Heimskringla - 22.02.1906, Síða 2

HEIMSKRINGLA 22. FEBRÚAR 1906
Heimskringla
P0BLISHED BY
The Heiœskringla News &
ing Company
Verft blaSsÍDS 1 Canada og Bandar.
$2.00 um áriö (fyrir fram borgaö).
Senttil Islands (fyrir fram borgaö
af kaupendum blaösins hér) $1.50.
Peninffar sendist P. O. Money Or-
der, Registered Letter eöa Express
Money Order. Bankaóvlsanir A aöra
banka en i Winnipeg aö eins teknar
meö afföllum.
B. L. BALDWINSON,
Editor & Manager
OflSce:
727 Sherbraoke Street, Winnipeg
P.O.BOX 110. 'Phone 3512.
! ur, að ætla sér að stunda akuryrkju komna, að fá ákveðið loforð um
fyr en peir sæju mtigulegleika A að braut.
koma afurðunum frá sér. Sjálfur. Jón Sigfússon Ólson kvaðst fast-
kvaðst hann geta lofað brautafé-1 lega samþykkja þau atriði, er hinir
lagind, að leggja því til eitt ‘car- ræðumennirnir hefðu minst á, og
load’ af fiutningi á viku að jafnaði, j hann gat þess, að óánægja manna
eða 50 ‘carloads’ um árið og þötti! út af afskiftaleysi stjórnarinnar um
það vel boðið af eínum manni.
J. K. Jónasson kvað jámbraut
vera fyrsta og eina meðalið til pess
að fá landið þar norðurfrá bygt
upp. Á meðan menn þar yrðu að
búa f 70 mílna fjarlægð frá braut,
velferðarmál mannaþar vestra væri
nú orðin svo megn, að nokkrir
mundu neyðast til að yfirgefa ltind
sín, ef ekki fengist járnbraut mjtig
bráðlega. Kvaðst hann vera einn
f þeirra tölu, er mundu neyðast til
væru engin líkindi til að landið að flýJa óðul sfn-
bygðist upp. Og eins og nú væri | Pétur Árnason var hjartanlega
ástatt og verið liefði að undanfömu samþykkur öllu, er sagt hafði verið,
þá væri bygðin svo strjál, að ekki en benti á, að þegar brautin yrði
væri mögulegt að stofna skólahér-; hygð, sem hann teldi víst að nú
uð og yrðu pví bdrnin að alast upp' yrði S?ert tafarlaust, þá yrði hún
i f algerðu mentunarleysi að öðru en f látin liggja svo frá vatni, að fólk
þvf, er þau fengi numið af foreldr- gæti sótt að henni frá báðum lilið-
1 um sfnum í heimahúsum. Sjálfur \ um- ^að mundi reynast bezt fyrir
kvaðst hann hafa orðið að 'halda framtíðarhagsmuni alls héraðsins.
kennara á eigin reikning í sl. 2 ár, Áð þvf búnu voru hin málin
til pess að kenna' bömum sfnum, | stuttlega rædd af ýmsum nefndar-
en pað reyndist of kostnaðarsamt mönnum.
fyrir fátæka n/byggja. Þetta at-1 Hon. R. P. Roblin svaraði síðan
riði eitt ætti að vera nægileg hvöt \ með stuttri ræðu. Hann þakkaði
fyrir bændur að krefjast brautar nefndinni fyrir þann áhuga, sem
og fyrir stjórnina að stuðla að því f>eir herrar sýndu f almennum mál-
Járabraut er nú lofað ákveðið eftir megni að braut fengist. Ann- um fylkisins, þvf f>að sem væri til
frá Oak Point, alla leið norður að ars væru landgæði þar nægileg og hags einni bygð væri óbeinlfnis
Níarrows eða lengra, alt að Oipsum- afurðamag.i íalsvert, en yrði að ! til hagsmuna öllu fylkinu. Hann

Ný járnbraut í Gimli
kjördæmi.
vílle, fyrir lok næsta árs (1907), og litlum notum vegna markaðsleysis. kvaðst skilja þann áhuga, sem hefði
’ ’ Hann skoraði fastlega á Roblin knúð þá, eða suma þeirra, til pess
e m >gu eg er, f> s u 1 ° 1 stj. ag gjá til þe8Sj ag þessu ástandi að ferðast um hávetur um 70 mílur
mflur verða bygðar á þessu kom- fengi8t bráðlega breytt með f>ví að vegar á akbrautum og sfðan 50 mfl-
andi sumri frá Oak Point norður. braut yrði bygð norður sem allra ur á járnbrauttilað ná fundi sínum.
Það er ekki á hverjum degi, að fyrst' En hann kvaðst hafa huSsað mál
lbúamir i vesturhluta Gimlikjör-Í Th. Thorkelson, Oak Point, ^rra áður en þe.r hefðu kom.ð,
J kvaðst hafa ferðast þar um land! °8 væri.hann f5'’1 nú Vlð hví búinn
dæmis hafa samtök til stórkvæmda,
En f síðustu viku létu þeir svo til
vildu hafa þolinmæði eitt ár lengur,
f>á gæti hann fullvissað f>á um, að
alt og geta borið vitni þess, að ’að se^a beim afdráttarlaust, að
landgæði væru nægileg, svo að víða i Járnbraut yrði lögð norður um bygð
sfn taka, að það varpar Ijóma á þá, mætti reka akuryrkju í stórum i heirra hún fullSerð fyrlr árs,ok
sjálfa og byggir grundvöll undir stýl, ef mögulegt væri að komaaf- 190,‘ l)ó iiann gæti ekki lofað
hagsmuni og velsæld komandi kyn-1 urðunum burtu. Það væri þegarjb'f,að neitt vrði gert af þv íverki
8]óða sýnt, að Oak Point brautin hefði: á bessu án- bá hefðl Þessi fundur
, . meira flutningsmagn, en nokkur!samthaft Þauáhrif ásig-aðhann
Það kom sem sé hér til bæjarms \ önnuT jafnlfing braut< gem félagið skyldi tafarlaust byrja að vinna að
þann 13. þ. m. all fjölmenn nefnd|ætti f Manitoba, og sama mundi Þvf- að fá 15 eða 20 míiur Cygðar
frá öllum pörtum Posen bygðar alt verða, ef brautin yrði framlengd. uorður frá f )ak P°int strax á næsta
norður að Narrows, til þess að n&jíþessu sambandi gat hann þess/*u“ri* Með þessu gæfi hann ekki
fundiHon R P Roblins on krefi I að hin svo nefnda flutningsstöð á,bemt loforð um-að bessar mllur
fund. Hon. R. P. Robhns og krefj ^ gem yæri fe , h yrðu fullgerðar í sumar, en hann
ast þess, a« járnbraut yrð, bygð frá - ^ ^ ^ ? fet & hæð væri skyldi gera sitt ýtrasta til þess að
OakPomt alla leið norður að Gyps- H&tt áfram hneyx]i fyrir félaf?ið og fá Því framgengt. En ef menn
^piville, um 80 eða 90 mflur vegar. alj9 óþolandi fyrir fólkið. Konur
Nefndin samanstóð af Þessum °g böm yrðu að standa eða sitja . , , , ...
herrnm. úti á gaddinum í öllum veðrum um I braut sú- er feir bæðu um- skyldl
„ J , ^ ] háveturinn til þess að biða eftir!verða ful!eerð við lok næsta árs-
Frá Lundar Jóhann Halldórs- lestunum, þvf mjög fáir gætu rúm-1 nlla leið norður að Narrows eða
'---------T"" í ast í litla skúrnum, sem kölluðlhelzt alla leið tíl GyPsumville-
! væri station þar, og þó væri meirií Mr' Roblm kvaðst c« fastleí?a lofa
fólks og vöruflutningur frá Oak1 bví> að brautarst«ð skyldi bygðá.
Point, en öllum hinum stöðvunum 0ak Point strax 1 vor- um.IJað!
á þeirri braut samanlögðum. mættu nefndarmenn vera vissir. i
Um aukið tillag tilvegabóta kvaðst)
. „ .. . ,Nikulás Snædal- frá Narrows-|hannekkigeta sagtneitt ákveðiðj
Frá Mary Hill—Jón Sigurðsson, ^311 lan(lsiaginu á því svæði, sem þyf að þag m&1 heyrgj un(1jr Mr.
Jón Sigfússon Olson, Skuli brautin þyrfti að liggja um, og á- jj0gerS) ráðgjaf'a opinberra verka.
Sigfússon og Jóhann Thor- standi bænda á þvf svæði, og þeirri gn ye] mæ]ti þann UUi, að leggja
steinsson. :miklu Þörf> sem f>ar væri fyrir !gott til í því máli. Viðvfkjandi
_ járnbraut og þeim hagnaði, sem
Þessirmennfunduherra Roblin hún hlyti að hafa 4 v0xt og við.
að máli að morgni þess 14. þ.m. og gang héraðsins, og lagði hann fast-
lögðu mál sfn (5 talsins) fyrir lega að Roblin-stjórninni að hraða
hann. Þessi mál voru: 1. Járn- byggingu brautarinnar norður sem
brautarbeiðnin framantalda; 2. allra mest-
Aukið tillagtil vegabóta; 3. Skatta-1 don Sigurðsson, frá Mary IIill,
mál viðvfkjandi Saskatchewan >raðf hafa dvalif bar ^tra umj ekki orðið sköttuð- Viðvfkjandi
n t • a tt u &ra tfma. Braut hefði venð lofað óskilarétt (“ pound ”) týndra og
ValleyLandfelagmu; 4. Um bygg- stiax 0g hann ásamt mörgum öðr- \ fuudinna- gripa, þá gæti hann ekki
mgu nýrra vagnstöðva á Oak Point, um fluttj þangað út,og alt af hefðu sett -ikvæði um það f frumvarpþað,
og 5. Um óskilarétt týndra og fund- bændur beðið og vonað. Brautinni! sem hann nú hefði fyrir þinginu.
son, Pétur Arnason og Jón J.
Hördal.
Frá Oak Point—Th. Thorkelson.
Frá Siglunes—J. K. Jónasson.
Frá Narrows—N. Snædal.
Frá Minnewakan—G. Jónsson.
Frá Vestfold—Sig. Eyjólfsson.
Saskatchewan Valley löndunum
sagði Mr. Roblin, að eignarrcttur
slfkra landa lægi hjá Dominion
stjórninni,sem ekki gæfi eignarbréf
fyrir þeim fyr en löndinyrðu keypt
af reglulegum bændum (“actual
settlers”) og þess vegna gætu þau
mna gnpa.
hefði verið lofað um hverja kosn-
• ; ingu, en hún væri ókomin enn.
Fyrst var rætt brautarmálið og Margir brezkir nýbyggendur, sem
hóf Jóhann Halldórsson umræður & liðnum &rum hefðu flutt þangað)
um það. Hann kvað þetta mál hið | hefðu orðjg ag hverfa frá löndum
mesta nauðsynjamál sveitarinnar sfnum og byggingum, og látið selja
og almennur áhugi væri fyrir þvf,1 þau fyrjr eins &rs skatti, snm lönd
að braut þessi yrði bygð tafarlaust ) þeirra hefðu verið geld fyrir mÍDna
og taldi víst, að það fyrxrtæki en j40i00i En í8lendingar hefðu
mundi borga sig ágætiega strax í reyngt þrautseigari og setið kyrrir
byrjun. Meðal annars flutnings f þeirri V0D) nð sá tfmi kæmi ein.
kvað hann brautina eiga vfs 75, hverntíma> að tillit yrði tekið til
carloads af fiski, 40 af cementi og réttinda þeirra þeim veitt járn.
braut. llann skoraði fastlega á
Roblin stj., að láta nú ekki lengur
dragast að byggja braut þessa.
Jón J. Hördal kvaðst vfða hafa
ferðast í þessu landi, en hvergi séð
betra land eða frjórra en með blett-
150 af heyi, einnig 200 ‘carloads
af byggingagrjóti, 30 af timbri, 50
af landsafurðum, 100 af allskonar
gripum og 300 af /miskonar inn-
fluttum vörum. Hann taldi vfst,
að flutningsmagn brautarinnar yrði
að minsta kosti eitt þúsund ‘car-
loads’ á ári strax f byrjun. Þess
En ef menn f Posen bygð vildu
mynda sveitarfélag, þá gætu þeir
bygt slíkar réttir og haft þær hvar
helzt, sem þeir óskuðu, og undir
þeim lögum, er þeir sjálfir settu.
En á meðan liéraðið væri stjórnar-
farslega ómyndugt, áliti hann bezt
að lögskylda þá, er findu t/nda
gripi, til þess að augl/sa þá ræki-
lega og ákveða þungar sektir fyrir
að leyna gripunum eða vanrækja
að auglýsa þá rétt og nákvæmlega.
Og þessi ákvæði sagði hann að1
gengju f gildi nú strax á þessu
þingi. — Að endingu þakkaði Mr.
Roblin nefndinni á ný fyrir áhuga
þann, sem hún hefði sýnt f þessum
málum, og þann kostnað og fyrir-
liöfn, sem nefndarmenn hefðu lagt
á sig til þess að vinna að framför-
um mætti fá þar úti, þó það væri f
.. ... , , . inr. nnn j heild sinni bezt fallið til fjölbreyti-! um fylkisins. Hann kvaðst treysta
ntan gæti felagið fengið frá 100,0001, N , , , ., ,, , .
.. j legsbúnaoar. En öll landsinsgæði því, að I>eir mættu nú fara heim til
til hálfa millfón‘cord’af eldivið til . , , ,. , . , , , ’ . ' . ....
„ , . . , , yrðu hverfandgsvolengi sembænd- sfn með þær fréttir er verða mættu
flutnings, efþað vildi, og ymislegd um yæri t ómögulegt að njóta nábúum þeirra þóknanlegar og
annað, sem framsogumaður sagðist * . , I, , . , ,, . „ ^ .
-1.1.: __„ \ ar°sms at eOu sinni og starfslegum færa þeim fulla vissu um, að þeir
framkvæmdum. Hann kvað óum- fengju járnbraut innan þess tfma,
ekki hafa haft tfma til að gera ná-
kvæma áætlun ura. Og þetta auk
allra mannflutninga.
Skúli Sigfússon kvað landið vera
allgott yfirleitt og víða ágætt, en
$að væri þýðingarlaust fyrir bænd-
tíýjanlegt, að brautarbyggingu þar
um pláss yrði hraðað sem allra
mest, ef bændnr ættu ekki að upp-
gefast og flytja burtu úr héraðinu,
sem hann hefði tilkynt þeim.
Jóh. Halldórsson þakkaði Mr.
Roblin fyrir hönd nefndarinnar
fyrir hans góðu loforð og kvaðst
og til þess kvað hann nefndina þar viss um, að almenningur mundi
bera fult traust þess, að loforð
hans yrðu efnd á tilteknum tíma.
Það má óhætt fullyrða, að allir
nefndarmennirnir fóru vel ánægðir
af fundi Mr. Roblins og að þeir
töldu áhugamál sfn f betra horfi en
þeir liöfðu búist við að geta hrund-
þeim á einurn fundi. Nefndar-
menn töluðu allir vel.með stilhngu
en af fullri og einbeittri alvöru og
með ómótmælanlegum röksemdum.
Ibúar Posen bygðar eiga þeim
mikið að þakka fyrir hve vel og
skörulega þeir ráku erindi sveitar-
innar á þessum fundi.
Það má óhætt treysta þvf, að
hverju því sveitarfélagi, sem hefði
þessa menn, eða þeirra jafningja, í
stjórn sinni yrði vel stjórnað. Og
þess vegna ættu líka Posen búar að
mynda hjá sér sveitarstjórn, sem
allra fyrst, og mundi það óefað
reynast mikill hagurfyrir þá.
Um bindindi.
Eftir Iljálmar Gíslason,
(Niðurl.). Ég fæ heldur ekki
séð að vínbannslög væru að mun
ófrjálslegri en önnur lög. Þau
væru bygð á þvf, að mennirnir eru
ekki eins góðir og fullkomnir eins
og þeir eiga að vera, en það er
einmitt grundvöllur allra laga. Þvf
ef mennirnir liefðu étið svo mikið
af skilningstrénu, að þeir f öllum
tilfellum gætu greint rétt frá röngu
og hefðu um leið siðferðisþrek ti
þess að breyta eftir beztu vitund,
þá þyrfti engin lög.
Hugmyndum manna um frelsi
er annars nokkuð misjafnlega far-
ið. Það, sem í einu tilfelli er talið
óþolandi ófrelsi, er talið gott og
gilt í öðru. Ég skal nefna að eins
einn atburð, sem komið hefir fyrir
hér f bænum sfðan ég kom hingað.
Það þarf ekki að tala frekar um
hann; allir muna eftir þegar lög-
reglan tók í einu 83 konur, sem
höfðust við á Tómasar götu hér í
bænum, sektaði þær og gerði rækar
úr bænum. Yafalaust hefir þetta
verið gert samkvæmt landslögun-
um. Ég hefi heyrt marga minnast
á þetta, en ekki heyrt eina einustu
rödd ympra á þvf, að þetta væri ó-
frelsi. Hvers vegna máttu þessar
konur ekki gera við sjálfar sig,
hvað sem þeim sýndist? Ekki
skertu þær réttindi annara með
breytni sinni og engann neyddu
þær til viðskifta við sig. En samt
leyfa lögin sér, að taka fram fyrir
hendur þeirra. Hvers vegna finna
menn ekki að þetta er ófrelsi?
Vegna þess að framferði þeirra er
skoðað óærlegt og velsæmis til-
finningu manna væri misboðiðmeð
þvf, að lögin leyfðu slíka atvinnu.
Samt bera þessi lög það með sér,
einstaklingar þjóðarinnar kunna
ekki allir að brúka frelsi sitt rétti-
lega. Og þau ganga alveg eins ná-
lægt einstaklingsfrelsinu eins og
vfnbannslögin gera, að þvf er
snertir vfnsalann og drykkjumann-
inn.
Það er álitin góð og gild afsökun
fyrir vínsalann, að hann ekki neyð-
ir menn til að skifta við sig, hon-
um er leyfilegt að freista smælingj-
anna, og þess vegna hefir hann
enga siðferðislega eða lagalega á-
byrgð & afleiðingunum af starfsemi
sinni, þó margsannað sé, að hún
hafi stórtjón f för með sér fyrir
þjóðina. Það þykir ganga óhæfi-
lega nærri hegðanfrelsi manna, að
gera þeim ómögulegt að ná f vfn,
þvf liver og einn á að hafa rétt til
að gera við sjálfan sig, hvað sem
hann vill, ef liann að eins ekki
beinlínis vinnur öðruin skaða með
breytni sinni. Menn vilja þvf láta
hegna drykkjumönnunum fyrir af-
brot sín gagnvart iíðmm. En ég er
mjög vantrúaður á gagnsemi þvf-
lfkra laga, meðal annars vegna
þess, að misgerðir drykkjumann-
anna koma aðallega fram við
skyldulið þeirra, konu, börn og
aðra vandamenn, og er þvf naum-
ast að vonast eftir, að þeir væru
dregnir fyrir dóm og lög æfinlega
þó ástæða væri til.
En gagnvart hófdrykkjumönn-
unum verður þvf ekki neitað, að
vfnbannslög væru ófrjálsleg. En
það mundi þó ekki hindra mig frá,
að verða þeim fylgjandi, og mér
finst það ekki ætti að liindra neinn,
sem búinn er aðgera sérljósa grein
fyrir afleiðingum vínnautnarinnar,
og því, að hún er alls ónauðsyn-
leg, hún eykur ekki starfsþol
manna eða styður að nokkru leyti
að líkamlegum eða andlegum fram-
förum eða þroska manna lieldur
þvert á móti. Af henni leiðir ekki
neitt gott annað en ánægju fyrir
| þá fáu, sem kunna að brúka vín í
hófi. Og þeir sjálfir ættu ekki að
j telja þá ánægju ofstóra fórn á alt-
ari mannúðarinnar. Enda veit ég
með vissu, að fjöldi af þeim mundi
ekki gera það.
Sumir hafa það út á vfnbannslög
að setja, að þau séu á móti guðs
vilja. Segja að ritningin tali um
vfnnautn eins og sjálfsagðan hlut,
og að Kristur hafi lagt blessun sfna
yfir hana. Hvort sem þessi skoð-
un. ef skoðun skyldi kalla) styðst
við eina eða fleiri ritningargreinar,
þá er hún f mlnum augum tæpast
[ svaraverð. Því sé vilji guðs ekki
! samrýmanlegur sannri siðmenn-
ingu og framþróun, og andstæður
þvf, að menn slfti af sér þá fjötra,
1 sem fastast halda þeim niðri í sið-
spillingu og löstum, þá er það
j ekki lengur sá eldstólpi eða
skýstólpi, sem fari fyrir fólki
sínu og leiði það til fyrirheitna
landsins, heldur er hann þá orðinn
að saltstólpa, sem enginn getur
haft með sér, nema sér til farar-
tálma, og vafalaust réttast að skilja
hann eftir áveginum.
Hvað þvf viðvfkur, að vfnbanns-
i lög mundu verða brotin svo mjög,
að þau væru gagnslaus þess vegna,
þá álft ég það að eins grýlu, sem
| andstæðingar þeirra nota til þess
að villa öðrum sjónir. Þó mundi
| verða ervitt að fylgja þeim fram,
þar sem þau næðu að eins yfir líttð
svæði. Þvf öll lög eru brotin, ef að
peningalegur hagnaður er í áðra
hönd og áhættan ekki mjög mikil.
Menn mundu selja vín til þess að
græða fé á þvf, ef menn sæu sér
það fært. Og það mundi verða
keypt af mörgum, sem bannlögum
eru hlyntir, því drykkjumaðurinn
er þræll tilhneiginga sinna. Það
er margur, sem gjarnan vill hætta
að drekka, þó hann ekki geti það
meðan freistingin er fyrir hendi.
j T.d. vissi ég mörg dæmi þess, að
! menn heima fluttu sig frá kaup-
stöðunum vegna þess þeir sögðust
ekki geta haldið sér frá drykkju-
skap, ef þeii væru þar.
Að endingu ætla ég að minnast
með fáum orðum á þriðja flokkinn,
bindindismennina. Þó að mark-
mið allra sé hið sama, þá eru þeir
samt ekki á eitt sáttir. Sumir
vilja útr/ma vfnnautn að eins með
því, að kenna bin'dindi, en ekki
með lögum. Þó ómótmælanlegt
virðist, að æskilegra væri að út-
r/ma vfninu á þann hátt, þá er
ekki sýnilegt að nokkur tök séu á
þvf. Hugmynd þeirra er ekki ó-
svipuð þvf, ef að ferðamaðurinn
staðnæmdist við fjallsræturnar og
hugsaði sér að “hinkra” þar við
þangað til náttúruöflin hefðu slétt-
að fjallið við jörðu, f stað þess að
ganga rakleiðis yfir það.
Eina ráðið til að losast við þenn-
an öfögnuð er sölu og tilbúnings
bann. Og það er réttmætt vegna
þess, að af vínnautn leiðir að eins
ilt, en ekki neitt gott, og þetta er
framkvæmanlegt, ef við aðeins gæt-
um fengið alla þá til að leggja hönd
á plóginn, sem f raun og veru eru
verkinu hlyntir, þvf hugsunarleysið
hamlar fjöldanum meira en það að
hann sé m&linu mótfallinn.
Þekkingarleysi manna á málefni
voru er að mínu áliti ein aðalor-
sökin til þess, að við erum eins fá-
mennir eins og við erum. Það er
vana viðkvæðið lijá mönnum, að
þeir viklu gjarnan ganga í bind-
indi, ef þeir sæu bindindismennina
gera nokkuð, en þeim sýnist bind-
indisfélagsskapnum verða svo lftið
ágengt, að ekki sé vert að fylla
flokk þeirra. Eu þessir menn
gleyma vanalega að spyrja sjálfa
sig, hvað þeir hafi gert sj&lfir. Þeir
vilja fá að neyta ávaxtanna áður
en þeir sá, og þeir gæta þess ekki,
að það sem mest heftir fram-
kvæmdir okkar, er það hve fáir við
erum. Eg ætla ekki að fara út í
það í þetta sinn, hvort með sann-
s/ni sé hægt að ætlast til meira af
okkur en við erum búnir að gera,
þegar tekið er tillit til kringum-
stæðanna. En það, sem búið er að
gera, og það er á sumum stöðum
ekki svo lítið, er verk bindindis-
mannanna, en ekki hinna, sem hjá
hafa staðið og liugsað með sér, að
þeir skyldu verða með, “ef nokkuð
yrði úr því”. Það er þýðingarlaust
að telja upp það, sem þarf að gera,
ef ekkert af þvf er hægt að gera.
Það helzta, sem við Goodtemplarar
gætum gert betnr en við gerum, er
að mfnu áliti það, að halda fleiri
opna fundi, skrifa meira um málið
f blöðin og reyna á þann hátt að
hafa áhrif út frá okkur og halda
málinu vakandi, og vekja álit á
starfsemi vorri. Það t. d. heyrist
mjög sjaldan á það minst f blöðun
um, hvað málinu verði ágengt,
hvorki hér eða annarstaðar, og
mundi það þó örfa menn til um-
hugsunar, að fá að heyra það við
og við.!
ÞORRABLÓTIÐ.
“Miðsvetrarsamkvæmi H e 1 g a
magra” var haldið hér í bænum
eins og auglýst hafði verið, og fór
vel fram. Um 500 manns munu
hafa sótt þá samkomu og munu
flestir hafa verið ánægðirmeð hana.
Húsrúmið var það bezta, sem hægt
er að fá hér í bæ, bæði danssalur og
borðstofa, og hvorutveggja vel 1/st.
Borðhaldið var gott og matur næg-
ur, en engir íslenzkir réttir voru
þar á borðum, og allir voru þeir
hórlendir menn, er báru fram rétt-
ina. Góðar ræður voiu fluttar, en
að eins eldra fólkið hlustaði á þær.
Yngri kynslóðin öll, sem teljast má
að mestu hérlend, lét sig þær engu
skifta, en varði þeim tfma til dans-
leika og spila. Hljóðfæraflokkur
Thorst. Johnsons spilaðaði um
kveldið og nóttina, og fórst það
vel. Enginn fslenzkubragur var á
samkomunni að neinu öðru leyti
en þvf, er ræður snerti eða málið,
sem þær voru fluttar á. Fólk vort
er óðum að verða hérlent í hugsun,
máli og búningi og það svo, að ekki
meira en tvær eða þrjár konur voru
í íslenzkum búningi & þessari sam-
komu.
Einn af gestum Helga magra
klúbbsins þetta kveld var Ole Ol-
son, mesti glfmu og aflraunamaður,
sem nú lifir í Noregi. Hann er að
ferðast um Amerfku f gróðaskyni
og til þess að sýna list sín^og hefir
hér enn engum mætt, er stancli hon-
um snúning. Hr. Olson er maður
ungur, en afburðamaður að afli og
fimleika.
Blótgestir.
Þessa utanbæjar Þorrablótsgesti
hefir Heimskringla orðið vör við:
Björn Jónsson og dóttur, Lárus
Laxdal, Eirík Bjarnason, Ásmund
Loftsson, Guðbrand Árnason, Guð-
geir Eggertsson með konu og barn,
Vigfús Melsted, Mrs. Arngr. Krist-
jánsson, Mrs. Sigríði Johnson,
allir frá Churchbridge,— Jóhannes
Einarsson, Lögberg P.O.; Jóhann
Þorleifssoa, Salt Coats; Jón J,
Ágúst, Binscarth; Guðbr. Narfa-
son og Halld. S. Halldórsson, Foam
Lake; Jón Gfslason, Alex. Johnson
og kona, Sv. Sveinbjörnsson, Jón
Ólafsson, Jolin Goodman og kona,
G. W. Simmons og kona, Halldór
Bjarnason, Tryggvi Arason, Fr.
Friðriksson, Mrs. Theodor Jóhann-
son og nokkrir aðrir frá Glenboro;
Kristján Kristjánsson, Sigurður
Melsteð og Sigurjón Sigfússon, frá
Mountain; Johnson <fe Austfjörð
frá Hensel; Sveinn Thorwaldson,
frá Pembina; Kristlaugur Illhuga-
son og annar maður frá Grafton;
K. B. Skagfjörð, frá Morden; Hall-
dór Eggertson, frá 0<tk Point, og
að auki menn þeir, er skipuðu járn-
brautarnefnd vesturhluta Gimli-
kjördæmis, sem getið er um á öðr-
um stað í þessu blaði; John B.
Johnson og kona, Torfi Steinsson
og kona, Skúli Árnason og kona,
H. Johnson, Mrs. Hannes Sigurðs-
son, Mrs. Sigtr. Stefánsson, allir
frá Brú; Kristján Paulsson og
kona, Jósef Sigurðsson, BjarniJúl-
fus, frá Gimli; Baldvin Anderson
og kona og Jóh. Hannesson og
dætur, frá Winnipeg Beach, og
nokkrir frá Selkirk; Hósfas Jósefs-
son, Hjörtur Davíðsson, Páll And-
résson, Kr. Benedictsson, Jóh..