Heimskringla - 29.10.1903, Side 2

Heimskringla - 29.10.1903, Side 2
HEIMSKRINGLA 29. OKTÓBER 1903, Uciniskringla. PUBLISHED BV Tht Heimskringla News 4 Publishing Go Verd blaðsins í CanadaogBandar $2.00 am árið (fyrir fram borgað). Sent til íslands (fyrir fratn borgað af kaupend- um blaðsins hér) $1.50, hafa látið í ljrts f>aim ásetning sinn I að auka sem mest viðskiftasamband sitt við vesturbúa. Og frá einum þ«;ssara manna er sprottin sú hugs- un að halda ætti hér Dominion-1 Þrátt fyrir það, að ég reyndi 1. Hann mun losa oss við heil- að skoða athugasemdir Hkr. frá | an lierskara af skattheimtumönn- ýmsum hliðurn, er svo að sjá á um og öðrum embættismönnum, hinni vinalegu grein ritstj. f riaest sem núverandi skattar útheimta, sfðasta blaði, sem ég hafi mÍ3skilið l og koma í féhirzhma rnikiu stærra Peningar seudist í P. O. Money Order Re«istered Letter eða Express Money Odrer. Bankaávisanir á aðrabankaen í Winnipeg að eins teknar með affölluin. ; þær. Auðvitað þykir mér það leið | hlutfalli af |>vf, sem irá þjóðinni sýninguna árið 1905. I þeirri up[)- ndegt, en þar sem það var Toronto I er heimt, og þar sem lianu mundi ástungu er inaifalin sú mesta við-1 bænarskráia, sem um var að ræða,! gera stjórnarfyrirkomulagið óbrotn urkenning sem Winnipeg og vest- ('r Það inest árfðandi að ég hafi , ara, mundi hann líka gera stjórn- [)á hlotnast !skdið hana rétt. . Annað ætla ég ina hreinni. Hann mundi losaoss 1 ekki að athnga við þessa grein rit-1 við skatta, sem eðlilega hafa í för stj. í þetta sinn. En þar sem hann með sér svik, meinsæri, mútur og sú s/ning á hér í bænum, sem nlt j fer fram 4 þ;iö, að ég skýri „Shigle I spillingu, sem leiða menn íjfreistni þá hefir f>að ! Tax“ eða einskattsmálið. sem hann j og sem skattar það semjþjóðin má Norðvestur-; veit að ég hallast að, fyrir 1 send- ! sfst missa — ráðvendni ogjsam- landið, en einkanlega [>ó á Winni-: um Hkr., þá skal ég fúslega verða vizkusemi. Af þvf að landj; er úti peg. Á slfkri sýningu gefur að urlandinu hefir enn frá austanmönnum. Þvf að komist sú s/ning á hér í bs bendir til að verði, varanleg' áhrif á alt K. L. KnldwinNttn, Editor Sc Mauacrer. Office : 219 McDermot Ave. P O. BOX 116 Áhrif austanmanna. Framför sú í byggingum, sem nú er svo að segja f hverjum bæ 1 canadiska Norðvesturlandinu, á rót rína að rekja til þess vaxandi trausts sem auðmenn og versmiðju eigendur 1 austurfylkjum Canada eru að fá á ágæti Norðvesturlands- ins og framtið þess. Vörur þœr og iífsnauðsyujar sem notaðar eru af fbúum Norðvesturlandsins, eru að miklu leyti gerðar f verksmiðj- um Austurfylkjanna. Þessi verzl- un hefir farið svo mjög vaxandi á sfðustu árum, að verksmiðjueig- endur hafa varið miliónum doll. til þess að byggja öflug heildsölu- vöruhús^svo að segja í liverjuin bœ sem nokkuð verulega kveður að, en langmest þó f VV'innipeg, sem er aðalmiðbik allrar verzlunar í Norðvesturlandiuu, altj vestnr að Kyrrahafi. Það var lengi vel að austanmenn litu homauga til Norðvesturlandsins og tfildu þar seint verða verulegan markaðjfyrir varning sinn. En svo heflr reynsl- an sannfært þá um að hér^vestra er náttúru auðugasti hlutinn af Canada. Hér er frjófsamastur jarðvegnr og hér vex jarðargróði allur í stærri og fullkomnari stíl en f austurfylkjunum. Þvf það er orðið staðreynt, sem mönnum var áður ókunnugt, að því lengra sem norðar dregur, þess íneira^og teg- undarbetra korn eða hveiti fram- leiðir hver ekra lands, og þess hæfari er frjófmoldin fyrir fram- leiðslu hveitis, svo lengi sem lofts- lagið verður ekki alt og kalt fyrir framleiðsluna, eða alt þar til kem- ur norður að þeirri línu þar sem sumurin eru of stutt og köld til kornframleiðslu. Nú hefir það um margra ára tfma verið árlega sannað að Mani- í toba og Norðvesturhéruðin fram- leiða meira og kjambetra hveiti af ekru hverri að jafnaði, heldur en þau svæði á ameríkanska megin- landinu, sem sunnar liggja; og: þessi þekking á landinu er orsök I þeirra afarmiklu og sfvaxandi flutn- j inga, sem nú eru árlega inn f Norð- ! vesturlandið. Með vaxandi fólksfjölda hafa j svo vörukaupin og vezlun öll við 1 lfta allar þær vörutegundir, sem framleiddar eru í Canada, frá hafi til liafs; og það getur ekki hjá þvf farið að liún hefði stórmikil og varanleg áhrif á alla verzlun Norð- vesturlandsins. V erksmiðjueig- endur hafa lofað að styrkja þetta fyrirtæi með því að senda vaming sinn hingað til sýnis, jámbrauta- félögin hafa lioðið að gera alt sem f þeirra valdi stendur til að styrkja fyrirtækið með ódýram flutningi fólks og farangurs. Fylkis og Dominion þingin mundu vafalaust leggja fram fjárstyrk til þessa; og Winnipegborg bæði sem heild og með styrk einstakra borgarbúa mun gera sitt ýtrasta til þess að sýningin verði hér haldin. Við slfka sýningu mundi mjög aukast bygging í Winnipeg og fbúatalan vaxa um nokkrar þúsundir, ef ekki um tugi þúsunda. Alt fylkið mundi auglýsast betur en nokkru sinni fyr, og [>að mundi auka inn- straum fólks í það. auka verð á framleiðslu fylkisbúa og þoka um góðan mun upp verði á löndum og fasteignum. Það má nú að vfsu segja að enginn hagur sé í þvf að löndin hækki f verði, þvf að það hindri sölu þeirra og byggingu. En það hyggjum vér að sé rangt skoðað; þvf eftir þvf sem landverð liækkar eftir því eykst eftirsóknin eftir öllum ónumdum heimilisrétt- arlöndum og flýtir fyrir byggingu þeirra og eykur að sama skapi inn flutning f landið. En við inn- flutning og vaxandi fjlksfjíilgun eykst eftirspurn eftir löndum og við það liækka þau f verði. íáú verðhækkun er þeirra hagur sem halda eignrrétti á þeim. En hinir sem engin lönd eiga geta engu tap- að við gróða landeigendanna. Þess- vegna verður afleiðingin ólijá- kvæmilega sú að auðga alla land- eigendur, án þess að olla riokkrum taps eða tjóns. Reynsla landanna er ennfremur sú að með vaxandi verðhækkun fasteigna fylgir vax- andi eftirspurn eftir þeim, svo að jafnan er eins auðvelt. að selja verðmætueignirnar eins og þær Verðlitlu. Komist s/ning þessi á hér, árið 1905, |>á er það bein af- við bón hans. Eg læt þess vegna j og verður ekki á burt numið, og hér með fylgja þýðingu á ritgerð, verðmæti þess er auðveldlegast á- sem út kom fyrir nokkrum áram j kveðið af öllum verðmætum, verð- og hefir inni að halda kjarnan úr j ur skattur sá, sem vér mundum kenningum Henry George, forvíg- j taka til innheimtur með minstum ismanns einskattsins. kostnaði og minstri áreynslu á sið- Þe3s ber að gæta, að grein sú,er gæði almennings. hér fylgir setur fram að eins fáein 2. Hann mundi auka óumræði- grundvallaratriði einskattsins, sem lega mikjð framleiðslu auðsins. ' f sinni fullu mynd er meir en nafn a Með þvf að taka burt^byrðir ið bendir á, þ. e. a. s. sérstök skatt-1 þær sem hvfla á iðnaði og spar- greiðslu aðferð, þvf að það er í einskatts kenningunrii falið heilt kerfi af hagfræðis heimspekis kenningum. Þeím sem frekar vilja grenslast eftir því máli vil ég vísa í þessar bækur eftir Henry George: Progress and Poverty, Protection or Free Trade, The Land Question, A Perplexed Philosopher (sem flettir ofan af tvöfeldninni hjá Herbert Spt'ncer í landmálinu), The Reduction to iniquity (svar til hertogans af Ar- gyll), The Condition of Labor (op- ið bréf sem svarar árás Leo’s páfa XIII. á einskattinn ogThe Science of Political Economy, eftir Thos. G. Shmrman, Natural Taxation, eftir Louis F. Post, The Single Tax. Sömuleiðis blað Louis F. Posts, The Public, sem gefið er út í Chicago. Flestar bækumar era gefnar út af Doubleday & McClure í New York. I semi. Ef vér sköttum hús, þá verða liús færri og lélegri; ef vér ! sköttum vélar, þáverða færri vélar; ef vér sköttum verzlun. þá verður minni verzlun: ef vér skfittum höf- uðstól, þáverður minni höfuðstóll; ef vér sköttum sparað fé, þá veíiur minna sparað fé. Allir skattarnir, sem vér mundum útr/ma, eru skattar, sem bælu niður iðnaðinn og minka auðinn. En ef vér skött um land, þá mundi ekki verða minna land. Einskatturinn; hvað liann er og hvers ve^na vér mæl- 1 m með honum. 1) Eftir Hbnrv George. B Þvert á móti, [>á hefir skattur- inn á landverðmætf þau áhrif, að land verður auðfengnara fyrir iðn- aðinn, þar sem hann (skatturinn) gerir örðugra fyrir þá sem eiga verðmætt land, sem þeir gefa ekki um að nota sjálfir að halda þvf að- gerðarlausu til verðhækkunar f framtlðinni. Afnám skattanna á vinnu og framleiðslu vinnunnar mundi því fría hinn starfandi '(ac- tive) part framleiðslunnar, þar sem landverðmætis skatturinn mundi fría hinn þolandi (passive)’ part með þvf að eyðileggja gróðabralls verðmæti f löndum (speculative land values) og afst/ra því,að land sem útheimtist til notkunar liggi Ég skal stuttlega skýra undir- ónotað. Ef menn vilja nú lfta í stöðuatriði máls þess, sem vér er: kringum sig og hyggja að ónotaða með þvf mælumj köllum einskatt. eða hálfnotaða landinu, iðjulausa Vér höfum í hyggju að útrýma í vinnukraftinum, ónotaða eða hálf öllum sköttum nema að eins ein- j notuðu framleiðslu verkfærunum, um skatti, þeim sem ^lagður er á | þá geta ménn fengið nokkra hug verðmæti landsins, án tillits til um I mynd um hversu afskapleg auðs- bóta í eða á því. Það sem vér höfum f hyggju er ekki að skatta fasteignir, þvf ! framleiðslan yrði ef öll öfl fram leiðslunnar væra frjáls til átekta. f|C. Skatturinn á framgangi og Heldur ekki að skatta land, því vér mundum ekki skatta alt land, j fasteignum innifelast umbætur. j framleiðslu vinnunnar á aðra hönd, og liinn ónógi skattur landverð- inætisins f hina, framleiðir [>á ó- heldur að eins land, sem verðmæti j réttlátu niðurjöfnun auðsins sem hefir án verðmætis umbótanna, j nú er að hrúga f hendur fáeinna sem á því eru og mundum að eins manna hinum hrikalegustu auðum skatta það 1 hlutfalli við verðmæti [>ess. / I áformi voru er ekki um neinn | sem heimurinn hefir nokkru sinni j áður séð, meðan alþýða þjóðar j vorrar er sffelt að verða fátækari, nýjan skatt að ræða, þar sem á þessir skattar falla eðlilega þyngri landverðmæti er nú lagður skattur á þá fátæku en þá rfku, íneð þvf j með fasteignaskattinum. Til að j að hækka prfsa útheimta þeir koma því á þurfum vér einungis j stærri höfuðstól í öllum iðnaðar- I að útrýma öllum sköttum nema j greinum og þar af leiðandi gera ! fasteignaskattinmn og afnema alt stónim höfuðstólum meiri Iiags- leiðing af þeirri persónulegu við- það,sem fellur á byggingar og um-1 muni, og [>eir gefa og f sumum til- kynning er verksmiðjueigcndur | Þætur, en skilja eftir þann lilut- fellum eru ætlaðir til að gefa sam- Austurfylkjauna hafa fengið af vesturbúum á ferðum sínum í smn- j ar, og sem land þetta lilýtur að I hafa hag af í bráð og lengd. Guindvallaratriði einskattsins Eftir Pauj. M. Clemens. ann, sem nú fellur á verðmæti böndum og fulltrúafélögum (trusts) landsins eins. Hann mundum vér hækka þar til að vör nœðum eins nálægt þvf og unt er allri liinni eðlilegu (economic)Jleigu, eða því sem stundum er kallað „hinn ó- verðskuldaði landverðmætis vöxt-1 verðmætisinS ur“ (unerned incremnt of land j values). Að verðmæti landsins eins Austurfylkin aukist á stðari árum, greininni f 52. tbl. Hkr. að skýra vaxið fram yfir allar vonir verk- smiðjueigendanna. Enda liafa yrði nœgilegt til að útvega ! nauðsynlegar tekjur 1 allar opin- Það var ekki tilgangur minn með þerar þarfir, bæjar, sveitar og [>jóð ar, er ekkert efamál. sérstaka hagsniuni. Af hinni ó- nógu sköttun landverðmætisins j veitist mönnum á hina hendina1 auðxeldara <ið græða auð fjár á landkaupa bralli bg á hækkun land uðir sem ekki! sýna, að þeir (menn) hafi aukið auð þjóðfélagsins, heldnr að eins að [>eir hafi tekið til sfn nokkurn ' allar | hlut þess, sem orðið er til fyrir erf-! iði annara manna. Þessi óréatláta niðurjöfnun auðsins þróar á aðra hönd flokk einskattsinálið. — eins og flestum mun augljóst, sem hafa lesið liana, þejr nú í fyrsta sinn f ár sýnt því j heldur að eilis ílð sýna fram & sann ' t ginii Toronto.bænarskrárinnar, •—1 Til þess að sýna í stuttu máli manna- sem ''rn iðjulansir og | [><*ss- eyðslusilmir- af þvf þeir eru of rík- j i ir, og á hina, flokk manna, sem eru j hversvegna vér hvetjum til arar breytingar ætla ég að athugaj þá rækt að ferðast hér um alt land- ið, alt vestur að Kyrrahafí. Það mun láta nærri að hver einasti stórkaupmaður að austan hafi kom- ið hingað vestnr f sumar, og ýtar- lega athugað landið og verzl- unarástandið hér. Afleiðingin af þessu ferðalagi er vaxandi álit þeirra á landinu og framleiðslu- möguleikunum, og margir þeirra I heilla. j hapa (1.) hvað hentugleik og (2.) , iðjuiausir °g eyðslusamir, af þvf hvað réttlæti hennar snertir. Af einskattinum getum væust þessara hagsmuna: vér er ritstj. Hkr. hafði andmælt f næsta blaði á undan. Þessi bænarskrá er út af fyrir sig eins og hvert ann- að lagafnimvarp, og verður að vera rædd út af fvrir sig, án tillits til , , , ” 1; P,<r-am varla noJ>k"ð er til áður þess, nort hún stafar af einni eða j ,m, fiýA.njrarmikla mál á í-lenzku annari hagfrœðiskenningu. Skoðuð út af fyrir sig fanst mér ég sýna fram á það, að tillag- an væri n’ttlát og Torontoböum til hefl éx afráðið að sérprenta ritgerð þeesa. öeta þvf þeir, sein vilja Reyma hana þaunig. eð i snida hana vinutn síieim f»ng'ð hana með þvi að skrifa mér að heimili n.ínu 451 Maryland St. Winnipetf. þeir eru of fátækir hún sviftir þá höfuðstólnum og tækifærum, j sem mundi gera þá að duglegri j framleiðendum, Þannig minkar hún framleiðsluna fjarskalega. j D. Hin óréttláta niðurjöfnun sem gefur oss hundraðfalda inillíóna- eigendur annarsvegar og hinsvegar flakkara og ölmusumenn, geturaf sér þjófa, spilafffl, félagslega snfkjugesti af Öllum tegundum, og ! gerir þörf á meiri fjárframlögum, til varðinanna, lögreglumanna, dómstóla, varðhalda og annara með j ala til varnar og niðurbælni. II ún i kyndir gróðaf/sn og auðsdýrkun og kemur til leiðar hinni bitru baráttu fyrir tilverunni, sem elur drykkjuskap, fjölgar vitfirringum og kemur mönnum, sem ættu að verja kröftum sínum til ærlegrar vinnu, til [>ess að eyða tíma og kröftum í að svíkja og draga hver undir sig eignij hinna, Auk hins j siðferðislega taps hefir þetta í för i með sér hagsmunalegt tap, sem einskatturinn mundi af stýra. E Skattarnir sem vér mundum út- I r/ma falla þyngst á lökustu akur- i yrkjulöndin og miða þannig til i Þess að reka menn og fé út úr j þeim og inn i stórbæina. Bkattur- inn sem vér niundum hækka mundr j eyðileggja þá land einokun, sem j er aðal orsökin til þeirrar skiftingar j mannfólksins, sem þyrpir fólki of þétt saman í sumum stöðum og I dreifir þvf of mikið í sundur á öðr- : um stöðuui. Fjölskyldur búa liver i ofan á annari f stórbæjunum vegna í hinna geysiliáu gróðabralls prfsa, sem auðum Ióðum er haldið í. I i sveitunum er of langt manna á milli fyrir félags samneyti og þæg- i indi,af því, f stað þess að taka það sem þeir geta notað, hremma allir sem geta alt [>að land sem þeir ná f, og þeir sem næst koma verða að i halda lengra áleiðis. Þannig höf um vér f jölskyldur f tuga tali, sem búa undir einu þaki, og aðrar fjöl- skyldur, sem búa í gryfjum (dug- outs) á sléttunum langt frá ná- grönnum sumar sem búa of þétt sarnan fyrir siðferðislegt, andlegt og lfkamlegt heilbrigði, og aðrar, sem of mikið era fráskektar hver anpari fyrir hin örfandi og siðfág- andi áhrif félagslífsins. Þessi só- un á heilbrigði, á andlegum kröft- j um og á ónauðsynlegum milliflutn- ingum orsakar tap, sem einskattur- ; inn mundi afstýra. II. Bnúum oss að siðferðislegu ! hliðinni og athugum réttvísi til- lögunnar. Eignarskatturinn hvílir ekki á i mannalögum; þau hafa oft. gengið | fram lijá honum og brotið hann. ! Hann hvílir á náttúrlegum lögum það er að segja, á guðs-lögum. ; Hann er hreinn óg einhl/tur, og ! liver sem brýtur hann, hvort held- ur [>að er einn maður eða þjóð. br/tur boðorðið: „Þú skalt ekki stela“. Maður sem dregur fisk, yrkir epli, elur kálf, byggir hús, b/r til flfk, málar mynd, smfðar vél hefir á hverjum þessara hluta ein- hlýtan eignarrétt, sem ber ineð sér rétt til að gefa, til að selja eða á- nefna öðrum þann hlut. En hver bjó til jörðina, að nokkur maður geti krafist slíkrar eignar f heniii j eða nokkrum parti hennar, eða rétt til að gefa, selja eða ánefna hann j öðrum, [>ar eð jörðin er ekki tilbú- 1 in af oss, en er að eins aðseturs- j staður vor um stundar sakir, þar sem ein kynslóð manna fylgir ann - jari; [>ar eð vér, sem liér erum 1 staddir, erum hér auðsjáanlega ! með jafnmiklu leyfi skaparans, er ; [>að augljóst, að enginn maðiir get- ur haft einhlýtan eignarrétt á i landinu og að réttir allra manna i til landsins hljóta að vera jafnir og óafheridilegir. Einlilýtiir rétt- i urtil eignarþakls á landi verður að vera, þvf hversásem notar það verður að hafa örugt eignarhald á landinu, til að uppskera það, sem erfiði lians hefir framleitt. En þessi eignarhalds réttindi verða að vera takrnörkuð með hinum jafna rétti allra, og ætti þess vegna að bindast þeim skilmálum, að eign- hafi (poss(*ssor) borgi þjóðinni jafn gildi nllra sérstaklega verðmætra hlunninda, sem honum þannig veitast. , Þegar vér sköttum hús, jarðar- gróða, peninga. búsgögn, liöfuðstöl eða auð f hverri sem helzt mynd.þá tökum vör frá einstökum mönnum það sem þeir eiga með réttu. Menn fótum troða þá eignarréttinn og í nafni ríkisins fremja rán. En ef landverðmætið er skattað, þá er tekið frá einstökum mönnum [>að sem þeir eiga ekki, en |>að si*m þjóðin á, og sem einstakir menn geta ekki eignast án þess að aðrir menn séu rændir. íhugum hvað landverðmætið er. Það á ekkert skylt við fram- leiðslu kostnaðinn, eins og verð- mæti húsa, hesta, skipa, klæðnaða, eða annara hluta sem vinnan fram- leiðir; því land er ekki búið til af mönnum, það var skapað af guði. Verðmæti landsins kemur pkki af því, að vinnu hefir verið beitt á landinu, þvf að verðmæti sem þannig er framleitt er verð- mæti á umbótum. Verðmæti [>að sem festist við einhvern landsblett þ/ðir það, að sá landsblettur er æskilegri en land það sem aðrir landsmenn geta fengið, eg að [>að eru fleiri, sem fúslega greiðu hærra gjald fyrir að mega nota það. Það er því krafa röttvísinnar að þetta hærra gjald sé þannig notað að all- ir hafi gagn af því, svo að réttir manna geti orðið jafnir. Athugum mismuninn á verð- mæti húsbygginga og verðmæti landsins, Verðmæti bygginganna e'ns og verðmæti á vörum, verður til fyrir erfiði einstaklinganna og er þess vegna að réttu lagi eign einstaklingsins, en verðmæti lands ins rfs við vöxt og umbætur þjóð- félagsins og er þess vegna að réttu lagi eign þjóðfélagsins. Það er ekki fyrir neitt það sem eigendurnir hafa gert, heldur af [>ví að þar er allur hinn tnikli mannfjöldi, að land í New York kostar margar millíónir hver ekra. Þetta verð- mæti er þess vegna hinn eðlilegi sjóður fyrir útborgun hinna sam- eiginlegu gjalda allra fbúanna, og það verður að vera tekið til al' mennra nota, að viðlagðri þeirri refsingu, sent stafar af gróðabralli og einokun, sem orsakar óeðlileg- an skort, þar sem skaparinn befir ráðstafað alsnægtum fyrir alla þá sem forsjón hans hefir vakið til lífsins. Þannig er það brot á rétt- vfsi að skatta vinnuna eða muni þá sem vinnan fratnleiðir og það er sömuleiðis brot á réttvfsi að skatta ekki landverðmætið. Það er fyrir þessar grundvallar ástæður eð vér höldum fram ein- skattinum, f |>eirri trú að hann sé hin stórkostlegasta og uudirstöðu. legasta allrn umbótainála. Vér álftum ekki að hann muni breyta eðli mannsitis. Það geta menn aldreigert; en hann mun koma á svo löguðu ástandi, að manneðlið getur látið hjá sér þróast það semer best, f staðinn fyrir eins og nú er það sem er verst. Hann mun leyfa þá óumræðilega miklu auðs framl. er oss yrði nú varla skiljanleg. Hanri mundi koma áréttlátum nið- urjöfnuði. Hann mundi ráða at- vinnugátuna og dreifa úr hinum þungu skýjum, sem nú eru að safnast yfir sjóndeildarhring lieims menningarinnar. Hann mun gera óverðskuldaða fátækt óþekta. Hann mun stöðva hina sál-eyðileggjandi gróðafýsn. Hann mun gera mönn- um mögulegt að vera eins ráð- vandir, eins nærgætnir, og eins göfuglyndir eins og þá langar til að vera, Hann mun taka burt freistingar til að ljúga, sverja rang lega, múta og brjóta lögin. Hann mun veita öllum aðgang að þæg- indum, fögram munum og tæki- færum heimsmenningar-frainfar- anna. Hann mun þannig, sú er lotningarfull t.rú vor, greiða veg- inn fyrir komu þess rfkis réttar og réttlætis, og þess vegna, alsnægta og friðar, og ánægju, sem Meistar- inn bauð lærisveinum sfnum að vinna að og biðja fyrir. Það er ekki af [>vf að það sé glæsileg upp- fundning eða kænlegt bragð að vér væntumals ]>essa af einskattinum: það er af þvf að f lionum samlag- ast hið undirstöðumesta fyrirkomu lag mannfélagsins og hið hæsta lögmál réttlætisins, af því að hann grundvaílar vort þýðingarmesta lagaákvæði á þeirri regln, að vér (*igum að breyta við aðra eins og vér viljum að aðrir breyti við oss. Mentun iðnaðarmanna. (Frámh/frá fyrstu sfðu.) 4. Þekking á því, liversu þess- um frumatriðum er verk- lega beitt, eða hversu þau verða hagnýtt í verki. 5. Handlægni eða hagleik Þnð má með sanni segjanm 1. og

x

Heimskringla

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Heimskringla
https://timarit.is/publication/129

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.