Heimskringla - 01.11.1906, Blaðsíða 3

HEIMSKRINGLA
Winnipeg, i. nóvember 1906.
Johnson, í góðu yfirlæti, og verS
ég hér þangað til seinast í þessum
mánuði, þá hefi ég ásett mér að
leggja af stað til San Francisco,
CaL, til þess að setjast þar að.
Maðurinn minn, Peter P. Holm,
fór þangað þ. 25. ágúst sl., og
lætur hann mjög vel af sér þar.
Mig langar til að þakka lönd-
um mínum í fáum orðum fyrir þá
alúð og gestrisni, sem okkur systr-
um var hvarvetna í té látin á
ferðalagi okkar norður í sumar.
iþví það má með sanni segja, að
landar vorir kepptust um að bera
okkur á höndum sér, og mun það
okkur seint úr minni líða. Við
dvöldum lengst á Mountain og þar
í grend og í Winnipeg, og var á-
nægjulegt að sjá, hve fólbi leið vel
yfir höfuð.
það var sannarleg gleðistund
fyrir okkur systur, að mæte okk-
ar kæra bróðir, Guðmundi John-
son, Mountaiin, N. L)ak. (sem við
við höfðum ekki séð í 17 ár), og
okkar kæru systur, Mrs. John Th.
' Clemens í Winnipeg, sem við höfð-
um ekki séð í 10 ár. Og aldrei
gleymast okkur þær viðtökur, sem
við áttum hjá þeim að fagna.
Við vorum staddar á Mountain
um það leyti, sem kirkjuþingið
st'óð yfir þar, og var það okkur
sannarleg gleði að vera í kirkju
þar sem slíkt fjölmenni af löndum
var saman komið, og ekkert heyrð
ist talað nema vort kæra móður-
mál.
Að svo mæl'tu votta ég og syst-
ir mín öllum, sem sýndu okkur
svo innilega velviid og gestrisni,
okkar hjartans þakklæti. Líöi ykk-
ur öllum vel, kæru landar, og megi
hagur ykkar halda áfram að
blómgast í framtíðinni eins og
hann hefir gert á undanförnum ár-
um!
Guðtún V. Hólm.
■ 'Minneota, Minn., 21. okt. ’o6.
Tiöarfar: Seinni hluta septem-
ber og fram að 20. þ.m. var veð-
urlag mjög hagstætt, og varð þ\ í
bændum alivel ágengt með vinnu;
en að kveldi þess 19. þ.m. brá til
ótiðar aftur; síðan hefir verið ær-
ið mikið regnfall. þar af leiðandi
lítur fremur skuggalega út, því
mikið er óþreskt enn hér um s'.oð-
ir.
Ferðamenn: Hér hafa þau verið
um stund séra Kristinn og Sig: ún
kona hans. Hún i kynnisför lil
íólks síns, en hann að aðstoða
heimaprestinn’ við trúmála fundar-
höld í söfnuðunum (að útlista fyr-
ir hinum sauðsvarta afmúga hvern
ig hann skuli haga sér gagnvart
trú og kirkjú! )
Giftingar: Nýgift eru þessi:
Árni B. Gíslason, lögmaður, og
Córa Sigurbjörg Eastmann ; Jör-
en Björnson og Ella Regina Frost;
iMathnsalem Evjólfsson og Krist-
rún María þorsteinsdóttir ; Sig-
urður A. Vígfússon (Anderson) og
Lillie Dahl.
Alment umtal er hér allmikið
viðvikjandi deilum Heimskringlu
og séra Jóns Bjarnasonar, — en á
sveif Heimskringlu hallasV fjöldinn,
enda — hlutdrægnislaust sagt —
er það mál betra til sóknar en
varnar. — Kirkjumenn segja, að
það sé mál, er Heimskringlu komi
ekkert við; en slíkt er glapsýni að
segja svo, því það er skylda allra
blaða, og hvers einstaklings, að
varða veg öllum málum, er þjóð-
heildina snerta, og hver maður er
þakklætis og virðingarverður sem
slíkt gerir. — En báðir málspart-
ar virðast nú svo æstir, að ur
liófi gangi; en enn sem fyr eru
kirkjumenn framar á glapstigum.
Eitt verð ég að segja yður, hr.
ritstjóri,, sem er það, að fyrir-
sögnin fyrir “Afa”-greininni er
sú svæsnasta, og frá mannvirðing-
arlegu sjónarmiðd, sú óhæfilegasta
sem ég minnist að hafa séð. En
að fliestu öðru leyti er ég yður
sammála. S.M.S.Askdal.
Jón anmingi
» •
i
Jón og Eiríkur voru bræður,
fæddir út á Islandi; þeir fluttust
burt þegar á unga aldri. Eiríkur
græddi stórfé, því hann var ein-
stakur reglumaður. Jón aftur á
móti var dæmalaus slarkari, enda
fann Eiríkur oft að því við bróður
sinn, en Jón svaraði vanalega:
“Bróðir minn, mér er ómögulegt
að hætta við blessað vinið, það
sem geíur mér svo margar á-
nœgjustundir, góða vini og beldur
við fjöri mínu í fullum mæli.
Hvernig á ég að hrinda burtu
slíku hjáiparmeðali sem vínið er ?
Nei, mér er það ómögu-legt”.
Og Jón hélt áfram að drekka og
löngunin í vinið varð að lokum ó-
slökkvandi, hann varð aumingi,
komst undir manna hendur, eins
og segir frá seinna.
Svona liðu mörg ár. Eiríkur dó.
Jón fékk allan arf eftir bróðiir
sinn, því hann var eini erfinginn,
sem þá var á lífi. Ekki hætti Jón
við drykkjuskapinn, heldur jók 1
hann mikdð, því nú voru pening-
arnir nógir. Og hann l.élt áfram !
að drekka. Hann lenti oft í slags- 1
málum, og bar stundum minni
hluta ; blár og blóðugur kom
hann heim á nóttunum, og stund-
um lá hann úti undir fótum dýra |
og manna, meiddur, klæðlítill, og
peningalaus. Kraftar hans urðu æ
minni og minni, en sarnt hætti Jón
ekki að drekka, hve mikið sem
hann hlaut að liða í svona löguðu
ástandi.
A þessum böls og brennivínsár-
um sínum kyntist Jón ungri mey,
sem sótti mikið eftir honum, og
leikslokin urðu þau, að hann gift-
ist henni, en mun haía iðrast eftir
því. þessi unga meyja vissi vel, að
Jón var nýbúinn að erfa bróður
sinn sáluga, og hugsaði sér því
ráð til þess að ná í peningana.
Hún sló Jóni gulihamra með fögr-
um loforðum um glæsilega fram-
tið, ef þau gætu náð saman. ]>essi
gullh-amrasláttur dugði, því hún
var brögðótt eins og Bragða-
Mágus, lýgin eins og Lyga-Mörður
og grimm eins og Guðrón Ósvífs-
dóttdr.
Eftir að þau giftust, varð hún
húsfreyjan og húsbóndinn, en-da
var Jón sjaldan heima á daginn,
þvi hann var á vei'tingahúsunum
og víðar. Enda var hjónaband
hans ekki glæsifegt. Menn sögðu,
að hún hefði skammað mann sinn,
og jafnvel barið hann, þegar hann
kom heim drukkinn, oft iila til
reika, svefniaus, hungraður, mátt-
lít'ill.
það varð endirinn á þessu hjóna-
bandi, að Jón kom hefm t: 1 sin
nokkuð drukkinn, svaraði koru |
sinni og lét hana ekki legjrja hend- |
ur á sig í það sinn. Kona :>ans
reiddist, lét taka bónda sinn úr I
húsinu með valdi, og k:erði h mn I
síðan fyrir, að hann hefði lagt
hendur á sig. því var trúað. Og 1
af því Jón var drukkinn, þó hanu 1
byði eið á móti konu sinni, þá féll
málið samt á hann. Dómurinn var
5 mánaða fangavist, sem Jón
>••••1
»••••
Reynið
Þessa
B ú ð
-il
• •
• •
• •
• •

• •
• •
Ti'Doniinion Bank
NöTRE ÐAME ive. BRANCH Cor. Neoa St
t ér seljum peningaávísanir borg-
anlegar á Islandi og öðrum lönd.
Allskonar bankastörf af hendi leyst
SPARISJÓDS-DEILDIN
teur $1.00 innlag og yfir og gefur hærtu
gildaudi vexti, sem leggjast við mu-
stæöuféð tvisvar á ári, í lo
júní og desember.
Electrical Constrnction Co.
Allskona- Rafmagns verk
af hendi leyst.
96 King St. Tel. 2422.
BOYD’S
“MACHINE-
MADE”
BRAUD
eru altat
eins, bæði
holl og gómsæt
Ef þú vilt fá brauð, þá er
hægast að láta þá vita
það gegnum tele-
fóninn, núm-
erið er 1030

• •
• •
• •
• •
ií
Telefón
212 7

Haust vörur
Allar haustvörur vorar eru nú fullkomnar.
Yfirhafnir og allskonar alfatnaðir — mcð nýjasta sniði — og úr
því bezta efni sem fáanlegt er. Loðtreyjur gerðar úr ‘‘Raccoon’’
«kinnum. og loðskinnsfóðraðar yfirtreyjur með “Otter”-kröK«m; einn-
ig Rottuskinnsfóðraðar yfirtreyjur með lambskinnskrögum af allra
beztu tegund — verð frá $50.00 til $150.00
Nýjir hattar, allskonar vetlingar, og allskonar nærfatnaður.
Vörur vorar er allar nýjar, þvi vér fluttum engar gamlar vörur
i vora nýju búð — sem vér ver!um nú i.
| PALACE CL0THING STOfíE 'l\
t 47° "Jéiin St. r.' Ci/iíl■STIa’nSON!'rtósm. 3 J
hlau't að taka út fyrst svona var
komið.
Og inn var hann set'tur af kald-
lynd'um kéigurum, ræningjum líka,
konunni, Ofdrykkjunni!
þetta varð endirinn á ævi Jóns
og hjónabandi. Og hver mnn öf-
urcda hann af konnnni, sem varð
orsök í dauða mannsins síns ?
A. St. Johnson.
♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦
: CUNNAR J. COODMUNDSSON ♦
♦ ■ — ♦
♦ 702 Simcoe St.. Winnipeg Man ♦
♦ .... ♦
♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦»♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦
♦ ♦
♦ Selur hús lóðir, lönd og lausafé ♦
♦ fyrir hvern sem þess óskar. ♦
♦ ♦
♦ Hann hefir altaf áreiðum hönd- ♦
♦ um fyrirtaks ágóða kaup fyrir ♦
t þá — sem vilja græða. ♦
^ Einnig útvegar hann peninga- \
♦ lán gegn fasteignum. ♦
^ Talið um það við hann. *
♦ ♦
♦ ♦
♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦
r
Islenzkur Plumber
Stephenson & Staniforth
Rétt norðan við Fyrstu lút. kirkju.
11» Nena St Tel. 5780
Duff & PLUMBERS
Flett Gas & Steam
604 NOTRE Fitters
DAME AVE. Telephone 3815
H a n n e o 1.1 n d a L
i
n
d
Room 205 McINTYRE BLOCK
TEL. 4159
Selur hús og lóölr; útvegar pen-
ingalán, bygginga viÖ og fleira
H n n n ea L I n d a L
♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦#♦♦
♦
♦
Það borgar sig að aug-
lýsa í Heimskringlu.
Bezta Kjöt
og ódýrasta, sem til
er f bænum fæst ætfð
hj& mér. —
Nú hefi ég inndælis
hangikjíit að bjóða
ykkur. —
C. G. JOHNSON
Cor. Elliee og Langside St.
Tel.: 2631.
T.L.
Heitir sá vindill sem allir ttHversvogna?,\
af þvl hann er þaö besta sem mejin geta reykt.
íslendingar! muniö eftir aö biöja um _T. Ié.
Western Cigar Factory
Thomas^Lee, eigandi Winnnipeg
MAfíKET H0TEL
146 PRINCESS ST.
á móti markaönum
P. O'CONNELL, eigandi, WINNIPEG
Beztu teRundir af vinföcgum og ndl
um, aðblynning góð og húsiö endur
bætt og uppbúíð að nýju
BERMaÍT & NADELMAfTj
f>70Aotre ItnmeAve.
FRANK DELUCA
♦
• ■ . ....... ......■■■
♦ sem hefir búö aö 5 89 Notre Dame hefir +
♦ nú opnaö nýja búö aö 714 Maryland •
+ St. i Hann verzlar meö allskonar aldini +
♦ og sætindi, tóbak og vindla. Heittteog +
♦ kafti fæst á öllum tímum. +
♦ ♦
Búa til alfatnaöi eftir máli fyrir $14.00 og
þar yfir. Buxur frá$3.75ogþaryfir. Karla
og kvenna föt hreinsuö, pressuö lituö
<>g gert viö. Alt verk Abyrgst.
i
NiveyiDíon & l’eterson f
KKWTAFKA.NT í
159 & 161 Neua St. i
GóÖar máltlöar til sölu á öllum tímum. Á
21 máltíö fyrir $3.50. Einnig vindlar, T
aldiniogfl. Komiö,verzliö viölaDda yöar É
Depariment of Agriculture a?id Immigration.
MANITOBA
Land mðgnleikanna fyrir bændur og handverkstiíenn, verkar
menn. Auðnuból landleitenda, þar sem komrækt, griparækt,
smjör og ostagerð gera menn fljótlega auðuga.
Á R I Ð 1 9 0 5.
1. 2643,588 ekrur gáfu af sér 55,761,416 busheí hveitis, að
jafnaði yfir 21 bushel af ekrunni. 2. — Bændur bygðu hús ogt
aðrar byggingar fyrir yfir 4 millíónir dolllars. — 3. Hús voru
bfgð í Winnipeg fyrir meira en 10 millíón dollars. 4. — Búít-
aðarskóli fyrir Manitobafylki var bygður á þessu ári. 5. Land
er að hækka í verði alstaðar í fyikinu, og selst nú fyrir $6 til 50
hver ekra, eftir aftöðu og gæðum. 6. — 40 þúsund velmegandi
bændur eru nú í Manitoba. 7. — Ennþá eru 20 millfón ekrur
af landi f Manitoba sem má rækta, og fæst sem heimilisréttarl.
TIL VÆNTANLEGRA LANDNEMA
komandi til Vestur-landsins: — Þið ættuð að st«nsa í Winniþeg
og fá fullar npplýsingar um heimilisrétfitrlönd, og einnig um
önnur lönd sem til sölu eru hjá fylkisstjórninni, járnbrautafélög-
um og landfélögum.
I
!
Btjórnarformaður og Akuryrkjumála Ráðgjafi.
Eftir upplýsincum niá leita til:
Joieph Vnrke. Jitm. Hartney
617 Main st., 77 Fort Street,
Winnipeg, Man. Toronto, Ont.
KONUHEFND
E f t i r
A, Clemmens

því mi'nn höfÖn beyrt, aö yn-gri Markmann lið'i vel í
Ameríku, álitu memi rétt g>ert af gömlu hjónunum,
að yfirgeía hið skattþun’ga fööuriand.
Burtfarardafrurinn rann upp, Froberg kom á rétt-
um tíma til að sækja þau og flytja þau til Bremer-
hafen, og þegar þangað kom, fylgdi hann þeitn á skip
rit. A skipinu urðu þau hans ekki vör, enda voru þau
fyrstu dagana svo þjáð af sjóveiki, að þau hugsuðu
ekkert um, að grenslast eftir honum, þau þráðu að
eins að vera komin heim aftur, því þar höfðu þau
aldrei orðið fvrir slíkum þjáningum. þegar sjóveikin
fór að l'atna, varð þeim jafnframt hugrórra, og
Markmatn fór nú að spyrja u-m samferðamann sinn.
“•þ’íiö tr enginn maður meö nafmnu Froberg á
þessu skipi”, var honum svarað.
"HejTÍrðu kona”, s'agði Markmann, “’þetta er
harla undarlegt, bara að hann hafi nú ekki tælt okk-
ur á tinn eða annan hátt”.
“Tælt okkur ? Og í hvaða tilgangi ? Við höfum
borguð farbréf, og í New York bíður sonttr okkar eft-
ir okktir. Nei, það er ekki rétt, að tortrygg’ja þenna
snildartnann, hvei veit, hvað komið hefir fvrir hann ?
Hann getur hafu farið í land og rnist af skipinu, eða
— humingjan hjálpi mér, tnér datt nokkuð í hug:
Maðttrin t hefir getað dottið fyrir borð”.
“Tá, það getur nú verið”, tautaði Markmann,
hæði efablandinn og ergilegur.
Eftir tiltölidega hraða ferð kom skipið til New
York, in þar var enginn Robert til að taka á móti
þeim, og all-ar þeirra fyrirspurnir urðu gagnslausar.
Sorgmadd og ítnvndandi sér, að þau hef-ðu veriö
táldregi.i, eða að eitthvert óhapp hefði komið fyrir
son þeirra, fót u þau a-ð líta í kring um sig etftir ein-
hxerri atvinmi, þangað til þau kæmist að niðurstöðu
um, hvaö réttast væri iað gera. Loksins kom þeim
saim n utii, að fara til Roberts, sem þau vissu hvar
hein-a átti.
I'.ftir margar •tilbreyti-ngar, mæðu og fyrirhöfn,
kcmust þa-it á endanum þangað, setn Robert átti
heima. Y '.ðtóknrnar voru í alla staði ánægjulegar( en
satnt setn abt.r furðaði ungu hjónin stórlega á komu
þe'.rra, þ\í hvorki hafði Robert né konia hans skrifað
þeim um að koma, og hvorngt þeirra þekti neinn
Fioberg.
17. KAPlTULI.
Dularfnll mótsögn.
Jtegar Adela Stern, ’ásamt trvgðavini sínum, kom
i gistihúsiö, voru gömlu hjónin öll á brottu. þó
voru það enn meiri vonbrigði fvrir hana, að garnla
ráðhúsi*> var brunnið fyrir hálfu ári siðan, með öllut
setn í því var, bókum og skjöhtm, og þar 'á meðal
ai'ðvitað sú bók, sem gi'ftingarvottorð Adelu var inn-
ritað í. Eina vonin, sem eftir var, sú, að aldraði em-
bættismaðurinn, sem gaf þau samati’, kyniti að muna
cftir benni og þekkja hana, rættist heldur ekki; bann
var dáitin fyrir þremur árum síðan, og þó hann
. heföi lifað, var mjög ólíklegt, að ha-nn hefði þekt Ad-
elu af'tur, eflir svo langan tíma.
þetta voru sár von’brigði fvrir Adelu, enda grét
hún mi eitis og barn, og var iw-st geði að sleppa allri
v >11, hæt'ta við sönginn, og á þann hátt missa af
þeirri frægð, sem homitn var samfara fyrir hana. >
Loks lu'pnaðist þó gamla Körn, að telja svo um fyrir j
henni, að hún áleit það skvldu sína, að snúa aftur til j
þeirrar stöðu, setr hún hafði lofa'ð að rækja.
Hún hélt 'því' áfram að svngja eins og áður, og
vakti söttiu undrunina hjá áheyremlum sínum meðj
fallega rónimtm eins og fyr, en hún var ávalt mæðu- ;
leg og tc>k engan þátt í skemtunum. Menn álitu, að
\ þetta stafafti af missi barnsins, en þótti það þó und- j
arlegt, að hún mintist aldrei á það og kom aldrei að j
litln gri'ifinni þess.
Le'bau hélt áfram að vera hennar tryggasti vinur, |
■ °S gaf því engau gaum þótt menn segðu, að hann 1
eyddi a'sku stnni og auð í þeirri von, aö geta gifst1
þ 'ssari konu, sem ekki kynni að meta þá gæfu, sem
henn; bvöist.
Adeií'. var ekki eins róleg gagnvart almenn'ings-
; þvaðrinu og Lcbau, og eirni sinni sagði hún við hann:
“þér eruð ávalt góður og ástríkur við mig, hr.
barún, og ég ætla að segja yður hreinskilnislega, að j
ég óska eiiiskis fremur, en að það stæði í minu valdi
að mega leggja forlög mín í vðar hendur. ]>ér vitið
L-etta tnáske ekki, en einmitt af 'því get ég ekki þol-
að, aö tnenn hæðist að ást vðar til mín. Eg vil að
þér yfirgefið mig. Skiljið þér niig nú rétt. É>g á ekki
I við vikti eða hálfsmámaöar fjarveru, heldur fjarveru,
setn ekki endurnærir þessa ást. þér verðið að yfir-
j gefa mig langan ttma, svo lengi sem mögatlegt er,
svo leng; að þér getið gleymt mér, og finnið yður
! færan iim, að giftast ungri og fallegri stúlku úr yðar
! eigin n annvirðir.garöð. Og ef þér getiö ekki gleymt
I mér, þá giítist þér ekki annari, nú jæ-ja, ég krefst
ckki, en tg vil að þér setjið yður takmark, sem
getnr orfctð yður til ánægju. þer elskið hu-grekkis-
revnslu og krðalög, er það ekki ? Jæ-ja, ég vil að þér
farið o„ leitið þessarar reynslu”.
Hiin þagnaði með sorgarbros á vörum, en ungi
mað :r:nn greip hendi hennar og kysti hatia innilega.
“Júr stgið satt", sagði hann, “þér hafið ávalt
rétt ívrir yfcur. Ég skal ferðast”.
('örtuii til stórrar undrnnar, bjó hann síg trndir
langt ftrðalag.
Hr. von Fieideck og kona hans höfðu eiimig tekið>
sér ferð fyrir hendur.
l ítir langvarandi veikindii, sem höfðu nær þvi
st iít Valdmiai von Hekleek lífimi, réði læknirmn hon--
um fnstlegd t.l að fara í hlýjara loftslag, >svo að alt
a ttlolkið, kona hans, sonur og móðir, fóru með hon-
utn til ítttlíu til að dvelja þar um tima.
Aðr.r en ferðin var hafin, heimsótti Icebau þaiv
hjt'n til að kveðja. Hreinskilinn eins og honum var
eiginlegt. lét hann þess getið, að það væri eftir til-
löguin Ad'clu, að hann tækist þessa ferð á bendur.
“það var skynsamlegt af henni”, sagði Heideck,.
“og enn skynsamlegra væri það fyrir vður, að gift-
ast ungri stúlku aí aðli ; það eru stúlkur svo 'tuguns
skiftir og jafnvel hundruðum, sem vilja ná í vður, og.
margar af þeim eins góðar og fallegar og þessd sönpy
paila-pritrsessa. Já, þér megið ekki reiðast, ég ætlatðí
ekk>. að móðga hana, að eins að gefa yöur gott ráð.
Eftir á að hyggja, hvernig gekk henni að fá -rigslu-
vottorðið ? Var það ekki það sem þér sögðuð að
hún væri að leita að, þegar bún var á siðasta ferða-
laginu ?
“Hún var því ver óheppin",_sagði Lebau, og gat
þess, að bjónin, sem voru ví'gslnvot'tar, væru flut't til
Ameríku, sómuleiðis að ráðL'úsið með öllum bókuna
og skjölutn vairi brunnáð.
það var líkast því, sem eldingn brigði fyrir í aug-