Heimskringla - 15.10.1903, Blaðsíða 3

HEIMSKRINGLA 15. OKÓBERBER 1903.
Aðalorsökina telur höfundurinn
að vera sundrung landsmanna
8jálfra, að þeir létu nokkurntíma
tilleiðast að játast undir yfirráð
konungs. Þessa sundrung álítur
hann að rekja megi til hins kelt-
neska uppruna Islendxnga.
Ilér bregður samt nokkuð und
arlega við, og er ekki frítt við að
keltneski uppruninn sé látinn
gilda sem fitskvring helzt til margs
I öðrum fyrirlestrinum er t.alinn til
Kelta hæfileiki í bókmentaátt sem
kom íram hjá Islendingum á 11.
og 12. öldinni, en aftur er stjómar
skipunin, þétta og þrautgóða lund
in, staðfestan, fyrirhyggjan og ást
á frelsi og drengskap látin koma
frá norsku ættinni. Þegar kemur
fram að árinu 1200 vindur þessu
við. Norræna framsýnin er alveg
horfin, en keltneska sixndrungin
rfkir hvarvetna. Hvernig stendur
á að þessi keltneska sundrung lét
ekki til sfn heyra fyr en hér er
komið sögunni, fyr en gamli siður-
inn með sfnu siðalögmáli og helgi-
dómum er útskúfaður og annar
nýr kominn í staðinn; sé þessi |
sundrung keltnesk eða lxafi nor-
ræna eðlið verið svo sterkt meðal
Islendinga, að það hafi sett stjóm,
skipað lög, lagað lifnaðarhætti
manna, gert sfna trú að landstrú,
hvemig var þá mögulegt að verjast
þvf að það hefði áhrif á hugsunar-
hátt fólks og yrði keltneska eðlinu
yfirsterkara, s,To jafnvel að f>að
myti sfn ekki hvorki f bókmenta-
lega átt né aðra? Fvxllur helming- j
ur landnámsmanna em komnir
vestan um haf. Af þessum helm-1
ing eru flestir norrænir menn, er
hafa fæðst í Noregi, alið }>ar um j
löngri eða skemri tíma aldur sinn j
en dvalið tiltölulega fá ár f Suður-
eyjum. Er f>á ekki farið nokkuð .
langt yfir skamt að kalla þessa j
menn alla Vestræna. Mundu þeir
ekki einnig, ef þeir hefðu verið j
Vestrænir og mjög ólfkir Norð-1
mönnum liafa látið til sín heyra í
landsmálum, þá strax, en bfða ekki j
með það þangað Jtil það kemur
frarn hjá afkomendum }>eirra 2001
árum eftir þeirra dag ? Þessi rök- j
semdafærsla höfundarins er J>að j
eina, sem er dálftið óviðkunnan- j
legt við bókina. Hann hefir náð
stT niður á „stryk“ með þetta tví-
eðli fslenzku þjóðarinnar og á þvf
ætlar hann svo að útskýra alt ilt
og gott hjá þjóðinni. Hann tekur
ekkert tillit til f>ess hvernig f>essi!
tvö einkenni eru f raun og vem
hjá heima þjóðinni. það tildæmis
líða ekki nema rúm 100 ár frá þvf
að íslendingar tapa frelsi unz
Norðmenn missa það Ifka. Hver
var orsökin hjá Norðmönnum?
Þar var sundrung, var hún kelt-
nesk? Eins er með stjómarfyrir-
komulagið norræna hjá Norð-
mönnum sjálfum. Það er töluvert
annað, sem ]>ar liggxir til grund-
vallar en hjá íslendingum. Norð-
manua rfkin út um alla Evrópu er
þutu upp hér og þar, bám hvergi
þennan norræna stimpil, sem höf-
undurinn talar um. Það sem altaf
var af svo skornum skamti, var
einmitt einingarandinn, og það var
sundrungin sem alstaðar tætti þau
f sundur. Hvað viðkemur festu,
fratnsýni og ást við f>að forna, þá
kemur |>að óvfða fram hjá Norð-
mönnum. Þeir eru fljótir að laga
sig eftir útlendum siðum og hátt-
nm. f>eir kasta málinu á örstuttum
tíma, f>eir skifta um nöfn, f>eir
eru orðnir frakkneskir, ftalskir,
enskir á rúmum mannsaldri og
Nbrðurlöndum tapaðir að eilífu,
Aftur er með Keltana, hvað
bókmentum þeirra viðkemur, þá
er fæst sem geymst hefir frá f>eim
tfma uein fyrirmyndar rit.Höfund-
arnir keltnesku, sem höfxxndurinn
tekur fram, þola varla samanburð
við germanska höfunda, er uppi
voru um lfkt leyti. Með suma þessa
keltnesku mentamenn svonefnda
leikur á því stór vafi hvaða þjóðar
þeir hafi verið. Tildæmis er það
ósanmvð að J. Septus Erigena hafi
verið íri, þótt hann kouii |frá I.i-
landi, enda eru rit hans mestmegn
is guðfræðisrit og á þeim tfnxa
skrifuð, þegar fleiri þessháttar rit
en hans voru engin nýsmíði. A
öldinnilians, 9. öldinni, var kelt-
neska þjóðin á Bretlandseyjum
orðin mjög blandin, og er þvf
mjög ervitt að segja hvað er kelt-
neskt og kvað ekki af því sem ein-
kendi brezku þjóðina á þeirn tíma.
Hvers vegna er ekki hœgt og
það á sennilegri hátt að rekja ein-
kenni þau sem koma fram hjá Is-
lendingum að fornu, til þarfarinn
ar og kringumstæðanna, er gerðu
það að verkxnn, að íslanð bygðist,
eins og til þjóðareinkenna útlend-
inga, sem auðsjáanlega koma ekki
nema þá að litlu leyti frarn hjá
þjóðinni. Bygging Islands er næg
ástæða fyrir þvf að þar yrði
að koma á stjórnarskipun
og stjórnarskipunin hlaut að reyna
að sneiða framlijá f>eim annmörk-
um, er á voru í landi því. er land-
námsmenu komu frá. Aftur hlaut
andinn f þessari stjórnarskipun að
vera sá, er ríkti f skoðunum
manna, og skoðanirnar voru Ása-
trú. Þegar svo undirstaðan und-
ir þessari stjómarskipuu, andinn
og hugsxxnarhátturinn sem helgaði
hana og gerði hana sterka, var
eyðilagður, var þá ekki eðlilegt að
stjómarfarið sjálft færi á ringul-
reið? Þegar sannfæringin fyrir
því, að hið gamla væri rétt, var
horfin, þá hlaut fyrirlitningin fyrir
því sem á f>vf var bygt að vakna og
koma f ljós. Kyrkjan með f>vf að
komast til landsins hlaut að verða
aðal frumkvöðullinn að Stxxrlunga-
ðldinni, og kaþólskunni verðum
vér að þakka f>að, að íslendingar
urðu ánauðugir konungaprælar, en
ekki keltnesku blóði landnáxns
manna.
Hvað bókmentunum viðkem-
ur, f>á eru þær mestnxegnis frá-
sagnir um það, sem áður var. Þær
eru bókfœrsla munnmælanna, nokk
urskonar kvöldvökur f>eirra er í
klaustrunum sátu. Það er lfka
ekkert ólíklegt að einn þátturinn
að uppnxna f>eirra sé ættarmetnað-
ur, eins og kemur fram í bókment-
unx annara f>jóða af arianska kyn-
bálkinum, Það er tilraunin til að
halda uppi ]>ví, er feðurnir höfðu
gert, höraðshöfðingjarnir f þessum
og þessum landshluta. Það er að
rökstyðja tilkall sitt sem afkom-
andi þeirra, til metorða og mann-
virðinga, og það getur lfka verið f
f>riðja lagi, að margt hafi verið
skrifað af ást og velvilja til þess er
áður var. Það er fslenzkt að
gleyma ekki, og f>að gleymdist
ekki, ef það var á blöðum.
(Niðurl. sfðar.)
Markverð kona
RERI TIL FISK.TAR f 40 ÁR. OG FÓR
18 HÁKARLALEGIR.
Þess er að jafnaði vant að geta
hegar einhver heldri maður keniur
hingað vestur f hópi fslenzkra vest-
urfara, og f>á að sjálfsögðu eins
]>ótt konur eigi f hiut. En fram
að f>essu hefir ísl. blöðunum hér
vestra láðst að geta einnar konu,
sem hingað kom frá íslandi á
þessu sfðasta sumri, en sem í sinni
röð er algerlega sér f flokki ís-
lenzkra kvenna.
Kona þessi, sem hér er látin
ónefnd eftir beiðni, er ættuð frá
Ögri f Helgafellssveit f Snœfells-
ness/slu, nú 59 ára gömul,.en þó
eins ungleg, lilfríð og hraust eins
og væri hún aðeins fertug að aldri.
Hún er stór kona, f meir en meðal-
lagi á hæð og mjög þreklega vaxin
og ber f>ess öll einkenni að hafa
fulla meðal karlmannskrafta svo
eru vöðvar liennar þrýstnir og
hendur sterklegar. Hún mxin hafa
verið bráðþroska og tekið fullari
vöxt og krafta þegar á xxnga aldri;
því fyrir innan fermingaraldur var
hún látin róa til fiskjar á Breiða-
firði. og tók þá strax fullan hlut,
sem aðrir fnllgildir hásetar. Síðar
fór hún f vinnumensku og vann
hjá helztu mðnnum í Stykkis-
liólmi, svo sem Richter kaupmanni.
séra Eiríki Kxxld og Guðmundi á
Þingvöllum, hjá hólminum. Stra
Eiríkur Kxxld galt henni f kaup 3^
vættir á landsvfsu, eða rúmar 40 kr.
xim árið. En Guðmundur á Þing-
völlum galt henni 3 vættir, eða 36
kr„ hjá honum var hún í 6 ár og
reri til fiskjar liaust og vor, sem
efldir karlmenn. Vann lionnm
fxillan hlut fiskjar eins og karl-
menn, en fckk f>ó að eins hálft
kaup á móts við þá.
Allan sinn aldur hefir kona
J>essi dvalið hjá ýmsum bændum á
Breiðafirði, svo sem í Fatey og í
Rugeyjum, en sfðustu 10 árin hafði
hún heimili að Hergilsey. Hún
má lieita að hafa alið aldur sinn á
sjónum, f>ví að um 40 ára tfmabil
reri liún til fiskjar haust og vor,
og alstaðar bar vinna hennar sama
árangur —- h e i 1 a n h 1 u t m ó t
há 1 j:xx kaupi. Auk f>essa fór
hún f 18 hákarlalegur, allar á opn-
um áttæring, og margar þeirra um
hávetrartíma, og hinar að vorinu.
Tfu af þessuin legum fór hún á
eigin reikning og hafði á því meirx
ágóða en þegar hún vann sem hjú
annara. Á þessum árum var hún
að ala upp einn pilt sem hún átti,
og gekk allur vinnuarður hennar
til þeirra þarfa auk }>ess sem hún
að sjálfsögðu fmrfti til fata handa
sjálfri sér. En svo misti hún
mann þennan er hann var orðinn
fulltfða, og með honum þá ellistoð
er hún annars hefði mátt vænta.
Auk vinnunnar við fislíi og há-
karlatekjuna, vann hún einnig að
kofnatekju, og er f>að hið versta
karlmans verk, eins og feir vita,
er til pekkja. Kona þessi kveðst
ekki hafa sókt sjó nú um nokk-
ur ár.
Eins og margt annað gott fólk
á íslandi hafði liún lesið vestan-
blöðin á sfðari árum og langaði til
að komast til Ameríku. En árang-
urinn af æfistritinu á ættjörðunni
varð ekki meiri en svo að hún átti
ekki f fargjald sitt. Ættfólk lienn-
ar hér í Winnipeg, sem er vel statt,
sendi henni fargjald og á því kom
hún svo vestur f sumar, og býr nú
lijá þvf f góðu yfirlæti. Ver höf-
um átt tal við konu þessa. Hún
lætur allvel af því hve allir hús-
bændur sínir heima liafi verið sér
velviljaðir, enda ber liún f>ess eng-
in merki að hún liafi liðið skort um
dagana. Ekki kveðst hún kunna
eins vel við sig hér enn þá, eins og
lieima við gjóinn; en mjög segist
hún kunna vel við alla framkomu
Islendinga hér. Ekki kveðst hún
vita af öðrum konum á Islandi er
sókt hefðu sjó eins og hún gerði;
en kvað þó þær sem á landi væru
hafa haft viðlfka hátt kaup eins og
hún fékk.
Stolinn sonur.
Benjamín Hectiman kaup-
maður að 210 Hall St. Portland
Oregon tapaði Markúi syni sínum
frá skóla þar f bænum fyrlr 15 ár-
um. Pilturinn hvarf svi> að eng-
inn vissi hvað um hann varð. Mik-
il leit var gerð að honum, eftir að
liann hvarf, en er hann fanst
hvergi var hann talinn dauður.
Hann var að eins 7 ára ganxall er
þetta skeði. Það varð þvf meir en
lftill fagnaðarfundur er piltur þessi
sem nú er 22 ára gamall, gekk af
tilviljun inn f búð foreldra sinna
fyrir nokkrum dögum, og þekti
þá móður sfna þar fyrir innan búð-
arborðið og gerði henni kunnugt
hver hann var. Faðir hans, sem
ekki var viðlátinn á þeirri stundu,
var sóktur og foreldrarnir könnuð-
ust við son sinn. Þau f>ektu hanli
á óræku fæðingarnxerki, sein hann
bar á líkanxanum.—Það þarf ekki
að taka fram að vel var tekið á
móti pilti þessum og hann spxxrður
frétta. En saga lians er í stuttu
máli á þessa leið:
“Þegar ég var á skóla með öðr-
um börnum, þá 7 ára gamall, var
það einn dag að kona kom keyrandi
og gaf mér brjóstsykur, hún tók
mig upp f vagn sinn og keyrði mig
langa íeið, unz hún kom að járn-
lirautarstöð, f>ar setti hún mig á
vagnlest og fór með mig langan
veg þar til við kornum að sjóhöfn,
þar senx fjöldi skipa var á sjónum,
þar mætti henni karlmaður, og fóru
þau með mig út í skip eitt, er svo
lét til hafs. Eg kunni ekki ensku
á þeim árum, var að eins byrjaður
að ganga á skóla. Hjú þessi voru
mér ekki ill. Þau gáfu mör nafn
og kendu mér líkamsæfingar og
létu mig leika með félagi sfnu
frammi fyrir alþýðu, hvar sem f>au
fóru. Eg gleymdi brátt mínu
rótta nafni og öilu er ég liafði, og
varð sem einn af Jæssu fólki. Sfð-
an liafa hjú þessi ferðast um öll
heimsins lönd og leikið fyrir fólkið
og ég hef orðið að sfna íþróttir
mfnar, eins og aðrir meðlimir fé-
í
lagsins. Svo komum við hingað
til Oregon fyrir nokkrum vikxxm,
en f>egar við íékixm hér f bænum f>á
var ejns og að mér væri hvíslað að
hér væri æskustöð mfn. Ég fyltist
óþreyju og yfirgaf leikflokkinn og
ásetti mér að dvelja hér nokkrar i
vikur og svipast um, þegar ég j
gekk um borgina og varð litið á j
skólahús það, sem ég hafði sem,
barn, gengið til, þá fanst mér ég j
f>ekkja bygginguna. Það var eins
og mér væri sagt að ég hefði verið
þar á ungdómsárunum. Ég kann- j
aðist að vísu ekki við nærliggjandi!
götur, svo er nú alt hér orðið;
breytt írá ]>ví sem ]>á var; en mér |
fanst endlega að ég f>ekkja gamla
Park-skólahúsið. Eg stóð þarna j
stundarkorn og litaðist um og var j
að reyna að átta mig á J>essu svæði.
Ég var eins og heillaður af ein-
hverju óskiljanlegu afli. Ég lifði f
huganum upp afttur barndómsár I
mín, og mér fanst ég næstum heyra j
og þekkja hljöminn í gömlu skóla-
klukkxmni. Við f>etta leiðslu á-
stand breyttist ég svö að mér fanst |
ég vera sem heima, og nú leit all-
ur bærinn vel út f augum mínum,
og ég ásetti mér að setjast hér að
fyrst um sinn. Mér fans tég kann-
ast við hverja götu. Ég fékk nxér
heimili á gistihúsi og hélt kyrru
fyrir, en litaðist um borgina á dag-
inn. Einn af kostgöngurxxm í
húsi }>essu varð brátt kunningi
minn og við gengum saman um
bæinn, Einn dag gengunx við eins
og af tilviljun inn í búðina að 251
Couch stræti, og þar }>ekti ég strax
móður mlna, en ekki sagði ég
henni J>á alt f einu liver ér var,
heldur leiddi hana smámsaman að
sannleikanum, J>ví ég óttaðist að
það gæti haft ill áhrif á hana ef ég
segði henni hið sanna alt í einu,
en faðir minn þekti mig f>egar í
stað á fæðingarbletti sem ég ber.
Mér þókti vænt unx að finna for-
eldra mfna. Á ferðalagi mfnu um
heiminn hef ég lœrt mörg tungu-
mál auk ýmsra karlmannlegra í-
þrótta”.
LANDTIL SÖLU
Þeir setn hafa hús og lódir til sölu
snúi sér til GXoodmaus & Co. No. 11
Nautou Block, Hann útvegar pen
ingalán i smáum og siórum stíl.
Mrs. Gi-oodman
hefir nú rniklar byrgðir af Ijómandij
fögrum haust og vetrar kvenhöttum
með nýjasta lagi og hæst móðins j
skramti. Hún tekur móti pöntunum í
og býr til hatta eftir hvers eins vild.
Einnig tekur hún að sér að endur-
skapa gamla hatta, alt fljótt og vel j
af hendi leyst. Svo selur hún alt
ódýrara en nokkur önnur “milliner“
í borginni.
Égóska þess að íslenzkt kven
fólk vildi syna mér þávelvild að
skoða vörur mínar og komast eltir i
verði á þeirn áður en þær kaupa j
annarstaðar.
Mrs Goodman
618 Langside St. Winnipeg.
(JaMadiao Pacifie (^ailwai
Jola skemtiferdirnar i
Desember.
Fram og aftur
lœgsta fargjald
tit allra staða í
ONTAKIO,
QUEBEC
og
SJÓFYLKJANNA.
Gildir þrjá mánuði.
Viðstöðuleyfl veitt þegar komið e;
austur iyrir FORT WILLIAM. j
TOURIST
og fyrsta pláss
SVEFNVAGNAR
á hverjum degi.
Jola og nyars-farbrefin
fram og til baka kosta TVO ÞRIÐ.TL’
vanaverðs.—Farbréfin til sölu Des
21. til 25. og 30.3l., og Jan. 1.
Gilda til 5. )an., að þeim degi með
töldum.
Eftir frekari upplýinRum snúiú yðu» j
til næsta umbcdsmanns C. P, R. fél !
eða skrifið
C. E. McPHERSON,
9 9
Oen. Pass. Axent,
WINNIPEG.
HANiTOBA.
Kynnið yður kosti þess áður en þér ákveðið að taka yður bólfesta
annarstaðar.
íbúatalan f Manitoba er nú.............................. 275,000
Tala bænda í Manitoba er .............................. 41,000
Hveitiuppskeran í Manitoba 1889 var bushels............. 7,201,519
" “ 1094 “ “ ............. 17,172.888
“ “ 1899 “ “ .............. ‘JV ,922,280
“ “ " 1902 “ “ .............. 58,077,287
Als var kornuppskeran 1902 “ “ ............. 100 052,343
Tala búpenings í Manitoba er nú: Hestar...... .......... 146,691
Nautgripir................ 282,348
Sauðfé..................... 35,000
Svin........................ 9.598
Afurðir af kúabúum í Macitoba 1902 voru................. 8747 603
Tilkostnaður við byggingar bænda í Manitoba 1899 var.... »1,402,800
Framförin í Manitoba er auðsæ af fólksfiölguninni. af aubntm
afurðum lanlsins, af auknum járnbrautum, af fjðlgun skólanna. af va «-
andi verzlun, af vexti borga og bæja, og af vaxandi velliðan
almennings.
í síðastliðin 20 ár hefir ræktað land aukist úr ekrum.......... 60 000
Upp i ekrur....................................................2,500 000
og þó er síðastnefnd tala að eins einn títindi hluti af ræktanlegu landf
f fylkinu ,
Manitoba er hentugt svæði til aðseturs fyrir innflyténdur, þar er
enn þá mesta gnægð af ágætum ókeypis beimilisréttarlðndum og mörg
uppvaxandi blómleg þorp og bæir, þar sem gott er til atvinnu fyrir
karla og konur.
í Manitoba eru ágætir friskólarfyrir æskulýðinn.
t Manitoba eru mikil og fisksæl veiðivötn sem aldrei bregðast.
í bæjunum TFinnipeg, Brandon, Selkirk og fleiri bæjum mun nú
vera vfir 5,000 íslondingar, og f sjö aðai-nýlendum þeirra f Manitoba,
eru rúmlega aðrar 5,000 manna. Þpss utau eru i Norðvesturhéruðunum
og British Columbia um 2,000 íslendingar.
Yfir lö millionir ekrur af landi i Hniiitiilm, sem enn þá
hafa ekki verið ræktaðar, eru til sðlu, og kosta frá »2.50 til »6.00 hver
ekra, eftir gæðum. Þetta land fæst með vægum kaupskilmálum.
Þjóðeignarlönd í öllum pðrtum fylkisins, og járnbrautarlönd meí
fram Manitoba og North IFestern járnbrautinni eru til sölu.
Skrifið eftir nýustu upplýsingum, kortum o. s. frv. alt ókeypis, tii
HON. R. P ROBLIN
Minister of Agricufture and Immigration,
WINNIPEG, MANITOBA.
Eða til:
.loseph B. Sknpatson, innfiutninga og l&ndnáms umhoðsmaður.
Ný rakarabúð.
Árni Þórðarson heflr byrjað hár-
skurðar- og rakarabúð að 209 James
Street rétt austan við Police Station.
Gamlir menn þar yngdir upp fyrir
lægsta verð. — íslendingar ættu að
sækja f búð þessa—þá einu íslenzku
rakarabúð í Winnipeg.—Hárskurður1
25c. Rakstur lOc. Shampoo 25c. j
Háf sviðið lOc. Hárskurður barna
15 cents.
K. Á. Benediktseon hefir ó-
dýrari lóðir en aðrir á Toronto, VJct-
or Sts. ogGarwood Ave.
Rit Gests Pálssonar
Kæru landar ! — Þið sem enn
haflð ekki sýnt mér skil á andvirði
fyrsta heftis rita Gests sál. Pálsson-
ar, vil ég nú vinsamlegast mælast
til að þið látið það ekki dragast
lengur. Undir ykkur er það að
miklu leyti komið, hve bráölega
verður hægt að halda út í að gefa
út næstu tvö hefti Gests, sem eiga að
koma út bæði í einu.
Vinsainlegast,
Arnór Árnason.
644 Elgin Ave.
Winnipeg. Man.
Hefurðu gull-úr, gimsteinshrÍDg,
gleraugu eða brjóstnál ? Tliordni'
•IoIiiimoii 292 HlMÍn St, hefir fulla
búð af alskyns gull og silfur varningi,
og selur þaðmeð lægra verði en að ir.
Hreinsar úr fyrir »1,00 og gefur eino
árs ábyrgð.
Koraið, sjáið, skoðið og sannfær-
ist. Staðnrin er:
2»2 ni.4 IX STREET.
Thordur Johnson.
WINNIPEG BUILDiNG & LABOR
ERS UNION heldur fundi síaaí Trades
Kall, horui Market og Maia 8ts, 2. og 4.
föstudaaskv, hvers mánaðar kl. 8.
Woodbine Restaurant ’
Stœrsta Billiard Uall ( Norðvesturlandina.
Tlu Pool-borö.—Alskouar vín ogvindlar.
Lennon éL Hebb,
Eigendur.
Bonner & Hartley,
ijögfræðingar og landskjalasemjarar
4«4 Hain Ht, - - - Winnipeg.
R. A. BONNEK- T. L. HARTLBY.
OLI SIMONSON
MÆLIK MKf) 8ÍNXJ NÝJA
Skandinavian Hotel
Fæði 81.00 ádag.
71» JHain Str,
lllan-Liiiaii’
flytur framvegis tslendinga frá íslandi
til Cauada og Bandarikjanna upp á ó-
dýrasta og bezta máta, eins og hún
ávalt hefir gert, og ættu því þefr, sem
vilja senda frændum og vinum fargjöld
til íslands. að snúa sér til
hr.HL. 94. Bardal í Winnipeg, sem
tekur á móti fargjðldum fyrlr nefnda
linu, og sendir þau upp á trygpasta og
bezta máta, kostnaðarlaust fyrir send-
anda og móttakanda, og gefur þeim
sem óska, allar upplýsingar þvi við-
vikjándi.
Fari ekki sá sem f&rgjaldið á að fá,
fær sendandi peningana til baka sér að
kostnaðarlausu.