Heimskringla - 23.08.1906, Side 3

HEIMSKRINGLA
Winnipeg, 23. ágúst Í906.
Ná-smyrill yröi þá higl — eða
fuglshugtnyndaður maöur — sem
líklegur væri til aö ráðast á lif-
andii fugl — eða mann — og slá
liann sír til bráöar. Væri þessi
þýðing brúkk'g yfir “Embalmer”,
þá hlyti eldri isknzka orömyndin
yfir þessa hugmvnd að vera enn
betri, nl. “ná-hrafn”, sem hvert
einasta ísknzkt mannsbarn mun
skilja. En eigi myndi þeim mönn-
um, sem lik smyrja, geöjast alls-
kostar vel að vera ávurpaðir með
því naíry viö jarðarfarir og önnur
samsæti.
Ennfremur ber þess að gæta, að
málfræðin, lærð edns og dauður
bókstafur, hefir þegar fyrir löngu,
og sí-itrekað, oft myndað alger-
fega rangar þýðingar yíir “tekn-
isk” og verkkg nöfn, vegna þess,
að sá er þýddi hafði eigi nema
bóklega eða orðbókarkga þekk-
ingu á eíninu sem hann þýddi, en
þekti ekki e ð 1 i hlutarins né fram
kiðslu-ttáttúru verksins. Til dæmis
mætti nefna orðin dákiðslu og dá-
valdur, s:>.m þeir munn vita, sem
þess konar fræði hafa kynt sér, að
eru naumast nýtifcg þýöing af
orðunum Hypnotism, Mesmerism;
Hypnotist, Mesmerist, hvað þá
beldur viöunandi. þessi þýöing
mun vera eftir einn málfróðasta
Ískndinginn, sem á þeim tima var
á íslandi, en hann hefir gert þýð-
dnguna að eins eftir orðbókarkgri
aðferð, en ekki skilið né þekt hyp-
notiska starfsháttu né eðli, á verk-
legan hátt.
Mér dettur í hug, að láta fylgja
hér með þýðingar yfir nokkuð af
þessum orðum, sem beðið er um í
blaðinu, en vona um leið að öör-
um auðnist að gera bettir:
ICMBALMING, n., ná-smyrðn-
ing, rotvörn, rotfirring.
Embalmed, 1., smtirður, rot-
varður.
GKAFT, n. (Bot.), græðing,
samgræðsla (jurta-, trjáa-).
Jurtakyngræðing, jurtaskrúð-
blöndun, jurtakvnbreyting. —
(Med.), ígræðing, holdígræð-
ing, hpldsamgræðing, húð-
græðsla.
Áhrif söuglistarinnar á mann-
kynið oy; dýrin.
(Eftir, .söuKfr«*öiu<L?).
ÉjChefi að heita má fengist við
sönglist frá blautu barnsbeini alt
til þessa dags, og hefi, sem nærri
má geta, veitt áhrifum henn.tr dá-
litla eftirtekt. En jafnframt játa
ég, að sú gaumgæfni hefði ;,tt að
vera langt tim meiri, en raun liefir
á orðiö, því þar var sann.itl.'g 1 ó-
makinu vel varið, enda bótt þ.tð
Lefði hvorki gefiö af sér smjör tða
rjóma, né neitt fémætt, sem allir
hlutir nú i dag, því miður, tiu
miðaðir við.
þess gerist ekki þörf, að ta’a
neitt um gildi sönglistar, skoðaðu
frá bókmetttahlið hennar ; ai’ir
þekkja það, sem nokkurn söng-
smekk liafa. Held-ur vildi ég lýsa
áhrifúm hennar á manneðlið, sér-
stakléga líkamlega (“constitu'tion-
a 1 ”), og þá á andkgu partana um.
leiö, bæði hjá manni og dýri. Enn-
fremur kitast við aö gera grein
fyrir, hvort karl eða kona sé
hneigöari fyrir þessa fögru íþrótt,
ef'tir beztu samvizku.
Eg hefi kynst flestum greinum í-
þróttarinnar, og fkstum hinum
æðri hfjóðfærum, svo sem orgeli,
fíólíni, lúðri, gítar, harmonikunni
o. s. frv. Einnig sjálfur haft um
hönd sum af þessum hljóðfærum,
einkuin orgel, og bil'ið saman við
fiðlukikara, sem höfðu orð á sér,
sem fremur góðir í þeirri grein, en
þedr hafa allir verið mér samdóma
um það, að sönglistin hef'ði víð-
tæk áf.rif á hina betri menn, eu lit
il, eða alls engin, á lélegri tegund-
ipa af fólkinu. Sumir hefðu jafn-
vel til, að fitja upp á trýnið, þeg-
ar verið va'ri að kitast við að
skeinta fólki með sönglist, og jafn
vel leggja hatur á þá hina sömu.
Aðrir fengju aldrei talgáfuna, fyr
en rétt um kið og stæði á svona
lagaðri skemtun.
En nú ætla ég að reyna að gera
dálitla grein fyrir sjálfs míns áliti
á sönglistinni.
þjóðina, en því fer svo fjarri, að
ekkert getur verið meira sagt út í
bláinn. þær kunna máske að meta
sönglistar hæfikika frá því sjónar-
miði skoðað hjá einum manni,
hvað hægt sé að “hafa upp úr”
þeim, en samkvæmt því, sem ég
tók' áðan fram, er þaö harla litið.
Og skyldi kvennfólkið þá vera það
betr-a en karlliðið, að það kgði
mikið upp úr öreiga söngfræðis
eða hljóðfæra manni, þó góður
væri ? því fcr svo fjarri, aö kvenn-
fólk aðhyllist ekta sönglist, eða
þá menn, sem hana stunda, aö
slikt eru kynstur ein. þar eru karl
menn langt framar. þeir sýna má-
ske góöum fiðlukikara vináttu og
ja’fuvel d’álitla virðingu. En þetta
nær ekki til kvennfólks. Konur
virðast enga minstu ánægju hafa
af neinu verukgu i þessa stefnu,
netna helzt einhverju harmoníku-
gutli', sem viðbjóðsfcgt er á að
hlusta. þær hafa alls enga "sál”
fyrir sönglistina. Hvort þetta er á
setningur eða upplag þeirra, get
ég ómögukga vitað ; eftir því
sem ég kemst næst, er upplagið í
þeim svona argvítugt. þær “segja
til” að spila á hijóðíæri fyrir ]>en-
inga, og það gefur manni dágóða
htigvekju. Aðrar stunda sönglist
til þess að lafa i tizkunni. Eins og
nærri má geta, er engin vera í
hvorugu, hvorki kenslunni né spila
menskunni hjá þeim, íyrst annað
er gert til að sýnast, og hitt gert
til að afla sér peninga! Lagkgir
“músíkantar” og klofstuttír kúa-
lubbur eru hjá þeiin eitt og hiö
sama, nema ef annaðhvort “mús-
íkantinn” er ríkur, eða kúalubb-
inn ekki líkkgur til að afla peu-
inga, og geta unnið sig áfram. En
standi þeir báðir. jafnt að vígi, þá
tekur kveunmaðurinn kiValubbaun,
spursmálslaust fram yfir söng-
tnanninn.
í sambandi við þetta er ekki úr
vegi að minnast á það, að einð
sinni var fiðlukikari að spila á
hljóðfeeri sitt, og áheyrendurnir
voru: huudur og lagkg ung stúlka
þegar fiðlukikarinn lék gleðilajg á
fiðlu sína, þá varð seppi kátur,
sperti eyrun og dillaði rófunni og
horfði framan í “músíkantinn”
með þfðkgu augnaráði, þar sem
þessi þýöing er ekki beinlinis
orðbókarkg', heldur samkvæm
starfsaðferðum samtiðarinnar í
þessa átt. “Graft”, í þeirri merk-
ingu, sem blaðið fcggur í orðið, er
ekki rétt. það er þýðingin, sem
brukuð er mest í daglegu máli, og
sem á ensku nefnist “slang” en á
ísfcnzku skrílmæli eða málbjögun.
tíú merking myndi mega þvðast á
isfcnzku svipað þessu: Sérvörzlu-
þjófnaður, þjóðræðisnurlun, þjóf-
ræðisstjórn, leynisérdrægni, yfir-
sk i nsr áödei 1 d, o. s. frv.
SCAB, n. (Med.), kaun, hrúður,
maurhrúður ; sárskorpa.
(Mor.), meinvirki, nauðníðing-
ur, þýsmygill, örmenni.
Seabbing, n., meinvirkni, nauð-
niöing, þýsmvgli.
Á næsta fundi stúkunnar Isa-
foldar, sem haldinn verður þriðju-
dagskveldið 28. þ.m. á venjukgum
stað og tima, verður nýtt, mjög
þýðingarmikið mál lagt fyrir til
umræðu og leitt til lykta-. Eftir
úrsli'tum þessa máls verður starfs-
báttum stúknannu að ýmsu leyti
hagað í íramtiðinni.
Mjög áríðandi, að fundurinn
verði vel sóttur.
J. EINARSSON, ritari.
Eftir niínu litl-a viti er hún, 'þeg-
ar hún er framborin vel og er eftir 1
ekta tónasnilling, t.d. Mozart, hið j
fiegursta, sem mannssálin hefir,
getað liindið upp til þess að draga
úr kiðindunum hér í þessum dauð
ans dal. En hún er ekki meðal til
að afla manni neins anuars, sem
eftírsóknarvert er í lifinu. Hún út-
vegar engum metorð, né ]>eninga, '
né ástir. Nú veit ég að snmir j
muni sí'gja, að einstakir menn hafi ;
haft mikið gagn upp úr sönglist-
inni, t.d. ÖIi Bull, Paganiuy, og ef
tíl vill tónsk'ál'din sum (hér er ekki
átt við páfagauka! ). En hvað tel-
ur maSur jafn fáa menn móts við
allan fjöldann, sem fúskar við
sönglist, og hefir sama sem ekki |
neitt npp úr l.enni og öllu sinu
hijóðfæra-striti! Ekki einu sinni
léfcgt þfsvi'ðurhald! þarna er þá
peningahliðm á of'tnefndri iþróttj
komin, eins og hún er í raun og
veru. Og hvað er þá að segja um !
uppbeföina ? Hefir nokkur komist I
í émbættískjúl fyrir sönglist ? Má-1
ske einstaka maður á þýzkalandi,
heimkynni sönglistarinn'ar, en eng-
ir aðrir. Og nú kéinur blessað
kvennfólkið til sögunnar. Hvað
gerir það með sönglistina ? Ekk-
ert, bókstaflega ekkert! Margur
maðurinn steudur í þeirri öfugu
meiningu, að hljóðfæri hafi sér- j
stak't aðdráttarafl fyrir kveun-
hann lá við fætiir haus ; en léki
hann sorgarlag, þá varð seppi
rauna’kgur á svip og t;ins og vöku-
aði um augu. En á sama tíma var
unga stúlkgn að laumast ofan í
vasa mannsins, til þess að reynw
að ná nokkrtim centum, sem voru
í vasa hans!
-----4------
KENNARA
vantar fyrir Arnes South S. II.
No. 1054, kenslutími 6 (sex) mán-
uðir, frá I. október 1906 til 31.
marz 1907. Tilboðum verður veitt
móttaka aí* undirskriíuðum til 1.
september næstkomandi, og þarf
umsækjandi að tiltaka mentastig,
æfingu við kenslu og hvað hátt
kaup að óskað er eftir.
Nes P.O., 23. júlí 1906.
ísleifur Helgason.
KENNAkÁ
vantar til Árnesskóla No. 586.
Kehslutími 6 mánuðir. Kettsla
byrjar 15. september næstkomandi.
Sendið tilboð og tiltakið kaup og
mentunarstig, t,il undirritaðs, sem
tekur á móti þeim til 25. ágúst
næ stk om an di.
Arnes, Man., jitlí 21, 1906.
S. Sigurbjörnsson,
ritari-féhirðir A.S.D.
•--------------------------•
| Mu$ic kensla.
•--------------------------•
Eftirfylgjandi er tekið úr blað. }
inu "Free Press”, 27. maf 1905, í
St. Peter, Minn., um P. Th. .Tohn-
son. Sjúauglýsingu hans á iiðrum
stað í blaðinu : —
“ The Piano Recital given by ;
Mr.P. Johnson, pupil of S. K. Hall, {
at the Auditorium last Saturday |
evening was a most enjoyable j
event.
M r. Johnson is a young artist
who þas promise of a bright music-
al future, His rendition of the
following programme won him
applause for his delecate touch,
variety of tone colors and sym-
pathetic interpretation. The
programme rendered was as follows:
Sonata.......... .... Beethoven
Concerto op 40 ..... Mendelssohn
Soaring................Schumann
Nocturn..................Chopin
Etude on the black keys.. Chopin
March Grotesque.........Sinding j
Rondo Coppriccioso, Mendelssohn
By the Sea..............Arensky
Ereticon...............Sjögren”
-------+-------
LEIBRÉTTING.
-»»>■
1 grcin minni, sem birtist í Hkr.
nr. 40 er prentvilla: Einari Hann-
essyni, á að vera Ettiari Ilanssvm.
Tii skýringar skal þess ge.tið, að
nefndur Einar er sonur hr. Ilans
Hanssonar í Blaine, Wash.
Th. Ásmuttdsson.
ADAIVIS
MAI]V
PLUMBTNG <1- UEATINO
Srr.áHfyff'rðir fijótt <>R vel af hondi leyst.ar
555 <S’art.'ert Ave. 4, Pbone 8K86
HKI!SNKKI!í«iIM! oe TVÆR
8kemriletrar söti'ar fá nýir kaup
«r dnr fvrir að eins #2 OO
Duff & PLUMBERS
Flett Gas & Steam
Fitters
304 NOTRE
DAME AVE. Telephom' Ji815

Gáið að þessu :
• Nú heti ég fyrirtaks kjðrkaup A
húsum og bæjarlöðum hér f borg-
inni; einnig hefi ég til sðln lönd.
hesta. nautgripi og landbúnaðar
vinruvél«r otr ýmislegt fieira Ef j
e nhverjn kynni að vanta að seija j
fasteignir eða lansafe, þá er þeim j
vélkomið að finna mig að mfili eða j
skrifa mér. Etr hefi vanalega á
hendi vfsa kanpendur. Svo útvega
eg peningalfin, tek menn f lifs-1
"byrgð og hús f eldsábyrgð.
G. J. GGODNSUKDSSGN
702 Sirrcoe St.. W'nn’peg, Man
MARKET HQTEl
1411 PKINCESS ST.
ó rnöti inHrkaf'uum
P. O’CONNELL, tijtandi, WINNIPl <i
Bezúu d r ai vir föt.t’t'ui
um, aotilyonínK kíóð búsi endur
bflRtt' og: nppb’4 * v* nvi”
5000
Cement Build-
ing Blocks «}„
E1 d i viðu r
af öllum og
beztu t e g -
undum.
J. G. HARGRAVE & CO
Phones: 43/, 432 oK 2431. 334 Main St.
OXFOlll)
HOTEL
er á Notre Dante
Ave., fyrstu dyr
frá Portage Ave.
að vestan. Þetta
er nýtt hótel og
eitt hið vandað.
asta í þessum bac.
Eigantlinn. Frank T. Lindsay, er
mfirgum Islendingum að góðu
knnnur. — Lítið þar in»!
Hinn ágœti
T. L.” CIGAR
er langt á undan hinum ýmsu
tegundum með ágæti sitt.
Menn ættn ekki ftð reykja aðra
vindla en þá beztu, sem heita
“ T. L. ” og eru búnir til hjá
Thos. Lee
cigandi
WESTERN CIGAR FACTORY
WINNIPEG
Depnrtmeni of Agricidture nnd 1 mmii/ration.
Land möguleikanna fyrir bændur og handverksmenn. verka
menri Auðmiból landleitenda. þar setn kornrækt, tjriparækt,
smjðr og ostagerð gera menn fljótlega auðuga.
Á R I Ð 1 9 0 5.
1. 2643,588 ekrur gáfu af sér 55,761,416 bushel hveitis, að
jafnaði yfir 21 bushel af ekrunni. 2. — Bændtir bygðu hús og
aðrar byggingar fyrir yfir 4 milliónir dolllars. — 3. Hús voru
bfgð í Winnipeg fyrir meira en 10 millíón dollars. 4. — Bfin-
aðarskóli fyrir Manitobafylki var bygður á þessn ri. f> . Land
or að hækka f verði alstaðar f fvlkinu, og selst nú fyrir 86 ti( 50
hver ekra. eftir aftöðu bg gæðum. 6. — 4u þúsiind vetmegandi
bændur eru nú f Manitoba. . 7. — Entiþá er<- 20 iniHf'nr» ekrur
af landi f Manitoba sem má rækta. og fæst sem heimi:i>réttarl
TIL V ÆNTA N L EG R A LA N I > X E M A
komandit.il Vestur-landsins: — Þjð ætt-ið a■■■ st u-1 f Witn.-t' eg
og fá fullar upplýsingar irm htú r’ilisrétt-iri • -.!. _ >miu' rsni
önnur lötid sem ti! sötn ern hjá fy!kisstj-.'..-i'i:'iii J r:d ..n><;>féi''g
um og laudt'élögum.
if> Ro:ei,ir4T
Stjórnarformaður og Akuryrkjom .ia Raðgjaíi.
Eftir upplýú' k'uía
,1 félllt't!
617 Main st.,
Winnipeg, Man.

H • I t ! >
77 Fort S- •

K
K
S|
[ i
♦ jft jfe lOLák jtk. .w-. ♦
I
I
&
&
í
£
“Ég h< f 1 ásett mér að vera við þessa hjóna-1
v{gsl<i’’, sagði hún.
“Leyíið mér þá í hatningju hæmim að vera hjá
yh'v.r. Komiö þt:, við skulum fara inn. Nei, ekþi um
þessar dyr, þ.'t lendum við i þrengsltmum. Vi6 skul-
tint fara inn urn hliðardvrnar og upp til organistans,
hitnn er.góðúr kunningi minn”.
Adela svt út: í horni hjá org>elinu og sá þaðan alt
sem fram fór, og var hin rólegasta. þegar vígslunni
vat 'okið, segir hún við Körn.
“þetta eru íalleg hjónaefni, er það ekki ? Nú skul-
um við kotna ofan og sjá, þegar þau koma út".
“Mei, nei, bezta Ádela, þetta er nóg”.
“Nei, ég vil sjá brúðurina betur. Hún hefir tígoi-
legt andlit, er það ekki ? Hún litur út íyrir að vera
kona, sem vkki lætur taka af sér ráðin, svnist vður
það t-kki ? Ég h'eld hún sé hentng fyrir hann — haldið |
þér það ekki?”
þau voru nú komin ofan og að kirkjndyrunutn, til
þess að sjá brúðhjómn koma út.
Um leið og nýgif'tu hjónin getigu fram hjá þeim,
misti brúðurin, setn klædd var hvítu þykksilki, blóm
ur blé'mavendi sínum.
Adela Jaut niður og tók það upp.
“Og hvaða takmark cr það?”
KONUHEFND
E f t i r
A Clemmens

“Svona”, sagði hún, “ég þqkka v-ður nú fyrir,
K örn, nt’t h<n ég séð nóg. þetta blóm ætla ég að
gcyma, til etidurminningar um það, sem ég hefi séð í
dag. Nú byrja ég nýtt lif, góði, gamli vinur minn.
Nú hætti ég uð syrgja, og þér skulnð verða ánægöur
tneð mig. Viljií þér verSa mér samferða heim og
borða ndðdairsverð hjá mér ? Eg hefi mikið að segja
vðttr, og mikið að spyrja yðttr um. Við skulum bera
ráð okkar saman um framtíðina”.
Brúðkaup Valdimars og Ernu var á allan hátt
svo skraitlkgt og skemtikgt, sem kostur var á, og
Valdimar var þvi í góðu skapi þegar hann kiddi
konu sína út úr kirkjunni.
“lílsku, góða kona mín”, hvislaði hann að henni.
‘ég loía þér því. að gera alt sem ég get, til þess að
þú verð.r gæfusöm”.
Hún þrýsti hendi hans og laut niður höfðinu, svo
tngirn skvldi siá roðann, sem kom i kinnar hennar.
“P'lómvöndurjnn minn hefir verið illa bundinn”,
sagði hún, “tg hefi mist fallegasta hlómið”.
“þá hehr eirhver af að'dáendum þinum það t
hnappagatitm á jakkanum sínutn núna”, sagðl hanti
brosandi, ‘sé það ekki troðið i stindur í manngrúan-
um”. /
'Nei, ekki cr það, ég sá að það var tekið upp”,
s.igð. hú:t.
“A -• aí hverjum?”
“Af ungri konu í sorgarbúningi! ó. hún var s\ o
"■tg <>g svo fulleg, en aiigun svo trvllingsieg. Hutt
fvlgJ’.st með gómlum manni, en svo leit hún við og á
þig, eins og hún vildi gróðursetja mynd þína í hi.irta
sinu tttn alla eiliið”.
'í-g sá ekkert”, sagði Valdimar kærukysislega.
“Nei, ég get skilið það, því þú hefðir aldrei getað
gkytttt andíiti hennar, ef þú hefðir séð það. Ég get
ekri glevmt attgunum, sem’hún horfði með á okkur”.
“Mig furðar, að þú skulir hugsa svona mikið ;>m
einkisvert atvik”. sagði Valdimar.
Á satna augnabliki kom vagninn, svo hún gat
ekk'. svarað.
Tveim stundiim síðar var búið að drekka brúð
hjónaskálin.i í freyðandi kampavini, og þau óku ai
st.tö i skruutkgum vagni í Sælu-daga ferðina.
3. KAPÍTULI.
Htin hóf baráttuna.
þegar Körn gamli var kominn heim til frú Val-
dau, sagði h;;nr.:
“Ég vil ráöleggja vðttr, að vera aidrei oftar ti)
[ staSar v i4 hjónavígslu. þér hafiS ekki gott af því”.
“það hefir ekki gert mér mein. En þér megiö
vara rókgur , ég kæri mig ekki um að sjá fkiri gift-
j iugar. þetta vorti kenjar úr mér, en ég ætla ekki að
j eyða .ímanttm ti! þess að fullnæg.ja kenjum mínum :
j ég a-tla nú fyrk alvöru að byrja á lífsstarfi mínu”.
‘ Já, og þér revnið það, að vinnan færir yður
: huggun og gievmsku”, sagði Körn. “Timinn gerir
: furöuverk”
“Eurðuverk '. enditrtók Adsla eins og drevmandi.
“Eitt ftirðitverk mun hann ekki gera. Hann mun ald-
rei geta komtS már til aS gleyma”.
Körn gamii var á annari skoSttn, en kt hana ekki
í Ijósi.
Nani kom inr í stofuna. sjáanlega í þeim erindum
aö seSj;. forv itni sina, hún hafSi veriS órókg vfir
þessari löngu fjarveru húsmóSur sinnar.
“HeyrSu, Nani”, sagði Adela ; “Körn ætlar að
borð.t tmðdagsverð hjá okkur. Honutn þykir vænt um
ffö'ðan mat, og þu verðttr að hjálpa tnér til að geta
gert honuin til ge-ðs”.
Hún gekk út með köldu brosi og btnti Nam að
kotna.
Kn Nam hlýddi ekki í þetrta sintt. Hún vildi fá að
vita ástæðun t fvrir látalætiskæti Adelu, og fór að
teia við Eóru.
‘Eg tr sv o glöð vfir því, aö sjá Adelu káta. Ég
var orðitt halí hrædd vi-ð, að húu vrði smn-iswik.
Húu ætti tkki að vera hér. Henni vrði hollara að
far 1 eitthvað”.
''það er einmitt það, setn ég ætla að benda hvnni
á”. sagðt Körn, “ætlið þér þá meS heuni?”
“ lá, þó það væri til heimsendans. Hún á engan
vin i hetmtnujn, nema yðitr, veslings liarnið”.
''Ég vi! rtyna að vera henni góður vinur, því ég
da:st að Læfiieikum hennar. En, á hún þá engan vin,
Xani? A hún enga ættingja?’’
‘Hun sti.tidur alveg eininana. Móðir hennar misti
suemtna tore-idra sína, eins og hún, svo hún vann fyr-
;r sv.r sl-tri ktnslukona ; þá fckk hún ást á söngkenti-
ara. sem Stahr hét, og giftist honum, en hann mis-ti
br<.tt konuna sína, veslings tnaSttrinn. Hantt kendi
sjálíur litht dcttui sinni söng og hljóSfæraslátt, en
s^o dó hífttn þtgar hún var 14 ára gömul. Ég lofaSi
móSttr her.nar og sömuleiSis föSur hennar, að vfir-
g ! 1 hala aldrei, og ég hefi heldvtr ekki gert það.
Adeia hclt áfrartj söngnámi sintt í þvi skyni. að geta
síðar Hað af þ\ í aS kenna söng, og þá var þaS, aS
hÚ£. kyntist ySur. Eins og þér vitiS, þá hefir ftfdela
alt af ver:ð ótramíærin, en sökum stöSu sinnar varS
Itún oft að vera á götunni og þar sáu ttngu mennirn-
‘t hana. Marg;r af þeim vildu kynnast henni, en hún
gaf þeim ölluin 1 skvn, aS hijn viídi ekki aShvllast þá,
uema eimmr, og ég er hrædd um »S hann hafi veriS
cheppflegastur af þeim. aS min-sta kosti geSjaðist
tnér ekki að því, að gifting þeirra skvldi haldið
leytidri. Ég vildt tara frá henai, en þegar hún bað