Heimskringla - 13.09.1906, Blaðsíða 3

HEIMSKRINGLA
Winnipeg>, 13. sept. 1906.
jjiau hafa gott og þægilegt beiinili,
enda hefir Jónas unniö mikiö landi
sírni til hreinsunar og bóta. J»au
voru glöö og skemtileg haimsókn-
ar. þar var ég næstu nótt. J>ví
miður haföi ég ekki tíma til, aö
koma til fleiri landa þar á tangan-
um. Ég heföi viljað gvta komið til
þeirra allra. Point Roberts er fall-
egur staður og friðsæll til að ala
þar upp börn og koma þeirn á fót.
Kn hrædd er ég um, að ttngu fólki
uppvöxnu muni þykja þar lítið
um tækifæri og tilbreytingu og
muni girnast að leita til annara
staða.
I Vancouver dvaldi ég tvær vik-
ur hjá systur minni Mrs. Parks
(Ragnh. Kggertsdóttu'r frá Kleif-
um í Gilsfiröi). Ég haiöi ekki séð
hana síðan daginn eftir að hún
giftist í Winnipeg ,fyrir átta árum.
J>að var sannur fagnaðarfundur.
Hún fór með mig um allaii bæinn,
sem er afar stór og víða fallegur.
Fegurst af öllu þar er þó Stanley
Park. þar hjálpast að mannaverk
og náttúrtmnar. Tilkomumest
þótti mér afar stórt fuglabúr,
bygt frá jörðu af v-iði og vír. þar
má sjá hið fjölbreyttasta safn
fugla af ýmsri stærð og kyni, frá
örninni og fálkanum til hinna feg-
urstu og smærstu suðurlanda lit-
fugla. það er hólfað í sundur á
nokkrum stööum, eftir því sem
eðli og þægilegf/eit fuglanna út-
heimtir. í Vancouver eru nokkuð
margir Íslendingar, eu ég beim-
sótti að eins fáa. Ég tvndi mér svo
vel heima hjá systir minni, það
var svo Ijúf hvíldarhöfn, að ég
varð löt að fara til annara. Bráð-
lega fórum við þó til Mrs. Paul-
son (Iváru I.úövíksdóttir, fóstur-
dó'ttur Magnúsar Jochumssonar á
Isafiröi, — ég var kennari hennar
í tvö ár heima). Hún er gift
dönskum skósmið. Hann hefir skó-
búö sína í aðal verzlunarparti bæj-
arins, en heimili þeirra er í útjaðri
hans. það er “small ranch” (lítil
bújörð), sem þar er kallaö; er það
4 bæjarlóðir samfastnr, sattar ald-
jnum. þeirra “ranch” var alsvttur
peru, epla og plómtl trjám og
berjarunnum margskonar. Mér
þótti innilega skemtifegt aö koma
til hennar. Við vorum þar nærri
heilan dag. Tvær systur Mrs. Paul
son búa í Vancouver: Mrs. Krist-
jánsson og Mrs. Jóhannsson.
Ilvorttveggja þeirra hjóna bjuggu
í Fort Rouge fyrir nokkrum árum,
en íest'U bér ekki yndi og fluttust
til Vancouver ásaint móöur þoirra
systra. því líður öllu vel, og er
vel efnum búið. J»á kom ég til
þeirra Sandershjóná. Mr. Sanders
(Guðm. Jónssou írá Söndum í
Miöfirði) hefir bygt sir stórt og
fallegt hús á Cedar Hill, sem er
með fegurstu pörtum bæjarins.
Nálægt þeim búa þau Mr. J. Val-
dimarsson, sem lengi var í Klon-
dike, og kona hans. Til þeirra kom
ég líka. Svo l.eimsótti ég þau Jjor-
kel Johnson og Maríu konu hans,
frá Ísafirði'. J>ar er hið fríöasta
heimili, bæöi er Mrs. Johnson list-
feng og svo hefir Mr. Johnson víöa
farið og haft heim með sér marga
fagra gripi og fáséöa. Systir mín
fór með mig í nokkur fleiri hús til
vinafólks síns, þar á meðal Bern-
ards þorsteinssonar og Johnsons-
fólksins, sem fengi bjó í Brandon
og var þar vel þekt. Vinir hennar
voru einnig vinir mfnir.
í Victoria var ég að eins 2 daga
og var það of stuttur timi. þang-
að íór ég frá Vancou.ver á stóru
og fögru skipi, Prinoess Vietoria.
Ég kom fyrst til Mrs. Ölínu
Brandson, dóttur Guðmundar ríka
í Hvítadal í Saurbæ, sveitinni
minni, — og móðursystur l)r.
Brandsonar hér í bænum. Við höfð
um ekki sést í meira en 20 ár, en
þektum þó hvor aðra undir eins.
J>aö kveld var vel notað, því
margt var á að minnast, rnargs
að spyrja og mörgu aö svara.
Hún á snoturt hús og heimili í út-
jaðri bæjarins. þar var ég nótt.
Aö morgni fór hún með mig til
Mr. Ásgairs Lindal, og bæöi fylgdu
mér svo til Mr. Péturs Kristjáns-
sonar, bróöur Kristjáns Richter.
Mrs. Kristjánsson er frændkona
min. J>au eiga þrjú mannvænleg
born uppkomin og eitt ungt. Við
bjuggum öll í sama húsi í Winnipeg
fyrir 16 árum. ^J>au tóku mér eins
og beztu systkini. J>ar var ég í 2
duga. J>ann tíma var Mrs. Krist-
jánsson alt af úti með mér mál-
tíða milli, og sýndi mér öll ríki
Victoríu og þeirra dýrð. í Beacon
Hill Park þótti mér fallegast stórt
vatn' með mörgum tömdum svön-
um og litöndum, og svo annað
minna vatn, vaxáð vatnaliljuskúf-
um, kringum þá syntu hundruð af
gullfiskum. Á gripasafnið (“The
Museum) var gaman aö koma.
þar má sjá mikinn fjöfda af stopp-
uðum dýrum, fugluin og fiskum
írá Norðvesturlandinu, Kyrrahafs-
ströndinni og úr sjó og eyjum víð-
ar að. Kinnig hið fjöfbreyttasta og
fegursta safn af fiðrildum. I Vic-
toria hitti .ég fleiri gatnla kunn-
ingja, sem ég huföi gaman af að
sjá og tala við, svo sem gömlu
hjóndn Sigurgeir Sigurðsson og
konu hans. Synir 'þeirra, þórólfur
og Krist ján, búa þar líka og líður
því öllu vel. J>á kom ég og til Mr.
Skú'la Johnson af Blönduósi (svst-
ursonar sér-a Sveins Skúlasonar á
Staöarbakka í Húnava'tnssýslu, og
föðurbróður piltsins, sem vann
hjólreiöar verölaunin á Islend'inga-
dagmn í sumar). Hann á faliegan
búgarð rétt við bæjarlínuna. —
Nokkra fleiri Islendinga sá ég i
Victoria.
Allstaðar hjá löndum var frjáls-
mannlega gestrisni og glaðværð
aö finna, og er það engin ný saga.
J>egar Kristjánsons hjónin fréttu
um samfeyðastúlkur mínar á Dom-
inion Hotel, sendu þau son siun,
ljómandi fallegan pilt, til að bjóða
þeim heim, en þer voru þá rétt
farnar. þær vita ekki, hve mikils
þær mistu, blessaöar stúlkurnar.
Kn ef þær vilja koma heim til mín
skal ég sýna ]>eim mynd af hon-
um.
New Westminster er yndi'skga
failegur bær. Hann stendur í hlíð,
eöa öllu heldur á stórum hjalla
norður meö sjónum frá bakka
hinnar fögru og veiðisælu Fraser
ár. Uppi á hjallanum er Kxhibi'tion
Grounds og I’ark sameinaö. J>að-
an er hið fegursta útsýni suður
yfir ána og út á sjóinn. Ég var
þar að eins fáa klukkut’ma með
systur minni til að sjá bæinn.
þegar ég skildi við Kldon í
Blaine, var hann að sönnu rúm-
liggjamii og kraftalítill, en kvala-
frí að mestu, og í því ástandi, að
ómögukgt var að ákveöa neinn
vissan tima fyrir afturbata eða
hnignun. Synir okkar >eru báöir í
góðum stööum, annar hjá svstur
minni í Vancoiiver, og hinn hjá
Frímanni kaupmanni Sigf'ússyni í
Blaine. Hann er þingeyingur eins
og Rldon og heíir revnst honum
vel ; verið umsjónarmaður fyrir
hann i fjarvent — þegar hann kom
hingað austur i fvrra — og hjálp-
armaður hans í veikindunum.
30. ágúst 1906.
Mrs. A. þ, KI-DON.
Saupsátt !
Nú getur enginn framar tekiö
upp Heimskringlu, án þess að reka
sig á “saupsátt” Jæirra Baldvins
og Stefáns.
J>ví er þeim ekki lofaö, að jaftta
þetta með sér sjálfum, ef þeir eru
missát'tir, sem ekki er víst, þar
sem Baldvin segir ekki nedtt ? Og
hver getur sagt, að Stefán sé
reiður ?
J>eir eru báöir drettgir góðir, og
engin hætta, að J>edr taki liv*>r
annan þrælatökum.
Ég heföi nú' setið hja eins og
vanalega og ekkert sagt. Kn J>etta
altsaman er að líkjast svo mikið
eftirmælum, að margur gelttr hald-
iö, að Stefán sé nú aö tínast úr
“iestaferð lífsins”. Á þetta get ég
ekki hlustað alveg J/egjandi.
Ég vil ráöa vinum Stefáns, að
láta Stefán sjálfan bera hönd fyrir
höfuð sér, eins og l.ann hefir gert
hingað tdl.
Óska ég svo öllum, sem hlut
eiga að þessum málum, langra lif-
daga, og ef' erfil jóð þurfa endilega
að yrkjast, að Stefán lifi lengst
og yrki þau.
Jón Halldórsson.
-----4------
Úr undirheimum.
Málfærsiumaöur og millíónaeig-
andi í Paris, Victor de Darneau að
na’fni, er var orðinn þreyttur á
ærslunum, fjörinu og hávaöanum í
höhi'ðstaö Frakka, hefir nú, að því
er biaöið Deutche Warte segir,
bygt sér höll undir ánni Signu
(Seine). Hann hefir nú flut't sig í
Jtessa neðan-ár höll sína, og unir
}>ar hag sínum einkar vel.
Jtegar. fregnin um Jtessa einkenni-
legu höll millióna eigandans barst
vinum hans til evrna, héldti Jteir i
fyrstu, að þetta væri skröksaga.
Kn J>egar J>eir ekki sáu hann, eða
fré'ttu neitt af honttm svo mánuð-
um skifti, tók þá að gruna, að
einhver fótur kynni að vera fyrir
Jiessu. Kdnnig styrkti J>að trú
þeirra á sögunni, að húsi hans í
París hafð'i veriö lokað, allir dýr-
indis munir teknir úr skemtihöll
hans, er var þar í grend, og hann
hélt til í á sumrum.
Nú hefir einum vini hans loks
tekist, að finna og komast inn í
J»essa tiifrahöll Darneau ttndir ánni
og minnir hún allmjög á Aladdíns
söguna í “þústtnd og einni nótt”.
Fyrst kom hann að marmara-
l.ellir, og eftir homttit gekk þessi
vinur hins horfna manns langt í
jörð'tt niöur. J>á er hanu hafði hald
ið rúm fimmtiu fet niður eftir,
kom hantt í undurfagran sal, og
kom húsráöandi þar móti honttm
með opna arma. Á strætunum
ttppi, þaöan sem gesturinn kom,
var brennandi sólarhiti og lítt
þolandi rvk, og þótt'i honum því
tnjög hressandi svala, hreina loftið
í marmarasal Jtessttm. Loftið
streymdi inn um fjölda loftleiöara,
og í mið'jum forsalnum var gos-
brunnur. Birta var þar hin þægi-
legasta.
Úr þessum fagra #g mikla forsal
gengtt svo vinirnir inn í bókhlöð-
una, er lá beint unddr ánni. I
mi'ðju lof'tinu var stór grænieit
rúða úr afarþykktt gleri, og gegn-
um hana sást æöandi árstraumur-
inn mjög skírt, en dagsljósið veitti
næga og þægilega birtu gegn ttm
vatnið. þó vortt rafljós hulin bak j
viö silltir í loftinu, til Jx-ss aöaukaj
birtuna, ef á þyrfti að halda.
Borðstoíu veggirnir voru kiæddir
marmara og voru dyr á einum
J>eirra, og um þær var gengið út í
yndisfagran vetrar aldingarð, sem
var þakinn algrænum trjám og
blómskrauti.
1 öllum herbergjttm }>essa undra
bústaðar ríkti algerð kyrð, sem
varð enn áhri'fameirþ við hinn
hæga, sí-suöandd árnið, sem hevrð-
ist ofan að.
-------*--------‘
Smælki.
Hún átt'i að giftast daginn eftir.
Gamli niaðurinn, faðir hennar,
klappaði henni hlýlega á kinnina
og mæl'ti:
“Blsktt barnið mitt! Hefttröu
nú nákvæmkga athugað hið mikil-
væga spor, sem þú átt að stíga á
morgun ? Finst J>ér þú vera full-
komleqa iindirbúin til þess að ...”
“Já, pabbi”, greip hún fjörlega
fram í fyrir honum, “J>að er alt í
beztu reglu. Við erum tvisvar bú-
in að hafa yfir vígslusvörin, þau
eru bara: ‘Já, já’, og Georg hefir
lofað mér, að kaupa mér tvo hesta
Jægar við komum heim aftur úr
brúðkaups ferðinni.
Konan: Ég skil ekkert í því af
hverjum J>essi strákskömm hefir
}>essa óstjórnlegu skapsmuni! ”
hrópaði konan í bræði. “Af mér
hefir hann þá í öllu falli ekki”.
Maðurinn (mjög hægur); “Nei,
geðsnei>illinn J>inn virðist alveg ó-
skertur”.
‘‘Framar skal ég aldrei hjálpa
nokkrum lifandi rnunni”, sagöi
Jens iitli.
“Hvers vegna ekki?” spttrði
móðir hans.
Jens litli: “Nei, aldrei á minni
ævi, af því, að í dag sá ég á skól-
anum,.að Jónas Jónsson stakk
títuprjóni í stólsetu kennarans, og
einmitt ]>egar kennarinn ætlaöi að
skellu sér niðtir í stólinn, þá kipti
ég stólnum til hliðar. Kennarinn
Llunkaðist niður á gólfiö, og þeg- |
ar hann komst á fætnr aftur, barðij
hann mig eins og httnd fyrir það, [
að ég hafði kipt stólnum itndan
honttm. Og seinna lúbarði Jónas
mig fvrir það, að ég hefði eyðilagt
svo ágæta skemtun fyrir hontim.
Nei, fari ég þá, ef ég skai gera
nokkrumlmanni greiða framar! ”
Duff & PLUMBERS
Flett Gas & Steam
f>04 NOTRE DAME AVE. Fitters Telephone 3815
(iáið að þcbssu :
Nú hefi ég fyrirtaks kjörkaup á
húsnm og bajjarlððum hér f I>ortí-
irini; einnig hefi ég til s“lu lönd,
hesta, nautgripi og landbúnaðar
vinnuvélar og ýmislegt fieira Ef
etnhverja kynni að vanta að selja
fasteignir eða lausafé, þá er þeim
vélkomið að tinna mig að máli eða
skrifa mér. Eg hefi vanalega á
hendi vfsa kanpendur. 8vo útvega
eg peuingalán, tek menn f lffs-
ábyrgð og hús f eldsábyrgð.
C. J. GOODMUNÐSSCN
702 Simcoe Sr., Winnipep, Man.
Heimskringla er kærkom- inn gestur á Islardi AYEAD H er á Notre Dame UAl lf lill Ave., fyrstu dyr
MARKET H0TEL 146 PRINCESS ST. v¥ A m ¥ ad vestan. Þetta H 11 I V, 1; er nýtt hótel og 11 U I L li eitt hið vandað-
P. O’CONNELL. eigandi, WINNIPEG Beztu tefiundir af vinfönfium og vind um, aðhlynning góð og húsið endur bætt og uppbúið að nýju Eigandinn; Frank T. Lindsay, er mörgum Islendingum að góðu kunnur. — Lftið þar ina!

Hinn ágœti
“T.L’CIGAR
er langt á undan hinum ýmsu
tegundum með ágæti sitt.
Menn ættu ekki að reykja aðra
vindla en þá beztu, sem heita
“ T. L. ” og eru búnir til hjá

Thos. Lee
eigandi
WESTEIiN CIGÁR FACTORY
WINNIPEG
Department of Agriculture aml Immigration.
MANIT
Land möguleikanna fyrir bændur og handverksmenn, verka
menn. Auðnuból landleitenda. þar sem kornrækt, griparækt,
smjör og ostagerð gera menr. fljótlega auðuga.
Á R I Ð 1 9 0 5.
I. 2643,588 ekrur gáfu af sér 55,761,416 bushel hveitis, að
jafnaði y.fir 21 bushel af ekrunni. 2. — Bændur bygðu hús og
aðrar byggingar fyrir yfir 4 millíónir dolllars. — 3. Hús voru
bfgð í Winnipeg fyrir meira en 10 rmllíón dollars. 4. —-Bún-
aðarskóli fyrir Manitobafylki var bygður á þessu ári. 5. Land
0r að hækka í verði alstaðar í fyikinu, og selst nú fyrir $6 til 50
hver ekra, eftir aftöðu og gæðum. 6. — 40 [>úsund velmegandi
bændur eru nú f Manitoba. 7. — Ennþá eru 20 millfón ekrur
af landi f Manitoba sem má rækta, og fæst sem heimilisréttarl
TIL VÆNTANLEGRA LANDNEMA
kotnandi til Vestur-landsins: — Þið ættuð að stmisa f Winnileg
og fá fnllar upplýsingar um heimilisiéttarlund. og eiiiniwr uni
önriur h'ind sem til sölu eru hjá fylkisstjórnimii. júrubrautafélög-
um og landfélögum.
Stjórnarformaður og Akaryrkjtniiála Ráðgjatí.
Eftir upþlýsinKum
I. .1. (áolden.
6l7 Main st.,
Winnipeg, Mart.
11 » iwiii 111:
Jm«. liiiitr <>y
77 Forl 8in 11
Toicnio. Ont.
4
4
4
4
4
4
4
4
4
♦
4
1
*
£
>
£
$
W V ♦
KONUHEFND
Ef ti r
A. Clemmens
“þvoöu hoi.um og klæddu hann' svo”, sagöi hún j
viö Súsönnu, “ei; faröu varlega”.
“J4, ungirú”.
Súsatinu varð hrædd af aö liorfa á hana. Reiðin j
í andliti Guunhiídar var horfin, en í hennar staö var |
kominn megn ótti.
Maria var ögn aö jafna sig, en stundi enn þá
þungan.
“Statt'i upp”, sagöi Gunnhildur hörkulega,“vertu
ekki Tueö ncin skrípalæti. Komdu með mér í mitt her-
bergi, ég J>arl aö tala viö þig”.
Maria reyndi aö standa upp, en féll aftur á bak í j
stóinurn, hálf meövi'tu'n'darlaus.
Gunnhildur skvctti vatni framan í hana.
“Komdu nú strax”, sagöi hún, “þú færö nœgan
tirna til aö falla í dá, Jægar ég hefi talað við J>i'g og
lögregljn hefir tekið viö Jær”.
I
»...-
í-
7. KAPlTULI.
Hræösla ungfrú Gunnhildar.
Meö hálfgcröu valdi dró Gunnhildur Maríu meö
str inn i sitt herbergi og læsti því.
“Segöu nú frá öllu áöur en ég sendi boð eftir lög-
regluuni, hvaö hefir þú gert?”
Stúlkau fél! á kné grátandi.
“Ekkert, þaö get ég svariö, ekkert”, sagöi hún,
“annavs mætti ég vera trufluö — ó, guð! hjálpaöu
mér, aunium vcsaling”.
“Stuttu upp”, sagði Gunnhildur hörkulega, “ef
þú getur ekki staöiö, þá sittn”.
Hún ýtti henni ilskulega ofan á stólinn.
“Sc'göu nier nú alt, se'm skeð hefir, frá því þú j
fórst og }>angað til þú komst aftur”.
Stúlkau haföi ekki frá mörgu að segja. Hún hafÖi
ek:ð baririiiu hingaö og þangað, svo mætti hún unn-
usta sfnum af tilviljun, og talaði viö hann í tvær mín-
útur í lengsta lagi. Kvaöst alt af hafa gætt vel að
baruinn, — Jxr getiö látiö kalla á unnusta minn, ef
þér ekki trúiö mér.
“Nei, ckki vil ég þaö. Ég eUsannfærð um, aö
J>essi unnusti þinn tilheyrir þjófafélagi, og að þú ert í
sambandi viö þá. Nú veistu mína skoöun. Ég sé eng-
in önnur ráö, en að senda strax eftir lögreglunni —
þaö teröur óumflýjanlegt”.
Maria hljóöaöi hátt við hugsunina um lögregluna.
“.fc, nei — í 'guöanna bænum, gerið 'þér það ekki,
elsku, 'bezta unglrú Gun'nbildnr. Finnið J>ér einhverja
aðra aöfePö. Ég hefi sagt yöur hreinan sannleika”.
“J>ö ég vildi þegja um þaö, livernig eigum viö aö
þegja um þaö gagnvart frúnni?”
“Ó, reyniö J>ér þaö, rej-niö þér þaö, elsku, bezta
iirgfrú —”
“Hún saknar þess, María. Éf hér væri að tala um
nýjan kkeönaö, eða ei'tthvaö annað,. sem mögulegt
- væri aö bæta úr, kynni ég máske aö þegja — en
1 þenna ómetanlcga menjagrip ættarinnar — þessa inn-
dælu, hr.öttóttu gullhnappa”.
A meöan á Jxssu stóö, var Sú-sanna búin aðkoma
úreugnu'm*í rúmið, en Lann vildi ekki þegja, heidur
orgaöi og trgaði unz hann sofnaöi eðlilegum svefni
af arevnslunni.
“Ég skil ekkert, hvað aö barninu gengur”, sagði |
hún hugsandi. “Honum helir þótt vænt um mig og ,
vildi vera hjá mér, en nú finst mér hann ekki Jækk ja |
mig. Rittlivað gengur aö honum. Guö veit, hvaö frú- j
in kann að segja um þetta alt saman”.
Ilún var búir. aö taka til í barn'aherberginu, þeg-
ar Maria kom aftur grá'tandi, en hún fékk ekki an'naö i
aö vita hjá hcnni, en aö skift heföi veriö um kjóla j
drcngsins, og þessi kjólinn væri aö öllu óvandaðri, og
sv o v.iutaði gullmeniö. J>etta gullmen' var merkur
gripur, frá döguiii langömmu frú Krnu. J>aö var búiö j
til úr óholum gullhnöttum á stærð viö baun, sem
stækkuðu því meir sem neöar dró og nær miöju mens-
ins, svo ítö 'þeir stærstu v-oru á hálsinum framanv-erö-
um. J>rátt fyrir þyngsiin, varð barniö ætíö aö bera
meniö, J>vi I.ina áleit, aö meninu fylgdi gæfa, — en
nú var það horfið, horfiö ásamt kjólnum.
þaö leit út fvrir, aö Gunnl.ildi væri runnin reiöin,
því hún bauð Jærmimim aö passa barniö meöan þær
færu ofiiii aö sækja kveldmatinn, og sagði Jæiin ekki
einu sinni aö flýt* sér.
þegar hún var orðin ein eftir, lokaði hún dyrun-
um og gekk aö rúmi drengsins.
Hút; lyfti ábreiðunni til hliöar, færði drenginn úr
| náttklæöunnm og skoöaöi kroppinn nákvæmlega, hún
j opnaði munninii og leit á tenmirnar og lypti upp
| augnalokunuin til aö sjá augnafitinn. Drengurinn
1 vaknaði og orgaö' hátt, en af því barnaberbergiö var
j afsiöis, þá heyröi þaö enginn, enda ætlaöist Gunn-
: hiidur til, aö hanr. vaknaöi, svo hún gæti hevTt rödd
hans.
Svo klæddi hún hann aftur, setti hann á kné sér
: og lék viö hami.
Drengurit’n var nú orðinn rólegur.
“Knginn blettur, ekkert sjáaniegt að honum aö’
Lnna”, tautaöi hún. “Tennur, hár, augu, alt er það
sania. Hvaö þýöir J>etta ? Hvaö hefir komiö fyrir
barniö eða augu okkar ? Mér Iiggur við að halda, aö
h.T séu galtlrar bak viö, eins og þernan segir. Bara
að frúin yi öi nú lengi í burtu í Jxtta sinn, svo viö
fcngjuti! ireniö aftur. J>etta er sem vondur draumur,
— Jx-giðu, litla tröll, orgaöu ekki svona, þaö gerir
J>cr enginn nei tt ilt”.
Hún haföi aldrei talað þannig við litla erfingjann
að mikla auðnum — hvafi meinti him meö J>essu ?
Kvcrs vegna breyttist framferði l.ennar við barnið
þannig ? Hún gat ekki skiliö það, hún var viss um,
aö eitthvað haföi koniifi fyrir barnið, sem hún gat
ckki skilið. Hún gekk hratt aftur og fram um gólfiö
nicö’ drtrtgiun organdi, og revn'di af alefli, að þagga
niöur í honuin grátinn, en árau'gtirslaust. Drengurinn
hafði oft brost við hentti, en nú leit út fvrir, að bann
þekti haua ekki. Loks fór hún að synœja yögguvísu,
°K v iö þnð kyrðist drertgnriun, hann virtist kann'ast
viö liana. Húti söng hana aftur og aftur, þangað til
hann loks lagfii hendur um háls henni og sofnaöi.
g/l/lex^-