Heimskringla - 23.10.1902, Qupperneq 1

XVII. ÁR
WINNIPEG MANITOBA 23. OKTÖBER 1902.
Nr. 2.
Fregrisafn.
Markverðustu viðburðir
hvaðanæfa.
—Spiinarkonung-ui' er afar reiðnr
rið móður sína fyiir það, að hún ný
lega, gekk að eiga einn af þjónnm
konungs. Sagt að konungur hafl
hótað að reka moður sína algerlega
út úr spinska ríkinu,
—f fyrsta sinni í Canada var vir-
laus hraðfrétt send frá einni af ?e^t-
um Grand Trunk brautarinnar með-
an hön skreið áfram 60 mílur á kl.
•tund, Sendimenn frá flestum járn
brautarfélögum í Bandarikjnnum
voru viðstaddir á lestínni þegar
þessi tilraun fór fram. Lestin hélt
fullkomnu fréttasambandi við vagn
itöðvar & brantinni.
—Ýmsir meun, sem fylgt hafa
létollasteínu Liberalflokksins að und
anförnu, láta þess nú opinberlega
getið, að þeir séu með Tarte i toll-
hoekkunarstefnu hana- sagja það
vera samkvæmt almennings vilja
um alía Austur-Canada. Laurier
heíir enn þá látið ósagt um það má).
—Maður í New York gekk inn í
lögfræðingsskrifstofn í New York,
skaut þar 2 lögmenn 'og síðan sjálf-
•n sig.
—Róstur miklar urðu i brezka
þinginu þegar það kom saman, eitir
•umarfríið, á fimtudaginn var, írar
báðu um að óánægjumél þeirra móti
•tjórntnni væri tekið á dagskrá ein-
hverntíma meðan þingið sæti, og
•varaði stjórnarformaður Balfour
því, að ef leiðtogi Liberalflokksins í
þinginu bæði þessa, þá skyldi það
veitt. en frá frum tæki stjórnin það
ekki til greina. Varð |þá h'ireysti
mikil og lá við áfloguui. Einn írsk-
ur þingnlaður var tekinn fastur.
— Kolanámamannaverkfallið í
Pennsylvania er endað. Ágreinings
atriðin lögð í gerð 6 manna, útnefnd
um af forseta I3andaríkjanna. Menn-
irnir hefja vinnu í þeirri von og með
þeirri trú, að nefnd þessi siái hags
munurn þeirra borgið gagnvait
vinnuveitendum.
—Nýja skipa-línan milli Canada
og Suður-Afríku er tekin til starfa.
—Allan-línu skipið Ontarian sigldi
frá Montreal þann 1S. þ. m., hlaðið
með vörum, svo sem timbri, smjöri,
hveitimjöli, fóðurtegundum, húðum,
tóbaki og ýmsu öðru, semer útgengi
legt þar syðra. 60 manna báðu um
far með skipinu þangað suður.
—Lisgar-kosningamálið er endað.
Það var sannað að mörgum var
borgað með peningum til að greiða
atkvæði með Stewart, og að Bumum
voru borgaðir peningar til að þegja
yflr glæpnum. Enn fremur var
sannað að mörgum var veitt vín og
sumum gefnir penjngar til að kaupa
vín fyrir. Sumstaðar voru heílír
kassar af Whiskey-flöskura, skildar
eftir á járnbrautarstöðum í kjördæm-
inn, úti undir beru iofti til þess að
hver sem vildi gæti gengið þangað
og fengið sér að drekka. Svo voru
sendir út menn um sveitirnar til
þess að kunngera Libarölum hvar
vínið væri á almennjngsfæri, og
heilir hópar manna flyktust þangað.
Það var nokkurskonar pólitisk altar-
isganga, þar sem Liberalar og aðrir
útvaldir krupu við sama garðann til
þess að bergja á Liberal kosninga-
kaleiknum. Sjálfur kandidatinn
Stewart virðist að hafa verið notaðnr
sem alment leigutól í allri ko3ning-
unni. Hann sór að hann hefði litlu
sem engu eytt í kosninga kostnað.
Aðrir höfðu borgað veðfé sitt og all-
an annan kosningakostnað. En ekki
kvaðst hann vita hverjir það beíðu
verið. Hann kvaðst hata ætlað að
komast undan því, að verða að bera
vitni í máli þessu. En komst ekki
undan því.—Öll vitnaleiðsla í máli
þessu hefir sýnt, að kosningabarátta
Liberala móti Mr. Richardson heflr
verið sú sóðalegasta, svíyirðilegasta
og saravizkulausarta, sem dæmi eru
til í sögu þ3ssa lands, og í algerðu
samræmi við önnur pólitisk “prin-
cip“ flokksins.
—Luccheni, sá sem myrti keisara-
innu Austurríkis fyrir nokkrum ár-
um, er nú sagður algerlega vitskert-
ur, 3em afleiðing af meðferðinni í
fangelsinu. Enginblöð fær hann að
lesaog hvorki prestar né læknar fá
að vitja hans, Það er talið víst að
hann muni ekki lifa lengi.
—Santor Dumont, loftsiglinga-
maðurinn mikli, ætlar að ferðast f
loftfari snemma í næsta mánuði milli
Parisar á Frakklandi og Lundúna á
Englandi. ef nokkur fæst til að
borga honum 50 þús. franka fyrir
túrinn. Talið víst að féð fáist sam-
an,
—Brezka þingið ætlar að gangast
fyrir að útvega Transvaal-héraðinu
$175 millíóna lán, og brezka stjórn-
in ábyrgist lánveitendum vexti af
fénu.
— Stórhríðar með frosthöikum
hafa gengið í Bohmen og Tyrol 1
Austurríki og ferðamenn hafa frosið
í hel, og í Galiciu heflr barnaskólum
verið Iokað vegna kulda. Engir
peningar voru fyrir hendi til að
borga fyrir kol.
—Bæjarstjórnirnar í Ottawa og
Montreal hafa keypt svo mikið af
kolum fiá Englandi og brennivið,
og hafa nú til sölu nógar byrgðir til
vetrarins. Ákvarðað er að selja
þetta með kostverði til allra, sem
geta borgað, en gefa fátæklingum
það sein þeir þurla að brúka vfir
kaldasta tímann.
- Fiskiveiða atvinnuvegur Breta
er að aukast. Árlega hafa nær 40
þús. manna atvinnu við fiskiveiðar,
sem til samans framleiða $35 millí-
óna virði. Af þessum fjölda farast
f sjóinn hart nær 200 manna á ári.
Mest af flskiskipunum eru gufuskip.
— Jarðfræðingur einn 4 Rúss-
landi hefir fundið 299 gömul leiði.
Hann segir þá sem þau geymi hafi
verið uppi 500 árum fyiir Krist-
fæðingu, og að mennirnii hafi verið
7 feta háir að meðaltals. Einnig
hefir hann fundið mikið af forn-
gripum.
— Sir Laurier kom úr Evrópuferð
sinni í síðastl. viku og var vel fagn-
að í Quebec, Montreal og Ottawa.
Útlit hanslýsir heylculeysi, og heflr
honum farið talsvert' aftur í þessari
ferð, en hann kveðst enn þá vera
vel vinnufær. Eitt af fyrstu verk-
ura hans var að heimsækja Mr.Taite
f húsi hans, og dvaldi hann þar
langa stund. En enginn veit hvað
gerst heflr með þeim félögum.
Nokkrir þingmenn í Ontario
hafa myndað félag með millíón doll-
ara höfuðstól til að búa til cement í
Manitoba. Þeir ætla að biðja fylk-
isstjórnina um löggilding og verður
þeim sjálfsagt veitt hún.
Tveir menn frá Ontario eru að
mynda samvinnu (Co-operative)félag
I Nova Scotia, til að selja s ínakjöt.
Þeir bjóða bændum og öðrum, sem
ala upp gripi, að taka hlufdeild í fé-
laginu ,og tilvouandi þátt í gróða
þeim, eða tapi, sem félagið kann að
henda.
Glæpaskýrslur á Bretlandi sýna,
að glæpum fer þar óðnm f jölgandi,
sérstaklega í stórborgunum. Árið
1900 voru 37.373 dómar feldir í
Lundúnum, en 1 fyrra voru þeir 53,
91. Gömul fangelsi, sem ekki hafa
verið notuð um langan tíma, eru nú
orðin mesta þarfa eign. Eitt þeirra,
í Briston, eem lengi hefir staðið autt,
ernú áný notað- þar eru 478 fanga
klefar, og verða þeir allir fyltir, eða
eru það nú þegar.
—Óspektir eru miklar í Macodo-
nia og daglegir bardagar milli upp
reistarma.nna og' tyrkneskra her
deilda. Heilar hersveitir af Tyrkj-
um hafaverið gjöieyddar, og soldán
er sem næst ráðþrota með að kæfa
ó-pektirnar. Sagt er að uppi ftistar-
mönnum aukist daglega afl bæði að
mönnum og vopnum.
Verkamannafélögin samþyktu á
alsherjarþingi í Illinois á föstudag-
inn var, að meðlimir verkamanna
félaganna þar í ríkinu megi ekki
ganga í herþjónustu Bandaríkjanna.
Ástæðan fyrir þessu er sú, að herlið
hefir verið notað til að nafa afskifti
af verkföllum þar og anuarsstaðar.
—Svertingi einn í Texas myrti
nýlega heila tjölskyldu. Hann náð
ist strax og var dæmdar til aftöku og
hengdur sama dag.
—Roosevelt forseti er farin að
verja efnum sínum í námalönd.
Hann heflr nýlega hjálpað til að
mynda 6 námafélög, sem hann er
hluthafi í. Námarnir eru hjá Red
Creek Springs í Colorado.
—-Margir bæir í Ontario og Qne
bec eru nú farnir að kanpa eldivið á
kostnað bæjanna og selja svo i smá-
skömtum til borgarmanna. Belle-
ville bærinn heflr keypt nær 10 0
cords, og selur fyrir $2,25 hveit
cord—talsvert minna en áður var,
Toronto, Hamilton, Ottawa og Mont
real hafa og tekið þessa aðferð upp
á dagskrá, og gefst það vol,
• —Fréttfrá Grikklandi segir mjólk
ursala hafa fundið upp einfalt ráð sil
að drýgja geitarojólk þá, sem seld er
til fbúa Atbenuborgar. Landslýðui
þar er einkar sólgin í geitamjólk, og
reka mjólkursalar hóp af geitum um
gðturnar og hrópa: “Gala, gala“.
Húsmæðurnar heimta að geiturnar
séu mjólkaðar I augsýn þeirra, til
þess að þær séu vissar um að mjólk-
in sé ekki blönduð. En mjólkursal-
ar hafa fundiðuppþað kænskubragð
að hafa teigleðursbelg með vatni í
undir hendi sér innanfata- úr honum
liggur mjó teigleðurpípa eftir hand-
leggnum innan í treyjuerminni og
niður í lófan. Svo þegar geiturnai
eru mjólkaðar, þá‘er ekki annað en
kreista belginn með handleggnum,
rennur þá vatnið úr honum eftir píp-
unni og niður í ílát það, sem mjólkað
er í og blandast þar mjólkinni, Þetta
kænskubragð er talin ódýr gryða-
uppspretta, og er alment notað a1
mjólkursðlum í Athenuborg.
Þjófar í Toianto hafa fengið ágætis
uppskeru í haust, Þeir staifa um
bjartan dag meðan fína fólkið situr
að máltlðunf'. Þeir klifra inn um
loftsglugga húsanna og ræna úrsvefn
herbergjunum. í einu húsi náðu
þeir $20,000 virði af gimsteinuui; I
öðru $7000 viiði og svo þaðan af
minna í öðrum húsum. Lðgieglan
er ráðalaus að hafa upp á þjófunum
eða ránfeng þeirra ogerþóvand-
lega leitað á öllutn grunsamlegum
stöðum í borginni.
—F'ranskir auðmenn voru nýlega
tældir til að verja 22 millíónum
franka í náma í ltússlandi. Þegai
Rússar höfðu náð skildingunum þá
reyndust námarnir ónýtir, og Frakk-
ar töpuðu fé sínu. Nú hafa þeir
höfðað mál móti þessum rússneskn
fjárglæframönnum, en eru líklegir
að tapa því.
—Brezkt fangaskip, sem í meira
en 100 ár heflr legið neðansjávar ná-
lægt Brocklyn, heflr nýlega fundist.
Fornfræðafélagið hefir i síðastl. 50
ár gert tilraun til að finna þetta
skip, en ekki tekist fyr en nú, að
einhverjir af verkamönnum her.
deildarinnar fundu það af tilviljun á
74 feta dýpi ogað mestu hulið sandi
og leir. Byrðingur skipsins er að
mestu sagður óskemdur.
— Dominionstjórnin heflr geflð
brezkum gufuskipa línum til kynna,
að hún leyfi ekki innflutnin í C-ina
da á stórum hóp af Gyðingum frá
Rúmeníu, sem einhver mannvinur
heör ákveðið að senda út hingað á
sinn kostnað.
—9. Nóvember er fæðingardagur
Edwards konungs, en hann verður
ekki lialdinn hátíðlegur i ár, þar eð
búið er að halda 24. Maí í sama
skyni.
—Mad Mullah heflr unnið sigur á
Bretum í Abyssinia; rak eina her.
deild þeirra á flótta og féllu þar 50
af liði Breta og margir særðust
Lord Kitchener er nú á leið þangað
anstur. Hann fór frá Englandi i
siöastl. viku, án þess alþýða fengi að
víta at því fyrr en hann var farinn.
Leopold Belgíukonungur heimtar'
eignarrétt yflr öllum eignum sinnar
látnu drotníngar, sem metnar eruj[$2
millíónir, og sem hún ánafnaði 2
dætrum sínutn, en konungur kveðst
háfa lánað drotningu sinni ýmsar
smá upphæðir, sem hún ekki hafl
borgað og verði því eigr.ir hennar
að ganga upp í skuldina. En hin
sanna ástæða fyrir þessu háttalagi
konungs er, að afskifta dætur sínar
aigerlega nokkuri arftöku í eignum
móður þeiria, en dæturnar hafa lát-
ið það boð út ganga, aa þær höfði
mál á móti konunginum föður sín
um, ef hann greiði þeim ekki góð-
fúslega arfleifð þeirra.
—Prússar eru að kaupa allar
járnbrautir innan landannerkja sinn
Það eru alls 588 mílur og eiga að
kosta $19,250,000, eða sem næst
$37,738 hver mila.
Verkfallið.
tJr bréfi til ritstj. Hkr.
Verkfallið í kolanámum þossa
lands er það mál, sem efst er f
huga Jijóðarinnar. Auðvitað bland-
ast það oft af partísku og þröng-
sýni, sem miður fer, en yfirleitt
virðist [>ó alþýða vera hlynt verka-
lvðnum. Samt eru til svo hund-
trygg blöð við auðvaldið og alt
sem bragðar af einokun, að þau
taka svari kolaeinokenda og álíta
að námamenn séu réttlaus skrfll,
sem yrði að tala við gegnum byssu
kjaftana eingöngu. Þau kalla Mr.
Mitchel (sem er fyrsti formaður
uámamanna sambandsins) skrfls-
höfðingja, eins eg sumir heldri
menn af [>jóðflokki vorum kalla
menn, sem ekki vilja hlýða í
blindni, og hafa þá skoðun, að
þeir hafi rétt að hugsa, og að það
sé ekki glæpur að benda samferða-
mönnum á [>á braut, er skynsam-
legra virðist að halda, iafnvel f>ó
sú braut hafi ekki verið viðurkend
ur þjóðvegur vana og hindurvitna.
Roosevelt forseti kallaði á sinn
fund kolakonungana og Mr. Mit-
chell og leitaðist við að miðla mál-
um. Haun benti þeim á vandræði
þjóðarinnar og nauð alþýðu á koni-
andi vetri. En konungarnir ' svör-
uðu ónotum einum og töluðu í lík-
um anda og höfuðprestarnir töluðu
við Júdas endur fyrir löngu. Mit-
chel sagði, að ef forsetinn vildi út-
veljanefnd manna til að yfirlíta
kröfur námamanna, [>á skyldu [>eir
þegar byrja að vinna, f>ví f>eir
skyldu vel neyð alþýðu og vlldu
gera alt sem í þeirra valdi stæði til
að afstýra henni. Að öðru leyti
gætu þeirekki, sem menn ogborg-
arar þessa íýðveldis selt algerlega
frelsi sitt. Kolakonungarnir 'neit.
uðu að slaka nokknð til, en sögðu
að dómstólamir í kolaríkinu gætu
jafuað allar misfellur milli sfn og
námamanna. Þeir vissu að til
væra dómarar í f>vf rfki, sem væru
þeim undur auðsveipir, dómarar,
sem ekki hlífðust við að gefa út.
lagabann gegn þeim er réttu kon-
um og börnum námamanna hjálp-
arhönd. Kolakonungarnir vissu
að skipanir sínar f Pennsylvanfa
eru lög, sem dómstólarnir lilýða.
Þeir vissu að sex menn höfðu verið
settir f fangahúsið sfðastl. sumar
fyrir það að útbýta gjöfum góðra
manna milli hungraðra og klæð-
lausra kvenna og barna náma-
manna; þeir vissu að hungrið og
kuldinn mundi þvinga feður og
ektamaka til hlýðni við sfn valdboð
fyrri en nokkuð annað,
Nú hefir Roosevelt forseti farið
FIRST NATIONAL BANK.
N. B. VAN SLYKB, FORSETI.
M, E. FULLER. VARA-FORSETI.
Madison, Wis., 14. Jan. 1902
John A. McCall, Esq. President,
New York City.
Kœri herra:—
Vér hefum fengið sundurliðaða skýrslu yðiur fyrir síð-
astliðið ár. Vér getum ekki annað en dáðst að vexti félagsins,
sem skýrslan áreiðanlega sýnir, og sem ekkert annað félag
jafnast við.
Vér tökum eftir þvf, að eignir þær, sem félagið hefir stofn-
að fé sínu í, hafa hækkað að mun í verði og eykur það trygg-
ingu allra viðskiftamanna þess, með því eignirnar eru allar
af beztu tegund. Og satt að segja höfum vér I nndanfarin
nokkur ár haft skýrslur yðar sem fyrirmynd í vali okkar á
eignum sem bankinn hefir varið peningum sfnum f.
New York Life ábyrgðarfélagið getur vel staðið við að
segja allan sannleikan um starf sitt. Alt of margar ábyrgð-,
arstofnnair segja bara part af sannleikanum.
Yðar með virðingn.
N. B. VAN SLYKE, forseti,
C. Olefson, ,1. <*. florgan, Manajser,
AQENT. GRAIN EXCHANOE BUILDING,
w iisrisriPEG.
þess á leit við Michell að náma-
menn byrjuðu að vinna skilmála-
laust og lofað að setja nefnd til að
rannsaka málið. Þessu boði foj
forsetans (sem þó án efa var gert
í beztu meining) hefir Mr. Mitch-
el tekið fálega, því hann segir að
konungarnir hafi neitað öllum
samningum í áheym forsetans og
enn fremur, að forsetinn sjálfur
hafi viðurkent að lagalega gæti
hann ekkert gert; hann gæti að
eins sk/rskotað til föðurlandsást-
ar og mannúðar málsaðila, Nú i
ber þess að gæta, að sum auðvalds ;
og einokenda málgögn eru að leit-
ast við að gera afstöðu Mr. Mitch-J
els og námamanna ískyggileg f (
augum alþýðu. Auðvilað eru [>að
að eins blöð, er enga sannfæring
hafa og ekkert ákveðið augnamið,
nema að ná í vissan part af mútu-.
sjóð böðla þjóðarinuar, en þvf mið-
ur era þessi málgögn mörg og hafa
áu efa töluverð álirif.
Nú er spursmálið, Hvað ætlar
þjóðin að gera, á eina hlið, er hálf
tylft manna, sem í gegnum hlut-
draig lög hafa náð valdi á einni á
lífsnauðsyujuin [>jóðarinnar. A
hina hliðina eru 80 millíónir borg-
arar þessa lýðveldis, án þess að
taka, með í reikninginn bræður
vora í Canadu, sem mun þó rétt
vera. Þessari spurning verður
ekki svarað með því að kalla alla
þá lögleysingja, sem ekki snerta
samróma strengi við fjárgimd
Hanna og Morgans. Það dugar
um stundarsakir, eða svo lengi að
alþ/ðaii hugsar ekki, en hún er ein
mitt nú að hugsa; hún skilur ekki
hvernig [>vf veldur, að einir sex
menn skuli nafa velferð og þæg-
indi 80 millíón manim í liöndum
sfnum, í landi [>ar sem því er hald-
ið fram, að allir menn séu jafnir.
Héir er eittlivað hogið, segir al-
þýðan, og hiin stynur þungan, og
stunuraar endurtaka gegn um
gjörvalt landið. En hvað á að
gera, er spurt af millfónum ráð-
vandra nianna. Svörin eru mís-
munandi, en í }>eim er öllum al-
vara fólgin; allir sjá að hér er ekki
um lftilfiörlegar hártoganir að
ræða, heldur er hér spursmál um
líf eða dauða, [>vf skáldið segir:
‘Lífi sfnu ei lifað getur lengnr en
meðan sigrað fær“. Eins er það
með alþýðu, sem vaxið hefirupp
við sólskin og varma frelsis og
jafnréttis. Hún hættir að lifa sem
sj&lfstæð alþýða, þegar hún gegn-
um hlutdrœg lög er svipt möguleg-
leikum polanlegra lffskjara.
Sem eðlilegar afleiðingar ýmsra
galla á þjóðlfkainanum verður
þjóðinni að lfta til hinna gömlu
flokka eða hinna pólitisku leiðtoga
en þar er enga likn að fá, For-
seti Bandaríkjanna hefir hátíðlega
viðurkent, að liann geti ekkert.. f>ó
konur og börn landsins frysu f hel
í þúsunda tali. Hann héfir játað
að dollarinn og hans réttur yrði
f yrst að takast til greina, áður en
velferð þjóðarinnar yrði tekin til
fhugunar. í einu orði: Hann
heíir meðgengið að hann væri vald
laus þegar auðkýfingar og einok-
endur tala. Þeir hafa keypt lögin,
og [>eir auðvitað kcyptu eins mikla
og góða vöru fyrir sfna peninga'
eins og þeir gátu feagið. á ineðan
alþýða svaf f audvaraleysi, eða
vakandi hugsaði um það, hvort
falskt hár ætti að flytja inn undir
10 eða 20 pr. ct. tolli !
En svo er einn flokkur, sem hef-
ir lagt á ráð. }>að er alþýðuflokkur-
inn Populistarnir. Þeir hafa
kent og kenna enn, að öll náttúru-
einokun ætti að vera þjóðareign,
en ekki eign einstaklinga, sem
gætu verið misjafnlega innrættir.
Þessi litli flokkur kennir, að al-
þýða eigi allar kolanámur, allar
járnbrautir og öll hraðskeytafæri.
eins og fólkið á jióstflutnings út-
haldið, sem er eigmlega [>að eina
fyrirkomulag; seui drífið er alþýðu
til þæginda, en ekki til að auðga
einstöku auðkyfinga.
Þessi litli fiokkur - varð fyrir
hörðu álasi leigutölanna. Honnm
var líkt við lögleysingja og átti að
vera óferjandi og óalandi öllum
bjargróðum. Hljóð þeirra (auð-
kýfinga) og höfuðprestanna tóku
ýfir. og bergmálið heyrðist norðan
úr Pembinahæðuin: “Hérfijótum
ver eplin“, en [>essi epli vantaði að
sleikja innan hinn pólitiska skófna
pott. Það var alt er þau vonuðu.
Þau höfðu lært þá kenningu, að lít
illa tið væri stór dygð. En tfðin
breytist og tfðarandinn. Nú eru
hinir stóru pólitisku flokkar að
keppahver við annanhvor geti tekið
mest. upp í slefnuskrá sfnu af sann
indum þeim, er alþýðuflokkurinn
heíir kent f tólf ár. Þeir eru nú
farnir að tala um að réttara muni
vera að fólkið velji meðlimi öld-
nngaráðsins, heklar en járnbraut-
irnar kaupi þeim sæti fyrir dygga
þjónustu.
Nú eru st'">k u stjóramálnmenn
farair að segja að þeir héldu að
þjóðin a:tti að eiga kolanámumar
og vinna [>ær til velferðar allri
þjóðinni. í st.að þess að byggja
upp fáa auðkýfinga á alþýðukostn-
að, En aðrir segja annaðhvort
verður þjóðin að eiga járnbraut-
irnar eða járnbrautirnar eiga þjóð-
ina. Og enn eru nokkrir, sem
halda að fréttafærin ættu ekki að
vera í höndum einstaklinga. Þann-
jg er það, að þessi litli—af heimsk
ingjum smáður, flokkur, getur
sagt að sumt af sæðinu þafi fallið í
góða jörð og borið hundraðfaldan
ávöxt.
Hvað verður útfallið af þessum
vandræðum, er stafar af verkfalli
harðkolanámamanna getur enginn
sngt, nú, en millfónir dollars hafa
þegar verið kúgaðar út af þjóðinui
gegnum hlutdræg lög og sérstök
lilunnindi.
Með virðingu.
ö. A. Dalmann.
í