Heimskringla - 30.08.1906, Blaðsíða 3

HEIMSKRINGLA
Wimi'ipeg, 30. ágiíst 1906.
The Bri'ghton', Glasgow and Na-
tional talþráSa íélögin, og þannig
komið á fót all-víðtækri þjóSeign
talþráða.
þaS er mjög gleSilegt aS sjá, aS
sveitasambands þingiS í Halifax,
sem nú er nýafstaðiS, var i mesta
máta ánægt meS og samþykti þvi
stefnu Manitoba stjórnarinnar í
taiþráða málinu”.
Aths. ritstj. — Ef'tir því sem
notkun talþráSa kostar hér nú
mundi þaS kosta kringum 45C, aS
tala viS mann í sömu fjarlægS tog
'Mr. Campbell borgaði 2c fyrir á
Englandi.
-------4--------
Manndýrkun
....
OrðiS “manndýrkun” er í sjálfu
sér nýgervingur, myndaður upp
úr orðinn “guSsdýrkun". En hvað
er átt viS meS orðinu: manndýrk-
un ? Alveg hiS sama og guðsdýrk-
un, nefnilega', að tilbiðja, í báðum
tilfellunum. Hvorutveggja dýrkun-
in mun hafa átt sér stað frá alda
öðli. Vitaskuld í mismunandi stýl
og búningum. Borið meira á ann-
ari en hinni (guðsdýrkun), en báS-
ar hafa haft afar-víðtæk og ef til
viU skaðlegar afleiðingar. þaS er
sér í lagi ‘‘manndýrkun”(in), sem
hér á að gera að umtalsefni. Um
hina er búið að þrátta og þrefa
alt' ofan frá dögum Nóa fram á
vora daga.
Ur því hér var aS ofan minst á
ritningarnafn, á vel viS að byrja
með því, að benda á stórkostlega
manndýTkun i þá daga ; til þess
þarf ei annaS en benda á ættfeS-
urna, sem þar er talað um áhverri
blaðsíðu. En hér er ekki rúm eSa
tími til að fara frekar út i þá
sálm-a, hvernig feður ættleggjanna
i ritningunni stjórnuðu ættingjum
sinum meS gjörræði og létu þá
svo gott sem tilbiðja sig. ASallega
er átt viS mnnndýrkun mitímans,
eins og hún er og heflr verið um
nokkrar aldir, sem næst liggja
augum andans. Allir kannast við
tifhögun kristninnar. Hvaða teg-
und af dý'rkun er þar um að taia ?
En sem sagt, sleppum trúarbrögð-
unum alveg.
það er ef til vill djúpt i ár tekið
að segja, aS manndýrkun fari fram
um allan heim, í öllum stéttum.
En þó mun þaS naumast vera
svo. Hvað margir söfnuðir tilbiðja
prestinn sinn, og hvað margir
stjórnflokkar leiðtoga' sinn ? Kða
er þessleiðis við að dreifa þar ?
Skvldi þetta hafa beillavænlegar
afleiðingar fyrir mannfélagið ? Eða
eru þetta höfuðórar tómir ? Vita-
skuld er þetta dýrkun á dálitið
lægra stigi, en sjálft orðið bendir
á, en hver getur sagt nema hún sé
í eðli sínu skaðlegri og ef til vill
rótgrónari, heldur en mörg önnur
tilbeiSsla, sem meira ber á ? Og
ekki vantar ytri atriðin til að
sanna þetta. Hvað oft ganga
mennn ekki í kirkjur um ævina, t.
d. áttræður maður ? Kkki er guð
sýnilegur með líkams-augum í
kirkjunni. Hvern er þá verið að
tilbiðja ? .Ktli menn kæmu 'eins oft
í kirk ju, ef enginn presturinn væri
þar ? Gætu menn ekki komiS sam-
an (i kirkju) til að gefa guði dýrð-
inu, þó enginn presturinn stœði
býspertur fyrir framan söfnuðinn ?
Kða er verið aS tilbiðja prestinn ?
Veit nokkur einn maður meira um
lífið eða líflevsiS eftir dauðami
fram vfir annan ? Eru ekki alfir
jafnvel og jafnilla að sér í þeim
efnum ? þaS vita aflir heilvita
menn.
HvaS vilja menn- gera úr uppreist
arforingjum í löndunum ? það eru
algengir viðburðir nú í dag, má
segja, aS einn maSur setur þjóS-
hluta hvern upp á móti öSrum,
•bara til þess sjálfur að komast í
ti'gnina. Er ekki þarna bálf eða
jafnvel heil þjóð svo gott sem far-
in að til'biðja einn mann ? Og er
það ekki algengt í heiminum ?
HvaS margir menn tiibiðja í
hjarta sínu eina konu ? Og hvað
margar konur tilbiSja einn mann
á sama hátt ? Getur nokkur mað-
ur rakið þá upphæS niður að ein-
um ?
Ef of langt er farið í aS 'brúka
‘■‘manndýTkun yfir þessi atriði, þá
er þetta samt í eðli sínu eitt og
hið sama.
Bf maðurinn er skoðaSur í sam-
bandi við náttúruöflin, hversu til-
beiðsluverður er hann þá ? Lúta
ekki allir jafnt fvrit því ofurefli ?
Jú, vissulega. Hvað getur einn
fram yfir annnn í eldgosum og
jarðskjáltum ? þar eru allir jafnir.
Ekkert manngreinaráiit hefir þar
ni'tt að segja. Hvað getur sá gáf-
aðasti þá fram yfir þann heims-
asta ? Hinn sterki fram yfir þann
afllausa? ManneSliS er svo líkt
hjá flestum, að einn er í sannleika
ekki tiibeiðsluverðari en annar.
Ait er mold og aska, hvað sem lát
ið er fara með sérstakt mann-
greinaráii't og aðdáunar dýrkun.
Margur mun segja, að því færi
betur, að þessi manndýrkuniar
víma væri minnd, eða jafnvel alls
engin, og er það rétt. því ber ekki
að neita, að sumir hafa meira afl
t'il að láta dýrka sig, heldur en
snrnir. Kn hvernig er þaS afl not-
að af flestum þeim hinuin sömu ?
Oftar illa en vel. Sumir rnenn eru
m'óttækilegri fyrir áhrif af öSrutn,
en sumir. C)g hvað margir hafa
verið féflettir og jafnvel stevpt í
glötun meS því. HvaS I.öfðu Njáls
synir af Merði ? Hvað Gunnar á
Hlíðanenda af HallgeTSi langbrók ?
Nev hershöfðingi af Napoleoni ?
Alt bendir á það sama, sem sé,
að sjáifstæði sé gullvægt, en aðdá-
un eða manndýrkun hafi skaðlegar
afleiðingar. þessu mun enginn heil-
vi'ta maður neita. Hvernig ætti
líka einn moldarkögguil, þó með
lífsanda sé, að geta stjórnað öðr-
um moldaekögli, svo vel fari ?
Lífsóm ögulegt.
þetta er þá útrætt að sinni frá
minni hálfu; en þet'ta mun vera at-
riði, sem allir ættu að gera sér
grein fyrir, sem nokkurt manngildi
kunna aS meta, og að líta að
minsta kosti í kring um sig áður
en þeir \-erða alveg glevptir, meS
húð og hári af mannaveiðurmn,
þó i hempu eða piisi séu.
ATHUGULL.
-------4.-------
Dánaifregn.
þann 12. ágúst sl. er dáin aS
Tindastóii í Aiberta húsfrú Hólm-
fríður GuSnadóttir, kona Sigfúsar
Goodman.
Hún var fædd 12. mai 1853
GuSna Jónssvni og konu hans Sig-
riði Jónsdóttur, aS UppsÖium i
Eiðaþinghá á Islaudd, en ólst upp
hjá frænkum sínurn: Fyrst hjá
Rannveigu Jónsdóttur, konu Pét-
urs Péturssonar, og síðan hjá
Hólmfríði konu V. ophoníasarBenja-
mínssonar.
Rúmlega tvitug að aldri fór hún
til Danmerkur. þar dvaldi hún 2}.^
ár, lengstum við" nám á lýShá-
skóla á Sjálandi. Eftdr það hvarl
hún aftur til íslands og stundaði
þar barnakenslu, um t\-eggja ára
tíma, hjá séra Arnljótd á Bægisá
og víöar. — 1882 fluttist hún vest-
ur um haf tdl Winnipeg.
Árið 1886 giftdst hún Sigfiisi
Guömundssyni Goodman, frá
Skoruvík, þá til heimiiis í Graf-
ton, N. Dak. En árið eftir, 1887,
fluttust þau vestur til Al'berta og
námu lund skamt austur af Tinda-
stóld, þar sem þau hafa síðan bú-
iS. Af íjórum börnum þedrra hjóna
liía 'þrjú, sonur og tvaer dætur.
Börnin sín fræddi hún mjög vel,
en auk þess lagSd hún alla alúS á,
aö fræða aðra ungiinga þar um
slóðir í íslenzkum kristnum íræS-
um, enda var hennd sérstaklega vel
iaginn sá starfi, þvi hún var skurp
gáfuð og hugmyndarík kona. Lút-
erski söfnuöurinn í Alberta á lii.nni
að þakka meira en- nokkrum öðr-
um manni’.
Hin síðari árin var hún oft þjað
af hjartabilun, sem og varð bana-
mein hennar.
Hún var jörðuö 14. ágúst, aS
viðstöddu fjölmörgu fólki, én sér-
staklega létu íélagar hennar, Good
Templars, til sín taka í þvi, að
skreyta útför hennar. P-Hj.
-------4--------
HÁTlÐLEGT SVAR
ti'l þéra þtefáuþ þdgfúþþonar.
Jrem kvdttan fyrir gredn upp-
gjafa guðþmanþinþ, þendi ég hon-
um kveSju mína, og þetta gamla
aiþýðlega þpakmæliþljóð. þaS
gevmir í þér meiri hugþun, en
þumdr geta lagt i langa ritgerð —
þótt lærðir þéu ; það nær víþt lið-
lega út yfir ræðuna breþþin'þ í
Heimþkringlu þdðaþt.
“Vel stígur Lalli
Innar á palli ;
Lokulaus er brókin hans
:,: Og lít’il þing i hjalld. :,:
Kn — vel stigur La-la-1 a-la-lalli"
MeS beþtu óþkum,
J. Einarsson.
Aths. — Stafrétt eftir handrit-
inu. Ritstj. 0
Til Leiíru Til Sölu 1
♦
TIL LEIGU er ágætt sjö her-
bergja íbúöarhús, nr. 738 Arling-
ton st., með öllum nýjustu þæg-
indum. Leigan er J20.00 á mánuði.
Menn snúi sér til S. Thorkelsson,
738 Arlington st., Winndpeg.
Ungur maöur hér í bænum var
sektaður ttm 540.00 fyrir að fara
of hart á sjálfhreyfivagni um stra't
in, ré'tt fyTÍr síðustu helgi, eða
tveggja mánaða fangavist að öðr-
um kosti.
-----♦-----
KENNARA
vantar fyrir Arnes South S. D.
No. 1054, kenslutimi 6 (sex) mán-
uðir, frá I. október 1906 til 31.
tnarz 1907. Tilboðum verður veitt
móttaka af undirskriíuöum til I.
september næstkomandi, og þarf
umsækjandi að tiltaka mentastig,
æfingu við kenslu og hvaS hátt
kaup að óskaS er eftir.
Nes P.O., 23. júlí 1906.
ísleifur Helgason.
Smælki.
Hrokafullir menti eiga enga vini.
í meðlætinu þekkja þ e i r engan,
og í mótlætdnu þekkir enginn þ á.
Stærilæti kemur fram í ýlnsum
myndum. A tímum frönsku stjórn-
arbyltingarinnar voru edt't sinn
þrír menn færðir til aftökustaðar-
ins, prestur, aðalsmaður og þjóf-
ur. þegar vagninn, er var mjög lé-
iegur, 'fór um eitt af útkjálka-
strætum bæjarins, hrópaði götu-
skríllinn á eftir honum: “Niður
með yður, þér aðalsmanna hund-
ar! ”
Aðalsmaðurinn brosti ofur ró-
lega, en þjófurinn kafroðnaði og
l.rópaði: ‘‘Kæru vinir, ég er ekki
aðalsmaður, ég er bara þjófur! ”
En hinn kyrlátd prestur tók í
handlegg þjófsins og mælti í alvar-
legum aðvörunar róm:
“þeguðu, ungi maður! þetta er
hvorki tími eða staður fyrir sjálfs-
hól eða stærilæti”.
Ekkja nokkur stóð yfir moldum
manns síns og grét bedsklega'. Höf-
uð hennar og herðar sáust ti'tra
undir sorgarblæjunni, edns og henni
lægi við krampa.
Presturinn, er flutti likræðuna,
sagði meðal annars: “Já, kæru
vindr! Vorum ástkæra bróður var
kipt burt á bezta aldri frá ást-
kærri konu, sem nú niðurbeygS af
sorg er eftirlátdn sem ekkja, aS
edns 29 ára”.
“Nei, velæruverSugi herra, ekki
nema 25 ára”, mælti ekkjan, meS
tár í augum og ekka í kverkum.
Fjórir menn voru sektaðir hér
sl. föstudag fyrir vínsölu í heima-
húsum. Fékk hver þeirra 5100.00
sekt og máiskostnað að auki.
ADAIVIS c&i
IVIAIIV
PLUMBING é HBATING
Smáaftgeröir fljótt og vel af heudi leyptar
555 S*r<?er>r Ave. + + Phore
Duff & PLUMBER3
Flett (ras & Steam Fitters
c->4 NOTRE
DAME AVE Telephoue 8815
Gáið að þessu :
Nú hefi ég fyrirtake kjfirkaup á
húsnm og bæjarlóðum hér f borg-
inui; einnig hefi ég til síflu liind,
hesta, nautgripi og landbúnaöar
vinnuvélar og ýmislegt tieira. Ef
einhverja kynni aó vanta að selja
fasteignir eða lansafé. þá er þeim
vélkomið að finna mig að mAli eðn
skrifa mér. Etr hefi vaualega ú
heudi vfsa kanpendur. Svo útveL'a
eg peningalén, tek menn f ltfs-
kbyrgð og húB f eldsábyrgð.
C. J. COODMUNDSSCN
7ó4 Siincoe St.. Wiut>)p^K, Mm>
MARKET HQTEL
146 PRINCESS ST.
A móti mHrksf'UDm
P. O’CONNELL, eigandi, WINMPPG
Bezru te«iut.dir »f vii.fai>KUtL og d
um, 8?h)yiii,ÍE«’ eóf' ok búsi endui
beett ofc nppb'V* nýj’>
5000
Cement Build-
ing Blocks efln
E1 d i viðu r
af öllum og
beztu t e g -
undum.
J. G. HARGRAVE & CO.
Phones: 43í, 432 og 2431. 334 Main St.
|i\ rAI) \\ er ft Notre Dame
If Af If li 1* Ave., fyrstu dyr
frá Portage Ave.
að vestan. Þetta
er nýtt hótel og
eitt hið vandað-
asta f þessum bse.
Eigandinn_, Frank T. Lindsay, er
mörgum íslendingum að góðu
knnnur. — Lítið þar ina!

Hinn ágœti
44
Thos. Lee
uigandi
T. L.” CIGAR
er langt á undan hinum ýmsu
tegundum með ágæti sitt.
Menn ættu ekki að reykja aðra
vindla en þá beztu, sem heita
“ T. L. ” og eru búnir til hjá
WESTEHN CIGAK FACTORY
WINNIPEG
Department of A(/ricultnre and Immigration.
Land möguleikanna fyrir bændur og hnndverksuienn. verka
menn Auðnuból landleitenda. þar sem komrækt, griparækt,
smjör og ostagerð gera meim fijótlega auðuga.
Á R I Ð 1 9 0 5.
1. 2643,588 ekrur gáfu af sér 55,761,416 bushel hveitis, að
jafnaði yfir 21 bushel af ekrunni. 2. — Bændnr bygðu hús og
aðrar byggingar fyrir yfir 4 millfónir dolllars. — 3. Hús voi u
bfgð í Winnipeg fyrir meira en 10 millíón dollars. 4. — Bún-
aðarskóli fyrir Manitobafvlki var bygður á þessu ri. 5. Land
ar að hækka f verði alstaðar f fyikinu, og selst nú tvrir $6 til 50
hver ekra, eftir aft.öðn og gæðum. 6. — 4o þúsund velineiíiindi
bændur eru nú f Manitoba. 7. — Ennþá eru 20 inillfóu <-krur
af landi f Manitoba sem má rækta. oa íæst sem liei.mi:iisiétuul
TIL VÆNTANLEGRA LANDNEMA
komandi til Vestnr-landsins: — Þið ættuð aé st 1 í Vvínni; <*g
og fá fnllfir upplýsingar nm heimilisrétbiri'ind. >vg' “innii: um
önnur l»nd sem til s»1q eru hjá fylkisstjóruitnd, j mb..intJifél'">g-
um og landfél«gum.
R 3F> ROBLINÍ
Stjórnarformaður og Akoryrkjumála iuö^afi.
Eftii opplysir/<uin u-á léw» til;
T. J Gfllden Jh«., Ilnrtix')
6l7 Main st., 77 F011
Winnipeg, Man. Toionto. Ont .
\
KONUHEFND i
Kf tir
A. Clemmens
þnS var ákvcSiS, að fjölskyldan færi til Fich't- j
enau, sem Heidecksættin áttd, til þess aS erfing'inn !
sæl þar fyrst dagsins ljós.
Barnaher!>trgin á Fichtetiau voru sett í notkunar-
hæft ásigkomnlag, þvi stundin nálgaðist óðum, aS
þeirra yröi þörf.
Nokkru áðcr en þetta var, sá annaö barn ljós1
dagsins í Wien. Adela Valdaus barn var la'glegur ljós- |
hærður dreiigur, sem alls ekki líktist inóður sinni, en |
vai lifandi eftirinynd Ernst Valdaus.
Einu sinni ætlaöi Nani að bera satnan mynd föð-
nrsins viS andlit. barnsins, en þá fann hún hvergi
myndina og vildi ekkd spyrja Adelu um hana.
þegar Adeia sá son sinn, brutust út óstöSvandi
kveinstafir hjá henni, sem gerSu alla í kring nm hana
hradda. Hún var i nokkra daga svo veik, aö þa5
varö aö fá læknir til hennar, en loksins sigraði hinn j
öritggi vilji hennar yfir veikinnd.
Nokkruin vikum siðar las h'ún í blaSinti heinvan-
aS, aS uýfæddur var erfingi að hinum sameinuSu Hei-
decks og Bl.uikendorffs eignum.
Sain;i daginn skrifaði Adela Körn gamla 4 þessa
leift:
“GóSi vir.nr minn!
Nani er rei'i við mig af þvi, aS ég skuli skrifa
svoiu snemma, þar sem ég hefi verið veik um Lingan 1
tift a, og heldur að þessi áreynsla skaði mig, en ég
veit betur. Eg tel víst, að minn mikilsvirti kennari,
próf. Max, muni hafa sagt yðtir frá fæöingu li'tla son-
ar míns. þar eS hann er frisktir, mun þetta atvik ekki
hindra uáin mitt til lengdar. Ég ætla að leyfa mér að
kalla dreiiginn naffti yðar, og biS yður aS vera guS-
föfíur lvans, aufívitað í fjarlægð. Lækmrinn minn verð- ;
ur í staS yðar viS skirnara'thöfnina'. Ég vil ekki kalla ;
hann nafni fööur síns.
BlaðiS aft hoiman segir mér, aS frú von Heédeck
hafi cignasi son, það gleðttr mig.
Gleymið þér ekki að segja mér fréttir aS heiman.
Eg skal í staöinn segja ySur, hvernig nátni mínu mið-
at áfram. Nú verö ég aS hætta. Nani stendur viS
hliSina á mér meS stóra skál, sem ég á að drekka úr j
og hætta við .skriftirnar, annars verði ég veik, siegir j
hún. Mér líSur vel hérnw, þó ég geti ekki sagt, að ég ;
sé ánægð, sárið er of djúpt til þess að ge>ta gróið j
stræx, en ég hefi sett starf og skyldu í stað ástar og j
trygðar. Verið þér nú sælir og mdnmst mín. Nú á ég 1
líka drenginn minn.
MeS kærri kveðju frá mér og honum.
Yöar
Adela Vaidau”.
Bréfaskiftin glöddu Körn innilega.
Haun el.skaft'i Adelu sem dóttur sína og tók inni- 1
legan þátt í kjörtim hennar. Hann svaraðd bréfinn |
strax, og seruli kæra kveðju ásamt dálitilli gjöf til J
guðsifjasonar sins, sömuleiöis sagði hann henni ýmsar
frét'tir, þar á meðal um viöhöfnina við skírn tinga
barnsins á Fichtenau.
þegar Adela las um þet'ta i bréfinu, datt henn-i í
hng ínismutiurinn á kjörum þessara tveggja barna.
Viðkaíitarmikl.. skírnara'thöfnin hins barnsins og hin
k/rláta skírn síns eigin barns, og þrýsti þá syni sín-
ttm grátandi að brjósti sér.
5. KAPÍTULI.
Söngkonan.
Ljómondi fagran vordag nokkurn var Adela aS
ganga iram og aftur um einn af sínunt ttppáhalds
gangstigum.
Gæf.tn var farin aö brosa gegn henni u}>p á síð-
kastið, hún var heilbrigð og fjörug, röddin orðin skær
og sterk, s\ o hún gat með fullkominni vissu vænst
jx'ss, að húr, næði takniarki því, sem húu þráSd, að
verfta framúrskuran-di söngkona.
En próf Max vildi hafa heiður af nemanda sínum,
liann áleit að hi’.ri ættd enn eitt ár að láta liða áður
en hún kætni opinberlega fratn, sagði að hún hefði
timann fyrir sér, innan skamms mundi hún uppskera
nóg gull og virSmgti — fyrst um sinn skyldi hún biða,
hann vildi aS sigttrinn væri fyllilega viss.
“Að ári liðnu”, sagði prófessorinn, “ertiö jxr aS
eins tuttugu og fjögra ára gömul, og J>ér lítiS út fyr-
ir að vera átján ára. þér hafiS langa framtíS fyrir
yðiir, 'bíðið þ<r, barn, fariS }>ér að mínn ráði og
bífíifí”.
Reinliart lilli Valdau var nú orfíinn 6 mánaða
garcall, rjóSur i kimnim og röskur eftir aldri. Hann
var Nanis angasteinn og dekrað vifí hann á alian hátt
Adela fékk ekki að sinna dreng sínttnt eins mikifí
og hún vildi. Læknirinn bannaði hennd aS gefe honum
brjóstiS, sömuleiðis aS bera hann, kraftar hennar
leyfðu það ekki, húu hefSi þjáðw of lengi til jæss, að
þati áhrif hyrli strax, og stöðug varkárni væri því
nauðsyuleg. Prófessorinn var ekki barnavinur, og
kvaöst vera hræddur um að það spilti fyrir heniti
serc söngkonu, ef það Wtaiaðist að hún ætti barn, og
ráölagSi henni því að koma þvi i fóstur.
En jiað mátti Adela ekki heyra nefnt.
‘■‘Eg skal í eitt skdfti fyrir öll segja ySur sann-
leikanní , sagfi hún. “þrátt fyrir löngun mína til aS
verða siingkona, og öðlast jyað hrós og þann heiður,
sem þér spáið mér, vii ég j>ó heldur yfirgefa þá stöðu
en sleppa barmnn.
Eftir jxttíi mintist prófessorinn aldrei á barniS. '
Adel-a var ennþá sorgarklædd, og próíe9sorinn gat
ekki fengið hana til aö ha-tta því. Ýmsir horfSu með-
aumkunaraugum á þessa ungu fögru sorgarklæddu
konu, en Adela virtist ekki veita neinu eftirtekt..
Morgun nckkurn var Adela sein óRar að ganga
frani og ■aftur skuggaríkan skemtistig, þá vdldi svo tdl
aS hún mætri tveimur þernum, bar önnur jx-irra
barn, ei. hin sjöl og klúta. þær voru aðkomandi og
töluöu sama mál og Adela, svo hún skildi alt sem
þa r sögSu.
“Sjáðu, þarna kemur fallega ekkjan aftur”, sagði
ör.nur, “mér þætti nærri gaman að vdta hver hún er”.
“Hun Htur unglega út tdl að vera ekkja”, sagði
sú, sein barnið bar. ‘‘Heldurðu ekki, aS vdS megum
setjast á jxmna bekk, ég er þreytt meS þetta þunga
bcvrn. og garcli kötturinn kemur líklega ekki strax”.
“Jcá, ef hún ketnur, þá lítur ekki vel út fyrir okk-
ur að sitja, hun mundd strax segja, að prinsdnn hefði
orðiS innkulsa. En börn verða ekki svo fljótt inn-
■ n>a, aS minsta kosti ekki annara manna börn, en
\ :S skulum setjast samt, }>aö heldur enginn út að
rolta um 'þer.na gang aftur og fram endalaust”.
Adela sat einmitt á bekknum, en gerði strax autt
plass fyrir þ'rnurnar.
“þaft er þreytandi aS bera börn”, sagði hún,
“þið þurfift aS hvíla ykkur”.
“þaS er satt”, sagSd önour, og hki bættd við: