngum og viðskiftum.
En dýrt er þar að lifa, enda kaup
gott. Konur á þvottahúsum og
við sauma hafa $1,50 á dag; í búð-
um $1 á dag, og f vistum frá $15
$25 um mánuðinn. — Útsýnið frá
Seattle er einkar fagurt, frá Queen
Anne hæðinni og öðrum hæðum í
borginni og umhverfis hana er af-
ar víðsýnt. Cascade-fjöllin frá
5000 til 14,500 fet á hæð liggja
strandlengis um 40 mílur austur
frá Seattle, og Olympia-fjöllin, frá
4000 til 8000 fet á hæð, eru um 40
mílur vestur frá borginni, Hæsta
fjall í Bandarfkjunmn er Ranier-
fjallið 14,526 feta hátt, er um 55
mflur suðaustur frá • borginni.
Mestum framföruin hefir borgin
tekið sfðan gull fanst í Yukon-
héraðinu, þvf þar hefir verið og er
aðal verzlunaistöð fyrir gullleitar-
menn, og þaðan ern mestar vöru-
byrgðir sendar til Dawson City
og annara staða þar nyrðra. Það
var talið víst að Seattle mundi
halda áfram að vaxa og svo eru
landþrengsli þar mikil við sjóinn,
að stólpar hafa verið reknir niður
langt út f sjó á grynningum fram
undan syðri enda borgarinnar, og
byggingalóðir mældar út þar f
sjónum og hafa þær selzt fyrir þús-
und dollara hver lóð, en kaupend-
ur verða að fylla þær upj) og gera
að þurra landi á eigin kostnað.
Þær lóðir verða eflaust dýrkeyptar
um það hægt verður að byggja
stór vöru- og verzlunarhús á Þeirn
en sjálfsagt verður verki þessu
haldið áfram þar til þar verða göt-
ur með háreistum steinbyggingum,
sem nú er djúpur sjór.
Verð skattgildra eigna í borg-
inni er talið 43 milíónir dollars og
skattar yfir 3%. Vatnsverkiðhefir
kostað $2(í milíón, og veitir 25
milfónir gallóna á dag. Inntektir
borgarinnar fyrir vatn era nú orðn
ar nær $230,000 á ári. í borginni
eru 120 mílur af strætum, 74 mílur
af saurrennum. 130 mflur af vatns-
leiðslupíjmm og 32 mflur af reið-
hjólavegum. L/sing er gerð með
rafljósum; er rafmagnið bæði til
ljósa og knúningavagna á spor-
brautum, framleitt úr Snoqualmie-
fossi, 25 mflur vegar frá borgfnni.
Sá foss er 268 feta hár.—Regnfall
er þar 37 þumlungar á ári. ífflr
100 kyrkjur eru f borginni, þar af
4 lúterskar. Bókasafn borgarinn-
ar hefir að geyma 30,000 bækur.
12,500 börn ganga þar á skólana.
Kostnaður við kenslu á þeim er
$250,000 á ári. í háskólanum
þar eru 6I>0 nemendur og 36 kenn-
arar, Það er ágœt bygging og vel
saujsvarandi þeirri miklu borg.
Gullhreinsunarstofa er f Seattle
og er þar hreinsað að jafnaði $15
milfónir gulls á ári. 5000 Tele-
phones, og 40 hafskipabryggjur og
kvfar eru þar. 70 gufuskip ganga
til og frá borginni með fólk og
varning. Árlegar umbætur í borg-
inni kosta nær millfón dollars, auk
nýrra bygginga, sem sagt var að
næmi að jafnaði $3J tíiilíónum.
Verzlun borgarinnar við Yukon-
landið var á sfðastl. ári yfir $50
millíónir. Aðfluttar vörar námu
12 millfónum og útfluttar 16 millí-
ónum dollars.
Meira.
Eftirfylgjandi grein er rituð af
hra. Einari Hjörleifssyni og tekin úr
blaði hans, “Norðurland,” nýkomnu
hingað vestur.
t
Rannsókn ritningar innar
Og
vestur-íslenzkir prestar,
Vera má, að einhverjir lesendur
,,Norðurlands“ minnist þess að blað
þetta flutti á öndverðum síðasta
vetri ofurlitla grein frá ritstjórans
hendi um ritgiörð séra Jóns Helga-
sonar: „Hvernig gamla testamentið
er orðið til.“ Við þessa „Norður-
lands“-grein heflr forseti kyrkufé-
lagsins vestur-islenzka, séra Jón
Bjarnason I Winnipeg, gert nokkrar
athugasemdir f blaði sfnu, „Samein-
ingunni.“ Og að öllu Ihuguðu, virð-
ist oss rétt að svara þeim athuga-
semdum fáeinum orðum.
Séra J. B. kemst meðal annars
svo að orði.
„Greinarhöfundurinn (ritstjóri
„Norðurl.") gerir sig sekan í sama
ranglæti gegn oss eins og séra J. H.,
því ranglæti, að halda því fram, að
vér séum oss þess meðvitandi, að það
er þeir kalla „niðurstöðu hinna vís-
indalegu rannsókna“, sé óyggjandi
sannleikur, og þóséum vér því máli
andstæðir.
Séra Jón Helgason er maður til að
svara fyrir sig sjálfur. Vér höfum
ekki við hendina alt það, er hann
heflr um málið ritað. En af „Norð-
urlandi“ er það að segja, að það hef-
ir ekki beitt því „ranglæti", sem
J. B. sakar oss um. Það „ranglæti
er, að því er „Norðurl.“ við kemur
hvergi til nema í fmyndun séra Jóns