Heimskringla - 04.10.1906, Qupperneq 3

HEIMSKRINGLA
Win'ni'peg, 4. okt. 1906.
Ri'tdómur pjóðviljans er á rök-
um bygður. Efni ljóðann'a er marg
breytt en stuttlega orðuð umsögn
um hvert atriði. Atriðin ©ru þessi:
Kri'Stdleg trúfræði (20 talsins) —
I) Um guðdóminn, 2) Um eigin-
leika guðs, 3) Um guðlega þrenn-
ing, 4) Um opin'berandr guðs, 5)
Um sköpunarverki'ð, 6) Um gjafir
guðs, 7) Um forsjón guðs, 8) Um
syndina, 9) Um sendingu og ævi
Jesú Krists, 10) Um lifsstarf Jesú,
II) Um íriðþæginguna, 12) Um
náðarverk heiiags anda, 13) Um
kristna kirkju, 14) Um guðs orð,
15) Um bænina, 16) Um skírnina,
17) Um kveldmáltíðina, 18) Um
dauðann, 19) Um dómsdag, 20)
Um eil.ft líf'.
Seinni kaflinn Um kristilegar lifs
reglur er í 10 liðum: 21) Innri
guðsdýrkun, 22) Ytri guðsdýrkuu,
23) Almennar lífsreglur kristins
manns, 24) Sérstakar lífsreglur
kristins manns, 25) Kærleikur til
náungans, 26) Sórstakar líknar-
skyldur, 27) Skyldur við dýrin,
28) Skyldur er leiða af stöðu vorri
29) Heimilislifi'ö, 30) Kristife^t fé-
lagslíf.
■það, sem sérstaklega einkennir
ljóð þessi, er að þau glæða hjá
börnunum göfugar siðferðis hugs-
anir, vekja elsku tdl guðs og aðdá-
un á honum, en engan ótta, og
eru algerlega laus við helvítisbenn-
dnguna, sem er viðurstygö í með-
vitund hugsandi manna. Engin
tilraun er gerð til þess, að vekja
hjá börnunum þræ'lsótta á guöi
eða að ógna ]>eim með píslum ei-
lífra kvala. Ekki verður heldur
annað lesið út úr fjóðum þessum,
en að höíundurinn hafi þá skoðun,
að rá'ðstöfun guðs sé sú, að gera
að siðustu alla menn hólpna, og er
það ólíkt fegurri hugsjón en sú,
sem uppmá'lar oss guð sem grimm
úðugan harðstjóra og hefndgjarn-
an 'böðul, er steiki.um aldir alda í
logandi eldi mestan hluta mann-
kynsins, fvrir þær fáu yfirsjónir,
sem menn kunna hér að drýgja á
fárra ára tímabili sökutn vanþekk-
ingar sinnar og óstyrkieika.
Ljóð þessi eru spor í rétta átt
til uppfræðslu l>arna.
Hirting
Herra Guttormur Quttormsson,
Lögberg, Sask.!
þó að þjóðarsvívirðing þín, sem
birtist í Lögbergi 6. sept. sl., sé
tæpast þess vdrði, að svara henni,
þá samt, þar sem þú skorar á oss,
viljum við með fáum orðum láta
þér í ljós skoðanir okkar á máli
því, ssm þér liggur svo þungt á
hjarta', að þú ákalfar alla ísfenzku
þjóðina þér til fuHtingis. þáð eru
nú að vísu ekki mjög margir, sem
þú býöur út í slarkið með þér, en
safnast þegar saman kemur. það
eru þó nokkrir hinum megin vTið
Keflavíkina, bara ef ’þeir hlýða
raust þinni og koma. þú gætir
kannsk'e, svona þegar fram líða
stundir, með þínum aðdáanlega
rithæt'ti og mælsku, komið þessum
li't'la hóp til að kannast við þörf-
ina. Með þessu ertu handviss, að
hri'fsa upp framt að eitt hundra'ð
og tut'tu'gu þúsundum, og er það,
svei þér, álitlegur hópur til að
siga á einn mann eða svo. En þér
að segjat, án þess að hryggja þig,
þá leikur grunur á því norður hér,
að þér muni ganga illa liðshónia,
og mi'kið ver en Héðni forðum, og
er það auðvitað af því, að mái-
staður þinn er álitinn talsvert
lakari.
‘‘Miklir menn erum við, Hrólfur
minn”, sagði Vilhjálmur bleyöa.
Mikil völd hlýtur þú að hafa, þar
sem þú segist leyfa þér að skora á
alla íslendinga, hvaða skoðunum,
sem þeir fylgi, að gera Heims-
kringlu útlæga af heimiluni sínum.
Hrystilega mælt af ekki meiri
manni. En auðheyrt er það nú
samt á þér, þó þú berir þig all-
kempulega, að einhver óhræsis ó-
nota hroflur er að gera vart við
sig hjá 'þér ; þess vegna er þér ckki
um, að fara alveg liðlaus út á or-
ustuvöllinn. þitt er líka vitið
meira, að hafa Hrólf með þér. þú
getur þá farið að eins og Vilki:
rei't't á þig mosa meðan Hrolfur
berst við flögðin.
En það er nú þér að segja af oss
hérna norður frá, að við höfum
alls ekkert álit á þér fvrir hers-
höf'ðingja, og viljum ekki vera
þektir fyrir að fylgja þér. Við vit-
um, aö máfefni það, sein þú laest
vera a'ð mnnna þig upp í að berj-
ast fyrir, er af þínum illa hross-
hárslopa spnnnið, og á engnm rök-
um 'bygt. Er þér því hrakför vís
straix og heimskan flæmir þig út á
það rakka vað.
Komdu nú hingað, snáði ; við
ætlum sem snöggvast að setja þig
hérna á ga'pstólinn, edns og krakka
sem hefir gert aif sér saurverk, og
yfirvega, hvað þú hefir unnið þér
til óhelgi.
þér er þá fyrst fundið það til ó-
helgi, að þú dyrfist að skora á
landa þína að spilla a'tvinnuvegi
hr. B. I/. Baldwinsonar og uni kið
fleiri manna, sem vinna að Heims-
'kringlu. Fyrir þessi tilþrif dæmast
]>ér 27 vr'andarhögg, sem skulu á-
leggjast frá hvirfli til ilja.
Annað, sem þú helir unniö þér til
óhelgi fyrir, er það, að þú segist
skammast þín fyrir að vera Is-
lendingur, ef þú sjáir ekki atvinnu-
vegi náunga þíns hnekt. En tekur
það þó fram, að einmitt þessi
maðttr sé þér að öllu leyti saklaus
og ]>ó vogar þinn digri barki, að
segja, að hann sé gjörsneiddur allri
sómatilfinningn. Og skorar svo í
tilbót á alla landa þína, að tneiða
hann annaðhvort líkamlega eða
efnalega. Mikill kærleikans prédik-
ari yrðir þú, eða httt-t þó heldur!
Hva'ðan hefir þú numið þín boð-
orð ? þarna ataöir þú hugsana
mus'tieri þinnar eigin þjóðar, ó-
hræsis óhappa orðhákurinn þinn!
Fvtít þett'a dæmast þér önnur 27
vandarhögg, sem skulu þannig á-
leggjast: frá si>jaldhrygg til hnés-
bóta.
Og í þriðja lagi hefir þú unnið
þér ti'l óhelgi tneð því, að velta
þér með þessum illa ódaunsþrekk
inn i dá'lka Lögbergs með slettum
til ýmsra manna, sem hafa ritað í
Hieimskringlu. Dæmast þér því enn
á ný 27 vandarhögg.
Hvað telst þér ? Eru nú komin
þrenn tuttugu og sjö ? þín eágin
s;\m vizkii skal þessa hyrting á
M'ggja.
þú ert reglulegur Hænsna-þórir
20. aldarinnar. Kænsna-þórir forn-
aldarinnar sagði: “brenni Blund-
ketiU”, og kom þanndg mann-
vonsku sinni fram á hinum be*ta
manni. Enn þú, Hænsna-þórir 20.
aldarinnar hrópar: “Meiðið B. L.
Baldvvinson líkamlega eða efna-
lega”.
Að endingu skal þinn illkvitndnn-
ar Hænsna-þórir vita, að fyr ríð-
ur Eiríkur limalangi áttatíu og
eftt sinn um hrygg þér enn við
gerumst þín ginningafífl.
Svei þér, Hænsna-þórir, og snáf-
aðu burt af stólnum! H.
Atkvæðagr. í Zion
Nýlega fór fram atkvæðagreiðsla
um það í Zion City, 111., hvort
John Alexander Dowie snyldi fram
vegis skoðast sem leiðtogi flokks-
ins, sem hann sjálfur myndaði íyr-
ir mörgum árum og gengið hefir
undir nafninu “Christian' Catholic
Apostlic Church in Zion”. Söfnuð-
ur þessi hefir á síðari árum talið
utn 20 þúsundir meðMma, og hefir
séra Dowie verið einvaldur for-
maður þess flokks. Undir hans for-
ustu hefir söfnuður þessi bygt
Zion bæ, og lagt þar í margra
milM'ón dollara virði.
Svo hefir Dowie á fyrri árum
l.aft mikið vald yíir fylgendum sín-
um, að hann hefir fengið þvi öllu
til leiðar komið, sem hann hefir
farið fram á. Og svo hefir honum
sjálfum sagst frá, að á þaim dög-
um hafi tekjur hans frá söfnuðin-
um verið milMón dollars á ári,
sem hann auðvitað lagði mest-
megnis tdl safnaðarþarfa og til að
byggja tipp bæinn. Samkomuhús
bygði hann þar, sem rúmar 20
þús. manna, og þar hefir hann
flutt kenningar sínar.
En nú er Dovvie hnigin mjög á
gamals aidur og litt fær til for-
ustu safnaðarins, eða nokkurs ann
ars starfa. lín í stað hans er ris-
inn npp annar ledðtogi, að nafni
Wilbur Glenn Volivia. það er mað-
ur á bey.ta aldursskeiði og gæddur
g>óðu'm hæfifeikum. Hann hefir vin-
sældir miklar hjá söínuðinum og
ful't traust hans til leiðtogastöð-
unnar, eins og atkvæðagreiðslan
sýndi, þar sem af 1919 atkvæðum,
sem greidd vToru, Volivia fékk
1906, en Dowie að eins 6 eða 7 at-
kvæði, og var hinn síðarnefndi
með þvi feystur frá leiðtogastöð-
unni, og hún fengin formlega í um-
sjá Volivia.
Dovvie gamla féllu þessi úrslit
mjög þungfega, svro hann hefir síð-
an ekki verið mönnum sinnandi.
En nú á sunnudaginn 23. sept. hélt
hann sína síðustu skilnaðarræðu
fyrir söfnnðin'um. Hann kvaðst
æt’la að bregða sér til Mexico um
stundarsakir, en kvaðst mundi
koma aftur, og reyna þá að hafa
saman fé til þess að byggja skfela
mikinn á Carmel fjalli, þar sem á-
hanigendur sínir gætu komið sam-
an og mætt Kristi, þegar hann
kæmd í annað sinn á jörðina, sem
nú mundi bráðlega verða. Hann
kvTað söfnuð sinn hafa lofað að
grei’ða tíund, og nú kvað hann sig
vanta peninga.
Að síðustu gat hann þess, að
hann hefði í sl. 25 ár bnið nteð
konu sinnd, og að hún hefði skantm
að sig daglega í öll þau ár. En
nú væri haun orðinn armæddur og
einmana. Komi sína kvaðst hanu
ekki búast við að sjá framar, en
hann vonaði, að sínir fyrri vintr
vildu taka sig saman um, að láta
sig ekki líða skort á sínum ;,iö-
ustu ævdárum.
Gáið að þessu :
Nú hefi ég fyrirtaks kjörkaup á
hdsuin og bæjarlóðum hér f borg-
inni; einnig hefi ég til sttln lönd,
hesta, nautgripi og landbúnaðar
vinnuvélar og ýmislegt fleira. Ef
efnhverja kynni að vanta að selja
fasteignir eða lausafé, þá er þeim
vélkomið að finna mig að máli eða
skrifa mér. Eg hefi vanalega á
hendi vfsa kaupendur. Svo útvega
eg peningalán, tek menn í lffs-
ábyrgð og hús t eldsábyrgð.
G. J. COODMUNDSSON
702 Simcoe St., Winnipeg, Man.
Electrical Constrnctioa Co.
Allskona- Rafmagps verk
af hendi leyst.
96 King St. Tel. 2422.
íslenzkur Plumber
Stephenson & Staniforth
Rétt noröan viö Fyrstu lút. kirkju.
« IH Xena St. Tel. 573«
vantar fyrir Framnes skóla, No.
1293, frá 1. nóvember næstk. til
31- marz 190?- Að eins prófgeng-
inn kennari verður þeginn. Lyst-
hafendur snúi sér til undirritaðs
og tiltaki kaup og mentastig.
Framnes P.O., 4. sept. 1906.
Jón Jónsson, Jr.,
■tt Sec’y-Treas.
Það borgar sig að aug-
lýsa í Heimskringlu.
Duff & PLUMBERS
Flett Gas & Steam Fitters
604 NOTRE
DAME AVE. Telephone 3815
Hoiniiiioii Dank
XOTRE DAMEAve. BRAX'Cfl Cor.SenaSt
Vér seljum peningaávísanir borg-
anlegar á íslandi og öðrum lönd.
Allskonar bankastörf af hendi leyst
SPARISJÓDS- DEILDIN
t« ur $1.00 innlag og yfir og gefur hneztu
gildaudi vexti, sem leggjast viö inn*
stæðuféð tvisvar á ári, í lo
júnl og desember.
BOYD'S
“MACHINE-
MADE”
BRAUD
eru altat
eins, bæði
holl og gómsæt
Ef þú vilt fá brauð, þá er
hægast að láta þá vita
það gegnumtele-
fóninn, núm-
erið er 1030
Bezta Kjöt
og ódýrasta, sem til
er í bæmim fæst ætfð
hjá mér. —
Nú hefi ég inndælis
hangikjiit að bjóða
ykkur. —
C. G. JOHNSON
Cor. Ellice og Langside St.
Tel.: 2631.
MARKET H0TEL
146 PRINCESS ST.
á móti markaðuum
P. O'CONNELL, eigandi, WINNIPEQ
Beztu tegundir af vÍDföngum og vínd
um, aðhlynning góð og húsið endur
bætt og uppbú'ð að nýju
Ef þu værir viss
Prlce
$3022
only
BURNS
elther
COAlor
WOOD
skrifaðeftir bækling vorum.
um að geta sparaÖ $15 til $40 meö þvl að
kaupa ‘*Wingold,'' eldastóog aö hún entist
lengur og reyndist betur en nokkur önnui
stó sem selst fyrir tvðfalt. verö, þá mundir
þú kaupa af oss. Viö staöhæfum aö *‘Win-
gold Range“ sé sú besta stó sem enn hefir
verið gerö og seld á svo lágu veröi sem viö
gerum. Þessu til sönnunar bjóöum viö
yöur aö reyna ókeypis eina af þessum stóm
í 30 daga. Sendiö oss borgunina ogviö
sendum yöur stóna meöábyrgö aö eftir þér
hafiö notaö hana á heimili yðar 30 daga
eruö ekki sannfæröir um, aö hún sé ei betri
en nokkur önmur jafn stór stó sem þér
hafiö reynt eöa þekt, og að þiö hafið sparaö
yÖur mikla pe inga A kaupunum, þá
sendiÖ oss aftur stóna og vér sendum yöur
peningana, ásamt meö nutningsgjaldi því
er þér hafiö borgaö.
I'cssi “Wingold Steel Range“ hef-
ir sex 8 þuml. lok, 18 þuml. bökunarofn.
geröan úr besta stáli, og 15 gallóna vatns-
geymsluhólf; eldunar yflborö er 30x34
þuml.; þyngd 400 pund. H .tunárhólf og
geymsluhillur yfir stónni.
nrrXbýrgst aö hún komist til þín 1 góöu
ástandi. Kaupiö eigi “Range” af nein-
um fyrir nokkurt verÖ, fyr en þér hafiö
eöa komiö og séö stórnar. Komið meö þessa augl.
Wingold Stove Company
311"Notre Dame Ave. Winnipeg, Man.

♦-
f
*
*
♦-
♦-
P
#
*
♦-
BERMAN & NADELMAN
ð7Ó>utr(‘ IkameAve.
Búa til alfatnaöi eftir máli fyrir $14 00 og
þar yfir. Buxur fró$3.75ogþaryfir. Karla
og kvenna föt hreinsuö, pressuö lituö
og gert viö. Alt verk ábyrgst.
Swej nson &. I'eterson
KEST A ITKA > T
159 & 161 Neua St.
GóÖar máltlöar til sölu á öllum tímum.
21 máltlö fyrir $3.50. Einnig vindlar,
aldini og fl. Komiö,verzliö viö landa yöar
TAKMöRKUD BORGUNAR
LÍFSABYRGD
gefin út af Great - West l.ife er sérstaklega verðmætt lífsá-
byrgðar fyrirkomulag.
Undir þegsu fyrirkomulagi fellur borgunarþungi iðgjald-
anna á þau ár mannsæfinnar, þe.ar hann hefir mestan starfs-
þrótt og mestar inntektir af erfiði sínu. Þannig — aö maður
25 ára gamall, borgar $28.50 á ári um 20 ára tíma fýrir $1000
ábyrgð. Þegar hann nrer 45 ára aldri hætta allar borganir
og hann heldur $1000 ábyrgð meðan hann lífir. án Irekari kostuaðar
Auk ábyrgðarinnar er hár peninga gróði poldin
ábyrgðarhöfum. Skrifið eftir öllum upplýsingum og se;ið
aldur yðar til
THE CREAT-WEST LIFE ASSURANGE COMPAHY
Aðal skrifstofs, Winnipeg.
aö bezta sem þú g tur tekiö
á undan hverri máltlö, til
aÖ skerpa listina og bæta
meltinguna. er hiö alkunna
DRFAVRVS
BúiB til af
Edward L. Drewry
Manufacturpj & Importer
Winnipeg - - - - C-.iidi
H
T.L.
Heitir ?A vindill som allir reyBia. “Hversvegna?".
af þvf hann er I>a6 besla sem m-nn geta reykt.
íslendipgai-! muni» eftir a8 bi»ja um
Western Cigar Kat'tory
ThomasJLee, eigandi Winnnipeg
4
4
4
4
4
4
4
4
4
♦ <
KONUHEFND
E f t i r
A. Clemmens
t-SRfl
Acfela liorféi hissa á hann'. Hún var hissa á því,
aS Körn skildi koma meS nokkurn mann til hennar,
tii þar ei5 hún áleit, að þetta kynni aö vera maður,
setn Kötn ætti viðskifti við, bauö hún honum sæti.
“Eg skal strax kalTa 'á Körn”, sagði hún, •‘‘■þér i
ætliö liklega a'ö finna hann”.
“Afsakiö írú — þaið var hr. Körn, sem lofaði að
kynna mig yður”.
AcTela hló.
“Og svo lofar hann okkur sjálfum að kynmast
hvort öðru”, sagði húm, “ég er þá neydd til að greiða ;
úr vandræðunum, og verð því að spyrja: Hver eruð
þér ? Við hvetn veitist mér sú 'ánægja að tala?”
Áður en barúninn gat svarað, kom Körn inn.
Adcla þant á móti honum.
“Nú, þarna komið þér þá, slæmi vinnr”, sagöi
hún, “komiö þér s'traix og losið mig úr þeitn vamcl-
iæðuro, s-trn þér hafið stofmað mér í — ég og þessi :
maður þurfum nauðsynfega dróttseta til að kynma j
ok^ur”.
Hún talaði glaðfega og i spaugi, til þess að rýma j
btirt ftimninni hjá unga manminum, sem húm héft að
væri l.stamaður eöa söngmaður, en þaö kom til
heunar kasta, að verða feimin, þega:r Körn kynti j
henni barún v on Leban, einn af auðugustu ungu mönn
unum í borginni.
Adela i'oÖnaði þegar hún rétti honum hendi sína.
“Ég hefi talað nokkuð cljarflega, herr-a barún”,
sagði liún, “ég vona, að ]x‘r afsakið misgrip mín.
Ég hélt t-g l.eféi alt annán mann fyrir avigum mér”.
Ilún íann, að hömd barúnsins skalf, þegar hiin tók
í hana, og sa aö hanm rendi augunum allra snöggvast
til blóinsins á píanóinu, svo hin næma eðlisávísun
henmar sagði henni hitt anmað. Hamm var þá þessi ó-
]>ekti aödáandi, sem hafði veitt h'enmi þá hylli, sem
hún gat ekki forsmáð. Nú mundi hún líka, að T.ún
hafði séö hann á söngsamkomunum.
þegar Körn var búinn að kynna þau, dró hann
sig i hlé.
“Vesalimgs drengurinti”, hugsaði hann, “hann er
svo ástfanginr, aö hann vill líklega helzt tala um sin-
ar sakir vitnalaust.
þaö feiö t-kki langt rnn þangað til Adelu hepnað-
ist, aö eyða fcimni harúnsims, með hinmi óvamalegu
mælsku sinni og skemtifegu samtalshæfifeikum, svo
v'öræðurnar urðu eigimfegri.
“Ég þakka yður fyrir blómagjaíirnar, hr. barún”,
sagði hún, “tn ég verð jafnframt að segja yður, að
liinir verðmiklu gimsteimar, sem fvlgdu þeim, gera
þau miður hciuugar gjafir fyrir mig, heldur en tilfell-
iö væri án þeirra. BTóm eru mér ávalt kærkomin ;
gimsteinar ekki. Ég má ekki leyfa, að þér á þ’ann hátt
vekjið athvgli annara á okkur. þess vegna vil ég
biöja yð'ur , að reiðast ekki, þó ég sendá yður gim-
steir.ana af-lur”.
það var svo fjarri því, að barúninm reiddist orð-
uin hiunar, aö einmiitt þessi heiöarfega a'ðferö gaf
honum djörfung til að opma httigsamir sínar fvrir hehni
með einföTdum, óbrotnum orðum, scni komu frá
hjartan", að Týsa fyrir henmi tilfinningum sínum, þrá
og vonum. Hann befði elskað hama frá því augnabliki
að hann lei't hana fyrst amgum, og það væri sín imrni-
fegasta c>sk, aö húm vildi verða konan hans. Blómin
og gimsteinarnir, sem hann1 heföi sent bemni, væri
ckkert, alt sem hann ætti í beiminum, auö, tign, jarð-
leignir, nafn og aft vi-ldi bann feggja henni í skaut.
Hann skyldi verja öllu líli sinu til að hlyima að hemrni
og gera hann gæfusama, ef hún að eins vildi segja j
þctta stuita orö “já", og meö því veita sér fmllvissu
um siua fr.vmtíöar gæfvi.
Enda þó'tt Aóelu furöaði ekki mjög mikiö á þess-
ari víiriýsingu — síðam hún- var farin aö njóta al-
menniugs hvlli, hafiöi hún oft heyrt slíkar yfirlýsinigar
-- þa klöktiaí.i hún aTTmikið yíir þessu. Knginn hafði
áöur látiö hjartað tala jafit skýrt, emgimn gefið orð-
um síti'Utn jain mikið sannfeiksgildi, enginn bundiö Mfs
gæfu sina jafn fa'stfega viö henmar.
Hún svaraði þess vegma blícölega:
“]>ér haiiö veitt mér þann mesta beiður, sem
karlmaður getur sýnt kvermmanmi, hr. bartím, og ég
þakka yður fyrii það meö hreinskilinni hugsun ; en
þaö, setn þcr biðjiö um, get ég ekki veitt. Ég vil ekki
aö lífsleiö yöar verði hulin mvrkri, sökurn snöggra
áhrifa, er é-g, már óafvitandi, hefi fvaf’t á yður. Ég er
ekki hæf til aö vera kona barúns von Lebau”.
Barúninn eiidurtók aftur og aftur ti'Tboö sitt, og
reyndi aö fulTvissa bama um, að tilfinmngar sínar
væru ckki augnabliks ástríður. Hamn bað hana að í-
huga l>ei'Öni sína nákvæmloga, áður em húm neit'aði
henr.i. Ilarin kvaðst skyldi gera sig ánægðan með vin-
áttu hennar, þangaö til sér bepnaðist að breyta sivto,
að T.ún gæti elskað sig, hann skyldi fnUnœgja öllum
óskutn heiinar, ef húm vildi veröa barvinsinna Leban.
Ti'lboðiö var freistandi, og fáar konmr mumdu hafa
veriö færar utn að neita þv-í.
Acfela hafði heyrt talað tim hinm mikla atið' bar-
únsins, áður en húu kyntist honum sjálfum. En það
var hvorki tign né auður, sem freistaði Adelm, þegar
liúti með leyndu andvarpi skoðaði i huga sínum til-
veru þá, sem liin tilvomandi barúnsfrú ætti von á.
“þér megið trúa mér, hr. barún”, sagði hún, “ég-
er hrifmari og fintt mér rneári heiður sýndan með til-
boöi yðar, cn ég er fær um að lýsa, og þó get ég ekki
breytt svari mtnu, ég get ekki ’tekið því! ‘ það er ó-
mögulegt”.
"Omögiilegt? Og hvers vegna ? Haldið þér þá,
aö þo aö þer eiskiö mig ekki mima, aö þaö sé alveg
óir'oguTegt, íið þér getiö veitt mér ofurlitla vináttu,
gert ofurlitla tilraun til að þykja vænt ttm mig?”
Arlela ftrosti bHðlega.
“þaö yrði manmast erfitt”, sagði hún. ' j
Tlg r.m leið bar hún vasaklútinn upp aö augun-
utn, til að þurka af þeim tárin, smi ætluðu að læð-
ast ofar. kmnainar.
Barúrinn sá þaö og sagði hrvggur:
‘‘Ot ö míu hafa sært yður ? Og þó langar mig aö
eius til aö gera yður lánsama”.
“Já, það hlýtur aö gera hverja kontt gæfuríka,
aö hljóta annaö eins tilboö frá eðallyndum manni"
sagði hún, “og ég er montin af þvi, að hafa vakiö
jafn hlýjar tilfinmngar hjá yður. Kn það eru til á-
stæc.ur, óiii ekjatilegar ástæður, sem bamna mér að
hlýða á yður og sem ráða yfir hjarta mínu, enda
þctt cg vtldi gtra þaö. Enda þótt ég elskaði yður
tr.eö htnn-i æöstu og tryggustu ást, sem heima getur
á^t í kotiu l'jurta, mætti ég þó ekki láta ástina ráða
og giftast yður”.
■^Hver er þessi hindrum, sem truflar samband okk-
ar ” sagði barúr.inn innifega, “er ekki mögufegt, al
ryö.r.i henni úr vegi ? Vil.jiö þé'r ekki segja mér hvei
hun er, svo e-; geti sjálfur athugaö, hvort hútt ei
megtmg um aö aöskilja okkur?”
Adela var orðin mjög föl.
“það hafa fleiri memn em þér, hr. barún, beint
þessari sptirmmgu að mér, siðan ég varð söngköna, en
ég hefi aldrei svarað henni, vegna þess ég vissi, að
ást ]>eirra var að eins augna'bliks imymdun. Én ég